เมื่อรถประจำทางมาจอดลงที่หน้ามหาวิทยาลัย นักศึกษาทั้งหมดก็ทยอยลงมาข้างล่างพลางบิดขี้เกียจด้วยความเมื่อยขบ หลังจากที่นั่งอยู่บนรถนานหลายชั่วโมง บรรดาผู้ปกครองทั้งหลายก็มายืนรอรับบุตรหลานของตนเอง ในจำนวนนั้นก็มีวศินรวมอยู่ด้วย เขาโบกมือขึ้นด้วยความดีใจเมื่อเห็นเพื่อนชายของเขาเดินลงมาจากรถ แต่คราวนี้เขาไม่ได้ลงมาคนเดียว แต่เขากลับเดินจูงมือสาวน้อยคนหนึ่งลงมาด้วย ใช่แล้ว ! สาวน้อยร่างบางหน้าตาคุ้นเคย เขาเพ่งมองด้วยความไม่แน่ใจ แล้วก็ยกมือขึ้นมาขยี้ตา ส่ายหน้าแรง ๆ แต่ภาพมันก็ไม่หาย แถมยังเลื่อนเข้ามาใกล้เขาอีกด้วย คราวนี้เขาไม่ต้องไปถามใคร ไม่ต้องมาหยิกตัวเอง เพราะคำตอบอยู่ที่หนุ่มสาวสองคนที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเขา โดยที่ฝ่ายชายไม่ยอมปล่อยมือจากหญิงสาว ในขณะที่หญิงสาวคนนั้นหลบตาเขานิด ๆ สีหน้าเข้มขึ้นด้วยความเขินอาย จะทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่าเขาจ้องมองสองคนนี้จนลูกกะตาจะถลนออกมานอกเบ้าน่ะสิ

" เฮ้ย ! เอ่อ…..งงว่ะ " วศินคลางออกมาด้วยความนึกไม่ถึง

" งงไรวะไอ้ศิน " สามภพถามขึ้นพลางหัวเราะขึ้นเบา ๆ

" ก็แกกับเปีย " เขาก้มลงไปมองมือของทั้งสองคนอีกครั้ง

" ก็ใช่สิวะ งานนี้แกต้องเลี้ยงนะโว้ย 55555 "

" เลี้ยงไรฮะนายสามภพ " เปียถามขึ้นมาบ้างหลังจากที่เงียบไปนาน

" อ๋อ ไม่มีไรหรอก ว่าแต่เปียเรียกพี่ว่าไงนะครับคนดี "

" ก็นายสามภพไง "

" ได้ไงฮะ ไหนทีเมื่อคืนยังเรียกพี่ว่าพี่อยู่เลย ไม่ได้นา ต้องเรียกพี่ว่าพี่ "

" โธ่ก็มันไม่ชินนี่ " หญิงสาวถึงกับหน้าเข้มขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอพูดอะไรออกไปบ้าง

" นะเปียนะครับ " สามภพกระพริบตาปริบ ๆ อ้อนหญิงสาว ซึ่งเธอก็หัวเราะขึ้นมาด้วยความอ่อนใจ ในขณะที่วศินได้แต่มองทั้งสองอย่างงง ๆ

+ คือว่าก็พอรู้นะครับว่าสองคนนี้เค้าน่าจะตกลงอะไรกันได้แล้ว แต่ว่าทำไมมันเร็วจังเลยวะ +

" ก็ได้…..พี่ภพคะพาพี่ศินกลับบ้านเถอะค่ะ ไม่งั้นยืนอย่างนี้มีหวังไข่ออกมาเป็นแมลงวันแน่ ๆ เลย "

+ 55555 พี่ศินนี่งงน่ารักจังเลย ตัวเองวางแผนเองแท้ ๆ งงอยู่ได้นะพี่ +

" เอ้อ……ฮ่าจริงหรอ นี่เปียกะไอ้ภพไม่ได้หลอกสายตาพี่นะ ไม่ได้เล่นละครตบบ้องหูพี่นะ หรือว่าเปียไม่ได้โกรธพี่จนต้องแก้แค้นนะ "

" ก็จริงสิคะ เป็นไงล่ะ พี่ศินนี่จอมวางแผนจริง ๆ เลย "

" งั้นพี่ดีใจด้วยนะเปีย มามะมาให้พี่กอดทีนึง " วศินทำท่าจะเข้าไปกอดแสดงความยินดีกับเปียจริง ๆ แต่

" เฮ้ย ! ออกๆๆ ไม่ได้ๆ ข้าหวงนะเว้ย เอ็งนี่ " สามภพรีบดึงแขนเปียออกมาแล้วหันมาบอกวศิน ที่ตอนนี้เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว

" เออไอ้นี่แค่นิดเดียวก็ไม่ได้ หวงก้างจริงนะ "

" โหไอ้นี่ฉันไม่ใช่หมานะเว้ย ก็แค่ว่ากว่าเปียจะตกลงเป็นแฟนกับฉันนี่เลือดตาแทบกระเด็นเลยนะเว้ย "

" เออ ๆ ฉันเข้าใจ ว่าแต่เราจะยืนคุยอยู่นี่เหรอวะ "

" เออ งั้นเดี๋ยวฉันเข้าไปส่งเปียที่หอก่อนแล้วค่อยกลับ เออน่า แล้วจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง " เขาบอกเมื่อเห็นวศินยังยืนทำหน้างงอยู่

" อืมมม ก็ได้ "

" งั้นเปียไปกันเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่งที่หอ "

" ไม่ต้องก็ได้มั้ง เดี๋ยวฉันเดินเองได้ "

" เปียแทนตัวเองว่าอะไรนะเมื้อกี้น่ะ " ก็คนมันไม่ชินนี่นา

" ค่าเปียก็เปีย "

" งั้นไปกันเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว " สามภพหันมาบอกเปียพลางดึงมอเธอมากุมเอาไว้อีกครั้ง

" เปียไปนะคะพี่ศินแล้วเจอกันค่ะ " เปียยิ้มกว้างโบกมืออำลาเขา ในขณะที่อีกมือนึงตอนนี้ถูกสามภพดึงไปจับเอาไว้แล้ว วศินมองตามภาพนั้นอย่างมีความสุข จนกระทั่งร่างเล็กกับร่างสูงเริ่มเล็กลง ๆ จนหายไปในที่สุด

+ ดีใจด้วยนะเปีย ไอ้ภพ ตอนนี้แกคงมีความสุขมากสินะ ยังไงก็อย่าปล่อยให้หัวใจมันหล่นหายอีกล่ะ คราวนี้ไม่มีใครช่วยแกได้แล้ว ว่าแต่ไอ้ภพมันไปทำยังไงเนี่ยยัยเปียถึงยอมเป็นแฟนมัน ยังไงฉันก็จะต้องรู้ให้ได้ +

" เปียพรุ่งนี้พี่มารับไปเที่ยวนะครับ " สามภพบอกกับเปียเมื่อเดินมาถึงหอพักนักศึกษาของมหาวิทยาลัย

" ไปไหนล่ะคราวนี้ " หญิงสาวเอียงคอถามท่าทางน่ารัก ทำให้สามภพถึงกับอดใจไม่ไหวเอามือมาขยี้ผมที่ยุ่งเหยิงอยู่แล้วให้มันยุ่งเข้าไปอีกของเปียจนยุ่งไปหมด ในขณะที่เปียก็ได้แต่ปัดมือของเขาออกพลางทำหน้ามุ่ย แล้วจัดทรงผมของตัวเองให้เข้าที่

" อย่ามาเล่นผมเค้านะ " เปียทำท่างอนนิด ๆ เวลาผู้หญิงมีความรักนี่จริตมารยามันออกมาโดยไม่รู้ตัวเลยเนอะ

" ก็อยากน่ารักทำไมล่ะ " สามภพพูดในขณะที่เปียเริ่มจะเขินหนักจึงตุ้ยท้องเขาไปหนึ่งที ก่อนจะเดินก้มหน้าเข้าไปในตัวตึก ส่วนสามภพก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็ลูบท้องตัวเองเบา ๆ แล้วหันมาทางเปียที่กำลังเดินจากไป

" พรุ่งนี้พี่จะมารอหน้าหอนี่ตอน 10 โมงนะเปีย " เขาตะโกนไล่หลังไป หากแต่เปียก็ไม่ยอมหันหน้ามา แต่หูเธอน่ะ กางผึ่งออกแทบจะเป็นเส้นใยแก้วฟังว่าเขาพูดอะไรอยู่ เธอได้แต่แอบยิ้มให้กับตัวเองพร้อมกับพาขาเข้าไปข้างในหอ โดยที่ใบหน้ายังไม่หายจากอาการเขินอาย

+ ตาบ้าเอ้ย ชมอยู่นั่นแหละคนเค้ายิ่งบ้ายออยู่ ดูซิเนี่ยตั้งแต่เกิดมาจากท้องแม่ยังไม่เคยต้องอายจนตุ้ยท้องคนอย่างนี้เลย โอ้ย คืนนี้ฉันจะนอนหลับมั้ยเนี่ย เล่นห่างกันไม่ถึง 5 นาทีก็เห็นแต่หน้าหมอนี่ลอยมาแล้ว พรุ่งนี้ 10 โมง แล้วเจอกันนะนาย…… เอ้ย ! พี่สามภพ +


ทางด้านวศินเมื่อสามภพกลับมาถึงที่รถเขาก็รีบปรี่เข้าไปที่ตัวเพื่อนแล้วคาดคั้นให้บอกว่าทำอย่างไรถึงพิชิตใจเปียได้ สามภพนั้นได้แต่หัวเราะหึ หึ แต่ก็อธิบายเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องที่เปียถูกทำร้าย ซึ่งเมื่อวศินฟังจบเขาก็บอกได้แต่เพียงว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น ไม่มีทางที่สามภพจะได้พูดคุยปรับความเข้าใจกับเปียได้หรอก เพราะว่าน้องสาวเขาคนนี้เป็นคนใจแข็งมาก แต่ก็อย่างว่านะ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ก็พระพรหมลิขิตให้มารักกันแล้วนี่ ส่วนเขาก็หวังว่าเขาจะได้พบอย่างนั้นบ้าง แต่ว่าเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นนั้นแหละเขาไม่ได้วิ่งไปหามันหรอกไอ้ความรักนี่ เขาจะรอให้มันวิ่งเข้ามาหาเขา เหมือนกับที่มันวิ่งเข้าไปชนเพื่อนเขาโครมใหญ่ จนเป็นเรื่องเป็นราวอย่างนี้ เอาเป็นว่าตอนนี้เขาขอมุงานอย่างเดียวก็แล้วกัน


เวลา 10.00 น. โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าหอพักนักศึกษาในเวลานี้ไม่ค่อยจะมีใครเท่าไหร่นัก เพราะว่านักศึกษาต่างก็พากันกลับบ้านที่ต่างจังหวัด หรือไม่ก็ออกไปเที่ยวกัน ทำให้บริเวณนั้นเงียบเชียบจนหน้าแปลกใจ สำหรับผู้ที่เคยผ่านมาบริเวณนี้ เพราะทุกทีความที่เป็นหอพักหญิงทำให้มีเสียงพูดคุยกันอย่างนกกระจอกแตกรังอยู่ตลอดเวลา

ร่างสูงโปร่งได้สัดส่วนเดินเข้ามานั่งใต้โต๊ะม้าหินอ่อนช้า ๆ อย่างอารมณ์ดี พลางมองไปที่ประตูหอด้วยความตื่นเต้น ( ก็เป็นเดทครั้งแรกนี่นา ) แต่แล้วดวงตาของเขาก็เบิกตากว้างขึ้นเมื่อพบว่า คนที่เขารอคอยอยู่กำลังเดินมาทางที่เขานั่งอยู่ แล้วเธอก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างแจ่มใส ทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบไปมากทีเดียว เขารู้สึกว่าเวลาที่หญิงสาวคนนี้ทำหน้าบึ้งตึง เขายังชอบมอง แล้วนี่เธอยิ้มหวานซะขนาดนี้ หัวใจเขากระตุกจนขนคิง stand up เลยทีเดียว

" 10 โมง 2 นาที พี่ภพมาตรงเวลาจังเลยค่ะ " เปียหยุดยืนตรงหน้าสามภพแล้วยกนาฬิกาข้อมือสีชมพูสวยสดใส ที่เธอไปได้มาจากตลาดนัดเมื่อ 2 เดือนก่อน

" ได้ไงล่ะ ถ้ามาช้ามีหวังได้เจ็บตัวแน่ ๆ "

" แน่สิคะ ก็เปียเป็นคนตรงเวลานี่ " ว่าแล้วเธอก็ยิ้มหวานให้เขาอีก

+ เวลาที่ไม่เซี้ยว ไม่ซน ไม่เอาแต่ใจนี่ ก็น่ารักเหมือนกันนะแฟนเรา +

" งั้นเราไปกันเถอะครับ เดี๋ยวคนเยอะ "

" เราจะไปไหนกันคะ "

"ตลาดนัด..... " สามภพบอกสถานที่ที่เขาจะพาหญิงสาวไป

" อืมมม ดีค่ะ เปียชอบเดินแบบนี้มากกว่าไปเดินบนห้าง เปียไม่ค่อยช้อปเท่าไหร่ น่าเบื่อ "

" ก็เพราะงี้ไงพี่ถึงไม่พาเปียขึ้นห้าง "

" งั้นไปเถอะค่ะ "

" ครับ " สามภพรับคำแล้วเดินจูงมือเปียมาที่รถที่จอดอยู่ด้านหน้าหอพัก เขาทำท่าจะเปิดประตูให้เธอ แต่เปียจับขอบประตูรถไว้ แล้วส่งสายตาห้าม สามภพก็เข้าใจเขาจึงได้แต่ยิ้ม พลางส่ายหัวน้อย ๆ แล้วเดินไปเปิดประตูด้านคนขับเพื่อทำหน้าที่เป็นสารถีในวันนี้

+ แฟนฉันนี่แปลกคนจัง เห็นแต่คนอื่นเค้าอยากให้เปิดประตูรถให้แต่นี่ไม่ยอมแฮะ ถ้าไม่ตามใจเดี๋ยวจะหาว่าเราไปว่าว่าคุณเธอเป็นง่อยอีก คราวนี้ซวยแน่ ๆ +

+ ฉันยังไม่ได้เป็นง่อย ไม่เห็นจะต้องเปิดให้เลย ถ้ายกของหนักมาก็ว่าไปอย่าง +