CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    จริงหรือหลอก...บอกหน่อยได้มั้ย (ตอนที่3)

    “ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าต้องการเรียนสายกับใครคะ” แต้มฝันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ทันทีที่รับสาย

    “ขอสายแต้มฝันครับ” อีกฝ่ายส่งเสียงที่แกล้งดัดให้ฟังดูทุ้มผิดปกติกลับมา ทำเอาแต้มฝันรู้สึกกลัวขึ้นมานิดๆ เพราะเป็นเสียงที่ไม่คุ้นหูเลย

    “พูดอยู่ค่ะ” แต้มฝันตอบกลับไป

    “ครับ แต้มสบายดีหรือเปล่าครับ” เสียงทุ้มนั้นถามกลับมา

    “สบายดีค่ะ แล้วไม่ทราบว่าคุณเป็นใครเหรอคะ” แต้มฝันถามกลับไป

    “อะไรครับจำเสียงแฟนตัวเองไม่ได้เหรอครับ” เสียงทุ้มส่งเสียงน้อยใจกลับมา

    “…” แต้มฝันนึกยังไงก็นึกไม่ออก

    “ฮ่า ฮ่า นี่เราเอง” เสียงที่ทุ้มผิดปกติตอนนี้กลายเป็นเสียงที่แต้มฝันคุ้นมาก เพราะเป็นเสียงของยศวินอดีตแฟนกำมะลอของเธอนั่นเอง

    “โทรมาทำไม” แต้มฝันถามด้วยน้ำเสียงงอนนิดๆ

    “อะไรโกรธเหรอแก” ยศวินถามแต้มฝัน

    “เปล่า ไม่ได้โกรธ” แต้มฝันตอบห้วนๆ

    “ไม่ได้โกรธแล้วเป็นไรอ่ะ” ยศวินถามอย่างไม่เข้าใจ

    “ก็แกเล่นบ้าอะไรเนี่ย รู้ป่ะเมื่อกี้เรากลัวนะเว้ย นึกว่าไอ้โรคจิตที่ไหนโทรมาซะอีก” แต้มฝันโวยกลับไป

    “โอ๋...ขอโทษนะ อย่าโกรธวินตัวน้อยๆเลยนะ” ยสวินส่งเสียงอ้อนกลับมา ทำเอาแต้มฝันใจอ่อนหายโกรธเลย

    “แกนี่นะวินตัวน้อย น้อยกว่าช้างนิดเดียวอ่ะดิ” แต้มฝันแกล้งส่งเสียงแหวกลับไป

    “อะไรวะเราออกจะตัวเล็กบอบบาง” ยศวินโวยวาย

    “เออ ขี้เกียจเถียงกับแกแล้ว ว่าไงโทรมามีอะไรเหรอ”

    “ก็จะโทรมาถามว่างานเลี้ยงรุ่นวันเสาร์นี้อ่ะ แกจะไปป่ะ”

    “ไปดิ แล้วแกอ่ะ ไปเปล่า” แต้มฝันถามยศวิน

    “ไป แล้วแกไปกับใครอ่ะ” ยศวินถาม

    “ก็ไปกับพวกฟ้าอ่ะ” แต้มฝันตอบ

    “อ๋อ แล้วไปไงอ่ะ เผื่อจะได้ไปด้วย”

    “ก็ฟ้ามันจะขับรถมารับที่บ้านอ่ะ แกจะไปด้วยแกก็ลองไปคุยกับฟ้ามันดูดิ” แต้มฝันบอกกับชายหนุ่ม

    “อืมได้” ยศวินตอบรับ แล้วก็ถามแต้มฝันกลับมาว่า “แล้วอดีตแฟนแกคนนั้นน่ะ เขายังมาตอแยแกอยู่ป่ะ”

    “ไม่ค่อยแล้วล่ะ จะมีบ้างก็เวลาเดินเจอกันเขาก็จะส่งสายตาหมิ่นๆมาให้เราอ่ะ เราก็เฉยๆอ่ะ ขี้เกียจเล่นละครอีก” แต้มฝันตอบยศวิน

    “ก็ดีแล้วล่ะ แต่ถ้ามันมาตอแยจนแกทนไม่ไหวแกก็บอกเราละกัน จะได้ไปจัดการให้”

    “เออ ขอบคุณนะ แหม...แรกๆขอให้ช่วยไม่ค่อยอยากจะช่วย แต่ตอนนี้เสนอตัวมาเองเลย น่าสงสัยนะเนี่ย” แต้มฝันส่งเสียงแซวกลับไป

    “น่าสงสัยไร พูดดีๆนะแก” ยศวินส่งเสียงขู่

    “ก็น่าสงสัยว่า...แกชอบเราแล้วไง ฮ่า ฮ่า” หญิงสาวตอบกลับไปทั้งๆที่ตอนนี้แต้มฝันรู้สึกร้อนๆที่หน้า ‘โชคดีนะเนี่ยที่วินไม่ได้อย่าตรงนี้’ แต้มฝันนึกในใจ

    “เฮ้ย! ขำแล้วแก พอเลย” ยศวินโวยวายกลับมา

    “เออ เราล้อเล่นนิดเดียวเอง มีอะไรอีกป่ะ”

    “ถ้ามีเป็นไรป่ะ” ยศวินกวนกลับไป

    “ก็ไม่เป็นไร ถ้ามีก็คุยต่อ ถ้าไม่มีก็จะได้วางสาย เพราะจะไปทำงานต่อแล้ว รายงานยังทำไม่เสร็จเลย” แต้มฝันตอบ

    “เออ งั้นไม่มีก็ได้วะ งั้นแค่นี้นะแก เจอกันวันเสาร์นะ บาย”

    “อืม” แล้วแต้มฝันก็วางสายขณะที่บนใบหน้าของเธอนั้นมีรอยยิ้มแห่งความดีใจแต้มอยู่


    “โอ้โฮ! วันนี้สวยเชียวนะแก” เสียงที่คุ้นหูแต้มฝันดังขึ้นเมื่อแต้มฝันกับฟ้าเดินมาถึงห้องที่หน้าห้องจัดงานเลี้ยงรุ่น แต้มฝันมองหาต้นเสียงก็พบว่ายศวินกำลังนั่งอยู่กับเพื่อนๆสมัยมัธยมคนอื่นๆอีกสามคนที่โต๊ะลงทะเบียน วันนี้ยศวินใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว คลุมทับด้วยเสื้อสูทสีดำที่ไม่ดูเป็นทางการจนเกินไป พร้อมกับกางเกงขายาวสีเดียวกัน ทำให้ชายหนุ่มดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น และในสายตาของแต้มฝันวันนี้ยศวินดูดีมาก แต่เธอก็ไม่กล้าพูดออกไป เธอเลยได้แต่พูดว่า
    “ขอบคุณ แล้วนี่คนอื่นๆไปไหนกันหมดล่ะ”

    “ก็นี่ไง แกตาบอดหรือไง” ยศวินตอบพลางชี้ไปที่เพื่อนอีกสามคนที่นั่งอยู่กับเขา

    “ไม่ใช่ เราหมายถึงคนที่ไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้อ่ะ เข้าใจมั้ย”

    “อ๋อ วันหลังแกก็พูดให้มันเคลียร์ๆหน่อยดิ”

    “เราว่าเราพูดเคลียร์แล้วนะ ใช่มั้ยพิมพ์ ใช่มั้ยฟ้า” แต้มฝันหาพวกโดยการหันไปถามฟ้าและพิมพ์เพื่อนร่วมห้องสมัยมัธยม

    “ใช่เลย เราว่าแต้มพูดออกจะเคลียร์ วินนั่นแหละที่ฟังไม่รู้เรื่อง” พิมพ์รับมุขทันที ส่วนฟ้านั้นพยักหน้าอย่างเดียว

    “อะไรวะ รุมเราเฉยเลย ไปก่อนดีกว่า ก่อนที่จะโดนกัดจนพรุน” พูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้องจัดงาน แต้มฝันไม่สนใจหันไปคุยกับเพื่อนๆต่อไป


    “ทำไมนั่งอยู่คนเดียวล่ะแก” เสียงของยศวินปลุกให้แต้มฝันตื่นจากภวังค์ความคิดเรื่อยเปื่อยของเธอ

    “ก็ฟ้ากับคนอื่นๆออกไปเอาอะไรมากินไง เราก็เลยนั่งเฝ้าโต๊ะให้” แต้มฝันตอบ

    “อย่างนี้มันเอาเปรียบคนอื่นนี่หว่า”

    “เอาเปรียบอะไร ไม่ได้เอาเปรียบสักหน่อย แล้วเพื่อนแกล่ะ ไปไหนหมด” แต้มฝันถามยศวินเมื่อเห็นว่ายศวินเดินมาคนเดียว

    “พวกมันออกไปสูบบุหรี่น่ะ ไม่อยากโดนรมควันก็เลยไม่ไป” ยศวินตอบ

    “อ๋อ นึกว่าไม่มีเพื่อนคบแล้วซะอีก อิ อิ” เมื่อแต้มฝันพูดจบยศวินก็เอามือมาเขกที่ศีรษะของแต้มฝันเบาๆด้วยความหมั่นไส้

    “โอ๊ย! เจ็บนะแก” แต้มฝันแกล้งร้องออกมา พร้อมกับเอื้อมมือจะไปเขกที่ศีรษะของยศวินเหมือนกัน แต่ยศวินรู้ตัวก่อนก็เลยจับมือแต้มฝันเอาไว้ได้
    “
    อ่ะแฮ่ม เล่นอะไรกันอยู่เหรอ” เสียงกระแอมของฟ้าที่ขัดขึ้นทำเอายศวินต้องรีบปล่อยมือแต้มฝันทันที
    “
    เปล่าไม่ได้ทำอะไรนี่ เราแค่ป้องกันตัวเฉยๆ แต้มมันจะเอามือมาเขกหัวเราอ่ะ” ยศวินรีบบอก
    “
    อะไร แกมาเขกหัวเราก่อนนะ” แต้มฝันรีบโวย

    “พอเลยทั้งสองคน มากินข้าวกันดีกว่า” ฟ้ารีบห้ามทัพก่อนที่ทั้งสองคนจะโวยวายไปมากกว่านี้
    “
    ก็ได้” แต้มฝันตอบรับกับฟ้า แล้วก็หันไปบอกกับยศวินว่า “แกก็ไปได้แล้ว โต๊ะนี้เขาจะคุยกันแบบผู้หญิงกัน”
    “
    ไม่ไป” ยศวินหันไปตอบแต้มฝัน แล้วหันไปพูดกับฟ้าว่า “เรายังไม่ได้กินอะไรเลย ขอนั่งด้วยละกันนะ”

    “เออๆ แต่แกต้องไปเอาจานกับช้อนส้อมแล้วก็แก้วน้ำเองนะ ไม่ได้หยิบมาเผื่ออ่ะ” ฟ้าบอก ยศวินพยักหน้ารับแล้วก็เดินออกไปหยิบจาน

    “เราว่านะแกวินมันต้องชอบแกแน่เลย” ฟ้าพูดขึ้นเมื่อยศวินลุกออกจากโต๊ะไปแล้ว

    “บ้า” แต้มฝันพูดออกไปด้วยความตกใจ ขณะที่หน้าของเธอรู้สึกร้อนขึ้นมาอีกแล้ว

    “เราก็ว่างั้นแหละ” มดเพื่อนสมัยมัธยมอีกคนหนึ่งพูดขึ้น
    “
    พอเลยแก มันกับเราเป็นเพื่อนกันเฉยๆเว้ย” แต้มฝันรีบแก้ตัว
    “
    เพื่อนกันแล้วทำไมแกต้องหน้าแดงด้วยวะ” ปาล์มเพื่อนร่วมโต๊ะอีกคนเข้ามาร่วมวงด้วย

    “เอ่อ...” แต้มฝันพูดอะไรไม่ออก ยศวินก็เดินมาที่โต๊ะพอดี

    “แต้มเป็นอะไรหรือเปล่า” ยศวินถามเมื่อเห็นหน้าของแต้มฝันเป็นสีระเรื่อ

    “เปล่า ไม่มีอะไรหรอก กินข้าวกันดีกว่า” พูดจบแต้มฝันก็เริ่มลงมือทานอาหาร เพื่อนคนอื่นๆเลยต้องทานตาม


    “แต้มเดี๋ยวพวกเราจะไปต่อกันอ่ะ แต้มไปด้วยกันนะ” ฟ้าพูดกับแต้มฝันเมื่องานเลี้ยงเลิก

    “เราไม่ไปดีกว่า” แต้มฝันบอกกับฟ้า

    “โธ่ แต้มไปด้วยกันเถอะนะ นานๆทีพวกเราถึงจะมาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างนี้นะ” มดคะยั้นคะยอ

    “แต่เราไม่อยากกลับบ้านดึกนี่ พวกฟ้าไปกันเถอะ เดี๋ยวเราจะกลับบ้านเอง” แต้มฝันยังยืนยันคำเดิม

    “จะกลับยังไง รถก็ไม่มี” ปาล์มถาม

    “ก็แท็กซี่ไง หรือไม่ก็โทรเรียกพ่อมารับ” แต้มฝันตอบ

    “จะกลับแท็กซี่ ชุดนี้เนี่ยนะ แท็กซี่ได้ลากเข้าข้างทางน่ะสิ” ฟ้าร้องขึ้นอย่างตกใจ พลางมองดูแต้มฝันที่ใส่ชุดกระโปรงสายเดี่ยวที่ยาวเหนือเข่าเล็กน้อยสีควันบุหรี่

    “งั้นเราเรียกพ่อมารับก็ได้” แต้มฝันหาทางออกอื่น
    “แล้วใครจะรอเป็นเพื่อนแต้ม” มดถาม

    “เรารอคนเดียวได้ ไม่ต้องมีใครมารอเป็นเพื่อนหรอก” แต้มฝันบอก

    “รอคนเดียวได้ไง เดี๋ยวใครเขาก็นึกว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่าหรอก” ปาล์มแย้ง

    “ฉะนั้นไปกับพวกเราดีกว่าแต้ม รับรองไปไม่นาน นะ ” ฟ้าบอก

    “ก็ได้ แต่อย่านานนะ” แต้มฝันใจอ่อนตกลง

    “จ้า ไม่นานหรอก” แล้วทุกคนก็ออกเดินทางไปที่ผับที่มีชื่อเสียงย่านใจกลางเมือง

    จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ - [ 16 พ.ย. 47 18:14:46 A:168.120.26.58 X: ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป