ความคิดเห็นที่ 1 คืนนี้หล่อนว่าง  ได้คิดถึงเขาบ้างคงดี ******************** สำนวนยื่นฟ้องในมือถูกวางราบกับโต๊ะเขียนหนังสือในห้องนอน  มุจลินท์ละสายตาจากสิ่งนั้นหันไปมอง ราเมศร์ผู้เป็นสามีที่กำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจก   พ่อหนุ่มสำอางคนเดิม  ประณีตในการแต่งตัวจนน่าระแวงว่า  จะเอาเสน่ห์ไปหว่านไว้รอบตัวให้สาว ๆ ตามเก็บ แอบมองเขาราวกับไม่ใช่เจ้าของ  ผู้ชายตัวจริง  ที่มีความเป็นผู้ชายเสียจนหล่อนเองยังอดไม่ได้ที่จะแอบมองตอนเขาเผลอ  แต่พอเขาจับได้ก็ปั้นหน้าไม่รู้ไม่ชี้  กลัวเขาได้ใจ  หรือรู้ว่าได้ใจไปแล้ว อารมณ์อย่างนี้  ทำให้อยากจะสนใจเขามากกว่าที่เคยทำ  แต่ก็ยังเก้อกระดากเกินไป  ที่ยอมให้หลุดปากออกมาจึงเป็นเพียงคำว่า “คุณไปจังหวัดไหนนะคะคราวนี้”   หล่อนว่าถามด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงานที่สุดแล้ว  แต่อีกฝ่ายก็เลิกคิ้วมองอย่างฉงนสงสัยเสียมากมาย  ทำให้หล่อนฉุนขึ้นมาเฉย ๆ   “ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก” เสียงหล่อนขึ้นจมูก   ดูเอาเถอะ  เขานี่ยังไงกัน  พอหล่อนไม่สนใจก็โอดครวญ  พอหล่อนจะใส่ใจขึ้นมาบ้างก็ทำท่าเสียหมดอารมณ์จะทำดีด้วย “เปล่าน่าลินท์" เขาเคยชินแล้วกับอารมณ์ผันผวนของหล่อน  ไม่เคยถือสามาแต่ไหนแต่ไร  วันนี้ก็คงเหมือนวันนั้น  "ผมเพียงแต่แปลกใจที่เห็นคุณอยากรู้ขึ้นมา  ร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยสนใจ ผมบอกก็ เอาแต่พยักหน้าท่าเดียวเหมือนอยากให้ผมไปให้พ้นหูพ้นตา”  หางเสียงเขาติดจะน้อยใจไหมนะ  ผู้ชายขี้อ้อน  ทำบ่อยจนเป็นธรรมชาติ  จะปลื้มทีก็ต้องชั่งใจ  ไม่รู้ว่ามาไม้ไหนกันแน่ หล่อนค้อนขวับเป็นเชิงเบรค  ไม่อย่างนั้น  ประเดี๋ยวเถอะ  เขาเป็นได้แจกแจงข้อบกพร่องของหล่อนเป็นฉากๆ   ก็หล่อนน่ะบกพร่องหน้าที่ของคนเป็นภรรยาจะตาย  นอกจากจะไม่เอาใจใส่เขาแล้วยังแทบจะคอยเอาเรื่องเอาราวเขาตลอดเวลาด้วยซ้ำ  หล่อนเมินเฉย  ไม่ใส่ใจแม้คำตัดพ้อของเขา “คุณไม่ค่อยอินังขังขอบกับผมอย่างนี้  คอยดูเถอะผมมีคนดูแลใหม่  คุณก็ไม่มีวันรู้” จนใจไม่รู้จะจัดการยังไงกับหล่อนดี  เขาก็ขู่ฟ่อ  ซึ่งได้ผลทุกที  เหมือนงูที่ถูกตีขนดหาง  ก็เขาเป็นของหล่อน  ถึงไม่สนใจ  แต่ก็ยังไม่อยากให้ใครไปครอง  หล่อนเห็นแก่ตัวเล็กน้อยถึงปานกลาง “เชอะ  ทำไมจะไม่รู้  หูตาฉันกว้างจะตาย  คุณไม่รู้จริงอย่าพูดดีกว่า” หล่อนยังลอยหน้าเถียง ไม่ยอมหรอกเรื่องแบบนี้   “แล้วถ้าคุณรู้ว่าผมมีใหม่  แล้วคุณจะทำอะไรผมได้” เขาหยั่งเชิง  รู้สึกสนุกกับการได้ยั่วยุอารมณ์หล่อนบ้าง  ก็หล่อนน่ะชอบทำท่าไม่แยแสเขา  ปล่อยให้เขารักมากอยู่ข้างเดียว  จนแล้วจนรอด  เขาก็เอาชนะใจหล่อนไม่ได้เสียที  ผู้หญิงอะไรใจแข็ง  เขาน่ะ  ได้ชื่อว่าเสน่ห์แรงแล้วนะ  ยังแพ้ใจหิน ๆ ของหล่อนอยู่ได้ตั้งนานสองนาน “ฉันก็ฟ้องหย่าคุณสิ ในฐานะที่คุณยกย่องหญิงอื่นฉันภริยา  กฎหมายไม่ได้มีไว้ดูเล่นนี่  ลองดูสิฉันจะเรียกค่าทดแทนเสียให้เข็ด” หล่อนทำท่าจะเอาเรื่องเขาจริงๆ ทั้งที่เป็นเรื่องพูดเล่น  แต่เท่านี้เขาก็รู้สึกชื่นมื่นแล้ว อย่างน้อยหล่อนก็แสดงออกถึงความหงุดหงิด  คงไม่อยากให้เขามีคนอื่นเหมือนกันแหละน่า  ทำปากแข็งไปอย่างนั้นเอง   “คุณนี่เค็มจริงๆ  มิน่าทะเลเรียกพี่” สัพยอกหล่อนแรงๆแล้วเขาก็หัวเราะครื้นเครง  อารมณ์ชักดีขึ้นมาเชียว  อยากให้หล่อนหวงบ้าง  ไม่ใช่เขาเป็นฝ่ายบ้าอยู่ข้างเดียว  บ้ารักหล่อน  ใครรู้อายแย่ที่เขาต้องงัดทุก กลยุทธ์ขึ้นมาเอาชนะใจผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า "เมีย" “ทำไมนะเขาถึงได้พูดกันแต่ว่า  ผู้หญิงอาชีพที่ไม่ควรนำมาเป็นเมียมีแค่ครูกับหมอ  ผมว่าน่าจะรวมพวกทนายความไปอีกอาชีพนะ  เพราะหัวหมอนี่ก็อันตรายเหลือเกิน” แขวะหล่อนอีก  ยั่วให้หล่อนยั้วะเล่นๆ “พวกผู้ชายก็เหมือนกัน” หล่อนยอกย้อนไม่ยอมแพ้  “ไม่ควรมีแค่รถไฟ เรือเมล์  ลิเก ตำรวจหรอก  ควรรวมพวกทนายทะแนะอย่างคุณเข้าไปด้วยถึงจะถูกเพราะเป็นพวกตะลอน ๆ อยู่ต่างจังหวัด  ไว้ใจไม่ค่อยได้เหมือนกัน” มีหรือที่หล่อนจะยอมให้เขาเหน็บฝ่ายเดียว  ฝีปากหล่อนก็ทนายความอาชีพเหมือนกัน นั่นเป็นเหตุการณ์ในวันก่อน ๆ ที่ต่อปากต่อคำกันด้วยเหตุการณ์สมมุติ  หากแฝงไปด้วยแนวความคิดที่แท้จริงเอาไว้  ถึงจะไม่ค่อยรักใคร่เขาเท่าไหร่  หล่อนเองก็มีสัญชาตญาณแห่งความเป็นเจ้าของที่ไม่อยากให้ใครมาชิงของ ๆ หล่อนไป  ทั้งที่ยามหล่อนครอบครองอยู่ก็ไม่ค่อยจะเห็นคุณค่าสักเท่าไร “คุณจะไปก็ไปเถอะ” หล่อนตัดบทเมื่อเห็นเขายังทำพิรี้พิไรโอ้เอ้จะอยู่คุยต่อ  เขาลุกขึ้นด้วยท่าทางอิดออด “ไม่เดินไปส่งผมหน่อยหรือ” เขาอ้อน  นี่ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นคงหลงเขาหัวปักหัวปำ   ถึงกระนั้น  หล่อนก็ยังใจดำได้ลงคอ “ไม่ล่ะ  คุณไม่ได้ไปนานอะไรนักหนานี่  ขอให้โชคดี  ฉันส่งตรงนี้ก็แล้วกัน” ว่าแล้วหล่อนก็ลุกขึ้นเดินมาส่งเขาแค่ปากประตูห้องนอนจริงๆอย่างที่พูด  ไม่วายที่จะสำทับให้เขาหัวเราะอย่างกรุ้มกริ่ม “แล้วอย่าไปมีเมียน้อยเรี่ยราดแถวนั้นล่ะ  ฉันเอาตายเชียวนะ” ก็แค่นี้ที่หล่อนแสดงออกว่าหล่อนคือเจ้าของเขาและเขาคือเจ้าของหล่อน  และเป็นเหตุเดียวที่เขาจะเรียกร้องความสนใจจากหล่อนได้  นอกจากนั้นแล้ว .ไม่มีทาง จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 1 ธ.ค. 47 18:24:58 A:203.156.25.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ราเมศร์ไหวไหล่ให้กับประตูห้องที่ปิด  ภรรยาเขาก็เป็นเสียอย่างนี้  แต่เขาหรือจะมีสิทธิ์ตัดพ้อ  ในเมื่อหล่อนเหมือนเดิมจะตาย สีหน้าทะเล้นเมื่อสักครู่จางไปไม่เหลือหรอ  ความหม่นหมางเข้ามาครอบงำ  ชายหนุ่มเคลื่อนไหวกายออกจากบ้านมาถึงรถ   อดคิดถึงหล่อนไม่ได้  เมื่อไหร่ความรู้สึกเก่า ๆ จะหายไปจากใจเขาเสียทีนะ  หรือเป็นความผิดของเขาเองที่ดันทุรังจะแต่งงานกับหล่อนให้ได้   เขารู้ว่าหล่อนไม่ได้รักเขา   ยามนั้น  หล่อนกำลังเศร้าจัดเพราะถูกคนรักหักหลัง  เขานี่แหละที่ก้าวเข้าไปหา  ไปปลุกปลอบ  และยั่วยุให้หล่อนฮึดสู้   “ร้องไห้เสียใจอย่างนี้  เขารู้เข้าต้องสะใจแน่เลยที่เห็นคุณรักเขาหัวปักหัวปำขนาดนี้” คำของชายหนุ่ม  ทำให้มุจลินท์หยุดฟูมฟายขึ้นมาทันที  ใช่สิ  หล่อนจะร้องไห้ให้กับผู้ชายพรรค์ทรยศทำไม  ให้เขาเย้ยหยันเอาภายหลัง   น้ำตาเหือดแห้งทันควัน  ผู้ชายตรงหน้ารู้ใจหล่อนยิ่งกว่าอะไร  นานกี่ปีแล้วนะที่เขาตามหล่อน  ทนทั้งที่รู้ว่าหล่อนมีคนรักอยู่แล้ว  แถมหน้าด้านหน้าทน  ไล่ก็ไม่ไป ยามที่หัวใจอ่อนแอ  หล่อนไม่มีแรงแม้แต่จะไล่  หล่อนมองหน้าเขานิ่งไป   “แต่งงานกับผมมั้ย  แต่งก่อนที่เขาจะแต่งกับผู้หญิงของเขา” เขาโพล่งออกมา  ทำเอาหล่อนชะงัก  แต่สีหน้านั้นบอกว่าไม่ล้อเล่น  เขาบ้าพอที่จะขอหล่อนแต่งงานตอนที่หล่อนกำลังนั่งร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง  น้ำตายังไม่เหือดสนิทด้วยซ้ำเมื่อเขาขอแต่งงาน   ไม่มีการบอกรักอย่างอ่อนหวาน  มือเขาก็ยังวางอยู่บนตักตัวเอง  ไม่ได้เอื้อมเข้ามากุมมือของหล่อนไว้อย่างปลอบประโลม  เพราะหากผลีผลามอย่างนั้น  อาจถูกหล่อนตบเอาได้ แต่ข้อเสนอของเขาก็เข้าท่าไม่น้อย  ในเมื่อเขาบ้าพอที่จะขอ  และมันก็ทำให้หล่อนสามารถเชิดหน้าอยู่ในสังคมนี้อย่างผู้ชนะ ผู้ชายตรงหน้า  ไม่ได้มีข้อบกพร่องจนน่ารังเกียจ  เขาอาจจะหล่อล้นเสน่ห์ไปหน่อย  คำพูดคำจารอบจัดจนยากจะจับได้ไล่ทัน  แต่หล่อนก็ไม่เคยจนตรอกเสียที  รู้ทันเขาทุกทีซีน่า  ดังนั้น  ผู้ชายอย่างเขาที่ออกจะรักยืนยง  ตั้งแต่หล่อนด่า  หล่อนไล่  ก็ยังอดทน  เขาก็ควรเป็นทางเลือกที่ดีในยามนี้  เขาบ้าพอ  หล่อนบ้ายิ่งกว่าเมื่อตอบว่า “ตกลงค่ะ  ราเมศร์  ฉันแต่งงานกับคุณ”   ตอบไปแล้วรู้สึกสะใจยิ่งกว่า  ใช่  ผู้ชายทรยศคนนั้น  เขาไม่ควรเป็นผู้ชนะ  รักกันอยู่ดี ๆ  ไม่มีวี่แววว่าเขาจะเจ้าชู้  แล้วจู่ ๆ ผู้หญิงอีกคนก็โผล่เข้ามาในชีวิตเขา  แล้วคว้าเขาไปดื้อ ๆ  เขาก็พลอยรู้เห็นเป็นใจ  อย่ามาพูดหน่อยเลยว่ามันเป็นอุบัติเหตุ  อุบัติเหตุอะไรทำให้ผู้หญิงคนนั้นท้องได้  พูดบ้า ๆ ฟังอย่างไรก็ไม่ขึ้น   “ผมจำเป็นต้องแต่งงานก่อน  พ่อเขามีอิทธิพล  แล้วผมจะหาวิธีเขี่ยเขาให้พ้นจากชีวิต  ลินท์รอผมนะ” วาจามักง่ายสิ้นดี  ให้หล่อนรอเขาหย่าจากภรรยานะหรือ  อยากจะหัวเราะ  แต่ที่ทำก็คือ  หล่อนไล่เขาไปให้พ้นจากชีวิต  แล้วกลับมานั่งร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง   “ไปรับผิดชอบผู้หญิงของคุณเถอะ  ชีวิตฉันไม่จำเป็นต้องมีคุณ” หล่อนเชิดหน้าเย่อหยิ่ง  ไม่เคยแคร์  ผู้ชายคนนั้นคอตกเมื่อเดินจากไป  คำพูดของราเมศร์จึงกระชากใจหล่อนยิ่งนัก  นี่ถ้าเขารู้ว่าหล่อนร้องไห้เสียใจกับการจาก  ไปของเขา  เขาต้องเยาะหล่อนแน่   ข้อเสนอของราเมศร์จึงหอมหวานสำหรับหล่อน  แต่งงานกับคนที่หล่อนรักไม่ได้  ก็แต่งกับคนที่รักหล่อนนี่แหละ  ถึงอย่างไรเขาก็รักหล่อน  รักมานานแล้วด้วย แล้วหล่อนก็แต่งงานกับราเมศร์  ท่ามกลางความฉงนสนเท่ห์ของเพื่อนฝูงว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร “ไหนแกบอกว่าเกลียดเขาเข้าไส้  รำคาญที่เขาไม่เลิกตามตอแยเสียที  แล้วนี่ไปไงมาไง  ลุกขึ้นมาแต่งงานกับเขาได้  ประชดป่าช้าหรือไง” เพื่อนฝูงที่จบมาจากคณะเดียวกัน  ทำไมจะไม่รู้ความเป็นไม้เบื่อไม้เมาระหว่างหล่อนกับเขา  สมัยเป็นนักศึกษาร่วมคณะ  เขาเป็นผู้ชายช่างยั่วเย้า  แหย่คนโน้น  เย้าคนนี้  บางทีจิกเอาเจ็บ ๆ  โดยเฉพาะกับหล่อน  ทำให้หล่อนปั้นปึ่งใส่ “คุณน่าจะชอบคนบ้านเดียวกันนะ” เขากล้าเปิดเผยความรู้สึกในใจของตัวเองอย่างไม่ไว้หน้า  ทำเอารู้กันทั้งคณะว่าเขาชอบหล่อน  กล้าบ้าบิ่นจนบางทีทำให้หล่อนอายเพื่อน ๆ  เพราะความรู้สึกของเขามันลือลั่นไปทั่วคณะ  โดยไม่เคยสนใจว่าหล่อนมีคนรักอยู่แล้ว  เป็นหนุ่มต่างคณะที่มีบุคลิกตรงกันข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิง  คนรักของหล่อนเป็นผู้ชายสุภาพ  ต่างกับเขา  “กะล่อน”  น่าจะเป็นคำนิยามที่ตรงความจริงที่สุด “ไปชอบหนุ่มต่างบ้านมันจะดีอะไร  ไกลหูไกลตาก็เท่านั้น  เขามีคนอื่นนอกจากคุณ  คุณก็ไม่รู้” เขายั่วหน้าเป็น  ชวนให้หล่อนโมโหตะหงิด ๆ อยู่เป็นประจำ  ความรักของเขามันประหลาด  แทนที่จะอ่อนหวาน  กลับกวนประสาท  ซ้ำยังไม่เป็นสุภาพบุรุษ  ใส่ไฟคู่แข่งอย่างหน้าไม่อาย  โดยที่อีกฝ่ายไม่มีโอกาสรู้  ไม่ใช่ลูกผู้ชาย  คะแนนที่หล่อนให้เขาจึงติดลบตลอดมา  ขณะที่คนรักของหล่อน  สุภาพบุรุษที่สุดในโลก “ยังกะพวกคณะเราใกล้หูใกล้ตาไว้ใจได้นักนี่  กะล่อนงี้ที่หนึ่ง  ไม่ต้องมายิ้ม  ฉันหมายถึงคุณด้วยนั่นแหละ” ทนไม่ได้  หล่อนก็แหวใส่เขาบ้าง  ก็เขาน่ะ  ไม่เป็นสุภาพบุรุษอย่างสิ้นเชิง “แต่ผมเป็นประเภทรักจริงหวังแต่งนะ” เขายังทำท่าจริงจัง   “แหวะ  เชื่อตายล่ะ” เขายิ้มหวานใส่นัยน์ตาหล่อนเสียอย่างนั้น  ผู้ชายอะไร  เหลือทนจริง ๆ มุจลินท์เดินไปดูที่หน้าต่าง  เขาขับรถออกไปแล้วเหมือนเคย  นึก ๆ ก็ใจหาย  ทำไมหนอหล่อนจึงไม่แสดง  น้ำใจกับเขาบ้างให้สมกับที่เขาดีต่อหล่อนชนิดที่หล่อนเองก็ไม่เคยคาดคิด  เพียงแค่เดินไปส่งเขาที่รถ  ได้ร่ำลากันบ้าง  ทำอย่างที่เขาเคยเย้าแหย่ “เป็นนางเอกหน่อยไม่ได้หรือ  หน้าตาก็ออกจะให้” เขาชมแกมเหน็บ  ตอนที่ยื่นข้อเสนอให้หล่อนไปส่งเขาที่รถยนต์แล้วหอมแก้มฝากรอยหวาน ๆ ไว้ให้กันยามห่างกัน แล้วหล่อนปฏิเสธ   “หน้ายังกะโจร  อยากจะเป็นพระเอก” หล่อนยังแกล้งว่าเขา  เรียกเสียงหัวเราะก๊าก  เขาไม่เคืองเพราะรู้อยู่แก่ใจว่า  หน้าตาเขานั้นห่างไกลจากคำว่าโจรมากนัก เขาเรียกร้องสมัยที่แต่งงานกันใหม่ ๆ  แล้วเย้าแหย่อีกสองสามครั้งหลังจากนั้น  เมื่อไม่ได้ดั่งใจ  ก็คงจะเบื่อ  เพราะบัดนี้  เขาเลิกร้องขอแบบหนังน้ำเน่านั้นแล้ว  แต่เมื่อสักครู่  เขาขอเพียงให้หล่อนไปส่งเขา  หล่อนก็ยังใจร้ายปฏิเสธ  นี่นอกจากหล่อนจะไม่ได้เป็นนางเอก  แล้วยังเหมือนนางมารร้ายหรือเปล่านะ  คงไม่...เพราะหากเขารู้สึกขนาดนั้น  คงต้องหลุดปากออกมาแล้วแหละ  ก็ปากเขาน่ะ  มันเราะร้ายอย่าบอกใคร รักน่ะรัก  แต่ปากจัดเสมอต้นเสมอปลาย นี่หล่อนแล้งน้ำใจกับเขามากเกินไปหรือเปล่านะ  แม่เองก็เคยเตือนหล่อนอยู่บ่อย ๆ ที่เห็นหล่อนปล่อยปละละเลยเขาเกินไป “ระวังเถอะยายลินท์  ไม่ดูแลเขาบ้าง  เดี๋ยวเขาเปลี่ยนคนสบตา  แล้วจะหาว่าแม่ไม่เตือน” แม่หล่อนก็พลอยอินไปกับสำนวนของลูกเขยหัวประจบ  เก็บคำของเขามาสั่งสอนหล่อน  แผนเขาลึกร้ายตามเคย  อาศัยมือคนแก่จัดการกับหล่อน รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นเขานั่นแหละตัวดี  ทำให้หล่อนถือทิฏฐิ  ปากกล้า ยอกย้อนผู้เป็นแม่ “ก็ช่างเขาเป็นไรแม่  หนูไม่แคร์นักหรอก  หนูเองก็ไม่ได้รักเขา  แม่ก็รู้” “แกอย่ามาทำปากแข็งหน่อยเลยยายลินท์  แม่รู้นิสัยแกหรอกน่า  ถ้าไม่รักเขาบ้างเลย  แกจะทนอยู่กับเขาได้ถึงป่านนี้หรือ  แกน่ะมันเอาเรื่องจะตาย” ต๊าย  นี่แม่เข้าข้างเขาขนาดนี้เชียวหรือ  หรือว่าหล่อนเป็นลูกสะใภ้  ส่วนเขาเป็นลูกชาย  มันก็ไม่ใช่นี่นะ   “แม่ขอเตือนนะแกนะลินท์  เอาใจเขาบ้างอย่าปล่อยให้มันสายเกินไป  ยิ่งเขาออกต่างจังหวัดบ่อยๆด้วย  มันน่ากลัวอยู่นะ” แม่ขู่  ตอนนี้คงเป็นความเห็นของแม่จริง ๆ  แม่ก็เหมือนผู้หญิงโบราณทั่ว ๆ ไป  แต่งงานแล้วก็ต้องประคับประคองให้ครอบครัวไปได้ตลอดรอดฝั่ง  เรื่องหย่าร้างน่ะ  อย่าพูดถึง  ไม่เคยมีอยู่ในหัวของแม่  และพลอยหลงเข้ามาอยู่ในหัวหล่อนด้วย ใช่—มันน่ากลัวอยู่เหมือนกัน  หล่อนจะยังปากแข็ง  เชิดหน้าอยู่ได้เหมือนเดิมไหมนะ  หากเขาเกิดนอกใจหล่อนขึ้นมา  คิดแล้วก็ใจตุ๊มๆต่อมๆ  กระสับกระส่ายขึ้นมา  งานบนโต๊ะ ยังทำค้างอยู่  แต่ไม่อยากทำต่อแล้วสิ  ในเมื่อไม่มีสมาธิพอ  ทำตัวให้ว่างสักคืนจะเป็นไรไป  หล่อนบอกตัวเองอย่างนั้นเมื่อขึ้นไปครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียง  คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วหล่อนก็ตั้งต้นคิดถึงเขา  ผู้ชายคนเก่า  คนเดิม  สามีของหล่อนเอง  ผู้ชายที่รู้จักกันตั้งแต่เป็นเพื่อนร่วมคณะ  ผู้ชายหน้าตาดีจัดที่หล่อนไม่เคยไว้วางใจ “คุณไม่ต้องมาทำพูดดี  ฉันไม่หลงคารมคุณหรอก  แล้วเลิกตื๊อเสียทีได้มั้ย  รู้อยู่ว่าฉันมีแฟนแล้ว  แล้วก็เป็นพวกที่ไว้ใจได้ไม่เจ้าชู้อย่างพวกคุณด้วย” “ไว้ใจได้  ไม่เจ้าชู้   ไม่แน่นะสักวันเมื่อคุณรู้ธาตุแท้เขาเข้า  คุณอาจจะขอลาตายเลยก็ได้” “ผู้ชายอะไร  ขี้อิจฉา” หล่อนแกล้งว่าตรงไม่แพ้กัน  หากราเมศร์ก็ไม่เคยถือโกรธหล่อนเลยสักครั้ง     กับเขา  หล่อนไม่เคยปรุงแต่งกิริยามารยาท  ได้เป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่    อยากพูดอะไรก็พูด  ไม่เคยไว้หน้าเขาเลยสักครั้ง  ก็เขาแกล้งหล่อนก่อนทำไมล่ะ  มีอย่างที่ไหน  ประกาศหน้าชั้นเรียนเลยว่าเขารักหล่อน  และจะรักหล่อนตลอดไป  หล่อนอายเพื่อนนะ  เพื่อนล้อน่าดู “เขาจะรอเธอ จนกว่าคนรักของเธอจะตายนั่นแหละ” คนบ้ายืนยันคำรักเสียจนเพื่อน ๆ ขำกลิ้ง “ถ้าไม่มีเขา  อย่าลืมมองผมเป็นคนแรกนะลินท์” เขาทำตาละห้อย  ยั่วเย้าทีเล่นทีจริงอยู่บ่อยๆ   ท่าทางตีสีหน้าเศร้าสร้อยของเขาไม่ได้น่าสงสารเลยสักนิด  หล่อนกลับสรุปว่าเขาเป็นประเภทกะล่อนแต่กำเนิดมากกว่าและปักใจเชื่อว่า  ผู้ชายอย่างเขา  ใครแต่งงานด้วยเป็นต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ๆ  ผิดกับคนรักของหล่อนที่สุภาพเสมอต้นเสมอปลาย  ไม่เคยมีวี่แววเจ้าชู้แต่อย่างใด  หล่อนจึงมั่นใจในรักครั้งนั้นอย่างมาก  คิดว่าเมื่อเรียนจบหล่อนจะได้แต่งงานกับคนรักแน่นอน จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 1 ธ.ค. 47 21:15:07 A:203.156.25.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 *v*  นั่งตาแป๋วเกาะขอบจอคอมพิวเตอร์  รอตอนต่อไป เรื่องคุณพุดน้ำบุศย์แต่งสนุกทุกเรื่องเลยค่ะ  ^^ ไม่ได้โม้ จากคุณ : สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ - [ 1 ธ.ค. 47 21:31:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โห มุจลินท์ไม่ค่อยแคร์ ส่งมาทางนี้ก็ได้ค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 1 ธ.ค. 47 21:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อเรียนจบ ต่างก็แยกย้ายกันไปทำงาน มุจลินท์กับคนรักพบหน้ากันน้อยลง  เขาห่างเหินไปด้วยเหตุผลด้านการงาน  พร้อมสัญญาที่ต้องการสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อหาทุนแต่งงาน       เขาชนะใจหล่อนเสมอ  มีหลักการน่าเชื่อถือ   ผิดกับอีกคน  ราเมศร์ ผู้ชายกะล่อนในสายตาของหล่อน  ดูเอาเถอะ  งานการก็มี  ยังอุตส่าห์มีเวลาเหลือเฟือ เทียวมาหาหล่อนเป็นนิตย์  ไม่เคยเปลี่ยนแปลง  แม้หล่อนจะขับไล่อย่างไรก็ยังทู่ซี้ทนหล่อน “ว่างนักหรือ  มาหาได้ทุกวัน” ยามเขามาหาทุกวัน  หล่อนก็สงสัย “เห็นหายไปเป็นอาทิตย์  ทำเอาฉันนึกว่าพ้นกรรมแล้ว” ดูสิ  เขาออกต่างจังหวัด  หล่อนก็ยังอุตส่าห์จำได้ว่าเขาหายไปเป็นอาทิตย์  แล้วเขาก็กลับมาให้หล่อนว่าเหน็บ  พร้อมของฝาก สุภาพบุรุษของหล่อนเสียอีกที่เดี๋ยวเห็นเดี๋ยวหายไม่เป็นเวล่ำเวลา  น่าเห็นใจคนเอางานเอาการจะตามเฝ้าสาวทุกวันอย่างราเมศร์ได้อย่างไร   หล่อนไม่ทันคาดคิดเลยว่าจะมีวันนั้น  วันที่ได้ข่าวว่า  สุภาพบุรุษของหล่อนทำหญิงอื่นท้อง  โอ....สุภาพบุรุษ  มันเกิดขึ้นได้อย่างไร นี่ถ้าบอกว่าราเมศร์ไปเผลอทำผู้หญิงท้องยังน่าเชื่อเสียกว่า  ก็ท่าทางเขากะล่อนออกปานนั้น  แต่นี่ไม่ใช่  หล่อนช็อค  แต่ก็ไม่ลืมจะไล่สุภาพบุรุษของหัวใจไปจากชีวิต  เมื่อเขาบอกหล่อนให้รอเขาหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น  คนที่เขาจำเป็นต้องแต่งงานด้วย  แล้วหล่อนล่ะ  เขาบอกให้รอ  ทีก่อนเกิดเรื่อง  ทำไมลืมว่ารักหล่อนอยู่  พอจะแต่งงาน  นึกได้ว่ายังมีหล่อน  เห็นแก่ตัว !! การแต่งงานกับราเมศร์  มันเป็นความรู้สึกอยากประชดชีวิต  แล้วมานั่งเซ็งในอารมณ์ด้วยความรู้สึกว่า  แต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก   อารมณ์นั้น  ทำให้มุจลินท์ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกของสามี  เหมือนเดิมกับสมัยที่เขาเป็นฝ่ายตามตื๊อหล่อน แต่เขาก็เหมือนเดิมจนแล้วจนรอด  ช่างยั่วเย้า  เอาใจพอสังเกต  กวนโมโหพอให้อารมณ์หล่อนได้เคลื่อนไหว   ผู้ชายเจ้าชู้มีเสน่ห์มากก็ตอนที่เขาเจ้าชู้กับภรรยานี่แหละ  ไม่เคยเอาความใจจืดใจดำของหล่อนไปเป็นอารมณ์  เขาน่ารัก  บางทีหล่อนยังคิดไปว่า  สักวันคงอดเผลอรักเขาไม่ได้  แต่คงไม่ใช่เร็ว ๆ นี้  เพราะหล่อนก็ยังรู้สึกเฉย ๆ อยู่ดี  เพียงแต่เคยชินกับการมีเขา  ผู้ชายเจ้าชู้  น่ารัก  น่าอะไรอีกตั้งหลายอย่าง  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขารักหล่อน  ง้อหล่อนจะตาย “ฤทธิ์มากอย่างแกเนี่ย  เป็นแม่ล่ะเบื่อไปนานแล้ว  ไม่อดทนอย่างพ่อเมศร์เขาหรอก”  แม่หล่อนทำตัวเหมือนเป็นแม่เขาอีกแล้ว   แต่นึกดูอีกที  แม่เป็นผู้ใหญ่มีประสบการณ์มามากกว่าหล่อน  หมู่นี้  แม่พูดบ่อย ๆ  แม่เห็นลางร้ายอะไรหรือเปล่านะ นึกได้ก็รู้สึกใจหาย  ลองจินตนาการดูว่า  ถ้าเขานอกใจ  โธ่...แค่คิดหัวใจก็รุ่มร้อนเสียแล้ว  หล่อนคงทนไม่ได้   ระยะทางก็แสนไกล  เขายิ่งว่าอยู่ด้วยว่าผู้ชายขี้เหงา  และมักไม่ค่อยฝืนใจตัวเอง  เขาไม่ถือสากับการมีอาหารว่าง  แต่หล่อนถือนี่  เขาไม่ควรมีใครอื่น  นอกจากหล่อน  เขายิ่งมีเสน่ห์ผู้ชายอยู่ด้วย  เดี๋ยวใครที่ก้าวเข้ามาเป็นอาหารว่าง  นึกอยากจับจองเขาเป็นของส่วนตัวล่ะ  หล่อนจะเป็นอย่างไรล่ะ ไหมล่ะ....แม่บอกแล้วว่าแกควรใส่ใจเขาบ้าง เสียงแม่ลั่นเข้ามาในหูอีกแล้ว เขาไกลหล่อน  วันเวลาที่ผ่านมาทำให้เขาเบื่อระอาพฤติกรรมของหล่อนหรือยังนะ  เขาจะเบื่อหล่อนไหมหนอ  เขาจะมีสายตาให้คนอื่นแล้วหรือยัง  เขาพูดอยู่บ่อยๆในระยะหลังนี้  เหมือนจะพูดเล่น  หรือเขาปาก้อนหินถามทางเพื่อดูทีท่าของหล่อน หล่อนชักกลัวขึ้นมาครามครัน  ก็ขนาดคนรักเก่าของหล่อนซึ่งไม่มีทีท่าชวนให้ระแวงสงสัยยังทำหล่อนเสียเจ็บนัก  แล้วราเมศร์ล่ะ  ท่าทางเขาให้จะตายไปกับการเป็นผู้ชายหลายเมีย  คิดเองก็รุ่มร้อนเอง  ถ้าแม่ได้รู้ว่าเขามีผู้หญิงอื่น  คงสมน้ำหน้าหล่อน    หล่อนเองก็คงไม่มีแก่ใจไปฟ้องร้องขอหย่าเขาเพื่อเรียกค่าทดแทนให้จั๋งหนับเหมือนที่เคยขู่เขาบ่อยๆ นี่คงเป็นความรักอีกครั้งของหล่อน  หลังจากคิดว่ามันตายไปแล้วกับการเปลี่ยนใจของอดีตคนรัก   โอ๊ย  ตลกจะตาย  เพื่อนรู้เข้า  คงถูกล้ออีกตามเคย  มีอย่างหรือ  ผู้หญิงอย่างหล่อน  เพิ่งรู้ตัวว่าตกหลุมรักสามีของตัวเอง ก็เขาน่ะดีกับหล่อนเหลือเกิน  ดีอย่างเหลือเชื่อว่าจะเป็นไปได้ว่าผู้ชายท่าทางกะล่อนเป็นไฟ อย่างเขาจะรักครอบครัวได้เยี่ยงนี้  คิดแล้ว หัวใจของมุจลินท์หวามหวานขึ้นมาเสียเฉย ๆ กับอีกมุมหนึ่งที่ตรงกันข้าม  ผิดคาดเสียเหลือเกิน   คดีหนึ่งที่เข้ามาในสำนักงานของหล่อนเมื่อไม่นานมานี้        คนรักเก่าของหล่อนกับภรรยามีเรื่องฟ้องร้องขอหย่าขาดจากกัน  ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นตามมาตรา 1516(3) ที่บัญญัติไว้ว่า  สามีหรือภริยาทำร้ายหรือทรมานร่างกายหรือจิตใจ  หรือหมิ่นประมาทหรือเหยียดหยามอีกฝ่ายหนึ่ง  หรือบุพการีของอีกฝ่ายหนึ่ง  ทั้งนี้ถ้าเป็นการร้ายแรง  อีกฝ่ายหนึ่งนั้นฟ้องหย่าได้ ไม่อยากจะเชื่อเอาเสียเลยว่า  คนรักเก่าของหล่อนที่หล่อนเคยปลาบปลื้มเขาหนักหนา  จะมีความร้ายกาจที่ซ่อนเร้นอยู่ในความสุภาพอย่างหาตัวจับยากอย่างนั้น   ราเมศร์รู้เข้ายังเก็บมายั่วเย้าหล่อนอยู่นานสองนาน  จนหล่อนทำท่าว่าโกรธนั่นแหละเขาจึงหยุดไป “นี่ถ้าตอนนั้นคุณได้แต่งงานกับเขานะ  ป่านนี้คุณอาจจะตกที่นั่งกระสอบทรายให้เขาฝึกซ้อมแล้วก็ได้  นี่ดีนะที่มีผมมาช่วยเหลือคุณไว้ทัน  เพราะฉะนั้นคุณต้องนึกให้ดีว่าผมมีบุญคุณกับคุณมาก  ถ้ารักได้มากแค่ไหนก็ควรรีบรักๆเสีย  ก่อนที่จะไม่มีผมไว้ให้รัก” ก่อนที่จะไม่มีผมไว้ให้รัก เขาบอกนัยอะไรแก่หล่อนหรือเปล่านะ  หรือว่า—- เอาอีกแล้ว  แค่คิดก็เริ่มเครียดเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่องหนึ่ง  กลัวเหลือเกินว่ากลับมาจากต่างจังหวัดคราวนี้เขาอาจจะ—อาจจะขอหย่ากับหล่อน  แล้วหล่อนจะทำอย่างไรดี  อีกตั้งสามวันกว่าเขาจะกลับ คืนนี้ทั้งคืน  มุจลินท์นอนกระสับกระส่าย  กังวลใจ  แล้วพลอยฝันร้ายว่าหล่อนต้องหย่าขาดจากสามี  หล่อนสะดุ้งตื่นกลางดึก  กลัวว่าจะต้องเป็นประเภทแกงจืดจึงรู้คุณเกลือ กลัวเสียเหลือเกินแล้ว  เจ้าประคู้ณ  ขออย่าให้เขาเป็นเช่นนั้นเลย รุ่งขึ้น  มุจลินท์หอบเอาสีหน้าอิดโรยเพราะอดนอนไปถึงบ้านของมารดา “เป็นอะไรไปยายลินท์  ทำหน้าอมทุกข์ยังกะได้เป็นเมียหลวงหมาดๆอย่างนั้นแหละ”  แม่เย้าอย่างไม่ตั้งใจ  แต่ก็แทงใจดำหล่อนอย่างจัง “โธ่แม่  อย่าพูดอย่างนั้นซีคะ  หนูยิ่งใจคอไม่ดีอยู่  ที่หนูมาวันนี้ก็เพราะเรื่องนี้แหละค่ะ” “หา—อะไรนะ  นี่พ่อเมศร์เขามีเมียน้อยแล้วจริงๆหรือ  แม่ว่าแล้วไง  ก็แกน่ะไม่เอาใจเขาเสียเลย  เอะอะอะไรก็กระบึงกระบอนให้เขาง้อ  เขาก็ระอาหาคนใหม่น่ะซี” แม่ใส่เป็นชุด  สงสัยจริง  แม่ใครกันแน่ “เดี๋ยวก่อนซีคะแม่  ยังไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกค่ะ  หนูเพียงแต่กลัวว่ามันจะเป็นอย่างนั้นแค่นั้นเอง” “ดู๊  แค่คิดว่าเขาอาจจะเป็น  แกก็คลั่งขนาดนี้แล้วหรือ  ก็ไหนแกว่าไม่รักไม่แคร์เขาไง” แม่หรี่ตาล้อ ติดนิสัยเจ้าเล่ห์จากลูกเขยแน่นอน  รายนั้นช่างยั่วเย้ายังกับอะไร “แม่ละก็  ไม่ค่อยจะเข้าข้างลูกเขยเลยนะ  หนูเห็นแม่เชียร์เขาจัง” หล่อนเง้างอน “ก็เขาดีกับแกนี่  แม่กลัวแกจะหาใหม่ได้ไม่ดีเท่าเขานะซี  เลยอยากให้แกยึดเขาไว้ให้อยู่  นี่คงสำนึกถึงความดีเขาเข้าแล้วซีถึงได้กลุ้มขนาดนี้” แม่ไม่เลิกทับถมหล่อน “ก็อย่างนั้นแหละค่ะแม่  เขาดีกับหนูจริงๆนะคะ  แต่หนูก็ร้ายกับเขาจัง  คนที่หนูรักมาตลอดยังไม่เคยดีกับหนูเท่าเขาเลยด้วยซ้ำ” หล่อนปรับทุกข์กับมารดาอย่างวิตกจริต “ดีแล้วลูก  แล้วถ้าเขากลับมาคราวนี้  อย่าไปออกฤทธิ์กับเขาอีกล่ะ  คราวนี้ละก็  เขาไม่กลับ  แม่ก็ช่วยไม่ได้แล้ว” แม่พูดอย่างกับว่า  ที่ผ่านมาแม่เข้าข้างหล่อนนักนี่  แม่นะแม่ หล่อนกลับจากบ้านของมารดา  รอวันที่ราเมศร์จะกลับจากงานอย่างใจจดใจจ่อ ถึงวันที่กำหนดแล้ว  มุจลินท์ชะเง้อคอยเขาตั้งแต่เย็น  ในที่สุด เขาก็กลับมาด้วยสีหน้าอิดโรย  หล่อนเพิ่งสังเกตก็คราวนี้เองว่าเขาเหนื่อยเอาการอยู่ “งานเป็นไงบ้างคะ” หล่อนซักถาม เมื่อยกน้ำให้เขาดื่ม  ไม่ใส่ใจกับท่าทางแปลกใจของเขา  หล่อนสร้างความประหลาดใจให้เขาอีก  เมื่อคล้องแขนเขาขึ้นไปบนห้องนอน  จัดเตรียมให้เขาอาบน้ำ “มันเกิดอะไรขึ้นมาน่ะ  ผมงงไปหมดแล้ว” เขาถามอย่างอดใจไว้ไม่อยู่อีกต่อไป “ไม่มีอะไรนี่คะ” หล่อนบอก  หากแต่ต้องหลบตาเขาที่มองมาอย่างจะจับพิรุธ “คุณแปลกไป  ไม่เหมือนเดิม  ผมไม่ได้มีเมียน้อยที่ไหนหรอกนะคราวนี้  ยังหาไม่ได้ถูกใจ” เขาหยั่งเชิงหล่อนด้วยคำพูดที่เคยได้ผล  เพราะทุกครั้งหล่อนจะแหวใส่ทันที  หากคราวนี้  —ไม่! “ไม่มีก็ดีแล้วนี่คะ” หล่อนค้อนเขา  เกือบจะแหวเขาอีกตามเคย  แต่ระงับไว้ได้ทันเปลี่ยนเป็นคำพูดแทนว่า  “ไม่อยากให้คุณมีด้วย  ฉันกลัวอยู่คนเดียว” “อ้าว  ก็ไหนว่า  คุณจะฟ้องเรียกค่าทดแทนให้จั๋งหนับไงล่ะ” ดูเอาเถอะเขายังยั่วต่อ  คงนึกล่ะซีว่าหล่อนกำลังจะมาไม้ไหน “ไม่เอาแล้วล่ะค่ะ  ได้เท่าไหร่ก็ไม่คุ้ม  สู้ให้คุณอยู่ด้วยก็ไม่ได้” เอาล่ะซี  หล่อนอ้อนเขาก็เป็นด้วย “อะไรกัน  ผมไปไม่กี่วัน ค่าตัวขึ้นถึงขนาดนี้เชียวหรือ  สงสัยต้องทำบุญครั้งใหญ่แล้วเรา” เขายังโวยวายใส่ทะเล้นต่อไป “ทำปากดีไป” หล่อนดุ เมื่อเขาเห็นหล่อนเป็นตัวตลก  เขาเลยหัวเราะก๊ากออกมาอีกแล้วเลิกยั่วเย้า  เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่หายงุนงง “คุณรักฉันมั้ยคะ” หล่อนมีแก่ใจถามเขา  เมื่อนอนโอบเขาไว้ด้วยความหวงแหน  ศีรษะแนบซบกับอกของเขาอย่างประจบประแจง “รักสิ  ผมไม่ใจดำเหมือนคุณหรอกที่ไม่เคยรักผมเสียที” “ใครว่าล่ะคะ  ถ้าไม่รักจะหวงหรือ”  หล่อนพูดโต้งๆ  เขาหัวเราะขึ้นมาในความมืด “ผมนึกแล้วเชียวว่า  เสน่ห์ขนาดผมเนี่ยต้องทำให้คุณรักได้สักวันหนึ่ง  ว่าแต่ว่าคุณรักผมตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ  ผมอยากรู้จัง” เขาพูดขันๆให้หล่อนทุบเบาๆอย่างเขินอาย “ก็ตั้งแต่ที่รำลึกได้ว่าคุณดีกับฉันเสมอมา  ไม่ใช่เสน่ห์บ้าบออะไรที่คุณคิดหรอก  อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย” “อย่ามาปฏิเสธหน่อยเลย  ถึงยังไงก็ปิดผมไม่มิดหรอก  อย่างนี้ต้องฉลองกันหน่อยแล้วล่ะ” “คุณบ้า  เซี๊ยวใหญ่แล้ว” หล่อนว่าได้แค่นั้นแล้วก็ต้องเงียบเสียงไปเมื่อเขาเอาจริง  หยอกเย้าอารมณ์ดีเป็นพิเศษของเขา ทำให้ชีวิตครอบครัวของหล่อนได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง  กับความรักที่ไม่ปฏิเสธตัวเองอีกต่อไป       จบบริบูรณ์ จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 1 ธ.ค. 47 21:50:17 A:203.156.25.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพิ่งอ่านจบไป คคห. แรกค่ะ รีโหลดอีกที ยังมีต่อจนจบ เซฟออกไปก่อนนะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 1 ธ.ค. 47 21:57:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกค่ะ แต่งเก่งจัง ซี่คิดว่าคุณเลือกใช้ภาษาได้ดีค่ะ อย่างประโยคนี้ สัพยอกหล่อนแรงๆแล้วเขาก็หัวเราะครื้นเครง  อารมณ์ชักดีขึ้นมาเชียว  อยากให้หล่อนหวงบ้าง  ไม่ใช่เขาเป็นฝ่ายบ้าอยู่ข้างเดียว  บ้ารักหล่อน เว้นวรรค  จัดเรียงคำ  วางประโยคได้รื่นและดูดีค่ะ กระชับและไม่ฟุ่มเฟือย   จากคุณ : เดซี่น้อย - [ 1 ธ.ค. 47 22:02:24 A:203.150.193.16 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 อุ๊ย  มีคนมารอด้วย คุณ : สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ  ลงจบแล้วนะคะ  อ่านแล้วรู้สึกอย่างไร  บอกความรู้สึกใหม่ได้นะคะ คุณ : scottie  ทำท่าว่าไม่แคร์  แต่ที่แท้แอบหวง   อ่านจบแล้วคงเข้าใจว่ามุจลินท์  ไม่ยกให้ใครแน่นอน  ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจ จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 1 ธ.ค. 47 22:09:03 A:203.156.25.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ : รสา รสา  ถ้าอ่านจบแล้ว  มาเล่าสู่กันฟังหน่อยนะคะ คุณ : เดซี่น้อย  อ่านความเห็นแล้วชื่นใจจัง  อดไม่ได้ที่ต้องบอกทันที  ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 1 ธ.ค. 47 22:29:14 A:203.156.25.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 โห มีหลงเหลืออยู่เหรอคะเนี่ย ผู้ชายที่เหมือนจะเจ้าชู้แต่รักเดียวใจเดียวแบบเนี้ย ฮิๆๆ ชอบคำนี้จังค่ะ ไม่เคยได้ยินเลย "ปาก้อนหินถามทาง" นึกภาพออกเลยว่ายังไง ว่าแต่ รักแล้วบอกว่ารักก็ดีแล้วหล่ะค่ะ ชีวิตคู่จะได้ราบรื่น จากคุณ : ก้อนหิน - [ 2 ธ.ค. 47 05:14:45 A:68.169.42.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ภาษาสวยงามจังคับ ชอบๆๆ เรื่องนี้น่ารัก...อ่านแล้วชอบมากๆ ชอบบุคคลิกตัวเอกด้วยคับ ทั้งคู่เลย จากคุณ : ninaM - [ 2 ธ.ค. 47 07:38:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบค่ะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 2 ธ.ค. 47 11:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โลกไม่ยุติธรรมเนาะ :( จากคุณ : scottie - [ 2 ธ.ค. 47 13:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ : ก้อนหิน - มีจริงนะคะ  คนแบบเนี้ย  แปลกดีเหมือนกัน คุณ : ninaM  ไชโย  มีคนชอบคู่กัดแล้ว คุณ : :::อาราเร่::: ขอบคุณค่ะ  สั้น ๆ แต่ชัดเจน คุณ : scottie  สั้น ๆ ทำเอางง  แปลว่าอะไรคะ  แต่ก็ขอบคุณที่แวะมาอีกครั้ง จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 2 ธ.ค. 47 13:27:55 A:203.156.25.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 @^______________^@ น่ารักค่ะ ดีเนอะ ที่นางเอกเรารู้ตัวก่อนจะสายไป แฮปปี้ๆ ... :) จากคุณ : natraps - [ 2 ธ.ค. 47 15:17:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ดีมากค่ะสำนวนดีอ่านไม่ติดเลย เหมือนกับผ่านการตรวจสอบมาอย่างดี เรื่องนี้ให้แง่คิดดีด้วย จะมีเหมือนกันบางคู่ที่อีกฝ่ายหนึ่งจะลืมความรู้สึกของคนใกล้ตัว อาจจะคิดว่าเขารักเรามากไม่จำเป็นต้องดูแลเอาใจใส่ก็ได้ พูดง่าย ๆ ว่าถูกรักถูกเอาใจ จนเหลิง ก็เลยลืมหน้าที่ที่ดีของตัวเอง...ข้อนี้มักจะเกิดขึ้นกับฝ่ายหญิงมากกว่า ถ้าคิดได้อย่างมุจลินท์คือเอาแค่ "คืนนี้หล่อนว่าง ได้คิดถึงเขาบ้างคงดี" เมื่อคิดแล้ว จะได้ไม่สาย...เพราะคนที่รักเรามากอาจกลายเป็นเกลียดก็ได้ถ้าเขาไปเจอคนใหม่ ที่เอาใจเขามากกว่าคนที่บ้าน... ว่าแล้วพี่ต้องรีบไปดูสามีพี่ซะหน่อยแล้ว ฮี่ ฮี่ จากคุณ : นุภา - [ 2 ธ.ค. 47 15:26:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องนี้ก็สนุกมากค่ะพี่ อ่านเพลินเลยค่ะ สรุปสุดท้าย นางเอกก็ไม่พ้นต้องยอมมาตายรังนะคะ แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 47 17:30:51 จากคุณ : รสา รสา - [ 2 ธ.ค. 47 17:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ : รสา รสา  เป็นมุมมองที่น่าคิดนะคะ  ผู้หญิงก็อย่างนี้แหละค่ะ  ถ้าไม่ยอมบ้างก็อาจต้องเสียใจภายหลัง คุณ : นุภา  ดีใจจังค่ะที่พี่ชอบเรื่องนี้  แล้วอย่าลืมเอาใจคนที่บ้านให้เยอะ ๆ นะคะ  เดี๋ยวเขาเปลี่ยนคนสบตา  แล้วจะหาว่าไม่เตือน  (ล้อเล่นน่ะ) คุณ : natraps  ขอบคุณค่ะ ยินดีที่ชอบเรื่องนี้ เข้ามาอีกรอบ  กำลังคิดว่าจะแปะเรื่องใหม่ดีไหม มันคนละแนวกับเรื่องนี้   เดี๋ยวไปคิดก่อนนะ จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 2 ธ.ค. 47 18:25:32 A:203.156.25.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 @ ^ _ _ __ _ _ _ _ __ _ _ _ _ ^ @ อ่านจบแล้วอมยิ้มค่ะ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 2 ธ.ค. 47 20:11:03 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ  กำลังโพสเรื่องใหม่อยู่  เห็นเรทติ้งขึ้น  อดแวะดูไม่ได้  ขอบคุณค่ะ แล้วแวะอ่านเรื่องใหม่ด้วยนะคะ จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 2 ธ.ค. 47 22:01:40 A:203.156.25.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 พอถูกบ่นว่าแฟนๆคิดถึง.. เลยมีเรื่องมาให้อ่าติดๆกันเลยอ่ะค่ะ รู้อย่างนี้.. หมูพีบ่นตั้งนานแระ.. ^^ จากคุณ : p_jung - [ 3 ธ.ค. 47 08:45:19 A:210.246.66.190 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 อิอิ ยังดีนะคะ ที่นางเอกคิดได้ก่อนพระเอกจะปันใจ ไม่อย่างงั้นคงไม่จบแบบอมยิ้มอย่างงี้แน่เลย อิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ 3 ธ.ค. 47 12:55:55 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เนื้อเรื่องน่ารักจัง ชอบสำนวนการเขียนค่ะ  ตรงไปตรงมา อ่านง่าย   กระชับ  และมีอารมณ์ขัน จากคุณ : Anata - [ 3 ธ.ค. 47 16:52:58 A:172.17.20.187 X:61.19.199.143 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ : p_jung  มาแปะชื่อให้ดีใจหรือเปล่าเอ่ย  ไม่เห็นแสดงความเห็นเลยว่าอ่านแล้วเป็นไงบ้าง คุณ : TSURUGI  ขอบคุณค่ะ อ่านความเห็นแล้ว  คนเขียนยังอมยิ้มเลย คุณ : Anata  ขอบคุณค่ะ  อ่านความเห็นแล้ว ยิ้มมากขึ้นไปอีก ว่าจะไม่แปะเรื่องต่อแล้วเชียว  มีคนมาให้กำลังใจอย่างนี้  สงสัยอดใจไม่ไหวต้องแปะอีกสักเรื่อง  ไปค้นแฟ้มก่อนนะคะ จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 3 ธ.ค. 47 18:28:48 A:203.156.24.84 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 พี่สาวจ๋า... อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกเหมือนคุ้นๆ ว่ามันกำลังเกิดเหตุอยู่แถวนี้ยังไงไม่รู้อ่า แถมคืนนี้ก็ว่างซะด้วย แฮ่ม... มีหลายๆ ตอนที่ทำให้อมยิ้ม แต่เจอะประโยคนี้หัวเราะขำกลิ้ง “อ้าว  ก็ไหนว่า  คุณจะฟ้องเรียกค่าทดแทนให้จั๋งหนับไงล่ะ” ชอบคำว่า "จั๋งหนับ" อ้ะ รู้สึกว่ามันได้อารมณ์สาแก่ใจดีจริงๆ ย้ำอีกทีว่าอ่านแล้วสบายใจจัง ยิ้มก่อน...ไปนอนแล้วนะครับ วันอาทิตย์นี้คิดว่าจะว่าง แล้วจะเขียนเมลไปหานะฮับ จากคุณ : วลีวิไล - [ 4 ธ.ค. 47 02:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่า...จับได้แล้วคุณครู  ไม่ดูดำดูดีเขา  ระวังน้า เขาเปลี่ยนคนสบตา  แล้วจะหาว่าไม่เตือน   (ล้อเล่นค่ะ  จะรอเมลล์นะคะ) จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 4 ธ.ค. 47 11:31:24 A:203.156.25.67 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 สำนวนดี ภาษาสวย มีการนำคำเก่าๆมาใช้ด้วย(อินังขังขอบ) อ่านแล้วนึกถึงเรื่องสั้นของสุวรรณี สุคนธา ประโยคเนี้ย>>>ผู้หญิงอย่างหล่อน เพิ่งรู้ตัวว่าตกหลุมรักสามีของตัวเอง... หัวใจของเรื่องเลยอ้ะ ลึกซึ้งๆ อ่านสองเรื่องรวดเลย อย่าลืมเป่าฝุ่นมาให้อ่านอีกนะคะ จากคุณ : NaNa - [ วันพ่อแห่งชาติ 15:08:21 A:202.176.130.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 สนุกค่ะ สำนวนก็ดี ปัดฝุ่นอีกเยอะๆ นะคะ ชอบ ^ ^ จากคุณ : bookmark - [ วันพ่อแห่งชาติ 19:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ : NaNa ขอบคุณที่ลงชื่อเป็นกำลังใจค่ะ คุณ : bookmark ขอบคุณมากค่ะ   จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 6 ธ.ค. 47 10:35:44 A:203.156.24.107 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 น่ารักดีค่ะ ^_^ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 7 ธ.ค. 47 18:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 31 พี่คะ หนูมานั่งนึกอีกทีนะคะ ผู้ชายที่อดทนรอได้ขนาดนี้ ป่านนี้มิสูญพันธ์ไปหมดแล้วหรือคะ เพราะเดี๋ยวนี้คงไม่มีไผมานั่งรออยู่หรอกค่ะ เนื่องจากมีผู้หญิงอีกมากมายให้เขาเลือกได้นี่คะ จากคุณ : รสา รสา - [ 7 ธ.ค. 47 19:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 32 นึกว่ากระทู้ตกแล้ว  ลองไล่มาดูเล่น ๆ  แน่ะ มีอีก  งั้นตอบนะคะ คุณ : กั๊ดจัง  ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม-ชม น้องรสา  รสา  ขอบคุณที่แวะมาบอกกล่าวเล่าสิบ  เรื่องที่ยังค้างคาใจ เรื่องนี้พี่เขียนไว้นานมากกกแล้วค่ะ   เป็นแง่มุมของบุพเพสันนิวาส  เรื่องจริง ๆ ที่เคยเห็นก็คือ  ...ชายหนุ่ม  การศึกษาดี  ฐานะดี  หน้าตาไม่ขี้ริ้วอะไร ชอบหญิงหนึ่งตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย    หน้าตาเธอไม่ได้ดีมาก  ฐานะไม่ถึงกับดี  แต่เรียนดีเหมือนกับเขา  ในรั้วมหาวิทยาลัย  เธอไม่ได้ให้ความสนใจเขามากมาย  ญาติฝ่ายหญิงที่เคยเห็นยังนึกว่าไม่น่าจะมีอะไรคืบหน้า จบการศึกษา  ต่างคนต่างทำงานคนละจังหวัด  เขากลับไปทำงานกับกิจการของครอบครัว  เธอเข้าเป็นอาจารย์  จากนั้นก็สอบชิงทุนไปศึกษาต่อต่างประเทศจนจบปริญญาเอก   ฝ่ายหญิงจบการศึกษาจึงกลับมาแต่งงานกัน  นับเป็นสิบปีทีเดียวที่เขารอเธอ  เพราะตอนแต่งงาน  ฝ่ายหญิงก็มีวัยขึ้นเลขสามแล้ว โอ...เขาไม่น่าจะหมายปองเธออยู่คนเดียวเลย  ในเมื่อการศึกษาอย่างเขา (อาชีพสังคมยอมรับนับถือ) ฐานะอย่างเขา (ลูกเจ้าของกิจการ..ไม่ธรรมดา)   เพียงแค่แสดงว่าสนใจใครสักคน  ผู้หญิงหลาย ๆ คนคงอยากวิ่งเข้าใส่  แต่เขาก็รักเธอซะแล้ว  รอจนเธอตัดสินใจว่า  ไม่อยู่เป็นโสดดีกว่า ยืนยันค่ะว่ามีด้วย  ผู้ชายอย่างนี้ กับอีกเรื่อง  เพื่อนที่ทำงานเก่า  รักกันตั้งแต่อยู่มหาวิทยาลัย  เป็นสิบปีเลย  ทำตัวเสมอต้นเสมอปลาย  ขอแต่งงาน  หญิงสาวก็ยังปฏิเสธ  ก็ยังไม่เปลี่ยนใจ  สุดท้าย  ป่านนี้น่าจะแต่งแล้วนะ อีกเรื่อง  เพื่อนที่ทำงานเก่าเหมือนกัน  รักกันมาหลายปี  หญิงสาวก็บ่ายเบี่ยง  เพราะไม่อยากแต่งงาน  จนแล้วจนรอด  เขาก็ยังรักเหมือนเดิม  ตอนหลังหญิงสาวเลยแพ้ความดีเขา  เปลี่ยนใจไม่ขออยู่โสด  (คู่นี้ตอนแต่ง  ฝ่ายหญิงก็ ๓๔ ปีแล้ว  ฝ่ายชายมากกว่านั้น) ตอบน้องรสาแล้วนะคะ   เรื่องบุพเพ  บางอย่างเราอธิบายด้วยเหตุผลไม่ได้จริง ๆ  มันแปลก หรือที่มีน้องอีกคน  สงสัยเรื่องผู้ชายเจ้าชู้แต่รักเดียวใจเดียว  ก็มีจริงนะคะ  ผู้ชายเจ้าชู้ชนิดดีใจที่ไม่มีลูกสาวน่ะ (กลัวกรรมที่ตัวทำมาลงที่ลูกสาว)  แต่ก็รักครอบครัว ไม่มีเมียน้อยด้วย  ทั้ง ๆ ที่ภรรยาก็กลั๊วกลัว  ก็มาดให้จะตาย วันนี้ตอบยาว  ไปก่อนนะคะ  ถ้ามีอีกก็จะตอบอีกค่ะ จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 8 ธ.ค. 47 09:17:50 A:203.156.25.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 แล้วหลังแต่งงานล่ะคะพี่ คืออาจจะมีนะคะ อย่างน้อยก็คุณพ่อหนูคนค่ะ อิ อิ แต่นั่นคือคนสมัยเก่า รุ่น ๆ เพื่อนหนูนะคะรักกันตั้งแต่มัธยม หรือมหาวิทยาลัยก็มีค่ะ แต่งไปได้ไม่ถึงห้าปี ก็เริ่มระหองระแหงกันแล้วค่ะ คู่ไหนที่มีมือทีสาม ก็เหมือนมีตัวคะตะไลท์ทำให้เลิกกันเร็วขึ้น แต่ที่จริงจะโทษมือที่สามฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก คนของเราถ้าไม่ร่วมมือด้วยก็ไม่สำเร็จใช่ไหมคะ ของอย่างนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังค่ะ อีกอย่างหนึ่งที่เพื่อนพี่ผู้ชายยังรออยู่ เพราะเขาอาจจะยังไม่เจอผู้หญิงที่ถูกใจก็เป็นได้ค่ะ อีกตัวอย่างหนึ่งนะคะ ผู้ชายรุ่นพี่ ผู้หญิงรุ่นน้อง รักกันมากสมัยมหาลัย ผู้หญิงไปเรียนต่อต่างประเทศ ผู้ชายไปทำงานต่างจังหวัด ปรากฏว่าผู้ชายไปทำเลขาฯ เจ้านายท้อง ก็เลยชวดฉลูขาลเถาะไปค่ะ ต้องรับผิดชอบ สงสารรุ่นน้องผู้หญิงค่ะ ป่านนี้ยังไม่แต่งงานเลยค่ะ น่าจะชวนน้องเขามาเข้าชมรมชาวไร่ฯ เรานะคะ อิ อิ จากคุณ : รสา รสา - [ 8 ธ.ค. 47 18:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มาคุยกับน้องรสาค่ะ อืมม์...หลังแต่งงานหรือคะ เอาเรื่องที่ยังเห็นอยู่   ก็อย่างน้องรสา ว่า  คือเป็นคนสมัยก่อน   คู่ผู้ชายเจ้าชู้อย่างหาตัวจับยาก...น่ากลัวสำหรับผู้หญิง   คู่นี้ปัจจุบันลูกโตจนจบการศึกษาแล้วค่ะ  จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่มีเมียน้อยนะคะ  ไม่แน่ใจว่าเลิกเจ้าชู้หรือยัง  แต่มีเรื่องหนึ่งที่ชื่นชมเขา  เป็นเรื่องที่จำได้ไม่ลืมเลย  ด้วยความไม่อยากจะเชื่อว่า  เสือผู้หญิงคิดอย่างนี้ก็เป็นด้วย คือ  เขามีหน้าที่การงานดี  และมีลูกน้องผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้หญิงเจ้าชู้พอประมาณ  ลูกน้องคนนี้มีแฟนสองคน  เขาก็เห็นพฤติกรรมของลูกน้องคนนี้มาตลอด  เห็นอย่างที่คนมีประสบการณ์จะพึงเห็น  วันหนึ่งเลยเรียกลูกน้องคนนี้มาคุย  และเตือนตรง ๆ ว่า  ให้เลือกผู้ชายคนใดคนหนึ่งซะ  ขืนไปกับคนโน้นที  คนนี้ที  อีกหน่อยไม่มีใครเอา  แล้วหลังจากถูกเจ้านายผู้ชายเรียกมาอบรม  ผู้หญิงคนนั้นก็ตัดสินใจเลือกแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งไป   คนเล่าเขาก็คงภูมิใจแหละถึงเอามาเล่าให้ฟัง  จะได้รู้ว่า  อย่างเขาก็เป็นคนดีเป็นเหมือนกัน  ใช่จะเป็นแต่ทำร้ายผู้หญิงนะ ไม่น่าเชื่อว่าพี่จำเรื่องนี้ได้ถึงป่านนี้  ด้วยความชื่นชม   อีกคู่ที่รักตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษาและตามรักตามรอจนเธอจบปริญญาเอก  ปัจจุบันเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่ถึง ๕ ปี เลยยังประมาณการไม่ได้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป  แต่ปัจจุบันฝ่ายหญิงทำงานใช้ทุนอยู่ในกรุงเทพ ฯ  ฝ่ายชายทำงานของครอบครัวที่บ้านเกิด  ทุกสุดสัปดาห์ฝ่ายหญิงจะบินกลับไปหา (ค่าเครื่องทุกสัปดาห์ไม่เป็นปัญหากับฝ่ายชาย) สำหรับคู่เพื่อน ๆ ที่ทำงานเก่า  ไม่ได้เจอกันอีก  เลยไม่รู้ว่าปัจจุบันเป็นอย่างไร  แต่คู่ที่รอเป็นสิบปีจนหญิงอายุ ๓๔ น่าจะอยู่ได้ตลอดรอดฝั่งนะคะ  เพราะใจเย็นด้วยกันทั้งคู่ แหม  น้องรสา  ถ้าพี่มีเวลาต่อจากนี้เหมือนตอนนี้  คงอยากจะชวนเพื่อน ๆ สมาคม  มาทำไร่แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันจัง  แต่เฮ้อ...ไม่กล้าชวน  เพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นเราทิ้งกระทู้ให้คุยกันเอง ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกันค่ะ ขอบคุณน้องรสามากนะคะที่แวะมากระทู้นี้อีก จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ 9 ธ.ค. 47 11:29:09 A:203.156.25.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 ถาม scottie สิคะ เห็นกลุ่มเรามีนัดทานข้าวกันอยู่บ้างค่ะ ถ้าพี่ว่างตรงกัน ก็แวะมาได้ค่ะ แต่วันไหนนั้นต้องรอตามข่าวในกลุ่มค่ะ ถ้าหนูอยู่ไทยช่วงนั้น คงได้ไปจอยค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 9 ธ.ค. 47 17:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อยากได้ไว้สักคนบ้างจัง ยังมีเหลืออีกบ้างมั้ยค่ะ คุณ*พุดน้ำบุศย์* จากคุณ : kekajung - [ วันรัฐธรรมนูญ 13:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณน้องรสาค่ะ คุณ : kekajung   หึ หึ... ขอบคุณค่ะ จากคุณ : *พุดน้ำบุศย์* - [ วันรัฐธรรมนูญ 21:18:59 A:203.156.25.204 X: ]