ความคิดเห็นที่ 1 เช้านั้นประธาน ไม่สบาย หลังตื่นจากฝัน....... เขาไอบ่อย และถี่รัว ในช่วงจังหวะของลมหายใจ.... กระชั้นชิดของเวลา บอกเขาว่า มีประชุมกรรมการผู้บริหารในช่วงสายของวัน.... ประธานไม่ได้ใส่ใจกับความฝัน มากพอๆ กับไม่สนใจว่า... วันนี้ประธานาธิบดีของ รัฐฮิปเปซา จะใส่กางเกงในสีอะไร... เขาเพียงแต่บอกคนขับว่า ให้แวะไปบอกภรรยาน้อยสิบสองคน ในคลังความรักด้วยว่า... เย็นนี้ อาจจะโปรยความรักไปไม่ทั่ว....และอย่าตบตีกันเพื่อแย่งชิงสิทธิภรรยาหลวง... เขาฝากสบถไปด้วยว่า เมียตามกฏหมายของเขา ยังไม่ตาย และดูเหมือนจะไม่รู้จักความตาย... ใครบางคนในคณะกรรมการ หล่นความเห็นหลังแก้วน้ำชา...หว่างห้องประชุม... บริษัทได้กำไรสุทธิ จากการขาย ในครึ่งปีแรก อย่างน่าตกใจ... และใครบางคน พอใจที่จะเห็นความดีใจกระโดดลงในแก้วไวน์ ราคาสองแสน... ประธานไม่เห็นด้วย....และบอกว่าสงครามยังไม่จบ กรุณาอย่านับศพทหาร... ใครทะลึ่งจัดงานเลี้ยง อาจมีตบหลุดตำแหน่ง... ประธานยอมรับ กับตัวเองในใจ เขากำลังอารมณ์ไม่ดี.... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 13:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บ่ายของวัน ในห้องที่มีเครื่องปรับอากาศ เขาปรับลดอุณหภูมิห้อง... อย่างที่รัฐบาลมาเห็น อาจมีด่า....ความหนาวเย็นของแอร์.....อาจฝังนกเพนกวินให้ดิ้นดับได้.. ประธานกระชับเสื้อเพียงนิด ความหนาวเย็นของห้อง ไม่ยี่หระ... ความหนาวเย็นในใจ ที่ประหลาดล้ำนี่สิ น่าข้องใจและขุ่นมัว... เขานึกย้อนถึงความฝัน นึกย้อนถึงชายชรา...เขาเห็นกองขี้เถ้า เห็นลูกแก้วขาว... หลังมวนซิการ์ที่สามของวัน เขาคล้อยหลับไป อย่างที่ไม่อาจฝืน... เขาฝันว่า กำลังเดินอยู่ในทุ่งหิมะ....หนาโพลนของความขาวกระจายผ่านสายตา... และมันหนาว ราวกับใครเอามีดแช่แข็งมาแล่เนื้อ.... ไอของลมหายใจ ถูกพ่นเป็นควัน ลอยอยู่เหนือปาก.... ประธานสับสน ปนซับซ้อน....นี่ที่ไหน.... เขาล้วงกระเป๋าตังค์ นับจำนวนบัตรเครดิต มันอยู่ครบ... เช็คมือถือก็ยังอยู่....แต่ ให้ดิ้นตาย....มันไม่มีสัญญาณ... เขาไม่เคยมีสัญญาณ ในถิ่นที่เขาต้องการสัญญาณ... เขาไม่มีตัวช่วย เขามีเงิน เขามีเครดิตการ์ด แต่มันไร้ประโยชน์... ไร้ประโยชน์ ในสถานที่ ไร้คน ไร้สรรพสิ่งใด ๆ... พลันสายตา ส่ายหาไปอย่างไร้ความหมาย...เขาเจอชายชรา... เป็นชายชราคนเดิมกับที่เขาเคยเจอ..... ครั้งนี้เขาวิ่งไป หมายจะจับตัวชายชรา มาเค้นถามหาความจริง... แต่ครั้งนี้ชายชราลุกขึ้น เร็วเกินจะเชื่อว่า นี่เป็นคนแก่อายุราว 70 กว่า.... ประธานหยุดวิ่งกะทันหัน....หอบแฮ่ก ๆ ไอขาวจากลมหายใจ ยังกรุ่นล้อมอยู่รอบปาก... ชายชราชี้ไปยังทิศทางแสนไกล เช่นเดิม..... ประธานพบกับกองขี้เถ้า ที่สูงลิบฟ้า ผ่ายอดต้นสนที่คลุมด้วยหิมะ... แลกองลูกแก้วสีขาว อย่างพินิจ...มันมีไม่เกินเข่าเช่นเดิม.... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 13:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขวบเวลาของความทรงจำ บอกกับเขาให้รับทราบว่า นี่เป็นความฝัน.. เขาหันกลับไปที่ชายชรา...ดังคาด....ไม่มีชายชรา มีเพียงหิมะ...และความหนาว เขาตื่นอย่างงุนงง ลืมตามาเห็นพนักงานในบริษัทเป็นสิบ มารุมมาล้อมอยู่ที่โต๊ะทำงาน... ใครบางคนในหมู่พนักงาน แอบแง้มสมุดลับ ซึ่งมีไว้พิจารณาการเลื่อนขั้นเลื่อนเงินเดือนในปลายปี... ประธานไม่เข้าใจ เดี๋ยวนี้ตื่นจากฝัน ต้องมีพิธีต้อนรับกลับสู่โลกความจริงขนาดนี้เชียวรึ.. เลขานุกาลกิณี เอ่อ ประทานโทษ เลขานุการแจงว่า ได้เคาะประตูเรียกท่านประธาน... เพื่อจะให้เซ็นชื่อในเอกสาร เลขายืนเอวคอดอยู่หลายนาทีกาล ไม่มีเสียงขานตอบ... ขณะนี้เลขหมายที่ท่านเรียกไม่อาจติดต่อได้ กรุณาฝากข้อความหลังสัญญาณ ....เลขานึกถึงกรณีนั้น.. เลขาแจงต่อ ในประเด็นถัดไป มาจะกล่าวบทไป เลขาเห็นผิดแผก ผิดสังเกต หรือจะเกิดอุบัติเหตุใดในห้องประธาน....เลขาผลักประตูไปด้วยใจระทึก ตึกตัก (เลขาเคยสงสัยเหตุใดหัวใจมีเสียงตึกตัก) เขาพบว่า ประธานกำลังแข็ง พูดถึงบรรทัดนี้ คนเขียนก็พลอยจะคิดมากไปด้วย... ไอ้ที่แข็ง คือ ร่างของท่านประธานกำลังแข็ง...จับเนื้อต้องตัวดูก็พบว่าอุณหภูมิในเลือดต่ำ... ตัวเย็นเฉียบ จากที่เคยเป็นพยาบาลมาก่อน เข้าใจว่าท่านประธานคงขาดวิตามิน A-Z ไม่แคล้วไปจากนี้.. จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:00:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ด้วยความตกใจเป็นพยาน เลขานุการผู้แสนซื่อ และแสนสวย (หล่อนเข้าใจว่าอย่างนั้น).... วิ่งออกจากห้อง ไปตีกลองร้องบอกผู้ใหญ่ลี (เออ เอาเข้าไป นอกเรื่องเรื่อยเลยตู) เว้ย ร้องบอกพนักงานคนอื่น ๆ ให้เข้ามาดูโดยไว... ช่วยกันระดมแรงเขย่า...ร่างที่แข็งของประธาน เป็นการใหญ่ ใครบางคนเรียกรถพยาบาลแล้ว... เหตุการณ์ทั้งหมดจึงเป็นเช่นนี้แล เลขาแจงจนจบครบกระบวนความ... ในกังวาลตวาดไล่ พนักงานน้อยใหญ่ กระจัดพลัดพรายออกจากห้อง.... ราวแมลงหนีไฟ....ประธานร้องห้ามเลขานุการ เอาไว้แค่เพียงคนเดียว... เขาขอน้ำเปล่า ไม่ใส่แอลกอฮอล์ชนิดใด และขอพารามาซักสองเม็ดครึ่ง... เลขานุการ ปรามในครึ่งที่เกินมา บอกเกินขนาดในภาวะของยา...อาจเป็นอันตราย ประธานสบถผ่านสายตา กริ้วเกินจะเอ่ย เลขานุการเข้าใจในสายตานั้น... รี่ถอยราวลิเกลาโรง.... เขากลับมาถึงบ้าน ระหว่างทาง ไอมาโดยตลอด... ไอค่อกแค่ก ไอกระด๊อกกระแด๊ก เสียดายที่ไม่ไอเลิฟยู....(มุขฟาย) ภรรยาหลวง ยืนต้อนรับอยู่ตีนบันได.... ลูกไม้ซีทรู ฉลุถึงเนื้อในร่มผ้า ....เย้ายวนในสายตา..... แต่เป็นสายตาคนอื่น เมียหลวงสำหรับเขา แก่เกินไปสำหรับเรื่อง SEX จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เขาบอกภรรยาหลวง   ด้วยวาทะวาทีของขุนแผน.... กล่อมจนหล่อนเชื่อว่า  คืนนี้สามีเธอไม่อาจปลุกนกเขาให้ขันได้.... เขาไม่ได้หย่อนสมรรถภาพทางเพศ   แต่หย่อนจิตหย่อนใจ   และเหนื่อยจนอยากนอน... แต่ประธานไม่อยากฝัน   ยิ่งไม่อยากพลาดฟุตบอลคู่แดงเดือด  ระหว่างลิเวอร์พูลกับแมน ฯ ยูไนเต็ด... แต่เขาไม่อาจฝืนร่างกายในสังขาร  เฉียด 55 ปีไปได้.... เขาฟุบหลับ.....และฝัน.... ความฝันที่ฝันซ้ำฝันซาก   ฝันเลี่ยนเจียนอ้วก... มันเปลี่ยนแค่สถานที่  นอกนั้นคงเดิม   ชายชราปริศนาเนื้อตัวมอมแมม... กองขี้เถ้า  ที่ดูจะสูงขึ้นเรื่อย ๆ  และกองลูกแก้ว  ที่ดูจะลดลงเรื่อย ๆ สวนทางกัน.... เขาเกลียดความฝัน  และจิตแพทย์อาจเป็นคำตอบให้กับเขา... คนใกล้ตัวชี้ว่าควรเป็นอย่างนั้น  แต่เขาเกรี้ยวกราดหนักกว่าเดิมในคำแนะนำนั้น... “ระยรำ.....กรูไม่ได้บ้าเว้ย  ไปเลยมรึง  กรุณาไปไกล ๆ ตีน  ก่อนที่มันจะหลุดไปโดนหน้ามรึง”.... คนใกล้ตัว  พยายามถอยห่าง  เพื่อให้ไกลตีน...ให้สมดังจิตเจตนาของผู้เป็นนาย... ประธานรู้สึกถึง   ความบกพร่องทางร่างกาย.... ในลำคอเขา   เหมือนมีก้อนข้าวเหนียวลูกใหญ่  บรรจุหว่างคอหอย.... มันกลืนน้ำลายลงแต่ละที   เจ็บสะเทือนไปทั้งคอ  หู  ตา จมูก... ที่ว่าสิ่งเหล่านี้  เชื่อมต่อกัน  เห็นท่าจะจริง.... เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว   ก็คงจริงเช่นกัน.... (หมายเหตุ: เขาห้ามใช้คำหยาบคาย  ดังนั้น  จึงต้องเขียน  กรู  และมรึง และรำยรำ เช่นนั้นเน้อ) จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เขาควรไปหาหมอ ใครก็บอกเช่นนั้น.... เขาไม่ใคร่จะใส่ใจเท่าใดนัก...กะอีแค่เจ็บคอ และระคายออกมาเป็นการไอ.... ไม่ได้ทำให้เขาล้มหมอนนอนเสื่อ ซะเมื่อไหร่.... เขาแข็งแรงเกิน กว่าที่ใครหลายคนคิด แล้วเขาจะทำให้รู้ว่า.... ร่างกายเขากับเงินดอล์ล่าสหรัฐ แข็งค่าปานกัน.... ในดึกดื่นของวันหนึ่ง เขากับผู้บริหารระดับสูง นั่งคุยกันหลังแก้วบรั่นดี... อยู่ในบาร์ของเขา บาร์ที่ขยายกิจการ มาจากสลัม การเผาไร่ที่ และยัดเงินให้ใครบางคน... มันเป็นบาร์เบียร์ อันโสมม ที่หมักหมมมาจากน้ำตาคนจนหลายสิบหลังคาเรือน... ผู้บริหารระดับสูง บอกว่า “ความฝันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ...เพ้อเจ้อพอกันกับนโยบายห่วย ๆ ของผู้นำบางประเทศ” ประธานนิ่งงันในความเห็นนั้น.... “น้องหนูสิบสองนาง ที่เล็ดรอดไปรอตามบ้านช่องห้องหับต่าง ๆ ของคุณล่ะ” ประธานหันขวับ สายตาส่อแววไม่พอใจ เขาไม่เคยชอบให้ใครเอ่ยถึงคลังรักเขา.... “ปล่าว ๆ ผมแค่ถามจะถามว่า บางทีคุณอาจเครียดกับงานหนักมากไปก็ได้...” ประธานโยน แก้วบรั่นดี จนน้ำในแก้วเกือบกระฉอกออกมา....มองหน้าเป็นเชิงถามต่อ... “ผมหมายถึงคุณอาจต้องการเซ็กซ์......” ประธานส่ายหน้า อย่างระอาใจ “ไม่ ผมไม่ต้องการเซ็กซ์ ไม่ว่าตอนนี้ตอนไหน หรือกับใคร...” หว่างแสงไฟสีส้ม สะเก็ดความสงสัยจากผู้บริหารระดับสูง หล่นลงแก้วบรั่นดี...... “อะไรคือความหมายของคำนั้น” “คุณไม่ได้เข้าวัดมานานแค่ไหนแล้ว” “.............” จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผู้บริหารระดับสูง คล้ายยืนอยู่บนยอดเขาสูงชัน แล้วไต่ระดับสายตาลงมามอง มดตัวกะจิ๋ว... เขายอมรับกับแก้วบรั่นดี ที่วางอยู่ตรงหน้าว่า ไม่เข้าใจในคำถามของท่านประธาน.. “วัดเหรอ ใช่วัดที่มีพระสงฆ์หรือเปล่า” ประธานอยากจะเอา พนักเก้าอี้ฟาดเข้าที่หน้าคนถามซักสามที.... วัดในประเทศนี้ ตีไปในความหมายใดได้อีก “ไอ้เวร....” เขาสบถเบา ๆ ในใจ.... “ผมว่าผมไม่เคยทำบุญ ไม่สิ อาจจะเคยเมื่อตอนเด็ก ๆ..... คุณเชื่อเรื่องบุญ บาปไหม” ผู้บริหารเอียงคอทำมุมสวย “ ไม่เชื่อ ไร้สาระในสายตา และเพ้อเจ้อพอกันกับเรื่องลี้ลับ” “ผมจะจัดเลี้ยงทำบุญใหญ่ที่บ้าน ในปลายอาทิตย์นี้ คุณเห็นเป็นเช่นไร” “ด้วยความสัตย์จริง ผมไม่เห็นประโยชน์ในการนี้ แต่ถ้าคุณจะจัดเลี้ยงทำบุญจริง ผมก็สะดวกจะไป” ประธานนั่งจ้องสาวรุ่นลูก สี่ถึงห้าคน ที่เริงระบำอยู่เบื้องหน้า.... สาวเจ้าคลอเคลีย กับหนุ่มรุ่นกระทงวัยเดียวกัน.... การเต้นที่ซับซ้อน ยั่วยวน และร่านลีลา.... ประธานเน้นเสียงเครียด.... “เด็กพวกนั้นอายุไม่ถึงใช่ไหม.....” “คิดว่าเป็นเช่นนั้น...” “ไล่เด็กพวกนั้นออกไปจากร้าน...” ผู้บริหารระดับสูงเอียงหู ฉงน ราวกับระดับน้ำในช่องหูมีไม่ทัดเทียมกัน... “ไล่ในที่นี้ คือไล่ออกไป ไล่ไปเลยอย่างนั้นเหรอ” “เออ คุณนี่เว้ย...ผมพูดภาษาไทยนะโว้ย ไม่ได้พูดฝรั่งเศสกับคุณ” “ธุรกิจเราจะเจ๊งนะ....วัยรุ่น เงิน ยาเสพติด คุณก็รู้วงจรเหล่านี้ดี นี่แหล่งหารายได้เรา” “ผมรู้ แต่นี่ร้านผม แล้วหุ้นที่คุณถืออยู่ ก็เบาหวิวจนผมจะหยิบออกจากมือคุณเมื่อไหร่ก็ได้ .และจะบอกให้คุณรู้ไว้เลย ผมมีความคิดจะยุบกิจการบาร์เบียร์นี้ลง” ผู้บริหารระดับสูงแทบอยาก จะขบนิ้วหัวแม่โป้งตัวเอง ในกรณีที่ทำได้... “คุณเป็นอะไรของคุณ...” ประธานไม่ตอบอะไร......เขาวางแก้วบรั่นดีลง ตบไหล่ผู้บริหารเบา ๆ สองที กระดิกนิ้ว เรียกคนขับรถ ที่กำลังสอดลิ้นเข้าปากพนักงานเสริฟสาว... ประธานหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัย ทิ้งไว้ในร้านบาร์เบียร์ ..... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฝันของประธานเป็นสีเทา ......หรือมันไม่มีสี.......เขาเองเริ่มสับสน... เขาไม่เคยเห็นหน้าชายชราชัด ๆ เลยซักครั้งในฝัน......เห็นเพียงลางเลือน..... วันนี้ชายชราชี้ไปในทิศทางแสนไกล เหมือนเช่นเคย...มันซ้ำมันซาก จนเขาคร้านที่จะมอง.... แต่เมื่อเหวี่ยงสายตาไป เขาพบว่ากองขี้เถ้าดูเตี้ยลง....และในทางกลับกัน... ระดับของลูกแก้วสีขาว กลับสูงขึ้น มันสูงล้นจนถึงต้นขา... ประธานใจหายวาบ....ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง.... ขณะกำลังจะหันไปหาชายชรา...เขาได้ยินเสียงที่คุ้นหู มันเหมือนเสียงที่เขาได้ยินอยู่เป็นประจำดังขึ้นว่า... “ดีแล้ว”....... เขาตื่นมาพร้อมกับพบว่า อาการระคายคอเบาลง.....และเขาไอน้อยลง.... ในอาทิตย์ที่สดใส เขามีนัดหวดกอล์ฟกับลูกค้าชาวญี่ปุ่น....และมันสร้างความไม่พอใจแก่คณะกรรมการผู้ถือหุ้นของบริษัท... เมื่อทราบว่า ประธานให้คุณดำรง (แต่งเรื่องมานาน เพิ่งมีไอ้นี่แหละที่มีชื่อให้เรียก 5555) รองประธานไปตีแทน... มันเป็นการไม่ให้เกียรติกับลูกค้าอย่างร้ายแรง....และระยะยาว อาจหมายถึงสายสัมพันธ์ที่จางลง.. คณะกรรมการหลายคน เริ่มกังวลในหุ้นที่ตัวเองกำอยู่.... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:03:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ประธานฝันอยู่ในรูปแบบเดิม...และทุกครั้งที่เขาทำอะไรก็ตาม... ในความหมายของการทำดี.....ลูกแก้วสีขาวในความฝัน ก็จะพอกพูนสูงขึ้นเป็นลำดับ... เช้าวันจันทร์ของเดือนพฤศจิกายน....เขารู้ดีว่า งานจะหนักในช่วงวันนี้ ไม่แพ้กันกับวันศุกร์... ประธานเรียกคนใกล้ชิด ซึ่งเหมือนสุนัขผู้ภักดี ให้เข้ามาในห้องทำงานในคฤหาสน์หลังงามของเขา... คนใกล้ชิด หลบตาต่ำ ในชีวิตของคนกินเงินเดือน และทาสรับใช้อันต่ำต้อย... เขารู้ดีว่า บางประโยคไม่พูดไป จะประเสริฐกว่า..... เขาจึงเงียบ เงียบในระดับที่แทบจะกลืนกินลมหายใจตัวเองลงกระเพาะ เขาแทบไม่กล้าหายใจ..... ประธานนั่งบนเก้าอี้สีดำ ซึ่งมีพนักพิงล้นสูงท่วมหัว.... เขาปรายตามองคนใกล้ชิด....ถามเบา ๆ “แกทำงานให้ฉันมานานเท่าไหร่แล้ว” “7 ปี 5 เดือน 12 วัน 13 นาที 27 วินาที ..แต่ประทานโทษท่านเป็นอย่างสูง ขณะที่ผมตอบท่านมันเป็นเวลา 7 ปี 5 เดือน 12 วัน 13 นาที 33 วินาที....และ...” “พอ ๆ เดี๋ยวกรูเครียด...” ประธานปรามไว้ บุ้ยหน้าควักซิการ์ขึ้นมา เปลวแดงจากปลายไฟแช็ครูปนกนางแอ่นถลาปีก กำลังจะถูกจุดขึ้น... คนใกล้ชิดร้องปราม “อย่าสูบซิการ์เลยครับท่าน...ผมเคยได้ยินมาว่า ซิการ์หนึ่งมวนเท่ากับบุหรี่ยี่สิบมวน หรือยังไงนี่ล่ะ ผมมันโง่ จำได้แค่เท่านี้ เอ่อ....” ประธานโบกมือปราม ใจของคนใกล้ชิดแทบจะหลุดไปอนุสาวรีย์ชัยฯ คิดในใจว่า โดนเตะโด่งออกจากห้องแน่.. ผิดคาด...นอกจากประธานยังไม่ด่าแล้ว ยังเก็บซิการ์ลงที่เดิม... “แกห่วงว่าฉันจะตาย หรือแกห่วงว่าจะไม่มีคนจ่ายเงินเดือนให้แกวะ” “ด้วยความภักดีเป็นสักขีพยาน ผมห่วงท่านจากใจจริง ส่วนเรื่องเงินเดือนผมก็ห่วง แต่ห่วงน้อยกว่าครับ” ประธานหัวเราะร่วน “เออ ๆ พินัยกรรมของฉันมีชื่อแกด้วย แกจะเชื่อไหม” “อะไรนะครับ” “มาอีกคนแล้ว นี่หมู่นี้ฉันพูดอะไร ทำไมคนมันต้องถามย้อนด้วยวะ นี่ฉันชักสงสัยในภาษาตัวเองแล้วสิ” “เอ่อ หามิได้ครับท่าน เพียงแต่หูของผมหยุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง ท่าน...ท่านเขียนชื่อผมลงในพินัยกรรมด้วยเหรอครับ” “เออ สิเว้ย...ชื่อแกเพิ่งถูกบรรจุ ลงไปในการรับมรดกของฉันเมื่อสีวันก่อน” “ผมควรจะซื้อ 40 ดีไหมครับท่านงวดนี้” “ไอ้เวร เดี๋ยวกรูเตะตาย ......ทะลึ่งแล้วไง” จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คนใกล้ชิด สีหน้าอิ่มเอิบผุดผ่องเป็นยองใย ขณะส่งคำขอบคุณผ่านริมฝีปากออกไปเป็นชุด... แล้วจะถอนตัวออกจากห้อง...ก็ได้ยินเสียงประธานเรียกไว้... “แกเอาเช็คสิบสองใบนี้ไป....เอาไปให้เมียฉันสิบสองคน ที่กระจายอยู่ทั่วประเทศไทย...บอกเธอไปว่า เอาไปแล้วเลิกยุ่งกับฉันอีก....” คนรับใช้แทบจะกรี๊ดเป็นภาษามาลายู....ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “แกไม่ต้องถามอะไรฉันหรอก ทั้งจากคำพูดและจากสีหน้าแก เอาเป็นว่าฉันพอกับเรื่องนี้แล้ว...พวกหล่อนจะพอใจกับจำนวนเงินที่ได้ไป...พวกหล่อนมีบ้าน มีรถ มีเงินจำนวนนี้ พวกหล่อนอยู่ได้ไปจนแก่ตาย หรืออาจจะตายก่อนแก่ด้วยซ้ำ” “ครับท่าน” คนใกล้ชิดรับคำ เดินรับเช็คสิบสองใบ สายตาเพ่งมองจำนวนเงินในเช็คแต่ละใบ ‘ให้ตายสิโรบิน..... นี่ท่านเจ้านายเรา ละลายคลังเอาเงินมาให้พวกหล่อน หรือไงกันนี่...’ กระซิบกระซาบแห่งความคิด ผุดแล่นในใจคนใกล้ชิด.... ประธานนั่งมองดูมวนซิการ์ เขาไอมาสามครั้ง ก้อนเหนียว ๆ ในลำคอดูจางลง... ไวเท่าความคิด เขาหยิบกล่องซิการ์โยนลงในถังขยะสีบลูเบอร์รี่..... กดโทรศัพท์ เรียกประชุมผู้ถือหุ้นบริษัท ในเวลาบ่ายโมงครึ่งของวัน.... ในวาระการประชุม ใครหลายคนในห้อง เป็นผู้มีเอี่ยวกับกิจการบาร์เบียร์.... ประธานประกาศชัดแจ้งว่า สิ้นเดือนหน้า จะไม่มีบาร์เบียร์แห่งนั้นอีกต่อไป... มันจะฝังตัวเองลง และเขาตัดสินใจจะคืนน้ำตาให้แก่คนที่สูญเสียบ้านไป ในการเผาไล่ที่อันแสนเลว... ประธานเรียกเอารายชื่อของผู้เสียหาย จากการกระทำนั้น ถึงแม้จะหลายปีผ่านไป.... แต่เขายังมีรายชื่อ ผู้คนในบ้านหลังคาสังกะสีอยู่ครบครัน มันไว้ใช้ข่มขู่ ไม่ให้เรื่องราวนี้ไปถึงมือกฏหมาย... แต่ครั้งนี้ รายชื่อเหล่านั้น จะถูกใช้ในทางส่งเงินชดเชยไปให้ จนครบทุกจำนวนหลังคาเรือน... ................. ปีใหม่แล้ว....เขาถอนตัวจากแวดวงธุรกิจ....ทำพินัยกรรมครบถ้วน และเรียกลูก ๆ 4 คนมาล้อมวงรับฟังจำนวนเงิน ที่จะได้เมื่อเขาสิ้นอายุขัย.... ประกาศิตของเขาผู้เป็นพ่อ ประกาศชัดเจน ใครในจำนวนพี่น้อง เสือกฆ่ากันเอง จะเจอคำสาปมรณะ... ลูกชาย สองคน และลูกสาวสองคน หันมองหน้ากัน พาลนึกไปถึง “ริง คำสาปมรณะ” ของ ซูสุกิ โคจิ... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 “พ่อแบ่งเงินไว้ให้พวกแก ในจำนวนที่เหมาะสมและเท่ากัน...และจะโง่มากถ้าพวกแกริษยากันเอง จำไว้ว่าพวกแกมีพ่อคนเดียวกัน มีแม่คนเดียวกัน กรุณาอย่าดัดจริตลืม...” ประธานมอบหมายให้ ลูกชายคนโต ขึ้นนั่งเป็นประธานใหญ่ ส่วนลูกสาวเป็นรองประธาน และลูกอีกสองคน.... เป็นผู้ช่วยรองประธาน หรือจะเป็นกลากเป็นเกลื้อนก็เชิญตามสบาย.... ประธานมีความสุข กับการนั่งให้อาหารปลาในบ่อน้ำของคฤหาสน์.... และพอใจที่จะนั่ง ฟังเพลงสุนทราภรณ์ มากกว่าจะนอนบนตักสาว ฟังเพลงแร็พ... ฝันของประธาน แทบไม่ได้ฝันถึงเรื่องเดิมอีกเลย ไม่มีชายชรา ไม่มีกองขี้เถ้า ไม่มีกองลูกแก้ว... มันหายไปจากมโนสำนึกเขา จนแทบจะเลือนลืม... แต่คืนหนึ่ง คืนไหน ในหน้าร้อนของปี.... เขากลับมาฝันอีกครั้ง เขาเห็นพื้นหญ้าสีเขียว....เขาเห็นนกพิราบสีขาว และเขาสัมผัสได้ถึงอ่อนละมุนของลมเย็น.... เขาได้ยินคนเป่าขลุ่ย มันบรรเลงเสียงแหลมยาว....ทอดจังหวะเชื่องช้า แต่น่าอภิรมย์... ประธานเดินตาม เสียงขลุ่ยไปตามแนวหญ้า ที่ไหวตัวลู่เอนตามลม กระเพื่อมเป็นภาพงดงาม.. เขาเห็นชายชราอีกครั้ง เป็นครั้งที่เท่าไหร่ ก็คร้านจะนับ รับทราบแต่ว่า เขาไม่ได้เห็นชายชรามานานมากแล้ว... ประหลาดล้ำ ที่คราวนี้ประธานกลับรู้สึกคิดถึงชายชราอย่างที่สุด... เขาเดินกึ่งวิ่ง เพื่อไปให้ถึงจุดที่ชายชรานั่งอยู่ ..... เมื่อเข้าสู่วิถีสายตา...เขาพบว่า มือของชายชรามีขลุ่ยสีขาว.... ชายชรา ลุกขึ้นยืนเคียงกัน สะบัดหน้าสองสามทีรัวเร็ว... พริบตานั้น ประธานถึงกลับผงะ แล้วแทบจะเซล้มไปด้านหลัง.... ชายชราคนนั้น ก็คือตัวเขานั่นเอง....ตัวเขาในสภาพที่มอมแมมยับเยิน สกปรก เหม็น....เสื้อผ้าเก่าคร่ำ... หนวดเคราที่รุงรังถึงแม้จะปกปิดใบหน้าช่วงล่าง แต่พอเห็นหน้าชัด ๆ แบบนี้แล้ว เขาก็รู้ทันทีว่านี่เป็นหน้าของเขาเอง.... เขาดูกระจกมา 55 ปี ถ้าคนดูกระจกมา 55 ปีทะลึ่งจำหน้าตัวเองไม่ได้ ก็ควรจะไปลาแมวน้ำบวชแล้วกรุณาอย่าสึกออกมาจะประเสริฐสุด... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ประธานไม่เข้าใจ นี่เรื่องอะไร...(เขารู้มาจากคนเขียนว่าตั้งกระทู้ไว้ในชื่อ Dream เอิ๊ก ๆ) ...... และจะกระแดะไปหน่อย ถ้าเขาจะเข้าใจได้ด้วยตัวเอง....เขาจึงถามชายชราในใบหน้าเขา ..... “นี่มันอะไร ฉันไม่เข้าใจ...” ชายชราไม่ตอบกระไร....ชี้ไปในทิศทางอันแสนไกล.... ประธานหันตามไป ครั้งนี้กองลูกแก้วสูงล้ำจนล้นขึ้นฟ้า....มองเห็นยอดก็จริง แต่มันก็สูงมากจนน่าเหลือเชื่อ.... แต่สิ่งที่แปลกไป ก็คือกองขี้เถ้าที่หายไป....หายไปและไม่มีปรากฏอยู่ในสายตา... หันกลับมาอีกที....ชายชราปรากฏตัวอยู่ในชุดสูทสีขาว เนคไทลายโดราเอมอนถือโดรายากิ.... ทำให้รับทราบว่า รสนิยมของตัวเขาในความฝันของเขา ติงต๊องไม่ใช่เล่น... ชายชราในชุดสูทสีขาว เอ่ยเสียงราบเรียบ... “หากเจ้าเลือกทางเดินผิด ในครั้งก่อน เจ้าก็จะเป็นชายชราคนที่เจ้าเคยเห็น....อิดโรย โหยแรง ไม่ต่างอะไรกับขอทานอับจนคนหนึ่ง....” เว้นระยะหยุดพูดเพียงเสี้ยว แล้วเอ่ยต่อ.. “ถ้าเจ้าเลือกบาป ทางเดินของเจ้าจะเป็นอย่างไรรู้ไหม....” ประธานกลืนน้ำลายลงคอ ส่ายหน้าเหยเก.... “ข้าบอกเพียงว่า ป่านนี้ที่ที่เจ้าอยู่ คือคุก ไม่ใช่คฤหาสน์” “ความฝันที่ผ่านมาคืออะไร แล้ว...แล้วคุณเป็นใคร...” ชายชรายิ้มอ่อนโยน.... “เจ้าเชื่อในบุญบาปหรือยัง.....” “ผม .....ผมไม่รู้” ชายชราส่ายหน้า.... “ไม่ ไม่ ไม่...เจ้ารู้ เรียกข้าว่าพญามาร....ในศาสนาเจ้า ส่วนในอีกศาสนา เรียกข้าว่า ซาตาน....” จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:06:03 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ประธานแสดงสีหน้าไม่เชื่อถือเท่าไหร่นัก... “หากท่านเป็นพญามาร หรือ ซาตานจริง เหตุใดท่านจึงช่วยข้า” ชายชรา ยกนิ้วชี้ขึ้นมา ปัดขึ้นปัดลงอยู่หลายที “เจ้าเคยเห็นข้าช่วยเจ้าเหรอไง ซักครั้งของความฝันที่เจ้าประสบ ข้าทำอะไรเป็นการช่วยเจ้าอย่างงั้นหรือ อย่าสำคัญตัวผิด มนุษย์...ข้าแค่รอดู ข้าแค่รอกัดกินกิเลสของเจ้า ในตัวข้าเปรียบดั่งเปลวเพลิง...ข้ากลืนกินความทะเยอทะยานอยากของเจ้า ข้ากลืนกินกิเสสและตะกอนแห่งความชั่วช้าของเจ้า ข้ากลืนกินแล้วคายออกมาเป็นขี้เถ้าอย่างที่เจ้าเคยเห็น...บัดนี้กิเลสเจ้าบางลงอย่างเห็นได้ชัด ประโยชน์อันใดที่ข้าควรอยู่ก็หมดค่า....สมควรแก่เวลา ที่ข้าจะอยู่ในฝัน ฝันร้ายของใครก็ได้ ที่เป็นเช่นเจ้าในยามก่อน....ลาล่ะมนุษย์” ก่อนที่ชายชราจะหันหลังจากไป เขาหันกลับมาถามประธานด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “เจ้าว่าเน็คไทข้า เป็นไงบ้าง” “ฮ่วย ไรวะ” ประธานเผลอสบถเป็นภาษาอีสาน.. “แต่เค้าชอบนะตัวเอง น่าร้ากกก....” “กรูอยากบ้า...” “ข้าไปก็ได้ เจ้าไร้อารมณ์ขันมนุษย์ ระวังจะตายโดยที่ไร้รอยยิ้ม แล้วข้าจะรอเจ้าหากเจ้าไป...นรก” ประธานตื่นในเช้านั้น.....มันเป็นช่วงตี 5 ตามเวลาประเทศไทย ...... เขากดกระดิ่งเรียกคนรับใช้ และแม่บ้าน ให้จัดเตรียมอาหารเก้าชุดใหญ่... เขาร้องบอกไปว่า จะขอทำบุญกับพระเก้ารูป.... คุณ ๆ ล่ะเชื่อในเรื่องความฝันหรือไม่..... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จบแล้วนะครับ  ขอบคุณทุก ๆ ท่านล่วงหน้าที่แวะเข้ามาอ่านนะครับ... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 14:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แล้ว dream 1 มันไปไหนอ่ะคะ อ่ะโห เปรียบซะ ... " ความหนาวเย็นของแอร์.....อาจฝังนกเพนกวินให้ดิ้นดับได้.." แปลว่าคุณเพนกวินฯ ไม่ชอบแอร์ ... ใช่ป่ะคะ ตรง คห.ที่ 4 อยากได้ปี่พาทระนาดป่าวคะ แตรง แตร่ง แตร้ง แตร๊ง แตร่ง แตร้ง แตร๊ง แตร่ง แตรง ง่า ... มุมหนึ่งของคุณชูวิทย์หรือป่าวคะเนี่ย ง่า ... (ของ่าอีกที) ถ้าเป็นคนจริงเขาคงไม่กลับตัวได้ง่ายขนาดนี้หรอก ... แสดงว่าบาปมีเยอะ ซาตานได้กินเยอะไป เลยต้องอ้วกออกมาเป็งขี้เถ้า ...หรือป่าวคะ อิอิอิ เอ๊ ... หรือว่าคุณ เพนกวินเคยฝันแบบนี้มาแล้ว !! จากคุณ : i_tua_yung - [ 1 ธ.ค. 47 17:14:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 5555 คุณ i_tua_yung  อ่านจบแล้วเหรอครับ... ดีใจ ๆ มีคนอ่านจบ  ปกติจะบ่นกันว่ายาว ๆ ... ส่วน Dream.....1  มันเป็นอารัมภบทนิดหน่อย  .... ไม่มีเนื้อเรื่องอะไร  เป็นคล้าย ๆ บทความ... ก็เลยไม่เอามาใส่ไว้น่ะครับ  แต่ถ้าอยากอ่านก็ตามลิงค์นี้ไปครับ.. http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A3145710/A3145710.html ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะครับ... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 1 ธ.ค. 47 19:57:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สนุกดีค่ะ มีมุก มีเหน็บ :) จากคุณ : scottie - [ 1 ธ.ค. 47 20:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ ขอบคุณครับ... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 2 ธ.ค. 47 07:18:16 ]