ความคิดเห็นที่ 1 " อาจมีใคร ๆ ที่เขาดีกว่า  อาจจะมีคนที่เธอใฝ่ฝัน แต่จะมีใครให้เธอหมดใจอย่างฉัน  และมันจะมีให้เธอเพียงคนเดียว อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอ  จะอยู่เพื่อเธอตลอดไป จะเอาความรักที่มีเก็บไว้  เพื่อรอคอยวันที่เธอมองผ่านมา อาจจะมีเวลาที่เธอต้องการ อีกนานแค่ไหนรักนี้ก็คงอยู่  อยู่เป็นรักแท้เพื่อเธอเท่านั้น ด้วยใจที่พร้อมให้เธอจากคนอย่างฉัน  และมันจะมีให้เธอเพียงคนเดียว กับวันเวลาที่ยาวนาน  คงจะพอให้เธอรอ  และมันจะทำให้เธอได้รู้ " เสียงกรี๊ดกระหน่ำขึ้นอีกครั้งเมื่อสามภพร้องเพลงนี้จบ  ตลอดเพลงสายตาของเขาไม่ได้ละไปจากเปียเลย  เช่นเดียวกับเปียที่ไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้ " ผมชอบเพลงนี้นะ  คนพิเศษของผมก็ชอบเพลงนี้  ความรู้สึกของผมเป็นไปตามเนื้อเพลงทุกอย่าง  บางทีผมอาจจะเป็นเหมือนคนโง่เง่าที่ทำให้คนที่ผมรักเสียใจ  ผมรู้ว่าผมอาจจะไม่ใช่คนที่เธอต้องการ  แต่ผมก็อยากจะให้เธอรู้ว่าผมพร้อมที่จะยืนอยู่เคียงข้างเธอ  ผมพร้อมที่จะดูแลเธอ  ผมพร้อมที่จะเจ็บปวดแทนเธอ  ผมอยากจะบอกเธอว่า  ไม่ว่าเธอจะเดินห่างผมไปไกลสักเท่าไหร่  แต่ผมจะยังคอยเธออยู่ตรงนี้ตลอดเวลา  เพื่อรอเวลาให้เธอกลับมา  แล้วรับผมเข้าไปไว้ในใจของเธอ  และเพลงต่อไปสำหรับความรู้สึกของผมในอดีตที่ผมไม่รู้ว่าผมจะสร้างวันเวลาดี ๆ ให้แก่เธอได้อีกหรือเปล่า  เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับการให้อภัยของเธอคนเดียว " เสียงคลอกีตาร์ได้เริ่มคลอเพลงสุดท้ายนี้ขึ้นมาอีกครั้งท่ามกลางเสียงปรบมือ ปฐวีเดินขึ้นมานั่งข้าง ๆ สามภพแล้วคลอกีตาร์ไปด้วยกันในขณะที่สามภพเริ่มร้องเพลง " เพิ่งรู้ว่าใจผูกพันเท่าไหร่  เพิ่งรู้เมื่อเธอจะจากฉันไป แต่ก่อนมานั้นไม่เคยสนใจ  ไม่เคยเห็นน้ำใจที่มีทั้ง ๆ ที่เธอก็ดีกว่าใคร เพิ่งรู้ว่าคนใกล้ตัวที่สุด  ที่แท้หัวใจฉันหยุดที่เธอ แต่เพิ่งจะรู้เมื่อมันสายไป  ก็วันนี้หัวใจของเธอคล้าย ๆ มีใครที่มันไม่ใช่ฉัน อยากบอกว่ารัก  รักเธอต้องทนเก็บไว้  ที่ไม่บอกไปเพราะกลัวเธอไม่รับฟัง อยากบอกให้รู้ว่าฉันละอายแก่ใจที่เคยมองผ่าน  อยากย้อนวันวานกลับไปเพื่อแก้ตัว ไม่รู้ว่าเธอเกลียดกันเท่าไหร่  ไม่รู้ว่าฉันต้องอย่างไร เพื่อให้เธอนั้นรักกันเหมือนเดิม  และอภัยที่เคยพลั้งไป  มีไหมซักทางที่เธอจะเปลี่ยนใจ " พอถึงท่อนดนตรี  สามภพก็วางกีตาร์ลงข้าง ๆ ปล่อยให้ปฐวีคลอกีตาร์อยู่คนเดียว  แล้วก็เดินตรงมาช้า ๆ พร้อมกับร้องเพลงในท่อนต่อมา  แล้วมาหยุดลงตรงหน้าของเปียที่ยืนตะลึงทำอะไรไม่ถูก  หญิงสาวมีน้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อยก่อนจะใช้นิ้วเรียวปาดมันทิ้งไป  เขาคุกเข่าลง  จับมือเล็กของเปียขึ้นมาแล้วร้องเพลงต่อไปเรื่อย ๆ จนจบ  คราวนี้ไม่มีแม้แต่เสียงปรบมือ  เสียงโห่ร้อง  ทุกอย่างอยู่ในความเงียบเพื่อรอดูว่าสามภพจะทำอย่างไรต่อไป  แล้วเขาก็พูดใส่ไมโครโฟนให้ได้ยินไปทั่วถึงกัน " พี่ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยทำผิดพลาดไป  พี่รู้แล้วว่ามันทรมานแค่ไหนกับการทำให้คนที่เรารักเจ็บปวด  ซึ่งพี่ก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน  ตลอด  2  ปีที่ผ่านมา  พี่เฝ้านับวัน  นับเดือน  นับปี เพื่อให้พี่ได้พบเปียอีกครั้งหนึ่ง  เพื่อที่จะขอโทษเรื่องในวันนั้นที่พี่ว่าเปียรุนแรงไป  พี่พูดเอาแต่อารมณ์ของตัวเอง  โดยไม่นึกถึงจิตใจของเปียเลย  แล้วเปียก็หลบหน้าพี่ไป  2  ปีเชียวนะเปีย  เปียรู้มั้ยว่าพี่รู้ใจตัวเอง  ว่าพี่รู้สึกผิดตั้งแต่วันนั้นวินาทีนั้นเลย  พี่มันโง่เองแหละ  ตอนนั้นที่ว่าเปียไปก็เพราะพี่แค่ไม่พอใจที่เห็นเปียดีใจเวลาที่เปียเห็นหน้าวศิน  แล้วทำท่ารังเกียจเวลาที่เจอหน้าพี่  เปียรู้มั้ยว่าพี่โดนไอ้ศินมันด่าเละเลย  แล้วมันก็ทำให้พี่รู้ใจของตัวเอง  เปียจะให้อภัยพี่ได้มั้ยกับเรื่องในวันนั้น  พี่ขอโทษจริง ๆ แล้วอีกอย่างที่พี่อยากจะบอกเปียคือว่า .พี่ ..รัก ..เปีย " เปียยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่เอ่ยอะไรออกมาซักคำ  ที่ออกมามีเพียงอย่างเดียวคือน้ำใส ๆ ที่ไหลมาตั้งแต่ชายหนุ่มร้องเพลงที่สอง  หญิงสาวใคร่ครวญจิตใจของตนเองก่อนที่จะพูดอะไรออกไป  ในขณะที่ตามภพก็นั่งนิ่งคุกเข่า  ไม่ยอมปล่อยมือของเธอ  แล้วในที่สุดหญิงสาวก็ทรุดลงแล้วนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มนั่นเอง " พี่ภพพูดจบแล้วยังคะ  พูดอยู่ได้คนเดียวจะเดี่ยวไมโครโฟนรึไง  ฟังเปียให้ดีนะคะไม่มีรอบสองด้วย  พี่ภพคะ " เปียสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ในขณะที่สามภพมองเธออย่างงง ๆ ว่าเธอจะพูดอะไร " เมื่อ 2 ปีที่แล้วมันก็เปรียบเสมือนสายลมบางเบาที่พัดผ่านมา  แล้วมันก็พัดผ่านไปภายในเวลาเพียงนิดเดียวเท่านั้น  มันก็เหมือนกับเปียนั่นแหละค่ะ พี่คิดว่าเปียเป็นคนอาฆาตแค้นพยาบาทขนาดนั้นเลยเหรอคะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเปียใช้คำพูดของพี่ทำในสิ่งที่เปียอยากทำตั้งแต่วัยรุ่นจนสำเร็จเท่านั้นเองค่ะ  เปียก็แค่เจ็บใจนิดหน่อยที่พี่ดูถูกเปียว่าเปียไม่คู่ควรกับพี่ศิน  พี่นี่มันซื่อบื้อจริง ๆ เลยสมแล้วที่ถูกพี่ศินเค้าด่าเอา  เปียจะบอกให้ได้ยินชัด ๆ เลยนะคะว่าเปียกับพี่ศินเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้น  ตั้งแต่เมื่อสองปีที่แล้ว  จนถึงตอนนี้วินาทีนี้และในอนาคตข้างหน้ามันก็จะยังเป็นเหมือนเดิม  ที่ไม่เหมือนเดิมมันก็แค่หุ่นเปียเท่านั้นแหละค่ะ " หญิงสาวหัวเราะขึ้นเบา ๆ ในขณะที่สามภพเริ่มยิ้มออกมาบาง ๆ " และอีกอย่างที่ไม่เหมือนเดิม  ตั้งแต่ที่เราพบกันที่กรุงเทพนี่อีกครั้ง  การที่เราได้มาเข้าค่ายด้วยกันทำให้เปียได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมาย เกี่ยวกับตัวพี่  แต่การที่เปียหลีกเลี่ยงที่จะคุยกับพี่ตอนที่พี่บอกว่ามีอะไรจะบอกเปียน่ะ  เพราะว่าเปียไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง  แต่ตอนนี้เปียแน่ใจแล้ว  พี่ภพคะทุกครั้งที่เปียเกิดเรื่องราวจะมีพี่คอยช่วยเหลือเปียอยู่ตลอดเวลา  เมื่อคืนนี้เปียเจ็บมาก  แต่คนแรกที่เปียลืมตาขึ้นมาเห็นก็คือพี่  เปียขอบคุณนะคะที่พี่เป็นคน ๆ นั้น  คนที่ดูแลเอาใจใส่เปีย  คนที่รักเปีย  เป็นห่วงเปีย  เจ็บปวดแทนเปีย  เปียคงไม่มีอะไรจะตอบแทนพี่หรอกนะคะ  นอกจาก ." หญิงสาวจับมือของสามภพเลื่อนมาทาบไว้ตรงที่หัวใจของตนเอง " หัวใจเท่ากำปั้นของเปีย  พี่ภพจะรับมันไว้ได้มั้ยคะ  ดูแลมันจนมันสิ้นสลายไปพร้อมกับตัวของเปีย ได้มั้ยคะ " สามภพดวงตาเบิกโพรงด้วยความปิติยินดี  ก่อนที่จะรั้งร่างบางเข้ามาแนบดวงใจของตนเอง  เสียงปรบมือดังก้องพร้อม ๆ กับเสียงโห่ร้องด้วยความยินดี  ปฐวีที่ยืนอยู่บนเวทีก็กล่าวแสดงความยินดีกับคนทั้งคู่  แต่ระหว่างสามภพกับเปียนั้น  แทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย  นอกจากเสียงที่เรียกร้องมาจากหัวใจของตัวเอง  ทั้งสองมองตากันนิ่งนาน  ใบหน้าของสามภพเลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าของเปียเข้าทุกที  แต่ก่อนที่ริมฝีปางเรียวหยักของชายหนุ่มจะทาบลงริมฝีปากบางมือของหญิงสาวก็เลื่อนเข้ามาตะปบปิดที่ปากของเขาเสียก่อน  พร้อมกับทำเสียงหัวเราะเบา ๆ อย่างได้ใจก่อนจะบอกเขาว่า " แน้ ..ไม่ได้นะคะ .เปียยังเรียนไม่จบมหาลัยเลย .อย่าให้มีอย่างนี้อีกนะคะ .ไม่งั้นคราวหน้าเปียโกรธสิบปีอย่ามาดีร้อยชาติเล้ย " หญิงสาวทำเสียงจิ๊กจั๊กอย่างชอบใจในขณะที่สามภพหน้ามุ่ยอย่างไม่ได้ดั่งใจแต่ก็ยอมแต่โดยดี  โดยที่ยังไม่ปล่อยให้ร่างบางออกไปจากอ้อมของของตน " อํอย .ก็ได้ครับ พี่จะรอจนกว่าเปียจะพร้อม เฮ้อ .ไม่รู้คิดถูกคิดผิดถึงมารักคนเอาแต่ใจอย่างเปียเนี่ย " ชายหนุ่มว่าให้อย่างกระเง้ากระงอด " แล้วตอนนี้คิดว่าถูกหรือผิดล่ะคะ " " ถูกสิครับ  ขืนไม่ถูกมีหวังโดนตีหัวแตกแน่เลย  ทุกคนเค้าออกจะช่วยขนาดนั้น อย่าหัวเราะสิเปีย " ชายหนุ่มทำหน้าตูมอีกครั้ง  เรียกเสียงหัวเราะจากคนตรงหน้าได้เป็นอย่างดี " สมน้ำหน้า  รู้งี้นะแกล้งซะให้เข็ดดีกว่า  มาเอาพวกเค้าไปเป็นพวกของตัวเอง " " อย่านาเปีย  เปียพี่มีเรื่องจะขออีกอย่างนึง " " อะไรคะ " หญิงสาวเอียงหน้าเข้ามาถามอย่างสงสัย " เป็นแฟนกับพี่นะเปีย " " โธ่  แล้วนี่ยังไม่เป็นอีกหรอคะ  ถ้าไม่เป็นเค้าไม่มานั่งให้กอดอย่างนี้หรอก  ต้องลุกขึ้นแล้วเตะพี่ออกนอกโลกไปแล้ววว " หญิงสาวหัวเราะขึ้นอีกครั้ง  แต่คราวนี้หัวเราะอยู่ที่บ่าของเขา  ก็สามภพเล่นดึงเธอไปกอดด้วยความดีใจซะขนาดนั้น  กระดูกเปียไม่หักก็บุญเท่าไหร่แล้ว   แล้วทั้งสองก็ประสานสายตากันท่ามกลางหมู่ดาว  และเพื่อน ๆ ชาวค่าย ( สนุกจนออกหน้าออกตา ) คุณหมอชลชาติ( นึกว่าหนีกลับซะแล้ว )  และผู้ใหญ่บ้าน ( เริ่มเมาได้ที่ ) ที่มาเป็นสักขีพยาน ( ยังกะจะแต่งงาน ) ในการการประกาศตนเป็นแฟนของทั้งสอง ( ให้ครองรักร่วมกันตราบนานเท่านาน เฮ้ย ! ) + นี่ถ้าไอ้ศินมันรู้นะมีหวังดีใจกระโดดจนเข่าทรุดแน่ ๆ แล้ว + + นี่ถ้าพ่อกะแม่รู้ว่าเรามีแฟนนะ  มีหวังกระโดดกอดกันกลมแน่เลย  ยิ่งกลัวเราปีนขึ้นไปอยู่บนคานสุวรรณด้วย  แถมยัยปิ๋มต้องเอาไปบอกยัยน้ำ  กะยัยยิ้มแน่ ๆ เลย  แล้วก็จะกระจายไปทั่วทุกสารทิศ เฮ้อ  กลับบ้านคราวนี้ท่าทางจะต้องวุ่นใหญ่แน่ ๆ เลย  เฮ้อ !   เหนื่อยเก๊กโกรธตั้งนาน  แต่ก็.....มีความสุขจริงโว้ย !+ จากคุณ : ทรายสีชมพู - [ 29 พ.ย. 47 15:52:02 A:203.156.51.182 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 รักกันได้ใน 1 ค่าย ว้าว จากคุณ : scottie - [ 29 พ.ย. 47 17:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวานซะ มดขึ้นคอมเลย จากคุณ : fonarare (fonarare) - [ 30 พ.ย. 47 13:30:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วจะยังมีต่ออีกมั้ย จากคุณ : fonarare - [ 30 พ.ย. 47 13:31:49 ]