เป็นความผิดของฉัน
เราจึงต้องจากกันวันนี้
ยอมรับผิดแต่โดยดี
ไม่มีเรียกร้อง...อุทธรณ์
เพราะความ "หวั่นไหว"
กลัวใครพรากเธอไปจากฉัน
ก่อให้เกิดเป็นแรงผลักดัน
โดยที่ไม่มีใครทัน...รู้ตัว
ฉันตาม - เธอห่าง
เหมือนพลิกข้างนาฬิกาทราย
รักฉันเพิ่มแต่รักเธอหาย
คือ "สัญญาณอันตราย" ที่มาใกล้ตัว
ความหวาดหวั่นของลูกผู้หญิง
มักจะเป็น "เรื่องจริง" เสมอ
ทนไม่ได้หากใครมาแย่งชิงเธอ
และทนไม่ได้หากเธอเผลอไปรักใคร
หึงหวงจนหน้ามืดตามัว
ไม่รู้เลยว่าทำตัว "น่ากลัว" แค่ไหน
สมควรแล้วที่โดนเธอทิ้งไป
เจ็บปวดไหม...ผู้หญิงเจ้าอารมณ์ !!!!!!!
" ให้ " ผู้หญิงทุกคน ที่กำลังเป็นเหมือนบทกลอนข้างบนนี้
จากคุณ :
เชอร์เบต จี๊ดด ด
- [
2 ธ.ค. 47 12:58:14
]