"อาแจ๋ว อาแจ๋วครับ มาดูอะไรนี่เร็ว ตั้มเจอเงินตั้งเยอะ" เสียงนายตั้มร้องเรียกอย่างดีใจ ที่ขุดหาเจอสมบัติตามความคิดของเด็ก ๆ
"ไหน ๆ ให้ย่าดูสิลูก" เสียงคุณดวงพลอยตื่นเต้นไปด้วยกับนายตั้ม
"เก็บไว้ลูก อู๊ย โชคดีจัง ย่าว่า บางทีเราอาจจะเจอสมบัติโจรสลัดก็ได้นา" คุณดวงร่าเริงพลอยกลับไปเป็นเด็ก ๆ พวกเดียวกับนายตั้มอีกครั้ง
สองหนุ่มสาวพากันวิ่งเหยาะ ๆ มาตามพื้นทราย
ความเย็นของลมที่มาปะทะกับกางเกงและเสื้อที่เปียก ไม่ได้ทำให้เขาทั้งสองรู้สึกหนาวเย็นแต่ประการใด
มันกลับอบอุ่นมีชีวิตชีวาประหนึ่งความสุขมันเปลี่ยนเป็นพลังงานความร้อนได้อย่างนั้น
คุณสรรค์วันนี้ช่างน่ารักเหลือเกิน เธอไม่ใช่ยายแม่มด หรือยายกิ้งก่าที่ตามมาหลอกหลอนในฝันของฝัดอีกต่อไป
หล่อนคือเทพธิดาที่จำแลงแปลงร่างมาต่างหาก ถึงแม้ว่าเทพธดาองค์นี้จะไม่เพอร์เฟคไปทุกส่วนของร่างกายก็ตาม
"ซันแจ๋ว" ของเขา ก้มลงดู หล่นนั่งลงหันหลังให้เขา
หล่อนช่วยกันกับแม่ดวงขุด ๆ ๆ ตามก้นนายตั้มกันไปเป็นแถว
สามคนสามวัยไม่ได้ย่อท้อ กลับร่วมกันเป็นทีมเวิร์คได้อย่างดี
นายฝัดมองทรวดทรงองค์เอวของ "ซันแจ๋ว" ไปอย่างพิจารณา
เสื้อเปียกน้ำลู่ไปกับตัว ที่เธอพยายามดึงมันออกยามรัดทรวดทรง เธอคงจะรำคาญ
แต่มันเป็นผลพลอยได้ทางสายตาของนายฝัดไปอย่างไม่น่าเชื่อ กำไร กำไรสายตาจริงๆ
โอ้ชายหาดระยอง โอ้ปีใหม่ที่แสนสวยที่กำลังจะมา
"ซันแจ๋ว" ถูกโลมเลียด้วยสายตาเขาจากทางด้านหลัง อย่างไม่รู้ตัว
โอ้ว....เอวเป็นเอว คอดกิ่ว กะด้วยสายตาคงสักประมาณ 24 แน่นอน
ไล่สายตาลงมาที่สะโพก โอ้ว....เย้ายวนใจเหลือเกิน ต้องมี 38 ขึ้น
แก้มก้นย้อยเป็นรูปทรงกลม เกือบติดพื้นทรายนั่นล่ะ ว๊าว......มันทำให้นึกไปไกลได้ถึงไหน ๆ
เขาไม่เคยจะสัมผัสหญิงคนไหนใกล้ชิดด้วยสายตาถึงขนาดนี้ จะว่าลากมกก็ยอมล่ะ
แม่คุณข้างหน้านี้มาจุดประกายความใคร่ให้เขาได้อย่างเด็ดสะระตี่นัก เอา นางงามมาแลกก็ไม่ยอม
"โอ๊ย....." เสียงนายฝัดร้องขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาสะดุ้งลุกขึ้นมาดูที่ต้นเสียงเป็นแถว
"เป็นไรลูก+ เป็นไรคะ + เป็นไรครับ+โฮ่ง ๆ " เสียงสามคนกับหนึ่งหมา ตกใจร้องถามเป็นคำถามเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"เอ้อ.....เปล่าครับ" นายฝัดตอบออกมาโดยอัตโนมัติเหมือนกับสัญชาติญาณของคนทุกคนที่ไม่รู้ว่าจะตอบอะไรดีไปกว่านี้
"อะไรลูก ที่ว่าเปล่าน่ะ " แม่ดวงถามอย่าวเป็นห่วงเป็นใยลูกชายสุดที่รักเสมอ ไม่ว่าจะแก่สักแค่ไหน
"แม่ครับ ผมไม่เป็นไร" ฝัดตอบคำถามที่ไม่ตรงสักเท่าไหร่ เพราะเขาดันเผลอตัวกุมเป้ากางเกงไว้
"มา มา มาให้แม่ดูก่อนว่าเป็นอะไร" แม่ผู้ยังคงเป็นแม่ ขักเริ่มใจไม่ดี ที่ลูกทำกิริยาประหลาด ๆ
"นั่นสิคะ คุณป้า หนูว่ามันผิดปรกติแล้วล่ะ มานี่คุณ ปล่อยมือออกก่อน ไหน ไหน มีเลือดออกหรือเปล่า" คุณสรรค์สนับสนุน
"ไม่ได้ ๆ ๆ " นายฝัดร้องพร้อมกับกุมมือแน่นขึ้น
"นี่ นายอย่ามากเรื่อง นายตั้มหลานชายฉันก็เคยมีอาการแบบนี้แหละ" คุณสรรค์ต่อล้อต่อเถียงเพื่อให้เขาไว้ใจว่าหล่อนมีความรู้ด้านนี้และมีประสบการณ์ที่ได้จากหลานชายมาแล้ว
"ปัดโธ่โว้ย แล้วนายตั้มน่ะมันเป็นอะไร ผมเป็นอะไร คุณจะรู้ดีกว่าผมได้ยังไงกันล่ะ ฮือ" นายฝัดยกเหตุผล
"รู้สิ มันก็เหมือนกันแหละ ถ้านายไม่รูดซิบไปติด ก็คงโดนมดกัด ใช่ไหม" คุณสรรค์ยืดอกบอกอย่างคนเข้าใจ
นายฝัดชำเลืองมองตามอกที่ยืดขึ้นของคุณสรรค์อย่างหายใจไม่ออกแทน
อุว่ะแม่เจ้า ไม่ใช่ส้มธราธรแน่นอน นั่นมันขนาดน้อง ๆ ส้มโอ พันธ์ขาวพวงอันขึ้นชื่อของนครปฐมเชียว
ยิ่งเธอขยับเข้ามาใกล้ ๆ มากขึ้นเท่าไหร่ นายฝัดยิ่งกุมเป้ามากขึ้น
ปากเขาร้องว่า "อย่าเข้ามาใกล้นะ ๆ ๆ มันแย่แล้ว"
คุณสรรค์ที่ไม่เคยย่อท้อต่อปัญหาใด ๆ ต้องหยุดชะงักก้าวเดิน เมื่อนายฝัดร้องเตือนออกมาและบิดตัวหันไปทางด้านอื่น ที่ไม่มีเธอ
"เป็นอะไรลูก บอกแม่มาก่อน ไม่งั้นแม่จะตะโกนให้คนเขามาช่วยกันอีกหลาย ๆ แรงให้มันรู้เรื่องกันไปเลย" แม่ดวงยื่นคำขาดและคำขู่ ซึ่งมันได้ผลทุกครั้งที่เจ้าหล่อนจะใช้เป็นไม้ตายขั้นเด็ดขาดจัดการกับลูกชายตั้งแต่เล็กจนโต
"แม่ อย่านะ ผมอาย " นายฝัดร้องพลางเดินหนีไปอีกหลายก้าว
"ไม่ต้องมาอายแล้ว บอกมานะ ไม่งั้นแม่จะตะโกนแล้วนะ หนึ่ง.....สอง....." ไม้ตายของคุณดวงเริ่มได้ผล
"แม่ครับ ๆ อย่า ๆ คือ......... น้ำพ่อ..... แม่....... น้ำพ่อ........ ครับ.....แม่.....ผมไปล่ะ" นายฝัดตะกุกตะกักบอกด้วยแม่ไปด้วยความอาย ความอายทำให้เขาพูดไม่เต็มเสียง แต่จำเป็นต้องบอก ไม่งั้นแม่ตะโกนแน่ เขารู้ว่าแม่ไม่ได้พูดเล่นอีกต่อไป
เสียงเขาขาดเป็นห้วงห้วง ก่อนจะวิ่งกุมเป้าขึ้นไปบนฝั่ง ดวงตาสสองคู่มองตามหลังเขาไปอย่างไม่เข้าใจ แม้แต่ไอ้จุดเองยังยืนเอียงคอมองด้วยความงงอย่างไม่เข้าใจ
แต่ขณะเดียวกันกลับมีดวงตาอีกคู่ที่ฉายแสงประหลาดวาววับเปี่ยมไปด้วยความสุขและความหวัง
"อะไรคะ คุณป้า แปลว่าอะไรคะ หนูไม่เข้าใจ" คุณสรรค์ถามคุณดวงแม่นายฝัดอย่างไม่เข้าใจอะไรทั้งสิ้น
"อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกจ้ะหนู อีกหน่อยก็รู้เอง" คุณดวงตอบเลี่ยง ๆ ยิ้ม ๆ อย่างเข้าใจบุตรชาย
"อธิบายหน่อยได้ไหมคะ" คุณสรรค์ต้องการเหตุผล
"อ๋อ เขาคงคิดถึงพ่อขึ้นมาล่ะมั้ง" คุณดวงตอบไปอย่างไม่กระจ่างเท่าไหร่
"เหรอคะ แล้วคุณลุงมาด้วยหรือเปล่าล่ะคะ" คุณสรรค์ถามถึงพ่อนายฝัด
"เขาเสียไปนานแล้วจ้ะ " คุณดวงตอบสั้น ๆ เหมือนตัดคำถาม
"เอ้อ ค่ะ" คุณสรรค์รับคำ
ถึงความอยากรู้อยากเห็นจะถูกปลุกให้ตื่นตามประสาหญิง แต่หล่อนก็ยังมีมรรยาทในการคุยพอที่จะไม่ถามซอกแซก
คุณดวงลอบยิ้มในหน้า มองหน้าคนที่เธอหมายมั่นขี้ตู่จะเอามาเป็นลูกสะใภ้
ถอนสายตาที่แววาววเพราะความสุข ไปจับจ้องอยู่แต่นายตั้มหลานนอกไส้อย่างหมายมั่นปั้นมือ
หล่อนอมยิ้มด้วยความภูมิใจตามหลังลูกชายไป พลางคิดในใจตัวเองคนเดียวว่า " ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เชื้อพ่อมันแรงดีจริงๆ อย่างนี้สิไม่เสียชาติเกิด ลูกเอ๋ย"
จากคุณ :
NATTI นัทตี้ 
- [
2 ธ.ค. 47 18:53:34
]
ไอ้ฝัด...กับ....อีซันดาน (ตอนสี่......... เรื่องมันยาว)
