 |
ท้องฟ้ากว้างใหญ่ ไปซะไปไปชื่นชม
1.
เธอไม่อยากยอมรับเท่าไหร่หรอกว่าตัวเองกำลังรู้สึกเหงา..ใต้ฟ้าพร่างดาว
ณ ที่ที่เธอเองเป็นคนดิ้นรนจะมาให้ได้
เสียงเจี๊ยวจ๊าวของเพื่อนๆที่อยู่ข้างตัว เหมือนจะดังมาจากที่อื่น.. ไกลแสนไกล
ในขณะที่หัวใจเธอโบยบินไปถึงใครคนหนึ่งซึ่งป่านนี้คงกำลังหลับสบายอย่างน่าอิจฉา
2.
"นี่จะไม่ห้ามกันเลยเหรอคะ"
เธอถามอย่างสงสัย เมื่อเล่าถึงแผนการที่เธอกับเพื่อนๆจะโบกรถไปเที่ยวเชียงใหม่
แล้วเห็นเขายังทำเฉยๆ
"ถึงห้ามก็จะไปอยู่ดีนี่ ใช่ไหม"
เขาย้อนถามพลางเลือกซีดีบางแผ่นส่งให้ เธอยัดมันลงในกระเป๋าเป้ด้านข้าง
"ก็ไม่แน่นะ..ถ้าห้าม"
แกล้งว่าอย่างนั้น จริงๆแล้วอยากไปแทบตาย
"งั้นอย่าไปเลย"
คนห้ามเองก็ไม่จริงจัง ห้ามเสร็จยังแกะรูปที่ถ่ายคู่กันจากกรอบมายื่นให้
"อย่าลืมเอาไป"
3.
เธอนับเสียงโทรศัพท์ที่กำลังเรียกอยู่ที่ปลายสาย
1 ครั้ง..2 ครั้ง..วางสายก่อนดีไหม
แต่..3 ครั้ง..4 ครั้ง..5 ครั้ง..อยากได้ยินเสียงเขานี่
"คุณคร้าบบ โทรมาทำไมตอนนี้"
เสียงตอบรับจากคนที่อุตส่าห์คิดถึงทั้งงัวเงียทั้งหงุดหงิด
จริงอยู่ที่เธอไม่น่าโทรไปปลุกคนนอนดึกตอนตีสี่
แต่เธอก็ยังหวังว่าเขาจะหงุดหงิดน้อยกว่านี้ ทางที่ดี เขาควรจะดีใจที่เธอโทรหา
"งั้นก็วางล่ะนะ"
นั่นแหละเธอล่ะ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองผิด แต่ก็ขอเป็นฝ่ายชิงงอน
"โธ่คุณคร้าบ ฟังผมให้จบก่อน ผมกำลังจะบอกว่าโทรมาทำไมตอนนี้
ผมกำลังฝันถึงคุณพอดี..ไม่อยากตื่นเลย"
ประโยคหลังคนพูดทำซุ่มเสียงให้รู้ว่าสุดแสนจะเสียดาย
"เชื่อไม่ได้"
บอกเขาไปอย่างนั้น แต่เธอพบว่าตัวเองกำลังยิ้ม
ใครจะเชื่อว่าคนที่เป็นฝ่ายหนีเขามาเที่ยวเองอย่างเธอกลับคิดถึงเขาเสียจริงๆ
แค่ได้ยินเสียง แค่นึกว่าตอนที่แหย่เธอได้เขาเองก็กำลังยิ้ม
เธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นชนิดหนึ่งในหัวใจ
ความรู้สึกเหงาที่เข้มข้นอยู่เมื่อครู่ คล้ายเมฆมหมอกที่เมื่อแสงตะวันสาดส่องก็เลือนหาย
"คิดถึงฉันไหม"
ที่ถามนี่เพราะอยากได้ยินคำคิดถึงจากปากอีกฝ่าย
คำตอบที่ถูกต้องจึงมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
"ไม่คิดถึงหรอก"
แล้วดูเขาตอบ ..ดูเขาทำ
"ไม่คิดถึงหรอก ..คุณเพิ่งไปแค่สามวัน แปดชั่วโมงกับอีกสิบสามนาทีเอง"
คนไม่คิดถึงที่นับวันรอละเอียดแบบนี้ก็มีด้วย
"เชื่อไม่ได้"
เธอพยายามแล้วที่จะทำหน้ามุ่ย.. แต่ก็ต้องยิ้มออกมา
4.
เธอวางโทรศัพท์ลงเมื่อฟ้าเปลี่ยนเป็นสีฟ้า ในที่สุดก็ลากเขาให้มาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน
ผ่านสายตาของเธอ หวังว่าเขาคงได้เห็น อย่างที่เธอเห็นมัน
ตั้งแต่แสงแรก และแสงที่เปลี่ยนท้องฟ้าให้เป็นสีหวาน จนถึงตอนนี้ที่ฟ้าเป็นสีฟ้ากระจ่าง
เขาตื่นแล้ว ตอนนี้คงกำลังแต่งตัวไปทำงาน
ดำเนินชีวิตอยู่ที่อีกขอบฟ้านั่น และรอให้เธอกลับไป
"ไปเที่ยวทั้งที ก็เที่ยวให้สนุก ให้สบายใจ ผมรอคุณอยู่ตรงนี้แหละน่า
รับรองว่าไม่ไปไหน ผมรู้ว่าคุณจะกลับมา"
นี่เองลมใต้ปีกที่ทำให้นกอย่างเธอสามารถโบยบินไปได้จนถึงขอบฟ้า
แต่ไม่ว่าจะบินไปสุดไกลแค่ไหน สุดท้ายนกน้อยก็ต้องบินกลับไปยังบ้านที่อบอุ่นและปลอดภัย
..ในอ้อมกอดของความรัก
จากคุณ :
เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย 
- [
18 พ.ย. 47 22:43:25
]
|
|
|
|
|
|
