PANTIP.COM : W3093882 ไม้กวาดแม่ม่าย [เรื่องแปล]

ความคิดเห็นที่ 2

เมื่ออรุณรุ่ง นางชอว์ หญิงม่ายพบแม่มดนอนอยู่ในสวนผัก ตัวพกช้ำห้อเลือดและยืนเองไม่ไหว แทนที่จะเกรงกลัว ด้สยความเป็นคนใจอารี มินน่า ชอว์ ช่วยเหลือพาแม่มดไปนอนในบ้าน

แม่มดขอร้องมินน่า ชอว์ให้ช่วยปิดม่าน แล้วห่อคัวใต้ผ้าคลุมหลับไหลไปอย่างสงบแน่นิ่งตลอดทั้งวัรทั้งคืน เมื่อเธอตื่นขึ้น บาดแผลก็สมานสมบูรณ์แล้ว

เธอลุกขึ้นจากเตียง เคลื่อนไปมาในบ้านหญิงม่ายอย่างเงียบเชียบ มินน่า ชอว์ กำลังนั่งหลับบนเก้าอี้ข้างเตาผิง ที่ถ่านเถ้าไฟอ่อนแสงในเตาผิง แม่มดคุกเข่าหยิบถ่านก้อนแดงมาไว้ในมือ
เธอก่อไฟจากกิ่งไม้ใบไม้นอกบ้านแล้วหย่อนเส้นผมลงไปในกองเพลิง ไฟไหม้แตกประทุลั่นเปรี๊ยะ ๆ เป็นเปลวสีฟ้า

ไม่นานนักแม่มดก็เห็นร่างดำร่างหนึ่งเหาะใสเหนือศีรษะ แม่มดอีกตนค่อย ๆ บินวนเวียน โฉบร่อนลงข้างกองไฟ นางทั้งสองคุยกันเพียงสั้น ๆ คนแรกจ้องไปที่สวนซึ่งมีไม้กวาดวางอยู่ ทั้งสองก็นั่งเคียงกันไปบนไม้กวาดของแม่มดตนที่สองแล้วบินจากไป

เมื่อมินน่า ชอว์ตื่นขึ้นมาก็ประหลาดใจที่พบว่าแขกของเธอจากไปแล้ว เธอรู้นะว่าพวกแม่มดมีอำนาจพิเศษ

แล้วเธอก็ไม่ประหลาดใจที่เห็นไม้กวาดถูกทิ้งไว้ หญิงม่ายเดาว่ามันคงหมดสิ้นอำนาจวิเศษแล้ว เป็นแค่ไม้กวาดธรรมดาเหมือนกับด้ามที่อยู่ในครัว เธอจึงใช้มันกวาดไปทั่วบ้านแต่ไม่พบว่ามันดีหรือเลวไปกว่าอันเดิมท่ใช้อยู่

ในตอนเช้า มินน่าชอว์นอนอยู่บนเตียงก็ได้ยินเสียงดังมาจากครัว เธอแอบมองดูก็ให้ใจเต้น ไม้กวาดอันนั้นเองกำลังกวาดพื้นเอง มันหยุดสักครู่แล้วหันมาหาหญิงม่ายก่อนกลับไปทำงาน

แรก ๆ มินน่ารู้สึกหวาดกลัว แต่ไม้กวาดนั้นดูไม่มีอันตราย ยิ่งกว่านั้น มันยังทำงานอย่างดี โชคร้ายมันกวาดทั้งววี่ทั้งวัน

ในตอนค่ำ เธอลั่นดานขังไม้กวาดไว้ในห้องเก็บของเพื่อหาความสงบสักพัก แต่มันกละบเคาะประตูเป็นเวลากว่าขั่วโมง จนมินน่ารู้สึกละอายใจจึงปล่อยมันออกมา เมื่อเธอเข้านอน ก็คอยแต่ได้ยินเาียงไม้กวาดกำลังกวาดแต่ละห้องซ้ำแล้วซ้ำอีก เธอประหลาดใจว่ามันทำอะไรได้อีก

ในตอนเช้าเธอนำไม้กวาดออกไปนอกบ้านและพบว่ามันว่านอนสอนง่าย แค่แสดงให้มันดูเพียงหนเดียวว่าทำเช่นใด ไม่ช้าไม้กวาดก็ตัดไม้เป็น ไปหาบน้ำมาได้ ให้อาหารไก่และต้อนวัวมาจากท้องทุ่งได้ มันยังเล่นเปียโนทำนองง่าย ๆ ได้อีกด้วย

ผ่านไปไม่ถึงสัปดาห์ ครอบครัวสไปวี เพื่อนบ้านของหญิงม่าย ไร่ของพวกเขาอยู่เลยถนนไปหน่อย ที่อื่นแห่งเดียว ซึ่งอยู่แถวนั้น เด็กๆลูกสไปวีแปดคนเห็นไม้กวาดก่อนแล้วจึงไปเล่าให้บิดาฟัง นายสไปวีจึงรีวิ่งข้ามถนนตรงไปที่บ้านหญิงม่าย"จริงหรือ?"เขาร้องถาม เธอมีไม้กวาดพรรค์จริงๆหรือเปล่า?

"เออ ใช่ค่ะ" มินน่าชอว์ตอบ "วิเศษจริงเลยค่ะ!" เธอเล่าเรื่องแม่มดที่ทิ้งไม้กวาดไว้ทั้งหมดให้เพื่อนบ้านฟัง แล้วก็พาเขาไปหลังบ้าน ที่ไม้กวาดกำลังผ่าไม้อย่างแข็งขัน

นายสไปวีขวัญผวา"นีมันเป็นสิ่งชั่วร้าย "เขาอุทาน"นีมันปีศาจชชัดๆ" ไม้กวาดหยุดทำงานแต่ยังกำขวานแน่น กระโจนตรงเข้าหาหญิงม่ายกับเพื่อนบ้าน นายสไปวีโกรธจัดหน้าแดง หันหลังกลับจ้ำอ้าวกลับบ้านไป

ในไม่ช้าเพื่อนบ้านที่อยู่ห่างออกไปก็ได้ยินเรื่องไม้กวาดเลยแวะมาไร่ของหญิงม่าย พวกผู้ชายต่างลงความว่ามันเป็นสิ่งชั่วร้าย แต่เหล่าภรรยาพากัน เห็นชี้ให้เห็นว่ามัรช่วนงานช่วยการหญิงม่ายได้มากมิหนำซ้ำยังเล่นเปียโนได้ดีด้วยถึงแม้จะจิ้มทีละตัวโน้ตก็ตาม ไม่มีใครรู้กชิงชังรุนแรงเท่านายสไปวี "มันชั่วร้ายและอันตราย" เขาพร่ำบอกทุกๆคนที่รับฟัง "พวกเราต้องเสียใจที่ให้เจ้าสิ่งนี้ อยู่กับเรา"

วันแล้ววันเล่าผ่านไป ไมเกวาดก็ยังไร้เดียงสาและขยันจันแข็งเช่นเดิม แม้นมันจะเรียนรู้จักทำอะไรตั้งมากมายแต่ก็ยังชอบกวาดยิ่งนัก ก็มันเป็นไม้กวาดนี่ บางคร้งบางคราวเมื่อไม่เหลืออะไรให้ทำในย้านหญิงม่าย มันก็จะกระโดดไปที่ถนนคั่นระหว่างไร่มินน่า ชอว์กับสไปวี ถนนนั้นสกปรก แน่ล่ะ ไม้กวาดสามารถหาความสำราญแก่ตัวเองไปนานนับชั่วโมง

จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 30 ต.ค. 47 00:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3

บ่ายวันหนึ่งลูกชายสองคนของพวกสไปวีกับสุนัขเดินตามถนนไปเจอะไม้กวากกำลังทำงานอย่างมีความสุข เมื่อเห็นดังนั้นพวกเขาก็เตะหินก้อนเล็กก้อนน้อยที่ไม้กวาดปัดไปข้างทาง กลับเข้าทางไป ไม้กวาดทำไม่ใส่ใจแล้วขยะบออกกวาดถนนส่วนอื่นต่ ไป

แต่เด็กพวกสไปวีไม่ปล่อยมันไว้ตามลำพังกลับเรียกชื่อล้อเลียนถากถาง เมื่อมันยังทำไม่มใส่ใจ เด็กทั้งสองหยิบกิ่งไม้ขึ้นมา ขัดด้ามไม่กวาดไว้

ในที่สุดมันก็หยุดกวาด ไม้กวาดหันขวับมาหาเก็กชายทั้งสองและเขกหัวทั้งสองอย่างแรงจนล้มกลิ้งเกลือกพื้นร้องไห้ไป ไม้กวาดกระโดดหนี สุนัขพวกสไปวีก็ไล่ตามyapingและงับที่ brittleด้าม"จัดการมัน" พวกเด็กๆตะโกนสั่ง สุนัขตัวน้อยกระโจนสู่อากาศงับด้ามไม้กวาดไว้ แต่มันหาได้อยู่ตรงนั้นนานไม่

ค่ำคืนนั้นนายสไปวีขับเกวียนยังบ้านหญิงม่าย เขามิได้มาตามลำพัง ชายเพื่อนบ้านไร่ข้างเคียงอยู่ในเกวียนมาพร้อมกับไม้ท่อนยาวและเชือกหลายมัด

นายสไปวีเคาะประตูบ้านเสียงดังลั่น เมื่อเปิดมา มินน่าตกใจกับสิ่งที่เธอเห็น "เรามาเอาไม้กวาด" เพื่อนบ้านแจ้งแก่เธอ"มันทุบตีลูกๆชั้นและยังกระทำเลวร้ายกับหมาชั้น" เจ้าสัตว์น่าสงสารยังตามหาไม่พบ

หญิงม่ายสำเหนียกได้ว่าชายพวกนี้จะไม่ยอมไปโดยปราศจากไม้กวาด เธอไม่มีทางหยุดยั้งพวกเขาได้ เธอยืนนิ่งไปอึดใจแล้วตอบไปว่า "คุณพูดถูกแน่นอน ถ้ามันทำอย่างนั้นได้เราต้องกำจัดมันเสีย"

เธอนำทางชายพวกนั้นไปที่ห้องครัว "มันนอนในนี้" เธอกระซิบกระซาบบอกพลางชี้ไปที่ตู้เก็บของ"ถ้าเคลื่อนย้ายมันอย่างระมัดระวัง มันจะไม่ตื่น" เหล่าชายพวกนั้นรู้ถึงพละกำลังของไม้กวาดดีและหวังว่าหญิงม่ายจะพูดถูก

พวกเขาเปิดประตูตู้เก็บของ เผยออกเห็นไม้กวาดวางนอนอยู่ ชาวนาคนหนึ่งนำมันออกมาค่อยๆวางมันกับตะแลงแกง ขณะที่คนอื่นพันมัดมันด้วยเชือกหลายหลา

พวกเขานำไม้กวาดไปข้างนอกบ้านเาือกstakeลงกับพื้นและเอ่ฟางสุมรอบๆ นายสไปวีลงมือจุดไฟ ในไม่ช้าเปลวเพลิงก็ทำให้ไม้กสาดกลายเป็นขี้เถ้า

ชีวิตในไร่ของหญิงม่ายก็คืนสู่ปกติ พวกสไปวีก็พบสุนัขของเขาที้แข็งแรงแต่โหยหิว ติดแหงกอยู่ในระหว่างต้นสนสปรูซสูงใหญ่

แต่แล้ววันหนึ่ง มินน่า ชอว์แวะไปหาเพื่อนบ้านพร้อมข่าวน่ากลัว เธอเห็นผีไม้กวาด มันสีขาวราวหิมะและเร่ร้อนในป่ายามกลางคืนพร้อมขวาน นายสไปปวีไม่เชื่อเธอ แต่คืนนั้นใต้แสงจันทรเพ็ญ เขามองจากหน้าต่างเห็นผีไม้กวาดสีขาวออกมาจากป่าแล้วค่อยๆมาวนเวียนรอบบ้านเขา คืนต่อมามันกลับมาวนเวียนใกล้เข้ามา ๆ และคืนต่อมามันกลับมาอีก มาเคาะประตูบ้านงสไปวีเบาๆ

เช้าวันถัดมานายและนางสไปวีเก็บข้าวเก็บของพร้อมลูกๆแปดคนขึ้นเกวียน นายสไปวีพยายามหว่านล้อมให้หญิงม่ายอพยพไปด้วยกันแต่เธอตัดสินใจอยู่ที่บ้านไร่หลังน้อยของเธอ เธอเดินโบกมืออำลาเพื่อนบ้านไปตามทางขณะเกวียนเคลื่อนลับจากไป"เธอเป็นหญิงใจกล้ามากเลย" นายสไปวีตะโกนบอกมา

เย็นนั้นหญิงม่ายผลอยหลับคาเก้าอี้ใกล้เตาผิง เธอฟังดนตรีทำนองง่ายๆเล่นโน้ตทีละตัว สัมผัสเบาๆที่ไหล่ปลุกเธอตื่น เธอแหงนหน้าส่งยิ้มให้ไม้กวาดที่ไม่ใช่ผีแต่ยังมีสีขาวที่เธอทาเคลือบอยู่

"เจ้าเล่นดีมาก" มินน่าชอว์กล่าวชม ไม้กวาดก็โค้งรับ ใส่ฟืนในเตาผิงแล้วเล่นเพลงใหม่

โดย gb [26 ก.พ. 2546 , 21:51:28 น.]

แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 47 00:33:22

จากคุณ : Le Buveur d'encre - [ 30 ต.ค. 47 00:32:42 ]