ความคิดเห็นที่ 1 ทุก ๆ วันตอนเช้า ๆ พ่อมักจะตื่นก่อนไก่  พวกเราเคยล้อพ่ออยู่บ่อย ๆ ว่าพ่อเป็นคนปลุกไก่ให้ตื่นขึ้นมาขัน   พ่อจะไปไร่แต่เช้าก่อนใคร ๆ เพื่อที่จะไปดูพืชผักที่ปลูกไว้  เพราะกลัวว่าพวกสัตว์จะเข้ามาทำลายให้เสียหาย   หลาย ๆ ครั้งที่พ่อต้องนอนเฝ้าไร่   พ่อสร้างเพิงเล็ก ๆ ไว้กันลมกันแดด  เอาไว้พักผ่อนยามเหนื่อยจากงานสวน   และเก็บอุปกรณ์ในการทำสวน  พวกเราใช้เพิงเป็นโรงครัวด้วย  แต่ส่วนใหญ่แม่มักจะทำที่บ้านแล้วห่อให้พวกเราไปกินร่วมกันในไร่   แต่บางครั้งเราก็มาก่อไฟหุงหาเองที่ไร่  พ่อจะหาก้อนหินก้อนเท่า ๆ กันมา 3 ก้อน มาวางเป็นรูปสามเหลี่ยมด้านเท่า ต้องขุดดินลงไปหน่อยก่อนวางก้อนหิน เพื่อไม่ให้ก้อนหินขยับเวลาทำอาหาร  เราใช้ฟืนจากต้นไม้ในสวนนั่นเอง  พ่อจะตัดกอง ๆ ไว้ และหาเวลามาผ่าไว้ให้พวกเราใช้ก่อไฟทำอาหารและผิงไฟยามฤดูหนาว  เราไม่มีเตาแก๊ส  ไม่มีน้ำมัน  มีเพียงไม้ขีดกับเกี๊ยะ   เกี๊ยะเป็นต้นไม้ชนิดหนึ่งซึ่งมียางเหนียวติดไฟง่าย  มีขายเป็นมัด ๆ มักจะมีชาวบ้านไปตัดและผ่าเป็นท่อนเล็ก ๆ มาขาย   อุปกรณ์ในการทำครัวเรามีไม่มากนัก  ส่วนใหญ่พ่อจะทำจากไม้และไผ่ในสวนนั่นเอง  ยกเว้นกะทะ, หม้อและช้อน ที่เราต้องไปหาซื้อจากในเมือง  พ่อสอนให้พวกเราหาอาหารจากธรรมชาติ  แม่มักจะล้อพ่อบ่อย ๆ ว่า   “ สีเขียว ๆ พ่อก็ว่าเป็นผัก  ไอ้ที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กได้พ่อก็ว่าเป็นเนื้อ “  พ่อมักจะหัวเราะแล้วบอกว่าแม่พูดถูก  ^_^ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ วันพ่อแห่งชาติ 20:50:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อพ่อไปไร่แล้ว  ฉันก็จะช่วยแม่เตรียมอาหาร  เพื่อห่อไปให้พ่อที่ไร่  พวกพี่ ๆ มักจะกินข้าวไปจากบ้าน   แต่ฉันจะไปกินที่ไร่พร้อม ๆ กับพ่อเป็นประจำ  ฉันมักจะได้ผลไม้ป่าเล็ก ๆ น้อย ๆ จากพ่อเสมอ  เพราะพ่อไปไร่ก่อนใคร ๆ พ่อมักจะเก็บผลไม้ป่าที่สุกแล้วไว้ให้พวกเรา  พ่อเคยสอนว่าถ้าจะเก็บผลไม้ป่าให้สังเกตดูที่นก ถ้าผลไม้ต้นไหนนกกินได้  คนก็กินได้เหมือนกัน  เวลาไปเก็บเห็ดในป่าให้สังเกตดูสี  รูปร่าง  ของเห็ดให้ดี ๆ เพราะเห็ดที่มีพิษก็มีมาก   ถ้ากินเข้าไปอาจตายได้  พ่อเล่าให้ฟังว่าเพื่อนของพ่อเคยเก็บเห็ดและคงจะได้เห็ดพิษมา  เมื่อทำกินแล้วปรากฏว่า ภรรยาและลูกชายแพ้พิษเห็ดจนเสียชีวิต  แต่เพื่อนของพ่อยังอยู่  จะสังเกตได้ที่ปากจะมีรอยแผลเป็นเหมือนรอยไฟไหม้   พูดก็ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก  พ่อบอกว่าถ้าไม่แน่ใจให้สังเกตดูถ้าเห็ดมีหนอนไช  คนก็กินได้เช่นเดียวกัน     ตอนกลางวันพวกเราก็จะกินข้าวพร้อม ๆ กัน  กับข้าวของเราโดยมากมักจะหนีไม่พ้นน้ำพริก  และปลาทูเค็ม   วันไหนถ้าไม่มีน้ำพริกพ่อมักจะบ่นว่า “ วันนี้กับข้าวไม่อร่อยเลย “  แล้วพ่อก็จะเดินไปเด็ดพริกขี้หนูข้าง ๆ เพิงมากินกับข้าว   ผักจิ้มน้ำพริกหาได้ง่ายมาก  ท้ายไร่จะเป็นทุ่งนาของกะเหรี่ยง  จะมีใบบัวบก  ผักอัน  ผักตบ  ผักหนอก  และอีกเยอะแยะให้เก็บกิน   ชื่อผักต่าง ๆ เป็นชื่อเรียกตามท้องถิ่น  อาจจะไม่ค่อยคุ้นหูนัก  แต่ฉันก็เรียกชื่อเป็นภาษากลางไม่ถูก  ^_^ ที่ท้ายไร่ของเราจะมีจอมปลวกอยู่  ที่ข้าง ๆ จอมปลวกจะมีเห็ดโคนทุก ๆ ปี  เมื่อถึงฤดูของมันจะออกมาเยอะมาก มีอยู่ครั้งหนึ่งเราเก็บได้ถึง 4 ตะกร้า  ประมาณ  15 กิโลกรัมเห็นจะได้  แม่ก็เลยแบ่งไปขายให้กับเพื่อนบ้าน  แต่น่าเสียดาย มีครั้งหนึ่งคนเห็นแก่ตัวมาเจอเข้า  ก็เลยขุด ๆ ๆ ๆ แบบถอนรากถอนโคน  ไม่เหลือให้มีเชื้อเห็ดเหลืออยู่เลย   ตั้งแต่นั้นมาที่ท้ายไร่ของฉันก็ไม่มีเห็ดโคนให้เราเก็บกินอีกเลย .. จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ วันพ่อแห่งชาติ 20:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ที่ฉันชอบมากก็คงจะเป็นบุก  บุกเป็นมันป่าชนิดหนึ่ง  หัวไม่ใหญ่นัก  ต้นจะคล้าย ๆ กับบอน  ดอกของบุกเอาไปแกงได้   แต่ต้องใส่มะขามหรือใบมะขามด้วย  ไม่อย่างงั้นเวลากินเข้าไปจะคันปาก  ส่วนหัวของบุกจะหยัก ๆ คล้าย ๆ ฟักทอง   แต่จะเป็นสีดำและไม่มีก้าน  ฉันได้เข้าป่าไปขุดหัวบุกกับพ่อบ่อย ๆ บางครั้งพอพ่อขุดบุกมาแล้วเจอหัวเล็ก ๆ พ่อก็จะเอาไปปลูกไว้ที่ไร่ พ่อบอกว่าหัวบุกจะโตช้า  หัวบุกที่เรากินกันมีน้ำหนักประมาณ 1 – 2 กิโลกรัม  จะใช้เวลาถึง 3 ปี  การที่พ่อเอาไปปลูกไว้ที่ไร่ก็เป็นการดี   เพราะเราสามารถผ่าบุกออกเป็นซีก ๆ แล้วก็แยกปลูกได้  ลืม ๆ ไปซะก็ขุดขึ้นมากินได้แล้ว  ไม่ต้องไปดั้นด้นค้นหาในป่า   แต่กรรมวิธีการทำบุกค่อนข้างยุ่งยาก  เพราะถ้าทำไม่เป็นจะคันมาก  ฉันเคยถามพ่อว่าต้องทำยังไงเวลากินถึงจะไม่คัน   พ่อบอกว่าต้องล้างให้สะอาด  ปอกเปลือกออก  ผ่าเป็นซีก ๆ แล้วก็ต้มให้สุก  พอสุกแล้วก็ต้องเอาไปตำให้ละเอียด  ตอนตำนี่สำคัญมาก   ต้องใส่น้ำปูนใสด้วย  เพื่อไม่ให้คันเวลากิน  เสร็จแล้วก็เอาไปแกง  หรือเอาไปทำเป็นเส้นใช้แทนก๋วยเตี๋ยวก็ได้  ไปทำเป็นก้อน ๆ เก็บไว้ผัดกินก็ได้   แต่เดี๋ยวนี้บุกมีขายตามซุปเปอร์มาเก็ตทั่ว ๆ ไป  แถมยังมีการทำผงบุกออกขายเพื่อเป็นอาหารเสริม  อาหารลดความอ้วน   ซึ่งพวกเราไม่เคยรู้มาก่อนเลย จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ วันพ่อแห่งชาติ 20:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีหัวมันอีกชนิดหนึ่งที่พ่อมักจะขุดมาให้แม่ต้มใส่น้ำตาลเป็นขนมหวานให้พวกเรากิน  ฉันก็เรียกไม่ถูกหรอก แต่หัวมันชนิดนี้ขุดยากมาก  เพราะว่ามันจะอยู่ลึกบางครั้งอยู่ลึกถึง 2 เมตร  ต้นจะเป็นเครือยาวประมาณเมตรเศษ ๆ ลำต้นจะตายทุกปี และก็ออกใหม่ทุกปีเหมือน ๆ กับบุกเพราะมันมีหัวคล้าย ๆ มันแกวแบน ๆ   ใหญ่ประมาณ แขนข้างหนึ่งอยู่ลึกลงไปในดิน   ยิ่งอายุมากยิ่งยาวลึกลงไปในดินเรื่อย ๆ บางครั้งขุดต้นเดียวได้มาเกือบ 5 กิโลกรัม  ต้องตัดแบ่งไปให้เพื่อนบ้านบ้าง   และพ่อก็จะเอาส่วนหนึ่งไปปลูกไว้ที่ไร่อีกเช่นเคย  อยากกินเมื่อไหร่ก็ไปขุดเอา  ถ้าเราปลูกเองมันจะอยู่ไม่ลึกนัก   แต่ถ้าไปหาจากป่ามันชนิดนี้จะอยู่ลึกมาก  อาจจะเป็นเพราะว่ามันมีอายุมากและยาวลงไปในดิน ทุก ๆ ปี  ถ้าไม่มีใครไปขุดส่วนที่แก่มาก ๆ ก็จะเน่าไป   ส่วนที่ยังไม่แก่ก็จะงอกลำต้นขึ้นมาใหม่  ทำให้หัวมันอยู่ลึกลงไปในดินเรื่อย ๆ หลาย ๆ ครั้งที่เราขุด ๆ ๆ ๆ ลงไปเรื่อย ๆ เจอแต่ลำต้นที่อยู่ลึกลงไปในดิน  แต่ไม่ยักกะเจอหัว  จนเลิกขุดไปเลยก็มี  ขอยืนยัน  นอนยัน  ว่าลึกจริง ๆ จัง ๆ เลย มีครั้งหนึ่งเราอยากกินมะม่วงป่ามาก  พ่อเคยบอกว่ามีอยู่ที่หนึ่ง  เราก็เลยขอให้พ่อพาเราไปหลังเสร็จงานในไร่แล้ว  พ่อก็พาไป   ต้องเดินประมาณ 5 กิโลเมตร  กว่าจะไปถึงต้นมะม่วงป่าที่ว่านั่น  พอไปถึงต้นมันใหญ่และสูงมาก  เราขึ้นไม่ได้ เพราะตัวยังเล็กเกินไป  และเราก็ไม่ให้พ่อขึ้นด้วยเพราะเราไปยืนอยู่ใต้ต้นของมันแล้วดูขึ้นไปเรารู้สึกว่ามันน่ากลัวมาก   ถ้าตกลงมาท่าจะไม่รอดเป็นแน่  เรากับพ่อก็เลยช่วยกันเก็บลูกมะม่วงที่สุกแล้วหล่นลงดิน  พ่อบอกว่ามะม่วงป่าเวลาสุก มักจะหลุดจากขั้วได้ง่ายกว่ามะม่วงที่เราปลูกที่บ้าน  มะม่วงป่าจะลูกเล็ก ๆ เม็ดใหญ่  เนื้อมะม่วงน้อย  ถ้ายังดิบ ๆ อยู่จะเปรี้ยวมาก   แต่มีกลิ่นหอม  ยิ่งสุกก็จะยิ่งหอม  มีรสหวานอร่อยอย่าบอกใคร  วันนั้นฉันก็เลยกินแต่มะม่วงต่างข้าวไปเลย  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ วันพ่อแห่งชาติ 20:56:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฉันชอบเดินกลับจากไร่พร้อมกับพ่อ  เพราะพ่อมักจะตาดีและเก็บผลไม้ป่าได้เสมอ  ถ้าพ่อเห็นพ่อจะหันมาถามว่า   “ อยากกินไหมลูก  พ่อจะเก็บให้ “  ฉันก็ไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้งเดียว  ก็ตะกละอ่ะ  แต่ฉันก็ไม่ได้กินคนเดียวนะ   ฉันจะเก็บใส่ถุงย่ามกลับไปฝากแม่และพี่ ๆ ด้วยเสมอ  ที่ฉันกับพ่อเก็บได้บ่อยที่สุดก็เห็นจะเป็น  ลูกไข่ปลา กับลูกไข่ปู เป็นผลไม้ชนิดหนึ่ง  ต้นของมันจะอยู่กันเป็นพุ่มจะมีหนามเยอะมากเวลาเก็บต้องระวังให้ดี  ลูกไข่ปลาจะมีลักษณะเป็นเม็ดเล็ก ๆ ติดกัน เวลาเก็บต้องระวังเพราะมันจะนิ่มและเละได้  ลูกไข่ปลาจะมีสีเหลือง  ส่วนลูกไข่ปูจะมีสีแดง  รสชาตอมเปรี้ยวอมหวาน   คล้าย ๆ ลูก  สตอบอรี่นะ  อร่อยมาก .  ขอบอก จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ วันพ่อแห่งชาติ 20:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ช่วงฤดูร้อน  เราต้องไปดูบ่อน้ำบ่อย ๆ เพราะน้ำจะมีน้อย  ไม่ค่อยพอใช้  บางครั้งสัตว์ก็พังรั้วเข้าไปกินน้ำ   ทำให้ท่อน้ำที่เราต่อไปที่ไร่แตก  ฉันมักจะไปกับพ่อ  ช่วยพ่อจับโน่นหยิบนี่  การไปบ่อน้ำฉันทั้งชอบและก็ขยะแขยงด้วยในเวลาเดียวกัน   ไอ้ที่ชอบก็จะได้หาปูไปให้แม่ตำน้ำพริกให้กิน  และถ้าโชคดีก็จะมีมะเดื่อสุกเป็นผลไม้ชั้นยอดให้กินด้วย  พ่อบอกว่ามะเดื่อจะมี 2 เพศ ถ้าเป็นต้นมะเดื่อตัวผู้  ลูกมะเดื่อจะกินไม่ได้  ข้างในจะมีแต่แมลงและมด  แต่ถ้าเป็นมะเดื่อตัวเมียจะกินได้  โชคดีที่มะเดื่อข้างบ่อน้ำของฉันเป็นตัวเมียนะ   ไม่งั้นมีหวังอด .  แต่เจ้าสิ่งที่ทำให้ฉันขยะแขยง เกลียด และกลัว  ก็คือไส้เดือน กับตัวทาก  ไส้เดือนยังไม่เท่าไหร่หรอกเพราะว่ามันไม่กัด   แต่ตัวทากจะกัดและดูดเลือดคล้าย ๆ ปลิง  แต่ตัวมันจะกลม ๆ เล็ก บางตัวจะเล็กมากประมาณเส้นผมเห็นจะได้มั้ง  มองไม่ค่อยเห็น   แต่ถ้ามันดูดเลือดจากเราแล้วล่ะก็  ตัวโตทันตาเห็นเลยหละ  มันจะดูดจนอิ่มแปร้  แล้วก็หลุดออกไป  แต่ถ้ามันยังดูดไม่อิ่ม  เมื่อเรากลับถึงบ้าน   ถอดรองเท้า  ถอดถุงเท้า  หรือถลกขากางเกงขึ้น  อาจจะเห็นมันติดอยู่ที่ใดที่หนึ่ง  มันจะดูดติดคล้ายปลิงแกะยาก  ตัวมันจะลื่น ๆ จับไม่ค่อยอยู่   ฉันเคยถูกมันดูดเลือด  ฉันขยะแขยงมาก  ยืนร้องให้  พร้อมกับตะโกนเรียกพ่อ  เรียกแม่ เรียกทุกคนในบ้านให้มาช่วยเอาออก     แต่ถึงยังไงฉันก็ยังคงชอบไปกับพ่อ  บางครั้งที่พ่อดูแลบ่อน้ำเสร็จ  แล้วก็พอมีเวลาก่อนกลับบ้านพ่อจะพาฉันเข้าป่าเพื่อไปหาของกิน   พ่อรู้จักผัก ผลไม้ป่าเยอะมาก  ฉันดีใจและภูมิใจมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อ  และรู้สึกว่าอยู่บนดอย  ท่ามกลางป่าเขาธรรมชาติ   ฉันมีสิ่งที่ได้เปรียบกว่าคนในกรุงเยอะแยะ  มากมาย   ^_^ มีผลไม้ป่าอีกชนิดหนึ่งที่พ่อพาไปหาและพวกเราชอบกินมาก  แต่จะหากินได้ยากเพราะว่ามันมักจะขึ้นตามหน้าผาสูง ๆ หรือในป่าลึก ๆ พ่อเรียกว่า  จางเมียวโก๊ะ  ฉันเชื่อว่าคงไม่ค่อยมีใครรู้จัก  ต้นของมันจะคล้าย ๆ ต้นข่า  มีดอกคล้าย ๆ กัน ลูกมันจะอยู่ในดินเอาไม้ไปเขี่ย ๆ เอาก็ได้  หรือจะขุดเอาก็ได้  ถ้าขุดจะได้เป็นพวงใหญ่ ๆ เปลือกจากเมียวโก๊ะจะค่อนข้างแข็ง   ข้างในจะเป็นเม็ดเล็ก ๆ คล้าย ๆ วุ้นห่อหุ้มเม็ดในสีดำ  รสชาติหวาน  แต่ถ้าไม่แก่จัดจะมีรสอมเปรี้ยวนิด ๆ   ซึ่งเดี๋ยวนี้จะหากินยากมาก   แต่ก็ยังพอมีเหลืออยู่  มีเพื่อนบ้านของฉันคนหนึ่งไปหาขุดมาปลูกไว้ในสวน  เมื่อฉันไปหาทีไรเขาก็จะพาฉันไปขุด   แถวบ้านของฉันส่วนใหญ่มักจะปลูกพืช ผัก ผลไม้ ไว้กินเอง  ถ้าเหลือก็แบ่งไปขาย  บางครั้งก็แจกไปตามหมู่เพื่อนบ้านนั่นเอง .. จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ วันพ่อแห่งชาติ 21:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วจะมาเล่าต่อเน่อเจ้า  ^_^   เมี้ยว ๆ ๆ ๆ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ วันพ่อแห่งชาติ 21:04:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาเซฟค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 6 ธ.ค. 47 17:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาอ่านเรื่องของคุณพ่อน้องหิ่งฯ เสียใจด้วยที่ท่านไม่ได้อยู่กับน้องแล้ว แต่ความทรงจำที่มีต่อท่านก็เป็นสิ่งสวยงาม เนอะ บรรยากาศที่บ้านไร่น่าอยู่มากเลยนะครับ อ่านแล้วได้ความรู้หลายอย่าง รอมาเขียนต่อนะครับ รูปน้องเหมียวน่ารักทุกรูปเลย รวมทั้งรูปของคุณรสา รสา ด้วยครับ จากคุณ : วลีวิไล - [ 6 ธ.ค. 47 18:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หวัดดีเจ้าพี่รสา รสา  ^_^  ยามเมื่อถึงฤดูฝนเป็นช่วงปิดเทอมพอดี  เพราะตามโรงเรียนบ้านนอกจะมีทั้งหมดสามเทอม  โรงเรียนจะปิดเทอมช่วงฤดูเพาะปลูก   เพื่อให้ลูกหลานได้ไปช่วยงานทางบ้าน  ฤดูนี้พวกเราทุกคนจะมีงานทำกันล้นมือ  พ่อจะขยันขึ้นอีกเท่าตัว  เนื่องจากว่าพ่อต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง   ลูก ๆ ก็ช่วยไม่ได้มากนัก  พี่ ๆ และฉันก็พยายามช่วยงานพ่ออย่างเต็มกำลัง  พวกเราจะขุดดิน  พรวนดิน  จนมือบวม  มีน้ำใส ๆ อยู่ข้างใน   ซึ่งชาวบ้านจะเรียกว่า  “ ขึ้นแก้ว “  แต่บางคนจะไม่ขึ้นแก้ว  เพราะมือด้านจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว  ใครที่มือขึ้นแก้ว  จะถูกล้อว่าเป็นพวกผู้ดีตีนแดง   พวกผิวบาง  ทำงานหนักไม่ได้  ในหมู่พวกเราถ้าใครขึ้นแก้วแล้วล่ะก็  จะพยายามปกปิดกันสุดชีวิต  เพราะกลัวจะถูกล้อ   แต่ตอนที่แก้วแตกมักจะปิดไม่มิด  เพราะว่ามันจะแสบมาก  ต้องหายามาทา  และปิดพลาสเตอร์ไว้เพื่อป้องกันเชื้อโรค ฉันชอบฤดูฝนมากกว่าฤดูอื่น ๆ ถึงแม้ว่าฝนจะตกดินเปียกแฉะเลอะเทอะ  ฟ้าผ่าฟ้าร้องเสียงดังแสบแก้วหู  แต่ฤดูฝนเป็นฤดูที่พวกเราทุกคน ได้อยู่พร้อมหน้ากันทุกวัน  อาหารอุดมสมบูรณ์  บางวันจะมีแมงเม่า  แมงมัน  ให้พวกเราเก็บ  ส่วนใหญ่มันมักจะออกมาหลังฝนตก ต้องล้างให้สะอาดเพราะว่าบางทีจะมีดินและหญ้าติดมาด้วย  เอาไปคั่วให้สุกแล้วโรยเกลือนิดหน่อยอร่อยมาก ๆ ขอบอก.....   พวกเราในหมู่บ้านเดียวกันจะมีการ  “ เอาวัน “ กันด้วย  ก็เป็นการแลกแรงงานกัน  วันนี้ไปช่วยไร่นี้  อีกวันไปช่วยบ้านนั้น   แต่บางทีก็ให้ค่าจ้างกันเป็นวัน  แล้วแต่จะตกลงกัน เมื่อวานนี้ไร่ฉันปลูกผักเสร็จเรียบร้อยแล้ว  วันนี้ก็ว่างทั้งวัน  เพราะว่าวันพรุ่งนี้เราจึงจะไป “ คืนวัน “ ให้กับเพื่อนบ้านของเรา   พวกเราได้รับอนุญาตให้ไปหาหน่อไม้  หาเห็ด  ขุดจิ้งหรีด  แล้วแต่ใครจะไปทำอะไร  เพราะในป่ามันมีทุกอย่างที่เราต้องการ   แม่จะแบ่งให้ลูก ๆ ว่าใครไปทำอะไร  ก็ไปป่าเดียวกันนั่นแหละแต่แยกกันไปหาคนละส่วน  ซึ่งสามารถตะโกนได้ยินถึงกัน ฉันเป็นคนหาเห็ด  งานจะเบาหน่อยไม่ต้องมีอะไรมาก  เอาแต่กระสอบใบเดียว  ในป่าก็จะมีเห็ดน้ำข้าว  เห็ดฟาน  เห็นไข่ห่าน   ฉันรู้จักเห็ดพวกนี้ดี  ฉันต้องเข้าไปด้านในของป่าจึงจะมีเห็ดเยอะ  เพราะเห็ดมักจะขึ้นในที่ ๆ มีต้นไม้สูง ๆ ใบไม้ร่วงเยอะ ๆ   ส่วนพี่สาวสองคนของฉันเป็นคนไปขุดจิ้งหรีด  พวกเขาต้องแบกจอบไปด้วย  ต้องไปหาขุดแถวรอบนอกของป่า  ดินร่วนไม่แฉะ สังเกตดูที่พื้นดี ๆ จะเห็นรูของจิ้งหรีด  ปากรูจะมีดินเป็นขุย ๆ  ปิดอยู่  ถ้าเกิดรูไหนไม่มีดินปิด  แสดงว่าจิ้งหรีดมันไปแล้ว   ขุดลงไปไม่ต้องลึกก็จะเจอตัว  บางรูจะมีหลายตัว  คือมีตัวผู้หนึ่งตัว  มีตัวเมียสองตัว  ก็ถือว่าได้กำไร  ขุดครั้งเดียวได้ถึงสามตัว   แต่บางครั้งขุดลงไปอาจโชคร้ายเจอตัวตะขาบแทนจิ้งหรีดก็ได้  ต้องระวังอย่าเอามือล้วงเข้าไปในรู  ต้องหาไม้มาเขี่ยดูก่อน หลาย ๆ ครั้งที่พี่สาวไปขุดได้แมงมุมดินมาด้วย  ตัวมันจะเหมือนแมงมุมทั่ว ๆ ไป  แต่ตัวใหญ่กว่ามากเกือบเท่าผ่ามือฉันเลยทีเดียว รูของแมงมุมดินจะใหญ่เกือบเท่าแขนของฉัน  ปากรูจะมีใยแมงมุมปิดอยู่  แต่บางครั้งก็ไม่มี  รอบ ๆ ปากรูจะเรียบ ๆ ไม่ขรุขระ ถ้าขุดได้เยอะแม่ก็จะทอดให้กิน  แต่ถ้าได้มาน้อยก็จะตำน้ำพริก  จะได้กินกันทั้งบ้าน  เวลาขุดจิ้งหรีดจะใส่ถุงพลาสติกไม่ได้ เพราะมันจะกัดถุงและหนีได้  พวกเราจะใช้ดอกหญ้าผูกปมไว้ตรงปลาย  เหลือตรงโคนไว้แทงตรงปลอกคอของจิ้งหรีด ร้อยรวมกันเป็นพวง ๆ   จิ้งหรีดสามารถทำอาหารได้หลายอย่าง  ทอดกระเทียมพริกไทยก็ได้  ชุปแป้งทอด  หรือตำน้ำพริกก็อร่อย  สุดย๊อด..................... จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 6 ธ.ค. 47 18:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สำหรับพี่ชายอีกสองคนได้รับมอบหมายจากแม่ให้ไปขุดหน่อไม้  สองคนนี้จะเหนื่อยหน่อยเพราะต้องเอากระสอบใบโต ๆ และแบกเสียมไปด้วย  เสียมจะเป็นโลหะยาว ๆ สามารถขุดลึก ๆ ลงไปในดินได้  เหมาะสำหรับขุดหน่อไม้  บางครั้งพี่ชายฉันได้หนอนไม้ไผ่มาด้วย   ฉันไม่รู้หรอกว่าพี่ชายฉันเขารู้ได้ยังไงว่าในไม้ไผ่ต้นไหนมีหนอนไม้ไผ่อยูข้างใน  แต่วันใดที่เจอหนอนไม้ไผ่ก่อน   พี่ชายฉันแทบจะไม่อยากขุดหน่อไม้เลย  เพราะหนอนไม้ไผ่อร่อยมาก  หายากด้วยไม่เหมือนสมัยนี้  เขาเลี้ยงหนอนไม้ไผ่ขายกันแล้ว เมื่อก่อนถ้าไปเข้าป่าเป็นไม่ได้กินหรอก  พี่ชายสองคนของฉันจะงานหนักกว่าเพื่อน  เพราะเมื่อขุดแล้วก็ต้องแบกกลับมาบ้าน   บางครั้งถ้าพวกเราได้สิ่งที่แต่ละคนต้องการแล้ว  ก็จะมาช่วยกันปอกเปลือกหน่อไม้ออก  เปลือกหน่อไม้จะแข็งและมีขน   ถ้าไม่ระวังขนมันจะตำทำให้เกิดอาการคันได้  บางครั้งเมื่อปอกเปลือกเสร็จแล้วก็จะเหลือเพียงครึ่งกระสอบ  พวกเราก็จะช่วยกันขุดให้เต็มกระสอบ   เพราะไหน ๆ ก็มาแล้ว  จะได้เก็บไว้กินได้นาน ๆ ตอนนี้เรามีหน่อไม้สดไว้แกงใส่ชะอม  แต่ต่อไปเราก็จะมีหน่อไม้ดองไว้กินอีกเช่นกัน   แม่จะดองไว้เป็นไห ๆ เก็บไว้กินเกือบตลอดปี  วิธีการของแม่ก็ไม่มีอะไรมาก  แค่ฝานบาง ๆ ใสน้ำลงไปแล้วก็ใส่ถุงพลาสติกมัดให้แน่น ๆ อย่าให้มีลมอยู่บ้างในแล้วก็ใส่ไว้ในไหอีกที  ในไหก็จะมีน้ำด้วยแต่เป็นน้ำเปล่า ๆ นะ  ไม่ได้ใส่อะไรเลย   ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันจึงเปรี้ยวและก็ไม่เน่าอ่ะนะ............... เมื่อพวกเรากินข้าวเช้าและห่อข้าวกลางวันกันเรียบร้อยก็จะไปพบกันตรงจุดนัดพบ   เด็ก ๆ ในหมู่บ้านมีสิบกว่าคน   ก็ไปกันหมดหมู่บ้าน  พวกผู้ใหญ่บางคนก็ไปกับพวกเรา  เพราะกลัวว่าเด็ก ๆ จะหลงทาง  และกลัวงู  ต้องมีผู้ใหญ่ไปคุมด้วย   เพราะว่าถ้าเข้าไปในป่าลึก ๆ จะมีถ้ำ  ข้างในถ้ำจะมีค้างคาวเยอะมาก  มีงูด้วย  ฉันไม่เคยเข้าไปหรอกเพราะฉันกลัวงูเป็นที่สุด   สำหรับถ้ำค้างคาว  ช่วงฤดูร้อนพวกผู้ใหญ่จะพากันมาเอาขี้ค้างคาวเพื่อไปทำปุ๋ย  ขี้ค้างคาวเป็นปุ๋ยที่ดีมาก  แต่พ่อบอกว่าไม่ควรใส่เยอะ   เพราะขี้ค้างคาวมันเค็ม  ฉันยังนึกสงสัยอยู่ว่าพ่อคงจะเคยกิน  จึงได้รู้ว่ามันเค็ม  แต่ไม่กล้าถามพ่อหรอกนะ  วันนี้ฉันถือว่าเป็นวันพิเศษ   เพราะพ่อไปกับฉันด้วย  พ่อบอกว่าพ่อจะไปเก็บผักหวานในป่า  ผักหวานเป็นไม้ยืนต้นชนิดหนึ่ง  เอามาผัดหรือแกงก็ได้  ไม่ต้องใส่ผงชูรส ไม่ต้องใส่น้ำตาลมันจะหวานเอง  มักจะแตกยอดในช่วงต้นฤดูร้อน  แต่พ่อบอกว่าครั้งก่อนพ่อเข้ามาเจอต้นมันเข้า  พ่อก็เลยตัดกิ่งมันทิ้งไปบ้าง   ช่วงนี้คงจะเริ่มแตกยอดใหม่ขึ้นมาแทนที่   ที่หมู่บ้านอื่น ๆ ในช่วงฤดูร้อนเขาจะเก็บผักหวานขายเป็นอาชีพเสริม  ซึ่งสร้างรายได้ได้ดีมาก   บางคนถึงขนาดลงทุนเผาต้นมัน ให้ใบเก่าร่วงทิ้งไปและเพื่อให้ต้นผักหวานแตกยอดก่อน  เพราะผักหวานที่ออกช่วงแรก ๆ จะมีราคาแพง ฉันรู้สึกเศร้าใจเหลือเกิน  เพราะว่าบางครั้งไฟลามไปทั้งป่า  เขาเผาป่าทั้งป่าเพื่อที่จะได้เก็บยอดผักหวานก่อนใคร ๆ เท่านั้นเองเศร้าใจจริง ๆ   การเข้าป่าครั้งนี้ครอบครัวฉันไปกันเกือบหมดบ้านเลย  ฉันรู้สึกสนุกตั้งแต่ก่อนออกจากบ้านแล้ว  ฉันกระโดดโลดเต้นไปจนถึงชายป่า   แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย  แต่เราจะไม่ไปไกลกันนัก  จะตะโกนคุยกันอยู่เสมอว่าใครอยู่ตรงไหน   พวกเราทำเสียงดังได้เพราะว่าเราไม่ได้ไปล่าสัตว์  ยิ่งเป็นการดีเสียอีกถ้าสัตว์ร้ายได้ยินเสียงพวกเรามันจะได้หนีไป     พ่อมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่พ่อจำได้ว่ามีต้นผักหวาน  พ่อไปไม่นานก็ได้ผักหวานมาสามห่อใหญ่  พ่อห่อด้วย  “ ใบตองตึง “ ใบตองตึงเป็นใบไม้ที่มีขนาดใหญ่  เอามาห่อของได้  ห่อข้าวก็ได้   ฉันเพิ่งเก็บเห็ดได้ยังไม่ถึงครึ่งกระสอบเลย  เพราะมัวแต่เถลไถล ไปดูพี่ชายขุดหน่อไม้  แถว ๆ ข้างกอไม้ไผ่ก็มีเห็ดเหมือนกันแต่ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่  พ่อก็เลยอาสาช่วยฉันหาเห็ด  พ่อหาเก่งมาก   พ่อบอกให้ฉันช่วยหาเห็ดฟานเยอะ ๆ พ่อจะเอาไปทำเห็ดเปรี้ยว  เห็ดฟานจะหายากกว่าเห็ดอื่น ๆ ดอกเห็ดและลำต้นจะมีสีแสด หรือสีส้มจัด ๆ บางดอกก็จะดูเป็นสีน้ำตาลเข้ม  และจะมียางสีขาว ๆ ซึมออกมาถ้ามีรอยแผลหรือรอยหัก  เห็ดชนิดนี้ไม่ค่อยจะมีหนอนกิน   อาจจะเป็นเพราะว่ามันแข็งกว่าเห็ดชนิดอื่นแถมยังมียางอีกด้วย  ส่วนใหญ่เห็ดที่เจอมักจะเป็นเห็ดน้ำข้าว  เห็ดน้ำข้าวหาง่ายที่สุด สำหรับเห็ดไข่ห่านต้องดูให้ดี ๆ เพราะบางทีอาจจะเป็นเห็ดพิษก็ได้  ฉันจึงไม่ค่อยชอบหาเห็ดไข่ห่านนัก...................... จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 6 ธ.ค. 47 18:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อต่างคนต่างได้สิ่งที่ต้องการก็เย็นพอดี  พวกเราก็พากันกลับบ้านกันแบบค่อนข้างทุลักทุเลพอสมควร  ทั้งแบก ทั้งหาม ตอนขุด เก็บ เดินหาไม่เหนื่อยเลย  ทุกคนสนุกมาก  แต่มาเหนื่อยตอนแบกของกลับบ้านนั่นเอง  มาถึงบ้านก็ต้องล้างให้สะอาด พวกเราก็ได้รับหน้าที่จากแม่อีกแล้ว  ฉันไปล้างหน่อไม้  พี่สาวของฉันล้างเห็ด  ส่วนพี่ชายไปจัดการจิ้งหรีดกับแมงมุมดิน   รู้สึกว่าหน้าที่เราจะสับกันไปเสียแล้ว  แม่มักจะเป็นคนจัดการเรื่องในบ้านได้ดี  แม่สามารถมอบหมายงานครัวให้ทุกคนได้อย่างเหมาะสม แต่ใช่ว่าแม่จะว่าง  แม่ก็ต้องทำอาหารมื้อเย็นจากอาหารที่เราไปหามาจากป่า เมื่อฉันล้างหน่อไม้เสร็จแล้ว  พ่อก็เข้ามาจัดการสับหน่อไม้เพื่อจะได้ดองเก็บไว้กินนาน ๆ สำหรับเห็ดเมื่อพี่สาวล้างเสร็จ ก็ส่งต่อมาให้พ่อเช่นกัน  พ่อทำเห็ดเปรี้ยว  หรือจะเรียกว่าแหนมเห็ดก็ได้เหมือนกัน  พ่อทำอร่อยมาก  บางครั้งถ้าเรามีเนื้อสัตว์ พ่อจะผสมเข้าไปด้วย  พวกเราเรามักจะมีอาหารอร่อย ๆ จากรสฝีมือแม่และพ่อ  ทั้งพ่อและแม่เป็นกุ๊กที่ทำอาหารอร่อยมาก   ครอบครัวของเรามักจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์  เพราะ พ่อรู้จักวิธีถนอมอาหารหลายรูปแบบ  บางครั้งถ้าได้เนื้อสัตว์มา  พ่อจะทำเค็มบ้าง   ตากแดดบ้าง  วิธีตากแดดของพ่อไม่เหมือนใคร  พ่อจะหั่นเป็นชิ้นใหญ่ ๆ แล้วตากจนแห้งถึงข้างใน  ถ้าไม่มีแดดก็จะรมควันไว้บนเตาไฟ   พ่อบอกว่าจะทำให้แมลงวันไม่มาตอม  เนื้อจะไม่เหม็นและไม่มีหนอน  แต่เวลาจะกินก็ลำบากหน่อย  เพราะว่าเนื้อตากของพ่อจะแข็งมาก ต้องเราไปต้ม  หรือไม่ก็หมกในขึ้เถ้าก่อน  แล้วเอามาทุบ  ฉันชอบให้พ่อหมกในขี้เถ้า  เสร็จแล้วก็เอามาทุบและฉีกเป็นเส้นฝอย ๆ แล้วเอาไปทอดในน้ำมันร้อน ๆ อร่อยอย่าบอกใคร  วันนี้พวกเราทุกคนเจริญอาหารเป็นพิเศษ  จนข้าวที่แม่หุงไว้หมดเกลี้ยงเลยทีเดียว   แม่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  ที่เห็นพวกเรากินกันอย่างเอร็ดอร่อย  ครอบครัวของเรามักจะนั่งคุยกันก่อนที่จะแยกย้ายกันไปนอนพักผ่อน   เวลานี้พวกเราจะอยู่กันเกือบพร้อมหน้า  ยกเว้นคนที่ไปค้าขายต่างหมู่บ้าน  พ่อมักจะเล่าเรื่องในอดีตให้เราฟัง  และใช้เวลานี้ อบรมสั่งสอนพวกเราหลาย ๆ เรื่อง  ฉันมักจะเกาะขาพ่อ  แหงนหน้าขึ้นมองเวลาพ่อเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฟัง  คำสอนของพ่อ ที่ฉันจำได้อย่างแม่นยำที่สุด  พ่อบอกว่า  ตะเกียบอันเดียวหักง่าย  แต่ตะเกียบทั้งกำจะหักยาก  ตอนนั้นฉันไม่ค่อยเข้าใจ   ฉันก็เลยไปหยิบตะเกียบมาหัก  เออ ..  มันก็ไม่หัก  แหะ ๆ ๆ  ^_^  บะ – แบบว่า  แรงน้อยอ่ะ พี่ชายคงจะหมั่นใส้  กะการซนของฉันมั้ง  ก็เลยหยิบไปหักให้ดู  ปรากฎว่าหักจริง ๆ แฮะ    พ่ออธิบายให้ฟังหลาย ๆ อย่างเหมือนกัน   แต่ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่  จนกระทั่งโตจึงได้รู้ว่าพ่อหมายความว่ายังไง  ก่อนนอนคืนนี้พ่อบอกทุกคนว่าทุก ๆ เย็นตอนกลับจากสวน ให้แวะหาหน่อไม้กลับบ้านด้วย  เพราะพ่อจะทำหน่อไม้อัดปี๊บเก็บไว้กินเอง  พวกพี่ชายฉันชอบมากเลย  เพราะจะได้ถือโอกาส หาแมลง กว่าง  ในดงไม้ไผ่  เด็กผู้ชายจะชอบหากว่างมาเลี้ยง  บางครั้งก็เอากว่างตัวผู้ซึ่งมีเขามาชนแข่งกัน  ส่วนกว่างตัวเมียจะไม่มีเขา แต่ฉันเห็นพี่ชายจับกว่างตัวเมียแล้วผูกติดกับอ้อยทิ้งไว้นอกบ้านตอนกลางคืน  พอตอนเช้าก็มักจะมีกว่างตัวผู้มาเกาะอยู่ด้วย โดยที่ไม่ต้องไปตามจับให้เหนื่อย  กว่างเป็นแมลงที่เลี้ยงง่าย  เพียงเอาต้นอ้อยแล้วปอกเปลือกให้มันกิน  แล้วก็ผูกเขากว่างติดกับปล้องอ้อย   แค่นี้มันก็ไม่ตายแล้ว  ส่วนใหญ่แล้วกว่างจะมีสีน้ำตาลแดง  เวลาชนแข่งกันมันจะใช้เขาของมันงัดกัน  ฉันเห็นเด็กผู้ชายจะใช้ไม้เล็ก มาปั่นตรงเขาของมันเพื่อให้มันดุและสู้กัน  พวกเด็กผู้หญิงไม่ได้รับอนุญาติให้เล่นชนกว่าง  เพราะว่ามันเป็นกีฬาของเด็กผู้ชาย   ฉันมักจะไปแอบเล่นกว่างของพี่ชาย  ตอนเล่นก็ไม่มีใครเห็นหรอก  แต่จะเห็นตอนที่เลิกเล่นแล้ว  เพราะว่าที่มือที่แขนของฉัน จะมีรอยขีดข่วนจากขาของกว่าง  ขาของกว่าจะแข็งและมีหนามคม ๆ เพื่อจะได้เกาะกิ่งไม้ได้แน่น ๆ เวลาฉันปล่อยให้มันเดินเล่นบนแขน แล้วจับตัวมันออก  มันมักจะเกาะแน่น  พอดึงออกแล้วมันก็จะฝากรอยไว้ที่แขนของฉันเป็นประจำ  แต่จะมีกว่างอีกชนิดหนึ่ง ซึ่งฉันชอบมากเป็นพิเศษ  มันจะมีสีเทา  ตัวจะใหญ่กว่ากว่างสีแดง  เขาก็ใหญ่กว่า  สวยงามมาก  กว่างก็เป็นอาหารได้เหมือนกัน   แต่เท่าที่จำได้ครอบครัวของฉันไม่เคยกินมันเลย เมี้ยว ๆ ๆ ๆ ยาวเกินไปหรือเปล่าเจ้า  ^_^ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 47 18:25:45 จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 6 ธ.ค. 47 18:20:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีเจ้า  พี่วลีวิไล  ^_^ ขอบคุณค่ะ  ^_^    หนูหิ่ง ฯ รู้สึกว่าคุณพ่ออยู่ในใจของหนูหิ่ง ฯ เสมอ หลาย ๆ ครั้งที่หนูหิ่ง ฯ อิจฉาคนอื่น ๆ  ที่อยู่กับพร้อมหน้าพ่อ – แม่ – ลูก ทุก ๆ ครั้งที่กลับบ้าน  หนูหิ่ง ฯ ไม่ได้กอดคุณพ่อแล้ว ทุก ๆ ครั้งที่กลับบ้าน  หนูหิ่ง ฯ ไม่ได้ยินเสียงของคุณพ่อเลย ทุก ๆ ครั้งที่กลับบ้าน  หนูหิ่ง ฯ เห็นเพียงร่องรอยที่คุณพ่อสร้างไว้ ทุก ๆ ครั้งที่กลับบ้าน  หนูหิ่ง ฯ ร้องให้คิดถึงคุณพ่อเสมอ ใคร ? ? ? ? ที่ยังมีคุณพ่อและคุณแม่อยู่  รักท่านให้มาก ๆ นะคะ   อยากทำอะไรเพื่อท่านก็ทำไปเลย จะได้ไม่ต้องเสียใจตอนที่ท่านจากโลกนี้ไปแล้ว  *_~ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 6 ธ.ค. 47 18:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หนูหิ่งห้อยเจ้า ป้าขอเซฟไว้ก่อนนะ ยังอ่านไม่จบเลย เดี๋ยวดึก ๆ ค่อยเข้ามาใหม่ค่ะ  :) จากคุณ : นุภา - [ 6 ธ.ค. 47 20:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หนูหิ่งห้อยเจ้า อ่านเรื่องเล่าถึงคุณพ่อของหนูหิ่งห้อยแล้วมีความรู้สึกอบอุ่นมากเลยค่ะ บรรยากาศที่ไร่ก็น่าอยู่มาก ป้าเองก็ชอบอยู่ตามป่าตามเขาแบบนั้นเหมือนกัน เอาไว้หิ้วป้าไปเที่ยวด้วยคนนะ  :) ไอ้เจ้า“ ขึ้นแก้ว “ นี่ป้าก็เคยเป็นค่ะ สมัยก่อนตอนเด็ก ๆ เคยช่วยยายทำสวน ขุดดินดายหญ้า...คงไม่ต้องปกปิดเพราะไม่ใช่พวกผู้ดีตีนแดงแน่เพราะว่าป้าเป็น เจ้า "ขึ้นแก้ว"เสียจนมือด้านเลย...ไม่เชื่อก็จับดูได้นะยังมีร่องรอยอยู่เลยล่ะ อิอิ คำว่า  “ เอาวัน “ ที่เป็นการแลกแรงงานกัน คงความหมายเดียวกับคำว่า "ลงแขก" เพราะทางบ้านป้าที่เขาทำสวน ทำนา ทำไร่กันก็จะมีการแลกแรงงานกันแบบนี้ค่ะ อ่านของหนูหิ่งแล้วทำให้ป้าคิดถึงอดีตไปด้วย แต่วันนี้คุยต่อไม่ไหวแล้วเจ้า เพราะตาแสบมากทำท่าว่าจะไม่สบายอีกแล้วล่ะ เอาไว้ค่อยเข้าคุยใหม่นะคะ ขอให้หายหวัดเร็ว ๆ เจ้า เมี้ยว ๆ จากคุณ : นุภา - [ 7 ธ.ค. 47 05:31:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีเจ้า  ป้านุภา  ^_^ หนูหิ่ง ฯ คิดถึงจังเลยเจ้า  มิ้ว ๆ ๆ ๆ ( อ้อนคุณป้าอีกแย้วเจ้า  ^_^ ) ถ้าคุณป้ากลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่  หนูหิ่ง ฯ จะพาไปเที่ยวบนดอยเจ้า  ไปดูสวนเสาวรส ไปดูต้นอโวคาโด้  พลับ  ลูกไหน  หมู่บ้านกะเหรี่ยง  ม้ง  และลั้วะด้วยค่ะ  ^_^ เมี้ยว ๆ ๆ แต่........  คุณป้าต้องรักษาสุขภาพให้แข็งแรงก่อนเน่อเจ้า  จะได้มีแรงเที่ยวกะหนูหิ่ง ฯ ไงเจ้า มีคุณแม่หนูหิ่ง ฯ อายุ 66  เป็นไกด์  และล่ามชาวเขาให้ด้วย  คุณแม่พูดภาษาชาวเขาได้หลายภาษาเลยเจ้า แต่หนูหิ่ง ฯ พูดได้ไม่กี่คำ  ฟังได้นิดหน่อยเจ้า  ^_^    คุณแม่หนูหิ่ง ฯ แข็งแรงนา    แบบว่าถึงไหนถึงกันเลยเจ้า พักนี้เขียนกลอนไม่ได้เลยเจ้า  หมองน้อย ๆ ตื้อ ๆ ยังไงชอบกล  หนูหิ่ง ฯ ขอ เล่าเรื่องคุณพ่อต่อเน่อเจ้า  เมี้ยว ๆ ๆ   ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 7 ธ.ค. 47 20:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตั้งแต่เล็ก ๆ ฉันจำได้ว่ามีคำไทยสองคำที่คุณพ่อไม่ชอบที่สุด  เห็นจะเป็นคำว่า  รำคาญ  กับเบื่อ ทำให้ฉันพลอยไม่ชอบตามไปด้วย  จริง ๆ แล้วคุณพ่อเป็นจีนฮ่อค่ะ  ท่านจะพูดไทยได้นิดหน่อย  แถมยังไม่ค่อยชัดอีกด้วย สาเหตุมีอยู่ว่า..................... ฉันมีพี่ชายอยู่ 3 คน  พี่สาว 3 คน  ลูกสาวไม่ค่อยซนเท่าไหร่  แต่พี่ชายก็เริ่มเป็นวัยรุ่นแล้ว  ออกจะติดเพื่อนและชอบเที่ยว หลาย ๆ ครั้งที่พี่ชายเลียนแบบผู้ใหญ่  เช่น  สูบบุหรี่  ดื่มเหล้า  ไปจีบสาว  กลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ พอคุณพ่อว่ากล่าวตักเตือน พี่ชายก็จะบ่นดัง ๆ ให้คุณพ่อได้ยินว่า  รำคาญบ้างหละ  พูดมากเบื่อบ้างหละ    ฉันก็ไม่รู้ว่าคุณพ่อเข้าใจคำสองคำนี้แค่ไหน แต่รู้สึกว่าเมื่อไหร่ที่คุณพ่อได้ยินท่านจะโมโห  และเสียใจ  ที่พี่ชายแสดงอาการแบบนั้นให้ท่านเห็น ตอนเด็ก ๆ ฉันจำได้ว่าจะโกรธพี่ชายแทนคุณพ่อหลายครั้ง  ไม่ยอมให้พี่ชายอุ้ม  ไม่ยอมให้เล่นยีหัว ไม่ยื่นแก้มป่อง ๆ ให้หอม ( ซึ่งพี่ชายจะบ่นว่าเหม็นอ่ะ  แหะ ๆ ๆ )  แบบว่างอนแทนคุณพ่อมั้งคะ เนื่องด้วยเป็นลูกคนเล็ก  ก็จะติดพ่อมาก  ใครมาว่าพ่อให้ได้ยินจะไม่ได้เลย  แบบว่า  พ่อข้า  ใครอย่าแตะ  ประมาณนั้น   ฉันคิดว่าคนที่เป็นลูกทุกคนก็ต้องคิดแบบนี้  คุณพ่อจะเป็นฮีโร่คนแรกที่ได้รู้จัก  คนถัดมาก็จะเป็นพี่ชาย  ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดเหมือนฉันหรือเปล่านะ  ^_^ ปล.  ฉันก็เลยไม่ชอบสองคำนี้ไปด้วย  ( เบื่อ กะ รำคาญ )   แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 47 20:14:16 จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 7 ธ.ค. 47 20:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณพ่อจะเป็นคนไม่ค่อยพูด  ท่านจะทำหน้าเฉย ๆ ถ้าคนที่ไม่รู้จักก็จะบอกว่าท่านดุ  แต่จริง ๆ แล้วท่านไม่ดุเลย คุณพ่อจะชอบเดิน  ชอบทำงาน  อยู่ว่างไม่ค่อยได้  ต้องหาโน่นหานี่มาทำอยู่เสมอ คุณพ่อเป็นคนไม่ชอบการพนัน  ท่านจึงไม่ค่อยเล่น   คุณพ่อจะดื่มเหล้าวันละ 1 แก้วทุกวันก่อนทานอาหารมื้อเย็น คุณพ่อจะสูบบุหรี่หลังอาหาร  ท่านจะมีกระบอกไม้ไผ่ลำใหญ่ ๆ 1 กระบอก  มีการเจาะรูสำหรับใส่น้ำข้างใน และก็ต่อไม้ไผ่เล็ก ๆ ขึ้นมาเพื่อเป็นที่ใส่บุหรี่  ก่อนจะสูบก็ต้องใส่น้ำในไม้ไผ่ก่อน  เมี้ยว ๆ ๆ ๆ ฉันก็อธิบายไม่ค่อยถูกนะ แต่คิดว่าหลาย ๆ ท่านน่าจะเคยเห็นและรู้จัก คุณแม่เคยเล่าให้ฟังว่าก่อนที่ฉันจะเกิด  คุณพ่อติดผงขาว  ติดฝิ่นด้วย  แต่พอคลอดฉันออกมา  (คนที่ 7) คุณพ่อก็บอกว่าจะเลิกผงขาว  เลิกฝิ่นด้วย  ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครขอร้องเลย  ท่านคิดเอง  เลิกเอง  คุณแม่เล่าให้ฟังว่า ในตอนนั้นคุณพ่อทรมานมาก  แต่ท่านก็อดทนจนเลิกได้ในที่สุด  ฉันคิดว่าคุณพ่อเป็นยอดคน  เป็นคนใจเด็ดจริง ๆ ขนาดติดผงขาว  ติดฝิ่น  ท่านยังเลิกเองได้  โดยที่ไม่ต้องพึ่งพาหมอที่ไหนเลย  ท่านมีเพียงกำลังใจจากคุณแม่ ตอนเด็ก ๆ ฉันไม่รู้หรอกว่าฝิ่นเป็นยาเสพติด  เพราะที่หมู่บ้านเขาปลูกกันเยอะมาก  ดอกฝิ่นก็สวยออกขนาดนั้น ฝิ่นยังช่วยให้หายปวดท้องได้ด้วย  เมล็ดข้างในของฝิ่นก็อร่อยอย่าบอกใคร  เชื่อได้เลยว่าไม่มีใครเคยกินเมล็ดของฝิ่น รวมถึงผลผลิตจากเมล็ดของฝิ่น  กรรมวิธีก็ไม่ยุ่งยาก  ในตอนเย็นคุณแม่ก็จะเอาเมล็ดฝิ่น  ซึ่งเป็นเม็ดสีขาวเล็กคล้ายเม็ดงาดำ  แต่เล็กกว่า เอาไปแช่น้ำ  ใส่ข้าวสารจ้าวนิดหน่อย  พอตอนเช้าคุณพ่อก็เอาไปโม่  กับโม่หิน  ก็ทำคล้าย ๆ กับน้ำเต้าหู้นั่นแหละค่ะ พอโม่หรือบดเสร็จแล้ว  คุณพ่อก็จะกรองเอากากออก  ส่งต่อให้คุณแม่ไปต้ม  กินเป็นกับข้าวก็ใส่เกลือนิดหน่อย ถ้าจะกินเป็นอาหารว่างก็ใส่น้ำตาลทราย  อร่อยสุดยอด  ^_^  แหะ ๆ ๆ แต่ไม่ได้กินนานแล้วนะ  เพราะว่าเขาห้ามปลูกฝิ่นแล้ว อ้อมีอีกอย่าง  ต้นกล้าของฝิ่น  เอามาแกงก็ได้  กินกับน้ำพริกก็ได้  อร่อยมากเหมือนกันนะ  ^_^ ตอนนี้..........  ไม่มีน้ำจากเม็ดฝิ่นให้กินแล้ว  คุณแม่ก็ทำน้ำจากถั่วลิสงให้กิน  อร่อยไปอีกแบบค่ะ ใครจะลองทำก็ได้นะคะ  ก็แค่เอาถั่วลิสงกับข้าวสารเจ้า  แช่น้ำไว้ในตอนเย็น  พอตอนเช้าก็เอาเข้าเครื่องปั่น ใส่น้ำเยอะ ๆ หน่อย  แล้วกรองเอากากออก  เสร็จแล้วก็เอาไปต้ม  น้ำถั่วลิสงจะไม่ใสเหมือนน้ำเต้าหู้นะ จะข้นนิด ๆ คล้าย ๆ กับน้ำข้าวค่ะ  ฉันชอบกินอ่ะ  อร่อยดี  เมี้ยว ๆ ๆ กินได้ทั้งวันโดยที่ไม่ต้องกินข้าวเลย  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 7 ธ.ค. 47 20:17:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านจ้า.. อือ.. ผู้คนบนดอย โดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่น้องหิ่งห้อยน้อยเก่งจัง ที่มีชีวิตอยู่กลมกลืนกับป่าเขาได้ น้องหิ่งห้อยก็เป็นลูกไม้หล่นมะไกลต้นนา เพียงแต่ว่ามีนกซนมาฉกลูกไม้ แล้วเอาไปหยอดไว้ห่างดอยนิดนึงเท่านั้นเอง รูปแมวเหมียวน่ารักทั้งนั้นเลย เมี้ยว เมี้ยว ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงเรียกแมวกินข้าวอะ.. สวัสดีพี่นุภาและศิษย์พี่รสาตวยครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 8 ธ.ค. 47 01:37:49 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีเจ้า หนูหิ่งห้อยฯและคุณรมย์ เข้ามาอ่านต่อเจ้า เมี้ยว ๆ ...เมื่อคืนอ่านไม่ได้อยู่ ๆ ก็ตาแสบขึ้นมา ก็เลยต้องอ่านแบบผ่าน ๆ น่ะค่ะ วันนี้ขอเริ่มอ่านใหม่... ยิ่งอ่านก็ยิ่งเห็นภาพบรรยากาศบนดอยชัดเจนมากขึ้น  เห็นด้วยกับคุณรมย์ค่ะ ว่าคุณพ่อคุณแม่ของหนูหิ่งห้อยเก่งมากและที่สำคัญเป็นคนขยันและมีความอดทนสูง ถ้าไม่ขยันอยู่ตรงนั้นมีหวังอดแน่ เพราะอาหารการกินส่วนใหญ่ล้วนหามาจากในป่า และคุณพ่อก็ปลูกฝังลูก ๆ ได้ดีมากด้วยค่ะ แบบนี้ถ้าป้าไปกับหนูหิ่งห้อยป้าไม่กลัวหลงป่าแน่ค่ะ เพราะได้คนนำทางที่ชำนาญ คือคุณแม่ของหนูหิ่งห้อย...แต่ว่าป้าคงอายคุณแม่หนูหิ่งแน่เลย เพราะว่าป้าเดินไม่ไหว อิอิ ป้าก็พูดไปว่าอยากไป ๆ  แต่เอาเข้าจริง ๆ ป้าก็ไปไหนไกลกับเขาไม่ได้ กลับไปเมืองไทยทีไร ก็อยู่แต่บ้านหาแต่หมอ ใครเห็นภายนอกป้าอาจดูว่าแข็งแรงไม่เหมือนคนป่วย แต่อยู่กันไปนาน ๆ จะเริ่มเห็นอาการแล้ว ฮี่ ฮี่ ป้าดีใจด้วยค่ะที่สุขภาพของคุณแม่หนูหิ่งห้อยท่านแข็งแรง คนเรานี่ถ้าไม่มีโรคเป็นลาภ อันประเสริฐแล้วค่ะ ป้าขออวยพรให้ท่านจงมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงยิ่ง ๆ ขึ้นตลอดไปค่ะ คืนนี้ขอคุยเท่านี้ก่อนเน้อเจ้า ดึกแล้ว ง่วง ๆ หาว ๆ ๆ รักษาสุขภาพกันต้วยเจ้า เมี้ยว  ๆ จากคุณ : นุภา - [ 8 ธ.ค. 47 05:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21   หวัดดีเจ้าอ้ายรมย์    ^_^ เมี้ยว ๆ ๆ ๆ กลายเป็นกระทู้แมวเหมียวไปโดยปริยายเนาะเจ้า   ก็อย่างว่า  หนูหิ่ง ฯ รักน้องเหมียวนินา  ^_^ มิ้ว ๆ ๆ ๆ เหมียวน้อยหิวข้าวอ่ะ  มะรู้ว่าพี่รมย์จะให้กินอะไร  มิ้ว ๆ ๆ ๆ นกแสนซนมาฉกหนูหิ่ง ฯ จากดอย  คิก ๆ ๆ ใช่คุณหนึ่งนกหรือเปล่าก็ไม่รุ  ไม่เห็นแวะมาทักทายกันเลยเจ้า น้อยใจดีไหมเนี่ย  เนอะพี่รมย์เนอะ  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ธ.ค. 47 16:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หวัดดีเจ้าป้านุภา  ^_^ หนูหิ่ง ฯ ก็พยายามบรรยายบรรยากาศบนดอยให้ทุกท่านเห็นภาพค่ะ  เผื่อว่าใครจะหลวมตัวไปเป็นชาวดอยบ้าง  คิก ๆ ๆ สับที่กันกะหนูหิ่ง ฯ ไงเจ้า  ^_^ ส่วนใหญ่แล้วคนบนดอยในสมัยก่อน  จะอยู่กันแบบตามมีตามเกิดค่ะ ซึ่งต่างกับสมัยนี้นะคะ    เดี๋ยวนี้มีเครื่องทุ่นแรงเยอะขึ้น    วิถีการดำเนินชีวิตก็จะเปลี่ยนไป แต่หนูหิ่ง ฯ ยังคงจดจำเรื่องราวแต่หนหลังได้ดีค่ะ  ไม่มีวันลืม  ^_^ หนูหิ่ง ฯ กราบขอบคุณป้านุภาแทนคุณแม่ด้วยค่ะ  ขอให้พรนั้นย้อนคืนสู่ป้านุภาด้วยนะคะ เมี้ยว ๆ ๆ ๆ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ธ.ค. 47 16:55:53 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ต่อเรื่องขอพ่ออีกหน่อยค่ะ  ^_^  พ่อเป็นชาวไร่ที่ขยันที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา  เพราะว่าพ่อจะปลูกทุกอย่างไว้ในสวน  โดยการเพาะพันธุ์เอง  ตอนกิ่งเอง   ในสวนของฉันจะมีผลไม้หลาย ๆ ชนิด  เช่น ฝรั่ง มะละกอ มะม่วง ขนุน ท้อ ชมพู่  และก็มีพืชผักหลายชนิด เช่น มะนาว มะกรูด พริก ผักขม ชะอม ผักหนาม  โยมหอม และมีอีกหลาย ๆ อย่างที่ฉันเรียกชื่อไม่ถูก  ^_^  รอบ ๆ สวนก็จะมีหน่อไม้ด้วย   พ่อปลูกทำเป็นแนวรั้ว   แต่ฉันจะชอบมะม่วงเปรี้ยว ๆ เป็นพิเศษ หลังเลิกเลิกเรียนฉันมักจะเอาเกลือ หรือไม่ก็กะปิใส่กระปุกเล็ก ๆ แล้วก็ไปปีนต้นมะม่วงในสวน  ฉันจะเก็บแล้วก็กินอยู่บนต้นมันนั่นเอง  มะม่วงที่เราปลูกเองไม่ได้ฉีดยา   ฉันจะเอาเช็ด ๆ ที่เสื้อแล้วก็กัดกินทั้งเปลือกเลย  การกินทั้งเปลือกจะทำให้ลดความเปรี้ยวของมะม่วงลงไปเยอะ  บางทีฉันก็จะ เปลี่ยนไปปีนต้นฝรั่งบ้าง ท้อบ้าง ชมพู่บ้าง  ขึ้นอยู่กับว่าผลไม้ชนิดไหนจะออกลูกในช่วงนั้น  บางทีถ้าออกเยอะ ๆ ก็จะมีเพื่อนบ้านมาขอซื้อบ้าง   บางทีฉันก็จะเก็บไปฝากร้านค้าเล็ก ๆ ในหมู่บ้านขายบ้าง  จำได้ว่าตอนนั้นขาย 20 ลูก 1 บาท  บางครั้งถ้ามีเยอะ ๆ แม่ก็จะไปช่วยฉันเก็บ แต่แม่ปีนต้นไม้ไม่เป็น  ฉันเป็นคนตัวเล็กก็เลยจะปีนคล่อง  เวลาที่ฉันซนมาก ๆ แม่มักจะบ่นว่า  สงสัยเป็นลูกลิงมาเกิด     แฮ่............................    แถมพ่อยังตั้งชื่อให้คล้ายลิงอิ๊กตะหาก  เมี้ยว ๆ ๆ   ชื่อของฉันห้ามตัดอักษรใด ๆ ทิ้งแม้แต่ตัวเดียว มิฉะนั้นแล้วจะกลายเป็นลิงอ่ะ   คิก ๆ ๆ ๆ  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ธ.ค. 47 17:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มีวันหนึ่งเพื่อนบ้านมาสั่งให้เก็บฝรั่ง  แม่ก็เลยเรียกให้ฉันไปเก็บ  ฉันก็หยิบย่ามไปด้วย   (ย่ามทำจากกระสอบ แม่จะตัดกระสอบออก เป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า  แล้วเย็บริมประกบกัน  แล้วกลับด้านออกมา  แล้วเย็บขอบปากถุงด้วย  เพื่อไม่ให้ชายมันลุ่ยออกมา   แล้วแม่ก็จะตัดกระสอบเป็นแถบยาว ๆ เย็บซ่อนริมไว้  แล้วก็เอามาเย็บติดปากถุงอีกทีนึงเพื่อให้เป็นสายสำหรับสะพาย )  เมื่อไปถึงที่ต้นฝรั่ง ต้นมันจะสูงมาก  ฉันก็เริ่มปีนขึ้นไป  เมื่อปีนถึงจุดที่สามารถทรงตัวอยู่ได้ฉันก็เอาย่ามแขวนไว้ที่กิ่งของมัน  แล้วเริ่มเก็บ   ฉันชอบที่จะเก็บแต่ลูกใหญ่ ๆ ซึ่งอยู่สูงขึ้นไป  ฉันก็เลยปีนสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งพ่อมาตาม  พ่อได้ถือกาลามังติดมือมาด้วย เพื่อจะได้ใส่ฝรั่งที่ฉันเก็บ  ทีนี้ฉันก็สนุกใหญ่เลย  เพราะไม่ต้องเก็บใส่ย่ามแล้ว  ฉันจะเก็บแล้วก็โยนให้พ่อ  บางทีก็โยนไว้ในพงหญ้า เพื่อไม่ให้ฝรั่งช้ำ  ทีนี้สนุกจนลืมตัว  พ่อก็ตะโกนบอกให้ระวังตัว  เดี๋ยวจะตกลงมา  ฉันก็ไม่สนใจ  เพราะถือว่าตัวเล็ก  กิ่งฝรั่งมันเหนียว   ยังไง ๆ ก็ไม่หักอยู่แล้ว  ทีนี้สงสัยเจ้าต้นฝรั่งมันคงจะหมั่นใส้  ก็เลยทำให้ฉันเหยียบพลาด  โชคยังดีที่มือยังจับกิ่งฝรั่งอยู่  ก็เลยตะโกนเรียกป่ะป๊า “  ป๊าช่วยด้วย  หนูจะหล่นแล้ว “  ทีนี้ป๊าปีนไม่ได้  เพราะต้นมันเล็ก  ป๊าก็คงไม่รู้จะทำยังไง  ก็เลยเทฝรั่งในกาลามังทิ้ง   แล้วเอากาลามังมารอง  พร้อมกับตะโกนบอกฉัน  “ ปล่อยมือเลยลูกปารอรับแล้ว ไม่เป็นไรหรอก “  แหะ ๆ ๆ ฉงฉัยว่า............ ป่ะป๊าคงจะตกใจ  จนนึกว่าลูกเป็นฝรั่ง  ก็เลยจะเอากาละมังมารอรับ  คิก ๆ ๆ ๆ ^_^     จริง ๆ แล้วฉันก็ไม่ตั้งใจโดดหรอก  แต่ว่าโหนไม่ไหวแล้ว  ก็เลยปล่อยมือ  ผลปรากฎว่าทั้งกาลามัง ฉัน และป่ะป๊ากลิ้งลงไปด้วยกันหมดเลย   ฉันจำได้ว่าเจ็บนิดหน่อย  เพราะมีป่ะป๊ารองรับอยู่ข้างล่าง  ลดแรงกระแทกไปเยอะ  ^_^   ฉันมีรายได้จากการเก็บพืชฝักผลไม้ไปขายเรื่อย ๆ ฉันไม่มีกระปุกออมสิน  ก็เลยใช้กระป๋องนมแทน  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ธ.ค. 47 17:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ครั้งหนึ่ง................................ จำได้ลางเลือนมาก ๆ แต่คุณแม่เล่าให้ฟัง ฉันป่วย  เป็นอะไรก็ไม่รู้  กินข้าวก็ไม่ได้  กินนมก็ไม่ได้  ให้กินยาอะไรก็ไม่หาย  คุณป่ะป๊าพ่อกะคุณม่ะม้าก็เลยปรึกษากันว่าทำยังไงดี ขืนปล่อยไว้ลูกเราตายแน่ ๆ   พอปรึกษากันแล้วตกลงท่านทั้งสองก็จะพาฉันเข้าไปรักษาในเมือง   ในสมัยนั้นการที่จะเข้าไปในเมือง ลำบากมาก  เพราะต้องเดิน  ตอนนั้นพ่อก็ยังไม่ได้ซื้อม้า  ทั้งพ่อกะแม่ต้องเปลี่ยนกันแบกฉันเดินลงดอย  ด้วยระยะทาง 17 กม. จนถึงหมู่บ้านกองลอย  ซึ่งอยู่ติดถนนหลวงสายเชียงใหม่ – แม่ฮ่องสอน  ก็ต้องรอรถเข้าเมืองเชียงใหม่  กว่าจะมีรถเข้าเชียงใหม่ก็ต้องค้างอีกหนึ่งคืน จากนั้นก็เข้าไปพักที่โรงแรมศรีป่าดง  ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้ยังมีอยู่หรือเปล่านะ    พ่อกะแม่ก็พาไปรักษาที่คลินิก  แล้วก็รอดูอาการของฉัน พักอยู่หลายคืน  ก็ยังไม่หาย  ก็เลยไปหาเพื่อนของพ่อที่เป็นคนจีนฮ่อ  เขาแนะนำให้ไปโรงพยาบาลหมอมนู  ปรากฎว่าคุณหมอฉีดยาให้ พอกลับไปที่โรงแรมฉันก็เริ่มกินนมได้  เริ่มซนได้  แม่เล่าให้ฟังว่า   เย็นวันนั้นได้ซื้อทุเรียนมากินที่โรงแรม  ทุเรียนยังคงเหลืออีกครึ่งลูก ก็เก็บเอาไว้ใต้เตียง   แล้วก็หลับ.................................. พอตื่นเช้าขึ้นมา...................  แม่ก็หาฉันไม่เจอ  ก็เลยลุกขึ้นมาดู  ปรากฎว่าเจอฉันอยู่ใต้เตียง  กะลังกินทุเรียนอยู่  ^_^ เมี้ยว ๆ ๆ ๆ พอหายป่วย  ก็ล่อทุเรียนของโปรดเป็นการใหญ่    อาม่ะม้าก็เลยปลุกคุณป่ะป๊าให้ลุกมาแอบดูเด็กน้อยขโมยกินทุเรียน แฮ่...............  อายจัง  เมี้ยว ๆ ๆ    ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ธ.ค. 47 17:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ปล.  ^_^ อยากเขียนกลอน  แต่มึนตึ๊บ  ทึบไปหมด เลยไปจด  กลอนเก่าเก่า  เราเคยเขียน เนื่องด้วยเห็น  เข้ากับเรื่อง  ที่พากเพียร มาแลกเปลี่ยน  กันอ่าน  ผ่านกันดู กลอนบทนี้  เขียนออก  จากใจน้อง ท่วงทำนอง  อาจไม่เพราะ  เสนาะหู ฉันทลักษณ์  อาจะผิดบ้าง  นะคะครู                  ^_^ แต่ว่าหนู  ได้แค่นี้  เท่าที่ทำ เมี้ยว ๆ ๆ ๆ  หนูหิ่ง ฯ ลองพยายามแก้ไขแล้ว  แต่ว่าได้แค่นี้อ่ะค่ะ   แฮ่................  คุณครูทั้งหลายอย่าเพิ่งดุหนูเน่อ  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ธ.ค. 47 17:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ๒๗  มิ.ย.     ๒๕๔๖ ก่อนนั้นเรา คงมีพ่อ อยู่เคียงข้าง ทุกทิศทาง พ่ออยู่ คู่เสมอ   อยากพบพ่อ เมื่อใหร่ ก็ได้เจอ   ไม่ต้องเพ้อ ละเมอถึง ซึ่งลวงตา   ยามเล็กเล็ก พ่อเฝ้า คอยสอนสั่ง ตั้งความหวัง ไว้ที่ลูก สุขนักหนา ลูกเติบใหญ่ ให้พ่อได้ ชื่นอุรา   วันนี้ลา จากไป ไม่กลับคืน   รู้อย่างนี้... จะไม่ทำตัวเหมือนก่อน รู้อย่างนี้... จะตั้งใจเรียนหนังสือ จะตั้งหน้า ตั้งตา หมั่นฝึกปรือ   จะไม่ดื้อ ! ไม่ซน ! ไม่ถือดี ! เพิ่งรู้ซึ้ง ถึงความเศร้า ที่ยิ่งใหญ่ พ่อจากลา ไปลับ นับจากนี้   จะรำลึก ถึงคุณพ่อ ชั่วชีวี   ถึงความดี พ่อสร้างไว้ ให้ทบทวน จากนี้ไป ไม่มีพ่อ คอยว่ากล่าว พ่อจากเรา ไปแสนไกล ไม่อาจหวน ถึงจะร่ำ !   ร้องให้ !   และคร่ำครวญ ! ไม่อาจทวน คืนสู่เหย้า ที่เฝ้า... รอ... จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ธ.ค. 47 17:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ว่าแล้วก็แปะกลอนเก่า  อีกหนึ่งบท   เกี่ยวกับคุณแม่บ้าง  เดี๋ยวท่านน้อยใจอ่ะ  ^_^  เมี้ยว ๆ ๆ ๆ ต่อแต่นี้ เหลือเพียงแม่ คอยเคียงข้าง ทุกทิศทาง แม่เฝ้าดู ลูกเสมอ   อยากพบแม่ เรียกหา เป็นต้องเจอ   ไม่ใช่เพ้อ ละเมอถึง ซึ่งลวงตา   ตั้งแต่เล็ก แม่เรา เฝ้าถนอม   คอยเห่กล่อม ด้วยรัก ลูกนักหนา   ส่งเสียให้ น้องได้ มีวิชา   ด้วยกายา อ่อนล้า น่าเหนื่อยแทน เฝ้ามองหนู ด้วยดวงตา อุ่นไอรัก   คอยพิทักษ์ ปกป้อง ด้วยหวงแหน   มีแต่ให้ ไม่เคยหวัง สิ่งตอบแทน   แม้ยากแค้น ลำเค็ญสู้ สุดทนทาน   สิบนิ้วมือ พนมกราบ อภิวาท   ลงแทบบาท แสดง กตัญญูท่าน   ทำตอนนี้ ใช่วันมี เพียงวิญญาณ แล้วเรียกขาน ท่านให้มา ปรากฏกาย รู้ซึ้งแล้ว  แสดงให้ ท่านรับรู้   รู้ซึ้งแล้ว ท่านยังอยู่ ไม่หนีหาย   คอยเคียงข้าง จวบจนชีพ สิ้นมลาย   จะใส่ใจ ดูแลท่าน  ผ่านคืนวัน............. จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 8 ธ.ค. 47 17:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ดีจัง มีโอกาสได้อยู่กับธรรมชาติตั้งแต่เด็ก คุณพ่อเป็นคนขยันมากเลยค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 8 ธ.ค. 47 20:12:23 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาชื่นชมความรักของลูกที่มีต่อพ่อครับ จากคุณ : ปิ๊วปิ้ว (แทน*-*) - [ 8 ธ.ค. 47 22:42:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 โอ๋ๆ..หิ่งห้อยน้อยน่ารัก หนึ่งนกฯขอโตดดด (ทำตาปริบๆ) บ่ได้แวะมา ก็บ่ฮู้ว่าหิ่งห้อยน้อยน่ารักมาเปิดกระทู้นี้ ก็แบบว่า นอกจากหน้าบทกวี หนึ่งนกก็ไม่ค่อยได้ไป ไหนเจ้าคะ  ก็มาช้าไปเล็กน้อย อิอิ ถ้าอ้ายรมย์ไม่สกิด ก็เป๋นบ่ฮู้เรื่องกับเปิ้น แง๊วๆ   เห็นหนูหิ่งพูดถึงกว่าง ก็ทำให้คิดถึงสมัยยังเด็ก บ้านหนึ่งนกก็เป็นบ่อนกว่างนะ หนึ่งนกก็มีกว่างกับเค้าด้วย ทุกคืนหนึ่งนกจะออกไปตั้งกว่างในสวนบ้าง ชานบ้านบ้าง  ตอนเช้ารีบตื่นตีสี่ตีห้า มาดู ว่าได้กว่างหรือเปล่า  จำได้สมัยนั้นขี้อ้อยเต็มพื้นบ้านเลย เพราะตรงไหนก็มีแต่อ้อยและกว่าง ห้อยตามเพดาน ตามฝา ตามต้นไม้  ก็มีรายการสารคดีไปถ่ายทำด้วย แต่จำชื่อไม่ได้แล้ว เพราะหนึ่งนกเป็นเด็กป.4 อยู่มั้ง แต่ตอนนั้นตื่นเต้นมาก แอบมองเค้าใหญ่เลย แอบจริงๆนะ กลัวเค้าเห็น เอิ๊กๆ คิดแล้วตลก แต่ครูที่โรงเรียน ห้ามเล่นกว่างอะ จะตรวจตามมือนักเรียนตอนเข้าแถวอะ ถ้ามีรอยข่วนละก็เป็นโดนเชียว  แหะๆ จากคุณ : หนึ่งนกฯ - [ วันรัฐธรรมนูญ 14:27:51 A:203.209.127.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีเจ้า คุณ scottie  ^_^ เมี้ยว ๆ ๆ อิจฉาหนูหิ่ง ฯ ใช่ไหมล่า  คิก ๆ ๆ ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 12 ธ.ค. 47 10:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 33 หวัดดีเจ้า พี่แทน*-*     ^_^ ในจำนวนคนที่หนูหิ่ง ฯ รู้จัก............  ตั้งแต่เกิดมา............  จนถึงปัจจุบัน............ หนูหิ่ง ฯ รักคุณพ่อที่สุด  เมี้ยว ๆ ๆ ๆ แต่ตอนนี้..............  เฉพาะคนที่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกกลม ๆ ใบนี้............... หนูหิ่ง ฯ รักคุณแม่ที่สุดค่ะ  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 12 ธ.ค. 47 10:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หวัดดีเจ้าคุณหนึ่งนก ฯ ที่คิดถึง  เมี้ยว ๆ ๆ   ( ยักคิ้วใส่สองข้าง  ^_^ แฮ่.....  ทำข้างเดียวมะเป็นอ่ะเจ้า ) อ่ะนะ ๆ มาช้าดีกว่าไม่มาเนาะ   พักนี้หนูหิ่ง ฯ หัวหมุนเป็นลูกข่างเลย มึน ๆ งง ๆ ยังไงก็ไม่รุ    แต่ยังไง้ ยังไง ก็คิดถึงคุณหนึ่งนกนะ  ^_^ ฝากหอมแก้มป่อง ๆ เจ้าตัวเล็กทีจิ    เดี๋ยวไปกว๊านจาให้หอมคืน  คิก ๆ ๆ เมี้ยว ๆ ๆ ขอบคุณพี่รมย์ที่ไปสกิดคุณหนึ่งนก ฯ ให้หนูหิ่ง ฯ เน่อเจ้า  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 12 ธ.ค. 47 10:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 35 น้องหิ่งห้อยน้อยครับ ค่าสะกิด ยำบุกหนึ่งถ้วยเจ้า ผ่อจื้อแล้วน่าเอาไปทำเป๋นเมนูหลัก ฮื่อทะหานกิ๋น.. เมี้ยว ๆ แมวอ้ายตี้เมืองไทย เมนูหลักก็ข้าวคลุกปลาทู แมวอ้ายตี้นี่ นอกจากอาหารกล่องกรอบ ๆ ก็เป็นนม กะปลาทูกระป๋องเจ้า จากคุณ : อ้ายรมย์ - [ 13 ธ.ค. 47 01:26:24 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 เมี้ยว ๆ ๆ ๆ  ^_^ อ้ายรมย์  กะเดี๋ยวตะหานต๊องเสียอ่ะ  คิก ๆ ๆ แหะ ๆ ๆ อยากจะบอกอ้ายรมย์ว่า............... แมวเหมียวของอ้ายรมย์อ่ะ  กิ๋นดีกว่าคนดอยแห๋มเน่อ  เมี้ยว ๆ ๆ ๆ ต๋อนละอ่อนกิ๋นแต่ป๋าเก็ม  วันไหนได้กิ๋นป๋าทูนึ่งนี่สุดยอดเลยอ่ะเจ้า    ^_^ ว่าแล้วก่ขอปิดกระทู้เลยเน่อ  มิตรสหายทุกท่าน  ^_^ ปะกั๋นแห๋มใหม่เมื่อมีเรื่องเขียนเน่อเจ้า  เมี้ยว ๆ ๆ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 13 ธ.ค. 47 20:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อ้าว ปิดกระทู้ไปแล้วเหรอคะ พี่เพิ่งตามอ่านทันน่ะค่ะ หลังจากเซฟไปแล้ว เมื่อวันที่แปะรูปน้องแมวเหมียวน่ะค่ะ (ใช้เวลาอ่านนานมากเลยเนอะ) และจะเข้ามาบอกด้วยว่า กว่าง ภาษากลาง เรียกว่า ด้วง น่ะค่ะ ส่วนชื่อผักต่าง ๆ ต้องโทรไปถามพวกอา ๆ ที่เชียงใหม่ก่อนนะคะ สวัสดีโตยเจ้า คุณรมย์ บุริน จากคุณ : รสา รสา - [ 17 ธ.ค. 47 00:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เมี้ยว ๆ ๆ ขอบคุณเจ้าพี่รสา รสา แฮ่......  หนูหิ่ง ฯ เพิ่งทราบนี่ล่ะเจ้าว่า  กว่าง  กะ ด้วง  เป็นตัวเดียวกันเจ้า  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 17 ธ.ค. 47 21:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 39 น่ารักมากจ้ะ.. ตั้งแต่สามทุ่ม เพิ่งจะดึงจิตกะวิญญาณลงจากดอยได้ เที่ยงคืนกว่าพอดี ..แห่ะๆ ชอบมากเลยอ่า จากคุณ : Shaleebow - [ 1 ก.พ. 48 00:18:43 ]