PANTIP.COM : W3090770 "ฝ่าความตาย..ไปหารัก" ชื่อนี้คุณkjbเขาตั้งให้..อะอะอะ... []

ความคิดเห็นที่ 16

แสงไฟเป็นลำส่องตรงจากหน้ารถ..
มันส่องให้เห็นหมอกจาง ๆ ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ในเวลาเช่นนี้
กอแก้วพุ่มนั้นหยุดไหวติง..มีบ้างที่ใบสั่นพร่าจากแรงลม
เพียงระยะไม่กี่เมตรตรงหน้า..ด้วยสายตาเปล่าของเขาก็เห็นได้ว่ามันไม่มีอะไรอยู่ในพุ่มนั้น
ปืนในมือลดลง..เขาทำหน้าย่นด้วยความสงสัย
ตาไม่ฝาดแน่..ดอกแก้วที่ร่วงอยู่มากมายนั้นเป็นหลักฐาน
เดินก้าวใกล้เข้าไป..มีร่องรอยบางอย่างอยู่ที่ขอบซีเมนต์ที่ยกขึ้นเป็นกระบะนั้น
เขาทำจมูกฟุดฟิด..นอกจากกลิ่นดอกแก้วยังมีกลิ่นอื่นเจือจางอยู่ด้วย
คล้ายปลาตากแห้ง..ไม่เชิงเป็นกลิ่นเนาเสียทีเดียว
ก้มดูรอยนั่น..มันเกิดจากการเหยียบย่ำพื้นดินที่เปียกน้ำ..เป็นรอยเท้าเล็ก ๆ ..ราวกับเด็กอายุสามสี่ขวบ..หรือน้อยกว่านั้น..มาปีนป่ายแถวนี้เล่น
ยกมือขึ้นแตะ..นำโคลนจากรอยเท้านั้นมาขยี้ดู..แน่ใจว่ารอยนี้เพิ่งจะมีขึ้นหยก ๆ นี่เอง
ตัดสินใจแหวกกอแก้วนั้นออก เพื่อสำรวจให้แน่ชัด..
ไม่มีอะไรนอกเสียจากความรกรุงรังของพุ่มไม้
เขาเลียริมฝีปาก..ความสับสนกระจายไปทั่วสีหน้า..
แล้วเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น..
++++

ดวงจันทร์กลมโตลอยอยู่กลางฟ้า..ไม่มีเมฆหมอกมาบดบัง
น่าแปลกที่แสงจันทร์ไม่สว่างจ้า..มัวหมอง..ราวมองแสงสะท้อนจากผืนน้ำ
ต่ำลงมือคือทิวไม้..รายล้อมบ้านหลังหนึ่งอยู่ใจกลาง
เป็นบ้านสองชั้น..ก่ออิฐถือปูน..มีระเบียงลูกกรงยื่นออกมารอบด้าน
ชั้นสองซึ่งน่าจะเป็นห้องนอน..เปิดไฟทิ้งไว้..มันไม่สว่างมากนัก
ชั้นล่างเงียบสนิท..พาตัวเองผ่านราตรีไปด้วยความเชื่องช้า..
รถของผู้หมวดหนุ่มขับจากไปแล้ว..ทิ้งไว้เพียงความสงัดเงียบ
กอแก้วริมรั้วก็ยังคงเงียบ..กระพือไหวนิดหน่อยตามกระแสลม
แต่ถ้าเราไม่สังเกตดี ๆ เราจะไม่เห็นอะไรบางอย่าง..กำลังเคลื่อนไหวอย่างเนิบช้า
สันฐานที่เนิบไหว..คล้ายเงาตะคุ่ม คล้ายสสารที่ไม่มีมวล ทำให้สังเกตได้ไม่ชัดว่ามันคืออะไร
แต่บัดนี้มันมาสงบนิ่งอยู่ตรงขอบของหน้าต่างที่ถูกเปิดทิ้งไว้..
เหมือนรอจังหวะอะไรสักอย่างหนึ่ง
+++++

เกือบสิบนาที..ที่รถโตโยต้าสีดำคันนั้นพาวิรานีออกมาจากสนามบินประจำจังหวัด
เธอถึงนึกขึ้นมาได้ว่า เธอควรจะบอกแม่ของเธอให้รู้ว่าเธอมาถึงแล้ว
โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าถือ..เธอต้องหันหลังเอื้อมมือไปหยิบจากเบาะหลัง..
กลิ่นเน่าจากปลาสลิดของตาลุงคนนั้น..ยิ่งเข้มข้นมากขึ้นราวกับว่าแกจะเอาถุงปลาสลิดถุงนั้น วางไว้ที่เบาะหลังนั่นด้วย
"เหม็นมากหรือครับ?"
หญิงสาวใจหายวาบ..ตกใจที่อยู่ ๆ ตาลุงก็พูดขึ้น
"อ๋อ..ปล่าวค่ะ"
"มันยังไม่แห้งดี..ซื้อมาตั้งแต่ตอนกลางวัน..กลิ่นมันเลยแรงไปหน่อย"
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา..กดเบอร์ที่บ้านหาแม่
"ถึงแม้ทั่วทั้งจังหวัดนี้จะเจริญ..แต่ก็มีบ้างบางแห่ง..ที่ความเจริญไม่มีทางเข้าถึง.."
อยู่ ๆ ลุงก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นมาอีก..เธอไม่รู้ว่าแกหมายถึงอะไร
"คะ?
"หนูจะกลับบ้านหรือ?"
"ค่ะ"
"บ้านอยู่ที่บ้านปร๋วน?"
"ค่ะ.."
เสียงรับโทรศัพท์..เธอจึงยกมือเบรคคำถามของลุงแกไว้ก่อน
"โหล..แม่เหรอคะ..หนูมาถึงสนามบินแล้ว..กำลังต่อรถเข้าไปอยู่ค่ะ.."
มีเสียงตกใจมาทางสาย
"ลูกวิ..ทำไมถึงเดินทางกลางคืน?.."
"ทำไมคะแม่?"
"ลูกไม่รู้อะไร..แล้วนี่หนูมายังไง?"
"รถแท๊กซี่ค่ะ.."
"อะไรนะ?"
"แท๊กซี่น่ะคะ..แท๊กซี่ป้ายดำ..พอดียังมีเหลืออยู่อีกคันเป็นคันสุดท้าย.."
"ตายแล้ว!! หนูรีบ..."
เสียงขาดหาย..วิรานีคิ้วย่น
"อะไรนะคะแม่?"
เสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงครืดคราด..แล้วเงียบสนิท
เสียงตาลุงคนขับหัวเราะ
"นี่ไงล่ะ..ที่ความเจริญยังเข้าไม่ถึงบ้านเรา.."

เสียงอันเยียบเย็นแห้งพร่านั้น..ทำให้หล่อนเสียวไปถึงไขสันหลัง
++++

จากคุณ : แปะคราวนี้ยาวเชียว..ฮี่ฮี่ฮี่ - [ วันออกพรรษา 20:53:35 A:61.90.13.187 X: ]