ขึ้นกระทู้ใหม่ดีกว่า..ดีกว่าอะไรก็ไม่รู้..ช่างมานเหอะ..
แค่รู้สึกว่า หากผมจะเขียนต่อในกระทู้เดิม..ซึ่งเป็นการเขียนด้วยอารมณ์ง่วง..ผสมเอิ๊กส์..แล้ว..ก็เกรงว่า..คุณผู้อ่านจะสะดุด..ไม่ต่อเนื่องเท่าที่ควร
ใครที่ยังไม่ได้อ่านกระทู้ที่แล้ว..ขอแนะนำครับว่า..ควรอ่านตอนกลางคืน..
จะได้อารมณ์กึ๊ยส์ขึ้นมาได้บ้าง
ส่วนท่านที่หลวมตัวอ่านตอนกลางวัน..แล้วหลวมตามมาต่อในกระทู้นี้..ทำให้รู้สึกไม่น่ากลัว..ก็ขออภัยไว้ด้วย
สำหรับผมเองแล้ว..การจินตนาการเรื่องพวกนี้ในตอนกลางวัน..ไหลลื่นกว่าตอนกลางคืนแยะเรย..
คือไม่ต้องเขียนไปเหลียวหลังไป ระแวงไป จนไม่เป็นอันเขียนอย่างเมื่อคืนนี้..
เอาล่ะ..เรามาติดตามกันต่อไปว่า..เรื่องนี้จะเป็นอย่างไร...ในช่วงเวลาหนึ่งชั่วโมงต่อจากนี้..
หนึ่งชั่วโมงแห่งความเพลิดเพลิน(ของผม) หนึ่งชั่วโมงแห่งการลักลอบใช้คอมพ์ฯ หนึ่งชั่วโมงแห่งการ..การ..อือม์
การคิดถึงเพื่อน ๆ ทุกคน
ทั้งที่เข้ามาทักทายในกระทู้นี้..และยังไม่ได้เข้ามาทัก
ยังสบายกันดีทุกท่านใช่ไหมครับ??
(ขอบคุณคุณสายลมฯ..ที่กรุณาช่วยตั้งชื่อให้..แต๊งก์หลาย ๆ เด้อ..)
++++++
ผ้าสีฟ้าพื้นนั้น..เป็นลักษณะเดียวกับที่เขาพบว่าผูกคอศพหญิงสาวรายหนึ่งอยู่..ราวกับเป็นผืนเดียวกัน
เมื่อแก้ออกจากลูกกรงเหล็ก..กางดู..มีรอยฉีกเป็นแนวขวางเห็นได้อย่างชัดเจน
เมื่อสังเกต(ไม่มีสระอุแระคับ)รอยเปื้อนบนผ้าผืนนั้น..มันสะอาด..สะอาดจนน่าแปลกใจ ไม่มีแม้แต่รอยคราบแม้แต่น้อย
ที่สำคัญ..เหมือนมันเพิ่งถูกมาผูกทิ้งไว้..ในเวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมานี่เอง
วิรานี..ยืนหน้าซีดอยู่ใกล้ ๆ มองเขาด้วยดวงตาใสแป๋ว..แฝงรอยกังวัล..และอาการตื่นกลัวที่พยายามเก็บอย่างไรก็ไม่มิด..
เธออยู่ในชุดนอน..สีขาว..บางเบา..เป็นชุดคลุมยาวถึงข้อเท้า..
ผมถูกปล่อยสยาย..
"มันเป็นผืนเดียวกันหรือเปล่าคะ?.."
นั่นเอง..จึงทำให้เขาถอนสายตาออกมาจากร่างงามนั้นได้
เขาอยากเขกหัวตัวเอก..เรื่องคอขาดบาดตายอย่างนี้..ยังมีอารมณ์จะชื่นชมความงามของใครได้อีก..
"เหมือนมากครับ..ถ้าจะให้แน่..ต้องเอาไปตรวจสอบอีกครั้ง.."
หญิงสาวจับผ้าผืนนั้นขยี้ด้วยปลายนิ้ว..แววตาครุ่นคิด
"รู้สึกว่าผ้าผืนนี้ไม่ใช่ผ้าใหม่..น่าจะผ่านการใช้แล้วมาบ้าง..มันไม่แข็ง..ผู้หมวดคิดว่า..มันน่าจะมาจากไหน?.."
ผู้หมวดหนุ่มยังไม่ตอบ..
ความเห็นของวิรานีตรงกับเขา..
ผ้าผืนนี้..มันน่าจะถูกดึงออกมาจากที่นอนที่ใดที่หนึ่ง..ซึ่งน่าจะเป็นโรงแรม..มากกว่าที่นอนตามบ้าน
เขายังไม่เคยเห็น..บ้านใดใช้ผ้าปูที่นอนสีพื้น..สีเดียว..ไม่ว่าจะขาว หรือฟ้า..หรือชมพู
แต่ก็นั่นแหละ..โรงแรมใดถึงใช้ผ้าปูที่นอนสีฟ้า..เขาเห็นแต่ใช้สีขาวแทบทั้งนั้น..
ด้วยความคิดนี้..เขาจึงตอบคำถามเธอไม่ได้
"เราต้องสืบให้รู้ให้ได้ครับ..มันเป็นหลักฐานชิ้นเดียว..ที่เรามีอยู่ในขณะนี้..มันอาจจะพาเราไปสู่ร่องรอยอื่น ๆ ได้.."
หญิงสาวนิ่งงัน..ความตื่นกลัวยังไม่จางหายไป
"มัน"..ซึ่งจะเป็นอะไรก็ตาม..มาหาเธอทำไม?..เธอมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับศพทั้งสองที่ค้นพบนั่น..
เธอมืดแปดด้าน...
"เอาล่ะครับ..ผมว่าเราแจ้งตำรวจท้องที่ดีกว่า..อย่างน้อยให้เขามาตรวจรอยนิ้วมือ..ทำบันทึกเอาไว้..อาจจะเป็นข้อมูลที่จะทำให้เราควานหาต้นเหตุของเรื่องนี้ได้.."
หญิงสาวพยักหน้าช้า ๆ โดยไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่านั้น..
ชายหนุ่มใช้วิทยุสื่อสารแจ้งข่าวไปยังสน.เจ้าของท้องที่..ในจังหวะเดียวกันนั้น..เสียงโทรศัพท์ที่ห้องของวิรานีก็ดังขึ้น
เธอเหลือบมองนาฬิกา..เกือบตีสองแล้ว..ดึกป่านนี้ ยังจะมีใครโทรฯหา
แม่ของเธอนั่นเอง
"อะไรนะคะ?" เสียงนี้ทำให้ผู้หมวดหนุ่มหันขวับมาด้วยความแปลกใจ..สังหรณ์ประหลาดเกิดขึ้นวาบ
"น้อยหายไป..ตั้งแต่เมื่อไร?"
"ตามหาทั่วแล้วเหรอ?"
"แล้วแม่ทำไมถึงเพิ่งโทรฯมาบอก?"
"แจ้งความแล้วยัง?"
"ได้ค่ะ..เช้านี้หนูจะขึ้นไป.."
เธอวางหู..มองหน้าผู้หมวดด้วยสีหน้ายากจะบรรยาย
"น้อย..น้องสาวของดิฉัน..หายออกจากบ้านไปได้สองวันแล้วค่ะ.."
"หายไปโดยไม่บอกไม่กล่าว..ตามหาที่ไหนก็ไม่พบ..น่าจะเกิดเหตุร้าย.."
เธอพูดด้วยเสียงสั่นพร่า..น้ำตาคลอ
"หรือว่า..น้อย.."
"เป็นไปได้ยากครับ.." ผู้หมวดรีบตัดข้อความ
"เธออาจจะหนีเที่ยวตามประสาก็ได้..อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก.."
เมื่อเห็นสีหน้าหญิงสาว...เขาจึงอดไม่ได้ที่จะพูดคำนี้
"มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?"
++++
จากคุณ :
ปิ๊วปิ้ว
- [
26 ต.ค. 47 13:00:35
A:202.57.174.199 X:
]
ซ้อนซ่อนเงื่อน..อะอะ..ชื่อนี้คุณสายลมฯตั้งให้
