อุบัติเหตุคราวนั้นเหมือนกับพลิกชีวิตของเราให้กลับตาละปัดแทบสิ้นเชิง
แม้เราจะเจ็บปวดไม่มาก แต่เราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น
นพดลบาดเจ็บสาหัส ปอดฉีก กระดูกต้นคอเคลื่อน ต้องนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลถึงเดือนกว่า
เขาสลบไปถึงสองวัน..เราซึ่งไม่เป็นอะไรมากเฝ้าไข้เขาอย่างใกล้ชิด
เราเป็นห่วงเขามาก..กลัวเขาจะตาย..กลัวเขาจะพิการเพราะเราเป็นต้นเหตุ
ก็เพราะเรา..เขาถึงเป็นอย่างนี้..
ตลอดเวลาที่เราคบเขามา น้อยครั้งที่เขาจะขัดใจเรา
แม้จะเรียนอยู่คนล่ะที่..เขาก็เพียรรับส่งอยู่เป็นนานสองนาน
ถึงเวลาวันหยุดเทศกาล เขาก็พาเราไปเที่ยว..ทุกที่ที่เราอยากไป
เขาเคยบอกรักเรา..เราเองก็ยิ้มรับ..เสมือนรับความรักของเขาแล้ว
แต่แล้วอยู่ ๆ เราก็บอกเขาว่าเราไม่ได้รักเขา
เหมือนเห็นเขาเป็นคนไม่มีหัวจิตหัวใจ
เราทำอะไรลงไป?
เรานี่แย่จริง ๆ !!
ฉะนั้น..ต่อไปนี้..
เราจะต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำกับคนที่รักเราคนนี้ให้ดีที่สุด
เราจะไม่ทำร้ายเขาอีกแล้ว..
แม้จะต้องทำร้ายหัวใจตัวเองก็ตาม
จดหมายของนัทมาถึงเรา..เขาคงจะเขียนทันทีทีเขาไปถึงบ้านของเขา
มันเป็นวันก่อนเหตุการณ์รถของนพดลพลิกคว่ำ
เราจึงอ่านด้วยความรู้สึกเป็นสุข
"เนียนฝ้าย..
อย่าสงสัยเลย..ว่าทำไมลายมือของนัทเปลี่ยนไป มือขวาของนัทยังใช้ไม่ได้ มันสั่นทุกครั้งที่นัทพยายามจะใช้มัน
หมอบอกว่ามันคงจะหายไปในไม่ช้า เมื่อสมองปรับตัวเป็นปกติ
ตอนนี้นัทก็เลยต้องใช้มือซ้ายเขียน..ดีนะนี่ที่นัทยังพอถนัดอยู่บ้าง (แต่ก็โย้เย้น่าดู)
นัทเลยไม่มีโอกาสวาดรูปของฝ้ายอีก..ก็เลยเอารูปเก่ามาดู รูปที่ฝ้ายเห็นไงล่ะ..รู้ไหมตอนนั้นนัทอายมาก
นัทยังจำคำของฝ้ายได้อยู่เลย
"และอย่าคิดนะว่า..ปอยฟ้า..จะโน้มลงมาซบดินไม่ได้.."
ฝ้ายรู้ไหม? นัทเป็นสุขที่สุดเลยที่ได้ยินคำนั้น
จริง ๆ แล้วนัทไม่อยากขึ้นมาที่เชียงรายนี่..แต่สงสารแม่ แม่เป็นห่วงบ้านและก็เป็นห่วงนัท
น้องนวลก็ต้องเรียนหนังสือ..นัทจะให้คนที่เป็นห่วงนัทเขาเดือดร้อนเสียเปล่า ๆ
นัทเลยจำใจต้องอยู่ห่างไกลกับฝ้าย ทั้งที่ไม่อยากจะไปไหนสักวินาที
อย่าหัวเราะสิ..ฝ้ายชอบหัวเราะเยาะนัทเสมอ
นัทเองก็มีเรื่องหัวเราะฝ้ายเหมือนกันนะ น้องนวลนั่นไงล่ะ ที่ฝ้ายคิดว่าเป็นแฟนของนัท
พอมารู้ตอนหลังแล้วเป็นไง..ฮา
คนอย่างนัทจะมีใครเขามาสนใจ มีแต่ฝ้ายนี่แหละที่สงสัยจะต้องตัดแว่น
(จะว่าว่าตาถั่วก็กลัวโดน..แฮ่)
ที่นัทบอกฝ้ายไปว่านัทมีแฟนแล้ว..ก็เพื่อตัดไฟแต่หัวลม..ตัดความรู้สึกที่มีต่อฝ้ายให้หยุดยั้งอยู่เพียงนั้น
เพื่อให้ฝ้ายเห็นเราเป็นแค่เพื่อน..เพียงเท่านั้นนัทก็มีสุขแล้ว
นัทรู้..ฝ้ายเป็นคนสวย..มีคนมารุมรักมากมาย ฝ้ายจะมาเสียเวลาอยู่กับนัททำไม
แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์วันนั้น..วันที่นัทถูกรุมทำร้าย
นัทก็ได้รู้ใจฝ้าย..ว่าฝ้ายคิดอย่างไรกับนัท
นี่ก็ต้องขอบใจไอ้อันธพาลกลุ่มนั้น..ที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
นัทยังไม่เคยบอกฝ้ายเลยนะว่า..วันนั้น หลังกีฬาเลิก..นัทแยกกับเพื่อน เพื่อจะดักรอพบฝ้าย
หากนัทเจอฝ้าย..นัทมีเรื่องจะบอกกับฝ้ายอย่างหนึ่ง แต่ก็ไม่เจอ
นัทจะบอกอะไรน่ะเหรอ..ฝ้ายอยากรู้ไหมล่ะ?
ไม่อยากรู้ก็จะบอก..นัทจะบอกว่า..ฝ้าย..นัทเอามาให้
นัททุ่มเททุกอย่างต่อการซ้อม..ทุ่มเทต่อการเล่น
เพื่อให้ได้สิ่งนี้มา..เหรียญทอง
นัทเอามาให้ฝ้ายเก็บไว้..
มันเป็นความภูมิใจของนัท..ที่นัทอยากจะให้กับคนที่..
อยู่ในหัวใจของนัทเสมอ..
เสียดาย..ที่มันถูกโขมยไปตั้งแต่คราวนั้นเสียแล้ว
แต่ไม่เป็นไรนะ..เมื่อนัทหายป่วย..นัทจะหามาให้ฝ้ายให้ได้
นัทสัญญา..."
....
..
เราอ่านมาถึงตอนนี้..เราทำได้อย่างเดียวคือร้องไห้
นัทไม่รู้..ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา
นัทยิ่งไม่รู้..ว่าเราได้ตัดสินใจอย่างไรเกี่ยวกับนพดล
เราได้แต่กอดจดหมายนั้น..ปล่อยสะอื้นออกมาอย่างสุดกลั้น
จากคุณ :
เนียนฝ้าย
- [
30 พ.ย. 47 20:34:58
A:61.90.13.140 X:
]
มันคงเป็นเวรกรรมอะไรสักอย่าง..
