ความคิดเห็นที่ 1 ศพถูกปลดลงมาจากบ่วงเชือก..บ่วงเชื่อกที่ทำจากผ้าที่นอน ผ้าที่นอนสีฟ้า..ไม่มีลวดลายใดนอกจากสีฟ้าทั้งผืน เจ้าหน้าที่มูลนิธิ..ผู้อุทิศตนเพื่อการเก็บศพโดยเฉพาะ..กุลีกุจอนำผ้าดิบมาปูรองพื้น..บรรจงวางศพที่อ่อนย้วยไปทั้งตัวนั้นวางลงไป ผมเขียนไม่ผิดน่า...ศพที่เพิ่งตายใหม่ ๆ สองสามชั่วโมงต่อจากนั้นกล้ามเนื้อจะยืดแข็ง..แต่ถ้านานกว่านั้น..กล้ามเนื้อจะเหลวเป๋วอย่างงี้.. นายแพทย์เวร..ผู้มีผมฟู ๆ ไฮไลท์ไว้..ทำตาสะลืมสะลือตรวจศพตามหน้าที่ เขา..นายร้อย(มี)เวร..กำลังนั่งยองชันเข่า..เพื่อรอจดบทสรุปของแพทย์หญิงผู้นั้น "อิฉันว่า..เธอตายมาไม่ต่ำกว่า 3 วันแล้ว.." เขาจดลงไปในสมุดบันทึกส่วนตัว..มันจะถูกลอกออกมาในสมุดบันทึกประจำวัน "สาเหตุการตายยังไม่รู้..ต้องผ่าพิสูจน์..แต่ที่แน่ ๆ ..เธอไม่ได้ตายเพราะการผูกคอ.." เขาจดอีก..ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ "ศพนี่ถูกเคลื่อนย้าย..โดย..โดยอะไรก็ไม่รู้..ไม่มีหลักฐานอื่นใด ทั้งรอยลาก..รอยยก..หรือลอยอุ้ม..เหมือนว่าเธอจะเดินมาเองซะยังงั้น.." เขาจด..ยิ้มในคำพูดสุดท้ายของหมอ สายตาอดชำเลืองดูที่เท้าของศพมิได้ แล้วเขาก็ใจหายวาบ..มีฝุ่นจับอยู่บริเวณฝ่าเท้าของศพจริง ๆ เฮ่ย! "หมอคงสรุปได้เท่านี้ในตอนนี้.." ผู้หมวดหนุ่มยังตลึงนิ่ง..ตาค้าง..ปากกาที่จดอยู่ก็ยังค้าง "ผู้หมวด..เป็นไรไป?" หมอถาม เขาไม่ตอบ..ตอบไม่ได้..พูดไม่ออก หมอเลยมองตามสายตาของเขา แล้วเสียงอุทานก็ดังลั่น.. "ไอ๊หยา..." ++++++ จากคุณ : อือม์.. - [ 25 ต.ค. 47 21:44:10 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ซ่อนซ้อนเงื่อน...  การจะฆ่าอะไรสักอย่างเป็นเพราะต้องการปกปิดหลบซ่อนบางสิ่งบางอย่างจากใครสักคน  ถ้าหากเขามาล่วงรู้ความลับเราก็เลยต้องปิดปากให้เขาพูดไม่ได้ตลอดกาล  ยิ่งมาอำพรางกันแบบนี้ยิ่งเหมือนจะผูกปมให้ยุ่งๆ ไปใหญ่เพื่อเบี่ยงแบนประเด็น  เลยคิดชื่อนี้ค่ะ   ถ้าเป็นไปได้ต่อให้จบเลยนะคะ  รออ่านอยู่ค่ะกำลังมันส์  หุหุ จากคุณ : สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ - [ 25 ต.ค. 47 21:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เสียงอุทานนั้น..ดังเกินไป.. นักข่าวนับสิบคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น..สะดุ้งจนสุดตัว "อะไรคะหมอ?" "เกิดอะไรขึ้นครับ?" เป็นคำถามที่ยิงตามมาอย่างถี่ยิบ ดีที่เขา..ผู้หมวดหนุ่มรูปหล่อ..เหงื่อแตกเต็มหน้าผากคนนั้น..ให้สัญญานอย่างหนึ่งกับแพทย์หญิงผู้นั้นไว้ได้ทัน "เจ็บค่ะ.." หมอบ่นออกมา เขาชักเท้าที่เหยียบเท้าของหมอออก..หันไปตอบเรียบ ๆ กับนักข่าวเหล่านั้น "ไม่มีอะไรครับ..คุณหมอแค่ตกใจ..ที่เห็นแมลงสาบอยู่บนศพ.." เขาชี้ไปยังแมลงตัวเล็ก ๆ หน้าตาน่ารัก..ผู้มีวิวัฒนาการถาวรมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ตัวนั้น..มันกำลังไต่อยู่บนใบหน้าของศพ "หมอก็เลยอุทานออกมา.." ด้วยคำตอบนั้น..ความสงสัยจึงจางหายไปจากนักข่าวกลุ่มนั้น เว้นคนเดียว..ถูกต้อง เธอคนนั้น หญิงสาวหน้าใส ผู้ผูกผมยาวไว้ด้วยหนังสะติ๊กสีแดง สวมเสื้อคลุมผ้ายีนส์เชย ๆ ทับเสื้อยืดสีขาว กับกางเกงยีนส์รัดรูปคนนั้น ก็เธอสังเกตุเห็นรอยฝุ่นที่เท้าศพด้วยเหมือนกัน ไม่ใช่เป็นรอยใหม่แน่นอน..โคลนที่แห้งกรังจับอยู่ตรงง่ามนิ้ว เธอเองก็เกือบจะทำปากกาที่กำลังจดข่าวหลุดมือเหมือนกัน..แต่เธอยังยั้งไว้ได้ ยิ่งกว่านั้น..เธอยังแอบเห็นสัญญาณที่ผู้หมวดหนุ่มคนนั้นมีกับแพทย์หญิงอย่างเต็มตา คดีนี้คงมีอะไรพิลึกพิลั่นแน่แล้ว.. โชคดีจังเลยเรา.. หล่อนกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ.. +++++ จากคุณ : นึกยังไงถึงเขียนเรื่องนี้... - [ 25 ต.ค. 47 21:54:01 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 วาว..ชื่อเยี่ยมเลยครับ "คุณสายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ" "ซ่อนซ้อนเงื่อน...  การจะฆ่าอะไรสักอย่างเป็นเพราะต้องการปกปิดหลบซ่อนบางสิ่งบางอย่างจากใครสักคน  ถ้าหากเขามาล่วงรู้ความลับเราก็เลยต้องปิดปากให้เขาพูดไม่ได้ตลอดกาล  ยิ่งมาอำพรางกันแบบนี้ยิ่งเหมือนจะผูกปมให้ยุ่งๆ ไปใหญ่เพื่อเบี่ยงแบนประเด็น" แต่ว่า..เอ่อ.. มันไม่ยาวไปเหรอคับ แหะแหะ จากคุณ : ในตอนกลางคืน..บรื๊อส์.. - [ 25 ต.ค. 47 22:01:22 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 เย่ย...แค่  "ซ่อนซ้อนเงื่อน"  เฉยๆ ค่ะ  ที่เหลือแค่อธิบาย แหะ แหะ  ^^"....  จะตามอ่านเป็นเพื่อนคนเขียนทั้งคืนเลยค่ะ (หลับบอกด้วยนะ  อิอิ) จากคุณ : สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ - [ 25 ต.ค. 47 22:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ศพถูกห่อด้วยผ้าดิบ..แถมยังแข็งกรอบผืนนั้น เจ้าหน้าที่มูลนิธิผูกชายผ้าที่ศีรษะศพก่อน แล้วมาผูกที่กลางลำตัว ก่อนจะผูกที่ปลายเท้าเป็นเปลาะที่สาม ศพนั้นส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งจนทุกคนทำหน้าแหย..ใครที่มีผ้าเช็ดหน้าก็นำขึ้นมาอุดจมูก ที่เธอไม่เป็นเช่นนั้น ทั้งไม่ทำหน้าแหย..ทำไม่เอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาอุดจมูก เธอกำลังมองผู้หมวดหนุ่มเจ้าของคดีอย่างหมายมั่น เขากำลังเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก..หน้าขาวนั้นดูซีดไปเล็กน้อย..แต่ดวงตาที่คมวาว คมคิ้วที่ริ้วเป็นวง โครงจมูกที่โด่งเป็นสันนั้น..น่าดูไม่น้อย เสียดายปากหนาไปนิด.. เขาจดอะไรอีกครู่หนึ่ง..ยกวิทยุสื่อสารขึ้นพูดสองสามคำ..แล้วเดินไปที่รถสายตรวจ เธอวิ่งจี๋ตามไปทันที.. "เดี๋ยวค่ะ..ผู้หมวด" เขาทำหน้าย่น(อีกแล้ว) "ผู้หมวดจะสันนิฐานคดีนี้ว่ายังไรคะ?" เธอยิงคำถามในขณะที่เขากำลังก้าวขึ้นรถ..ไม่ใช่สิ..กำลังยกขาขึ้นรถตั่งหาก เขามองหล่อนพักหนึ่ง..เด็กสาวคนนี้เพิ่งจะจบมาใหม่ ๆ แน่ ๆ เลย..ถึงได้ไฟแรงขนาดนี้ "ยังสันนิฐานอะไรไม่ได้ครับ..คงจะต้องสืบหารายละเอียดมากกว่านี้.." "แล้วที่ฝ่าเท้าศพ..ทำไมถึงได้มีฝุ่นมีโคลนติดอยู่ได้ล่ะคะ.." เขาชะงักกึก..ไม่ใช่มีเขากับแพทย์เวรเท่านั้นที่สังเกตเห็น..ยังมีหล่อน..อีกคนหนึ่ง "มันอาจจะติดมาจากสถานที่เธอตายก็ได้.." หญิงสาวไม่เชื่อ "แล้วทำไมผู้หมวดถึงต้องเหยียบเท้าคุณหมอด้วยล่ะคะ?" เขาปิดประตูรถดังโครม..ในใจเต็มไปด้วยความยุ่งยากที่เริ่มก่อเค้า "เท้าคุณหมอน่าเหยียบมังคับ..ไป..ออกรถได้.." แล้วรถสายตรวจคันนั้นก็วิ่งจี๋จากไป หญิงสาวมองตามด้วยสายตาหมายมาด.. "ฉันจะต้องรู้ให้ได้.." ++++++ จากคุณ : ยิ่งต้องอยู่คนเดียวยังงี้.. - [ 25 ต.ค. 47 22:13:45 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ที่สน.ซึ่งแปลว่าสถานีตำรวจ..หรือใคร ๆ เขาก็เรียกว่าโรงพัก..พักอะไรไม่รู้..แห่งนั้น.. ผู้หมวดหนุ่ม..อ๊ะ..เขาไม่ได้ชื่อหนุ่ม ชื่อเขาออกจะเพราะ "รตท.ทัดทาน" กำลังทำหน้าย่นอยู่กับรายละเอียดตรงหน้า เครื่องพิมพ์ดีที่คากระดาษไว้..ยังว่างเปล่าเพราะเขายังไม่รู้จะพิมพ์อะไรไปในนั้น มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? หลักฐานทุกอย่างบ่งชี้ว่า..ศพนี้..เคลื่อนย้ายตัวเองด้วยวิธีการเดิน..ปีนป่ายตามสิ้นค้าที่กองซ้อนกันไว้..ขึ้นไปจนถึงเพดานโกดัง..นำเชือก..ไม่ใช่สิ..ผ้าปูทีนอนสีฟ้า..มาผูกไว้กับขื่อจนแน่นหน้า..แล้วค่อยมาผูกที่คอตัวเอง..ก่อนจะโดนหวือให้พ้นจากแหล่งพักเท้า..ลอยเท้งเต้งอยู่กลางอากาศ..เพื่อให้ตายเป็นคำรพที่สอง.. บ้าไปแล้ว.. จะเป็นอย่างงั้นไปได้ยังไง..ศพที่ไหนเดินได้..ผีมีจริงหรือโลกนี้? แล้วเขาจะเขียนรายงานนี้ออกมาในลักษณะไหน..ใครอ่านเข้าก็คงหาว่าเขาบ้า.. แม้จะมีพยานยืนยันอยู่คนหนึ่ง..ไม่..สองคน..ที่คิดตรงกับเขา..ว่าศพนี้เดินมาด้วยตัวเองจริง ๆ ทั้งคุณหมอ..และนักข่าวหน้าตาบ้องแบ๊วคนนั้นก็ตาม ใครจะเชื่อ.. จากการร่ำเรียนที่เขาทุ่มเทมาทั้งชีวิต ทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติ จนได้รับกระดาษประกาศเกียรติคุณมากมาย..อ้อ..เขาเรียกเกียรติบัตรหรอกหรือ?..เขายังไม่เคยพบเคยเห็นคดีพิลึกพิลั่นนี้มาก่อนเลย.. เขาควรจะทำอย่างไรดี? ความคิดวุ่นวายสับสน..ดีที่มีเสียงว. หมายถึงเสียงวิทยุสื่อสารของตำรวจ..ดังขึ้น มีข้อความบางอย่างที่ดึงให้เขาหลุดจากความสับสนของความคิดนั้น สีหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยน.. จากหน้าย่น เป็นหน้าตึง..แล้วก็หน้าเบี้ยว.. มีการพบศพอีกหนึ่งศพ..ยิงตัวตาย..ที่บ้านเช่าแห่งหนึ่งในท้องที่ที่เขารับผิดชอบ "ผู้หมวดครับ..ผมว่ามันแปลก ๆ " จ่าต้อย..ลูกน้องผู้ที่สนิทกับเขามากรายงานมาทางว. "มีคนได้ยินเสียงปืนเมื่อสิบนาทีก่อนหน้าการพบศพ..แต่ว่า..เอ่อ..ศพเน่าแล้วครับ" หยึย... จากคุณ : หยึย..น่ากลัวพิลึก - [ 25 ต.ค. 47 22:26:54 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ๋า..หิวแฮะ.. รอแป๊บนาคับคุณสายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ (เปิดพัดลมแรง ๆ สิคับ) ผมหาอะไรกินก่อง.. ท้องแห้งเชียวคับ จากคุณ : ปิ๊วฮิ๊วหิว - [ 25 ต.ค. 47 22:28:28 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 เดินไปต้มมาม่าพลางๆ  ............................................................(~  ^^)~ (เล่นมุขพัดลม  สายลมอึ้งเลย  - -") จากคุณ : สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ - [ 25 ต.ค. 47 22:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รตท.ทัดทานไปถึงที่เกิดเหตุคนยิงตัวตายนั้นภายในสิบห้านาทีนับจากที่ได้รับรายงานจากวิทยุ สภาพศพที่เขาเห็น..คล้ายคลึงกับศพแรก..ศพร่างกายเปล่าเปลือย.. เป็นเด็กสาว..สภาพกำลังเน่า.. มือขวาของศพ..เป็นปืนพกขนาดเล็ก..มันถูกใช้งานไปเพียงแค่นัดเดียว รูโบ๋ที่ศีรษะ..เป็นที่ที่กระสุดนัดเดียวนั้นวิ่งผ่าน..ปากแผลยังมีเขม่าจับอยู่เต็ม รอยออกของกระสุน..แทนที่จะเต็มไปด้วยเลือดแดงฉาน กลับมีน้ำข้นคลั่กสีดำ..เศษสมองสีเขียวคล้ำกระจายไปทั่ว มันเป็นเลือดและมันสมองที่ถูกหมักดองไว้ด้วยเวลาไม่นานกว่าสามวัน..มันถึงจะมีสีสัน..และกลิ่นเน่าได้ขนาดนี้.. ผู้พบศพคนแรก..ให้การด้วยสีหน้าตื่นตระหนกว่า..เที่ยงคืนสิบสามนาที..เขาได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด.. มันดังออกมาจากบ้านเช่าหลังนี้..ซึ่งมีอยู่ห้องเดียว..ที่เปิดไฟทิ้งไว้ เขาชวนเพื่อนบ้านข้างเคียงออกมาด้วย..เพื่อมาดูให้รู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น.. ทุกห้องที่มีเพียงหกห้องของบ้านเช่าหลังนั้น..ตื่นขึ้นมาดูเหตุการณ์กันหมด เว้นห้องเดียวห้องนี้..ห้องที่หก..ซึ่งเป็นห้องที่อาศัยอยู่ของเด็กสาวตจว..คนนี้ มันเงียบสนิท..แม้ไฟจะเปิดอยู่..พวกเขาจึงส่งเสียงเรียก..ไม่มีเสียงตอบรับ การไขประตูจากผู้ดูแลจึงเกิดขึ้น.. ทุกคนผงะหงาย..กลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้ง..พบเด็กสาวยิงตัวตายจนเน่าเฟะนอนรออยู่แล้ว.. ผู้ได้ยินเสียงปืน..ไม่ต่ำกว่าห้าคน..ยืนยันตรงกันว่าเสียงปืนเพิ่งดังขึ้นไม่นานมานี่แน่ ๆ ยืนยันทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ทุกคนหน้าเหลือสองนิ้ว..คนที่หน้าเหลือสามนิ้วจะต้องเป็นคนที่หน้ายาว.. ใครจะทำให้หน้าเหลือมากกว่านั้นได้..เมื่อเห็นตำตาอยู่ทนโท่ว่า..ศพยิงตัวตายได้ ศพที่ตายไปแล้ว..ยิ่งตัวเองให้ตายไปอีกครั้งเป็นครั้งที่สอง? เหมือนกับศพที่แล้ว..ผูกคอให้ตายเป็นครั้งที่สอง..ให้สนุกเล่นซะยังงั้น นี่มันอะไรกัน??? "ผู้หมวดคะ..มันเกิดอะไรขึ้นแน่คะ?" อีกแล้ว..นักข่าวสาวคนนั้นอีกแล้ว "ศพยิงตัวตายได้ด้วยเหรอคะ?" ??? จากคุณ : มาแระคับ อิ้มปี๋เชียว - [ 25 ต.ค. 47 22:50:35 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 นี่หนูปิ้ว ไปดูที่ทู้น้าสิจ๊ะ จะมีถึง 10 ตอน เชียวนะยะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3085421/W3085421.html จากคุณ : สือน้อย สวยด้วย จารจียังชมเลย (Darha) - [ 25 ต.ค. 47 23:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 การเกิดคดีฆาตกรรมถึงสองคดีด้วยกัน..ในเวลาไล่เรี่ยกันอย่างนี้..นาน ๆ จะเกิดขึ้นสักครั้ง นักข่าวอาชญากรรมอย่างเธอ..จึงค่อนข้างจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ ยิ่งเป็นการฆาตกรรมอำพราง..มีการเคลื่อนย้ายศพและทำร้ายศพด้วยกันผูกคอและจ่อยิง..ให้เห็นว่าเป็นการฆ่าตัวตายอย่างนี้ด้วยแล้ว..ยิ่งเรียกร้องความสนใจจากเธอได้เป็นทวีคูณ จากคำให้สัมภาษณ์ของผู้หมวดหนุ่ม..ผู้มีคิ้วสวยราวทาบด้วยขอบกะลาเผาคนนั้น..ที่ว่าน่าจะเกิดจากฆาตกรน่าโง่..อำพรางศพที่ตายด้วยน้ำมือของตัวเองมาหลายวันแล้ว..ด้วยวิธีโง่ ๆ ให้เห็นว่าเป็นการฆ่าตัวตาย..เพื่อให้ตัวเองพ้นผิด..มันเป็นการสรุปที่ง่ายเกินไป..จนหล่อนไม่อยากเชื่อ อีกข้อหนึ่งที่ผู้หมวดบอกว่าน่าจะเป็นไปได้..ก็คือเกิดขึ้นจากคนโรคจิตคนหนึ่ง..หรือสองคน..กระทำอาการวิปริตขึ้นกับศพ..เพื่อวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่ง..เป็นการสนองความต้องการของตัวเอง โดยผู้หมวดไม่ยอมตอบคำถามของเธอที่ว่า..ทำไมศพต้องแก้ผ้า..ทำไมศพต้องเป็นเด็กสาวอายุสิบเจ็ดสิบแปดปี..โดยบอกเพียงแต่ว่า..ขอเวลาสืบสวนสอบสวนอีกระยะเท่านั้น สิ่งเหล่านี้เป็นประเด็นข่าว..ที่นักข่าวอย่างเธอต้องการเสียเหลือเกิน.. ถ้าหัวหน้า..พี่วุฒิขี้หลีคนนั้น..เห็นข่าวนี้..เขาคงจะตื่นเต้น..ลืมที่จะทำเกาะแกะกับเธอไปได้สักพักหนึ่ง เมื่อกลับถึงบ้าน...อันที่จริงอพาร์ตเม้นท์ขนาดกระทัดรัด..เธอจึงรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า..นั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ บันทึกทุกอย่างลงไป..โดยไม่สนใจเวลาว่าจะดึกดื่นเพียงใด ความสงบเงียบรอบตัว..ทำให้เธอมีสมาธิมากขึ้น.. ไฟดวงเดียวที่เปิดไว้กลางห้อง..กับแสงสว่างจากหน้าจอ..ก็เพียงพอแล้วสำหรับความอุ่นใจหากหล่อนจะต้องการขึ้นมา เธออยู่คนเดียวมาได้หลายเดือนแล้ว..นับจากเรียนจบจนได้ปริญญา..พ่อแม่และน้องสาวของเธออีกคน..อยู่ที่บ้าน..บ้านในตัวอำเภอเล็ก ๆ ของจังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ เธอไม่รู้สึกเหงาแต่อย่างใด..ไฟของการทำงานคุโชนอย่างต่อเนื่อง..เธอรู้สึกสนุกสนานกับมัน..เป็นการท้าทายความสามารถของตัวเองหลังจากที่ได้ร่ำเรียนมาอย่างหนัก พิมพ์ไปได้สักพัก..ความอ่อนล้าง่วงงุนก็คืบคลานเข้ามา เธอปิดปากหาว..หยาดน้ำตาเอ่อล้นออกมาจนตาพร่า..ต้องกระพริบตาที่อุดมไปด้วยขนตางอนยาวนั้นอย่างถี่ยิบ เนินหน้าผากที่เรียบโค้งมนรับกับกระโหลกศีรษะที่ทุยสวย..ผมยาวสยายเป็นมันวับ ดวงตาดำวาว..จมูกเล็กหากโด่งเป็นสันรับริมฝีปากงามนั้น..เพื่อน ๆ รวมทั้งอาจารย์หลายคนยุให้เธอเข้าประกวดในงานต่าง ๆ เสมอ แต่เธอไม่ชอบ..ไม่สนใจความสวยงามของตัวเองด้วยซ้ำ เธอให้ความสำคัญต่อสมองของเธอ..มากกว่าความสวยงามของร่างกาย..ที่นับวันจะเสื่อมสลายลงไป งานยังเขียนไม่จบ..สรุปท้ายข่าวยังไม่สามารถหาที่ลงเหมาะ ๆ ได้..สิ่งที่ทำได้ก็คือลุกขึ้นเพื่อยืดแข้งยืดขา..เดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาน้ำดื่ม หางตามีสิ่งหนึ่งผ่านแวบไป.. เธอหันไปทางนั้นทันที..ผ้าม่านวูบไหวทั้งไม่มีแรงลม..เธอไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เสียงหยดน้ำดังขึ้นในห้องน้ำ..เธอปิดสนิทแล้วนี่นา ดื่มน้ำเสร็จจึงเดินไปที่ห้องน้ำ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะคอมพ์ฯ นัก เสียงหยดน้ำดังมากขึ้น..เธอเปิดไฟ.. ไฟดับ..ขมวดคิ้ว ก้าวเข้าสู่ห้องน้ำ..เสียงดังที่อ่างล้างหน้า เหนืออ่างล้างหน้ามีกระจก..กระจกสะท้อนเงาของเธอ..ในสภาพตะคุ่มมัวเนื่องจากความมืด เอื้อมมือหมุนก๊อก..มันหมุนไปได้อีกเกือบครึ่งรอบ..เธอแปลกใจ..ใครมาคลายมัน เหลือบสายตามองกระจก..เงาดับวับผ่านไปทางด้านหลัง ความเย็นวาบแผ่ซ่านจากต้นคอหลงไปที่สันหลัง..ขนลุกสู่จากก้นกบมาจรดท้ายทอย.. อะไร? "เคร้ง.." เสียงแก้วตกลงพื้น หล่อนสะดุ้งสุดตัว..ยกมือปิดปาก กระโจนวูบเดียวก็ออกมาจากห้องน้ำ..แก้วพลาสติกยังกลิ้งอยู่กับพื้น..น้ำที่เหลือจากที่เธอเพิ่งดื่มเมื่อสักครู่เจิ่งนองเต็มพื้น.. เธอหันซ้ายขวา..ไม่มีอะไรนอกเสียจากความเงียบ.. มองที่พื้นอีกครั้ง..หัวใจของเธอแทบหลุดออกจากร่าง.. กระเซ็นน้ำจากแก้วที่กลิ้งอยู่นั้น..ปรากฎรอยเท้าเป็นจ้ำ ๆ ต่อเนื่องไปจนถึงกำแพงห้อง หน้าต่างตรงกำแพงนั้นบัดนี้เปิดอ้าออกทั้งที่มันไม่เคยถูกเปิดมาก่อนเลย.. เธอถลาไปที่นั่นทันที.. ไม่เห็นอะไรนอกเสียจากได้ยินเสียงหนึ่งแว่วมาตามลม ฮิฮิฮิ.. เป็นเสียงเด็กหัวเราะ.. แล้วจางหายไปภายในไม่กี่วินาทีนั้น +++++ จากคุณ : หาวววววววว - [ 25 ต.ค. 47 23:26:38 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่า..ยังมีใครตามอ่านอยู่ไหมเนี่ย.. คุณสายลมฯ คับ ถูกลมเป่าไปที่ใด๋แร้วคับ ยังอยู่ป่าว..ถ้าไม่อยู่ผมหยุดเขียนแระน๊า..ผมง่วงอ้ะ ไว้พรุ่งนี้ผมเขียนต่อนะ..ไม่น่ากินมาม่าเรย.. กินแล้วก็อิ่ม อิ่มแล้วก็ง่วง ง่วงแล้วก็เขียนมะออก แหะแหะ..สารภาพ..ผมชักกลัวบรรยากาศที่นี่แล้วสิคับ ผมนั่งอยู่คนเดียว ท่ามกลางเสียงแอร์ที่ดังหึ่ง ๆ อยู่เนี่ย นี่ก็ใกล้จะเที่ยงคืน..ชาวบ้านชาวช่องเขาคงนอนหลับกันหมดแล้ว.. ถ้าเผื่อผม..ผม..เกิดเห็นอะไรแว่บ ๆ ที่หางตาขึ้นบ้างล่ะ อึ๊ยส์..หัวใจผมคงวายไปในทันที..ม่ายอาวดีก่า คอยอ่านต่อพรุ่งนี้นะครับ..ถ้าผมมีโอกาสได้มานั่งหน้าคอมพ์ฯ นาน ๆ ยังงี้อีก ขอบคุณที่ให้เกียรติผมนะครับคุณสายลมฯ ยินดีที่ได้รู้จักเป็นอย่างยิ่งครับ ฮ้าวววววววววววว จากคุณ : ปิ๊วง่วงแร้ว - [ 25 ต.ค. 47 23:34:30 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ๊ะ..ก่อนนอน.. เขียนซะก่อนที่จะรืมไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาแล้วคิดไม่ออก คอยอ่านต่อน๊า... จากคุณ : ปิ๊วตาจะปิดแต่ก็เขียนด้ายยยยยย - [ 25 ต.ค. 47 23:47:37 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 รตท.ทัดทาน..ก้าวขึ้นรถบีเอ็มสีน้ำตาลอมแดงนั้นอย่างอ่อนล้า.. เขาเขียนรายงานนั้นไม่จบ.. ภาพศพทั้งสองยังติดตา..ใบหน้าของศพยังลอยเคว้งอยู่ใต้หนังตาของเขา มันเป็นสภาพของคนที่เกิดอาการตื่นตกใจอย่างสุดขีด เหยเก..ตาเหลือกถลน..ริมฝีปากซีดจนเกือบดำ ก่อนตายทั้งสองคนจะต้องพบกับ"อะไร"สักอย่างหนึ่งที่น่ากลัวเป็นอย่างมากแน่ ๆ อะไร? เขายกมือลูบหน้า..มันชื้นและมัน..สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คืนหมอนอันนุ่มนิ่ม..และที่นอนอันนุ่มสบาย มือขวาบิดกุญแจสตาร์ทรถ..เสียงคำรามเบา ๆ ดังออกมาจากเก๋งหรูราคาเรือนล้านนั้น.. เขาใส่เกียร์ถอยหลัง..รถกระโดดเล็กน้อยเหมือนทับก้อนหิน..เขาไม่ได้ใส่ใจ..เมื่อรถตั้งลำได้..เขาก็พามันออกจากสน. ถนนหนทางว่างเปล่า..มีเพียงรถวิ่งสวนมาไม่กี่คัน..แสงสีส้มจากไฟถนนส่องให้เห็นถึงความเงียบสงบ เขาเปิดวิทยุในรถ..เพลงสากลที่ฟังสบาย..กระจายออกมาเบา ๆ ให้รื่นหู มีแสงสว่างแวบที่ท้ายรถ..เขาเบรคเมื่อถึงทางแยก..ก่อนจะเลี้ยวขวา..ผ่านด้านข้างของสน.ที่เขาทำงานอยู่ไป ฝากท่อระบายน้ำ..ที่ทำด้วยเหล็กอ๊อกซ์เป็นซี่ ๆ ปรากฎมือเล็ก ๆ บี้แบนอยู่ตรงบริเวณขอบซีเมนต์ มันค่อย ๆ ลดหายไปภายในท่อ มองเผิน ๆ เหมือนมือตุ๊กตา..ที่ถูกรถทับจนเป็นร้อยดำปื้น.. มือตุ๊กตาที่เคลื่อนไหวได้!! ++++ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นเมื่อเขากำลังเลี้ยวเข้าซอยที่บ้านของเขาตั้งอยู่ "ผู้หมวด..ดิฉันเองค่ะ..วิรานี.." เขาทำหน้าย่น "วิรานีที่เป็นนักข่าวหนังสือพิมพ์เจไงคะ?" หน้าย่นเริ่มคลาย เสียงบอกเล่าสั้น ๆ ได้ใจความ..ค่อยทะยอยออกมาหลังจากนั้น "ผู้หมวดออกเวรแล้วใช่ไหมคะ..คือ..ไม่ต้องมาก็ได้ค่ะ..ดิฉันจะแจ้งตำรวจท้องที่เองค่ะ.." "ที่ดิฉันอยากให้ผู้หมวดมา..ก็เพราะว่า..มีผ้าผืนหนึ่งผูกกับซี่กรงหน้าต่างห้องของดิฉัน.." "มันเป็นผ้าสีฟ้า..ชนิดเดียวกับที่..ที่ศพนั้นใช้ผูกคอตายค่ะ.." บีเอ็มดับเบิ้ลยูกลับลำอีกครั้ง คราวนี้มันควบด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่เงินจำนวนเกือบสองล้านนั้นจะบันดาลให้เร็วได้ แม้กระนั้นมันก็ยังไม่เร็วพอกับความร้อนรุ่มในใจของเขา ++++ จากคุณ : เอาล่ะ..ตาปิดแร้วเจงเจง - [ 26 ต.ค. 47 00:04:13 A:202.57.175.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 จ้าไปนอนเถอะ  สายลมอยู่คนเดียวเหมือนกาน  วันนี้พ่อกะแม่ไปนอนบ้านย่ากานหมดเลย  ทิ้งสายลมเฝ้าบ้านคนเดียวด้วย ขอบอก...เมื่อกี้สายลมกินมาม่ารสชาเขียวด้วย  ได้บรรยากาศดีเนอะ  อึ๋ย~* พรุ่งนี้ก็จะตามอ่านต่อค่า...แต่คืนนี้จะกล้านอนไหมเนี่ย  =_=" จากคุณ : สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ - [ 26 ต.ค. 47 00:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านด้วยคน ตามติดศพเดินได้ เอิ้กก มารอลุ้รอีกคน จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 26 ต.ค. 47 01:19:01 A:202.133.176.36 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 อูยยย อ่านไปขนลุกไปด้วย กำลังสนุกเลย แล้วจะเข้ามาอ่านตอนต่อไปค่ะ บรื๋อออ จากคุณ : นุภา - [ 26 ต.ค. 47 02:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณปิ๊ว กล้าจริงๆ ลุกขึ้นมาเขียนเรื่องแบบนี้ตอนใกล้เที่ยงคืนเนี่ยนะ ส่วนคุณสายลมก็กล้าพอกัน นั่งอ่านเรื่องแบบนี้ตอนใกล้เที่ยงคืน ถ้าเป็นผม เรื่องแบบนี้ต้องเที่ยงวันสถานเดียวครับ ขนาดอ่านตอนนี้ยังขนลุกเลย สงสัยมันจะยังเช้าไปหน่อย แว้ก... (อะไรสีฟ้าๆ ผูกอยู่ที่ช่องแอร์ออฟฟิศคุณปิ๊ว...) จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 26 ต.ค. 47 09:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่น่าเชื่อ .. ว่าคุณแทนจะยังสะกดสังเกตผิดอยู่ อิอิ จากคุณ : scottie - [ 26 ต.ค. 47 09:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สายลมเพิ่งตื่นค่ะ  แต่ดูท่าทางผู้แต่งยังคงหลับฝันดีอยู่เลย หรือไม่ก็ โดนยึดคอมฯคืนไปแล้ว   เอิ๊กๆๆๆๆๆ (ม่ายน้า  T^T...) จากคุณ : สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ - [ 26 ต.ค. 47 10:34:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาบอกว่า "คิดถึงนะป้า" ฮี่ ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 26 ต.ค. 47 12:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 นานๆทีได้อ่านแนวนี้ ชื่อเรื่องเหรอ อืมม์ ซากสยอง ศพปริศนา ศพอาถรรพ์ ซากศพนี้ที่รอคอย (เอ้ย.....!!!!) จากคุณ : GTW - [ 26 ต.ค. 47 13:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จานจี  "ซากศพนี้ที่รอคอย"  <<<  คิดได้ไงอ่ะ       จากคุณ : สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ - [ 26 ต.ค. 47 14:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ฮือ  ฮือ ศพบนขื่อ ซ้อนซ่อนศพ หมักหมมศพ แหงะ แหงะ มาแนวนี้ ยิ่งปวดหัว เหอะ เหอ ท่าทางสนุกคับ   แต่หนูจันทร์ไม่อยู่ในอารมณ์อ่านเรื่องเศร้า ๆ เลย เรื่องตัวเองก็ตื่นเต้น ซ้อน ซ่อมปม ซ่อนเศร้า คับซ่อนเศร้า จริง ๆ คุณครู scottie นานคนนี้ ครูขนาบไปหลายคนก็แค่นั้น อิอิ แบบได้โอกาส จากคุณ : จันทร์จ๋า รอวันเต็มดวง (Tethys) - [ 26 ต.ค. 47 14:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ถ้าอ่านละเอียดกันจริง ๆ ไม่ใช่มีคำว่า สังเกต คำเดียวหรอกค่ะคุณ scottie เช่น ตรึง หรือ ตะลึง เป็นต้นค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ต.ค. 47 16:54:57 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่มีต่อเหรอค่ะ จากคุณ : PP(PLoy) - [ 14 พ.ย. 47 18:27:44 A:203.113.76.9 X:203.150.217.118 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ลึกลับจริง ๆ.. ถ้าอ่านกลางคืนคงหวิว ๆ เหวอ ๆ นะคะ.. อิอิ.. จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 9 ธ.ค. 47 19:49:31 ]