เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง...มองโลกใบนี้อย่างสวยงาม
คิดเห็นใจชาวบ้านมาโดยตลอด แต่ทำไมเด็กคนนี้ถึงมีแตความทุกข์รู้มั้ย...เพราะบังเอิญที่เป็นคนใจดีเกินคาด
พร่ำพูดอย่างตั้งใจออกไปว่า...ความทุกข์ของใครไม่ว่า
จะเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น ขอให้แบ่งมาให้และความสุข
ของเด็กหญิงคนนั้นขอให้เผื่อแผ่ไปถึงทุกคน...
หลังจากนั้นเส้นกราฟของความสุขก็ลดลงมาเรื่อยๆ
ตามอายุ...และแล้วความทุกข์ที่หนักที่สุดก็ตกมาถึง
เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย
ขอเพียงแค่ความเห็นใจในความเป็นคน และ...
ความเป็นเพื่อน ความเชื่อใจ ความเข้าใจ
แต่เปล่าเลย...เด็กหญิงคนนั้นถูกดูถูกน้ำใจอย่างมาก
เค้าเพียงต้องการความจริง การไม่โกหก...แค่นั้นเอง
จะเป็นเรื่องดี จะด่า เด็กคนนั้นก็คงไม่โกรธหลอก
เด็กผู้หญิงที่งี่เง่าคนนั้น...ตายไปแล้ว...
ใจดีเกินไปใช่ไหม...ที่รับความทุกข์ของของคนอื่นมา
วันนนี้มันจบแล้ว...บาปกรรมของใครใครก่อใครรับนะ
จะบอกไว้อีกอย่าง ก่อนที่เด็กหญิงคนนั้นตายได้ฝาก
เอาไว้ว่า
" ฉันเป็นได้แค่คนดี แต่ที่เหลือฉันไม่มีอะไรดีเลย จะรับ
กันได้รึเปล่า และไม่ว่าชีวิตจะต้องตกต่ำกว่านี้อีกหลังจากที่ตายไปแล้ว หรือว่าจะดีขึ้น ก็ไม่ต้องส่งข่าวมาบอก
เพราะหลังจากนี้ จะไม่มีอีกแล้ว ฉันจะเหลือเพียง
ผุยกระดูก และจะไม่มีวันที่จะมารับความทุกข์ของใคร
ลาก่อนโลกที่ฉันเคยมองในแง่ดี "
เด็กผู้หญิงคนนั้นได้ฝากความคิดถึงไปถึงพี่สาวที่เค้ารักมาก การที่เด็กหญิงได้เอ่ยปากนับถือเป็นดวงใจมันยิ่งใหญ่กว่าความรักที่มันเป็นแบบอื่น ฝากบอกไปถึงที่ทุกคน
ที่คอยเป็นห่วงถึงแม้ พี่จะเลิกรักเด็กหญิงคนนนั้นแล้วก็ตาม เด็กผู้หญิงคนนั้นฝากบอกอีกว่า เค้านับถือผู้ใหญ่
ทุกคนไม่เคยคิดที่จะหยามใครเลย
เด็กคนนั้นฝากไปถึงพี่สาว ขอบคุณที่เขาดินสนุกมาก
ขอบคุณที่ป้ายรถเมล์ที่คอยมาส่งและรับ ขอบคุณที่ไป
ดูหนังเป็นเพื่อน ขอบคุณที่รอหน้าปากซอย
และสะพานลอยขอบคุณมากจริงๆ
หลังจากที่ฝากคำนี้เค้าก็สิ้นใจ ฉันเป็นเพียงตัวสื่อได้แค่
นั่งพิมพ์และร้องไห้แทนเค้า ฉันคิดว่าการที่คุณเป็น
ความรักของเค้าเป็นสิ่งที่มีค่ามากเพราะคุณคือ
ดวงใจของเค้า ฉันบอกได้เท่านี้แหละ...
จากคุณ :
เด็กผู้หญิงที่สิ้นใจ...
- [
27 พ.ย. 47 23:04:39
A:203.107.197.23 X:
]