ขอบคุณสำหนับคำแนะนำของทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และขอน้อมรับด้วยความยินดีอย่างยิ่ง วันนี้ขอเล่าเรื่องของพ่อ
เล่าแต่เรื่องของแม่มามากแล้ว ถึงแม้วันนี้นุชจะไม่มีพ่อมา
เดินเคียงข้างและให้กำลังใจแต่อย่างน้อยในความทรงจำ
ของนุชยังมีพ่อเสมอ
พ่อของนุชเป็นคนใจเย็น และเป็นนักกีฬาที่เก่งหลายหลาย
ประเภท พ่อของนุชเป็นข้าราชการต้องเดินทางไปรับราช
การตามจังหวัดต่างๆเนื่องด้วยหน้าที่ นุชเกิดที่จังหวัดใต้สุด
คือ จังหวัดนราธิวาช ตอนนั้นคุณพ่อทำงานที่จังหวัดนี้ นุช
ลืมตาดูโลกวันที่10 เดือนสิงหาคม ปีขาล ตอนนั้นในหลวง
และพระราชินีเสด็จมาประทับที่พระตำหนักทักษิณ นุชลืมตามองโลกครั้งแรกตอนบ่ายโมง พ่อติดรับภารกิจรับเสด็จ
แม่คลอดตามธรรมชาติไม่ได้ ต้องใช้วิธีการผ่าตัด
 นุชได้หมอที่ตามเสด็จเป็นผู้ทำคลอดค่ะ พ่อตั้งชื่อนุชว่า
รังสิมันตุ์ แปลว่าผู้มีแสงสว่างคือดวงอาทิตย์ พ่อบอกว่าถ้า
เป็นผู้ชายจะให้ชื่อว่า สุดเขต ชื่อเล่นว่า เขต พ่อนของนุช
เป็นคนอีสาน แต่มาพบรักกับแม่ที่ภาคใต้ ครอบครัวของเรา
เหมือนนักเดินทาง เพราะพ่อย้ายที่ทำงานบ่อย นุชโตหลาย
จังหวัดมากเลยเช่น ปัตตานี ยะลา นราธิวาช แต่จำความได้
ที่จังหวัดตรัง เพราะนุชต้องเข้าเรียนที่นั้น
 พ่อเป็นคนที่จริงจังกับการทำงาน ดูแลลูกน้อง ครอบครัว
ของเรามีด้วยกันสี่คน ไปไหนไปด้วยกัน ่ตอนเช้าๆของทุกวันพ่อจะพานุชไปเล่นเทนนิส แต่ก่อนไปพ่อต้องดูแลกรง
นกเขา พ่อเลี้ยงไว้สองตัว  ถึงเวลาที่ไปเรียนพ่อก็จะไปส่ง
โดยมีแม่และพี่สาวไปด้วย เป็นอยู่อย่างนี้ทุกๆวัน แต่แล้ว
วันหนึ่งนุช แม่ีต้องแยกจากพ่อ และพี่สาว เพราะคุณแม่
ต้องย้ายกลับบ้านที่จังหวัดพัทลุงเพื่อดูแลคุณตาที่ป่วย
จากวันนั้นก็มีอะไรหลายๆๆอย่างเข้ามาในชีวิตของนุช
 นุชและแม่มาอยู่ที่พัทลุงได้ไม่นาน พ่อต้องย้ายไปรับ
ราชการที่อีสาน ทำให้ครอบครัวของเราเริ่มห่างกันเรื่อยๆๆ
จากแต่ก่อนที่เราได้เจอกันบ่อย ก็ค่อยๆๆลดลงจนเกือบจะ
ไม่ได้เจอกันเเลย จนมาวันหนึี่งที่ไม่อยากให้เกิด ตอนนั้น
อายุได้ 6 ขวบ จำได้ว่านุชได้เจอพ่อครั้งสุดท้าย พ่อมาหาแม่ นุชขอให้พ่อซื้อลูกหมีให้ พ่อซื้อให้และเป็นของขวัญ
ชิ้นสุดท้ายที่นุชได้จากพ่อ
นับตั้งแต่วันนั้นนุชไม่ได้เจอพ่ออีกเลย จนวันหนึ่งมีคนบอกนุชว่า พ่อกับแม่หย่ากันแล้ว ตอนนั้นยังเด็กไม่รู้ว่าหมายความว่าอย่างไร จนมาวันหนึ่งถึงเข้าใจ แรกๆเสียใจ
บอกใครก็คงไม่มีใครเข้าใจ ถามตัวเองว่าต่อไปเราจะเป็น
อย่างไร เราไม่มีพ่อคอยดูแลเหมือนคนอื่น เวลาที่เห็นคน
ที่มี่พ่อ แม่ ลุก ทำให้สะเทือนใจ เราจะอยู่ได้อย่างไรกัน
แต่อย่างน้อยนุชยังมีแม่ที่เป็นเหมือนทั้งพ่อและแม่ในเวลา
เดียวกัน
 นุชกับพ่อไม่ได้เจอกันอีกเลย นุชจะได้คุยกับพ่อทางโทร
ศัพท็ เวลาที่มีวันสำคัญเช่น ปีใหม่ วันเกิดนุช วันเกิดพ่อ
นุชไม่เคยได้กอดพ่อไม่เคยเห็นหน้าพ่อ จนกระทั้งอายุ16
ปี พ่อมาเยี่ยมที่โรงเรียน นุชนึกว่าตัวเองฝันไปอยากให้มัน
เป็นความฝันดีกว่าเป็นความจริง พ่อมาหานุชมากอด แล้ว
บอกว่า พ่อคิดถึงนุชนะ พ่อยู่กับนุชได้หนึ่งชั่วโมงพ่อก็กลับ
 นุชมานั้งนึกว่าเราฝันไปไม่นี้ มันไม่ใช่ฝัน แต่บางครั้งมันก็
เหมือนมีอะไรขวางเราอยู่นะ เวลามีปัญหานุชจะนึกถึงพ่อ
เสมอ จะโทรไปถ้าโชคดีก็ได้คุยกับพ่อ พ่อจะใก้กำลังใจ
ให้ความคิดเห็น พ่อสอนให้นุชใจเย็น บางครั้งนุชอยากกอด
พ่อนะเวลาวันพ่อของทุกปี นุชได้กอดพ่ออีกครั้งเมื่อปี46
พ่อมางานรับปริญญาพี่สาว ในความรู้สึกของนุชพ่อคือพ่อ
พ่อไม่เคยเปลี่ยน พ่อยังเหมือนเดิมแต่นุชกลับรู้สึกว่านี้
จะเป็นครั้งสุดท้ายไหมที่จะเจอพ่อ ก่อนพ่อกลับพ่อกอดนุช
พ่อบอกว่านุชต้องดูแลแม่ให้ดีนะ เพราะแม่มีแต่นุชเท่านั้น
พ่อรักและคิดถึงลูกเสมอนะ พ่อรักลูกนะ
 ตอนที่พ่อกอดรู้สึกอบอุ่นนะ อบอุ่นมากๆ เหมือนว่าเรา
อยากให้พ่อกอดเราให้นานๆ อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จัง
อยากบอกพ่อว่านุชเหนื่อยเหลือเกิน นุชอยากให้พ่ออยู่กับ
นุช แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ แต่นุชไม่เคยเกลียดหรือโกรธ
พ่อนะเพราะเราอาจจะไม่เข้าใจว่าตอนนั้นพ่อกับแม่มีเหตุ
ผลอะไร แต่อย่างน้อยถ้าไม่มีท่านนุชคงไม่มีวันได้เกิดมา
บนโลกใบนี้ อย่างน้อยนุชรักพ่อค่ะ

  จากดวงดาวแห่งความศัทธา
   กำเหนิดเจ้ามาด้วยรักที่ยิ่งใหญ่
   เจ้าคือแก้วตาดวงใจ
   ผ่านร้อนผ่านหนาวเคยพักพิง
   ลูกเอยเจ้ามีพร้อมทุกสิ่ง
   หลับให้สบายไม่นานคงพบกัน
   ถึงไกลเท่าไรแต่ไม่ใช่ชั่วนิรันต์
   สักวันพ่อจะตามไปคุ้มครอง
 ผิดพลาดประการใดนุชขออภัยด้วย ยอรับว่าเรื่องภาษาไทยอาจจะไม่ดีพอ แต่ทุกคำเขียนจากใจที่อยากถ่ายทอด
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณจริงๆจากใจ