ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนหน้านั้นครึ่งชั่วโมง บริษัทเพชรเทวาโอสถ พ.ศ.2600 ประเทศไทย “ถึงบริษัทเราแล้วละวายุ  ตื่นเถอะ” เสียงอันคุ้นหูของผู้เป็นบิดาดังขึ้นปลุกเด็กชายวัยเยาว์หน้าตาเรียวงามดุจสตรีตื่นขึ้น  เปลือกตาที่พริ้มหลับกลับค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นดวงตาสีนิลวาวสุขใส  เส้นผมสีน้ำตาลแดงกับผิวขาวละเอียดอ่อน  ที่ออกจะดูซีดเนืjองจากร่างกายที่อ่อนแอและไม่ค่อยได้ออกไปไหน  เป็นเหตุให้ผู้คนที่พบเห็นครั้งแรกรู้สึกเอ็นดูและเรียกร้องความสนใจจากผู้พบเห็นได้แม้เพียงเจ้าตัวเดินผ่านก็ตาม “สวัสดีครับ  คุณวาที” คุณวิเชียรผู้ช่วยผู้จัดการใหญ่แห่งเพชรเทวาโอสถ  ผู้ช่วยเก่าแก่ที่อยู่คู่บุญตระกูลเพชรเทวามาช้านานเข้ามาทำความเคารพเจ้าหน้าอย่างหน้าตายิ้มแย้ม “สวัสดี วิเชียร” “สวัสดีครับคุณวิเชียร” สองพ่อลูกก้าวลงมาจากรถแล้วเข้ารับการทักทายกับชายตรงหน้า “งานที่สั่งไว้เตรียมการเสร็จหรือยังวิเชียร” “เสร็จแล้วครับ  ตามที่สั่ง” วิเชียรแอบขยิบตาส่งสัญญาณบางอย่างให้แก่วาทีผู้เป็นเจ้านายโดยที่วายุผู้เป็นลูกชายไม่ทันได้สังเกตุเห็น “วายุวันนี้หลังตรวจร่างกายเสร็จแล้ว  เราไปแวะบริษัทสังครู่นะ  พ่อสั่งงานสำคัญไว้กับวิเชียรว่าจะไปตรวจสักหน่อย” วายุนึกถึงคำพูดบิดาก่อนที่จะมาที่นี้ได้ก็ไม่ได้สนใจหัวข้อในการสนทนาอีกก้าวเข้าสู้ตึกกลางเก่ากลางใหม่ตรงหน้า “โอย  อยากจะบ้า” เสียงในใจสาวหน้าใสผู้ที่ได้รับการบรรจุเป็นพนักงานต้อนรับ ณ ศูนย์ประชาสัมพันธ์ของบริษัทเพชรเทวาโอสถ  หลังจากที่จบจากสถาบันด้านการท่องเที่ยวและการโรงแรมรวมทั้งปริญาตรีด้าน ศิลปศาสตร์เอกภาษาอังกฤษด้วยคะแนนทอปเทนของชั้น  หล่อนเองมั่นใจว่าตนเองนั้นมีความสามารถมากที่สุดแล้วในรกลุ่มที่จบมาด้วยกัน  ความสามารถรู้ภาษาได้ถึง 5  ภาษา ไทย จีน ญี่ปุ่น ฝรั่งเศล อังกฤษ  ไม่ใช้จะหาได้ง่ายๆ  แต่แล้วในวันนี้เองหล่อนก็ได้รู้ว่า  ภาษาที่ตนเรียนรู้ได้นั้นยังน้อยไปอย่างเห็นได้ชัด  เพราะไม่ใช้ว่าทุกคนจะรู้จักภาษาอังกฤษเสมอไป “Can you speak english ” หญิงสาวพยายามใช้ภาษาอังกฤษแบบประโยคง่ายๆให้ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นชายต่างชาติที่ยังไม่รู้แน่ชัดว่าชาติอะไรตรงหน้าฟัง  แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเมื่อชายตรงหน้ากล่าวกลับมาด้วยภาษาที่ตนไม่รู้จัก   แต่พอจับความได้ว่า  โนๆ  ซอรี่ๆ  ไอโนแคน    จนหญิงสาวตรงหน้าต้องยอมแพ้   กำลังใช้วิทยุเรียกเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่คนหนึ่ง   ที่อยู่ใกล้ๆมาช่วย   แต่ก่อนที่หญิงสาวรุ่นพี่จะเดินมาถึงนั้นเอง “What can I do for you” เสียงใสๆของเด็กชายตัวน้อยในชุดสูทจีนสีเงิน  กระดุมเชือก   ตัดเย็บด้วยผ้าไหมไทยสวยงามกล่าวขึ้นกับชายหนุ่มชาวต่างชาติตรงหน้าหล่อน   ชาวต่างชาติรายนั้นหันไปให้ความสนใจต่อเด็กน้อยผู้มาใหม่   แล้วกล่าวเป็นภาษาที่หญิงสาวพนักงานต้อนรับไม่อาจเข้าใจได้อยู่ดีนั้นแหละกับเด็กน้อย  ในขณะที่เด็กชายตัวน้อยได้ยินคำตอบของชาวต่างชาตินั้น  ก็ทำหน้าครุ่นคิดนิดหน่อย  ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยภาษาเดียวกันกับชาวต่างชาติตรงหน้าด้วยสำเนียงตามแบบฉบับเดียวกับเจ้าของ๓ษา   ชาวต่างชาติรายนั้นทำหน้าท่าทางประหลาดใจปนดีใจกล่าวโต้ตอบกับเด็กน้อยก่อนที่จะขอตัวเดินจากไป “คนรัสเซียนะครับ   ท่าทางจะเป็นนักท่องเที่ยวที่หลงจากคณะท่องเที่ยว  กำลังหาทางกลับโรงแรมที่ตัวเองจะต้องไปพักอยู่  เขาไม่เก่งภาษาอังกฤษ  คอมพิวเตอร์นำเที่ยวของประเทศเราก็ดันมีแต่ภาษาอังกฤษด้วยก็เลยสั่งแทกซี่ให้มาส่งผิดที่นะครับ   โรงแรมที่ว่านี้ต้องเดินไปอีกสองตึกนี้” เด็กชายกล่าวขึ้นหลังจากเห็นท่าทางที่สาวพนักงานต้อนรับแสดงออกซึ่งความสงสัย “มิน่าสิ   ภาษารัสเซียนี้เอง   ถึงได้ทำเอางงไปเลย   ว่าแต่หนูเก่งจังเลย  รู้ภาษายากๆนี้ด้วย” “ก็นิดหน่อยละครับ” เด็กชายกล่าวตอบด้วยรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปาก “ว่าแต่หนูมากับใคร   แล้วก็มาทำอะไรที่นี้ละจ๊ะ” หญิงสาวถามต่อพลางก้มลงใช้มือลูบหัวเด็กชายอย่างเอ็นดู “ผมมาธุระกับคุณพ่อครับ   อ้อ   นี้ท่านส่งข้อความให้ขึ้นไปหาแล้ว   ผมคงต้องไปก่อนละครับ  แล้วเจอกันครับ” เด็กชายยิ้มน้อยๆที่มุมปาก สวยงามน่ารักชนิดชวนให้หลงใหลไปอีกนานอีกครั้ง   ก่อนจะเดินจากไป “ว่าไงนิดเป็นอะไรไหม” รุ่นพี่ผู้ซึ่งเพิ่งมาถึงกล่าวถามหญิงสาวที่ยังเหม่อมองตามร่างเด็กชายอย่างหลงใหลในความน่ารักของเด็กชาย “พี่เวนนี่ค่ะ  เด็กคนนั้นเก่งจังเลยค่ะ  นิดกำลังจังงังกับชาวต่างชาติที่มาถามทางอยู่ไม่รู้ว่าใช้ภาษาอะไรกันแน่   แต่พอเด็กคนนั้นมาถึงก็คุยกับตาผู้ชายคนนั้นอย่างคล่องเชียว   ตอนหลังเด็กคนนั้นถึงบอกว่าเขาเป็นคนรัสเซียนี้เองเราถึงฟังไม่รู้เรื่อง   แต่เด็กคนนั้นก็เก่งไม่ใช่เล่นนะ   ฟังรุ้เรื่องโต้ตอบกับเขาได้ แถมยังน่ารักสุดๆอีกต่างหาก ไม่รู้ลูกหลานใครน่าเข้าไปเป็นสะใภ้จังเลย” “หึ   หลงรักพ่อหนูอัจฉริยะของเราอีกคนแล้วซิ   รู้ไว้เลยนะว่าเขาละ   คุณวายุ   เพชรเทวา  ลูกชายคนเล็กของ คุณวาทะเจ้าของบริษัทเรานี้เองละ  คุณวาทะห่วงพ่อหนูนี้มากเพราะร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เกิดเลยไม่ค่อยพาไปไหน  แต่ถ้าเป็นพนักงานที่อยู่มานานจะรู้จักกันดี   เพราะถึงเขาจะร่างกายอ่อนแอ  แต่เรื่องความฉลาดกับความรู้ละก็  เหนือกว่าเราๆหลายคนรวมกันซะอีก     เฉพาะภาษาที่รู้และใช้เป็นได้ยินว่าปาเข้าไป   25  ภาษาเข้าไปแล้วแถมยังมีท่าทางจะเพิ่มขึ้นทุกวันด้วย” หญิงสาวพนักงานต้อนรับหันกลับไปมองเด็กชายอีกครั้งด้วยความทึ้งก่อนกล่าวว่า “25 ภาษา  ตัวแค่นี้นะ   ไม่อยากจะเชื่อเลยนะนั้น” จากคุณ : Gameta - [ 8 พ.ย. 47 20:19:12 A:202.57.156.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เด็กชายตัวน้อยในชุดสูทจีนสีขาว  ใบหน้าออกหวานจนถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงบ่อยๆก้าวเดินไปตามทางเดินภายในตัวตึกกลางเก่ากลางใหม่ของบริษัทเพชรเทวาโอสถ   บริษัทที่เกิดขึ้นมาจากน้ำพักน้ำแรงของคนในเพชรเทวาหลายรุ่น   จากร้านขายยาสมุนไพรจีนเล็กๆเมื่อ 100 ปีก่อน  สู่ร้านขายยาแผนปัจจุบันจนกระทั้งกลายเป็นบริษัทเพชรเทวาโอสถ  บริษัทขนาดกลางผู้จัดจำหน่ายยาสมุนไพรแผนโบราณสู่ลูกค่าทั่วประเทศ                เด็กชายวายุ  เพชรเทวา เป็นบุตรชายคนเล็กของตระกูลเพชรเทวา  เกิดจากบิดาเชื้อสายไทย-จีน คุณวาทะ  เพชรเทวาประธานบริษัทเพชรเทวาโอสถในปัจจุบัน กับคุณวาเรน  สมาร์ หญิงเชื้อสายชาวออสเตรเลีย – อังกฤษ  ทีเมื่อแต่งงานแล้วได้เปลี่ยนชื่อเป็นภาษาไทยว่า  วารินี  เพชรเทวา  ทำให้วายุกับวาทะพี่ชายคนโตกลายเป็นคน 4 เชื้อชาติไปในที่สุด   “ได้เวลาทานข้าวแล้ว  พ่อสั่งให้พนักงานจัดอาหารเที่ยงใว้ให้แล้วที่ห้องอาหาร   ไปทานก่อนได้เลยไม่ต้องรอ  พ่อยังทำธุระไม่เสร็จ” เด็กชายอ่านข้อความที่ส่งมาอีกครั้ง  ก่อนที่จะเปิดประตูสู่ห้องอาหาร  ที่ใช้บริการพนักงานในระดับผู้บริหารเป็นพิเศษของบริษัท พรึบ ทันทีที่เท้าของเด็กชายกำลังจะก้าวเข้าสู้ห้องอาหารพร้อมๆกับระบบประตูอัตโนมัติเปิดออก  พลันดวงไฟในโถงทางเดินและในห้องกับดับลงพร้อมกันจากนั้น “แฮบปี้เบิร์ดเดย์คร้าบคุณวายุ “ ดวงไฟทั้ง 12ดวงปรากฏขึ้นพร้อมคำอวยพรวันเกิด   พลันภาพตรงหน้าก็ปรากฏใบหน้าของบิดาและมารดาของเด็กชายยืนอยู่กลางกลุ่มพนักงานที่รู้จักกันดีกับเด็กชาย  ยืนออกันอยู่เต็มห้องอาหาร ค่อยดูปฎิกิริยาของเด็กชายผิวขาวราวยวกกล้วยตรงหน้า     บ้างคนอาจคิดว่าเด็กชายจะทำท่าทางดีใจกระโดดโลดเต้นตรงหน้า   หรือไม่ก็วิ่งโผเข้าหาบิดามารดาตามลักษณะของเด็กทั่วๆไปที่เคยเห็นกัน   แต่คงไม่มีใครคิดหลอกว่าเด็กชายตรงหน้าจะกระทำการแตกต่างจากที่ทุกคนคาดไว้โดยสิ้นเชิง “ขอบคุณนะครับ” เด็กชายกลับยืนนิ่งเฉยสักครู่  ก่อนที่จะกล่าวคำขอบคุณเบาๆพอได้ยินทั่วถึงกันจากนั้นยิ้มน้อยๆที่มุมปากตามแบบฉบับที่เคยเห็นกันอยู่ “เจ้าหนูของแม่อายุครบ 12 แล้วนะ มามะมาให้คุณแม่กอดหน่อย” คุณวารินีสาวใหญ่ที่ยังดูสวยงามเป็นสาวอยู่ด้วยการแพทย์ที่ล้ำสมัยทำให้สามารถยืดอายุขัยของมนุษย์ออกไปได้มากกล่าวขึ้น   หลังจากที่มองดูลูกชายวัย 12 ขวบ  ที่จากรูปร่างที่เห็นนั้นน่าจะอายุสัก 7 – 8 ขวบ  มากกว่าเนื่องจากโรคประจำตัวที่ลูกชายหล่อนเป็นอยู่   แววตาที่ฉายออกมาแสดงออกถึงความกังวน ผิดหวัง และห่วงใย   ส่งออกมาชั่วขณะหนึ่ง  ก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว                 “ขอบคุณครับ คุณแม่” วายุกล่าวอีกครั้งหลังจากเข้าสู่อ้อมแขนของคนเป็นแม่  พลางพยายามฝืนยิ้มออกมาให้ผู้เป็นพ่อและแม่หายกังวน   โดยในใจของเด็กชายก็รู้ดีว่างานเลี้ยงวันเกิดนี้เกิดขึ้นเพื่อพยายามจะทำให้ตนมีความสุขและเป็นอย่างเด็กทั่วๆไป   พ่อแม่ทุกคนก็ยอมดีใจอยู่หรอกที่ลูกของตนจะเกิดมาฉลาดหลักแหลม  แต่สำหรับเขามันมากเกินไป  สมองเจริญเติบโตเกินกว่าร่างกาย เป็นวิวัฒนาการที่ผิดพลาดของธรรมชาติ  และมันก็ไม่ใช่ความผิดของเขาเลยที่จะแตกต่างจากเด็กทั่วๆไปในเมื่อตั้งแต่เกิดมาก็ต้องอยู่แต่ในห้องแอร์ที่ป้องกันทุกอย่างที่อาจเป็นอันตรายต่อร่างกายของเด็กชายได้     ซึ่งในขณะเดียวกันมันก็ปิดกันเขาจากสิ่งที่เด้กทั่วไปสมควรได้รับ   การมีเพื่อนในวัยเดียวกัน  การได้เล่นได้ซุกซนเช่นเด็กอื่น  การได้เข้าเรียนในสถานการศึกษาที่รวบรวมเด็กๆในวัยเดียวกันมาอยู่ร่วมกัน   สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เด็กชายไม่เคยมีโอกาสได้รับ   ดังนั้นเพื่อนๆของเขาที่มีอยู่ในกรงทองนั้นก็คือเหล่าหนังสือและตำราความรู้ต่างๆมากมายที่บิดามารดานำมาให้ตามที่ต้องการ ทันใดนั้นเองสัญญาเรียกเข้าของเครื่องโทรศัพท์ก็ได้ขึ้น “ว่าไงนะ  โอเคจะรีบไปเดียวนี้ละ” ชายหนุ่มหน้ามนผู้มีตำแหน่งหัวหน้าหน่วยดูแลระบบคอมพิวเตอร์ของบริษัทกล่าวขึ้นด้วยท่าทางแตกตื่น  ก่อนที่จะหันมากล่าวกับวาทะว่า “ลูกน้องผมเรียกมาบอกว่ามีคนแฮกเข้ามาในระบบคอมพิวเตอร์ของเราครับ   แถมที่มันเล็งไว้ยังเป็นข้อมูล A L ด้วยครับ” “ว่าไงนะ  งั้นรีบไปดูเร็วข้อมูลนั้นถ้ามันเป็นอะไรไปละก็บริษัทเราจบแน่” วาทะกล่าวก่อนที่จะรีบวิ่งตามลูกน้องของตนไปยังห้องคอมพิวเตอร์ .. เปรี้ยงๆๆ บาเรียที่ป้องกันบ้านเรือนไทยหลังงามด้านในสุดของหมู่บ้านเรือนไทยที่ตั้งเรียงรายอยู่โดยรอบถูกทำลายลงราบคราบก่อนที่จะก้าวเดินเข้าหาตู้เอกสารสีขาวที่ตั้งอยู่ด้านในตัวเรือน   เปรี้ยงๆๆ แสงสีขาวปรากฏขึ้นเป็นชัดสุดท้ายป้องกันผู้บุกรุกจากข้อมูลที่สำคัยตรงหน้า “หึ  โธ่เอ้ยนึกหรือว่าแค่นี้จะป้องกันอะไรจากฉันได้” ชายในชุดเสื้อคลุมหนังสีดำจรดปลายเท้ายื่นมือออกมาหาแสงสีขาวตรงหน้าก่อนจะกล่าวว่า “ออฟชั่นเมจิกโปรแกรมแฮน  ออฟ  ดาร์ค” แสงสีดำพลันเกิดขึ้นกลางฝ่ามือชายชุดดำ  จากนั้นแผ่พุ่งเข้าหาม่านแสงสีขาว วูบๆๆๆ แสงทั้งสองขั้วต่างพยายามต่อสู้กันดุเดือด  จนในที่สุดม่านแสงสีขาวก็ค่อยๆถูกความมืดเข้าครอบคลุมจนหมดสิ้น   เปรี้ยง  ตูม เมื่อม่านคุ้มกันถูกทำลายตู้เอกสารตรงหน้าจึงถูกทำลายในทันใด   เศษชิ้นส่วนตู้เอกสารแตกระจายไปทั่วก่อนที่จะการเป็นละอองตัวเลขและอักษรมากมายก่อนจะจางหายไป   จากนั้นปรากฏหนังสือเล่มเหลืองเล่มหนึ่ง   เขียนไว้ว่า AL   บุรุษชุดดำยืนมือไปหยิบสิ่งที่อยู่ตรงหน้า  ก่อนที่จะมีเสียงเอ่ยขึ้นว่า “หยุดอยู่กับที่แล้วส่งข้อมูลนั้นคืนมาซะ” ไกร  แดนดวง  หัวหน้าผู้ดูแลระบบในชุดเกราะโบราณก้าวขึ้น  ห่างออกไป50เมตร “ถ้าไม่คืนละจะว่าไง” บุรุษในชุดดำกล่าวตอบโดยไม่เกรงกลัวชายตรงหน้า  คลื่นออร่าสีดำไหลเวียนทั่วร่าง   บดบังหน้าตาที่แท้จริงของผู้บุกรุกจนหมดสิ้น   แน่ละถึงแม้ในโลกไซเบอร์นี้รูปร่างหน้าตาของคนที่เข้ามาจะไม่เปลี่ยนแปลงไปเพราะเป็นลักษณะที่มาจากการถ่ายโอนจิตโดยตรงจากสมอง   แต่เจ้าพวกแฮกเกอร์นี้ก็มีวิธีการ หลายอย่างที่จะใช่ปกปิดหน้าตาที่แท้จริงได้ “งั้นก็มาเจอกันซักตั้งสิ” กล่าวจบขุนไกรแห่งเพชรเทวาโอสถก็เรียกอาวุธคู่มือตนออกมาทันใด “ออฟชั่นเวคพอยโปรแกรม ดาบคู่เหล็กน้ำพี้ ” โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : Gameta - [ 8 พ.ย. 47 20:20:31 A:202.57.156.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 สำหรับท่านที่ไม่เคยอ่านเรื่องศึกป่วนดาต้านี้มาก่อนก็ขอต้อนรับและสำหรับผู้ที่อ่านเรื่องนี้มาแล้วในภาค ฤทธาเจ้าแฮกเกอร์ ก็อาจสงสัยว่าแล้วนี้มันอะไรกันเนี่ยภาคที่แล้วยังแต่งไม่จบเลย ก็ต้องขออธิบายว่าในภาคที่แล้วนั้นต้องขอโทษจริงๆครับ ผมวางโครงเรื่องไม่ดีเท่าไหร่พยายามยัดเอาเรื่องราวในอดีตของตัวละครมากเกินไปย้อนอดีตไปย้อนมา(ในส่วนที่ยังไม่ได้ลงครับ) ถ้าหากฝืนลงต่อไปอาจทำให้อ่านกันงงๆได้เพราะส่วนลายละเอียดในอดีตเยอะมากๆถึงมากที่สุดจนทำเป็นภาคใหม่ได้เลย ผมเลยคิดว่าไหนๆก็สามารถทำเป็นภาคอีกภาคได้แล้วทำไมไม่ตัดเอามาทำเป็นภาคใหม่เลยละจะทำให้ผู้อ่านสามารถอ่านได้รู้เรื่องตั้งแต่ต้นแล้วก็ไม่มั่วด้วย ดังนั้นจึงได้กำเนิดภาค ศึกป่วนดาต้า ป่วนเวหาผ่าปฐพีนี้ขึ้น โดยในภาคนี้จะเป็นเรื่องราวที่มาที่ไปของตัวละครในเรื่อง ท่านจะได้พบกับชีวิตในวัยเด็กของเด็กชายวายุวัย 12 ขวบ ที่หากมองแล้วคงนึกว่าเด็ก 8 ขวบมากกว่า การพบกันครั้งแรกของสองนายบ่าววายุกับวารี โดโรธีกับมาสเตอร์ การต่อสู้เพื่อปกป้องรักษา เพชรเทวากรุ๊ปไว้เมื่อบิดาตายไปของวายุ และการเดินทางไปช่วยเหลือพี่ชายที่หายสาบสูญไปในภาระกิจลับสุดยอดงานแรกของวาที การันตีความมันส์โดยนาย Gameta (คราวนี้รับรองไม่ลงอัพช้าเป็นชาติเหมืนคราวที่แล้วแน่ครับ) จากคุณ : Gameta - [ 8 พ.ย. 47 20:22:03 A:202.57.156.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อคืนนั่งไล่ภาษาได้ 20 ภาษาแต่แปะไม่ติด 25 ภาษานี่ ภาษาอะไรบ้างคะ? อยากรู้ จากคุณ : scottie - [ 9 พ.ย. 47 09:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แล้วของเก่ามีต่อป่าวคับ หรือว่าจะเริ่มของไหม่ นี้เลย จากคุณ : กริช - [ 9 พ.ย. 47 09:46:52 A:10.11.20.73 X:202.44.14.194 ]