เราเข้ามาอ่านอะไร ๆ ในถนนฯ เยอะนะ เราเป็นคนนึงที่ชอบอ่านเรื่องสั้น นิยาย แล้วก็บทกวีมาก เพื่อนเราชอบบอกว่าเราเป็นคนเพ้อฝัน ไม่ยอมอยู่ในโลกของความจริง เพื่อนเรากลัวว่าวันไหนที่เรารู้ความจริง มันจะทำให้เรารับไม่ได้และอ่อนแอ เรากลับคิดว่า ที่เราอยู่กะเรื่องราวที่คนเราแต่งขึ้นมา จินตนาการของคนอื่น มีทั้ง รัก สุข เหงา เศร้า เรามีความสุขกับมันนะ เราคิดว่าบางที บางคำ บางประโยค มันทำให้เราเข้มแข็งขึ้นมา เพียงเพราะคำ ๆ เดียว ทำให้เรารู้ทางออกของปัญหาที่เรายังหาทางแก้ให้มันไม่ได้ อยากรู้เหมือนกันนะว่าคนที่เค้าอยู่กับความจริง โลกของความจริงมันเป็นแบบไหนเหรอ มันไม่ทำให้เค้าเจ็บปวด หรือมีความสุขเหมือนโลกของจินตนาการหรอกเหรอ เราไม่ใช่คนที่ไม่ยอมรับความจริง คนเราใช้ชีวิตอยู่กับความเป็นจริง แต่เมื่อบางทีความเป็นจริงทำให้เราเจ็บปวด เราขอพักชีวิตของเราเอาไว้ในโลกของจินตนาการบ้างจะได้ไหม ? รึว่าบางทีสิ่งที่เราขอมันมากไปรึเปล่า คนเค้าถึงไม่ยอมเข้าใจกัน คนเราจะเจ็บปวดมากที่สุดกับปัญหาอะไร ? ปัญหาที่คนเราหาทางแก้ไม่ได้มากที่สุดคืออะไร ? สำหรับตัวฉันตอนนี้เหรอ ปัญหาของฉันคือ « การตัดคน ๆ หนึ่ง ออกไปจากความคิด ความรู้สึกของฉันเสียที » ฉันเหนื่อยเหลือเกินกับการคิดถึงเค้า ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเค้าจะรู้รึเปล่าว่าฉันคิดถึงเค้ามากมายแค่ไหน ฉันรู้เพียงแค่ว่า เค้ายังคงใข้ชีวิตเหมือนปกติ มันทำให้ฉันคิดได้ว่า ฉันคงเป็นส่วนเกิน แต่ไม่ใช่ส่วนเติมเต็ม เค้าถึงไม่รู้สึกเหมือนว่าเค้าขาดอะไร ตรงกันข้ามกับตัวฉันเอง ที่รู้สึกเหมือนขาดอะไรไป เพราะเค้าเป็นส่วนเติมเต็มให้กับฉัน ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเวลาเราอยู่ด้วยกัน ฉันรู้สึกอบอุ่น แค่ได้เห็นเค้านั่งอยู่ในมุมหนึ่งที่ฉันมองเห็นเค้า เราไม่จำเป็นต้องนั่งใกล้ แต่อบอุ่นไปทั้งใจ ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้างรึเปล่า ฉันเนี่ยแหละที่รักเค้าแค่ข้างเดียว แล้วตอนจบที่แสนเศร้าคือ เราไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันอีกแล้ว
จากคุณ :
|O_o|| น้องหัวเอียง
- [
11 พ.ย. 47 01:26:47
A:84.119.16.16 X:
]
แค่อยากระบาย
