CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    ยัยหมูพะโล้รมควันกับนายหน้าปลาจวดตอนที่ 10 ( คนร้าย )

    หลังจากที่สามภพได้นั่งมองดูเปียหลับอยู่ซักพัก เขาก็เดินออกมาหาปฐวีที่นั่งโซ้ยข้าวผัดอยู่ด้านนอกศาลา ก่อนหน้าที่เขาจะเดินออกมา บรรดาชาวค่ายก็มานั่งจับกลุ่มสิงสถิตย์กันอยู่ที่นี่ พูดคุยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น และนั่งมองดูนายปฐวีกินข้าวด้วยความเอือมระอา เพราะว่ามันเล่นกินไม่ยอมอิ่มซักที ทุกคนจึงเริ่มทยอยกันออกไปเดินเล่นในช่วงเย็นก่อนที่จะกลับกรุงเทพในวันรุ่งขึ้น ทางด้านสามภพเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตะกละนั่งอยู่ที่นั่นคนเดียวจึงเดินหน้าเครียดเข้าไปหา

    " นายวี " เสียงสามภพเรียกขึ้นเมื่อเห็นว่านายวีไม่ยอมหันมาซักที + นี่เขายืนมองอยู่นานแล้วนะ + ทางคนนั่งกินถึงกับสะดุ้งตัวโยนด้วยความตกใจ

    " เฮ้ย ! โอยพี่ภพโตะจายโหมะเลยนะเนี่ย เข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง " ชายหนุ่มหันมาเมื่อเห็นว่าเป็นใครจึงโวยทันที

    " ไม่ให้สุ้มให้เสียงเลยนะเนี่ย เงียบจนนายตกใจเลย "

    " โธ่พี่ครับคนกำลังเข้าสู่อาหาร เอ้ย ! อารามณ์สำราญกับการกิน " พูดอย่างเดียวไม่พอตักข้าวเข้าปากอีก

    " เออระวังจะเป็นอย่างเปียเก่าหรอก "

    " ไม่สนหรอกครับ ผมไม่ใช่ว่ากินแล้วนอนนี่นา เอ้อ ว่าแต่พี่มีไรเปล่าถึงมานี่ ไหนว่าจะเฝ้ายัยตัวแสบไง "

    " ก็มีเรื่องจะคุยด้วย "

    " เรื่องไรพี่ว่ามาเลย " จากนั้นสามภพก็เริ่มพูดเรื่องที่เขาตั้งใจ ซึ่งหากสังเกตจากสีหน้าของทั้งสองคนแล้ว คงจะเป็นเรื่องที่เคร่งเครียดมาก มีหลายครั้งทีเดียวที่ปฐวีติงเมื่อไม่ค่อยจะเห็นด้วยในสิ่งที่สามภพบอก แต่มันเป็นทางเดียว ทางเดียวเท่านั้น ก่อนที่ทุกอย่างมันจะเกินเลยไปมากกว่านี้ และเป็นอะไรซักอย่างที่ต้องทำทันทีด้วย เพราะเมื่อสามภพพูดจบ ทั้งสองก็จับมือกัน และปฐวีก็วิ่งออกไปหาเพื่อน ๆ ส่วนสามภพนั้นเขาเดินหายไปไหนไม่มีใครรู้ได้….

    ฟูกเล็ก ๆ ที่อยู่ตรงกลางที่พักของนักศึกษาตอนนี้มีเพียงร่างเดียวเท่านั้นที่นอนอยู่ จากอาการเจ็บที่ศรีษะและตามร่างกาย ทำให้เธอไม่สามารถที่จะลุกมาทำกิจกรรมอื่นได้มากนัก อีกทั้งฤทธิ์ยาที่สามภพให้เธอกินก่อนนอนนั่นทำให้เธอง่วงงุนก่อนที่จะผล็อยหลับไปในที่สุด

    ตุ้บ ! เสียงอะไรนะนั่นคนกำลังหลับสบาย นอนต่อดีกว่า อืมมม เหมือนมีเสียงคนเดินมาใกล้เลยเนอะ สงสัยไอ้วีแน่ ๆ ดีจังไอ้เพื่อนคนนี้มาเฝ้าคนป่วย เป็นห่วงเราเหมือนกันนะนี่ แต่เอทำไมมันไม่พูดอะไรเลย สงสัยว่าจะกลัวเราตื่นมั้ง ดีใช้ได้นะเนี่ยเพื่อนเรา อ็อก…..อ็อก…..แฮก…แฮก ทำไมหายใจไม่ออกวะ หรือว่าเรากำลังจะตายแล้ว อย่านะคะหนูยังไม่อยากตาย นี่ไงอยู่นี่ไงหนูคว้าเจอแล้ว พาหนูกลับไปเถอะนะคะ หนูยังไม่อยากตายนะคะ อ๋อย….หนูจับแขนคุณได้แล้ว พาหนูกลับไปเถอะนะคะ…เดี๋ยวถ้าหนูจับมือคุณได้แล้ว แล้วพาหนูกลับนะคะ นี่ไงหนูจับแขนคุณทั้งสองข้างแล้วนะคะ เห็นมั้ยหนูเลื่อนมือมาใกล้มือคุณแล้วนะคะ อ็อก....หนูจะไม่ไหวแล้วนะคะ…..อุ้ย ! หนูจับมือคุณได้แล้ว แต่เอหนูหายใจไม่ออกแล้วนะคะ ช่วยหนูด้วย….ทำไมเหมือนคุณจับอะไรอยู่คะถึงไม่ดึงมือหนูพาไป อ็อก…อ็อก…..โอ้ยไม่ไหวแล้ว หนูจะลืมตาแล้วนะ ช่วยด้วย…..ทำไมคุณไม่พาหนูกลับบ้านล่ะ……หนูตายแล้วหรอ…….หนูจะลืมตาแล้วนะ..หนูจะถึงบ้านแล้วใช่มั้ย….ปล่อยหนูได้แล้ว…แต่หนู…..โอ้ย ! ไม่ไหวแล้ว…..ช่วยด้วยสามภพช่วยฉันด้วย….หนูจะลืมตาแล้วนะ 1 2 3…

    " เจ๊มด ! " เมื่อหญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าทุกอย่างไม่ใช่ความฝัน แต่ตอนนี้เธอกำลังจะตายอย่างแน่นอน และเธอรู้แล้ว

    " ไงฟื้นแล้วหรอนังตัวแสบ " มดตะคอกใส่เปียด้วยความสะใจเมื่อเห็นท่าทางทุรนทุราย

    " เก่งนักหรอฮะแกน่ะ นี่ขนาดแกเอามือมาจับมือฉันอย่างนี้แกยังช่วยตัวเองไม่ได้เลย " มดพูดขึ้นแต่ก็ไม่ได้ปล่อยมือจากคอของเปียเลย

    " อ็อก…..เจ๊มด….ปล่อยเปียนะ…เปียหายใจไม่ออก " หญิงสาวร้องขอชีวิต

    " ดี ใกล้ตายแล้วใช่มั้ย "

    " เจ๊….ทำ….อย่าง….นี้…ทำ….ไม…แค่ก…แค่ก " หญิงสาวเริ่มหน้าเขียวมากขึ้น สติเธอเริ่มจะเลือนหายแล้ว

    " ทำไมน่ะหรอก็เพราะว่าแกมายุ่งกับพี่ภพของฉันน่ะสิ แกรู้มั้ยว่าฉันรักพี่เค้ามาตั้ง 4 ปีแล้ว แต่แกเพิ่งจะมาแล้วมาทำเสน่ห์ให้พี่ภพรักแก แกมันสมควรตายที่สุด ถ้าไม่มีแกพี่ภพอาจจะหันมามองฉัน มารักฉัน คงไม่ปฏิเสธฉันหรอก แกรู้มั้ยว่าฉันเสียใจแค่ไหน ฉันสารภาพรักกับพี่ภพไปเมื่อสองปีที่แล้วแต่แกรู้มั้ยว่าพี่เค้าบอกว่ายังไง พี่เค้าบอกว่าเค้ามีคนรักอยู่แล้ว เค้าไม่ได้รักฉัน ตอนแรกฉันนึกว่าเป็นนังวิไล แต่มันก็ไม่ใช่ มันก็แค่วิ่งแร่ตามพี่ภพเฉย ๆ แต่แกพี่ภพรักแก ฉันก็เพิ่งจะรู้นี่แหละว่าแกคือนังคนนั้น เพราะฉะนั้นแกก็จงตายซะ "

    " ฮือๆๆๆๆๆๆ แต่ อย่าทำเปียเลยนะ นายสามภพไม่ได้รักเปียหรอกนะ เค้ารักเจ๊นั่นแหละ แล้วเปียก็รักเจ๊ด้วยนะ เจ๊อย่าฆ่าเปียเลยนะ แค่ก…แค่ก… " เปียหลับตาลงเมื่อพบว่าเจ๊มดพี่สามที่แสนดีของเธอคงไม่มีทางปล่อยเธอไปเป็นแน่

    +แม่จ๋า พ่อจ๋า ปิ๋ม น้ำ ยิ้ม ไอ้วี พี่ศิน นายสามภพฉันคงต้องตายแล้ว ฮือๆๆๆๆๆ "

    " ว้าย ! "

    +เสียงอะไรน่ะ เสียงเจ๊มดไม่ใช่หรอ+

    " หยุดนะมด "

    + เสียงนั่นนายสามภพนี่นา หรือว่านายมาช่วยฉันแล้ว+

    " เปียเป็นยังไงบ้าง พี่มาช่วยแล้วนะ เปียลืมตาขึ้นสิ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ " เสียงสามภพจริง ๆ ด้วย หญิงสาวจึงลืมตาขึ้นมา เมื่อเห็นหน้าเขาเธอก็ดีใจมากรีบสวมกอดเขาไว้ด้วยความตื่นตระหนก สามภพจึงให้มือลูบศรีษะเธอเบา ๆ แล้วหันไปตะคอกใส่เจ๊มดที่นั่งร้องไห้ไร้ความรู้สึกอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเปีย

    " ทำไมถึงทำอย่างนี้ ทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นฝีมือของเธอใช่มั้ย "

    จากคุณ : ทรายสีชมพู - [ 23 พ.ย. 47 16:53:04 A:203.156.52.254 X: ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป