PANTIP.COM : W3148956 ที่นี่มีนิยายแนวแฟนตาซีที่เปิดให้นักเขียนมือสมัครเล่นเข้ามายำไหมคับ []

ความคิดเห็นที่ 16

[ความเดิมจากตอนที่แล้ว]

เวลาผ่านไปได้เดือนหนึ่ง ราล์ฟและเพื่อน ๆ ต่างทุ่มเทกำลังของตนเข้าฝึกทหารอย่างเอาจริงเอาจัง เพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสู้ศึกหนัก แต่ก็ยังมีโอกาสได้ไปเที่ยวบ้าง ในงานเทศกาลรื่นเริง ฟิน่าเจอจินโดยบังเอิญ ส่วนราล์ฟก็แอบมาชวนเจ้าหญิงคามิเลียออกนอกปราสาทเพื่อไปเที่ยวในงานนี้เช่นกัน เวลาที่ทุกคนต่างมีความสุขก็ค่อย ๆ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ทุกคนต่างไม่รู้ตัว แต่ทว่าสงครามกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ การต่อสู้ที่ยากลำบากกำลังรอคอยพวกเขาอยู่

เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม
*********************************.

บทที่ 10

สนามรบเดือนพฤศจิกายน เต็มไปด้วยความหนาวเย็น หิมะสีขาว ๆ ค่อย ๆ โปรยตกลงมาอย่างหนัก สายลมที่เยือกเย็นค่อย ๆ พัดพาความหนาวเหน็บซึมลึกไปถึงกระดูก แต่เสียงฝีเท้าที่ย่ำลงมาจากภูเขาก็ดังขึ้นมาเรื่อย ๆ กองทหารสวมชุดเกราะเหล็กหนักเดินขบวนด้วยความเป็นระเบียบวินัย ย่างเท้าเข้ามา ธงรบที่มีรูปสัญลักษณ์เปลวเพลิงสีแดงโบกสะบัดเหนือกองทัพเหล่านั้น กองทหารเวสต้าไม่เคยหยุด พวกมันเดินหน้าเข้ายึดครองชัยภูมิสำคัญ และเข้าใกล้นครดาเซียของเคียนอสมากขึ้นทุกที พวกมันช่างกระหายสงครามยิ่งนัก สิ่งใดที่กีดขวางการเดินทัพของมันล้วนถูกเผาทำลายไม่มีเว้น

กองทหารม้าดำ ที่เกรียงไกรวิ่งเหยียบซากศพของนักรบที่นอนเรียงรายกันเต็มพื้น ท่ามกลางฝุ่นและหมอกควันของสงคราม ทั้งหมดนี้ถูกควบคุมโดยชายผู้ใส่ผ้าคลุมดำที่ห่อหุ้มชุดเกราะทั้งตัว เมอร์เดรด อัศวินดำผู้เหี้ยมโหด ไม่มีใครสามารถต่อกรกับเขาได้

ณ ที่กองบัญชาการ

เสียงของจอมพลแม็คกล่าวขึ้นพร้อมกับทุบโต๊ะดังปึง! หลังจากที่เขาได้รับรายงาน

“ว่าไงนะ กองทัพที่โครโนว่า แตกแล้ว!!”

แล้วทหารที่มาแจ้งข่าวก็ตอบว่า “ใช่ครับ ตอนนี้กองทัพเวสต้ากำลังมุ่งหน้าตรงมายังดาเซียของเรา โดยมีเมอร์เดรดเป็นแกนนำ”

“เมอร์เดรด อีกแล้วเหรอ!!”
“ใช่แล้วครับเมอร์เดรด มันเผากองทัพที่ขวางหน้าด้วยลูกไฟที่หล่นจากฟ้า ลอบฆ่านายทหารในตอนกลางคืน ซ่อนกองทัพไว้ใต้เงาแล้วโผล่ออกมาอย่างกับภูติสายลม เราไม่มีทางทำอะไรมันได้เลยครับ ทหารที่หนีรอดจากศึกครั้งนั้นกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ปีศาจ ชัด ๆ”

เมื่อจอมพลแม็คได้ยินทหารคนนั้นเล่าก็แทบจะทรุดลงไปกับเก้าอี้

“บ้าน่า ทำได้แบบนี้มันไม่ใช่คนแล้ว!! เราจะเอาอะไรไปสู้กับมัน”
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะครับ ท่านจอมทัพ”
“เรียกระดมกำลังพลด่วน เราต้องหยุดพวกมันไว้ก่อนที่จะประชิดถึงดาเซีย ไปเรียกนายทหารทุกคนมาเร็วเข้า”
“ครับ”

และแล้วหลังจากนั้นเอง ราล์ฟที่กำลังฝึกทหารอยู่ที่ค่ายทหารก็ได้รับแจ้ง ให้มาประชุมด้วย

“นายกองราล์ฟ มีคำสั่งเรียกประชุมด่วนครับ”

เสียงของทหารม้าดังขึ้น แล้วราล์ฟก็พยักหน้า

“อืม จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ” เสร็จแล้วก็หันไปพูดกับทหารที่ตัวเองฝึกอยู่ว่า “วันนี้เลิกฝึกแค่นี้ พักผ่อนได้” แล้วทหารพวกนั้นก็ตอบว่า “ครับ” พร้อม ๆ กัน

“มันอะไรกันน้า จู่ ๆ เรียกตัวไปแบบนี้” จินกล่าวขึ้น
“ไม่รู้สิ ไงก็เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกัน บางทีอาจจะต้องไปรบพรุ่งนี้ก็ได้ใครจะไปรู้” ราล์ฟกล่าว

แล้วเบอร์ดี้ก็สะอึก

“หา ถ้าไปรบพรุ่งนี้ก็แย่สิ เพิ่งจะชวนลูกสาวร้านของชำออกเดท”
“อะไรกันนายมีแฟนแล้วเรอะ อย่างงี้มันเกินหน้าเกินตานี่หว่า เฮ้ย แล้วใช่แม่สาวที่ยิ้มเก่ง ๆ ในร้านที่เจ้าของร้านดุ ๆ นั้นรึเปล่า นั่นสุดยอดน่ารักเลยนะ” อีเนียสกล่าว
“แล้วนายคิดว่าใช่ป่าวล่ะ” เบอร์ดี้กล่าว

ราล์ฟเดินผ่านเบอร์ดี้ที่กำลังสนทนากับอีเนียส ตรงไปที่คอกม้าแล้วจูงม้าออกมาขี่

“ไปก่อนนะ”
“เออ โชคดี ไปดีมาดีก็แล้วกัน”

และแล้วหลังจากนั้นเอง ราล์ฟก็รีบห้อม้า ไปยังคฤหาสน์แถบชานเมืองที่เป็นบ้านพักของจอมพลแม็ค ราล์ฟเปิดประตูเข้ามาในห้องประชุม ที่มีนายทหารนั่งปรึกษาหารือกันอยู่

“สวัสดี” ราล์ฟกล่าว

จอมพลแม็คชายตามาแวบหนึ่งแล้วพูดว่า

“เป็นไง ฝึกทหารไปถึงไหนแล้ว นายกองราล์ฟ”
“ก็OKแล้วละครับ 70-80% มีวินัยดีขึ้นมาก แต่ส่วนใหญ่เราฝึกการใช้อาวุธและขี่ม้าซะมาก ยอมรับเลยว่ามันไม่หมูเลยกว่าจะทำได้แบบนี้”

“ถ้างั้นก็หมายความว่าใช้ได้แล้วสินะ”
“ครับ”
“งั้นก็ดี เตรียมใจไว้ซะ อัศวินใหม่ พรุ่งนี้ข้าจะส่งพวกเจ้าไปรบ หึ…! อย่าแพ้ซะล่ะ จงแสดงวิธีรบอย่างที่เจ้าเคยกล่าวไว้ให้ได้ก็แล้ว แล้วข้าจะคอยดูผลงาน”
“ขอบคุณมาก ผมจะพยายามให้ดีที่สุด”

ราล์ฟพยักหน้าหงึกหนึ่ง ด้วยความมั่นใจ คิ้วเข้มของเขาขมวดลงเล็กน้อย แล้วจอมพลแม็คก็กล่าวต่อว่า

“ข้าจะให้ทหารรับจ้างสมทบกับกองทัพของเจ้าอีก สามพัน และคอยสนับสนุนเรื่องเสบียงให้ ถ่วงเวลาพวกมันให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วข้าจะขอเตือนอะไรสักอย่างนึง”

“อะไรเหรอครับท่านจอมพล” ราล์ฟกล่าว

“ระวังเมอร์เดรดให้ดี มันร้ายกาจมาก มีคนพลาดเพราะมันมามากแล้ว แค่นี้แหละ ไปได้!”

ราล์ฟทำหน้าฉงนแล้วท่องคำว่าเมอร์เดรดในใจ “เมอร์เดรด ๆ … ใครหว่า เหมือนเคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย แต่ทำไมจำไม่ได้” หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ ถอนตัวออกจากห้องนั้นแล้วปิดประตูเบา ๆ

*****************************************.

- ณ ที่บ้านเช่าของราล์ฟ -

“วันนี้เลี้ยงฉลอง กินข้าวแดง ก่อนออกรบ”

เสียงของฟิน่าดังขึ้น ในห้องทานข้าวของบ้านเช่าที่มีเพื่อน ๆ ของราล์ฟทุกคนนั่งอยู่ รวม ๆ ก็เจ็ดคน มีราล์ฟ ฟิน่า อีเนียส จิน เบอร์ดี้ ออยเฟ่ และอดัม โดยเมื่อทุกคนมารวมอัดอยู่ในห้อง ๆ เดียวกันแล้วทำให้ห้องดูแคบลงถนัดตา

“มันประเพณีของชาติไหน กินข้าวแดงฉลองเนี่ย!?” ราล์ฟกล่าว
แล้วฟิน่าก็ตอบว่า “ไม่รู้สิ แต่ไม่ดีเหรอ ถ้าไปรบแล้วคงไม่ได้กินของอร่อย ๆ ไปอีกนานเลย วันนี้ตั้งแต่เย็นเค้าก็เลยไปจ่ายตลาดเข้าครัวลงมือทำอาหารให้กิน เดี๋ยวจะไปยกมาเสิร์ฟให้นะ”

แล้วฟิน่าก็เดินไปเข้าครัว ในระหว่างนั้นเอง จอเจียก็เปิดประตูมา มือของหนึ่งถือถุงผ้า ส่วนมืออีกข้างก็ปิดประตูลงช้า ๆ

“โอ้ มาแล้วเหรอ จอเจีย เนื้อย่างกำลังจะสุกพอดีเลย”

หลังจากที่อีเนียสพูด จอเจียก็เดินมานั่งตรงเก้าอี้ที่ว่างไว้ ที่อยู่ใกล้กับตนเองมากที่สุดแล้วกล่าวว่า

“กองพันเราจะออกรบแล้ว แต่ยังไม่มีชื่อเรียกเป็นทางการเลย ไม่มีใครคิดถึงเรื่องนี้บ้างเลยเหรอ”

“ชื่อ…!? จำเป็นต้องมีด้วยเหรอ แต่ใคร ๆ ก็เรียกพวกเราว่ากองพันใหม่กันทั้งนั้นนี่ ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ชื่อดีใช่ว่าจะรบเก่งนี่นา นายซีเรียสกับเรื่องพวกนี้ด้วยรึไง สำหรับฉันกองพันจะชื่ออะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ เนอะราล์ฟ” อีเนียสกล่าว

อีเนียสใช้ศอกดันไหล่ของราล์ฟที่กำลังพลิกเนื้อย่างอยู่ที่เตาถ่านบนโต๊ะ แล้วราล์ฟก็พูดว่า

“เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าได้ชื่อเท่ห์ ๆ ก็น่าจะดีไม่หยอกนะ แต่จะชื่ออะไรดีล่ะ ให้ทุกคนช่วยกันตั้งก็แล้วกัน”

แล้วจินก็กล่าวว่า “งั้นเอาแบบที่เอาชื่อสัตว์เป็นชื่อเรียกแบบกองพันอื่น ๆ ดูนะ เช่น…กองพันสิงห์… กองพันกระรอก… กองพันกระต่าย… เป็นไง”

“กองพันเหยี่ยวสิ” เบอร์ดี้พูด

“ไม่ไหวมั๊ง ยิ่งฟังยิ่งปวดศรีษะ เอาอย่างอื่นที่ไม่ใช่ชื่อสัตว์บ้างซิ” ออยเฟ่กล่าว

“เอ… แล้วจะเอาชื่ออะไรดีล่ะ” จินพูด

“อาหารมาแล้วจ้าาาาา ช่วยรับหน่อย”

ฟิน่าถือถาดอาหารเดินมาจากห้องครัวมาวางเสิร์ฟ กลิ่นของอาหารหอมฉุยจนเตะจมูกไม่ใช่เล่น จนทำให้เพือน ๆ ของราล์ฟหยุดคิดเรื่องตั้งชื่อกองพันแล้วหันมากินอาหารก่อน

“โอ้ กระเพาะปลานี่ท่าทางน่าอร่อย ขอตักก่อนล่ะ” อีเนียสกล่าวพร้อมกับใช้ช้อนตักกระเพาะปลาขึ้นมากิน แต่ทว่าด้วยความร้อนของมันทำให้อีเนียสสะดุ้ง

“โอ้ว!! ร้อน!! แสบ!!”

“นั่นสมควร ใจร้อนเป็นไงล่ะ ทำไมไม่เป่าก่อนฟะของแบบนี้เด็กมันยังรู้เลย” ราล์ฟกล่าว

แต่ทว่าจอเจียที่นั่งอยู่นั้นก็เริ่มปี๊งไอเดียขึ้นมา

“แสบ… อัศวิน… กองพันอัศวินแสบ เป็นไง” จอเจียพูดขึ้น

หลังจากที่จอเจียเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมา ทุกคนก็ค่อย ๆ พยักหน้าลงช้า ๆ

“เออ ก็ดีเหมือนกัน ไม่มีใครเหมือน ชื่อนี้แหละเหมาะสม จำง่ายดี เหอ ๆ” ราล์ฟกล่าว
“กรำ เอาความเจ็บปวดของผู้อื่นมาเป็นไอเดียตั้งชื่อกองพัน มันแสบจริง ๆ นะโว้ย อย่าทำเป็นเล่นไป แล้วนี่จะเอาจริงเหรอชั้นว่า น่าจะเอาชื่ออื่นมากกว่านะ อย่างเช่นกองพัน F4 หรือกองพันสุดหล่อ อะไรทำนองนี้อ่ะ” อีเนียสกล่าว

“ไม่อ่ะ ไม่ใช่พวกหลงตัวเอง แต่เหตุผลที่เอาชื่อนี้มาตั้งก็เพราะว่า ตั้งแต่เด็ก ๆ พวกเราก็รวมกลุ่มกันทำเรื่องแสบ ๆ อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ อย่างเช่นแกล้งเอาเมล็ดวัชพืชไปโรยในแปลงผักของตาลุงจอมโหด หรือไม่ก็แกล้งขโมยรองเท้าบาทหลวงไปซ่อนบ้าง แล้วก็มีหลาย ๆ อย่างที่เป็นหลักฐานความแสบของพวกเราตั้งเยอะไม่ใช่เรอะ แถมยังโดนเรียกว่าพวกเด็กตัวแสบอีก” ราล์ฟกล่าว

“อืม นั่นสิ ตอนเด็ก ๆ เราทำเรื่องบ้า ๆ แสบ ๆ ไว้เยอะ ใช้ชื่อนี้ทำให้ระลึกถึงความหลังได้ดีเลย” จอเจียพูด

“ถ้างั้น ถ้าพวกเราเข้าไปในสนามรบแล้วก็ต้องเป็นตัวแสบ สำหรับศัตรูไง คราวนี้ชื่อพวกเราจะได้กระฉ่อน” เบอร์ดี้พูดขึ้น

“แน่ใจนะว่าใช้ชื่อนี้” อีเนียสทวนคำอีกครั้ง

“เออ”

“กองพันอัศวินแสบ อะไรกัน แค่พี่อีเนียสกินกระเพาะปลาแล้วบอกว่า ร้อน ..แสบ ก็เอาไปตั้งชื่อแล้วเรอะ” ฟิน่ากล่าว

“ดี งั้นสัญลักษณ์ของกองพันเรา คืออะไรล่ะ จะได้ไปเขียนถูก” จอเจียกล่าว

“มิกกี้เมาส์ไง หนูมันแสบ” ราล์ฟกล่าว
“เอาเป็นหนูใส่เกราะอัศวินถือทวนขี่ม้านะ เออ เดี๋ยวคืนนี้เขียนให้รับรอง ด้วยจินตนาการสุดบรรเจิด แล้วทุกคนจะอึ้ง…ทึ่ง…เสียว…” จอเจียกล่าว

“เออ เอาเข้าไป เดี๋ยวคอยดูนะ…. คนเขาจะเรียกพวกนายว่ากองพันหนูมากกว่ากองพันอัศวินแสบ บอกกองพันสุดหล่อ ไม่มีใครเอา” อีเนียสกล่าว

“อุ๊บ! คิก คิก กองพันหนูติดเกราะ!!” ฟิน่าพยายามกลั้นหัวเราะแต่ไม่สำเร็จ
“ขำอะไร ยายบ๊อง นี่เขาเรียกว่า กองพันอัศวินแสบต่างหากล่ะ” ราล์ฟกล่าว

จากคุณ : ghiren - [ 27 ก.พ. 48 00:39:17 ]