PANTIP.COM : W3070274 ไมเคิล วลาโด : นักสืบยิปซี ตอน เลือดของยิปซี (1) []

ความคิดเห็นที่ 2

การขับรถขึ้นเขานั้นกินเวลานานกว่าสองชั่วโมง แต่ซีการ์ก็ดีใจที่มีโอกาสหลบออกจากสำนักงาน การเขียนรายงานไม่ใช่เรื่องที่เขาชอบนัก และทิวทัศน์อันสดใสของเดือนตุลาคมสองข้างทางนั้นก็เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศจากโต๊ะทำงานอันน่าเบื่อที่ดีมาก

ไมเคิล วลาโด ยิปซีร่างสูง นัยน์ตาดำซึ่งมีใบหน้ากร้านแดดกำลังอยู่กับม้าในทุ่งอย่างที่ซีการ์คาดไว้ การเก็บเกี่ยวที่เสร็จสิ้นทำให้ผู้นำชาวยิปซีมีเวลาทำสิ่งที่รักย่างแท้จริง

วลาโด ควบลูกม้าสีน้ำตาลแดงท่าทางสง่างามตรงมาหาซีการ์ทันทีที่เห็นเขาลงจากรถ “เป็นเกียรติที่ได้พบคุณอีก ผู้กอง คราวนี้คุณมาด้วยเรื่องงานหรือเพื่อพักผ่อนล่ะ”

“จะว่าไปแล้วก็ทั้งสองอย่าง” ซีการ์รีบอธิบายสาเหตุที่มาเยือนให้ไมเคิลซึ่งเพียงแต่ยิ้มรับก่อนจะเอ่ยปากขึ้น “งานแบบนี้ไม่เหมาะกับผมเลย เพื่อนยาก ถึงพรรคสังคมนิยมจะไม่มีปัญหากับพวกเรา แต่ยิ่งเราให้ทางการเห็นหน้าน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี”

“ถ้าอย่างนั้นคุณพอจะแนะนำคนอื่นได้บ้างหรือเปล่าล่ะ สารวัตรต้องการยิปซีสักคน” เขานิ่งไปชั่วครู่ก่อนเสริมขึ้น “คนเราต้องรู้จักช่วยเหลือกกันนะ รู้ไหม ผมช่วยคุณครั้งหนึ่ง คุณก็ช่วยผมครั้งหนึ่ง” ซีการ์รู้ว่าไมเคิลต้องเข้าใจว่าเขาหมายถึงการเดินทางไปมอสโคว์เมื่อต้นปีที่เขาจัดการให้ม้าของไมเคิลได้ลงแข่งที่ฮิปโปโดรม

“ผมเข้าใจ” ไมเคิล วลาโดย ตอบเสียงจริงจัง “แต่ผมจะส่งใครไปดีล่ะ”

“กษัตริย์คาร์รันซ่าเป็นอย่างไรบ้าง”

“ยังต้องนั่งบนรถเข็นอยู่ ท่านเดินทางไกลขนาดนั้นไม่ได้แน่” ไมเคิลเหลือบไปเห็นรถแทรกเตอร์สีแดงแล่นมาตามถนนลูกรัง “ให้ผมลองคุยกับอาร์เกส กัลลิโพ ดูก่อน”

ร้อยเอก ซีการ์ รู้จักยิปซีเกือบทุกครอบครัวในหมู่บ้านนี้ ถึงจะไม่เคยพูดคุยกัน แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องเคยเห็นหน้ามาบ้าง เขาเคยพบกัลลิโพอยู่ครั้งหรือสองครั้ง เขาเป็นชายร่างผอมไว้เคราบางๆ แม้จะอายุสี่สิบต้นๆเช่นเดียวกับไมเคิลแต่กลับแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน เขาเป็นคนขี้อายที่ไม่มีบุคลิกผู้นำอย่างไมเคิลแม้แต่น้อย

“อาร์เกส!” ไมเคิลร้องเรียก “รอเดี๋ยว ผมมีเรื่องจะคุยด้วย” เขาวิ่งไปยังรถแทรกเตอร์แล้วถามขึ้น “น้องชายคุณอยู่ที่บ้านหรือเปล่า”

“อยู่สิ” อาร์เกสตอบเสียงขุ่น “คริสต้าก็น่าจะอยู่ด้วย”

“คุณกำลังจะไปทางนั้นหรือเปล่า”

อาร์เกสส่ายหน้า “ผมกำลังจะเอารถแทรกเตอร์ไปเก็บในเพิง เห็นว่าหิมะกำลังจะตก”

ซีการ์เงยหน้าขึ้นมองเมฆครึ้มเบื้องบน อุณหภูมิที่สูงเกือบสิบองศาทำให้หิมะไม่น่าจะตกในช่วงปลายตุลาคมแต่เขาก็รู้ว่าบรรยากาศอาจจะเย็นกว่านั้น

ไมเคิลปล่อยให้เขาพารถแทรกเตอร์ไปตามทางแล้วหันมาพูดกับซีการ์ “ลองขับรถไปหานิโคเลกันไหม เขาอาจเป็นคนที่คุณต้องการ”

“ถ้าคุณไม่ยอมไป เขาก็คงใช้ได้มั้ง” นิโคล กัลลิโพเป็นสมาชิกที่มีเกียรติของชุมชนชาวยิปซี เขาได้รับการศึกษาจากโรงเรียนในบูคาเรสต์ด้วยซ้ำ หลังจากภรรยาตายลง เขาก็พบรักกับยิปซีสาวนามคริสต้าซึ่งมาอยู่ที่บ้านเขาเกือบตลอดเวลา ทำให้ชาวบ้านไม่ค่อยเห็นชอบนัก รวมถึงอาร์เกสพี่ชายเขาด้วย ในสายตาของร้อยเอกซีการ์นั้น มันเป็นแค่เรื่องเล็กนิดเดียว แต่เขาก็รู้มาว่าพ่อแม่ของคริสต้าได้ยื่นคำขอให้ไมเคิลตัดสินเรื่องนี้ในคริส หรือศาลของยิปซีแล้ว ถึงจะเป็นเพียงศาลอย่างไม่เป็นทางการ แต่คำตัดสินของคริสก็มีน้ำหนักมากในชุมชนชาวยิปซี

จากคุณ : ทินา - [ 17 ต.ค. 47 00:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5

การเดินกลับไปบ้านนิโคเลใช้เวลาร่วมสิบนาที แต่อากาศที่ยังอุ่นอยู่ก็ละลายละอองหิมะไปหมดก่อนจะตกถึงพื้น นิโคเลรีบออกมารับถุงผักจากคริสต้า โดยมีพี่ชายยืนเกาคางอยู่เบื้องหลัง “ผมคงต้องไปแล้ว” อาร์เกสบอก “ดีที่ได้พบคุณนะ คริสต้า”

“อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือคะ” เธอถาม

“ไม่ ไม่ได้หรอก นิโคเลตกลงทำตามคำขอของคุณแล้ว เดี๋ยวเขาก็เล่าให้ฟังเอง”

ทั้งสามหันไปหานิโคเลที่พยักหน้า “ผมจะไปเป็นตัวแทนของชาวยิปซี พี่ชายผมเห็นด้วยกับความคิดนี้”

“เป็นข่าวดีจริงๆ” ร้อยเอกซีการ์จับมือเขา

อาร์เกสโบกมือลาแล้วเดินตรงไปยังแทรคเตอร์ที่จอดรออยู่ ซีการ์มองเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ เทรย์ ซูเดย์ ซึ่งวิ่งตรงมาจากตัวหมู่บ้านจะดึงดูดความสนใจเขาไป “หมอนั่นมาทำไมกัน” นิโคเลถาม “ฉันคิดว่าเธอกับเขาจบกันแล้วเสียอีก คริสต้า”

“ก็จบแล้วสิคะ! เราบังเอิญไปเจอเขาในร้านอาหาร ระวังตัวให้ดีนะคะ นิโคเล”

“ฉันมาตัดสินกับนาย นิโคเล” ชายหนุ่มร้องมาจากระยะยี่สิบเมตร เขาเอื้อมมือไปที่เข็มขัดด้านหลังก่อนจะชูมีดล่าสัตว์ขึ้นมา

“เทรย์!” คริสต้าร้อง “อย่าบ้าไปหน่อยเลยน่ะ”

ซีการ์ก้าวเข้าไปขวางชายทั้งสองไว้แล้วยกมือห้าม เครื่องแบบของเขาคงทำให้ซูเดย์ลังเลขึ้นมาบ้าง “ให้มันเข้ามาเลย!” นิโคเลท้า “ผมจะเอาชนะมันด้วยมือเปล่านี่ล่ะ!”

“ไม่นะ ไม่!” คริสต้าวิ่งกลับไปกลับมาอย่างร้อนรน เธอผลักชายอายุมากกว่าไปยังตัวบ้านก่อนจะวิ่งมาขอร้องให้ชายหนุ่มเลิกคิดโง่ๆ

“คุณเข้าบ้านไปก่อนดีกว่า” ไมเคิลบอกนิโคเล “ไว้ค่อยคุยเรื่องบูคาเรสต์กันทีหลังก็ได้”

ในที่สุดคริสต้ากล่อมให้เทรย์เก็บมีดได้ ซึ่งเป็นโอกาสที่นิโคเลกำลังรออยู่พอดี เขาสะบัดหลุดจากไมเคิลที่เพียงแต่จับไว้หลวมๆแล้วปรี่เข้าชกชายหนุ่มเข้าที่ขากรรไกร หมัดนั้นทำให้เทรย์เซถลาแต่แทนที่จะล้มลง มือเขากลับปราดไปที่มีดซึ่งเหน็บอยู่ที่เอว ทำให้ซีการ์และไมเคิลต้องเข้ามารั้งคู่กรณีทั้งสองออกจากกัน

กระทั่งคริสต้ายังทนการต่อสู้เช่นนี้ไม่ได้ “นิโคเล คุณยิ่งแย่กว่าเขาเสียอีก”

กว่าคริสต้าจะฉุดเทรย์จากไปได้หิมะก็ตกหนักแล้ว ซีการ์เห็นทั้งสองแยกจากกันหลังจากเดินไปได้ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มพูดบางสิ่งที่ทำให้หญิงสาวยกมือยอมแพ้แล้วเดินหนีไปอีกทาง ปล่อยให้เขาเดินกลับไปตามทางเดิม

“ทีนี้ก็ได้เวลาเข้าไปข้างในแล้ว” ไมเคิลสั่ง “หิมะทำเอาเราเปียกโชกไปหมด”

นิโคเลถ่มน้ำลายลงพื้น “ไอ้หนุ่มนั่นคิดว่าจะเอาเธอกลับไปได้ แต่มันสู้ผมไม่ได้หรอก จะเรื่องดวลมีดหรือเรื่องบนเตียงก็ตาม!”

“เข้าไปข้างใน” ไมเคิลย้ำ “จะได้เย็นลงเสียบ้าง”

นิโคเลกลับเข้าบ้านและปิดประตูไว้เบื้องหลัง เกล็ดหิมะที่ทับถมบนพื้นหญ้าทำให้ซีการ์มองเห็นรอยเท้าตัวเองได้ชัดเจน

“แล้วพวกเขาก็จะเย็นลงเอง” แต่น้ำเสียงไมเคิลกลับไม่มั่นใจนัก “เลือดของชาวยิปซีร้อนเสมอ ยิ่งเรื่องความรักด้วยยิ่งแล้วใหญ่”

ทั้งสองเลี้ยวไปทางรถของซีการ์ที่จอดอยู่เลยไปเล็กน้อย “คุณแน่ใจนะว่านิโคเลจะไม่เปลี่ยนใจเรื่องบูคาเรสต์”

“เขารักษาสัญญาเสมอ” ไมเคิลยืนยัน

เสียงตะโกนที่ดังมาจากตัวบ้านทำให้ชายทั้งสองหันไปมอง ประตูหน้าเปิดออกเผยให้เห็นใบหน้าและอกของนิโคเล กัลลิโพ ที่แดงฉานไปด้วยเลือดตัดกับม่านหิมะที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย

“เร็วเข้า” ไมเคิลวิ่งฝ่าละอองหิมะที่บางเบาราวปุยนุ่นไปยังตัวบ้าน ซีการ์หันไปเรียกคริสต้า แต่ทั้งเธอและเทรย์ต่างลับตาไปแล้ว

จากคุณ : ทินา - [ 17 ต.ค. 47 00:15:27 ]