มีเพื่อนคนนึงบอกว่า « ความจริงบางเรื่องไม่รู้จะดีกว่า » เราอยากรู้ว่า ไม่รู้ กับ รู้ มันต่างกันตรงไหน
เราเลยลองคิดเล่นๆ ก็เลยสรุปตามความรู้สึกของตัวเอง เพราะว่าเราเป็นคนชอบฟังเรื่องจริง
ความจริงจากปากคนที่เรารัก มากกว่าจากคนอื่น ถึงแม้มันจะเจ็บเราก็อยากฟัง อย่างน้อยมันทำให้เรารู้ว่าเรารัก
แต่เค้ากลับคิดตรงข้ามกับเรา ลองดูความรู้สึกของคน 2 ด้านที่เราคิดนะ

- ความที่รับรู้ความจริง - ในความรู้สึกแรก อาจผิดหวัง เจ็บปวด บางคนอาจมีน้ำตา แต่เมื่อเวลาผ่าน
บาดแผลจากความเจ็บปวดนั้นจะหายไปอย่างรวดเร็ว มีแผลเป็นเอาไว้ให้เห็นลาง ๆ รึอาจหายไปจากความทรงจำ
จะใช้ชีวิตอย่างมีสติมากขึ้น เข้มแข็งมากขึ้น รับรู้เรื่องร้ายแรงต่าง ๆ ได้มากขึ้นด้วย และที่สำคัญ ยอมรับความจริง
ถึงแม้ว่าความจริงที่รู้เป็นเรื่องดี จะมีความสุขกับมัน หรือเรื่องร้าย ก็จะไม่ยึดติด และลืมเรื่องร้าวของมันได้ง่ายขึ้น

- ความรู้สึกของคนที่โดนหลอก หรือ หลอกตัวเองอยู่ก็ตาม - เมื่อเรื่องราวของความจริงผ่านเข้ามา จะเจ็บปวด อ่อนแอ
จะโทษว่าตัวเองเป็นคนผิด คนโง่ จะมีบาดแผลลึก ที่ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหนเค้าก็จะลบมันออกไปได้ยาก อยู่ด้วยความระแวง
ไม่มีความสุข เพราะกลัวที่จะเป็นคนโง่อีกครั้ง ไม่มีความไว้ใจ จริงใจให้ใคร

----- อยากบอกให้คนที่กำลังหลอกตัวเองนะว่า ตื่นมาจากฝันที่สร้างเองสักที แล้วจะรู้ว่าโลกของความจริง
ไม่ได้โหดร้ายอย่างที่เธอคิดเสมอไป ใช่ ! บางทีมันอาจเจ็บปวดไปบ้าง แต่คิดสิว่าทุกอย่างมีทางแก้
มันขึ้นอยู่ที่ตัวเราเองว่าพร้อมแค่ไหน ที่จะเผชิญกับมัน ----

** คนที่รับความจริง ถึงแม้วันนี้คุณจะเป็นคนเข้มแข็งแล้ว อย่าลืมว่า ไม่มีใครไม่เคยพลาด ไม่เคยล้ม
อยากให้ใช้ชีวิตด้วยสติ อย่าให้อารมณ์มาครอบงำเรา แล้วเราจะเห็นอะไรได้ชัดเจนกว่าที่เป็น **

*** สำหรับตัวเราเอง เราชอบที่จะรู้ความจริง เราคิดว่าความจริงทำให้เรามองเห็นในอีกด้าน
แล้วก็ไม่มีใครดี รึว่าฉลาดกว่าเรานักหรอก คนที่หลอกเราได้เค้าไม่ได้ฉลาดกว่าเรา แล้วเราก็ไม่ได้โง่กว่าเค้านะ
คิดสิว่า ที่เรามองไม่ความจริง เพราะว่าเรารักเค้ามากพอที่จะยอมโดนหลอก แต่ตรงข้าม
เค้ากลับไม่มีค่ามากพอที่เราจะรักได้เลย คนเราจะมีค่าอะไรถ้าไม่มีความจริงใจให้กัน ***

อยากรู้ความคิดเห็นของคนที่แวะมาอ่านนะคะ ว่าใครคิดกันยังไงบ้าง เหมือนรึต่าง
อาจเขียนได้ไม่ดีพอนะคะ แต่ติ ได้คะ จะได้เอาไว้ปรับปรุงให้ดีขึ้น