" เฮ้ย ! วันนี้ใครจะแข่งปิงปองกะเค้า " เสียงนี้เป็นเสียงที่เพื่อน ๆ คุ้นเคยกัน เมื่อถึงชั่วโมงเรียนปิงปอง เจ้าของเสียงคือ สาวน้อยร่างท้วม ( ก็อ้วนนั่นแหละ ) หน้าตาน่ารัก มีมาดที่อบอุ่นและกวนนิด ๆ
" อืมม วันนี้เค้าเอง เราเก็บแต้มกันอีกคู่ก็เสร็จแล้ว จะได้ส่งคะแนนอาจารย์ " น้ำเพื่อนสนิทของเธอส่งเสียงตอบ
" ดีจังจะได้สบายซะที " เธอตอบด้วยความสบายใจ " งั้นเดี๋ยวเราเริ่มแข่งกันเลยดีกว่าเนอะ จะได้เสร็จเร็วๆ "
" แต่เค้าว่าไม่ใช่อยากให้เสร็จเร็วเฉยๆมั้ง" มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น " เค้าว่าแกจะเอาเวลาไปนั่งอ่านนิยายมากกว่า " ว่าแล้วก็หัวเราะกันคิกคัก
" เออ ! เอาน่า ช่างเหอะ เค้าไปจองสนามนะ " หญิงสาวตัดบทแล้วรีบวิ่งไป เพื่อตัดความอายที่เพื่อนรู้ทัน
" น้ำ ! เค้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนติดหนังสือนิยายหวานแหววอย่างไอ้เปียมันจะเรียนเก่งแถมมันออกจะห้าวปานนั้น ตรงข้ามกับตัวมันเลยนะเนี่ย " ยิ้มเพื่อนอีกคนพูดกันพลางพยักเพยิดกันวิ่งตามเปียไปที่สนาม

เปียหรือปานวาด หญิงสาวอายุ 17 ปีบริบูรณ์เมื่อ 3 เดือนที่แล้ว ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.6 ของโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งของจังหวัดอุดรธานี เพื่อนสนิทของเธอมีอยู่ 2 คนด้วยกัน คือน้ำและยิ้ม ด้วยความที่เธอเป็นหญิงสาวที่ตัวท้วม ยิ้มง่าย เป็นมิตร แต่ออกจะอารมณ์เสียง่ายถึงอย่างนั้นก็โกรธง่ายหายเร็ว ทำให้เธอมีเพื่อนฝูงห้อมล้อมมากมาย แต่มีสองคนนี้เท่านั้นที่เธอยอมรับว่าเธอรักมาก ทุกวันเมื่อเลิกเรียนเธอจะรอกลับบ้านพร้อมกับน้องสาวที่ต่างราวกับสวรรค์กับนรก น้องสาวของเธอเป็นคนที่มีหน้าตาหน้ารัก หุ่นดี นิสัยดีและแสนจะอ่อนหวานราวกับดอกมะลิแรกแย้มที่บริสุทธิ์ ทั้งคู่มักจะนัดเจอกันที่โรงอาหารของโรงเรียนเพื่อไปเอารถมอเตอร์ไซด์ที่เธอใช้เดินทางมาโรงเรียนทุกๆวัน และวันนี้ก็เช่นเดียวกัน
" ปิ๋ม ! รอพี่นานมั้ย พอดีคุยเพลิน " เสียงอันแสนจะห้าวดังขึ้นจากปากของเปียเมื่อพบหน้าน้องสาว
"ไม่หรอกพี่เปีย ปิ๋มก็เพิ่งมา"ปิ๋มตอบอย่างอ่อนหวาน
"งั้นปะกลับเถอะ วันนี้นะแข่งปิงปองเมื่อยไปทั้งตัวเลย แต่ขอบอก มันส์มากกกกกกก " ว่าเล้วเปียก็เดินเข้าไปกอดคอน้องสาวแล้วเดินไปที่โรงรถด้วยกันพลางโม้เรื่องปิงปองให้กับน้องสาวฟังด้วยความสนุกสนาน

โครม!!!!!!!! เสียงอันดังสนั่นเมื่อรถสปอร์ตสีดำคันหรูพุ่งเข้าชนมอเตอร์ไซด์ห้างของเปียเข้าอย่างจัง
" โอ้ย!!! ปิ๋มเป็นไงบ้างเจ็บมากมั้ย " เปียหันมาถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วงพลางออกแรงพยุงรถมอเตอร์ไซด์ขึ้นมา และทันทีที่คนขับรถคันหรูลงมาเธอก็เปิดฉากลับกรรไกรทันที
" นี่นาย! ขับรถประสาอะไรฮะ" เธอว่าให้อย่างเอาเรื่อง " ขับรถมานี่ผีปิดตารึเปล่าถึงไม่ดูทางบ้างเลย ก่อนเลี้ยวไม่ยอมชะลอ แล้วคิดว่าตัวเองเป็นจ้าวถนนหรือไงถึงได้ซิ่งติดเทอร์โบขนาดนั้น "
" นี่เธอพอก่อนได้มั้ย " คนขับขัดขึ้นก่อนที่เธอจะด่าจบ " ฉันลงรถมายังไม่ทันได้พูดอะไรเลย เธอก็ใส่ฉันฉอดๆ เธอรู้รึเปล่าเฮอะว่าเธอนั่นแหละผิด ขี่รถมาก็ไม่ดูทาง แล้วยังจะหาว่าฉันผิดอีกนะแม่คุณ " เขาก็ว่าไม่ยั้งเช่นกันเมื่อเจอกับสาวปากกรรไกรที่ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรด่าใส่เขาฉอดๆ
" หนอย ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิดยังจะมาโทษฉันอีกเหรอเฮอะ อย่างนี้มันไม่ใช่ลูกผู้ชายนี่หว่า" เปียชักจะมีน้ำโหมากยิ่งขึ้น
" ใช่ ก็เธอนั่นแหละผิด ยัยหมูพะโล้ลมควัน"
" อ้าย! นาย ไอ้หน้าปลาจวด มาว่าฉันอย่างนี้ได้ไง นายนี่มัน…"
" เอ่อ ! ขอโทษนะครับ " มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นก่อนที่หญิงสาวจะแว้ดจบ " เอาเป็นว่าพี่ขอโทษแทนเพื่อนก็แล้วกันนะครับ แล้วน้องๆ เจ็บตรงไหนกันรึเปล่า " เขาถามด้วยความเป็นห่วงพลางส่งสายตาดุไปที่เพื่อนชายอีกคนที่ยืนหน้านิ่วด้วยความไม่พอใจ
" อืมมม ค่อยยังชั่วหน่อยไม่เป็นไรเท่าไหร่หรอกค่ะพี่ " เธอว่าพลางสำรวจรถ " รถก็ไม่ได้กลายเป็นซาก "
" แต่ว่า ถ้าน้องอยากให้พวกพี่ชดใช้ยังไงก็บอกมาได้นะครับ พี่ยินดีรับผิดชอบ " เขากล่าวขึ้นอย่างสำนึกผิด
" เฮ้ย ! ได้ไงวะ ก็เราไม่ผิดนี่หว่า" คนขับจอมยียวนโวยขึ้น
" แกน่ะหยุดเลย ฉันจัดการเอง " ไม่ได้สนใจที่เพื่อนรักกล่าวเลย " ว่าไงครับน้อง "
" ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ ไม่เป็นไรมาก แค่ขอโทษก็พอแล้ว แล้วก็ขอบคุณนะคะที่พี่ยอมรับผิด " เสียงของเธอแจ่มใสขึ้น แล้วตาก็ลุกวาวอีกครั้งเมื่อกล่าวประโยคต่อมา
" ส่วนนาย ระวังไว้เหอะ เจอกันคราวหน้า ระวังจะไม่มีปากไปไว้อวดฟันสาวๆ" เธอกล่าวอาฆาตไว้
"ถ้างั้นพวกพี่ขอตัวไปก่อนนะครับน้อง ไปนะครับ " เขาบอกลาพลางดึงแขนเพื่อนข้างๆ
" ไปไอ้ภพ เราผิดแล้วยังจะโวยน้องเค้าอีก " วศินต่อว่าเพื่อนรักอีกครั้งด้วยความเหลืออด
" เออๆ ไรวะซวยฉิบเลย ฝากไว้ก่อนนะยัยหมูพะโล้ลมควัน" ยังมิวายฝากรอยแค้น
" ได้ จะเอาคืนเมื่อไหร่ฝากยมฑูตมาบอกด้วยก็แล้วกัน ไอ้หน้าปลาจวด " พอเธอว่าเสร็จสองหนุ่มจึงเดินขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้เปียยืนมองตามอย่างเคียดแค้น พร้อมกับปิ๋มที่ยืนมองพี่สาวแล้วอ้าปากค้างที่มีคนมาต่อกรลับฝีปากกับพี่สาวของเธอ


ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะทุกคน