"พี่แซนด์ อ้าวทุกคนหายไปไหนกันหมด"


หงส์มองไปรอบๆบ้าน มิน่าเงียบหูดีจริงๆ หันไปหาแซนด์ ดีดกีตาร์ในมือ เปิดสมุดเพลงเกาเพลงต่อ เพลงอะไรนี่ ฟังมาตั้งแต่เช้าเลย ไม่เห็นเป็นเพลงซะที(สาวๆชอบเว้ย เลยต้องเล่น มาเกี่ยวอะไรฮะ ยายหงส์)

"เริ่มจากใครก่อนล่ะ พี่ซอ ไปรับน้องน่ะ ไปทำซุ้มไว้ก่อน วันนี้คงไม่กลับ"ถนัดนักไอ้เรื่องแกล้งๆ น่าสงสารน้องใหม่จริงๆ ที่ซวยต้องมาเจอรุ่นพี่ขี้แกล้งอย่างตาคนนี้ แล้วซอก็ถูกยกย่องว่าคิด พิธีรับน้อง ได้เก่งที่สุด เรื่องอย่างนี้ น่ะเก่งเชียว ไอ้เรื่องไม่เป็นเรื่อง ที่ไม่น่าภูมิใจอ่ะสิ

หงส์นั่งลงที่โต๊ะ"แหวะ ไม่เห็นอยากรู้เรื่องตาคนนี้ พี่หนุ่มล่ะ"หงส์ถามถึงพี่ชายสุดที่รัก

"พอดีที่บริษัทเขาเรียกตัวน่ะ เลยรีบไป"แซนด์เปิดหนังสือเพลงหน้าต่อไป ไม่เอาเว้ย ยากๆๆๆๆ

"อืม ขยันดี ปีแรกของการทำงานก็เงี๊ยะ"หงส์อมยิ้มกับพี่ชายสุดหล่อน่ารักของเธออยู่

"ส่วนซาหลับเป็นตายบนห้อง สงสัยซ้อมจัด ไอ้แฮนด์ ก็ไปเรียนพิเศษ"หงส์มองพี่ชายคนเดียวที่เหลืออยู่ในบ้าน ผมออกสีน้ำตาลอ่อนนิดๆ ตกลงมาปรกหน้าผาก ตาตี่เล็ก แต่ดูโดดเด่นด้วยคิ้วเข้ม มีเสน่ห์ หงส์ไม่กล้าชมตรงๆหรอกนะ ว่าพี่แซนด์ก็ดูดี เฮ้อบอกไปก็ยิ่งหลงตัวเองน่ะสิ แค่นี้ก็หาทางกลับบ้านไม่ถูกอยู่แล้ว

"พี่ไม่ไปไหนกับเขาบ้างหรอ เนี่ยหงส์ยังต้องไปทำรายงานเลย นัดกับเพื่อนแล้วก็ยายแต้มไว้" แต้มคือเพื่อนสนิท ซี้ปึกของหงส์ แซนด์พยักหน้าหงึกๆ เปิดสมุดเพลงหน้าที่ถูกใจที่สุด เอานี่ล่ะวะ

"อือ ขี้เกียจ เดี๋ยววันนี้น้องแป้งจะโทรมาหา"

แซนด์ยักคิ้วให้น้องสาวหงส์โคลงศรีษะ แยกเขี้ยวยิ้ม"มิน่าล่ะ"

"ไปล่ะพี่แซนด์ เดี๋ยวซื้อหนมมาฝาก โดนัท รู้แล้ว กินอย่างอื่นไปเป็นหรือไง ไปล่ะ ดูบ้านด้วยนะ"หงส์รีบออกจากบ้าน ปล่อยให้พี่ชายคนที่สี่สุดหล่อ เกากีตาร์ไป แกรกๆๆ (เหวอ ตัวเองยังทนฟังไม่ได้เลยอ่ะ)

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

หงส์วิ่งออกมานอกบ้าน พร้อมก้มมองนาฬิกา ยังไม่ทันพ้นโค้งหน้าบ้านก็เจอ ชายหนุ่มสวมแว่นตาสีดำ ภายใต้ตาคมหวานปนเศร้า ท่าทางอาจดูเฉื่อยๆ แต่แฝงความน่ารักเอาจริงเอาจังไว้ในตัว หงส์ยิ้มให้อ่ำ

"อ่ำ มานานหรือยัง" คงมานานแล้วล่ะสิ ดูดิ ท่าทางเริ่มเมื่อยขาแล้ว ฮ่าๆ รู้สึกภูมิใจไงไม่รู้ให้คนอื่นมาคอยเนี่ย

"อ๋อมาเมื่อเช้า แวะเข้าไปหา แล้วรีบเผ่นออกมา" เกือบไม่รอดแน่ะ โห ไม่รู้ว่าหงส์อยู่บ้านแบบนั้นเข้าไปได้ยังไง อ่ำลูบท้ายทอยตัวเองเวลาเขินจัด หงส์มองตามยิ้มไปด้วย

"อ๋อ อ่ำนี่เอง "หงส์รู้นะว่าเป็นอ่ำไม่ใช่ใคร แต่แกล้งพูดไปอย่างนั้น

"เลยย้อนกลับไปบ้าน เพิ่งมาเมื่อกี้"อ่ำบอก หน้าก็เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ เอ..อ่ำไม่สบายหรือเปล่านะ

"อืม ฝากขอโทษแทนพี่เราด้วยแล้วกันนะ…………. เราไปกันเถอะ"หงส์แกล้งจับมืออ่ำ เดินฉุดไป ด้วยเสียงหัวเราะ เพราะรู้แก่ใจว่าอ่ำน่ะขี้อายขนาดไหน อ่ำทำหน้าเขินวิ่งตามแรงดึงของหงส์

*-*+*-*+*-*+*-*+*-*+*-*+*-*+*-*+

"มาโน่นแล้ว แหมยายหงส์ช้าจริงๆ" ปลาบ่น ปลาก็คือเพื่อนอีกคนนึงของหงส์ อยู่กลุ่มเดียวกัน สนิทกับอุ้มคู่ซี้

"โทษทีๆ"หงส์มองไปรอบๆกลุ่ม ซึ่งมีอุ้ม ปลา แต้มนั่งอยู่พร้อมหน้า"เอ้าครบองค์ประชุมแล้ว เริ่มงานได้" อุ้มเป็นคนกล่าวกับทุกคน
. . . . . . . . . . . .. . .. ..

อ่ำยิ้มให้กับทุกคน แล้วก็เริ่มแบ่งงานกันทำ ปลารู้สึกผิดปกติ เมื่อเห็นการแบ่งงานของอ่ำ ประหลาดที่สุดเลย

"ขี้โกงนี่น่า"ปลาบ่น อุ้มเลยผสมโรงตาม"ใช่ๆ…อะไรอ่ำทีพวกเราให้พิมพ์ ปึกเท่านี้ ทีหงส์ สรุป แผ่นเท่านี้ "ปลาชี้มาที่กระดาษ ทำท่าให้ดู หงส์เลยแก้แทนให้อ่ำ

"อ๋อ หงส์พิมพ์ไม่ค่อยเก่งอ่ะ เลย ให้สรุป เอา "อ่ำยิ้มๆ มองหงส์ หงส์ก็พยักหน้า ใช่ๆ มันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ จริงๆน้า เน๊อะอ่ำเนอะ

แต่ว่า พวกปลา อุ้ม ไม่เห็นด้วย บอกว่า ถ้าไม่แบ่งให้เท่าๆกันนะ จะโอนงานให้อ่ำไปทำแทนทั้งหมด ส่วนแต้มนั่งเหม่อ ไม่ได้พูดอะไรเลย หงส์ และอ่ำเลยยอมจำนน ( พิมพ์เยอะๆก็ได้นะ เสร็จไม่ทันอย่ามาว่าเค้าล่ะ)

หลังจากปรึกษาเรื่องรายงานเสร็จ แบ่งงานไปพิมพ์คนละปึกใหญ่ๆ แล้วก็นั่งเล่น กินขนมกันไปตามเรื่อง

"เอ่อ เรากลับแล้วนะ พอดีนัดน้องสาวไว้"อ่ำพูดขึ้น พร้อมขยับแว่นไปในตัว สายตามองหงส์คนเดียว เหมือนว่าที่ลา เนี่ย ลาหงส์แค่คนเดียว หงส์ก็ยิ้มให้กับอ่ำเหมือนกัน

"แน่ะ นัดน้องสาวหรือว่า สาวจ้ะ อืมไปเถอะเดี๋ยวพวกเราก็กลับกันแล้ว"อุ้มแซว ปลาก็หัวเราคิกคักด้วย ส่วนอ่ำยิ้มเขินๆ มองหน้าทุกคนก่อนเดินออกไป

"ไปล้ออ่ำเขาทำไม อย่างอ่ำน่ะหรอ จะไปมีใครได้" หงส์ว่าปลา มองดูอ่ำจนลับตา ก็ยิ้มตาม เวลาอ่ำวิ่งนี่ตลกดีนะ

"เฮ้ย.. ประมาทไม่ได้นะหงส์ เงียบๆ น่ะตัวดีเลย แต่เอ ทำไมหงส์ต้องไปปกป้องอ่ำเขาด้วยนะ น่าสงสัยนะ ยายหงส์" อุ้มกอดคอหงส์หัวเราะคิกคักทำเอาหงส์หน้าแดงจัดไปถึงหู

"บ้าๆ ใครเค้าจะไปคิดอย่างนั้น ฉันนะอุตส่าห์ไปดึงตัวอ่ำมาจากกลุ่ม ยัยแอมมา เพราะเห็นว่าเขาเก่งที่สุดในห้อง ขืนให้พวกเราทำรายงานกันเอง สงสัย C- ตามเคย"ใช่ๆ มาสงสัยอะไรเรา ไม่จริงซะหน่อย

"เอ…จริงหรอ" ปลากับอุ้มจ้องหน้ามองหงส์ หงส์ได้แต่ยิ้มแฮะๆ ทำเป็นว่า เปิดกระเป๋าเอาไดอารี่มาอ่าน ไม่มีมีอะไรจริงๆน้า เอาขนมมากินด้วย พอดีอุ้มมือไว คว้าอัลบั้มรูปถ่ายสติกเกอร์ที่หงส์พกติดตัวมาตลอด มาเปิดดูรอบที่หมื่นแล้วมั้ง

"ขอดูหน่อย ดูมั่งๆ" สองสาวอุ้มปลาแย่งกันดูอีก หงส์ส่ายหน้า เมื่อไรจะเบื่อสะทีนะ

"น่ารักๆๆๆ เฮ้อ อิจฉายายหงส์จริงๆ มีพี่ชายหล่อๆตั้งห้าคนแน่ะ ขอสมัครเป็นตำแหน่งน้องสาวได้ไหมเนี่ย" อุ้มมองจ้องที่รูปถ่ายที่บรรดาพี่ๆหงส์ถ่ายในกรอบเล็กๆ แต่พากันเสนอหน้าจนครบหมดทุกคน อุ้มมองจ้องมาที่พี่ซอ เป็นพิเศษดูแล้วดูอีกก็ถอนใจเบาๆ ปลาแย่งมาดูรูปพี่ซาบ้าง น่ารักจริงๆอ่ะ หงส์ไม่ไหว แย่งกลับมา พอๆ อะไรจะขนาดนั้นหงส์หยิบอัลบั้มรูปใส่กระเป๋าพลางพูด

"เอาสิ อยากโล๊ะเหมือนกัน ยายปลา เบื่อเซ็งจะตายยิ่งไอ้พี่ซอนะ กวนได้ทุกวัน" หงส์บอกกับเพื่อน อุ้มส่ายหน้าพรืด"นี่ๆ อย่ามาว่าพี่ซอเขานะ พี่ซอน่ะน่ารักที่สุด"

"เอาเหอะ ชอบไปเถอะพี่ซอน่ะ" หงส์พูดพร้อมทำหน้าเบื่อๆ หยิบป๊อกกี้ในมือแต้มมากิน "แต้มกลับเหอะ ไปนะ อุ้มปลา วันจันทร์เจอกัน" สองสาวแยกไปขึ้นรถเมล์หงส์บ๊ายบายให้ แล้วก็หันมามองหน้าแต้ม

"ไปเถอะ"แต้มก็เดินไปพร้อมๆหงส์ เพื่อนของหงส์คนนี้เป็นคนน่ารักพูดน้อย เรียบร้อย แต่บางทีออกจะติงต๊องนิดหน่อย เลยเรียกประจำกลุ่มว่า ยายเอ๋อ คบกันมาตั้งแต่ประถมจนอยู่ ม.6 เป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก

"แต้มเป็นอะไรไปหรอ" "หือ" แต้มหันมามองหงส์

"เห็นซึมๆ มาตั้งแต่เช้า เป็นอะไรหรือเปล่า" แต้มพยักหน้ารับ

"ทะเลาะกับแม่มาเมื่อเช้า"แล้วแต้มทำท่าเหมือนเซ็งชีวิตมากๆ

"เรื่องนั้นน่ะหรอ" หงส์โอบบ่าเพื่อน"อืม เรื่องเดิมๆ เฮ้อ ไม่อยากมีพี่สาวไว้เปรียบเทียบเลย พี่เขาสวยเก่ง เด่น เรียนดี พ่อแม่รัก เราสิด้อยทุกอย่างเลย แล้วเราก็ไม่อยากเรียนเหมือนพี่เราด้วย"หงส์ตบที่ไหล่เพื่อนเบาๆ

"เอาน่ะ ไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียนสิ แม่จะมาขวางไรเราได้ มีแรงด่าได้ด่าไป"หงส์พูด แต้มขำตาม

"ถ้าแม่ไม่ให้อยู่บ้านล่ะ"แต้มเอียงคอ มองถามความเห็นหงส์

"เก๊าะมาอยู่บ้านเราสิ พี่ชายเต็มบ้านจะแบ่งให้สามคนเลย"ให้พี่ซอ พี่แซนด์ พี่แฮนด์เอาไปเลยอิอิ

"อื้อหื้อ ใจปล้ำจัง แต่ไม่เอาหรอก ขอหมดเลยได้ไหม ขอทุกคนเลยนะ" หงส์ยิ้มกับแต้ม เฮ่อๆๆๆๆ

"ยังกะกล้าขอจริงอ่ะ"โดนหงส์แซว แต้มเลยถอนใจ"ฮึ รู้ก็รู้นะหงส์ ว่าเราพูดเล่น ใครจะกล้า เอาให้ยายปลากับอุ้มเขาแบ่งกันเหอะ" หงส์มองเพื่อนและจูงมือกันกลับบ้านเพราะบ้านอยู่ใกล้ๆกัน แต้มเป็นคนเดียวที่ไม่หวือหวาหรือชอบพี่ชายหล่อนเลยสักคน คงเพราะเห็นพี่ชายหล่อนแต่เด็กๆเลยรู้สึกเหมือนเป็นพี่ของเพื่อนธรรมดามั้ง

**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

"กลับมาแล้วค่ะ หิวจังพี่หนุ่มทำอะไรทานคะ"

หงส์มายืนอยู่ใกล้ๆ ผู้ชายที่ผูกผ้ากันเปื้อน ก็พี่หนุ่มน่ะสิ มีใครทำเป็นบ้างล่ะ พลางลูบท้องทำท่าว่าหิวแล้วจริงๆ

"กลับมาก็หาของกินเลยนะ เอ้ายกไปสิ พี่ทำเสร็จแล้ว"พี่หนุ่มว่าน้องสาว อดค้อนไม่ได้ กว่าจะกลับน่ะนะ ไม่รู้หรือไงว่าพี่เป็นห่วง แล้วยกมือมาขยี้หัวน้องสาวเล่น น้องสาวคนสุดท้องหลบหวืดแล้วรีบหยิบจานกับข้าว วันนี้กุ้งผัดหน่อไม้ฝรั่งหอมจังเลย เดินมาที่โต๊ะตัวกลางในบ้านพี่ชายทุกคนที่จ้องอยู่รอบๆ โต๊ะมองจานนั้นอย่างไม่วางตา ทั้งพี่ซา พี่ซอ พี่แฮนด์ และพี่แซนด์ที่มือเจ็บเพราะว่าซ้อมกีตาร์หนักมือไปหน่อยนึง ( ฮ่าๆ เล่นได้แล้วตั้งเพลงนึงแน่ะ) พอวางจานนั้นปุ๊ป ก็มีมือมาหยิบปั๊ป หงส์ตีมือพี่ซาเบาๆ

"นี่พี่ซา ไม่ช่วยก็ อย่ากินกับข้าวเปล่าๆสิ" หงส์บ่นอย่างไม่ค่อยจริงจังนัก พี่ซาเลยทำหน้าจ๋อยๆ เอามือดูดนิ้วที่เกือบจะได้หยิบกุ้งตัวสีส้มสวยน่ากินอยู่แล้วสิ

เมื่อเห็นว่าอาหารยังมาไม่ครบ และมียายหงส์นั่งเฝ้าเป็นจงอางหวงไข่อยู่อย่างนั้น เลยไม่มีใครกล้าแหยม มองดูทีวีไปตามเรื่อง

"อะไรกันเนี่ย!" หงส์อุทานอย่างตกใจ พวกพี่ๆเลยงงกันใหญ่

"ยายหงส์เป็นไร"พี่แฮนด์ถาม หงส์อมยิ้ม "ก็พี่ซอน่ะสิ หุบปากได้เกินสองวิ ผิดปกติ นั่นสี่แล้ว ห้าวิแล้ว"

หงส์พูดพลางหัวเราะ พี่ซอ เอามือจับคอ พูดด้วยเสียงแหบแห้ง "ยายตัวแสบ"

พี่แซนด์ที่กำลังหัวเราะอยู่เลยผสมโรงตาม "สมน้ำหน้าพี่ซอจริงๆ ไปว๊ากน้องๆ ตอนไปทำซุ้มรับน้องใหม่มาก เลยม่ายมีเสียงเลย นี่ล่ะน้า กรรมตามทัน ..โอ้ย"แซนด์หยุดพูดเพราะฝีมือบาทาพี่ชายเหยียบเต็มๆเท้า พูดกัดฟันด้วยเสียงแหบเสน่ห์นั้นอีก"แกไม่ต้องเลยแซนด์ อย่ามายุ่ง"

แล้วพี่หนุ่มก็ยกจานที่สองสามมาห้ามทัพไว้ทัน ทุกๆคนเลยยุติไว้แค่นั้น หนุ่มมองดูน้องๆ อย่างปลงไม่มีใครคิดจะช่วยให้เร็วขึ้นสักคน ดีจริงๆเลย

พี่ชายทั้งสี่จ้องมองโทรทัศน์ กัน แฮนด์เคาะชามเสียงดังแล้วตะโกนว่า "หิวข้าว ๆ" จนหงส์หมั่นไส้หยิบลูกชิ้นที่ร้อนๆ ยัดใส่ปากท่ามกลางเสียงหัวเราะ ของครอบครัวที่มีแต่พี่น้องเท่านั้น

ผิดกับครอบครัวที่แสนจะเจ้าระเบียบของครอบครัวแต้ม เธอกินข้าวเงียบๆ ขณะที่พ่อแม่พี่สาว พูดกันน่าสนุก
"หนูนะ บอกว่าไม่อยากประกวดหรอก น้องใหม่อะไร เพื่อนนะให้ประกวด เลยต้องประกวด"ตองพูดทำท่าเหมือนว่าเบื่อๆ แต่ว่าใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

"มีหวังได้ที่ 1 อีกลูกแม่"มารดาของเธอยิ้ม รู้สึกภูมิใจกับลูกสาวคนโตหนักหนา น่ารัก เรียนเก่งเป็นหน้าตาของพ่อแม่

"เป็นทั้งดาวมหาลัย เป็นทั้งเชียร์ลีดเดอร์แล้วนะ ยายตอง แกจะประกวดให้หมดทุกอย่างเลยหรือไง"พ่อหัวเราะเบาๆ"อ้าวก็ลูกสาวคุณพ่อสวยนี่คะ ทำไงได้ จริงไหมแต้ม"ตองหันไป มองแต้มอย่างถามความเห็น

"ก็พี่ตองสวยนี่ คะ ถ้าเป็นแต้มประกวด คงแย่"แต้มบ่น เขี่ยกับข้าวในจานเล่น

"นี่ยายแต้ม แกเรียนให้ได้ดีก่อนจะสนใจเรื่องพวกนี้ ประกวดแล้วตกรอบจะประกวดทำไม"แม่ต่อว่าแต้ม แต้มรู้สึกว่าทำไม ต้องว่าเธอคนเดียว รู้สึกเหมือนว่าเราเป็นส่วนเกินของที่นี่ แต้มนึกน้อยใจอยู่เหมือนเลยกันลุกขึ้น

"ค่ะ แต้มมันไม่สวย ขึ้นไปนอนก่อนนะคะ" แต้มขึ้นไปข้างบน แม่มองบ่นตามหลัง "เฮ้อขี้งอนจริง"

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

"พี่เข้าไปได้ไหม" แต้มเงยหน้าจากสมุดรายงาน ที่กำลังพิมพ์อยู่นั้น หันหน้ามาตามเสียงเรียก พี่สาวของเธอน่ะเอง พี่ตองเป็นคนที่จัดได้ว่า สวยมากทีเดียว หน้าตาน่ารัก หุ่นดี ยิ้มง่าย คุยเก่ง นิสัยและหน้าตา ไม่เหมือนแต้มเลย

"ค่ะ มีอะไรหรอ"ผมม้าเรียงเสมอปรกคิ้ว แต้มเสยขึ้น มองหน้าพี่สาว

"แหม ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ แต่ว่าจะมีมันก็มีนะ"แต้มพยักหน้าไม่แปลกใจที่พี่สาวหล่อนมักมาคุยบ่อยๆ เรื่องชายหนุ่มที่มาจีบบ้าง เรื่องแฟนคนที่สาม ที่เพิ่งเลิกบ้าง หล่อนก็ได้แต่รับฟัง ตองมานั่งลงเตียงหันหน้าไปหาโต๊ะคอมหาแต้ม

"พี่เจอรุ่นพี่คนนึง เขามาช่วยทำซุ้มรับน้องนะ น่ารักมาดเข้ม มีเสน่ห์มากเลย เขายิ้มแย้มน่ารักดี"

"เขาจีบพี่" ตองยิ้ม "อย่างงั้นก็ดีน่ะสิ แต่ว่ายังพี่จะสืบให้ได้ว่าเขาเป็นใครกัน"

แต้มนึกยังไงตาคนนี้ มีหวังไม่นานก็คงได้เป็นแฟนพี่ตองแน่ พี่เราชอบคนไหน ต้องเอาให้ได้ด้วยสิ เฮ้อ………..อ



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*