CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    ฟ้าหลังฝน15

    ฟ้าหลังฝน

    15.

    "นุชไม่นึกเลยว่าคุณสิจะเป็นคนแบบนี้ ..ไม่น่าหลงเชื่อ เชียร์เขาให้ตาณัฐเลย.."

    นุชนารถเอ่ยปากกับมารดาภายหลังจากออกมานอกห้องน้องชายโดยปล่อยให้เขาอยู่กับนิทราตามลำพังแล้ว

    "นุชไม่คิดว่าคุณสิจะเป็นคนใจแคบขนาดนี้เลย ..นี่ขนาดหมอบอกว่ายังมีโอกาสที่จะหายกลับเป็นปกติยังพูดขนาดนี้ ถ้าหมอว่าไม่มีทางหายเขาไม่ยิ่งดูถูกตาณัฐมากไปกว่านี้หรือ ..นุชไม่รู้จะขอโทษน้องยังไงดีนะคะ.."

    "ช่างมันเถอะลูก น้องคงเข้าใจว่านุชหวังดีกับน้อง อยากให้น้องได้คนที่เหมาะสมเป็นคู่ครอง ...แต่คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจนะนุช ..รู้ตัวจริงกันวันนี้ ดีกว่าที่จะไปรู้กันตอนหลัง ..และยิ่งถ้าอยู่ด้วยกันไปแล้ว มันจะยิ่งสายเกิน.." อรสาพูดปลอบใจบุตรสาว

    "นุชโง่เองค่ะแม่ คิดว่าคนที่ได้รับการศึกษาดี ได้รับการอบรมมาดี จะต้องเป็นคนดี ..แต่ที่ไหนได้ สู้คนที่เรามองว่าด้อยว่าเราไม่ได้เลย..นุชคิดว่าผู้หญิงคนนั้นแค่หวังอยากจะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่สบายกว่าเดิม ..ไม่นึกเลยว่าเขาจะจริงใจกับตาณัฐจริงๆ ..คนเราดูภายนอกไม่ได้จริงๆ นะคะคุณแม่ ..คนที่เรามองเห็นว่าเปลือกนอกเป็นแค่ก้อนกรวดไม่ได้มีราคาค่างวดอะไร แต่ภายในกลับเปล่งประกายของความเป็นเพชร ..นุชไม่น่าไปดูถูกดูแคลนเขาเลย.. คิดๆ ก็น่าสงสารนะคะ มีลูกด้วยกันแล้วด้วย คนที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัวก็กลายมาเป็นแบบนี้ .. ต่อไปนุชคงไม่ไปกีดกันเขาอีกแล้วล่ะค่ะแม่.."

    "คิดถูกแล้วล่ะลูก น้องน่ะรักผู้หญิงคนนี้มาก ..นุชจำเมื่อตอนที่ตาณัฐตัดสินใจไปเมืองนอกได้ไหมลูก ก่อนไป..เหมือนน้องมีเรื่องทุกข์ใจอะไรสักอย่าง จู่ๆ ก็มาบอกพวกเราว่าจะไปเรียนต่อ แล้วก็ลุกขึ้นมาเก็บกระเป๋าเดินทาง ..ไม่ให้ใครตั้งตัวเลย ..นิทรานี่แหละที่เป็นสาเหตุในตอนนั้น ..สองคนนั้นเขาเข้าใจผิดกัน.. เพิ่งจะมาปรับความเข้าใจกันได้ไม่นานนี้เอง .."

    แล้วเรื่องราวทั้งหมดที่อรสาได้ฟังจากทั้งนิทราและบุตรชายก็ถูกถ่ายทอดให้บุตรสาวฟังอีกครั้ง รวมไปถึงแผนการบางอย่างที่นางได้ร่วมมือกับบุตรชายโดยให้นายแพทย์ยงยุทธเป็นผู้ช่วย ก็ถูกเล่าให้บุตรสาวฟังเช่นกัน..

    ..................

    ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..

    "ครับ..เชิญครับ.."

    เมื่อสิ้นคำกล่าว ประตูห้องก็เปิดออก ..บุตรสาวตัวน้อยของณัฐวุฒิก็เดินนำหน้านิทราเข้ามา พร้อมร้องเรียกเขาแต่ไกล

    "คุณพ่อขา.."

    "น้องนัท!.."

    ทันทีที่บุตรสาวเดินแกมวิ่งเข้ามาถึงเตียง ณัฐวุฒิก็วางหนังสือที่กำลังอ่านค้างอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เอนตัวไปอุ้มบุตรสาวขึ้นมานั่งอิงเขาที่อยู่ในท่านั่งกึ่งนอน

    "น้องนัท..อย่ากวนคุณพ่อลูก คุณพ่อกำลังไม่สบาย.." นิทราเอ่ยเตือนเมื่อดินตามเข้ามาถึงตัวบุตรสาว

    "..ไม่เป็นไรหรอกนิด ..พี่ดีขึ้นเยอะแล้ว ..แค่ยังขยับตัวไม่ค่อยถนัดเพราะติดเฝือกอยู่เท่านั้น ..คิดถึงน้องนัทจังครับ ..มาให้พ่อหอมทีนะคะ.." เงยหน้าไปบอกหญิงสาว ก่อนจะหันไปพูดกับบุตรสาว ..เด็กหญิงนัทธมลเอียงแก้มให้ชายหนุ่ม ก่อนจะยกแขนโอบรอบคอเขา

    "..น้องนัทก็คิดถึงคุณพ่อ ..แม่นิดบอกว่าคุณพ่อไม่สบาย เป็นอะไรมากไหมคะ ..คุณพ่อเจ็บตรงไหนหรือคะ.." เด็กหญิงว่า พลางกระเถิบตัวเองออกจากตัวเขา มองสำรวจทั่วตัวชายหนุ่มเหมือนจะมองหาร่องรอยบาดแผลของผู้เป็นบิดา

    "พ่อไม่เป็นอะไรมากแล้วลูก แค่ขาพ่อหัก ..ตอนนี้เลยเดินไม่ได้ ก็เลยไปหาน้องนัทไม่ได้น่ะลูก.." เขาว่าพร้อมทั้งเอื้อมมือไปขยี้เบาๆ บนศีรษะของบุตรสาว เกือบอาทิตย์ที่นิทราเข้ามาคอยดูแลเขา อาการเจ็บปวดจากการฟกช้ำตามเนื้อตัวเขาดีขึ้นมาก จะมีก็แต่ขาที่ยังไม่สามารถเอาเฝือกออกได้ก็เท่านั้น

    "ว้า..ยังงี้คุณพ่อก็พาน้องนัทไปเที่ยวอีกไม่ได้น่ะสิคะ"

    สีหน้าผิดหวังเล็กๆ ของบุตรสาวทำให้ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะพูดให้บุตรสาวฟังว่า "ไม่หรอกลูก เดี๋ยวพ่อก็หาย ..พอหายเราก็ค่อยไปเที่ยวด้วยกันอีกไงคะ.."

    พูดจบ บุตรสาวก็ส่งรอยยิ้มน่าเอ็นดูมาให้เขา ชายหนุ่มยิ้มตอบบุตรสาว ..หันไปเห็นหน้านิทรามีสีหน้าไม่สบายใจเนื่องด้วยคิดว่าเขาพูดแบบนั้นก็เพื่อเอาใจบุตรสาว ทั้งๆ ที่ความจริงสิ่งที่ยงยุทธบอกเธอ ไม่ได้ทำให้เธอคิดว่าเขาจะหายง่ายๆ อย่างนั้นเลย ..ณัฐวุฒิมีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ ..เขาไม่อยากเห็นนิทราดูเป็นห่วงกังวลจนมีสีหน้าเศร้าสร้อยเช่นนี้ ..อยากจะพูด..อยากจะบอกความจริงทุกอย่างกับหญิงสาว แต่เขาก็กลัวว่าแผนที่วางมาจะพังเสียก่อน

    ..และเหมือนระฆังจะช่วยไว้พอดี ก่อนที่เขาจะรู้สึกผิดมากไปกว่านี้เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นมาเสียก่อน มารดาเขาเปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมกับพี่สาวและบุรุษอีกสองสามคนที่นิทรายังไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

    หญิงสาวหันไปยกมือไหว้อรสาและนุชนารถ หันไปเห็นบุรุษสูงวัยที่เข้ามาด้วย ณัฐวุฒิก็ทักขึ้นมาเสียก่อน

    "..คุณพ่อ!..มาได้ไงครับ ..นิด ..นี่พ่อพี่.."

    นิทราจึงยกมือไหว้ชายหนุ่มสูงวัยคนนั้น เขารับไหว้หญิงสาวแล้วจึงหันไปคุยกับบุตรชาย

    "..อ๊ะ..ไอ้ลูกชาย ทำไมถามแบบนี้เล่า ..ลูกเจ็บจนเข้าโรงพยาบาล พ่อไม่มาก็แย่สิวะ ..อีกอย่าง เรื่องสำคัญอย่างนี้ พ่อจะไม่มารับรู้ได้ไงเล่า.." ประโยคท้าย วรวุฒิพูดเสียงเบาลงเป็นกระซิบกับบุตรชาย เรียกรอยยิ้มบนหน้าชายหนุ่ม และเมื่อมองเห็นเด็กหญิงที่อยู่ข้างตัวบุตรชายเขาก็ทักขึ้น "..นี่หลานปู่ใช่ไหมนี่.."

    "ครับ.." ชายหนุ่มพยักหน้ารับ "น้องนัทธุคุณปู่ก่อนลูก ..แล้วก็คุณย่ากับคุณป้าด้วย.."

    เด็กหญิงนัทธมลยกมือไหว้เหล่าคนที่บิดาบอกตามลำดับ

    "สวัสดีค่ะคุณปู่ ..สวัสดีค่ะคุณย่า ..สวัสดีค่ะคุณป้า.." พร้อมเอ่ยคำเรียกขานอย่างไม่เขอะเขินเรียกความเอ็นดูจากผู้เป็นปู่ย่าและป้าไปตามๆ กัน

    "..อุ๊ย..หลานย่า ทำไมน่ารักน่าเอ็นดูอย่างนี้ มาให้ย่ากอดทีได้ไหมลูก.."

    เด็กหญิงหันมามองหน้าบิดา ชายหนุ่มพยักหน้า เด็กหญิงจึงลุกจากเตียงไปหาอรสา หญิงสูงวัยทรุดตัวลงดึงหลานสาวตัวน้อยเข้าไปกอด

    "คุณย่าเป็นคุณแม่ของคุณพ่อใช่ไหมคะ ..คุณพ่อเคยบอกน้องนัท.." เด็กหญิงถามเมื่อนางคลายอ้อมกอด

    "จ๊ะลูก" อรสาตอบ "แล้วนี่คุณปู่ ก็เป็นคุณพ่อของคุณพ่อน้องนัท ..แล้วคุณป้าก็เป็นพี่สาวของคุณพ่อนะคะ.."

    แล้วทั้งคุณปู่ คุณย่า แล้วคุณป้าก็ผลัดกันชื่นชมหลานสาวตัวน้อยของตน จนนิทราที่ตอนนี้ถอยออกไปยืนห่างๆ อดจะรู้สึกดีใจไม่ได้ที่ครอบครัวของเขาไม่รังเกียจลูกสาวของตน

    "แล้วคุณย่าใจดีเหมือนกับคุณยายไหมค่ะ.."

    อรสายิ้มอย่างเอ็นดู "ใจดีสิลูก ..น้องนัท.. พ่อลูกชื่อเหมือนกัน.. แถมหน้าตาก็ไม่ผิดไปจากตาณัฐเลยนะนุช" ประโยคสุดท้ายนางหันมาเปรยกับบุตรที่ยืนอยู่ด้วยกัน สักพักนางก็หันมาเรียกนิทราพร้อมกับลุกขึ้นจูงเด็กหญิงเป็นการบอกให้หญิงสาวเดินตาม

    "..นิด เข้ามาใกล้ๆ แม่สิลูก..เข้าไปหาพี่เขาด้วยกัน ..คุณพ่อเขามีเรื่องอะไรจะบอกพวกลูกนะ" คำเรียกขานที่เปลี่ยนไป บอกให้นิทราทราบได้ทันทีว่าคนในครอบครัวของณัฐวุฒิยอมรับตนแล้ว หญิงสาวได้แต่ตื้นตันไม่อาจจะเอ่ยคำพูดใดๆ ได้ เดินตามอรสาเข้าไปด้วยความเต็มใจ

    ..พอเดินเข้าไปถึงขอบเตียงด้านข้างของณัฐวุฒิ นุชนารถก็คว้าข้อมือของหญิงสาวขึ้นก่อนจะนำไปวางไว้เหนืออุ้งมือของน้องชาย พร้อมกันนั้นนิทราก็ได้ยินเสียงของวรวุฒิดังขึ้นมาว่า

    "เอาล่ะนะ..ที่พ่อมาวันนี้ ก็เพราะมีเรื่องสำคัญ ..นี่คุณปรีชากับคุณวิชัย ..นายอำเภอและผู้ช่วย ..ทั้งสองจะมาช่วยเป็นพยานว่า ..หนูนิดและลูก จะเข้ามาเป็นคนในครอบครัวของจรุงเจริญกิจตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป.." พร้อมทั้งหันไปหาชายหนุ่มอีกสองคนที่เข้ามาด้วยกันตั้งแต่ต้น แต่เดินแยกออกไปนั่งรอที่โซฟา

    ..ชายหนุ่มทั้งสองที่ตอนแรกนิทราคิดว่าเป็นเลขาหรือพนักงานของวรวุฒินั้น.. เดินเข้ามาพร้อมทั้งส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้ณัฐวุฒิ ..และอีกแผ่นให้นิทรา ..แผ่นกระดาษที่หญิงสาวมองเห็นข้อความที่หัวกระดาษเขียนไว้ว่า 'ใบทะเบียนสมรส' หญิงสาวมือไม้สั่น เงยหน้ามามองชายหนุ่มที่ส่งรอยยิ้มมาให้ พอหันไป ก็มองเห็นรอยยิ้มที่เต็มใจจากพ่อแม่และพี่สาวเขาส่งมาให้ด้วยเช่นกัน ..หันกลับมาก็เห็นณัฐวุฒิจรดปากกาลงเซ็นชื่อบนกระดาษแผ่นนั้น ..พอเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ส่งปากกาต่อให้เธอ ..นิทรารับมาเซ็นชื่อตัวเองลงไป ด้วยความรู้สึกอย่างไร เธอก็ไม่อาจจะบอกออกมาเป็นคำพูดได้..

    "เอาละครับ..เรียบร้อยแล้ว..ต่อไปคุณทั้งสองคนก็จะเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายแล้ว ..พวกผมขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ.."

    นายอำเภอปรีชาพูดขึ้นภายหลังที่เขาและผู้ช่วยเซ็นชื่อต่อท้ายเป็นพยานลงบนใบสำคัญทางกฏหมายนั้นแล้ว เขาส่งคืนให้นิทราและณัฐวุฒิเก็บไว้คนละฉบับ ก่อนจะขอตัวลากลับไป

    ..แม้จะรับกระดาษแผ่นมาถือไว้กับตัวแล้วก็ตาม นิทราก็ยังรู้สึกเหมือนตัวเองยังไม่ตื่นจากฝัน ..กระทั่งรับรู้ถึงแรงบีบเบาๆ ที่อุ้งมือจากชายหนุ่มที่ตอนนี้กลายมาเป็น 'สามี' เธอแล้วจริงๆ หญิงสาวถึงได้รู้สึกตัว หันไปมองเขาอีกครั้งเต็มตา

    "..ต่อไปนิดก็เป็นน้องสาวพี่อีกคนแล้วนะ พี่ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขมากๆ นะ ..ยังไงพี่ก็ฝากดูแลน้องชายคนนี้ของพี่ด้วย ถ้าใครทำผิดอะไรไปก็ให้ให้อภัยกัน ..อย่าโกรธเคืองกันนานนัก ไม่งั้นจะเป็นเหมือนอย่างที่ผ่านมาอีก.." นุชนารถกล่าวขึ้นมา ..มาตอนนี้นางยินดีที่จะรับนิทรามาเป็นน้องสะใภ้ของตนจากใจจริง

    "..พ่อกับแม่ก็เหมือนกัน ..ยินดีที่จะรับหนูนิดมาเป็นลูกอีกคน ต่อไปนี้มีอะไรก็ขอให้หันหน้าเข้าหากัน อย่าใช้อารมณ์เป็นเครื่องตัดสินอย่างที่แล้วๆ มา ..นิดกับณัฐมีลูกด้วยกันแล้ว ..ทำอะไรไปก็นึกถึงลูกด้วย.. แม้ว่าณัฐจะไม่เคยเลี้ยงดูนิดกับลูกมาก่อน แต่แม่เชื่อว่าต่อไปเขาจะต้องดูแลหนูกับลูกได้เป็นอย่างดี ..ณัฐก็เหมือนกันนะลูก..จะทำอะไรก็คิดให้ดีๆ ใช้เหตุและผลตัดสินอย่าใช้อารมณ์ ที่แล้วๆ มาทำอะไรผิดไว้ ณัฐก็แก้ตัวกับน้องเขาดีๆ นะลูก ..แม่เชื่อว่าความรักที่พวกลูกมีให้แก่กันจะนำพาให้ครอบครัวของลูกมีแต่ความสุข หนักนิดเบาหน่อย อภัยให้กันได้ก็อภัยให้กันซะ ครอบครัวจะได้อยู่อย่างผาสุข.."

    อรสากล่าวอวยพรสามีภรรยาหมาดๆ พร้อมทั้งกล่าวแทนในส่วนของสามีตนด้วย ก่อนจะแถมท้ายด้วยคำพูดที่รู้กันดีระหว่างนางกับบุตรชาย ..นิทราไม่ได้รู้ในความนัยนั้น ตอนนี้หญิงสาวมีแต่ความตื้นตันจนไม่สามารถกั้นน้ำตาอยู่ได้ เดือดร้อนณัฐวุฒิต้องดึงตัวหญิงสาวไปกอดเพื่อจะปลอบโยน เขาส่งสายตาให้บิดา บอกเป็นนัยๆ ว่าต้องการอยู่กับหญิงสาวเพียงลำพัง ให้บิดาพาคนอื่นๆ ออกไปก่อน วรวุฒิจึงสะกิดภรรยา เดินนำหน้าออกจากห้องไป อรสาและนุชนารถเข้าใจได้จึงเดินตาม พร้อมทั้งเด็กหญิงนัทธมลที่ดูท่าตอนนี้จะติดคุณย่าคนใหม่แจ..

    จากคุณ : ke_ta - [ 26 ต.ค. 47 07:15:28 A:203.145.26.242 X: ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป