ความคิดเห็นที่ 1 ทินมองสาวทั้งสามอย่างหมดหวัง เพราะแต่ละคนส่ายหน้าพรืดยืนยันเช่นเดียวกันกับเพื่อนสาว ชายหนุ่มจึงลุกเดินกลับไปยังที่นั่ง หยุดพูดคุยกับเพื่อนในกลุ่มครู่หนึ่ง แล้วดึงกระเป๋าสัมภาระ กระดานวาดเขียน ออกจากช่องที่เก็บของเหนือศีรษะ ก่อนร่างสูงจะรีบลิ่วดิ่งไปในทางเดียวกับสาวน้อยที่เขาหมายตาเดินสะบัดหน้าหนีไป ฝ้ายเดินจ้ำพรวดๆด้วยความฉุน จนลืมนึกว่าตัวเองเดินมาผิดทาง แทนที่จะเดินไปทางท้ายรถไฟซึ่งใกล้ถนนใหญ่มากกว่า กลับเดินมาทางด้านหัวรถไฟแทน ‘เฮ้อ! ต้องเดินย้อนกลับไปไกลแล้วสิทีนี้ เพราะนายทินนั่นคนเดียว กวนโมโหนัก’ สาวน้อยเข่นเขี้ยวอยู่ในใจ  ขณะหยุดยืนรออยู่ที่ประตูทางออกของตู้โดยสารหัวขบวน เอ...แต่ที่ลุกมานี่เพราะโมโหหรือเขินกันแน่นะ บางเสียงในใจฝ้ายร้องถามตัวเอง ‘โมโหสิ โมโห ทำไมต้องเขินด้วยเล่า’ ใช่ คนอย่างฝ้ายไม่เคยเขินอยู่แล้ว ขนาดเด็กผู้ชายจอมแสบในโรงเรียนที่ชอบจับกลุ่มแซวสาวๆในโรงเรียนให้เขินจนเดินขาขวิด ยังปราบฝ้ายไม่ลง เพราะฝ้ายโต้กลับจนหนุ่มๆเข็ดขยาด “ไฝมหากาฬทำงานแล้ว ตัวใครตัวมันเว้ย” เสียงใครบางคนเคยลอยลมมา หลังฝ้ายขยับปากโต้  “ยัยฝ้ายน่ารักก็จริง แต่ปากร้ายสมกับที่มีไฝจริงๆว่ะ” ใครบางคนฝากคำพูดมากับเพื่อนชายห้องเดียวกับฝ้าย “สงสัยเธอต้องไปตัดไฝออกก่อนนะยัยฝ้าย ถึงจะมีคนมากล้าจีบ” แนนเพื่อนสาวเคยว่าไว้ ฝ้ายเคยนึกอยากไปตัดไฝออกเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะกลัวไม่มีใครมาจีบ แต่ไม่ชอบใจที่ใครๆเอาไฝของหล่อนมาล้อเล่น นี่แหละทำให้โกรธ ‘นายทิน’ หัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่นี่   “มายืนรอผมอยู่นี่เอง” เสียงห้าวๆ ที่ได้ยินเมื่อครู่ ดังขึ้นข้างๆตัวทำเอาฝ้ายสะดุ้งเฮือก “ไม่ได้มายืนรอนาย แต่มารอลงรถให้พ้นๆจากนายย่ะ” พูดด้วยน้ำเสียงสะบัด โดยไม่หันไปมองหน้า “ใจร้ายจัง ทำเสียงดุ ไม่เห็นเพราะเหมือนตอนพูดเสียงตามสายเลย” ได้ยินเท่านั้นฝ้ายถึงกับหันหน้ามามองเกือบจะทันที “รู้ได้ไงว่า ฝ้าย เอ๊ย เราพูดเสียงตามสาย แนน บอกเหรอ” “เปล่า...ไม่มีใครบอก แต่ผมได้ยิน....พูด‘ฝ้าย’สิ น่ารักกว่าพูดคำว่า ‘เรา’ อีก” หนุ่มน้อยร่างสูงมองวงหน้าหมดจด ของสาวร่างระหงผู้มีความสูงเลยไหล่เขามานิดหน่อย “ไม่ได้สนิทกันนี่ จะได้เรียกแทนตัวแบบนั้น” เมินหน้าหนี ขณะพูดอุบอิบ ในใจสาวน้อยยังสงสัย แค่ได้ยินเสียงแล้วเขารู้ได้อย่างไรว่าเป็นหล่อน หนำซ้ำยังอยู่กันคนละโรงเรียน ถึงแม้วิทยาลัยของเขาจะอยู่ข้างๆโรงเรียนของหล่อนก็เถอะ นายนี่ต้องรู้จากเพื่อนของหล่อนแน่ๆ แล้วมาพูดโกหก หวังให้หล่อนประทับใจหรือ ฝันไปเถอะ “ไม่สงสัยเหรอว่า ทำไมผมรู้ว่าเป็นฝ้าย” ทินถาม “ไม่เห็นต้องสงสัย นายก็คงถามจากเพื่อนเราคนใดคนหนึ่งนั่นแหละ อย่ามาหลอกให้ยาก” “ทำไมต้องหลอก...บอกให้ก็ได้ทำไมถึงรู้ ครั้งแรกตอนเดินผ่านหน้าโรงเรียน ผมได้ยินเสียงฝ้ายพูดกระจายเสียง อีกทีก็ได้เห็นหน้าฝ้ายตอนเป็นพิธีกรงานลอยกระทงของโรงเรียนอีก ผมจำเสียงได้ จำหน้าได้ แต่ไม่รู้จักชื่อ...วันนี้อยู่ๆก็ได้มานั่งใกล้ฝ้าย...แต่ไม่กล้า เพื่อนผมเลยเขียนกระดาษส่งมาให้” ทินบอกยาวยืด จนคนฟังทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะเขิน จะโกรธ หรือจะยิ้มยินดีดี อายคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆด้วย ไม่รู้เขาจะได้ยินไหม ฝ้ายจึงได้แต่เงียบภาวนาให้รถไฟจอดเทียบชานชาลาโดยเร็ว จะได้ไปพ้นๆเสียที “ตอนเช้าๆ ตอนเดินผ่านโรงเรียนฝ้าย ผมจะได้ยินเสียงฝ้ายอาทิตย์ละสองครั้ง วันจันทร์พูดแนะนำหนังสือ วันพฤหัสพูดแนะนำเวบไซต์” แน่ะ รู้อีก ถ้าอารมณ์ปกติฝ้ายอยากหันไปบอกว่า ‘แหม รู้ไปโหม้ด นะยะ’ แต่ตอนนี้อารมณ์ไม่ปกตินะสิ หัวใจเต้นโครมคราม...ไม่ได้ชอบตานี่หรอกนะ...แต่ไม่รู้สิทำไมหัวใจต้องเต้นขนาดนี้ด้วย “ผมตามอ่านหนังสือที่ฝ้ายแนะนำด้วยนะ ผมชอบเรื่องมนุษย์สองหน้า ของ อัลแมร์ การมูร์ ที่สุด อ่านแล้วเจ็บแสบดีจัง” “คุณชอบหนังสือเล่มนั้นด้วยเหรอ!” อีกครั้งที่ฝ้ายหันหน้ามามองเขาในทันที พร้อมยิ้มตื่นเต้นยินดี โดยลืมตัวไปว่า ควรจะโมโหเขาอยู่ โทษฐานที่ทำให้หล่อนเขิน   “รู้มั้ย พอแนะนำหนังสือเล่มนั้นไปนะ มีแต่คนมาบ่นว่าแนะนำเรื่องอะไรไม่รู้ เครียดไม่เห็นสนุก น่าจะแนะนำหนังสือนิยายหวานๆ รักกุ๊กกิ๊กแทน ฝ้ายละเซ็ง อยากให้อ่านหนังสือดีๆกันบ้าง” อ้าว เผลอไปพูดดีด้วยเสียยาวเชียว กว่าจะนึกได้ก็เมื่อเห็นหนุ่มทินยิ้มปลื้ม ฝ้ายเลยรีบหันกลับมาตีหน้าง้ำตามเดิม ทินเห็นแล้วได้แต่อมยิ้ม “จะว่าไป...หนังสือเล่มนั้น ก็ดูจะหนักเกินวัยพวกเราไปหน่อย พี่สาวผมบอกว่าเคยอ่านตอนเรียนมหาวิทยาลัย”  ใจฝ้ายอยากจะพูดเรื่องหนังสือต่อจริงๆ แต่ก็ไม่อยากฟอร์มหลุด เลยแสร้งทำยืนนิ่งเฉยๆ คนขับรถไฟเจ้ากรรมทำไมผ่อนเครื่องช้าเหลือเกิน แต่แล้วสักพักรถไฟก็หยุดเอาเสียดื้อๆ “อ้าวทำไมรถหยุดล่ะ แย่จัง” ฝ้ายนิ่วหน้า “สงสัยรอรถไฟอีกขบวนสับราง มั้ง บางครั้งเคยต้องรอนานๆเพราะขบวนที่ออกจากกรุงเทพฯมาช้า” ทินอธิบายอย่างผู้ชำนาญการโดยสารรถไฟ “เหรอ...ฝ้าย เอ๊ย เรา เพิ่งนั่งรถไฟเทอมนี้เทอมแรกไม่เคยเจอแบบนี้เลย” “ทำไมเพิ่งนั่งล่ะ” “เพิ่งย้ายบ้าน” ฝ้ายตอบสั้นๆ “ย้ายจากไหนไปไหน” “จากซอยอ่อนนุช ไปอยู่หลักสี่” ฝ้ายเผลอตอบไป...นึกได้ก็หงุดหงิดตัวเองทำไมต้องบอกด้วยนะ “แล้วทำไมรีบลงล่ะ เพิ่งจะถึงมักกะสันเอง รถไฟนี่ไปถึงดอนเมืองไม่ใช่เหรอ” ทินถาม “ก็ยังไม่กลับบ้านจะไปเรียนพิเศษ” อ้าว เผลอตอบอีกแล้ว “เรียนแถวไหนล่ะ ผมก็ต้องไปเรียนติววาดรูปเหมือนกัน” ทินถามอีก ฝ้าย พยายามบอกตัวเองว่าไม่ต้องตอบ แต่ความเป็นคนอัธยาศัยดี ช่างคุยในส่วนลึกก็ง้างปากให้หล่อนพูดจนได้ “ก็เรียนแถวสยาม วันนี้จะไปเรียนติวฝรั่งเศส” “โอ้ Bien (เบียง) ดีจัง ได้ไปเรียนแถวเดียวกัน” คราวนี้ฝ้ายเป็นฝ่ายหันกลับมามอง “นายรู้ภาษาฝรั่งเศสกะเขาด้วยเหรอ”   “แน่นอนสิ พี่สาวผมเรียนเอกภาษาฝรั่งเศส” ทินยิ้มก่อนเอ่ยต่อว่า “เรียกชื่อ ‘ทิน’ เถอะ อยากเรียกว่านายเลย ฟังดูไม่ค่อยดีเลย...s'il vous plait (ซิลวูเปล)” แหมทำมาเป็นพูด คำว่า ‘ได้โปรด’ เป็นภาษาฝรั่งเศส นึกว่าประทับใจตายละ ฝ้ายนึกสนุกเลยต่อกลับ “ทำไมจะฟังดูไม่ดี ‘นายทิน’” ฝ้ายแกล้งย้ำ แล้วยักคิ้ว ยิ้มยั่ว ทินตีสีหน้าหนักใจ อุตส่าห์เฝ้าแอบมองสาวเจ้ามานาน พอกล้าทำความรู้จัก กลับกลายเหมือนว่าเจ้าหล่อนไม่อยากจะพูดจาด้วยดีๆ  หรือจะกลับไปแอบมองเหมือนเดิมดี แต่เอาน่าเดินหน้ามาถึงขนาดนี้แล้ว ลองสู้ดูสักตั้ง ไหนๆบางครั้งเจ้าหล่อนก็เผลอพูดดีด้วยบ้างแล้ว “ก็ตามใจ แล้วแต่ฝ้ายจะเรียก” ทินทำเสียงอ่อยๆ ดูสิว่าถ้าแกล้งทำเป็นไม่ชอบใจดูบ้าง หล่อนจะว่าอย่างไร แล้วเขาก็นิ่งเงียบ ไม่พูด ไม่ซักถามอะไรอีก จนรถไฟอีกขบวนที่รอสับรางวิ่งผ่านไป และรถไฟขบวนที่สองหนุ่มสาวโดยสารเคลื่อนตัวออกจากที่ ฝ้ายเหลือบตาไปมองคนช่างซักข้างๆตัว ด้วยแปลกใจว่าทำไมเงียบนัก แลเห็นเพียงเสี้ยวหน้าด้านข้าง ทอดสายตาไปข้างหน้ามองผ่านหน้าต่างรถไฟ ริมฝีปากหนาหยักเม้มสนิท หรือเขาจะโกรธ ที่หล่อนเรียกเขาฟังดูเหมือนจิกๆ ควรจะขอโทษดีหรือเปล่านะ ฝ้ายถามตัวเอง อันที่จริง เขาก็มาดี พูดจาสุภาพ แค่เริ่มต้นเรียกหล่อนว่า “ไฝ"”เท่านั้นแหละ ที่ทำให้หล่อนอารมณ์เสีย “ขอโทษ...เรียก ทิน ก็ได้” ฝ้ายตัดสินใจพูดไปในที่สุด อย่างน้อยมิตรภาพก็เป็นสิ่งดีในโลกนี้หรอกน่า ในเมื่อมีคนมีไมตรีให้ทำไมจะต้องเมินด้วยเล่า  ฝ้ายคิด คนฟังยิ้มกว้าง หันมามองสาวน้อย ด้วยใบหน้าชื่น “ทีนี้ตาเรามั่ง ห้ามเรียกเราว่า ไฝ และล้อเลียนเรื่องไฝเด็ดขาด s'il vous plait” หล่อนล้อเลียนเขาในตอนท้าย “งั้นเรียกแทนตัวเองว่า ฝ้าย แทน คำว่า เรา ด้วยได้มั้ย ฟังดูน่ารักกว่า s’il vous plait” “ขอมากจัง...ก็ได้” เป็นครั้งแรกที่ฝ้ายยอมยิ้มตอบ บทสนทนาหลังจากนั้นจึงค่อยดีหน่อย ฝ้ายติดเครื่องทันทีที่ทินชวนคุยเรื่องหนังสือ ส่วนทินก็คุยอย่างเบิกบาน และเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น เมื่อฝ้ายถามถึงเรื่องเรียนศิลปะ   รถไฟจอดเทียบชานชาลา ฝ้ายก้าวลง โดยมีทินก้าวตาม “เฮ้ยๆ ยัยฝ้าย กับนายทินนี่” จ๋าที่นั่งอยุ่ริมหน้าต่างสะกิดเพื่อนสาวอีกสองคนยิก เมื่อเห็นคู่ของฝ้ายและทินเดินคุยเคียงข้างกันอย่างเป็นมิตร “ตอนแรก เห็นสะบัดหน้าพรืด ตอนนี้กลับคุยกับเขากระหนุงกระหนิง ยัยฝ้ายสงสัยจะแพ้ความหล่อ หรือว่านายทินคารมดี” แนนพูดก่อนชะโงกหน้าออกไปนอกหน้าต่างตะโกนลั่น “ยัยฝ้าย ญาติดีกับเขาได้แล้วเหรอ” ฝ้ายหันมามองตามต้นเสียงถลึงตาใส่เพื่อนสาว แม้จะเห็นเป็นเพียงเงามัวๆ แต่หล่อนก็พอเห็นลางๆว่ามีสายตาหลายคู่หันมามอง หล่อนและทินอยู่ ทินหันมาโบกมือ และยิ้มให้แนน จ๋า และตาล ขณะที่รถไฟจะค่อยๆเคลื่อนขบวนจากไป ถ้าไม่ได้สามสาวช่วย เขาคงยังนั่งปอด ไม่กล้ามาคุยกับฝ้ายเป็นแน่ ++++++++++++++ “ฝ้ายรู้มั้ย ถ้าวันนั้นฝ้ายไม่ยอมใจอ่อนคุยกับทิน เราสองคนคงไม่มีวันนี้” ชายหนุ่มรำลึกถึงเมื่อวัยหนุ่มน้อย ขณะกุมมือหญิงสาวตรงหน้า “แล้วทินรู้มั้ย ถ้าทินไม่เดินตามมา แล้วบอกว่าทินเฝ้าตามฝ้ายมาโดยตลอด ฝ้ายคงไม่ปลื้ม และประทับใจ” ชายหนุ่มยิ้มกว้าง ดวงตายาวรีคู่นั้น เป็นประกายระยิบระยับด้วยความรัก “แต่เหนือสิ่งอื่นใด ถ้าทินทำไม่ดีกับฝ้าย และห่วงใยฝ้ายตลอดมา เราสองคนก็คงไม่มีวันนี้เหมือนกัน” “ความรู้สึกดีๆ ทีทินมีต่อฝ้าย มันเพิ่มมากขึ้นทุกวันๆ ตั้งแต่วันแรกที่เราคุยกันบนรถไฟ จนถึงวันนี้ 6 ปี แล้ว ความรักของทินไม่เคยเปลี่ยนแปลง....เพิ่มมากขึ้นเหมือน.ๆ...ไฝของฝ้ายที่โตขึ้นทุกวันๆ...โอ้ย!” “‘นายทิน’ ” เสียงหญิงสาวที่อ่อนหวานเมื่อครู่ กลายเป็นเข่นเขี้ยว ตามแรงของมือหยิกหมับลงทีท่อนแขนของแฟนหนุ่ม “โอ๊ยๆๆๆ ไม่ล้อเรื่องไฝแล้วจ้า ได้โปรดอย่าหยิกเลย s’il vous plait” ********************** ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีพลอตนะคะ เขียนแก้เครียด ให้อ่านคลายเครียดค่ะ อิอิ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 47 12:55:58 จากคุณ : Pomme de Terre - [ 29 พ.ย. 47 12:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตามมาอ่านตามคำเชิญค่ะ จากคุณ : เคียงจันทร์ - [ 29 พ.ย. 47 13:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นแฟนกันแล้ว s'il te plait ก็ได้ค่ะ จากคุณ : scottie - [ 29 พ.ย. 47 17:14:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีตอนต่อไปไหมคะจะตามมาอ่านอีก  ... หนุกจัง...........(', ') จากคุณ : ตาสีกะยายมี - [ 29 พ.ย. 47 19:18:29 A:192.168.1.61 X:203.154.219.92, 203.154.219.4 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Merci จากคุณ : เอ็นจัง - [ 29 พ.ย. 47 23:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณเคียงจันทร์ ขอบคุณนะเค๊อะ ที่ตามมาอ่าน คุณ scottie ที่ใช้อันนี้เพราะจะนึกถึงความหลังไงคะ อิอิ คุณตาสีกะยายมี อยากเขียนต่อเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ค่อยว่าง อันนี้เขียนเล่นๆคลายเครียด คิดเหมือนกันว่าอยากขยายเรื่องเป็นนิยาย แต่ถ้าเขียนแล้วจะมาแปะให้อ่านค่ะ คุณเอ็นจัง Merci beaucoup :) จากคุณ : Pomme de Terre - [ 30 พ.ย. 47 10:56:51 ]