ณ. ดินแดนแห่งหนึ่ง ได้มีพระราชาภูผาและพระราชินีแมกไม้ซึ่งปกครองอยู่อย่างสันติสุข และไม่นานทั้งสองก็ได้ให้กำเนิดพระธิดาองค์น้อย ๆ ซึ่งมีนามว่า "เจ้าหญิงดอกไม้" และเมื่อเจ้าหญิงเติบโตขึ้น ได้มีความรักในการอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ

ภายในพระราชวังแห่งนั้น ไม่มีซอกมุมใดเลยที่ไม่มีหนังสือ แม้แต่ในห้องน้ำ ก็จะมีหน้งสือที่ทนน้ำได้ และไม่เปียกหรือขาดยุ่ย
บนโต๊ะอาหารก็มีหนังสือวิเศษที่สามารถพลิกเปลี่ยนหน้าได้โดยที่เจ้าหญิงไม่ต้องละมือจากการรับประทานอาหาร

ยิ่งนับวัน หนังสือของเจ้าหญิงยิ่งมีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ จาก 2 เป็น 4 จาก 4 เป็น 16 จาก 16 เป็น 256 ไม่มีวันสิ้นสุด ในที่สุด เจ้าหญิงจึงได้สร้างหอสมุดขี้นมา แต่เจ้าหญิงเองยังเยาว์นัก จึงไม่สามารถดูแลทำความสะอาดได้อย่างทั่วถึง ดังนั้น จึงได้มีการจ้างเด็กที่อยู่บริเวณพระราชวัง ให้เข้ามาทำความสะอาด

เด็กน้อยคนหนึ่ง ได้รับคำสั่งให้เข้ามาดูแลหนังสือของเจ้าหญิง โดยที่มีข้อแม้ว่า "เจ้าต้องทำความสะอาดอย่างดีทุกเล่ม และห้ามนำหนังสือที่แสนรักของเราออกไปภายนอกห้องโดยเด็ดขาด เพราะว่าพวกเจ้าอาจทำให้หนังสือเราได้รับความเสียหายได้ " เด็กน้อยรับคำ

ต่อมา ในขณะที่เด็กน้อยได้เข้ามาทำความสะอาดเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา อยู่ ๆ เด็กน้อยก็ได้ยินเสียงแว่วมา ซึ่งเป็นเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ และแฝงไว้ด้วยความน้อยใจ ว่า

"นี่ พวกเราว่าไหม ว่าเจ้าหญิงดอกไม้น่ะ ไม่ได้จับฉันมานานเท่าไรแล้ว ประมาณ 2 อาทิตย์ได้แล้วมั้งเนี่ย" หนังสือ
"ของเธอแค่ 2 อาทิตย์เองหรอ ของฉันซิ เป็นเดือนแล้วนะ" หนังสือความงามของจันทร์กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เศร้า
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน ทั้งที่เมื่อก่อน เจ้าหญิงได้จับเรามาอ่านทุกวัน ทำให้เรามีความสุข มีคุณค่า และมีความหมาย" หนังสือเรื่องน่าสนใจในโลกใต้ทะเล กล่าวขึ้นมาบ้าง
"หรือว่าเรามีจำนวนมากเกินไป อ๊ะ หรือว่าเรามีเจ้าหญิงน้อยเกินไป เราควรหาคนมาอ่านเราเพิ่ม" หนังสือการผจญภัยในแดนความฝันกล่าว

จนในที่สุดก็ได้เกิดเสียงเซ็งแซ่ขึ้นมา โดยที่หนังสือทุกเล่มต่างชวนกันออกความเห็นว่าควรจะทำเช่นไร
"เราหนีไปจากที่นีกันดีไหม" หนังสือจินตนาการออกความเห็น
"แต่เรามีจำนวนมากเกินไป จนไม่สามารถหนีไปได้หมดหรอก" หนังสือการผจญภัยในแดนความฝันกล่าว
"

เด็กน้อยแอบได้ยินเช่นนั้น จึงได้นำความไปกล่าวกับเจ้าหญิงแทบจะในทันที แต่เจ้าหญิงไม่เชื่อ และกล่าวหาเด็กน้อยว่า "อยากได้หนังสือเราแล้วแต่งเรื่องไร้สาระมาแกล้งเราอย่างนั้นหรือ" "อีกอย่างพวกท่านน่ะ ชอบทำหนังสือเราเสียหาย ชำรุด เราไม่สามารถทนดูอย่างนั้นได้"

วันหนึ่งเจ้าหญิงได้เข้าไปในห้องหนังสือ และลองเอาหูแนบกับสันหนังสือเพื่อที่จะแอบฟังพวกหนังสือพูดกันตามอย่างที่เด็กน้อยแนะนำและได้ยินหนังสือการผจญภัยในแดนความฝันกล่าวว่า "เราอยากให้มีคนมาเปิดเราอ่านอีกครั้งจัง"
"เราเป็นหนังสือของเจ้าหญิงนะ"หนังสือความงามของจันทร์กล่าวขึ้นมาอย่างปกป้องเจ้าหญิง
"ถูกแล้ว เราเป็นหนังสือของเจ้าหญิง แต่เราไม่ใช่เพื่อเจ้าหญิงเพียงคนเดียวนี่นา" หนังสือเจ้าชายพรายน้ำกล่าวพร้อมกับน้ำเปรอะปกหนังสือ

เจ้าหญิงได้ยินเช่นนั้น รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก "เราไม่คิดเลยหนังสือของเราจะเศร้า เหงากันเพียงนี้" เมื่อคิดได้ดังนั้น เจ้าหญิงจึงมีรับสั่งให้เด็กน้อยผู้นั้น เข้ามาทำความสะอาดหนังสือดังเช่นเดิม
"เราอนุญาติให้เจ้าอ่านหนังสือของเราได้ เพื่อที่ว่าหนังสือเหล่านั้นจะได้ไม่เหงา แต่ต้องทำงานของเจ้าให้เสร็จก่อนนะ และเจ้าสามารถนำหนังสือของเราไปให้เด็ก ๆ ที่อยู่บริเวณพระราชวังอ่านบ้างก็ได้ เพียงแต่เจ้าต้องรักษาสัญญากับข้าก่อนว่าเจ้าจะต้องดูแลหนังสือของเราเป็นอย่างดี"

เด็กน้อยได้ยินเช่นนั้น จึงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและพร้อมที่จะทำตามความต้องการของเจ้าหญิงให้ดีที่สุด

นับแต่นั้นมา เจ้าหญิงมีความสุขกับการอ่านหนังสือ และมีบริวารอยู่รอบข้างพร้อมกับหนังสือคนละเล่ม และไม่ได้ยินหนังสือกล่าวโอดครวญอีกต่อไป

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~ THE END ~*~*~**~*~*~*~**~*~*~*~*~*~