ความคิดเห็นที่ 1 .......... ............................ "ฮา ฮา หลวงจีน ยามนี้ต่อให้พุทธองค์มาด้วยตนเอง ก็มิแน่ว่าจะช่วยท่านได้!!!" สิ้นเสียงปรากฏผู้คนกลุ่มหนึ่งประมาณสิบกว่าคนอาวุธครบมือ แต่งกายด้วยชุดสีเขียว ซึ่งมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนของฉิกจับอิด ในที่สุดกองกำลังของคุนหลุน และเส้าหลินเทียนซานก็เผชิญหน้ากับกองกำลังของฉิกจับอิดเป็นคราแรก!!! "หึ! พวกเจ้าเพียงหยิบมือ กลับกล้าสกัดขัดขวางพวกเรา? นับว่ารนหาที่ตาย!" หวงอี้เฟยตวาด เจ้าคนที่นำหน้าได้ยินหวงอี้เฟยกล่าวเช่นนั้น พลันโบกมือคราหนึ่ง ปรากฏเสียง ซ่าๆ ตามมาด้วยเสียง พรึ่บ! โดยพร้อมเพรียง บนต้นไม้ที่รายรอบเหล่าศิษย์คุนหลุน และพวกหลวงจีน ปรากฏมือธนูเกือบยี่สิบคน รายล้อมอยู่โดยรอบ แต่ละคนพกพาคันธนูกล้าแข็ง กระบอกบรรจุลูกธนูล้วนบรรจุลูกธนูหลายสิบดอก เวลานี้ลูกธนูก็อยู่ในมือพวกมัน และต่างขึ้นสายพร้อมที่จะถูกปล่อยออกได้แทบทุกเวลา เป้าหมายของพวกมันย่อมเป็นกองกำลังผสมของคุนหลุนและเส้าหลินเทียนซาน!!!! หวงอี้เฟยยังมีสีหน้าเป็นปกติ นับว่าคนผู้นี้มิเสียทีที่เป็นศิษย์เอกแห่งคุนหลุน ยามพลาดพลั้งมิลนลาน หรือมันคิดว่ายังสามารถพลิกสถานการณ์ได้? "พวกเรามีร่วมร้อยคน มือธนูของพวกเจ้ากลับมีไม่เกินยี่สิบคน สามารถจัดการพวกเราได้หมดในคราเดียวหรือ?" หวงอี้เฟยกล่าวออกมาเสียงดัง ฮุ่ยหลินไต้ซือเหลือบมองอีกฝ่ายก็เข้าใจทันที หวงอี้เฟยคิดใช้แผนถ่วงเวลา ดังนั้นลอบส่งสัญญาณให้เหล่าหลวงจีนเตรียมพร้อม หากอีกฝ่ายให้สัญญาณจะพร้อมใจกันลงมือสยบมือธนูเหล่านั้น เจ้าคนนำหน้าในชุดเขียว ซึ่งคงเป็นหัวหน้าเมื่อเห็นอีกฝ่ายมิกริ่งเกรงพวกมัน แม้จะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ก็รู้สึกงงงัน จังหวะนี้เอง หวงอี้เฟยพลันรีดเร้นกำลังภายใน ส่งเสียงต่อหลวงจีนฮุ่ยหลินได้ยินเพียงลำพัง "ไต้ซือ โปรดสั่งการ!!!" ฮุ่ยหลินไต้ซือมิแสดงท่าทีผิดปกติ โบกจีวรขึ้นลงคราหนึ่ง พริบตานั้นเอง หลวงจีนน้อยใหญ่สิบกว่ายี่สิบรูป พลันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วดุจฟ้าร้องอุดหูไม่ทัน  ฝ่ายฉิกจับอิดรู้สึกตื่นกลัว พึ่งเห็นจีวรของหลวงจีนฮุ่ยหลินสะบัดลง เหล่าภิกษุก็ทะยานเข้าถึงตัวมือธนูเหล่านั้นโดยพร้อมเพรียง เหล่ามือธนูพากันอุทานออกมา แตกตื่นจนขวัญฝ่อ ขยับจะปล่อยลูกธนูออกก็มิทันการณ์ แว่วเสียง เผี๊ยะ ตามมาด้วยเสียงฝ่ามือกระแทกถูกร่างดังติดต่อกันสิบกว่าครา ร่างของมือธนูเหล่านั้นพลิกร่วงลงบนพื้นดินโดยพร้อมเพรียง คันธนูและลูกธนูหลุดร่วงไปอีกทิศทาง พวกมันเมื่อกระแทกถูกพื้นก็พากันร้องโอดโอย แสดงว่าเหล่าหลวงจีนมิได้ทำร้ายพวกมันจนถึงตาย ทว่าก็มิมีคนใดที่สามารถตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาได้ เจ้าคนนำหน้าในชุดเขียวสีหน้าแปรเปลี่ยนติดต่อกันไม่หยุดยั้ง บัดเดี๋ยวขาวซีด บัดเดี๋ยวเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ "พวกเจ้ายังคิดว่าสามารถจัดการพวกเราได้อีกหรือไม่?" หวงอี้เฟยกล่าวอย่างเย้ยหยัน "สามารถ" เสียงๆ หนึ่งลอยมา มันมิได้ดังดุจฟ้าร้อง และมิได้ก้องกังวานดุจระฆัง ทว่าเสียงกลับพุ่งเข้าสู่โสตประสาทของทุกผู้คนได้อย่างแจ่มชัด! หวงอี้เฟยแว่วเสียงฝีเท้าของคนหลายคน ปรากฏผู้คนจำนวนหนึ่ง ในพวกมันมีอยู่สองคนช่วยกันแบกเอาเก้าอี้ไม้แดงซึ่งสลักเสลาเป็นลายมังกรตัวหนึ่ง ทั้งนี้เก้าอี้ดังกล่าวมิได้แปลกประหลาดกว่าเก้าอี้ทั่วๆ ไป เพียงมีความวิจิตรงดงามอย่างเครื่องใช้ของคนชั้นสูงเท่านั้น เมื่อเก้าอี้ถูกวางลงก็มีเสียง "พรึ่บ" ดังจากรอบข้าง ปรากฏผู้คนอีกหลายสิบคน ‘ผุด’ ขึ้นที่เบื้องหลังของกองกำลังผสมฝ่ายธรรมะ หวงอี้เฟยและฮุ่ยหลินไต้ซือ รวมทั้งศิษย์คุนหลุน และเส้าหลินเทียนซาน พากันหันไปมองโดยพร้อมเพรียง พลันได้ยินเสียงดังขึ้นว่า "มิต้องตกใจไป เรารับรองว่าพวกมันจะไม่ลงมือกับพวกเจ้าเด็ดขาด หากมิได้รับคำสั่งจากเรา" เป็นเสียงเดียวกับที่พูดว่า ‘สามารถ’ เมื่อครู่เอง หวงอี้เฟยสะดุ้งจนสุดตัว รีบหันกลับมา เวลานี้มันพบว่า บนเก้าอี้ไม้ตัวนั้น ได้นั่งอยู่ด้วยบุรุษกลางคนผู้หนึ่ง รูปร่างแข็งแรงล่ำสัน คิ้วหนาตาโต จมูกโด่งเป็นสัน ไว้หนวดเครารกครึ้ม ทว่าตัดเล็มอย่างเป็นระเบียบ ให้ความรู้สึกน่าเกรงขาม ทว่าด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอยู่เสมอ กลับให้ความรู้สึกให้ความเป็นกันเองอย่างประหลาด ชวนให้สนิทสนม ศิษย์เอกแห่งคุนหลุนมองปราดเดียวก็ทราบว่า ในหมู่ม้าชายผู้นี้คืออาชาไนย ในหมู่มนุษย์ชายผู้นี้คือมังกร "ห...หลี่ หลี่เฉินเชียง" หวงอี้เฟยครางออกมา บุรุษกลางคนผู้นั้นยิ้มเล็กน้อยกล่าวว่า "นับว่าสายตาของผู้แซ่หวง ยังมิเลวนัก เราคือ หลี่เฉินเชียงเอง" หวงอี้เฟยลอบคร่ำครวญในใจ ปากกล่าวว่า "หากมีผู้ที่พบเห็นประมุขหลี่ แล้วยังมิทราบว่าเป็นท่าน ก็คงมีเพียงคนตาบอดเท่านั้น" "อ้อ" หลี่เฉินเชียงรับคำสั้นๆ หวงอี้เฟยกล่าวต่ออีกว่า "นึกไม่ถึง ยามศึกเช่นนี้ ประมุขหลี่กลับออกมารับหน้าพวกเราด้วยตนเอง" "หึ หึ นั่นเป็นเพราะเราให้ความสำคัญต่อศิษย์ของหลวงจีนกระต่ายน้อย และเจ้าสำนักตั๋วเป็นพิเศษ" หวงอี้เฟยได้แต่ลอบตำหนิตนเอง ที่เคลื่อนไหวโดยหละหลวม เนื่องเพราะมันคิดไม่ถึงว่า ยอดฝีมืออันดับหนึ่งของฉิกจับอิด ซึ่งมีฐานะเป็นประมุขพรรคอันยิ่งใหญ่ จะเข้าสู่สนามรบด้วยตัวของมันเอง!!!     แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 08:52:09 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ป่าโปร่งด้านทิศตะวันออก บุรุษใหญ่สองคนดั้นด้นเดินทางโดยไม่หยุดพักมานานหลายชั่วยาม ตลอดเวลาทั้งสองหนึ่งเดินหน้า หนึ่งติดตามด้านหลัง ตลอดเวลาไม่ปริปากพูดกันแม้แต่คำเดียว จนกระทั่งหนึ่งในสองทนมิได้ต้องเอ่ยถามอีกคนหนึ่งขึ้นมา "พี่ใหญ่ พวกเราจะไปที่ใดกันแน่ พวกเราเดินทางเช่นนี้จะสามารถพบพี่รองได้จริงหรือ?" บุรุษร่างใหญ่ที่เดินนำหน้า สวมใส่ชุดรัดกุมสีเทาค่อยหยุดยั้งลง เขายิ้มหน่อยหนึ่งและหันไปกล่าวกับผู้ที่ตามหลังว่า "เจ้าโกย เจ้าคงมิได้คิดหรอกนะว่า เราผู้พี่จะเดินทางไปโดยไร้จุดมุ่งหมายน่ะ" ที่แท้บุรุษทั้งสองก็คือ เสี่ยวโกย และฟาหลินซี พี่น้องร่วมสาบานของฮั่นตงนั่นเอง เสี่ยวโกยมีสีหน้าเก้อเขิน ยกมือขึ้นลูบคลำศีรษะของตนเอง ตอบกลับมาเบาๆ "ข..ข้าพเจ้าคิดเช่นนั้นจริงๆ" "ฮา ฮา เจ้าโกย เราได้นัดแนะกับพี่รองเจ้าไว้ล่วงหน้า ขอเพียงสามารถไปถึงสถานที่นัดหมาย พวกเราย่อมทราบความเคลื่อนไหวของพี่รองเจ้าเอง" เสี่ยวโกยมีสีหน้ายินดี ติดตามอีกฝ่ายเดินทางอย่างรีบเร่ง จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ........ ................... "เรามีหนทางให้พวกเจ้าเลือกสองทาง" หลี่เฉินเชียงประกาศขึ้น หลวงจีนฮุ่ยหลินที่นิ่งฟังอยู่พลันกล่าวว่า "อมิตพุทธ ประสกแซ่หลี่ หากหนทางสายหนึ่งที่ท่านว่า คือให้พวกเรายอมสวามิภักดิ์ล่ะก็ ขอให้กล่าวถึงหนทางสายที่สองจะประเสริฐกว่า!" หลี่เฉินเชียงยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย พยักหน้าคราหนึ่ง "นึกมิถึง หลวงจีนใหญ่กลับมิมีขันติ ถ้าเช่นนั้น พวกเจ้าลงมือโดยพร้อมเพรียง หากสามารถเอาชนะเราได้ พวกเจ้าก็สามารถไปจากที่นี่ คนของพวกเรารับรองจะไม่รั้งตัวพวกเจ้าเอาไว้!" หวงอี้เฟยยิ้มนิดหนึ่ง รีบกล่าวว่า "ทั่วทั้งยุทธภพผู้นี้มีฝีมือพอต่อกรกับประมุขหลี่เกรงว่ามีไม่เกินสามคน หากท่านต้องการสังหารพวกเราก็จงลงมือเต็มที่เถิด เราแม้ด้อยฝีมือก็หากลัวความตายไม่" หลี่เฉินเชียง ยิ้มนิดหนึ่ง ค่อยตอบโต้ " อี้เฟย เจ้านอกจากมีฝีมือ ยังพูดจาฉลาดเฉลียวเช่นนี้ มิน่าเล่าเจ้าสำนักตั๋วถึงรักเอ็นดูเจ้ายิ่งนัก" "มิกล้า มิกล้า" หวงอี้เฟยรีบตอบ "เอาเถอะ เห็นแก่เจ้าซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่น่าส่งเสริม เราจะให้โอกาสเจ้าคราหนึ่ง ขอเพียงเจ้ากับหลวงจีนใหญ่..." หลี่เฉินเชียงชี้มือไปทางฮุ่ยหลินไต้ซือจากนั้นกล่าวต่อ "หากพวกเจ้าสามารถทำให้เราลุกยืนได้ พวกเจ้าสามารถนำคนของพวกเจ้ากลับไปได้!!!" หวงอี้เฟย และฮุ่ยหลินไต้ซือ ต่างพากันมองอีกฝ่ายด้วยสายตาตกตะลึง จริงอยู่พลังฝีมือของหลี่เฉินเชียงนั้น เล่าลือกันว่าร้ายกาจยากหาผู้ใดเปรียบ ทว่าการต่อสู้แบบสองต่อหนึ่ง ทั้งที่ตนเองยังนั่งอยู่บนเก้าอี้เช่นนี้ ออกจะเป็นการมั่นใจในฝีมือตนเองมากเกินไปแล้ว "ประมุขหลี่ ท่านมิได้กล่าวล้อเล่น?" หวงอี้เฟยอดที่จะถามออกมามิได้ ทว่าเมื่อกล่าวออกมาก็รู้สึกว่าเป็นคำถามที่มิสมควรถามเป็นอย่างยิ่ง ชนชั้นหลี่เฉินเชียงย่อมมิอาจกล่าววาจาเลื่อนลอย ขณะนั้นมีศิษย์คุนหลุนสองคนบังเกิดความคิดขลาดเขลาพลันกระซิบกันว่า “หากหลี่เฉินเชียงถือว่าการลุกยืนเป็นการผิดกฎ และ คนที่ล้อมเราอยู่จะไม่ลงมือจริง อย่างนั้นเรามิสู้ฉวยโอกาสหลบหนีไปดีกว่าหรือ” แน่นอนว่าหลี่เฉินเชียงย่อมได้ยินคำพูดนี้โดยตลอด ประกายตาเขาเปลี่ยนเป็นคมกล้าราวศาสตราวุธ จึงสะบัดฝ่ามือออกสองคราโดยมั่นคง แว่วเสียง พลั่ก ตามติดมาด้วยเสียงกระดูกซี่โครงแตกสลาย ศิษย์คุนหลุนผู้กระซิบกระซาบเมื่อครู่พลันปลิวละลิ่วไปด้านหลังดุจว่าวขาดป่าน "ตุบ ตุบ" ร่างของทั้งสองปลิวกระเด็นไปสองวา ค่อยหล่นลงบนพื้น โลหิตสาดกระเซ็นออกจากปากมิหยุดยั้ง จากนั้นก็แน่นิ่งไป "หึ จัดการกับพวกเจ้า เราลำบากเพียงยกมือเท่านั้น" หลี่เฉินเชียงกล่าวเรียบๆ หวงอี้เฟยลอบคร่ำครวญอยู่ในใจ มือทั้งสองข้างหลั่งเหงื่อเย็นเยียบ หากเป็นก่อนหน้าที่อีกฝ่ายจะสำแดงพลังฝีมือออกมา มันคงคิดว่าคำพูดของอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่การข่มขู่ ทว่าเวลานี้มันเพียงคิดประการเดียว นั่นคือ.........ทำเช่นไรจึงสามารถรอดชีวิตไปจากที่นี่ได้! มันหันไปสบตากับฮุ่ยหลินไต้ซือ ยังค้นพบแววแตกตื่นระคนหวาดหวั่นในดวงตาของอีกฝ่ายแวบหนึ่งก่อนจะสลายจางไป หวงอี้เฟยแค่นยิ้ม "งั้นพวกเราขอล่วงเกินสักครา" มันกล่าวพลางโบกมือให้คนของตนถอยไปด้านหลัง เว้นที่ว่างตรงกลางประมาณสี่วา กระบี่ที่หว่างเอวถูกชักออกจากฝักอย่างเชื่องช้า ฝ่ายหลวงจีนฮุ่ยหลิน เคลื่อนกายอ้อมไปอีกด้าน ในลักษณะคุมเชิง ทั้งสองมิกล้าประมาทฝ่ายตรงข้ามแม้เพียงเล็กน้อย! เพราะนั่นหมายถึงจุดจบของทุกคน!!! แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 09:15:30 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ........ .................. ฟาฟลินซี และเสี่ยวโกยดั้นด้นไปตามแนวป่า ในที่สุดก็ไปถึงจุดนัดพบที่ฟาหลินซีบอกกับเสี่ยวโกย พื้นที่บริเวณนั้นเป็นพุ่มไม้หนาทึบสูงจนท่วมศีรษะ ตั้งอยู่ข้างเนินดินใหญ่แห่งหนึ่ง ฟาหลินซีที่นำหน้าจัดการแหวกพงไม้ออก จากนั้นรื้อค้นอยู่นานค่อยพบกับทางลับแห่งหนึ่งจึงรีบมุดลง เสี่ยวโกยเมื่อเห็นเช่นนั้นรีบติดตามไปด้วย ปรากฏว่าที่ด้านในหลุม กลับเป็นห้องกว้างยาวด้านละประมาณสามวา ภายในจัดวางด้วยเสื้อผ้า หยูกยา อาหารแห้งและ น้ำดื่มจำนวนหนึ่ง เสี่ยวโกยเห็นดังนั้นก็ตกตะลึง นึกไม่ถึงว่าในพื้นที่ของฉิกจับอิด จะยังมีสถานที่สำหรับซุกซ่อนสิ่งของที่จำเป็นรวมทั้งสามารถเป็นที่หลบซ่อนได้เช่นนี้! ฟาหลินซีอธิบายให้น้องสามของมันฟังอย่างย่อๆว่า "ที่นี่เดิมทีเป็นโพรงของจิ้งจอกที่เราพบเข้าโดยบังเอิญระหว่างที่หลบหนีการตามล่าของทางการ เราจึงได้ทำการขุดดินเพิ่มขึ้นทั้งสี่ด้าน จนได้ห้องลับเช่นนี้ห้องหนึ่ง นับว่าเป็นที่หลบซ่อนที่ประเสริฐยิ่งนัก" เสี่ยวโกยฟังค่อยระลึกได้ว่า พี่ใหญ่ของตนผู้นี้เคยถูกทางการตามล่า เมื่อครั้งที่โดนกล่าวหาว่าปล้นชิงสินค้าที่ตัวเองคุ้มกัน จนต้องหลบหนีอยู่พักใหญ่ ต่อมาจึงได้ฮั่นตงช่วยเหลือคลี่คลายคดี ทวงความยุติธรรมกลับมาในภายหลัง มันเกาศีรษะพลางกล่าวว่า "ครั้งนั้น พี่ใหญ่คงลำบากมิใช่น้อย" ฟาหลินซีตบลงบนบ่าของอีกฝ่าย คลี่ยิ้มพลางเอ่ยขึ้น "เรื่องราวก็ผ่านมานานแล้ว เวลานี้เราผู้พี่แทบลืมเลือนจนสิ้น เพียงใช้ประโยชน์มันในการเป็นที่ติดต่อส่งข่าวสารให้แก่พี่รองเจ้า พวกเราช่วยกันค้นหาดูว่ามีจดหมายทิ้งไว้บ้างหรือไม่?" กล่าวจบตรงไปมุมห้องรื้อค้นข้าวของจนวุ่นวาย เสี่ยวโกยได้แต่ปฏิบัติตาม จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ......... .................... หวงอี้เฟยร่ายรำเพลงกระบี่คู่ฝ่ามือ มือซ้ายร่ายรำออกด้วยกระบวนท่า "บรรพตยืนยง" ซึ่งเป็นกระบวนท่าที่แกร่งกล้ามั่นคง ส่วนมือขวาร่ายรำกระบี่ออกด้วยกระบวนท่า "เดียวดายร่ำสุรา" ที่พลิกแพลงแผ่วพริ้ว กระบวนท่าทั้งสองหนึ่งทื่อด้านเข้มแข็งอีกหนึ่งพลิกแพลงเปลี่ยนแปลงไม่หยุดยั้ง เป็นสองกระบวนท่าที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทว่าหวงอี้เฟยเมื่อนำมาใช้พร้อมกัน กลับสามารถประสานเสริมทดแทนจุดเด่นและจุดด้อยของกันและกันได้อย่างพอดิบพอดี กระแสพลังที่ใช้ออกของหวงอี้เฟยในยามนี้นับว่ากล้าแข็งรุนแรงจนยากที่จะคาดเดา นับว่ามันมีสัดส่วนปฏิภาณที่เหมาะสมในการฝึกยุทธ และสามารถฝึกฝนเคล็ดวิชาสิบเจ็ดฝ่ามือเปลี่ยนแปลงไม่สิ้นสูญ จนสามารถใช้ออกคู่กับเพลงกระบี่ได้อย่างช่ำชองเป็นอย่างยิ่ง ทางด้านหลวงจีนฮุ่ยหลินเมื่อเห็นหวงอี้เฟยจู่โจมเข้าใส่อย่างหักโหมเช่นนั้น ก็พลันเคลื่อนกายอ้อมไปด้านขวามือของหลี่เฉินเชียง ฝ่ามือทั้งสองซุกซ่อนในจีวร สะบัดชายแขนเสื้อที่หลวมกว้างจู่โจมเข้าใส่จากทางด้านข้าง ซึ่งเป็นบริเวณจุดอับที่ประมุขพรรคฉิกมิสามารถมองเห็น กระบวนท่านี้ของหลวงจีนวัยกลางคนกลับรวดเร็วพอดิบพอดีกับกระบวนท่าของหวงอี้เฟย นั่นเท่ากับว่าหลี่เฉินเชียงต้องแบ่งแยกกำลังในการรับมือทั้งสอง ซึ่งนั่นคงลำบากกินแรงมิใช่น้อย ทว่าหลวงจีนก็ยังเป็นหลวงจีน เมื่อจู่โจมไปครึ่งกระบวนท่า ตอนท้ายอดมิได้ที่จะส่งเสียงเตือนออกมา "ประสก รับมือ!" หลี่เฉินเชียงคล้ายได้ยินคล้ายมิได้ยิน คล้ายมองเห็นคล้ายมองมิเห็น ยังคงนั่งนิ่งเฉยอยู่บนเก้าอี้เช่นเดิมด้วยท่าทีไม่ยี่หระ "ฮึ่มมม" หวงอี้เฟยเห็นเช่นนั้นก็บันดาลโทสะ พลันขบกรามแน่นจนนูนเป็นสัน เร่งพลังฝ่ามือ และเพลงกระบี่ให้รุนแรงมากยิ่งขึ้น กระบวนท่าของมันในเวลานี้รวดเร็วกว่ากระบวนท่าของฮุ่ยหลินไต้ซือ และน่ากลัวไม่ด้อยกว่ากระบวนท่าของตั๋วล่ายสุกอีก และเวลานั้นเอง หลี่เฉินเชียงก็พลันลงมือ !!! ประมุขฉิกจับอิดขยับร่างท่อนบนเอนไปข้างหน้า ตัวเก้าอี้ก็พลันโยกไปเบื้องหน้า ฝ่ามือของมันทั้งสองข้างสะบัดฟาดเป็นหนึ่งหน้าหนึ่งหลัง ฟาดปะทะเข้าใส่หวงอี้เฟยอย่างดุดัน "พลั่ก พลั่ก" ฝ่ามือแรกของหลี่เฉินเชียงชิงสยบทำลายกระบวนท่าประสานเสริมระหว่างฝ่ามือและกระบี่ของหวงอี้เฟยลงในคราเดียว ส่วนฝ่ามือที่สองจึงเป็นฝ่ามือจู่โจมที่แท้จริง หวงอี้เฟยรู้สึกมีกระแสพลังแก่กล้าปะทะเข้าใส่ทั้งฝ่ามือ และกระบี่จนเอนเอียงไปอีกด้าน จากนั้นพบว่าตนเองตกเข้าสู่กระแสพลังอันร้อนแรงกระแสหนึ่ง ต้องหวาดหวั่นจนหัวใจตกวูบลง ทว่าหวาดหวั่นก็ส่วนหวาดหวั่น อย่างไรกระบวนท่าของอีกฝ่ายก็มิอาจไม่รับมือ ดังนั้นยามกระทันหันไม่ลนลาน วกกระบี่มาป้องกันบริเวณทรวงอก เอนร่างไปด้านหลัง ฝ่ามือซ้ายซัดฟาดออกต้านรับพลังของหลี่เฉินเชียง ทันที่ที่ฝ่ามือของทั้งสองประกัน ศิษย์เอกคุนหลุนก็ต้องเจ็บปวดราวถูกตีด้วยพะเนินเหล็กร้อน ต้องรีบอาศัยหยิบยืมแรงสะท้อน ดีดกายหงายร่างไปด้านหลัง หลีกเลี่ยงการปะทะตรงๆ กับอีกฝ่าย จังหวะนั้นเองภาพที่ปรากฏก็คือ หวงอี้เฟยพลิกตีลังกาไปไกลกว่าสามวา ส่วนหลี่เฉินเชียงเอนตัวไปด้านหน้า และพริบตานั้น กระบวนท่าจู่โจมของหลวงจีนฮุ่ยหลินก็พลันมาถึง หลี่เฉินเชียงเมื่อถลำตัวไปด้านหน้า ยามนี้ย่อมมิอาจวกกลับมารับมือกับฮุ่ยหลินไต้ซือได้ทันท่วงที หากเป็นยามปกติขอเพียงมันถลาลุกไปเบื้องหน้าก็จะสามารถหลบรอดกระบวนท่านี้ไปได้ ทว่ายามนี้มันย่อมมิสามารถกระทำเช่นนั้น เนื่องเพราะมันเป็นคนลั่นปากเองว่าจะไม่ลุกขึ้นยืน หากมันลุกขึ้นก็เท่ากับมันพ่ายแพ้แล้ว! อย่างไรก็ตามประมุขฉิกจับอิดเพียงหัวเราะเบาๆและเกร็งร่างเอนไปด้านหน้าอีกวูบหนึ่ง ร่างของมันเอนลงจนแทบติดกับพื้นดิน แต่แทนที่จะหลุดพ้นจากเก้าอี้ กลับกลายเป็นว่าเก้าอี้กลับหลุดพ้นขึ้นจากพื้น ตัวของมันกับเก้าอี้คล้ายผสานเป็นองคาพยพเดียวกันจนมิสามารถแยกออกจากกันได้ ขาเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลังพลันตวัดขึ้นจากพื้นดิน ทิ่มแทงเข้าใส่ซอกแขนทั้งสองข้างของหลวงจีนฮุ่ยหลินอย่างดุดัน ฮุ่ยหลินไต้ซืออุทานดัง อา คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะมีวิธีรับมือเช่นนี้ รีบถอยปราดไปด้านหลัง หลี่เฉินเชียงอาศัยจังหวะนั้นซัดฟาดฝ่ามือใส่พื้นดินเบื้องหน้า คนและเก้าอี้พากันล่องลอยติดตามจู่โจมเข้าใส่ฮุ่ยหลิน จนต้องรีบถอยปราดไปอีกหลายก้าว หลี่เฉินเชียงค่อยอาศัยจังหวะนั้นพลิกทั้งคนและเก้าอี้กลับลงตั้งตรงดุจเดิม ราวกับมิเคยเคลื่อนไหวไปจากที่เดิมแม้แต่เพียงนิดเดียว!!!! ผลการปะทะกันเพียงกระบวนท่าแรก ก็แสดงให้เห็นถึง สติปัญญา ความเฉลียวฉลาด รวมถึงพลังการฝึกปรืออันล้ำลึกของเขาแล้ว!!! จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:27:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6     เมื่อต่อสู้ยกแรกจบหวงอี้เฟยก็หวนคิดดู เริ่มแรกหลี่เฉินเชียงดำเนินแผน แสร้งทำเป็นนิ่งเฉยเพื่อยั่วยุมัน เมื่อมันตกลงในหลุมพราง เท่ากับกระบวนท่าที่ประสานเสริมกับฮุ่ยหลินไต้ซือได้ถูกทำลายลง หลี่เฉินเชียงมิต้องแบ่งแยกกำลังในการรับมือทั้งสองอีก แต่ชิงจู่โจมเข้าใส่มันที่กำลังเกิดโทสะ เร่งเร้ากระบวนท่าจนรวดเร็วกว่ากระบวนท่าของหลวงจีนฮุ่ยหลินอยู่เสี้ยววินาที และหลี่เฉินเชียงก็อาศัยความแตกต่างเพียงเสี้ยววินาทีนั้น ลงมือตีโต้จนอีกฝ่ายต้องล่าถอยไป จากนั้นอาศัยพลังการฝึกปรือที่กล้าแข็ง และกลยุทธที่คาดไม่ถึง ตีโต้จนฮุ่ยหลินต้องเป็นฝ่ายล่าถอยไปอีกผู้หนึ่ง ผู้ที่จะทำเช่นนี้ได้นอกจากจะมีพลังฝีมือกล้าแข็ง สติปัญญาดีเลิศแล้ว ยังต้องเป็นผู้มีสายตาแหลมคม เพราะเพียงมองปราดเดียวก็ทราบว่าหวงอี้เฟยเป็นผู้มีอารมณ์ร้อน เช่นนี้จังนับว่ายอดยุทธอันดับหนึ่งของฉิกจับอิด ไม่ธรรมดาสามัญจริงๆ ศิษย์เอกคุนหลุนครุ่นคิดอย่างหนักเพื่อหายุทธวิธีใหม่ มันเลือกใช้กระบวนท่าที่รุนแรงร้ายกาจกว่าคราแรกมากนัก ร่ายรำเพลงกระบี่เป็นกระบวนท่า "เมฆาสยายกลีบ" และ "หีบแห่งเพชรพลอย" ซึ่งเป็นกระบวนท่าที่สิบห้า และสิบหกตามลำดับ ชั่วพริบตามันทะยานร่างผ่านช่องว่างสามวาเข้าประชิดติดร่างของหลี่เฉินเชียง กระบี่ในมือขวาทิ่มแทง ตวัด และเขี่ย ด้วยแง่มุมและทิศทางที่แตกต่างกันถึงสิบกว่าอย่าง จากนั้นฝ่ามือซ้ายกางออก ตวัดวกอ้อมจู่โจมเข้าใส่ทางศีรษะเบื้องหลัง อันเป็นเคล็ดกระบวนท่า "เมฆาสยายกลีบ" นั่นเอง หลี่เฉินเชียงรอจนกระบวนท่าของอีกฝ่ายจู่โจมจนเกือบถึงร่าง จึงได้ยกมือขวาขึ้นประกบดรรชนีประดุจมีดสั้นเล่มหนึ่ง ทิ่มแทงเข้าใส่ใจกลางฝ่ามือของหวงอี้เฟยอย่างแม่นยำ ส่วนมือซ้ายควงเป็นวงติดต่อกันสองครา กระแสพลังหมุนวนที่แตกต่างกันสองวงก็บังเกิดขึ้น หนึ่งนั้นหมุนวนไปทางด้านขวา อีกหนึ่งนั้นบิดวนไปด้านซ้าย พลังสองกระแสพอดีสามารถต้านปะทะกับพลังกระบี่สิบกว่าสายได้อย่างพอดิบพอดี หวงอี้เฟยตื่นเต้นจนตึงเครียด นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายเพียงขยับมือสองครา ก็สามารถทำลายท่าจู่โจมประสานของตนได้อย่างง่ายดาย เวลานี้กระบวนท่าที่จู่โจมคงเหลือเพียง "เมฆาสยายกลีบ" ที่ฝ่ามือซ้าย และหากว่าตนยังขืนจู่โจมต่อไป มือข้างนั้นคงต้องถูกดรรชนีมีดของอีกฝ่ายทิ่มแทงจนพิการเป็นแน่ มันคำรามคราหนึ่ง เตะขาขวาออกสุดกำลัง ท่านี้ของมันกลับมิได้จู่โจมเข้าใส่หลี่เฉินเชียง แต่ตวัดเตะลงบนพื้นที่ว่างด้านข้าง "มาได้ประเสริฐ!!!" หลี่เฉินเชียงกล่าวชม เพราะทันทีที่หวงอี้เฟยใช้กำลังตวัดเตะลงบนพื้นด้านข้าง กระบวนท่า "เมฆาสยายกลีบ" ของมันก็พลันเบี่ยงเบนจากจุดเดิมซึ่งโจมตีเข้าใส่ศีรษะด้านหลัง เป็นตวัดทิ่มแทงเข้าใส่ทรวงอกด้านขวาแทน ที่แท้หวงอี้เฟยอาศัยหยิบยืมกำลังจากท่วงท่าเตะ เพื่อพลิกแพลงกระบวนท่าหลบเลี่ยงดรรชนีมีดของอีกฝ่าย พร้อมทั้งยังคงชิงเป็นฝ่ายจู่โจมเข้าใส่ได้อีกด้วย นับว่าไหวพริบของคนผู้นี้ไม่ธรรมดาเช่นกัน อย่างไรก็ตามยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งฉิกจับอิดทราบวิธีรับมือดี มันพลันคลี่มือขวาเปลี่ยนจากดรรชนีเป็นฝ่ามือ พลิกย้อนกลับซัดออกต้านปะทะกลับฝ่ามือของอีกฝ่ายอย่างดุดัน แต่ทันใดนั้น! ช่วงเวลาก่อนที่ฝ่ามือของทั้งสองจวนเจียนจะสัมผัสถูกกันนั้น หลี่เฉินเชียงพลันรู้สึกถึงพลังคุกคามที่ด้านบน เมื่อเหลือบตามองพบว่า ฮุ่ยหลินไต้ซือได้พุ่งร่างจู่โจมลงมา ฝ่ามือทั้งสองข้างหงายออก พลังกดดันอันแรงกล้ากดทับคุกคามจนแทบหายใจหายคอมิทัน "หลวงจีนอันร้ายกาจ!" หลี่เฉินเชียงตวาดคราหนึ่ง "ครืนนน พลั่ก" ฝ่ามือของหลี่เฉินเชียงปะทะเข้ากับฝ่ามือของหวงอี้เฟยอย่างถนัดถนี่ พลังจากการปะทะของทั้งสองส่งผลให้เศษฝุ่นผงที่ด้านข้างฟุ้งกระจายออกไปทันที ส่วนฝ่ามือของทั้งสองกับแนบชิดสนิทกันจนมิสามารถแยกออกได้ ต่างคนต่างทุ่มเทกำลังภายในเพื่อจู่โจมเข้าสู่ร่างของอีกฝ่ายอย่างเต็มที่ หลี่เฉินเชียงรู้สึกว่าพลังฝ่ามือครานี้ของหวงอี้เฟย ยังร้ายกาจกว่ากระบวนท่าแรกนัก คิดจะใช้พลังสักเจ็ดส่วนเพื่อทำร้ายให้อีกฝ่ายบาดเจ็บ ทว่าก็มิสามารถทำได้โดยสะดวก เนื่องเพราะการจู่โจมของหลวงจีนฮุ่ยหลินได้จู่โจมมาถึงโดยพอดิบพอดี ประมุขฉิกจับอิด แค่นเสียงคำหนึ่ง ผลักดันฝ่ามือขวาที่ต้านปะทะกับหวงอี้เฟยจนสั่นสะเทือนหลุดออกจากฝ่ามืออีกฝ่าย จากนั้นหยิบยืมพลังจากการปะทะ พร้อมบิดร่างหมุนวนไปด้านซ้าย ทั้งคนทั้งเก้าอี้พากันหมุนควงสว่านเคลื่อนออกจากที่หลบรอดจากการจู่โจมด้านบนไปได้อย่างหวุดหวิดจวนเจียน!! ส่วนหวงอี้เฟยนั้นเลือดลมพลุ่งพล่าน ต้องรีบเดินพลังควบคุม มันเองก็ทราบว่าตนเองรอดตายมาได้อย่างหวุดหวิดที่สุด ส่วนฮุ่ยหลินไต้ซือเห็นเช่นนั้นก็มิรีรอชักช้า ฝ่ามือสองข้างซัดฟาดลงบนพื้นดิน จนพื้นที่แข็งแกร่งแตกกระจายเป็นหลุมกว้าง เศษหินเศษดินปลิวเวียนว่อน คนอาศัยหยิบยืมพลังจากการซัดฟาดฝ่ามือ พุ่งร่างติดตามหลี่เฉินเชียงที่ยังคงหมุนควงร่างประดุจลูกข่างไปอย่างว่องไว หวงอี้เฟยที่เวลานี้สามารถระงับอาการปั่นป่วนของเลือดลมได้แล้ว พลันพุ่งกายติดตามหลังหลวงจีนฮุ่ยหลิน กระบี่ในมือใช้ออกด้วยกระบวนท่า "ทะเลสงบ" ส่วนฝ่ามือใช้ออกด้วยกระบวนท่าสุดท้ายในเคล็ดวิชาสิบเจ็ดฝ่ามือเปลี่ยนแปลงไม่สิ้นสมญานามว่า "สิ้นสุด" กระบวนเพลงกระบี่ย่อมเป็นการหลอกล่อ ส่วนท่าจู่โจมที่แท้จริงย่อมเป็นพลังฝ่ามือ "สิ้นสุด" นั่นเอง "ฟิ้วววว ครืนนนนน ควับ" หลวงจีนวัยกลางคนร่อนร่างติดตามหลี่เฉินเชียงที่หมุนคว้างอย่างรวดเร็วราวกับพายุหอบหนึ่ง จากนั้นซัดฟาดฝ่ามือเข้าใส่โดยสุดกำลัง พลังฝ่ามือแหวกฝ่าอากาศดังหวีดหวิว ทว่าเมื่อกระทบถูกกับกระแสพลังรุนแรงที่หมุนคว้างอยู่รอบข้างหลี่เฉินเชียงในเวลานี้ก็พากันแตกกระเซ็นกระสายออกโดยรอบ ปลายพลังทั้งหลายพุ่งกระทบถูกต้นไม้ใหญ่หลายต้นสั่นคลอนจนแทบล้มฟาดลงกับพื้น ฮุ่ยหลินไต้ซือเห็นเช่นนั้นก็ซัดฟาดฝ่ามือออกติดต่อกันโดยมิหยุดยั้ง ทุกฝ่ามือแตกต่างกันหลายสิบแง่มุม ทว่าทุกฝ่ามือซัดฟาดเข้าใส่ร่างของหลี่เฉินเชียงที่หมุนคว้างแต่เพียงจุดเดียวโดยมิผิดพลาดเบี่ยงเบนแม้แต่ฝ่ามือเดียว และจังหวะนั้นเองหวงอี้เฟยก็ร่อนร่างควงกระบี่ทิ่มแทงมาถึง พร้อมทั้งซัดฟาดฝ่ามือที่สิบเจ็ดนาม "สิ้นสุด" กระแทกเข้าใส่ยังจุดเดียวกับหลวงจีนฮุ่ยหลิน ฉับพลันนั้นปรากฏการณ์พิสดารพลันบังเกิดขึ้น ร่างทั้งร่างที่หมุนคว้างประดุจลูกข่างใหญ่ ที่มีพลังทำลายประดุจพายุหมุนขนาดย่อมๆ ของหลี่เฉินเชียง พลันชะงักค้างที่กลางอากาศ เนื่องเพราะฝ่ามือซ้ายของหลี่เฉินเชียงต้านปะทะอยู่กับฝ่ามือขวาของฮุ่ยหลินไต้ซือ ส่วนมือขวาต้านปะทะกระบวนท่า "สิ้นสุด" ของหวงอี้เฟยที่ซัดฟาดมาด้วยมือซ้าย ทั้งสามอยู่ในสภาพค้ำยัน ชั่วระยะเวลาอันสั้นมิสามารถรู้ผลแพ้ชนะ กระทั่งร่างของทั้งสามก็ลอยคว้างอยู่กลางอากาศชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะค่อยๆ ร่วงหล่นลงอย่างช้าๆ หวงอี้เฟยมีใบหน้าเขียวคล้ำ พยายามเสือกแทงกระบี่ในมือขวาไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ทว่ากระบี่ในมือกับมิสามารถทิ่มแทงไปด้านหน้าได้แม้เพียงครึ่งหุน!!!! ส่วนฮุ่ยหลินไต้ซือมีสีหน้าขาวซีด ลมหายใจเริ่มขาดห้วง แสดงว่าได้รับบาดเจ็บจากการปะทะกันในครานี้!!! ร่างทั้งสามร่วงหล่นลงจนถึงพื้นในที่สุด ทันทีที่ขาเก้าอี้สัมผัสกับพื้นดิน ร่างทั้งสามพลันสั่นสะท้านคราหนึ่ง หวงอี้เฟย และฮุ่ยหลินไต้ซือ พลันร่ำร้องออกมาคราหนึ่ง จากนั้นพากันกระเด็นไปไกลกว่าสี่วา ค่อยร่วงฟาดลงบนพื้น "พลั่ก อุ่ก!" หวงอี้เฟยร่วงฟาดลงบนพื้น กระอักโลหิตออกมาคำหนึ่ง พลันคืบคลานขึ้นจากพื้น ทว่าจนแล้วจนรอดก็มิสามารถลุกขึ้นได้ ส่วนฮุ่ยหลินไต้ซือ ที่ร่วงหล่นอยู่ด้านข้าง ก็กระอักโลหิตออกมาคำหนึ่ง จากนั้นพลิกกายขึ้นนั่งหลับตาโคจรพลังอย่างรีบเร่ง หลี่เฉินเชียงกลับมีท่าทีปลอดโปร่งสบาย "พวกเจ้าแพ้แล้ว " เขากล่าวเรียบๆ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 09:32:12 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7     ศิษย์คุนหลุน เส้าหลิน พอเห็นผู้นำถูกสยบ ก็กรูกันเข้ามารุมหลี่เฉินเชียง หากประมุขฉิกจับอิดเพียงสะบัดมือก็สามารถฆ่าคนเหล่านั้นนับสิบ บางส่วนแตกฮือหลบหนีก็ถูกลงมือสังหารโดยซัดฟาดระยะไกล ตกตายไปอีกไม่น้อย พวกที่เหลือจึงเกาะกลุ่มกันด้วยความหวาดกลัว หวงอี้เฟยและหลวงจีนฮุ่ยหลินเห็นพรรคพวกตนส่วนมากทอดร่างเป็นซากศพทั่วบริเวณ กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งก็รู้สึกเสียใจนัก หวงอี้เฟยกล่าวกับหลวงจีนฮุ่ยหลินว่า “ไต้ซือ พวกเราจะทำอย่างไรดี?” หลวงจีนฮุ่ยหลินทราบว่าตนไม่มีทางเอาชนะแน่จึงตอบว่า “เราปราบมารผดุงคุณธรรมบู๊ลิ้มถือเป็นสิ่งถูกต้อง วันนี้หากต้องตายก็แล้วแต่บุญกรรมเถิด ” หลี่เฉินเชียงฟังดังนั้นก็หัวเราะร่วน “บรรพชิตก็เป็นเช่นนี้ พอทำเรื่องราวไม่สำเร็จมักปลอบใจตนเองด้วยแกล้งปลงเสีย นี่จึงเป็นปัจจัยที่ทำให้พวกเจ้าต้องพ่ายแพ้ข้าตลอดกาล” มันยกมือขึ้นพลางเดินกำลังภายใน “เอาเถิด หากอยากพบองค์ยูไลเร็วๆข้าจะช่วยสงเคราะห์ให้” ทุกคนทราบว่าฝ่ามือของหลี่เฉินเชียงนี้เป็นฝ่ามือชี้ขาด หวงอี้เฟย และฮุ่ยหลินไต้ซือได้แต่ยอมรับชะตากรรม หากก่อนที่ประมุขฉิกจับอิดจะลงมือเพียงเล็กน้อย ก็ปรากฏเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้น!!!   " อมิตพุทธ ดูจากพลังฝีมือของประสกแซ่หลี่แล้ว มิเพียงต้องมานะบากบั่นฝึกฝนพลังฝีมือหลายสิบปี ยังต้องเป็นผู้ที่เฉลียวฉลาดยากหาผู้ใดทัดเทียม จึงสามารถมีความสำเร็จถึงเพียงนี้ น่าเสียดายๆ" หลี่เฉินเชียงรู้สึกตกใจ เมื่อสงบสติทบทวนได้จึงเหลียวตามเสียงพลางตะโกนตอบโต้ "ผู้มาคงเป็นไต้ซือกระต่ายน้อย หัวหลินไต้ซือ ส่วนอีกผู้หนึ่งลมหายใจสม่ำเสมอ เสียงฝีเท้าแผ่วเบา พลังฝีมือมิได้ด้อยไปกว่าหัวหลินไต้ซือเท่าใด ทั้งยังมีกลิ่นหอมระรื่นโชยมาตามสายลม คงเป็นแม่นางเหวินเหม่ยชิงแล้ว" ลมพัดวูบหนึ่ง ปรากฏคนสองคนพริ้วกายมาเบื้องหน้าผู้ยิ่งใหญ่แห่งพรรคมาร กลับเป็นไต้ซือหัวหลิน และเหวินเหม่ยชิงจริงๆ "โสตประสาทเป็นเยี่ยม!" เจ้าสำนักหันซานกล่าวชม หากคราวนี้นางต้องพบว่า หลี่เฉินเชียงมิได้ตั้งใจฟังแล้ว มันจดจ้องนางอย่างแปลกประหลาด ประมุขพรรคฉิกจับอิดคล้ายตกตะลึงเมื่อเห็นรูปโฉมของอีกฝ่ายชัดเจน ชั่วครู่จึงสามารถกล่าววาจา "คำร่ำลือว่าเหวินเหม่ยชิงเป็นหญิงงามอันดับหนึ่ง กลับมิใคร่ตรงกลับความจริงสักเท่าใด" เหวินเหม่ยชิงยังคงนิ่งเฉย คล้ายมิได้ยิน หรือมิใส่ใจ หลี่เฉินเชียงถอนหายใจยาวนานค่อยกล่าวต่อ "เรากลับคิดว่า เหวินเหม่ยชิงมิใช่หญิงงามอันดับหนึ่ง แต่เป็นนางฟ้าที่จำแลงกายลงมาบนโลกหล้ามากกว่า เสียดายนักเราพบเจ้าช้ามิเช่นนั้นคงได้ " หัวหลินไต้ซือเห็นฝ่ายตรงข้ามพูดจาแทะโลมเหวินเหม่ยชิงจึงกล่าวคำสรรญเสริญพุทธคุณแทรกขึ้นมาว่า "อมิตพุทธ" หลี่เฉินเชียงค่อยหันไปจับจ้องหลวงจีนชราผู้นี้ "อ้อ ขออภัยที่เราล่วงเกิน เมื่อครู่ไต้ซือกล่าวว่า ‘น่าเสียดาย’ มิทราบเสียดายสิ่งใด?" มันกล่าว "อมิตพุทธ อาตมาเสียดายที่ประสกแซ่หลี่ เฉลียวฉลาดและมากด้วยพรสวรรค์ จนสามารถฝึกฝนพลังฝีมือได้ถึงขั้นนี้ ทว่ากลับหลงมัวเมาอยู่ในกิเลส เข่นฆ่าผู้คนโดยไร้ความเมตตา ยังมิใช่เป็นการน่าเสียดายหรอกหรือ?" หลวงจีนชราถามกลับ "ฮา ฮา ไต้ซือ ข้าเห็นพวกท่านชอบพูดถึงการหลุดพ้นอยู่เรื่อยๆ หากการสิ่งนั้นหมายถึงการไม่ต้องอยู่ในโลกอีก ถ้าเช่นนั้นการตายไยมิใช่เป็นการหลุดพ้นหรอกหรือ? ข้าเพียงส่งเสริมให้พวกมันพ้นทุกข์เร็วขึ้นเท่านั้น!" หลี่เฉินเชียงร้อง หัวหลินไต้ซือกล่าวว่า "ประสก ชีวิตหาได้หยุดยั้งที่ความตายไม่ หากแต่ต้องวนเวียนอยู่ในวงจรชนิดหนึ่งเรียกว่า ‘วัฏสงสาร’ การจะหลุดพ้นจากวงจรนี้ได้ต้องละปัจจัยคือกิเลสเสียก่อน ดังนั้นมนุษย์ซึ่งเกิดมาจึงมีหน้าที่สองประการคือต้องทำกรรมดีหนึ่ง ละเว้นกรรมชั่วหนึ่ง ล้วนเป็นไปเพื่อละกิเลสทั้งสิ้น ประสกไปสังหารเขาทำให้เขาหมดทางชำระใจตนเอง จะเรียกว่าพ้นทุกข์ได้อย่างไร” หลี่เฉินเชียงหัวเราะขึ้น "นับถือๆ หลักธรรมของท่านไต้ซือลึกล้ำยิ่งนัก ทว่าเรากลับมิสามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ ไต้ซือเองเมื่อยึดถือธรรมมะ เหตุใดจึงนำพากำลังคนมาเข่นฆ่าผู้คนอีกเล่า!?" ถึงตรงนี้หัวหลินไต้ซือรู้สึกมีปากยากจะกล่าว ด้วยตนเองมิเคยเห็นด้วยกับการกระทำของจื่ออิงมาก่อน สุดท้ายจึงค่อยๆเอ่ยว่า "ประสกหลี่พูดถูก อาตมาเองก็มีบาปหนาหาใช่อยู่ในฐานะที่จะสั่งสอนท่านได้ อาตมาไม่ขอแก้ตัวใดๆหวังเพียงจะสามารถต่อรองกับท่าน เพื่อหาทางยุติศึกนองเลือดในยุติภพ" “เฮอะ! ทำเป็นพูดดี” หลี่เฉินเชียงแค่นเสียงด้วยท่าเฉยเมย "เอาเถอะ ในเมื่อท่านมาก็ดีแล้ว เรากำลังอยากรับทราบพลังฝีมือศิษย์ของหลวงจีนจิตว่าง ยอดฝีมืออันดับหนึ่งเมื่อหลายสิบปีก่อนอยู่เช่นกัน" แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 08:38:44 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:29:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ...... .................. ฟาหลินซีและเสี่ยวโกยช่วยกันรื้อค้นห้องใต้ดินทั้งหลัง ทว่าไม่พบวี่แววข่าวสารอันใดที่ฮั่นตงจะทิ้งเอาไว้ ทันใดนั้นเองทั้งสองได้ยินเสียงผิดปกติที่ปากทางเข้า จึงรีบแยกย้ายกันเตรียมพร้อมรับมือ พวกมันเห็นร่างของคนผู้หนึ่งพุ่งผ่านปากทางเข้ามา ใบหน้าของคนผู้นี้มีคิ้วหนาเข้มเรียวยาว จมูกโด่งเป็นสัน คนผู้นี้กลับเป็นฮั่นตงเอง!!! เสี่ยวโกยและฟาหลินซีตกตะลึงจนปากอ้าตาค้าง ร่ำร้องว่า "น้องรอง! พี่รอง!” จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ลิ้งก์ตอนเก่า ๆ ตอนที่ 62 ห้องลับ ราชสีห์ สุนัขป่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3017129/W3017129.html ตอนที่ 61 ผลต่างระหว่างน้ำกับไฟ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3004609/W3004609.html บทที่ 60 ความลับโรคผีตายซาก (2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2992616/W2992616.html บทที่ 59 มรดกของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2981272/W2981272.html บทที่ 58 ถนนทุกสายมุ่งสู่ฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2969271/W2969271.html บทที่ 57 ปมปัญหาของหลี่ซังซัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2957730/W2957730.html บทที่ 56 ก่อนรุ่งสาง (ส่วนหลัง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2946979/W2946979.html บทที่ 56 ก่อนรุ่งสาง (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2936917/W2936917.html บทที่ 55 สี่พี่น้อง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2926077/W2926077.html บทที่ 54 พลังขั้นที่สิบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2915675/W2915675.html บทที่ 53 กำไลมังกรเขียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2905142/W2905142.html บทที่ 52 ความฝันในถ้ำมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2894632/W2894632.html บทที่ 51 รั่วซุนจื่อจิง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2884179/W2884179.html บทที่ 50 ลางสังหรณ์ของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2873253/W2873253.html บทที่ 49 ค่ำคืนยาวนานกับความลับในวัดร้าง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2861041/W2861041.html บทที่ 48 ความลับของ โรคผีตายซาก (1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2850149/W2850149.html บทที่ 47 ฆาตกรตัวจริง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2838920/W2838920.html บทที่ 46 พบกันอีกครา! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2825864/W2825864.html บทที่ 45 สยบเวหา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2810575/W2810575.html บทที่ 44 แผนของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801941/W2801941.html ตอนพิเศษ 4 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2872151/W2872151.html ตอนพิเศษ 3 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2856300/W2856300.html ตอนพิเศษ 2 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801347/W2801347.html ตอนพิเศษ (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2775447/W2775447.html บทที่ 43 เสี่ยวซากับบานาน่าโบ๊ท http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2789863/W2789863.html บทที่ 42 เสี่ยวซาและฮั่นตง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2755204/W2755204.html บทที่ 41 กองกำลังลับภายใน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2744083/W2744083.html บทที่ 40 ฝ่ามือนวดแป้ง!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2732838/W2732838.html บทที่ 39 การรุกคราแรกของหอห้ากระบี่!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2721228/W2721228.html บทที่ 38 อิทธิพลของพรรคฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2709341/W2709341.html บทที่ 37 งานชุมนุมดอกบัว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2698665/W2698665.html บทที่ 36 คำกล่าวอ้างของพยาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2687991/W2687991.html บทที่ 35 ปณิธานของผู้นำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2678252/W2678252.html บทที่ 34 อาวุธของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2665660/W2665660.html บทที่ 33 ปะการังกับสามน้อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2656775/W2656775.html บทที่ 32 ผู้นำคนใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2646786/W2646786.html บทที่ 31 ความลับที่อยู่ใต้ดิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2636144/W2636144.html บทที่ 30 เสี่ยวซาสืบคดี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2626616/W2626616.html บทที่ 29 ธรรมเดียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2616246/W2616246.html บทที่ 28 หมู่บ้านปีศาจ(3) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2596421/W2596421.html บทที่ 27 หมู่บ้านปีศาจ(2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2593819/W2593819.html บทที่ 26 หมู่บ้านปีศาจ(1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2583683/W2583683.html บทที่ 25 ห่วงคู่อหังการ\ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2569693/W2569693.html บทที่ 24 ข้ามผ่านอุปสรรค http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html บทที่ 23 เปลวไฟและตะเกียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2540510/W2540510.html บทที่ 22/4 ศิษย์เอกแห่งคุนหลุน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html บทที่ 22/3 เพลงกระบี่สัณฐานที่สาม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html บทที่ 22/2 ชุมนุมผู้กล้า! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html บทที่ 22/1 (ตอนจบ) เคล็ดวิชา "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่ 22/1(ตอนต้น) ประลองยุทธ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html บทที่ 21/3 : "ความลับของหลวงจีนชรา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html บทที 21/2: "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html บทที่ 21/1 : ห้วงคำนึงระหว่างเป็นตาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่ 20 : ตัวตนของพรรคมาร!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : เบื้องหลังหน้ากาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : เบื้องลึกคุณธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : เส้นทางสู่ความมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : "คลื่นใหม่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : ยาพิษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : แตกหัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: สามสุดยอดฝีมือแนวทางพรต http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : ยาพิษทะลวงไส้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : กระบี่ไตรลักษณ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : เงื่อนงำอำพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: ฆาตกรรม เบาะแส และ หลุมพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: เบาะแสในม่านหมอก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: ตบมือประลองกำลัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : บนเส้นทางสู่บู๊ตึ๊ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : ถกเพลงวิจารณ์ใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : ศาสตราไร้ลักษณ์       http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : ตุลาการเที่ยงธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : วิกฤตหอห้ากระบี่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : จ้าวยุทธภพ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 พ.ย. 47 21:31:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 กุ๊กๆ บ่างรอดตายแว้ว ไม่มีใครจิกเราแล้ว \(^^\)(/^^)/ จากคุณ : jengly - [ 4 พ.ย. 47 21:31:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุ้มค่าการรอคอย ฉากต่อสู้มันหยดจริงๆ จากคุณ : parasite - [ 4 พ.ย. 47 21:59:42 A:172.18.203.76 X:137.132.3.6 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอกรี๊ดก่อนอ่านนะคะ เนื่องจากเหมือนไม่ได้เห็นมานานมากแล้วน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 4 พ.ย. 47 23:51:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เหอ เหอ กำลังมันส์ ดันจบตอนเสียด้าย จากคุณ : มันโต - [ 5 พ.ย. 47 00:39:00 A:61.90.13.58 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 เอามาคืนแล้วค่ะ นั่นสิ ยังไม่ได้ชมฝีมือเส้าหลินเต็มที่เลยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 5 พ.ย. 47 03:27:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อืมมมมม ทำไมผมรู้สึกว่ามันจบเร็วแฮะตอนนี้เนี่ย . . รึว่ามันลื่นจนไม่รู้สึกว่ายาว อืมมมมม . . . แม่นางเหวินจะเอาตัวรอดจากท่านประมุขก่อนฮั่นตงมาถึงไหมเนี่ย...... เอ่อแหะแหะ รู้สึกข่าวคราวเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมตอนต้นเรื่องหายไปแหล๋ว จากคุณ : chkob - [ 5 พ.ย. 47 05:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หูย กำลังมันส์  จบซะแล้ว  :) จากคุณ : DogRobo - [ 5 พ.ย. 47 08:32:22 A:61.159.241.251 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 เอ่อ เจ้าปั๊บ จำได้ว่าพี่ตั้งชื่อตอนไว้ว่า ฮั่นตงมาแว้วววววววว นะ ไม่ย้อมมมมมมมมมม (^^)> แหะๆ เก้าอี้ไม้แดงก็ล่าย **** คดีฆาตกรรมยังอยู่นะขอรับ เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม ปมปริศนาก็จะคลี่คลายออกมาเองในที่สุด แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 08:42:48 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 5 พ.ย. 47 08:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แหมเราอุตส่าห์ตั้งอย่างวิจิตรบรรจงมาตั้ง ๖๒ ตอนนะ พต ผมเห็นมีคำว่าแว้ววว แล้วกลัวจะเสียสถิติ จากคุณ : เชษฐา - [ 5 พ.ย. 47 10:08:35 A:61.91.87.212 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 แหม หายไปนานมากๆๆๆๆ เลย แต่ก็คุ้มกับการรอ จากคุณ : หลินหลิน - [ 5 พ.ย. 47 10:21:01 A:210.203.187.85 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 5555 ก็กะแบบว่าจะได้เหมือน "ฮะโหน่งมาแว้ววว" อิ อิ จากคุณ : มต - [ 5 พ.ย. 47 12:15:54 A:203.118.84.165 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ****คุยกับคนอ่าน**** jengly ขอออภัยบ่างเป้นอย่างสูง ที่ทำให้ต้องรับหน้าแฟนๆ อิ อิต่อไปก็ลงทุกวันพฤหัสเช่นเดิม parasite ขออภัยที่ทำให้ต้องรอคอยนะครับ พอดีไปสอบมา และช่วงก่อนหน้านั้นโดนประกบตัวโดยไอ้ขี้ฟ้อง แต่ตอนนี้มั่นใจว่ากำจัดมันได้แระ หุ หุ ขนาดนั่งเล่นเกมในเวลางานต่อหน้าต่อตา มันยังทำอะไรเราไม่ได้ แค่แอบแต่งนิยาย คงจะง่ายกว่านะ รสา รสา คาดว่าตอนหน้าคงได้ชมกันล่ะ ว่าสุดยอดฝีมือระหว่างฝ่ายธรรมะ และอธรรม จะเป็นเช่นไร หวังว่าคงไม่เป็นมวยล้มต้มคนดู อ รึจะเป็นหว่า เหอ เหอ chkob จายเยนน เยนน คดีฆาตกรรมนั้นเป้นจุดเริ่มเรื่อง และมีความซับซ้อนต่อเนื่องกันมาตามลำดับ จนมาถึงปัจจุบัน ท้ายที่สุดย่อมมีบทสรุป ซึ่งให้ความกระจ่างแก่คนอ่านอย่างแน่นอน (แต่จะเป็นที่พอใจหรือไม่ก็....ตัวใครตัวมันจ้า อิ อิ) DogRobo  ตอนหน้ามันส์กว่านี้อีกครับ เย่ย แหะ แหะ ยังคิดมุขม่ายออกเล้ยยยย หลินหลิน ขออภัยอีกทีสำหรับที่ห่างหายไปนาน แต่ว่ามันจำเป็นจริงๆ เนาะ หวังว่าที่สอบไปจะไม่ต้องซ่อม แต่เสียวๆ อยู่ตัวนึง ^^" จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 5 พ.ย. 47 12:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สอบยเสร็จแล้วหรืออครับ ยังไง ก้ออดีใจนะที่มาตามสัญญา ว่าหลังเดือนตุลาจะกลับมาโพสต่อ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง - [ 5 พ.ย. 47 18:42:27 A:203.113.67.36 X:203.150.217.112 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หายไปนานมาก สังเกตุไม่มีสระอุนะท่าน จากคุณ : scottie - [ 5 พ.ย. 47 21:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สังเกตุ/ สังเกต กระทันหัน/ กะทันหัน เด้อ จากคุณ : GTW - [ 6 พ.ย. 47 00:33:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ดีใจที่กลับมาโพสต่อค่ะ ^_^ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 6 พ.ย. 47 15:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อืมม์ สงสัยว่าตอนนี้ท่านตั้ม เป็นคนเขียน คงไม่ใช่คุณเชษฐา จากคุณ : GTW - [ 6 พ.ย. 47 22:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เหอเหอ เรื่องนี้ ทต เขียนเกือบทุกตอนแหละครับ ผมแค่ช่วยเกลาๆ คุยๆ ^^> จากคุณ : เชษฐา - [ 6 พ.ย. 47 23:51:56 A:61.90.89.232 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ^_________________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 7 พ.ย. 47 06:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ****คุยกับคนอ่าน**** ตานุ่นภารโรง สอบเสร็จแล้วครับ หวังว่าคงไม่ต้องซ่อมไม่งั้นงานช้างเลย เพราะเทอมต่อไปลงตัวยาก สามตัวรวด scottie คับผม (^^)> หายไปนาน ขออภัยจริงๆ จ้า GTW จารย์จี มีข้อสงสัยครับ ทำไมถึงทราบว่าผมเป็นคนแต่ง มันมีตรงไหนที่บ่งบอกฤาท่าน แต่จริงๆ เชษฐาก็แต่งด้วยนะ ไหนลองแยกให้ดูหน่อยว่าใครแต่งตรงไหน อิ อิ กั๊ดจัง ตั้งใจว่าจะโพสต์จนจบแหละครับ น้ำลายบูด ปากกว้างเช่นเดิม ขอบคุณครับ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 8 พ.ย. 47 08:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 30 rrrrrrrr meee farm suuk จากคุณ : pax - [ 8 พ.ย. 47 15:35:34 A:192.150.249.245 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 where is sew+ sa'...... or he is..............!? จากคุณ : ..new.. - [ 9 พ.ย. 47 07:35:21 A:169.252.4.21 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 *****คุยกับคนอ่าน***** pax ยินดีๆ จ้า ถ้าอ่านไม่ผิดคงแปลว่ามีความสุข ดีใจมากครับที่คนอ่านมีความสุข ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของคนอ่าน ก็เป็นความสุขอันยิ่งใหญ่ของคนแต่งแล้วล่ะครับ ^____^ มีกำลังใจขึ้นอีกเยอะ new เอ่อ เสี่ยวซาอยู่กับหลี่ซังซังฮับ เอ่อๆๆๆ (ตอบไงดีหว่า ที่จะไม่กระเทือนถึงพล็อตข้างหน้า แงงงงงงงงง) เอาเป็นว่าถึงเวลาที่เหมาะสมมันก็จะปรากฎตัวอ่ะครับ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 9 พ.ย. 47 08:42:46 ]

ความคิดเห็นที่ 33 วันก่อนเน็ตช้า เลยไม่ได้ลงชื่อ ตอนนี้มันดีนะ จากคุณ : ด็อก - [ 10 พ.ย. 47 04:19:34 A:207.218.122.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 ปรากฏ ผิดประจำนะคะท่านมันตั้ม จากคุณ : รสา รสา - [ 10 พ.ย. 47 17:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตอนต่อไปครับ ตอนที่ 64 ความน่ากลัวของหลี่เฉิยเชียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3117773/W3117773.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 11 พ.ย. 47 23:16:48 ]