กว่าจะสังสรรค์กันเสร็จกันเสร็จก็ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า กระนั้นเขาก็ยังเลือกกลับมานอนที่บ้านหลังนี้ทั้งที่ต้องใช้เวลาเดินทางพอสมควร

ตีสองแล้วเมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน เห็นร่างแบบบางนอนตะแคงหันหลังให้ประตู

วูบนั้นเขารู้สึกว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ทั้งบอบบางและอ่อนแอคนหนึ่ง ทั้งที่มันไม่ใช่ความจริงเลยแม้แต่น้อย เธอออกจะเป็นคนเย่อยิง มั่นใจในตัวเองสูงเกินเหตุ และค่อนข้างอวดดีอย่างที่ไม่ควรจะมีในตัวผู้หญิง แม้จะพยายามไม่แสดงออกก็ตาม

เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเงียบๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน เบียดร่างที่ยังมีไอเย็นของน้ำเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน
ขยับเข้าไปจนแนบชิดแผ่นหลังเธอ พร้อมกับโอบแขนรวบร่างอบอุ่นเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เขารู้สึกได้ว่าร่างในวงแขนสะดุ้งตกใจตัวแข็งอยู่เป็นครู่ ก่อนจะผ่อนคลายหลับลงเหมือนเดิม

วันนี้เขาขอยุติสงครามชั่วคราว ขอกอดร่างเธอไว้อย่างนี้ก่อน ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่

+++++++++++++++

พิชยาลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้าตรู่ วงแขนของเขายังโอบรอบร่างเธอแน่น ก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
อยากนอนอยู่ในอ้อมแขนนี้ต่ออีกสักพัก แต่ความรู้สึกผิดชอบจู่โจมเข้าใส่อย่างรวดเร็วทำให้ขยับถอย ลุกออกมา
เธอจะมารู้สึกชอบการที่เขาทำเหมือนเธอเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งแบบนี้ไม่ได้ เธอมีเลือดเนื้อ มีความหัวใจ และมีความเป็นคนพอๆ กับเขา ไม่สมควรจะถูกกักตัวไว้บำบัดอารมณ์ยามเขาต้องการเหมือนสิ่งของแบบนี้

เขาไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอไปอย่างที่เธอหวังไว้ เขาจะปล่อยเธอไปเมื่อไหร่ จะปล่อยไปหรือเปล่า การรอความหวังลมๆ แล้งๆ จากเขาดูเหมือนจะเป็นจริงได้ยากเต็มที เธอยอมให้เขาทำอย่างนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ถ้าเขาไม่ยอมปล่อยไป เธอก็ต้องหาทางเอาเอง

เสียงแก้วหล่นแตกบนพื้นเสียงดังทำให้วิวัฒน์ลืมตาตื่นขึ้น เห็นพิชยานั่งก้มลงเก็บเศษแก้ว และเหยือกน้ำเจียรนัยที่เกลื่อนอยู่บนพื้นบนพื้น

ร่างแบบบางอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำผูกปมไว้หลวมๆ ใช้กิฟอันโตหนีบผมไว้เหมือนกำลังเตรียมตัวเข้าห้องน้ำ ท่าก้มตัวอย่างนั้นทำให้คอเสื้อห้อยต่ำเห็นอกอวบวับแวม

เธอเก็บเศษแก้วอันโตๆ ไว้จนไว้จนเต็มสองมือแล้วทำท่าจะลุกขึ้นเพื่อหาที่ทิ้ง ด้วยความรีบร้อนทำให้ไม่ทันสังเกตว่าเหยียบชายเสื้อของตัวเองอยู่จึงทำให้ชายเสื้อสองข้างแยกตัวออกจากกัน พร้อมกับอาการซวนเซจนหวาดเสียวว่าจะเหยียบเอาเศษแก้ว

“หยุด หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ” วิวัฒน์เอ็ดเสียงดัง “เดี๋ยวก็เหยียบเศษแก้วเข้าจนได้” ก่อนลุกขึ้นเดินอ้อมรัศมีเศษแก้วออกนอกห้องไปเรียกสาวใช้เข้ามาเก็บกวาด
“อย่าเพิ่งขยับตัวนะ” เขาสำทับเมื่อกลับเขามาในห้องอีกครั้ง รู้สึกขำที่เห็นเธอยืนตัวเกร็ง ทำท่าเคอะเขินอยู่กลางห้อง พยายามใช้ศอกขยับรอยแยกของเสื้อให้ปิดลงเหมือนเดิม แทนมือทั้งสองข้างที่ยังถือเศษแก้วอยู่ แต่ก็ไม่เป็นผลอะไร

สักครู่สาวใช้สองคนก็ถือถัง ไม้กวาด กับเครื่องดูดฝุ่นเดินเข้ามา ทั้งสองอายจนหน้าแดงก่ำเมื่อเห็นสภาพของพิชยากับสายตากลุ้มกริ่มของเจ้านาย ต่างพากันก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดเศษแก้วบนพื้น แล้วปลีกตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

พิชยาเดินเขาห้องน้ำตั้งแต่สาวใช้กวาดเศษแก้วเปิดทางให้ ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกพาดไว้ ก่อนเอื้อมมือไปเปิดกระแสน้ำอุ่นจากฝักบัวให้พรมจากบนศีรษะจรดปลายเท้า รู้สึกสบายตัวจนต้องปล่อยให้ละอองน้ำตกกระทบร่างต่อไปสักพัก กระทั้งรู้สึกถึงร่างที่เบียดชิดเข้ามาจากทางด้านหลัง

ฝ่ามือแข็งแรงของเขากดลงบนแผ่นท้องแบนเรียบเพื่อให้ร่างทั้งสองเบียดชิดกันยิ่งขึ้น

“ทำให้ผมตื่นเช้าอย่างนี้ คุณต้องรับผิดชอบ” เขากระซิบเสียงพร่าแนบใบหูก่อนเริ่มจูบเคล้าคลึงแผ่วเบา จากต้นคือระเรื่อยลงมาตามแนวสันหลัง พิชยาขนลุกซู่ยืนเกร็งนิ่งปล่อยกายให้เขาชื่นชมตามต้องการ

วิวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากแผ่นหลังก้มลงไซ้จมูกบนซอกคอ ขณะที่ฝ่ามือก็ทำหน้าที่ของมันอยู่ด้านหน้า ลูบไล้เค้นคลึงบนทรวงอกของเธอแผ่วเบาก่อนจะเลื่อนไปลงน้ำหนักเพิ่มขึ้นบริเวณแผ่นท้อง

พิชยาหอบสะท้อนตัวอ่อนระทวยแนบแผ่นอกเขา ศีรษะพาดพิงไหล่เปิดทางให้เขาชื่นชมเรือนกายได้อย่างเต็มที่

วิวัฒน์ดึงร่างเธอให้หันกลับมาหา ก้มลงประกบจูบอย่างดูดดื่มบนริมฝีปากอวบอิ่มจนหายใจหอบแรงทั้งคู่ ก่อนจะค่อยๆ รุนร่างบางถอยหลังไปแนบผนังห้องน้ำ ดึงแขนทั้งสองข้างของเธอมาโอบรอบคอเขาไว้ ยกขาเรียวสวยข้างหนึ่งมาพาดไว้ที่เอวก่อนจะยกสะโพกของเธอขึ้นจนรับกับสัดส่วนของเขา สอดแทรกร่างเข้าไป แล้วผลักดันเข้าออกอย่างบ้าคลั่งจนบรรลุความปรารถนา พร้อมกับที่ได้ยินเสียงกรีดร้องหวานหูดังออกมาตามแรงสุขสม

หลังจากนั้นเขาก็อุ้มร่างระทวยของเธอกลับเข้าไปในห้อง เช็ดหยดน้ำจากเส้นผม และลำตัวออกให้จนหมาดก่อนพากลับมานอนแนบอกเขาบนเตียงเหมือนเดิม นึกแปลกใจว่าวันนี้ไม่มีแรงขัดขืนจากเธอเลยสักครั้งเดียว ออกจะยินยอมพร้อมใจด้วยซ้ำ

บางทีเธออาจจะเริ่มยอมสยบให้กับเขาจริงๆ แล้วก็ได้ วิวัฒน์คิดอย่างอารมณ์ดี กำลังจะเคลิ้มหลับไปอีกรอบก็พอดีรู้สึกถึงปลายนิ้วเรียวเล็กที่เริ่มลากเลื่อนไปตามแผ่นอกเขา ใช้เล็บมือที่เริ่มยาวเขี่ยตุ่มไตเล็กๆ บนยอดอกแผ่วเบา

อาการนั้นทำให้เขาตื่นเต็มตาอีกครั้ง แต่ก็ยอมปล่อยให้เธอสำรวจร่างกายเขาต่อไป สำรวจบริเวณด้านบนจนพอใจแล้วปลายนิ้วก็ไถลเลื่อนลงไป เขาสูดหายใจเขาปอดแรงๆ เมื่อปลายนิ้วลากมาจนถึงท้องน้อย ทำให้หยุดชะงักลงตรงนั้น วิวัฒน์กระชับข้อมือบางไว้ให้วางบนตำแหน่งเดิมเมื่อเธอทำท่าจะดึงกลับ

“รู้ไหมทำอย่างนี้แล้วผลที่ตามมาจะเป็นไง” เขาถามเสียงเบา
พิชยามองเขาตาโตเหมือนไม่ทราบถึงผลกระทบที่เธอทำให้เกิดขึ้น เขารั้งมือเธอให้ลดต่ำลงไปอีกจนถึงจุดที่ร่างเขาผงาดชัดขึ้นมา
“ทำอย่างที่คุณต้องการสิ” เขากระซิบเสียงแหบพร่าลงอย่างเห็นได้ชัด

พิชยาหลับตาลงหลบสายตาเขา ขณะที่ปล่อยให้ปลายนิ้วลูบไล้ตามแนวยาวแผ่วเบา ก่อนขยับเคลื่อนไปจนทั่วทุกอณู และสุดท้ายจึงกอบกำทั้งร่างไว้ในอุ้งมือ แล้วลากเลื่อนแผ่วเบาจากรากโคนจนถึงปลายยอด เสียงคำรามอย่างสุดกลั้นของวิวัฒน์ทำให้เธอชะงักดึงมือกลับทันที
วิวัฒน์พลิกร่างขึ้นไปคุกเข่าเหนือร่างเธอ “ผมทนไม่ไหวแล้ว” เขาครวญครางประโยคสุดท้ายก่อนดึงสะโพกอวบอิ่มเข้าหาร่างเขา แทรกรอยสัมผัสจากฝ่ามืองามเข้าไป ให้ความผ่าวร้อนของหญิงสาวโอบกระชับไว้แทน จัดให้เรียวขางามเกี่ยวกระหวัดรอบเอวไว้ขณะขับเคลื่อนเลื่อนกายเข้าไปอย่างเชื่องช้าในแรกเริ่ม แล้วเร่งเร้าให้รวดเร็วและถี่กระชั้นขึ้น ร่างข้างใต้บิดเร้าไปมาด้วยอารมณ์หวามไหว จนความสุขซ่านกระจายอาบร่าง

พิชยาขยับกายออกจากอ้อมแขนเขาอย่างเชื่องช้า วางหมอนข้างแทนไว้ในตำแหน่งเดิม การที่เมื่อคือกว่าเขาจะเข้านอนก็ตี 3 กว่าแล้วยังต้องมาเสียพลังงานในตอนเช้าตรู่เช่นนี้หวังกว่าเขาจะตื่นก็คงเลยเที่ยงไปแล้ว ถึงเวลาแล้วที่เธอจะหนีรักษาศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงไม่ให้ถูกเหยียบย่ำอีกต่อไป เธอเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมอย่างรวดเร็วแล้วย่องเงียบกริบออกจากห้อง