CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    Lovely Secret (ความลับกับความรัก) ความลับที่1.แกว่งเท้าหาเสี้ยน

    คำออก(แก้)ตัวที่ฟังไม่(ค่อย)ขึ้น
    เรื่องสั้นเรื่องนี้ตอนแรกตั้งใจจะทำออกมาให้เป็นการ์ตูนภาพขนาด24หน้าจบ แต่ฝีมือการวาดลายเส้นของผู้เขียนไม่ค่อยแม่น Perspectiveไม่ค่อยเป๊ะ จึงดัดแปลงออกมาได้อย่างที่จะได้อ่านกันนี่แหละค่ะ เนื้อเรื่อง/ตัวละคร/เหตการณ์/สถานที่อาจจะเวอร์ไปหน่อย(ตามลักษณะเด่นของการ์ตูนภาพทั่วๆไป) แต่ก็พยายามแก้ไขแล้ว ถ้าอ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิด อยากปิดหน้าจอ ก็คิดซะว่าอ่านลายมือของเด็กที่กำลังหัดคัดลายมือเล่นแก้เซ็งก็แล้วกันนะคะ

    ***********************************

    ความลับที่1.แกว่งเท้าหาเสี้ยน

    จูบ...ใครคิดว่าไม่สำคัญ?
    สองสามวันมานี้ฉันคิดถึงแต่คำๆนี้
    ทำไมน่ะเหรอ?
    ก็ถ้าไม่คิด...เรื่องสั้นเรื่องนี้จะมีขึ้นมาได้ยังไง?


    จริงๆแล้วฉันกำลังหนักใจเรื่องแฟนที่คบกันมาตั้งแต่เด็กขอจูบ อ๊ะๆ อย่าคิดว่าฉันเป็นคนไวไฟถึงขั้นมีแฟนตั้งแต่เด็กล่ะ ฉันกับนัทน่ะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะมาคบกันเป็นแฟนอย่างจริงๆ จังๆ ก็เมื่อสี่ห้าปีที่ผ่านมานี่เอง


    ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากให้เขาจูบหรอกนะ ก็เพื่อนของฉันกับแฟนที่คบกันได้แค่ห้าเดือน ยังกลุ้มใจเรื่อง 'คราวนี้ใครจะเป็นคนคุม' กันแล้วเลย

    สำหรับฉันแล้ว...สิ่งที่ทำให้กลัวที่สุดก็คือ?
    ...กลัวว่าเขาจะไม่ประทับใจ...


    "มีการ์ตูนเรื่องความลับกับความรักมั้ยครับ?"

    "..." ฉันได้ยินคำถามผ่านหูมาแว่วๆ แต่ไม่แน่ใจจึงนั่งเหม่อต่อ

    "ขอโทษครับ! มีการ์ตูนเรื่องความลับกับความรักมั้ยครับ?

    ฉันสะดุ้ง รีบลุกจากท่านั่งเอามือเท้าคางขึ้นมาตอบอย่างสั่นๆว่า

    "มะ...มีค่ะ"

    "ช่วยหยิบให้หน่อยได้มั้ยครับ? ผมเดินหาตั้งหลายรอบแล้ว ไม่เจอเลย"

    "ได้ค่ะ" ฉันตอบพร้อมกับเดินไปยังชั้นหนังสือที่เขายืนดูอยู่


    ฉันชื่อนรา ชื่อเล่นชื่อน้ำ อายุ25ปี เป็นเจ้าของร้านหนังสือเช่า 'เลิฟ บุ๊ก' แห่งนี้ได้สามปีกว่าๆแล้ว ก่อนหน้านี้ร้านหนังสือร้านนี้มีชื่อว่า 'นันทพร' เป็นชื่อและร้านของน้าสาวของฉันเอง


    แม้จะทำร้านหนังสือ แต่น้านันก็ไม่ใช่คนชอบอยู่เฉยๆ ถ้ามีเวลาว่างเธอก็มักจะหาความรู้ใส่ตัวอยู่เสมอ ล่าสุดนี้เธอไปสมัครเรียนภาษาอังกฤษที่สถาบันสอนภาษาแห่งหนึ่ง เรียนได้ไม่กี่คอร์สก็ต้องหยุด เพราะไปปิ๊งกับอาจารย์สอนภาษาเข้า น้านันแต่งงานและจดทะเบียนกับเขา จากนั้นก็ย้ายไปอยู่กับสามีที่ประเทศอังกฤษ


    ตอนนั้นฉันเพิ่งจะจบจากมหาวิทยาลัยใหม่ๆ กำลังเปลี่ยนงานเป็นว่าเล่น เข้าบริษัทนี้ออกบริษัทนั้นราวกับว่าเป็นบริษัทลูกของพ่อตัวเอง แม่ฉันคงจะรำคาญประกอบกับน้านันกำลังหาคนเซ้งร้าน ฉันจังได้เป็นเจ้าของร้านหนังสือร้านนี้ไปโดยปริยาย เริ่มวางก้ามทำตัวเป็นเจ้าของกิจการด้วยการเปลี่ยนชื่อร้านก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็ค่อยๆ ปรับค่อยๆ เปลี่ยนทีละเล็กทีละน้อยจนกลายมาเป็นร้านในอุดมคติที่ตัวเองเคยคิดฝันไว้


    ส่วนเขา...คนที่ตะโกนใส่ฉันเมื่อกี้นั้นชื่ออริน อายุ26ปี ที่อยู่ 5.../4...ถนน...แขวง...เขต...กรุงเทพฯ 10XXX เบอร์โทร. 0-2XXX-XXXX ,0-1XXX-XXXX ที่ฉันรู้ลึกขนาดนี้ได้นั้นก็ไม่ใช่ว่าฉันไปโพล่งถามเขาด้วยความเสียมารยาทหรอกนะ ฉันรู้มาจากประวัติทะเบียนลูกค้าที่ทางร้านบันทึกเอาไว้


    อรินเป็นลูกค้าเก่าแก่ เขาสมัครสมาชิกตั้งแต่ตอนที่น้านันเปิดร้านใหม่ๆ เขาจะเช่าเฉพาะการ์ตูน ฉันเคยแนะนำวรรณกรรมเล่มที่กำลังฮิตๆ ดังๆ ให้เขา แต่เขาไม่สน เขาบอกว่าหนังสือเล่มเขาจะซื้ออ่านเอง ตั้งแต่วันนั้นมาฉันก็ไม่แนะนำหนังสือเล่มให้เขาอีกเลย


    "ทั้งหมดมีห้าเล่ม เอาหมดเลยมั้ยคะ?"

    "เอาสามเล่มก่อนละกัน แฟนผมเขาอ่านหนังสือค่อนข้างช้าน่ะ"

    "นี่ค่ะ"

    "ขอบคุณครับ"

    "..."

    "หน้าซีดจัง ไม่สบายรึเปล่าครับ?"

    "ชะ...ช่วยสอนจูบให้หน่อยได้มั้ยคะ?"


    ฉันว่าฉัน...(นราตัวจริง)ไม่ได้พูดอะไรงี่เง่าๆ แบบนั้นออกไปนะ ฉันว่าฉัน...(นราตัวปลอม)มากกว่าที่พูดออกไป ก็ฉันไม่ได้เป็นนางเอกการ์ตูนญี่ปุ่นที่กำลังสับสนในเรื่องความรักนี่นา


    "เอ๊ะ?" เขาเง็ง

    "คะ...คือแฟนฉันเขาขอจูบเป็นครั้งแรกน่ะค่ะ ฉันกลัวว่าเขาจะไม่ประทับใจ ก็เลย..." โอ.เค.ๆ ฉันยอมรับก็ได้ ใช่! ฉันกำลังสับสน แต่บอกตามตรงว่าไม่ใช่ความรัก จุ๊ๆ ฉันกำลังสับสนเรื่องจูบน่ะ รู้แล้วก็อย่าไปบอกใครล่ะ


    "ถ้าฉันช่วย ฉันจะได้อะไรเป็นค่าจ้าง?" พอฉันบอกเหตุผล เขาก็เปลี่ยนสรรพนามทันที

    อะไรกัน...แค่จูบก็น่าจะพอไม่ใช่เหรอ? ฉันคิดอย่างอึ้งๆ และถึงแม้จะคิดอย่างนั้น แต่ฉันกลับบอกออกไปแบบตรงกันข้าม


    "ฉันจะให้อ่านการ์ตูนฟรีห้าสิบเล่ม"

    เขาหัวเราะหึๆอย่างน่าเกลียด

    "ใครจะไปเอา เรื่องสำคัญขนาดนั้น ห้าร้อยเล่มยังน้อยไปด้วยซ้ำ"

    คิดผิดจริงๆที่ให้หมอนี่ช่วย ฉันคิดอย่างแค้นๆ เห็นหน้าตาหล่อๆ ท่าทางดีๆ แถมยังมีแฟนแล้วอีกต่างหากอย่างนี้นึกว่าจะไม่เรื่องมาก ที่ไหนได้...เรื่องมากโคตรๆ


    "ฉันให้ได้แค่ร้อยเล่ม ถ้าไม่เอาก็ตามใจ ฉันให้คนอื่นสอนให้ก็ได้ อาจจะไม่ได้ใช้ค่าจ้างเหมือนนายด้วยซ้ำ" ฉันตะโกนใส่หน้าเขาอย่างโอหังก์


    "แหม..มั่นใจจังเลยนะ" เขาถากถาง ย่างสามขุมเข้ามาหาฉัน เอ่ยคำตกลงอย่างหนักแน่น แล้วรวบตัวฉันเข้าไปหาก่อนจะก้มลงจูบอย่างรวดเร็ว


    "เฮ้อ...จูบกับเธอนี่ไม่ไหวเลยแฮะ แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ให้ฉันช่วยสอนให้ แข็งทื่อเป็นท่อนไม้แบบนี้ ขืนทำกับแฟนมีหวังหมอนั่นคงเผ่นแน่บ"


    ฉันใบ้แดก พูดไม่ออกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คิดออกอย่างเดียวคือ อยากจะเอาหนังสือการ์ตูนเล่มหนาๆ ของคำสาปฟาโรห์รวมกันสิบเล่มทุ่มใส่หัวเขาสักห้าสิบที ที่สำคัญ ฉันก็ไม่ได้ให้นายช่วยฟรีสักหน่อย ฉันจ้างย่ะ แม้ว่าจะไม่ได้ใช้เงินก็เถอะ

    "เอาล่ะ เมื่อกี้ฉันแค่ซ้อม คราวนี้จะเอาจริงล่ะนะ พร้อม
    มั้ย?"

    "อือ" ฉันรับคำ หลับตาพริ้มเตรียมพร้อมกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น แต่พอกำลังจะเคลิ้ม เสียงดุของเขาก็ทำให้หัวคิ้วของฉันกระตุก


    "นี่ อย่าหลับตาสิ ถ้าหลับตาเธอจะรู้ได้ยังไงว่าคนที่เธอกำลังจะจูบด้วยรู้สึกยังไง?"

    "...!" ฉันลืมตา อ้าปากจะต่อว่าเขาสักคำ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรเจ็บๆออกไป ปากของฉันก็ส่งเสียงอู้อี้เพราะริมฝีปากของเขา ฮึ้ย...ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉันเป็นคนความจำดี ฉันเอาคืนแน่


    "ไม่ต้องเกร็งนะ คิดซะว่าฉันเป็นแฟนเธอก็แล้วกัน"

    เขาบอกหลังจากหยุดภารกิจชั่วคราว แน่ล่ะ ฉันไม่เชื่อ ถ้าฉันเชื่อฉันก็เลวบริสุทธิ์ ในเมื่อฉันรู้อยู่แล้ว่าฉันกำลังจูบกับใคร ถ้าฉันยังมีหน้าไปคิดถึงแฟนอีกล่ะก็ มันก็เท่ากับว่าฉันกำลังนอกใจแฟนอย่างสมบูรณ์แบบ ฉันจะไม่คิดถึงเขา ฉันจะไม่คิดถึงนาย ฉันจะคิดถึงแต่จูบ...จูบๆๆๆๆๆๆๆๆๆเท่านั้นเข้าใจไหม?


    แต่มันก็ยากนะ...ที่จะไม่คิดถึงคนที่เรากำลังจะจูบด้วย โดยเฉพาะคนๆ นั้นเป็นคนที่เราเจอหน้าแทบทุกวัน...เฮ้อ...อืมมมม...


    **********************************
    มีต่อนะคะ

    จากคุณ : NaNa - [ 21 พ.ย. 47 15:57:51 A:202.176.130.101 X: ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป