เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอยู่นานทำลายความเงียบยามเช้าภายในห้องนอน กวิตาความหาโทรศัพท์มือถือที่วางไว้อยู่ข้าง ๆ เตียงขึ้นมารับแล้วกรอกเสียงอย่างงัวเงีย
สวัสดีค่ะ
เฮ้ย ！ไอ้ตาแกยังไม่ตื่นอีกหรอ นี่จะ 7 โมงแล้วนะ เสียงที่ดังมาตามสายทำให้ ตา หรือ กวิตาหายง่วงเป็นปริดทิ้ง เฮ้ย ! จะ 7 โมงแล้วหรอ เออ...แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเจอกัน กวิตารีบโยนโทรศัพท์ไว้บนเดียงแล้วกระโดดผลุง ๆ ลงจากเตียงไปอาบน้ำทันที
สภาพการจราจรบนนถนนสายอโศก-สุขุมวิทเช้านี้ก็เหมือนทุกวันแน่นขนัดไปด้วยรถยนต์ทั้งขาเข้าและขาออก แต่เธอกลับรู้สึกว่าวันมันติดหฤโหดกว่าทุกวัน เพราะวันนี้เป็นการเริ่มงานวันแรกของเธอ
โอ้ยสายแล้วแน่เลยทำไมวันนี้รถมันถึงติดอย่างนี้วะ ช่วยขยับหน่อยเถอะขอร้อง (ก็ร้องเพลงรอไปก่อนซิจ๊ะ) กวิตาคร่ำครวญ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เธอรีบหยิบขึ้นมารับ ยังไม่ทันพูดฮัลโหลเสียงณิชาวีร์ก็แหวดังขึ้นมาทันที
นี่ไอ้ตา แกอยู่ไหนแล้ว ฉันรอแกนานแล้วนะ
ฉันติดอยู่ที่ 4 แยก หน้าบริษัทตั้งนานแล้ว ติดแหงเลยแก กวิตาบ่นอุบ
ไม่ต้องมาบ่นเลยแก มาทำงานวันแรก แกก็ตื่นสายเอาฤกษ์เอาชัยเลยนะ ณิชาวีร์บ่นแกมเหน็บ
เอาน่าแกอย่างเพิ่งบ่นเลย เก็บเสียงไว้ทำงานดีกว่า กวิตาคุยไปพลางเหลือบมองเห็นสี
แยกไฟเขียวพอดี วี...วี แค่นี้ก่อนนะรถขยับแล้ว กวิตารีบวางโทรศัพท์แล้วขับรถอย่างเร็วเพื่อจะเข้าบริษัท แต่ด้วยความรีบร้อนทำให้เธอไม่ทันมองรถที่เลี้ยวเข้ามาก่อน รถของกวิตาจึงพุ่งชนรถคันนั้นเข้าอย่างจัง
เสียงดังโครมทำให้กวิตานั่งช็อกตาค้างอยู่หลังพวงมาลัย จนกระทั่งคู่กรณีลงมาเคาะกระจกรัวถี่ ๆ แล้วยืนหน้าหงิกข้าง ๆ รถเธอทำให้กวิตาหายช๊อกรีบลงจากรถทันที เธอยืนมองผู้ชายตรงหน้าที่แต่งตัวภูมิฐานด้วยเสื้อสูทราคาแพง แถมหน้าตายังเข้าข่ายหล่อกระชากใจตรงหน้าด้วยอาการตาค้างฟอร์มหลุดอย่างแรง จนกระทั่งชายหนุ่มโวยขึ้นมา
นี่คุณขับรถยังไง ไม่เห็นหรือไงว่ารถผมเลี้ยวเข้ามาก่อน
เอ่อ ...คือฉันต้องขอโทษด้วยค่ะ ฉันรีบมากเลยไม่ได้ทันมองรถคุณ รถคุณเป็นอะไรมากรึป่าวคะ กวิตาที่เพิ่งหาเสียงตัวเองเจอรีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ คริษฐ์มองผู้หญิงตรงที่ออกอาการเงอะงะทำอะไรไม่ถูกด้วยสายตาเอ็นดูแต่ก็ไม่วายโวยต่อ บุบสิคุณ เนี่ยผมเพิ่งถอยรถมาใหม่ป้ายยังแดงอยู่เลย กวิตาหน้าจ๋อยก้มลงมองดูบังโคลนหน้าซ้ายที่มีรอยบุ๋มลงไปพร้อมกับมีสีรถเธอขึ้นไปเป็นของแถมให้ด้วย
โอ้ย เบนซ์ป้ายแดงด้วย ซวยทำไมถึงซวยอย่างนี้วะไอ้ตา รถถูก ๆ มีถมถืดไม่ชนดันไปชนรถคันหลายล้าน บริษัทประกันฯต้องขึ้นเบี้ยบานแน่เลย โทษฐานขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือ กวิตาโอดครวญกับชะตากรรมของตัวเอง
นี่คุณบ่นอะไรน่ะ ผมถามคุณว่ารถคุณมีประกันมั้ย คริษฐ์ถามขึ้นเมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้าเอาแต่บ่นพึมพำ ๆ อยู่คนเดียว กวิตาเงยหน้าขึ้นมาสบตาหนุ่มหล่อพยายามทำละห้อยชวนน่าสงสารเหมือนลูกแกะ (หรือเด็กเลี้ยงแกะจ๊ะ)
มีค่ะ แต่..เอ่อคือ...วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันเริ่มงาน แล้วตอนนี้ก็สายมากแล้วด้วย ถ้าคุณจะกรุณาเย็นนี้พอเลิกงานแล้ว ฉันจะรีบจัดการเรื่องประกันให้คุณทันที กวิตาทำเสียงอ่อยขอความเห็นใจ
เฮ้ย จะบ้าหรอคุณ ถ้าคุณเบี้ยวแล้วผมจะทำไงล่ะ คริษฐ์โวยขึ้นทันที
โธ่คุณ ฉันไม่เบี้ยวคุณหรอก เอางี้ถ้าคุณไม่เชื่อใจฉันเดี๋ยวฉันจะทิ้งใบขับขี่กับเบอร์โทรให้คุณก็ได้ กวิตาเปิดประตูรถเข้าไปหยิบกระเป๋าสะพายล้วงเอากระเป๋าตังค์ใบเก๋ออกมาเปิดเอาใบขับขี่ พร้อมควานหาเศษกระดาษขึ้นมาจดเบอร์โทรศัพท์มือถือของตัวเองให้ชายหนุ่ม คริษฐ์ยืนมองหญิงสาวร่างบางระหงที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ ด้วยสายตาอ่อนโยน ที่จริงเขาตอนแรกเขาก็โกรธมากเพราะรถคันนี้เพิ่งถอยออกจากโชว์รูมไม่ถึงอาทิตย์ แต่พอเห็นเธอทำตาละห้อยเหมือนเด็กกำลังอ้อนวอนไม่ให้คุณครูตัดคะแนน ยิ่งทำให้เขาใจอ่อน แต่ก็เขายังแปลกใจตัวเองที่นึกสนุกอยากแกล้งเธอขึ้นมาทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอไม่เบี้ยวเขาอยู่แล้ว
เอ้า นี่คุณใบขับขี่กับเบอร์มือถือของฉัน กวิตายื่นใบขับขี่กับเศษกระดาษที่จดเบอร์ให้
คริษฐ์ ชายหนุ่มรับมาแล้วลอบยิ้ม กวิตามองนาฬิกาข้อมือเห็นว่าสายมาแล้วจึงรีบตัดบท
ตกลงคุณให้ฉันไปได้แล้วนะ ชายหนุ่มแกล้งขมวดคิ้วทำหน้าครุ่นคิด หญิงสาวจึงขอความเห็นใจต่อ
คุณฉันสายมากแล้วนะ ฉันยังไม่อยากโดนไล่ออกจากงานตั้งแต่วันแรกที่เริ่มงาน นะ...คุณ...
นะ ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปกลั้นยิ้มกับเสียงออดอ้อนของหญิงสาว แล้วรีบปั้นหน้าขรึมเงยหน้าขึ้นมาถามต่อ
คุณเลิกงานกี่โมง
ประมาณ 6 โมงเย็น กวิตาตอบแบบส่ง ๆ ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็ยังไม่แน่ใจว่าวันนี้เธอจะเลิกงานกี่โมง ชายหนุ่มแกล้งทำท่าลังเลก่อนตอบตกลง แต่ก็ยังไม่วายกำชับนักหนาว่า 6 โมงตรงเขาจะโทรไปหาเธอ
จากคุณ :
ลัลนา
- [
26 ต.ค. 47 00:27:01
A:61.90.16.152 X:
]
ความรู้สึกดี ๆ ผ่านไมค์ถึงใครบางคน ตอนที่1 (เรื่องสั้น ) เขียนครั้งแรกช่วยวิจารณ์ด้วยค่ะ
