เมล์บ็อกซ์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง นอกจากจดหมายอีเล็กทรอนิกซ์เก้าฉบับเมื่อสามเดือนก่อนก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอื่นใด หลายครัง้ที่ผมเข้ามาคลิกเพื่อค้นความว่างเปล่า สองปีกว่าแล้วที่ผมรอคอยการติดต่อกลับจากเธอ ผมไม่เคยเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์มือถือสักครั้งเพียงหวังว่าเธอจะยังคงเก็บเบอร์ของผมไว้และติดต่อกลับมาเมื่อกาลเวลาล่วงไปช่วงหนึ่ง ผมไม่เคยย้ายบ้านเพียงหวังว่าสักวันจะได้ยินเสียงเคาะประตูจากหญิงสาวนัยน์ตาใสใบหน้าตกกระนิดหนึ่ง ผมใช้อีเมล์เบอร์เดียวตลอดเวลาเพียงหวังว่าจะมีข่าวคราวจากเธอสอดเข้ามาในเมล์บ็อกบ้าง ทว่าน่าเสียใจความพยายามทั้งหลายไม่เคยมีการตอบกลับ ไม่มีแรงสั่นสะเทือนกลับมาพอให้รู้สึกว่าเรายังคงมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ทั้งคู่

เรื่องราวระหว่างเราก็ล่วงมานานมาก เพียงพอที่ควรลืมเลือนสัญญาที่ได้ทำไว้แก่กันเมื่อวันสุดท้ายของกระบวนการของความรักเผื่อเลือก และเมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกก็น่าเสียดายที่เธอไม่เลือกผม ไม่ใช่ไม่รักแต่เป็นเพราะผมมาทีหลัง สามเดือนหรือจะเทียบค่าเจ็ดปี ระยะเวลาอาจไม่สำคัญนักหากความรักจะเกิดขึ้นได้ แต่กลับกลายเป็นเรื่องสำคัญเมื่อเราต้องการวัดค่าของความรัก
" กุ้งสัญญากับเขาแล้วว่าจะไม่ติดต่อกับคุณสองอีก "
" ก็ได้ ถ้ากุ้งจะมีความสุข ผมตามใจ และ ขอให้มีความสุข "
ประโยคสุดท้ายที่พูดคุยกันยังคังกังวานใสในความรู้สึก คลับคล้ายกับว่าจะตราตรึงอยู่อีกตราบชั่วชีวิต
ผมคลิกชัทดาวน์เครื่องคอมพิวเตอร์ด้วยความผิดหวัง พลางประมวลหาวิธีการให้เธอทราบว่าผมอยู่ที่ไหนและอยากให้เธอติดต่อกลับมา ผมคว้าโทรศัพท์มือถือสอดเข้าสายเข็มขัด แล้วพาตัวเองออกไปจากออฟฟิซ หลายวันมาแล้วที่ผมจมอยู่กับความคิดถึง หลายก้าวมาแล้วที่ผมตั้งใจจะลืมเลือนเธอแล้วก้าวออกไปใช้ชีวิตใหม่ มองหาคนดีๆสักคนคบกันอย่างมีความสุขยิ่งกว่าวันเวลาก่อนเก่า
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ผมรับสายและพูดเพียง
" สวัสดีครับ "
" นี่คุณ เจ้าของเบอร์นี้เป็นใครน่ะ อยากรู้มากเลย ..."
ผมกดวางสายทันที แล้วเปลี่ยนวิธีเตือนสายเข้าเป็นระบบสั่นเพราะเชื่อว่าจะต้องมีโทรศัพท์เข้ามาอีกสองสามครั้ง จากเจ้าของเสียงเมื่อครู่ เสียงนั้นคือเจ้าของหมายเลขโทรศัพท์ที่ผมจำได้เแม่นยำมากในขณะนี้ หมายเลขโทรศัพท์นั้นเป็นของกุ้งแต่ตอนนี้เปลี่ยนไปอยู่ในมือคนอื่น ผมทราบเพียงเท่านี้ เจ้าของเสียงคนนี้โทรมาหาผมเมื่อห้าวันก่อนหลังจากผมอยากรู้ว่าเธอยังคงใช้หมายเลขดทรศัพท์เดิมอยู่ไหม เลยตัดสินใจส่งข้อความไปว่า
" สบายดีหรือเปล่า ตอนนี้อากาศเปลี่ยนแปลงแล้วห่มผ้าให้อุ่นด้วยนะ ผมเป็นห่วง "
ผมกดส่งไปด้วยความคาดหวัง จะว่าผมผิดสัญญาก็ได้
ในคืนที่ส่งข้อความนั้นไปทุกอย่างเงียบเชียบจนแทบผิดปรกติ มีความคาดหวังอัดตันเต็มปรี่ในหัวใจท่วมท้นคล้ายหิมะที่สุมกองสูงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นค่อยมีการติดต่อกลับมา และหมายเลขโทรศัพท์นั้นไม่ใช่เจ้าของคนเดิมเสียแล้ว

ผมเดินย่ำไปตามพิ้นถนนชื้นแฉะหลังฝนโปรยหนัก กลิ่นท่อระบายน้ำฉุนโชยมาแตะจมูกจนแทบไม่อยากเดินต่อไป โทรศัพท์ยังคงสั่นครืดๆอีกสักพักค่อยเงียบลง เจ้าของเลขหมายคนปัจจุบันนี้ช่างมีความพยายามเสียเหลือเกิน เพียงแค่อยากทราบเจ้าของสายที่ส่งข้อความไปหาผิดคนเนี่ยนะ กุ้งกับผมรู้จักกันในช่วงที่เธอมีปัญหาผิดใจกับคนรัก ผมได้ก้าวเข้าไปตามช่วงจังหวะของชีวิต เพื่อนที่รายล้อมเธอก็จัดว่าน่ารักหลายคน แต่ความรู้สึกของผมกลับลากจูงไปหยุดอยู่กับเธอ คลื่นของผมและเธอคงปรับเข้ากันได้ ความสัมพันธ์ของเราดำเนินไปอย่างหนุ่มจีบสาวธรรมดาๆ มีโทรศัพท์คุยกันบ้าง นัดพบกันบ้าง ระหว่างนั้นเธอปรึกษาเรื่องคนรักของเธอบางครั้งคราว ซึ่งผมก็ได้แต่รับฟังและขอให้เธอตัดสินใจเอาเอง ช่วงนั้นผมตระหนักดีว่าผมมาทีหลัง จนกระทั่งเธอตัดสินใจเลือกเขา

พอเวลาอย่างนั้นมาถึง ผมกลับทำใจไม่ได้ง่ายดายนัก ผมยกหน้าที่ตัดสินใจแก่เธอและก็ได้ตัดสินใจแล้ว การตัดสินใจเกิดขึ้นและสิ่งที่ตามมาคือการตัดขาดโลกของเราออกจากกัน

พอเสียงสั่นของโทรศัพท์เงียบลงผมค่อยยกขึ้นมาดู มีเตือนไม่ได้รับสายสองครั้ง มีหนึ่งข้อความเข้า ผมกดเปิดข้อความออกอ่าน

" ขอโทษที่โทรมารบกวนหลายรอบนะคะ แต่อยากรู้จริงๆว่าคุณเป็นใคร คุณใช่เพื่อนเก่าของฉัน หรือเป็นใครคนหนึ่งในชีวิตของฉันที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานหรือเปล่า คุณไม่ต้องโทรมาก็ได้ แต่ช่วยบอกชื่อสักนิดเถอะค่ะ "

ผมหยุดเดินแล้วพิมพ์ข้อความส่งไปว่า
" ขอโทษเช่นกันครับที่ทำให้เดือดร้อน ผมเพียงอยากทราบว่าเจ้าของหมายเลขโทรศัพท์นี้ยังชื่อกุ้งหรือเปล่า ผมคิดถึงเธอมากเพราะไม่ได้ติดต่อกันหลายปีแล้ว ผมชื่อสองครับ .."
หลังข้อความนี้ คงไม่มีการติดต่อกลับมาอีกแล้ว ผมคิดอย่างนั้น แต่พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็มีข้อความเข้ามาอีก
" ขอบคุณค่ะ และต้องขอโทษด้วยที่โทรศัพท์และเบอร์นี้ซื้อต่อมาอีกที ฉันเลยไม่ทราบว่าคนที่คุณต้องการติดต่อด้วยอยู่ที่ไหน ขอโทษนะคะที่รบกวน ฉันจะไม่ติดต่อมาอีกแล้ว "
พออ่านข้อความนั้นจบ ผมรู้สึกว่าภายในตัวกลวงเปล่า รู้สึกว่ารอบกายปราศจากผู้คน คล้ายกับหลงเหลือผมเพียงคนเดียว เบาะแสสุดท้ายหมดความหมายไปเสียแล้ว ผมคงต้องตัดใจจริงๆเสียที หลังจากพยายามหลอกตัวเองมาตลอดว่าเรายังติดต่อกันได้อีกครั้ง ตอนนี้เธออาจจะเลิกกับคนรัก หรืออาจแต่งงานมีครอบครัวที่เป็นสุขไปแล้วก็ได้ แต่ไม่ว่าเหตุการณ์จะดำเนินไปในรูปแบบไหน ผมก็คงไม่อาจพบเธอได้อยู่ดี

ร้านเซเว่นอีเลเว่นคล้ายสวรรค์ของคนจริงๆ มีหลายสิ่งรองรับและปลอบโยนความต้องการของมนุษย์ได้อย่างครบวงจร ผมซื้อเบียร์มาเดินจิบช้าๆพอให้ร่างกายอบอุ่น มองดูหญิงสาวสวนทางไปทีละคนอย่างตั้งใจ คนที่ผมกำลังมองหาคงไม่มีทางปรากฏตัวขึ้นในชีวิตของผมอีกแล้ว ฝูงชนรอข้ามถนนเนืองแน่น ผมแทรกตัวเข้าไปจนอยู่แถวหน้าสุด รถแลนเซอร์ซีเดียร์สีแดงจอดติดสัญญาณไฟแดงเตรียมทะยานตัว หญิงสาวผู้ขับเหลียวมามองข้างทางเพียงชั่ววูบระมัดระวังคนข้ามถนนพรวดพราด เพียงชั่ววูบแต่ผมจดจำหญิงสาวคนนั้นได้ชัดเจน ภาพของเธอซ้อนทับภาพในความทรงจำของผมได้สนิทพอดี

เดาว่าเธอคงมองเห็นผมชัดเจนเช่นกัน ภาพของผมบนกระจกรถดูจะไม่ปรากฏรอยยิ้ม ใบหน้าของเธอหลังกระจกรถดูจะไม่ปรากฏรอยยิ้ม พอรถเคลื่อนตัวออกไป
ผมเพิ่งทราบว่า
เราต่างยังคงรักษาสัญญา .....