บทนำ : คุณค่าและความหมาย
ความตาย
ง่ายขนาดนั้นเลยหรือ ราวกับว่าชีวิตมนุษย์เป็นเพียงเศษกระดาษ ที่ต้องลม ล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมาย
ชีวิตเกิดง่ายก็ตายง่าย เกิดมากก็ตายมาก ต้องตาย เพราะต้องเกิด
หลักการง่ายที่สุดในจักรวาลและสมเหตุสมผลที่สุด ง่ายกว่าการนับเลขหนึ่ง สอง สาม แต่ซับซ้อนกว่าการตอบว่าทำไม เลขหนึ่ง ต้องมาก่อน สองต้องตามมา และสามต้องมาทีหลังสอง

และเมื่อหากเทียบกับ

ภาวะของความเป็น ภาวะของการเป็นนายกับบ่าว ภาวะของการเป็นสาวกและเจ้าของนิกาย ภาวะของการเป็นเจ้าของ ภาวะของการถูกเป็นสิ่งของ

ใยไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์อุปโลกน์ขึ้น ยึดขึ้นหรือ

หากทุกคนคิดว่าชีวิตมีค่า แล้วใยต้องแสวงหาเพื่อสิ่งที่ไม่มีจีรัง สิ่งที่สัมผัสไม่ได้ สิ่งที่อุปโลกน์ขึ้นเหล่านี้
แท้จริงแล้ว
มนุษย์ ประเสริฐหรือเห็นแก่ตัว
มนุษย์ เป็นสัตว์โลกหรือ เป็นแค่ก้อนโปรตีน ที่ทำปฏิกิริยาและคอยผลาญแหล่งพลังงาน รวมถึงทรัพยากรอันจำกัดจำเขี่ยบนดาวสีน้ำเงินดวงนี้
เทพ มาร มนุษย์ มีจริงหรือไม่ มันจะสำคัญอย่างไร หากมนุษย์ ไม่รู้จักคุณค่าของชีวิต

อะไรคือคุณค่าของชีวิต

นับแต่วันที่ลืมตาดูโลก มนุษย์ เกิดมาพร้อมกับเสียงร้องไห้ ความเจ็บปวดของมารดา มีบ้างบางครั้งในการกำเนิด ซึ่งหนึ่งชีวิตแลกหนึ่งชีวิต การกำเนิด ไม่ใช่สิ่งที่น่าถนุถนอม กับเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดอย่างหนึ่งของธรรมชาติ การแบ่งชีวิตเพื่อกำเนิดชีวิต นับเป็นคุณธรรมอันสูงส่งแล้ว ของสัตว์ต่างๆ
หากผู้ให้กำเนิดมีความ ปิติ ในการกำเนิดนั้น นับเป็นสิ่งมหัศจรรย์แล้ว
หากสิ่งที่กำเนิดนั้น เกิดมาแล้ว มองเห็นได้ รับรู้ได้ ร้องไห้ได้ หัวเราะได้ สิ่งนั้นนับเป็นสิ่งมหัศจรรย์ยิ่งกว่า
หากสิ่งที่กำเนิดนั้น เกิดมาแล้ว เข้าใจความหมายของชีวิต สิ่งที่กำเนิดนั้น นับว่ามหัศจรรย์ที่สุด
หากสิ่งที่กำเนิดนั้น เกิดมาแล้ว รับรู้ถึงความ โลภ โกรธ หลง รับรู้ถึง ความรัก รับรู้ถึง การเสียสละของผู้อื่น ดำเนินชีวิตต่อไปด้วยจุดมุ่งหมายทุกชั่วขณะจิต ไม่ว่าจะมีสิ่งใดเป็นที่ตั้งหรือยึดเหนี่ยวทางใจ สิ่งนั้น นับว่าเป็นปาฎิหารย์แล้ว
จุดมุ่งหมายของชีวิตจะซับซ้อนอย่างไรไม่สำคัญ หากผู้ทำความเข้าใจไม่เข้าใจหลักเกณฑ์ง่ายๆเหล่านี้
สิ่งทีเรียกว่า คุณค่า

ดอกไม้ มองจากฟ้า ก็เป็นดอกไม้ เป็นดอกฝิ่นหรือดอกกุหลาบก็ไม่ต่างกัน ต่างเป็นดอกไม้หรือสิ่งที่ต้องการดำรงเผ่าพันธุ์อยู่ในธรรมชาติเช่นกัน ความหมายต่างหาก ที่ทำให้เกิดการรู้สึกยินดี หรือรังเกียจ
เกิดและตาย ความดีงามกับความชั่วร้าย เมื่อมีได้ จะต้องยอมเสีย หลักการง่ายๆเช่นนี้ นับว่าธรรมดาที่สุด สวยงามที่สุด ซับซ้อนที่สุด และอัปลักษณ์ที่สุด ไม่มีสิ่งใดน่ากลัวเท่าการแบ่งแยก โดยไม่มองสิ่งที่แท้ข้างใน

ความดีงาม กับ การทำลายล้าง อาจเป็นของคู่กัน ทั้งที่ไม่เกี่ยวกัน
ความชั่วร้าย กับ การรักษา จะแตกต่างกันอย่างไร หากเรานึกถึงเพียงการบวก ลบ คูณ หารในใจ แล้วจะพบว่า การตัดสินเกิดจากประสบการณ์และความลำเอียง
เหตุผลเกิดจากการเข้าข้าง หรือใช้ปัญญา
ความหมาย เกิดจากการตีความ เกิดจากการชั่งตวงผลได้เสียในจิตใจ แต่คุณค่า เกิดจากการมีอยู่การดำรงอยู่ ไม่ได้เกิดจากการตีความและการทึกทักไปเอง


เมื่อไรหนอ เพื่อนมนุษย์ จะเข้าใจความหมายของคุณค่าของชีวิต ก่อนการตีความ ความหมายของชีวิต
เราไม่ได้บอกว่า ความหมายของชีวิตไม่สมควรมี แต่เราบอกว่า ความหมายเป็นสิ่งที่ตั้งขึ้นเอง แต่งขึ้นเอง
เราของภาวนาให้ผู้เข้าใจคุณค่าของชีวิต ค้นหาความหมาย
แต่เราขอให้ผู้ที่รู้จักวิธีการใช้ความหมาย โดยไม่เห็นถึงคุณค่า จงอย่าทำอีก ฟ้าอาจไม่มีตา ตาข่ายสวรรค์อาจมีรูรั่ว
แต่จงสำเหนียกไว้ว่า โลก ยังมีมนุษย์ และยังมีมนุษย์ ที่เข้าใจถึงคุณค่าของชีวิต

มากกว่า เศษผ้าที่เรียกว่าเงินตรา และการเกลี้ยกล่อมผู้คนให้เข้าด้วยวัตถุประสงค์ของตน
โดยการใช้คำว่า ความหมายของชีวิต

มนุษย์ ไม่ได้หมายความถึง การเป็นสัตว์ประเสริฐดอก หมายถึง การเดินตัวตรงกับพื้นต่างหาก
สัตว์ที่เข้าใจความหมายและคุณค่าต่างหาก จึงประเสริฐ
ไม่ได้จำกัดถึงมนุษย์

อย่ารีบร้อนใช้ชีวิตนัก
อย่ารีบตายนัก
ตายแล้วจะทำการใดได้
แต่รู้ไว้ว่าจะตาย
+ จบตอนแรกครับ +