ความคิดเห็นที่ 1 เดินกลับบ้าน เหลือบมองพื้นดิน เห็นน้ำแข็งเกาะพื้น รีบเดินท่าจะดี อยู่นานไปเดี๋ยวได้เกาะพื้นเหมือนน้ำแข็ง ก่อนเข้าบ้าน แวะซื้อผักก่อน ร้านขายผักคลุมผ้าไว้ซะมิด ตอนแรกไม่รู้หรอกว่าขายผัก นึกว่ามีคนเอาของมากองแล้วเอาผ้าคลุม เห็นคนลับๆล่อๆเข้าๆออกๆ ก็เลยไปแอบดูมั่ง โธ่ ที่แท้ก็ขายผัก ซื้อแปะฉ่าย 1 ต้น เอาต้นเล็กๆนะ เถ้าแก่ เถ้าแก่เลือกให้ แล้วก็เอาไปชั่ง 2 โล โอ้แม่เจ้า ต้นเล็ก 2 โล หิ้วแปะฉ่ายน้อยๆ (สาบานได้เลยว่าเล็กที่สุดในนั้นแล้ว) ขึ้นบ้าน เตรียมกุญแจตั้งแต่ตอนขึ้นบันได พอถึงประตูก็รีบเปิดมันซะ ก่อนจะแข็งตายคาประตู โอ้ สวรรค์ ต่างจากข้างนอกราวฟ้ากะเหว เปลี่ยนรองเท้าให้เรียบร้อย ถอดพวกเครื่องเพิ่มน้ำหนัก เข้าครัวต้มแกงดีกว่า คงไม่บอกว่าต้มแกงยังไง ไปทำกันเองละกัน ต้มแกงเสร็จก็ยกมากินในห้องนอน เปิดทีวีดูสบายใจเฉิบ จริงเหรอ เหลือบมองโทรศัพท์ จริงๆถ้าโทรไปก็สิ้นเรื่อง แป๊ปเดียวไม่เปลืองหรอก ซดน้ำแกง แต่โทรไปบ่อยเกินไปแล้วนะ บัตรโทรศัพท์กองพะเนินแล้ว ตักเต้าหู้กิน แต่แหม บัครโทรศัพท์ก็มีอยู่ โทรไปก็ได้ ตอนนี้ก็อยู่บ้านอยู่แล้ว ตักแปะฉ่ายกิน แล้วจะทำยังไงดีล่ะ พอดีทีวีมีรายการสนุก ดูทีวีก่อน ตักวุ้นเส้นกิน ยกชามน้ำแกงซดจนหมด ดูทีวี มองโทรศัพท์ โทร ไม่โทร กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง โทรศัพท์ดัง ตะครุบโทรศัพท์ ควับ เหวย เสียงนี้มัน เพื่อนคนเกาหลี โธ่ เดี๋ยวเย็นนี้ไปกินข้าวกัน เพิ่งกินเมื่อกี้เอง จะไปกินที่ไหนล่ะ ก็ไปกินแกงกะหรี่เจ้าอร่อย โอเค วางหูโทรศัพท์ โธ่เว้ย ทำไมไม่โทรมาเร็วกว่านี้ ดูดิ๊ เพิ่งกินข้าวเสร็จ นี่เห็นแก่แกงกะหรี่นะ เลยยอมไปด้วย แต่งตัวอีกรอบ ถ้าจำไม่ได้ว่าแต่งยังไง ก็ย้อนขึ้นไปอ่านด้านบนเอาเอง เดินดุ่มๆไปทางเดิม ก็ร้านกะหรี่เป็นทางผ่านไปซุปเปอร์นิ เปิดประตูเข้าไปในร้าน มองซ้าย มองขวา มันอยู่ในหลืบนี่เอง มิน่ามองไม่เห็น ทักๆทายๆตามประสา สั่งข้าวหน้ากะหรี่หมูทอดโคตรอร่อย และโคตรแพง จานละตั้ง 150 บาท ไม่เป็นไร ยอม กินๆ เมาท์ๆ คุยกันออกรสชาติ ฟังออกมั่งไม่ออกมั่ง ก็มั่วกันไป คิดถึงโทรศัพท์ 1 แว๊บ ปัดๆมันออกไปจากหัว เอามันเข้าลิ้นชัก ล็อกกุญแจซัก 3 ดอก แล้วคุยต่อ กินๆ คุยๆ กินเสร็จ แต่คุยไม่เสร็จ เพื่อนชวนไปกินต่อที่บ้านมัน คิดถึงโทรศัพท์ กินก่อนดีกว่า จากคุณ : รุ้ง - [ 18 ต.ค. 47 15:52:48 A:203.144.221.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เดินตามมันต้อยๆ บ้านมันมีแตงโม และน้ำแข็ง โอ้ว ไฮโซสุดๆ น้ำแข็ง ลันล้า น้ำแข็ง ลันล้า น้ำแข็ง ลันล้า เพื่อนหั่นแตงโมเป็นชิ้นๆ เหลี่ยมๆ แล้วฝานตรงเหลี่อมๆออก ให้มนๆ น่ารักๆ เอาน้ำผึ้งผสมน้ำ ใส่น้ำแข็ง ใส่แตงโมน่ารักๆ ก็เป็นแตงโมลอยแก้ว โอ้ว ไฮโซสุดๆ ฟาดไป 2 แก้ว เพื่อนยิ้มแก้มปริ ชอบใจที่กินเยอะ แต่ในใจไม่รู้มัน กินเสร็จก็มืดแล้ว จริงๆมืดตั้งแต่กินกะหรี่ ก็ 6 โมงมันก็มืดแล้วนี่ รีบกลับก็ดี คิดถึงโทรศัพท์อีก 1 แวบ นั่งอยู่ต่อก็ได้ เมาท์ๆกัน กุ๊กๆ ก๊าบๆ คราวนี้ต้องกลับจริงๆแล้ว พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า ลากลับบ้าน เดินกลับบ้าน ลมพัด ฟิ้ว ฟิ้ว สตอเบรี่น่ากิน ซื้อกลับมาครึ่งโล ต้องเป็นสตอเบอรี่ ครึ่งโล 35 บาทเท่านั้น ราคาอื่นไม่ได้ มันไม่อร่อย ถือสตอเบอรี่กลับบ้าน เห็นสาลี่ ซื้ออีก 2 ลูกก็ไม่เลว หิ้วสตอเบอรี่กะสาลี่กลับบ้าน กลับถึงบ้าน เนื้อตัวเย็นไปหมด มองโทรศัพท์ มือสั่น โทร ไม่โทร หนาว อาบน้ำอุ่นดีกว่า เดินไปเปิดแก๊ส ปรับความร้อนเบอร์ 2 จะร้อนจนสุกพองาม เบอร์ 1 ไม่ได้ มันเย็นๆร้อนๆ อาบน้ำๆ เข้าใจความรู้สึกไก่ถูกลวกเลย อาบเสร็จเนื้อตัวก็แดง หอมน่ากิน กระโดดเข้าห้องนอน เปิดฮีตเตอร์ พรุ่งนี้มีสอบย่อยนะ จริงๆสอบทุกวันนั้นแหละ หยิบหนังสือมาอ่าน วางหนังสือบนโต๊ะ นั่งอ่านหนังสือ ทว่า โทรศัพท์มันก็อยู่ตรงหน้านี่นา โทร ไม่โทร นั่งอ่านหนังสือ อ่าน อ่านมันเข้าไป มันไม่เข้าไป อยากฟังเสียงจัง อ่านสิ ถ้าหากว่าได้คุยหน่อยนะ อ่านสิ อ่านไม่รู้เรื่องโว้ย ตัดสินใจ มือวางบนโทรศัพท์ เตรียมตัวยกหู กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง สะดุ้งเฮือก ตกใจหมดเลย รีบรับโทรศัพท์ รุ้งเป็นอะไร ทำไมไม่โทรมาตั้งหลายวัน ก็กลัวเปลืองค่าโทรน่ะ เล่นโทรวันเว้นวันอย่างงี้ รุ้งคิดถึงแม่นะ ยิ้มแก้มปริ อ่านหนังสืออย่างสบายใจ นอนหลับฝันดี ลมจะพัด ฟิ้ว ฟิ้ว อากาศจะหนาวเหน็บ ต้องไปกระโดดขึ้นรถเมล์ ตบตีกะแม่ค้าพ่อค้า พรุ่งนี้รุ้งก็พร้อมเต็มที่ ------------- จบ -------------------- จากคุณ : รุ้ง - [ 18 ต.ค. 47 15:53:30 A:203.144.221.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ว่าแล้วว่าต้องโทรกลับบ้าน แปะฉ่ายคืออะไรคะ? จากคุณ : scottie - [ 19 ต.ค. 47 00:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เวลาอยู่ต่างแดนนานๆ มักคิดถึงบ้านเสมอนะคะ   "ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าอยู่บ้านเรา" ตอนแรกเรากะไปอยู่อเมริกากับน้อง แต่พอเจออากาศหนาวของบอสตัน ขณะว่าเป็นเดือน เม.ย ก็ยัง super cold ในใจเรา เราเลยคิดว่าไม่มีที่ไหนเหมาะเท่าอยู่เมืองไทยแล้วน่ะคะ ขนาดอยู่ในอพาร์ทเมนต์ยังต้องใส่เสื้อกันหนาว 3 ชั้น เพื่อนก็งงกัน ห้องนี้มี heater นะ แต่เราเป็นเอามากๆ โรคขี้หนาว สุดท้ายคิดไปคิดมา ถ้าอยู่คงตายก่อนแน่ๆ โดยเฉพาะตอนยืนรอรถไฟที่สถานีลมก็พัดเข้ามา...หนาวบรื้อ มือชา ปากสั่น สุดท้ายเสียเงินค่าเครื่องกลับดีกว่า เป็นบทเรียนให้กับตัวเอง -_-" เรื่องของเราจึงสอนให้รู้ว่า "ไม่ควรไป ในขณะที่ตัวเองไม่พร้อม" จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 20 ต.ค. 47 11:37:27 A:203.113.32.10 X:203.150.217.119 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องน่ารักดีจังเลยค่ะ อ่านไปแล้วก็ยิ้ม อยู่ต่างแดนก็ไง้ล่ะนะ จากคุณ : pui - [ 6 พ.ย. 47 15:47:20 A:202.183.178.110 X: ]