ความคิดเห็นที่ 1 เวลาเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงวันคริสต์มาสที่ทุกคนรอคอยเพราะวันนี้เป็นวันแห่งความรื่นเริง แต่คริสต์มาสของแต้มฝันปีนี้ไม่รื่นเริงเท่าที่ควรจะเป็น เพราะปีนี้เธอไม่ได้เลี้ยงฉลองอย่างอบอุ่นกับเพื่อนๆสมัยมัธยมเหมือนทุกปี แต่ปีนี้เธอต้องมาฉลองกับเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยซึ่งให้ความสนุกไปอีกแบบ และอีกอย่างคือปีนี้เธอไม่ได้เห็นหน้าของยศวินในวันคริสต์มาสเหมือนทุกๆปี หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์ที่ทำให้ยศวินกับโทนี่รู้จักกันแล้ว ยศวินก็พยายามชวนเธอออกไปเที่ยวกับเขา แต่เธอก็หาทางปฏิเสธแทบทุกครั้ง ถ้าครั้งไหนปฏิเสธไม่ได้เธอก็จะหาเพื่อนไปด้วย ไม่ใช่เธอไม่ไว้ใจยศวิน แต่เธอไม่อยากไปไหนกับเขาสองต่อสองอีก เพราะช่วงนี้เธอกำลังปรับความรู้สึกของเธอให้กลับไปเป็นเพื่อนกับเขาเหมือนเก่า ส่วนยศวินนั้นก็ยังมีท่าทีเหมือนเดิม เธอจึงไม่อยากให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านอีก เพราะยิ่งคิดมันก็ยิ่งเจ็บ “ฮัลโหลแต้ม” เสียงปลายสายโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา ทำให้โทนี่รีบยื่นโทรศัพท์ให้เธอทันที “ฮัลโหลสวัสดีค่ะ” แต้มฝันกรอกเสียงลงไป “ฮัลโหลแต้มเมื่อกี้ใครรับโทรศัพท์อ่ะ” เสียงของอีกฝ่ายถามกลับมา “นี่ใครอ่ะ เราไม่ได้ยินเลย พูดดังๆหน่อย” แต้มฝันบอกกับปลายสาย เธอไม่ได้ยินเพราะเสียงเพลงคริสต์มาสที่ดังอยู่รอบๆตัวเธอ “นี่วินเอง” ยศวินพูดให้ดังขึ้น “อ๋อ... ทำไมเหรอวิน” “จะโทรมาถามว่าไม่มางานคริสต์มาสที่โรงเรียนเหรอ” ยศวินถาม “พอดีปีนี้ไปไม่ได้น่ะ เราต้องอยู่ที่มหา’ลัยน่ะ” แต้มฝันตอบ “ทำไมต้องอยู่ที่มหา’ลัยด้วยล่ะ” ยศวินถามต่อด้วยความสงสัย “ก็ต้องดูแลโทนี่น่ะ” แต้มฝันตอบ “แล้ว...” ยศวินยังพูดไม่ทันจบ แต้มฝันก็ขัดขึ้นมาก่อนว่า “แค่นี้ก่อนนะแกเพื่อนเราเรียกแล้ว” พูดจบหญิงสาวก็วางสายทันที แล้วเดินไปรวมกลุ่มกับโทนี่และเพื่อนๆของเธอ “แต้มครับ ผมมีอะไรจะบอกกับคุณ” โทนี่เอ่ยขึ้นขณะที่ทั้งสองกำลังเดินเล่นอยู่ภายในงาน “คะ” แต้มฝันถาม “ผมว่าเราไปคุยกันที่อื่นดีมั้ยครับ ที่ที่เงียบกว่านี้” พูดจบโทนี่ก็เดินไปยังใต้ต้นคริสต์มาสจำลองต้นหนึ่งที่ประดับตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงามโดยไม่ฟังคำตอบของหญิงสาว หญิงสาวเลยได้แต่ตามไป “โทนี่มีอะไรเหรอคะ” หญิงสาวถามหนุ่มต่างชาติพลางหันไปมองรอบๆก็อุ่นใจขึ้นมาอีกนิดว่า ตรงนี้ยังมีผู้คนประปราย ถ้าเกิดอะไรขึ้นคงพอร้องขอความช่วยเหลือได้ “คือ ถึงแม้จะเป็นเวลาไม่นานที่ผมได้รู้จักคุณ แต่ผมก็รู้สึกว่าคุณเป็นคนน่ารักจนผมอดรักคุณไม่ได้ คุณจะว่าไงครับถ้าผมจะขอคบกับคุณ” หนุ่มต่างชาติเอ่ยความในใจออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้หญิงสาวที่ยืนฟังอยู่ตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจปนแปลกใจ “ฉันขอโทษค่ะโทนี่ แต่ฉันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นกับคุณ ฉันรู้สึกกับคุณแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น ฉันเสียใจจริงๆค่ะ” หญิงสาวบอกกับชายหนุ่มตรงหน้าหลังจากที่ตั้งสติได้แล้ว “ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจว่าเรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้ แล้วคุณก็คงมีใครอยู่ในใจคุณแล้วด้วยใช่มั้ยครับ”โทนี่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงปลอบประโลม “เอ่อ...” “ถ้าคุณลำบากใจก็ไม่เป็นไรครับ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมเป็นเพื่อนคุณเสอมนะครับ” ชายหนุ่มเอยด้วยความเข้าใจท่าทีของหญิงสาว “ขอบคุณมากค่ะที่เข้าใจฉัน” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มเบาๆ “ผมขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ยครับ” โทนี่ถามหญิงสาว “คะ คุณก็ลองบอกมาก่อนสิค่ะ” “ผมขอกอดคุณทีนึงได้มั้ยครับ แบบเพื่อนกอดกันน่ะครับ” ชายหนุ่มขอ “เอ่อ...ก็ได้ค่ะ” เมื่อหญิงสาวอนุญาตหนุ่มร่างสูงก็เข้ามากอดเธอ ระหว่างที่เขากำลังผละออกอยู่นั้นก็มีมือของใครสักคนมากระชากโทนี่ให้หันไป แล้วหญิงสาวก็ได้ยินเสียง‘พลั่ก’ตามมาด้วยเสียงร้องของโทนี่ “โอ๊ย!” “โทนี่เป็นอะไรไปคะ” หญิงสาวรีบก้มลงไปดูโทนี่ที่นั่งกุมมุมปากอยู่ที่พื้นใต้ต้นคริสต์มาสจำลอง “มีคนมาต่อยผมครับ” โทนี่บอกออกมา “แค่นี้ยังน้อยไป” เสียงที่เอ่ยออกมาจากเงามือทำเอาหญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจ “วิน!” “มานี่เลย” พูดจบยศวินก็จับมือหญิงสาวพาออกเดินไปอีกทางหนึ่งที่ไม่มีผู้คนเข้ามารุมล้อม “เดี๋ยววิน” หญิงสาวขืนตัวเอาไว้พลางแกะมือที่จับมือเธออยู่ แล้ววิ่งไปดูโทนี่ที่ยังคงนั่งอยู่บนพื้นที่เดิม “ผมไม่เป็นไรหรอกครับ คุณไปกับเพื่อนคุณเถอะครับ ขอให้โชคดีนะครับ” โทนี่พูดพลางส่งยิ้มให้กับหญิงสาวอย่างอ่อนโยน “ฝากดูด้วยนะค่ะ” หญิงสาวหันไปบอกกับคนที่เข้ามาดูโทนี่ “ไม่ต้องห่วงเขามาหรอก มานี่เลย” ยศวินพูดจบก็ลากหญิงสาวออกมาจากบริเวณนั้นทันที “วินเป็นอะไร เราเจ็บนะ ปล่อยเราได้แล้ว” หญิงสาวร้องออกมาเมื่อยศวินหยุดเดินแล้วหันหน้ามาเผชิญกับเธอ “แกนั่นแหละเป็นอะไร ไปยืนกอดกับเขาได้ไง แกเป็นผู้หญิงนะ” ยศวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโมโห “ก็กอดกันแบบเพื่อน ไม่มีอะไรสักหน่อย” หญิงสาวบอกกับชายหนุ่ม “งั้นเราก็ต้องกอดแกแบบนั้นได้เหมือนกัน” พูดจบยศวินก็เข้ามากอดหญิงสาวที่ยืนตกใจกับอารมณ์ของเขาอยู่ “ปล่อยนะวิน แกอย่ามาทำแบบนี้กับเรานะ” หญิงสาวพูดด้วยเสียงสั่นเครือด้วยความกลัวในตัวของยศวินที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนยศวินคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก “ทำไมล่ะ แกอย่าลืมนะว่าแกน่ะเป็นแฟนเรา” ยศวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทำให้น้ำตาของหญิงไหลออกมา “แกเลิกพูดคำนี้ซะทีเถอะ ในเมื่อแกกับเราก็เป็นแค่แฟนกำมะลอกันก็แค่นั้น แกไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นกับเราจริงๆสักหน่อย ฉะนั้นอย่าพูดคำนี้อีกเลยนะ” หญิงสาวพูดออกมาปนเสียงสะอื้นทำให้ยศวินตกใจดันตัวหญิงสาวออกห่างจากตัวเล็กน้อย แล้วเขาก็ได้เห็นตาของแต้มฝันแวววาวเพราะน้ำตา “แต้มเราขอโทษ เรายอมรับนะว่าตอนนี้เรากับแต้มเป็นแค่แฟนกำมะลอกัน แต่เราอยากให้ต่อจากนี้ไปเรากับแต้มเป็นแฟนกันจริงๆจะได้มั้ย” ยศวินพูดพร้อมกับจ้องตาหญิงสาวด้วยเสียงอ่อนโยนพลางเอามือลูบศีรษะหญิงสาวอย่างอ่อนโยน “วินพูดจริงหรือพูดเล่น อย่าหลอกให้เราดีใจเลยนะ” หญิงสาวถามด้วยความไม่แน่ใจ “เราพูดจริงสิ ทำไมแต้มถึงคิดว่าเราพูดเล่นล่ะ” “ก็ท่าทีของวินน่ะบางทีก็ดูเหมือนจะจริง แต่บางทีก็ดูเล่นๆ เราเลยไม่แน่ใจ” “โอเค งั้นต่อไปนี้เราจะจริงจังแล้วนะ” พูดจบยศวินก็จับมือแล้วก้มลงจ้องตาหญิงสาวที่ถึงแม้จะเห็นไม่ชัดในความมืด แต่ก็ยังไม่มืดพอที่จะทำให้หญิงสาวมองไม่เห็นความจริงใจที่ส่งมาทางสายตาของยศวิน “แต้มคบกับเรานะ เรารักแต้ม” “อืม” หญิงสาวตอบรับพร้อมน้ำตาแห่งความดีใจ เมื่อหญิงสาวตอบรับแล้วยศวินก็กอดหญิงสาวเอาไว้แน่นกับอกอบอุ่นของเขา “เราไปกันดีกว่า” ยศวินพูดขึ้นมา “ไปไหน” แต้มฝันถามอย่างงงๆ “ก็ไปที่ที่เราชอบไปกันไง” พูดจบก็จูงมือหญิงสาวไปที่ที่เขาจอดรถอยู่ “เดี๋ยว เรายังไม่ได้บอกโทนี่เลย” หญิงสาวขืนตัวเอาไว้ “ไม่ต้องหรอก เขาคงรู้อยู่แล้วล่ะ ไปกันเถอะ” พูดจบก็พาหญิงสาวออกเดินต่อ “นึกว่าจะไปที่ไหน” แต้มฝันหันไปพูดกับยศวินที่นั่งอยู่ข้างหลังพวงมาลัยรถเมื่อเห็นสถานที่ที่เขาพามา “ทำไมนึกว่าจะพาไปไหนจ้ะ” พูดพลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ “เปล๊า” พูดจบแต้มฝันก็เปิดประตูรถลงไปยืนอยู่ข้างๆรถ ชายหนุ่มก็เดินมายืนอยู่ข้างๆ แล้วพอเธอไปหาที่นั่งริมแม่น้ำเจ้าพระยา “เออใช่ วินไปถึงที่งานนั้นได้ไง” แต้มฝันถามยศวินเมื่อนึกขึ้นมาได้ “ก็ขับรถไปซิจ้ะหนู” พูดจบก็เอื้อมมือไปขยี้ศีรษะของแฟนสาวที่ไม่ใช่แฟนกำมะลออีกต่อไป “ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” “อ้าว แล้วหมายความว่ายังไงล่ะจ้ะหนูจ๋า” “ก็หมายความว่านึกยังไงถึงไปที่นั่นไง แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง” หญิงสาวทำเสียงเล็กเสียงน้อย “ก็พอรู้ว่าแต้มไม่มา แถมได้ยินเสียงอีตาโทนี่นั่นรับโทรศัพท์มันก็เลยไม่ไว้วางใจไง เลยรีบบึ่งรถไปที่นั่นเลย แล้วก็ถามคนในงานเอาว่าเห็นแต้มมั้ย” ยศวินอธิบายให้ แต้มฝันฟัง “อ๋อ” “สงสัยอะไรอีกมั้ย” ยศวินถามยิ้มๆ “อ๋อใช่ แล้วน้องแก้วคนนั้นคือใครเหรอ” “ว่าแล้วว่าต้องสงสัยเรื่องนี้” ยศวินพูดพลางหัวเราะ แล้วอธิบายต่อว่า “ก็อย่างที่บอกน้องแก้วก็เป็นน้องที่คณะไง แล้วเป็นน้องรหัสเราด้วย วันนั้นเราจะพาน้องเขาไปเดินเที่ยวเราก็เลยอยากให้แต้มไปด้วย เพราะถ้าไปกับน้องเขาสองคนมันไม่ดีอ่ะ” “อ๋อ” “มีอีกมั้ย” หญิงสาวทำท่านึกอยู่สักครู่ก่อนจะถามคำถามออกมา “แล้วที่วินบอกว่าวินชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งอ่ะ ใครเหรอ” “ก็แต้มไงล่ะ แล้วจำได้มั้ยที่เราบอกว่าเราไม่กล้าบอกเขา ก็เพราะเรากลัวแต้มไม่คิดเหมือนเราไง เรากลัวแต้มปฏิเสธเราอ่ะ” เมื่อได้ยินคำพูดของยศวินแต้มฝันก็รู้สึกร้อนๆที่หน้าขึ้นมาทันที “มีอะไรอีกมั้ย” แต้มฝันส่ายศีรษะเป็นคำตอบ “เราถามบ้างนะ” ยศวินบอกกับแต้มฝัน หญิงสาวพยักหน้าเป็นคำตอบ “โทนี่เป็นใครเหรอ” “โทนี่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนน่ะ เรามีหน้าที่ดูแลเขาตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นี่น่ะ” หญิงสาวอธิบายให้แฟนตัวจริงฟัง แล้วแกล้งถามต่อว่า “หึงอ่ะดิ” “ใช่ หึงมากด้วย ยิ่งตอนที่เห็นหมอนั่นกอดแต้มอยู่นะ โมโหปรี๊ดเลย” ชายหนุ่มยอมรับหน้าตาเฉย แต่คนที่ตั้งใจจะแซวเฉยๆกลับหน้าแดง “อันนั้นเราอธิบายได้นะ” หญิงสาวรีบบอกคนข้างตัว “ก็อธิบายมาสิ” “เอ่อ... คือก่อนหน้าที่โทนี่จะเข้ามากอดเราอ่ะนะ เขามาสารภาพรักกับเราอ่ะ แล้วเราก็ปฏิเสธเขาไปนะ เขาก็ยอมรับแต่โดยดี เขาก็เลยขอกอดเราทีนึงแบบเพื่อนน่ะ แค่นั้นเอง” หญิงสาวอธิบายให้คนนั่งข้างๆฟัง “ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ไม่มีครั้งต่อไปแล้ว ไม่ว่ากับใครก็ตาม” ชายหนุ่มทำเสียงเคร่งขรึม ก่อนทำหน้าทะเล้นใส่แฟนสาว “ยกเว้นเรานะ” “บ้า ใครจะให้กอดล่ะ” หญิงสาวบ่นอุบอิบ “ก็นี่ไง กอดได้แล้วไง” ชายหนุ่มพูดพลางเอื้อมมือไปโอบหญิงสาวข้างตัวเอาไว้หลวมๆ “แล้วก่อนหน้านี้แต้มเป็นอะไรไป ทำไมเราชวนไปไหนแต้มก็ไม่ยอมไปกับเราเลย” ชามหนุ่มถามต่อด้วยความสงสัย “ก็ตอนนั้นเราพยายามทำใจให้รู้สึกกับวินแค่เพื่อนไง” หญิงสาวบอกเบาๆ “แล้วตอนนี้มันเป็นไง” ชายหนุ่มถามต่อ “ก็...เป็นแบบนี้แหละ” “แบบนี้น่ะ แบบไหนเหรอ รีบบอกมาเร็วๆ ไม่งั้นนะ” ชายหนุ่มขู่ด้วยการโอบหญิงสาวแน่นขึ้น “ก็...รักไง” หญิงสาวบอกเบาๆ “ไม่เห็นได้ยินเลย บอกใหม่เร็วๆเอาดังๆด้วยนะ” “งั้นวินเอียงหูมาดิ” ชายหนุ่มเอียงหูมาตามที่แฟนสาวบอก “เรารักวิน” พูดจบหญิงสาวก็รีบก้มหน้างุดเพื่อซ่อนความอาย “พูดเร็วจัง แต่ไม่เป็นไรให้อภัยได้” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี ก่อนที่จะก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวช้าๆชัดๆว่า “เราก็รักแต้มนะ” แล้วก็แอบหอมแก้มหญิงสาวเบาๆทีนึง หญิงสาวหน้าแดงขึ้นไปอีก จนชายหนุ่มต้องแซวว่า “อากาศไม่เห็นร้อนเลยแต้ม ทำไมแต้มหน้าแดงล่ะ” “บ้า” หญิงสาวบ่นเบาๆ “กลับกันเถอะ” หญิงสาวบอกกับชายหนุ่มหลังจากที่ทั้งสองนั่งคุยกันได้สักพักและอากาศเริ่มเย็นลง “อืม เอาซิ” แล้วทั้งสองก็เดินจูงมือกันไปที่รถ จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ - [ 27 พ.ย. 47 20:25:15 A:168.120.26.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ถึงบ้านแล้วครับ” ยศวินกระซิบบอกแต้มฝันเบาๆเมื่อรถจอดที่หน้าบ้านของเธอ หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็เห็นแววตาขี้เล่นของยศวินลอยอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวผลักใบหน้านั้นออกก่อนจะบ่นออกมาว่า “ไม่ต้องใกล้ขนาดนี้ก็ได้ ไปล่ะนะ”พูดจบหญิงสาวก็เอื้อมมือไปจับที่เปิดประตู แต่ยศวินจับมือนั้น หญิงสาวหันไปมองหน้าชายหนุ่มอย่างงงๆ “วันนี้เรามีความสุขที่สุดเลยล่ะ ขอบคุณนะแต้มที่มีความรู้สึกตรงกับเรา” ชายหนุ่มบอกกับแต้มฝันด้วยน้ำเสียงจริงจัง “วันนี้เราก็มีความสุขที่สุดเหมือนกัน” แต้มฝันบอกพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ “ฝันดีนะแต้ม” พูดจบก็ก้มลงไปหอมแก้มหญิงสาวเบาๆทีหนึ่ง “อืม วินก็เหมือนกันนะ ขับรถกลับบ้านดีๆล่ะ อย่าขับรถเร็วนะ ถึงบ้านแล้วโทรมาบอกหน่อยก็ดีนะ หรือถ้าขี้เกียจโทรก็ยิงมาก็ได้ เราจะรอนะ” หญิงสาวบอกกับยศวินด้วยความเป็นห่วง “คร้าบ รู้แล้วคร้าบ ถึงบ้านแล้วจะรีบโทรมารายงานตัวทันทีครับผม แต่ว่าก่อนไปขออะไรอย่างดิ” “ขออะไรล่ะ” หญิงสาวหันไปถาม ชายหนุ่มไม่ตอบแต่กลับยื่นแก้มซ้ายมาให้หญิงสาว หญิงสาวหน้าแดงขึ้นมาทันที “เร็วๆดิ” ชายหนุ่มเร่ง หญิงสาวเข้าไปหอมแก้มนั้นอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มหัวเราะกับท่าทางของหญิงสาว หญิงสาวเลยส่งค้อนไปให้ชายหนุ่มวงหนึ่ง “ไปล่ะนะ บาย อ้อ Merry Christmas นะ” พูดจบหญิงสาวก็เปิดประตูรถลงไปยืนอยู่หน้าประตู รอจนชายหนุ่มขับรถออกไปแล้วจึงเข้าบ้าน พลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต้มฝันรอจนยศวินโทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว เธอจึงเข้าไปอาบน้ำ แล้วก็มานอนนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นวันคริสต์มาสที่หญิงสาวมีความสุขที่สุด เรื่องที่เธอไม่เคยแน่ใจกลับกลายเป็นเรื่องจริง เธอจะรักษาความรักของเธอกับยศวินไว้ให้ดีที่สุด และหญิงสาวก็นอนหลับไปอย่างมีความสุข     จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ - [ 27 พ.ย. 47 20:27:27 A:168.120.26.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะทุกคน หนูเอ๋อเอาตอนจบของเรื่องนี้มาลงแล้วนะค่ะ หวังว่าคงจะถูกใจเพื่อนๆนะค่ะ แล้วก็ติชมกันได้เหมือนเดิมนะค่ะ หนูเอ๋อยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ ^_^ จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ - [ 27 พ.ย. 47 20:35:34 A:168.120.26.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเป็นเพื่อนคุณเสอมนะครับ   =  เสมอ น่ารักจัง เรื่องต่อไปมาเร็วๆ นะครับ จากคุณ : กริช - [ 27 พ.ย. 47 21:15:50 A:10.11.13.115 X:202.44.14.194 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมม์ จากเพื่อน มาเป็นแฟน ความรักน่าจะเหนียวแน่นดีนะ (พื้นฐานของความรักแน่นหนา) แต่จู่ๆ ไปต่อยชาวบ้านเฉยแบบนั้น คะแนนเลยลด จากคุณ : GTW - [ 28 พ.ย. 47 10:25:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นั่นสิ อยู่ๆ ไม่น่าไปต่อยเขาแบบนั้นนา ถ้าเปลี่ยนเป็นลอยกระทงก็เข้าเทศกาลเลย คริสต์มาสอีกตั้งเดือน จากคุณ : scottie - [ 28 พ.ย. 47 14:12:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เหอเหอเหอ ดูกระจกอีกที 55555 ไม่เข้าใจใช่ม้า ช่างเถอะ ท่าจะบ้าแฮะเรา จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 29 พ.ย. 47 23:50:39 A:202.133.176.177 X: ]