555
เมื่อตะกี้เข้าไปอ่านกระทู้ของเฮียสอ เสียงหัวเราะยังหลงอยู่ที่ใต้ลิ้น
5555
นึกครึ้มอกครึ้มใจ..อยากจะเขียนอะไร ๆ ขึ้นมาตะหงิด ๆ มานั่งนึกถึงเรื่องที่เขียนทิ้งไว้..โหย..เพียบ
ไม่จบซักเรื่อง
ยิ่งเรื่องลึกลับซ่อนเงื่อนเรื่องนั้น..ทั้งที่มีพลอตอยู่แล้ว..ก็ยังเขียนไม่ออก
คือมันยัง 5555 อยู่
งั้นเขียนเรื่องใหม่ดีกว่า
5555
+++++
หลายท่านคงไม่ทราบ..หรือไม่อยากทราบก็เลยไม่ทราบก็เป็นได้ ว่าในเมล์ของผมไม่ว่าจะเปิดไว้ที่ไหน ฮอตเมียวเอย หญ้าฮู๊เอย ล้วนแต่เต็มตลอด
ไม่รู้มีดีอะไรนักหนา ใคร ๆ ก็มักจะส่งเมล์มาให้ผมจนเต็มไปหมด
โดยเฉพาะภาพฉวย ๆ โห..ตาจะเป็นกุ้งยิงซะให้ได้
และที่มีไม่น้อย..อาจจะประมาณสักสิบห้าถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ จะเป็นเมล์ของน้อง ๆ ที่เขียนมาคุยมั่ง ถามโน่นถามนี่มั่ง
โดยส่วนใหญ่เขาจะเขียนถึงอีกคนนะครับ ส่วนน้อยที่จะเขียนถึงผม
บังเอิ๊นเมื่อสามสี่วันที่แล้ว ตอนที่ผมไปตจว. ก็มีน้องคนหนึ่งเขาเมล์มาหาผมเป็นการเฉพาะ
ผมอ่านดูแล้วก็แปลกดี
นอกจากแปลกดีแล้วยังงงดี
นอกจากงงดีแล้วยังปวดขมองดี
น้องจากปวดขมองดีแล้วยัง
ยัง...
อือม์..ดี
++++
"หวัดดีค่ะพี่"
หวัดดีคับ
"พี่โกรธน้องเหรอ?"
ป๋าว
"น้องอาจจะใช้คำแรงไปบ้าง น้องต้องขอโทษด้วย"
ป๋าว..(ปฏิเสธพร้อมกับทำหน้างง)
"พี่รู้ไหม?.."
รู้
"มีคนหาว่าเราสนิทกันมาก"
รู้ดิ(อมยิ้มพร้อมย่นคิ้วเล่น)
"พาลโกรธหาว่าน้องหลายใจ"
โอ้..ว๊าว
"โดยเฉพาะคนที่น้องสนิทด้วย"
คนไหน?
"คนที่น้องคุยด้วยทุกวัน"
อ๋อ..คนนั้นน่ะเหรอ(คนไหนหว่า?)
"เขาไม่ยอมรับโทรศัพท์น้องอีกเลย"
โยนตู้เย็นให้เขาสิคับ..เขาน่าจะรับนาคับ
"ไม่ว่าน้องจะโทรฯ ไปกี่ครั้ง"
ตกเลขเหรอ?
"เขาก็ยังทำทีท่ามึนชา"
ดื่มชาเขียวเยอะไปม้าง?
"น้องรู้.."
พี่ก็รู้
"ว่าเขาโกรธ"
ช่าย..เป็นใครก็ต้องโกรธ
"เขาถามใหญ่เลยนะว่า..พี่เป็นใคร"
ชายหนุ่มรูปหล่อสง่างามปานเทพยดาตัวน้อย ๆ ฯลฯ
"น้องก็ตอบเขาไปตามจริง"
ว่า?
"พี่เป็นตุ๊ด
ว๊าย..
"รักผู้หญิงไม่เป็น"
อุ๊ยตาย..
แต่เขาไม่เชื่อ
"ช่าย..อย่าเชื่อนาคับ(-_-")"
"เขาบอกว่าเท่าที่ดูแล้ว..เขาคิดว่าเราสนิทกันมาก"
แล้ว?
"ทั้งที่จริงเราไม่สนิทกันสักหน่อย"
ช่าย..เราจะสนิทกันสักหน่อยได้ไงใช่มะ?
ไพี่ก็ยังเป็นพี่..พี่ที่ไม่เคยทำตามสัญญา"
ช่าย..
"พี่ที่ไม่เคยพูดความจริง"
ช่าย..
"พี่ที่เห็นอะไรเป็นนิยายไปซะหมด"
ช่าย..
"พี่ที่เหมือนอะไรดี?"
ศรราม
เหมือนลม..ที่พัดไปพัดมาจับต้องไม่ได้
แหงะ..บางคนเขาว่าพี่แย่กว่านั้นอีกนะ
"ที่น้องได้คุยกับพี่..ก็แทบจะนับครั้งได้"
บ้างก็ว่าเป็นขอมมุดนรก
"ทุกครั้งที่ได้คุย..ก็ไม่เคยเกินนาทีสักครั้ง"
บ้างก็ว่าเป็นฟองน้ำไว้ซับเบียร์..กี่ขวดๆ ก็หมด
"และที่คุยนั้น..ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า..พี่มักจะถามว่า เมื่อไรเราจะได้เจอกันซักที"
บ้างก็ว่า..ผู้ชายไร้สัจจะ..วิริยะ..อุตสาหะ งูกะปะ..จ๊ะปุ้มปุ้ย
"น้องรู้..ทุกครั้งที่พี่นัด ว่าเราน่าจะได้เจอกัน"
แต่ก็มีนะ..บางคนว่าพี่นี่น่าร๊าก
"พี่ไม่เคยจริงจังสักที"
น่าร๊ากเหมือนเอเลี่ยน
"และที่น้องคุยกับพี่..น้องก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า.."
หรือไม่ก็ซอมบี้
"แค่คนเคยรู้จัก..เฉย ๆ"
หรือผีดิบ..อย่างที่คุณปิ๊วเขาเขียนไว้เรื่องล่าสุดนี้ไง้
"พี่จ๊ะ.."
จ๋า
"แล้วน้องจะทำอย่างไรดี?"
เอ่อ..
"น้องอยากจะอธิบายให้เขาเข้าใจ"
อ่า..
"ว่าที่เขาเข้าใจนั้น..มันผิดโดยสิ้นเชิง"
อ่อ..
"มันไม่มีส่วนเป็นจริงสักเศษเสี้ยว"
แอ่..
"แต่เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้น้องอธิบายเลย"
อื่อ..
"น้องกลุ้มใจมาก"
เอ๋ง..
"พี่ช่วยตอบน้องด้วย.."
จ้า..ตอบจ้ะตอบ
"อย่าให้น้องลำบากไปกว่านี้เลย"
แง....
++++++
อย่างแรกเลย..ที่ผมต้องตอบ
นั่นคือ..ที่ผมเขียนมาทั้งหมดข้างต้น..เป็นเรื่องแต่ง
แต่งออกมาจากจินตนาการล้วน ๆ ไม่มีความจริงอยู่สักกระผีกนิ้ว
นี่เป็นเรื่องจริง..ที่บอกตามจริง..ว่านี่คือเรื่องแต่งจริง ๆ ใครมาอ่านแล้วคิดว่าเป็นเรื่องจริง โปรดกลับไปคิดใหม่..ว่านี่คือเรื่องแต่งจริง ๆ
และโปรดอย่าเข้าใจว่า..ผมเอาเรื่องจริงมาบอกเป็นเรื่องแต่ง เพื่อให้คนเข้าใจว่าเป็นเรื่องจริง
เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งล้วน ๆ
แฮ่ก..ๆ เหนื่อยแฮะ..
และต่อไปนี้ผมก็จะตอบน้องคนนั้น
++++
ตอบว่า..
แหะ..
ตอบว่าไรดี?
ตอบว่า..น้องไม่ต้องทำอะไรหรอกมังครับ
เพราะเรื่องจริงมันก็คือเรื่องจริงอยู่วันยังค่ำ..จะให้เป็นเรื่องแต่งได้ยังไง
เรื่องจริงที่ว่า..เรา..หมายถึงน้องกับพี่สองคน..ไม่ได้เป็นหรือมีอะไรมากไปกว่า..แค่..คนรู้จักเท่านั้น
อะ..อย่าคิดว่าพี่น้อยใจนะ..ที่ตอบอย่างนี้..
สาบานได้เลยว่า..พี่..ไม่เคยน้อยใจจริง ๆ
และเห็นเรื่องนี้..เป็นเรื่องขำซะด้วยซ้ำ
5555
เอ..หรือจะขำมาจากเรื่องของเฮียสอ.หว่า??
5555
++++
พี่รู้..ว่าใครที่โดนเข้าใจผิดเช่นนี้..จะขำไม่ออก
แต่พี่ก็ยังเป็นพี่อยู่วันยังค่ำ คือขำง้ายง่าย
ที่ขำนี่ไม่ใช่เป็นการหัวเราะเยาะ..หรือเย้ยหยันแต่อย่างไร
ขำที่ว่า "ไม่น่าจะการเข้าใจผิดเช่นนี้เล้ย" ต่างหาก
5555
น่านะ..พี่เองก็หวังว่าน้องคงไม่โกรธ
ที่พี่ยังอุตส่าห์ตั้งกระทู้นี้อีกครั้ง
ทั้งที่ถูกเขม่นจากใครหลาย ๆ คน(ขอโทษคร้าบ) ที่หาว่าพี่ใช้กระทู้เปลือง
แต่พี่ว่าพี่ควรจะต้องกระทู้ใหม่อีกสักครั้ง..
เพื่อบอกกับเขาคนนั้นว่า..
พ่อหนุ่มเอ๋ย..
โลกเรามีอะไรอีกหลายอย่างที่เราจะคิดไม่ถึง
ไอ้ที่ว่าเรารู้ยังมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมาก
ไอ้ที่เราว่าใช่แต่กลับเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ในสายตาคนอื่น
ฉะนั้น..อย่าเพิ่งด่วนสรุปอะไรไปจนกว่า..จะพิสูจน์ให้รู้แน่หรืออย่างน้อย..ก็กรุณาฟังคำอธิบายของคนที่แคร์คุณมาก ๆ คนนั้น
สักจิ๊ดก็ยัง..
ดี
........
เรื่องที่แต่งขึ้นมาในชื่อนี้..หรือชื่ออื่นที่มักจะไม่ซ้ำกัน
อันเป็นที่มาของการเข้าใจผิดในครั้งนี้
มันเป็นเรื่องของหนึ่งนัก(อยาก)เขียน(ผมเอง)กับอีกหนึ่งนักเขียนใช้นิ้วปั้นแต่งเรื่องราวขึ้นมาให้เป็นที่สนุกสนานสำหรับผู้อ่านที่บังเอิญคลิ๊กเข้ามาอ่าน
และเป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจเลย..ที่คุณผู้อ่านเกือบทุกคน..จะรู้ว่าเราสองคนเป็นใคร
พวกเขาต่างเห็นเป็นเรื่องขำ..จะมีสนใจติดตามก็แค่คนสองคน..ที่อยากรู้ว่าเรื่องจะลงเอยอย่างไร
เหมือนคนที่ตามอ่านนิยายที่มักจะติดตามตอนจบ
ซึ่งตอนจบของเรื่องนี้..เราสองคนก็ยังคิดไม่ออก ว่าจะจบลงอย่างไร
แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว..
ก็จบอย่างนี้ไง..
แฮ่..
(ช่วยปรบมือด้วยครับ..ผมแต่งเรื่องนี้จบจนได้..เฮ้...)
-จบ-
ภาคผนวก
น้องเอ๋ย..
หากมองอีกมุม
เขา..คนนั้น
อาจจะใช้โอกาสนี้..
แสดงความในใจของเขาให้น้องรู้
ว่า..
เขา "แคร์" น้องมาก
เหมือนที่น้อง "แคร์" เขาเช่นกัน
อือม์..
มุกนี้พี่ก็ใช้บ่อยนาคับ
แหะแหะ..
-จบจิงจิงแระ-
จากคุณ :
คนสีใบตอง ไม่ใช่คนสีขี้ม้า..
- [
15 พ.ย. 47 21:24:38
A:202.5.82.142 X:
]
ไต่ระดับบนขอบฟ้า (ตอนจบ)
