ตอนที่ 3

วันอาทิตย์ บ่ายสามโมงครึ่ง ลูกๆทุกคนในบ้านมักอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า เพราะว่าพ่อกับแม่จะโทรมาหาถามสารทุกข์สุกดิบต่างๆในบ้าน พ่อทำงานรับเหมาก่อสร้าง แม่เป็นเลขาส่วนตัว พวกเขาตะลอนไปจังหวัดต่างๆ ไม่ค่อยเป็นที่ นานๆจึงจะกลับมาที แต่ที่ไม่ขาดเป็นประจำคือ ต้องคุยกับลูกๆ ทุกอาทิตย์ อย่างเช่นวันนี้

"ครับๆ แซนด์เอง พอดีวันนี้อยู่บ้านครับ แหมพ่อนานๆทีนี่น่า" แซนด์กำลังพูดโทรศัพท์อยู่กับพ่อและแม่ ส่วนพี่ๆ และน้องสาวของเขา นั่งบนโซฟาตัวใหญ่ดูทีวีกันอยู่ ทำเหมือนว่าดูทีวีแต่ที่จริงก็แอบเหลือบๆมองแซนด์ อยู่บ่อยๆเพื่อหาโอกาสเหมาะ เผาวีรกรรมอยู่เหมือนกัน

"เพราะรอโทรศัพท์แฟนน่ะสิ น้องแป้ง"เสียงพูดแทรกเข้ามาทำให้แซนด์รีบอุดหูโทรศัพท์ หันมาด่าพี่ซอยกใหญ่ ก่อนจะมาคุยกับพ่อและแม่เหมือนเดิม เมื่อเสร็จแล้วจึงเรียกคนต่อไป

"พี่ซอนั่นแหละ มานี่เร็วๆเลย"แซนด์ยื่นโทรศัพท์ให้คุยซอเดินมาที่โทรศัพท์ คุยได้สักพักหงส์ก็มายืนอยู่ข้างๆแย่งพูดเสียเอง

"อย่าไปเชื่อนะแม่ พี่ซอเค้ารายงานแต่ตัวเองดี ที่จริงนะแกล้งหนูสารพัด มีอย่างหรอ เอาน้ำหวานไปใส่ในโหลปลาทอง มดขึ้นเลย ปลาทองหนูเกือบตายแน่ะ แล้ว……..."

เป็นอันว่าหงส์ก็เลยคุยกับพ่อแม่ต่อ เผาวีรกรรมพี่ชายซะเละ ซอส่ายหน้า เดินไปหยิบขนมปังคาบใส่ปากเดินขึ้นห้องไป ( เฮ้อ เซ็งจริงๆ)

"พี่แฮนด์ๆ มาคุยต่อสิ" หงส์ยื่นโทรศัพท์ให้พี่ชายแฮนด์ลุกมารับโทรศัพท์

"ครับๆ พ่อ.. ก็เรื่อยๆฮะ นี่ก็เพิ่งซ่อมเครื่องซักผ้า พี่ซาน่ะสิ เอารองเท้าผ้าใบไปซัก ในเครื่อง ..ครับๆ คิดถึงแม่ด้วยครับ…"เมื่อแฮนด์พูดจบก็หันมามองซา

"พี่ซาครับ" แฮนด์ยื่นโทรศัพท์ให้ ซารับพร้อมกับจะเขกหัวน้องชายคนที่ห้า หนึ่งที แต่หลบหวืดไปได้

"ครับแม่ แข่งต่างจังหวัด อาทิตย์หน้าต้องซ้อมหนัก ครับๆ จะรักษาสุขภาพ พ่อกับแม่ด้วยนะครับ อย่าหักโหม ดูแลตัวเองด้วยนะครับ…" เมื่อซาคุยต่อจนจบ ก็ส่งให้พี่ใหญ่คนสุดท้าย

"พี่หนุ่มครับ" หนุ่มรับ โทรศัพท์จากซา

" สวัสดีครับพ่อ แม่ด้วย น้องๆหรอครับ…อ๋อเรียบร้อยดีครับ น่ารัก..กไปทิ้งทะเลกันทุกคน" พูดตรงนี้ พี่น้องทั้งห้าคนหัวเราะครืน

"งานไม่หนักฮะ พยายามจะเอามาทำที่บ้าน ขืนทำงานที่บริษัทดึกดื่น มีหวังเจ้าพวกนี้อดตายกันหมด ครับ กลับมาเร็วๆนะ พวกเราคิดถึงพ่อแม่ครับ" หนุ่มคนสุดท้ายวางโทรศัพท์ หันหน้ามาหาน้องๆ ที่ห้อมล้อมอยู่ แซนด์กำลังแกล้งน้องสาวอยู่พอดี

"เอาล่ะ หมดธุระพ่อแม่แล้ว พวกเราทุกคนจะกินอะไรล่ะ เงินเดือนออก ไปกินสุกี้ข้างนอกดีไหมล่ะ?"หนุ่มถามหาความคิดเห็นของพวกน้องๆ ซึ่งไม่มีใครปฏิเสธหรอก เรื่องกินเรื่องเที่ยวเนี่ย

"ดีๆ ผมนึกอยากกินพอดี" แฮนด์พูดเอามือลูบท้อง หลังจากที่ดูโฆษณามาก ( กินอะไร กินอะไรไปกินเอ็มเค )

"กินขนมปังไข่ดาวฝีมือยายหงส์มานานเลี่ยนจะแย่" แซนด์ทำท่าท่าซาบซึ้งเหลือประมาณน้ำตาไหลพราก หงส์หันขวับ

"น้อยๆหน่อย ปากดีนัก จำไว้ เออ เค้าจะไม่ทำอะไรให้กินแล้ว อย่ามาขอด้วย มาม่าก็ไม่ต้มให้แล้วด้วยเรื่องกวนประสาทนี่ พี่ซอกับพี่แซนด์อันดับหนึ่งเลย" หงส์งอนพี่ชาย แซนด์เลยปลอบโดยการเอามือลูบหัวเบาๆ (ไม่ใช่หมานะ)หงส์ตวาดแว้ด

ซาพยักหน้ารับ "ก็ดีนะพี่ บำรุงกำลัง ไว้เพื่อซ้อมด้วย"

หนุ่มยิ้มเมื่อน้องๆ เห็นด้วย "เอาล่ะ ซา ไปตามซอมานะปิดบ้าน เราไปฉลองกัน" หงส์หันมาถามพี่ชาย

"เนื่องในโอกาสอะไรคะพี่" แซนด์ยิ้มลูบผมหงส์เล่นก่อนเดินผละหนี "ก็เงินเดือนพี่หนุ่มออกไง เย้ๆ ไปหล่อก่อนดีกว่า"หงส์วิ่งไล่ตามพี่ชายขึ้นห้องไป

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

"ไปไหนกันหมด" ซอพูดกับตัวเองเดินลงบันไดมาจากห้องหลังแต่งตัวซอเอามือกลัดกระดุมแขนเสื้อ เลิกคิ้วมองน้องสาวตัวแสบหน้างอ อยู่ข้างล่าง หงส์วางกระดาษลง

"พี่แซนด์เขาเขียนมาว่าให้ไปมอ'ไซด์กับพี่ซอ รถเต็ม" หงส์ยืนหน้านิ่ว โหอุตส่าห์ไดร์ผมมา ทำไมหนีกันไปหมดเนี่ย ฮึ แค่แต่งตัวช้าแค่นี้ ส่วนพี่ซอไม่ว่าอะไรพยักหน้ารับ

"อืม เดี่ยวพี่ไปเอารถก่อน" ซอพูดแล้วเดินไปหลังบ้าน

หงส์เดินตามมาปิดบ้าน ปิดประตู ปิดไฟ แล้วเอากุญแจใส่กระเป๋าเดินมาที่รถมอไซด์ สีแดงค่อนข้างใหม่จอดอยู่ ซอไปรออยู่ก่อนสตาร์ทเครื่องแล้วยื่นหมวกกันน็อคให้ หงส์รับมาใส่ พอก้าวจะขึ้นนั่งซ้อน ซอก็ขับรถหนี หงส์เกือบหงายหลัง โมโหเลยตวาดแว้ด

"พี่ซอ!!!" หงส์จ้องหน้าพี่ชายแต่ซอหันมาชำเลืองมองน้องสาวแล้วก้มมองหมวกกันน็อคเหมือนว่าหาฝุ่นอยู่

"เรื่องเมื่อกี้ บอกขอโทษก่อน แล้วสัญญาว่าจะไม่ทำอีก" เขากล่าวลอยๆกับหงส์ ที่จริงยังงอนหงส์อยู่ เป็นพี่นะเฟ้ยมาทำอย่างนี้ได้ยังไง ถึงมันเป็นเรื่องจริงทั้งหมดที่กล่าวมาก็เหอะ (แป่ว)

"อะไรล่ะ ที่เค้าบอกกับแม่น่ะ เรื่องจริงทั้งนั้น" ใช่ๆ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ที่เผาไปนะ เรื่องเด็กๆทั้งนั้นเลยด้วยเห็นแก่พี่นะเนี่ย เรื่องใหญ่ๆ ไว้รอแม่มาก่อน อิอิ

"งั้นก็ไม่ให้ไป" ซอใส่หมวกกันน็อคแล้วบิดเครื่องอีก หงส์ทำหน้าบูด เอามือกอดอกไว้ จ้องหน้าพี่ซอบ่นอุบอิบในใจ แล้วก็ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ซอมองหน้าน้องสาวก็นึกสงสารขึ้นมา ( อ่ะยอมก็ได้ )ซอขับรถมาใกล้

"เอ้า ขึ้นมา โอ๋ๆ อย่าน้อยใจเลยน่า ล้อเล่นนิดเดียว" ซอยิ้มทำมือเหมือนว่าง้อเด็กทารกอยู่

หงส์งอนตุ๊ปป่อง เดินนำหน้าซอไป ซอรีบมาปิดประตูรั้ว ขับมอเตอร์ไซด์ตามน้องสาว บีบแตรไล่ตามมา

"เอ้า เดินได้ เดินไปให้ถึงเอ็มเคเลยนะ"ซอกวนประสาทต่อ หงส์ก็ไม่ยอม ทิฐิมาก ขืนยอมง่ายๆ เสียฟอร์มแย่ ซอขี่มอไซด์มาดักหน้าน้องสาว

"เอ้า เอาน่ะน้องสาวคนดี พี่ยอมให้ทุบเลยอ่ะ" ซอเลิกคิ้ว ยิ้มมองน้องสาว พร้อมยื่นเสนอไม้ตายให้

"อ่ะ จริงหรอ" เสียงน้องสาวสดใสขึ้นทันควัน ทำเอาซอสะดุ้งเฮือก

"จะเอาจริงหรอ" เขาเริ่มหวาดหวั่น พูดเล่นๆนะ(เฟ้ย)

"จริง" หงส์เตรียมถกแขนเสื้อแล้ว

"กล้าทำร้ายพี่ชายดีๆอย่างนี้หรอ"ซอมองหน้าทำตาปริบๆหงส์พยักหน้า ซอเลยนึกปลง (เอาวะ เลยตามเลย)

"ก็ได้ๆ เอาล่ะ ทีเดียวนะห้ามซ้ำ" ซอหลับตาปี๋ ตอนแรกหงส์ว่าจะตีหนักๆ ก็นึกสงสารตีเพียงเบาๆ ก่อนกระโดดขึ้นรถไป กอดเอวพี่ชายไว้แน่น

"ฮ่ะๆ ทำร้านพี่ชายสุดหล่อไม่ลงหรอจ้ะ"ซอหันหลังมาถาม น้องสาวหมันไส้เลยทุบไปจริงๆ จนจุกเลย ( หนอย ยายหงส์ ) ซอจึงแกล้งขับรถส่ายไปมา หงส์แหกปากร้องตลอดทางจนถึงจุดหมาย

*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*-+-*

ในร้านคนไม่เยอะมากเท่าไร เพราะว่ายังไม่เย็นมาก มีโต๊ะว่างแค่สองสามโต๊ะ หงส์เดินจ้ำเอ้า นำไปหากลุ่มพวกพี่ชาย ซอก็เดินตามมาสุกี้พร่องไปเยอะจนซอตกใจ ก็แหม มัวแต่ทะเลาะกันอยู่ได้

"เฮ้ย แซนด์อย่ากินเยอะ คายมาๆ" ซอแกล้งบีบคอแซนด์ แซนด์ไม่นึกว่าจู่ๆ จะมีใครมาบีบคอ ก็สำลัก แฮนด์หัวเราะ พฤติกรรมพี่ชายทั้งสองคน

"นั่งลงสิหงส์" ซาหยิบเก้าอี้ให้นั่ง หงส์นั่ง หยิบน้ำมาดื่ม เสียน้ำลายทะเลาะกับพี่ซอมาตลอดทาง

"พี่หนุ่มสั่งใหม่เลย ดูดิเหลือแต่ผัก" หงส์บ่น หนุ่มจึงสั่งใหม่เอาใจ

"เป็นไรหงส์หน้ามู่ทู่ "แฮนด์ทำท่าล้อ หงส์สะบัดหน้าพรืด

"พี่แฮนด์ ก็ดูดิ มีอย่างที่ไหนเหลือหมากะแมวให้มาด้วยกัน กัดกันแทบตาย" ทั้งหมดทั่วเราะร่า เหลือซอคนเดียวที่ไม่ขำ

"นี่ๆ ยายหงส์ เธอว่าพี่ชายเป็นหมาหรอ" พี่ซอเสยผมยุ่งๆของตนไปข้างหลัง ก็ลืมหวีนี่ ทำท่าหาเรื่องเต็มที่

หงส์ปรายตามอง"อย่าร้อนตัวดิ"

"ว่าไงนะ" ซอว่า

แต่ก่อนจะกัดกันตายซะก่อนหนุ่มเห็นท่าไม่ดีก็ห้ามทัพ "เอ้า พวกที่อิ่มแล้ว กินไอติมไหม"

ซาพูดขึ้นคนแรก "ผมเอาสตอร์เบอรรี่ซันเดย์นะ" แฮนด์เลยว่าตาม "ผมเอาเหมือนพี่ซานะ"

"ส่วนผม ยังไม่อิ่มนะเดี๋ยวช่วยน้องหงส์กิน" แซนด์เอามือลูบท้อง แต่มืออีกข้างหยิบกินไม่ขาดปาก

…………………………………….

"เธอดูโต๊ะโน้นสิ หล่อกันทั้งโต๊ะเลย เป็นดาราหรือเปล่า" ผู้หญิงคนที่ใสเกาะอกสีส้มกระโปรงสั้นมากๆ ถามอีกคนที่ใส่สายเดี่ยวสีชมพู

"ดูผู้หญิงคนนั้นสิ อิจฉายัยนั่นจัง" อีกคนพูด

"หมันไส้จริง ดูสิ ทำเป็นหัวเราะคิกคัก โธ่เอ้ย หน้าตาก็งั้นๆ ยัยนี่มีดีตรงไหนนะ"

บังเอิญว่าหงส์อยู่โต๊ะที่ถึงไม่ติดกันมากก็ได้ยินไปเต็มๆประโยคไหนๆหงส์ก็ทนได้ แต่ว่าประโยคสุดท้ายนี่สิ ลมออกหูเลย พี่ซานั่งใกล้ๆ พอได้ยินที่สาวๆคุยกัน ส่วนพวกพี่ที่เหลือไม่ได้ใส่ใจ ซาลุกเดินตรงไปยังสาวๆเหล่านั้น พวกนั้นยิ้มหัวเราะกันคิกคักยกใหญ่เมื่อซาเดินมา หงส์มองตามก็งงเหมือนกัน ว่าพี่ซาจะทำอะไร

"เอ่อคุณครับผมมีอะไรจะบอก" ซายิ้ม เสน่ห์ของเขาเหลือเฟือ กล้ามเป็นมัด สูงใหญ่ หน้าตาคม คิ้วเข้ม ทำให้สาวโต๊ะนั้นพูดพึมพำเหมือนละเมอ

"อ..อะไรคะ" ซาไปกระซิบข้างหู แต่ว่าพอได้ยินกันดังไปทั้งร้าน

"นั่งดีๆ หน่อยครับ เมื่อกี้คุณนั่งแทนจะเรียกรถดับเพลิงได้ทั้งคัน น้องผมเขาฝากมาบอกนะครับ เขาอายแทนคุณนะครับ"

พูดจบเขาก็รีบกลับมานั่งที่โต๊ะ พวกพี่โต๊ะหงส์หัวเราะกันคิกคัก สาวโต๊ะนั้นอายจนแทบจะแทรกแผ่นดิน รีบเช็คบิลออกไป

หงส์มองหน้าซา ที่เดินมานั่งที่โต๊ะก็ต่อว่า "พี่ซา ทำเกินไปนะคะ"

ซาเลิกคิ้วลงมือกินต่อ "พี่ไม่อยากให้ใครมาว่าหงส์ ให้วิเศษแค่ไหนก็เหอะ"

หงส์ปลาบปลื้มใจกอดพี่ชาย "พี่ซาใจดีจัง หงส์รักพี่ซามากๆ"

ซาลูบหัวน้องสาว รวมทั้งหนุ่มกับแฮนด์ด้วย ซอกับแซนด์เลยเอาบ้าง หงส์หันมาว่า

"พอๆ พี่ซอกันพี่แซนด์ หัวยุ่งหมดแล้ว ไม่ต้องมาเอาใจ ตัวเองน่ะกินลูกชิ้นไปหมดเลย เอากุ้งคืนมาด้วย" หงส์ตักกุ้งในชามซอไป ซอได้แต่เกาหัวแกรกๆ

ขากลับทุกคนไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไร จึงให้แซนดกับซอกลับมอไซด์แทนหงส์ เพื่อเอาใจน้องสาวคนเล็กของพวกเขา

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*