ความคิดเห็นที่ 1 สายลมแรงของทะเลทรายยามเช้า ปะทะเป็นระยะๆ   จากการที่ได้นอนพักเต็มตื่น ทำให้ฬิดารู้สึกระปรี้กระเปร่า กว่าหลายๆวัน     รถจี๊ปทหารมาเทียบจอดด้านหน้าหญิงสาว  เจ้าชายซาเลมนั่งอยู่ตรงที่นั่งคนขับ   สีพระพักตร์ยามนี้ไม่ดูกริ้วเหมือนเมื่อวาน  แต่ยังมีริ้วรอยอ่อนล้าจากการอดบรรทมมาตลอดทั้งคืน   “ขึ้นรถสิ” หางเสียงอ่อนๆ  เหมือนจะเป็นการไถ่โทษที่กระแทกเสียงใส่เธอเมื่อเย็นวาน   “จะไปส่งฉันหรือเพคะ” “ยัง”  ร่างนั้นตอบห้วนๆ   ฬิดานึกถึงคำที่ผู้เฒ่าอาลี บอกว่าร่างสูงกำลัง “น้อยใจ”  แล้วนึกขำ  ตัวสูงใหญ่เสียเปล่า ขี้ใจน้อยไปได้       “จะพาไปดูอะไรหน่อยก่อน     เดี๋ยวตอนบ่ายๆจะไปส่ง” ฬิดาดีใจจนออกนอกหน้า  ผู้เฒ่าอาลีพูดถูกทุกอย่าง  ท่าทางของเจ้าชายซาเลมก็ไม่ทรงกริ้วนานอย่างที่คิด   แต่การที่เธอจะตามไปเพียงลำพังกับพระองค์โดยไม่มีนายทหารติดตามแบบนี้ออกจะไม่คุ้นเคย     ฬิดาจึงลังเลอยู่พักหนึ่งถึงจะก้าวขึ้นรถไปในท้ายสุด   แต่ใจยังอดระแวงเล็กๆไม่ได้ บทเรียนที่ผ่านมาบอกว่า เจ้าชายพระองค์นี้  ไม่ใช่คนผิวเผิน  ..พาเธอมาที่นี่  อย่างน้อย   ต้องไม่ใช่แค่ขับรถไปเที่ยวธรรมดาแน่    แผนการณ์นะมีอยู่เต็มสมองใต้เงาผ้าคลุมของเจ้าชายซาเลม อยู่แต่ว่าเจ้าตัวจะบอกให้บุคคลที่สองรู้ตัวหรือเปล่า  เท่านั้น             พระองค์ขับรถยนต์วนออกมานอกเมืองนาฬูป์ ที่เป็นด้านติดกับมหาสมุทร   เพียงไม่ไกล ท้องทะเลทรายที่เห็นก็แปรเปลี่ยนเป็นตึกรามบ้านช่องขนาดใหญ่ที่เริ่มมีคนเข้ามาจับจองบางส่วน ไม่ไกลกันนั้นท้องมหาสมุทรสีครามผืนกว้างทาบทับตัวอยู่กลางขอบฟ้า     เธอเห็นโครงสร้าง เหล็กขนาดมหึมา  ก่อตัวอยู่เงียบๆท่ามกลางเสียงลมทราย  และเสียงลมทะเล   “โครงการท่าเรือน้ำลึกของผม” เจ้าชายซาเลมตรัสอย่างชื่นชม     โครงการท่าเรือน้ำลึกมันใหญ่โตกว่าที่เธอวาดภาพไว้หนักหนา    โครงสร้างที่เพิ่งเป็นเพียงเสาเหล็กเส้นโครง     แค่เสาแต่ละต้นดูใหญ่โตแข็งแกร่ง  ราวกับเป็นประติมากรรมชิ้นยอดเมื่อก่อสร้างเสร็จคงต้องใช้เวลาหลายปี   แต่หากเปิดใช้อีกไม่กี่ปีข้างหน้า   ต้องเป็นท่าเรือที่ทันสมัยที่สุดในย่านคาบสมุทรอาหรับนี้ทีเดียว “เป็นไง    พอสู้กับประเทศโลกเสรีได้ไหม” “ คงใช้เงินทุนมหาศาลสิเพคะ. ” ในใจนั้นยอมรับในความอลังการของโครงการเจ้าชายซาเลม ที่อยู่เบื้องสายตาเธอ   “ก็เงินงบประมาณแผ่นดินนิดหน่อย   กับเงินได้รายปีส่วนตัว     ผมถึงสร้างของเล่นชิ้นนี้ได้ไง” เจ้าชายซาเลมเอ่ยถึงโครงการมหึมาเบื้องหน้าเธอ ว่า ของเล่น   เพราะแววตาคนพูดฉายแวว ความสุขเมื่อจับจ้องดูภาพวงกว้าง ของโครงการก่อสร้างที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ตามความฝันของตน       “ตรงนี้จะเป็นบ่อทองคำอีกบ่อหนึ่งของอัคไบยาห์   เราจะเป็นพ่อค้าคนกลางในการจัดส่งน้ำมัน   เพราะอัคไบยาห์มีพื้นที่ไม่มากบ่อน้ำมันมีจำนวนไม่มากเท่าประเทศเพื่อนบ้าน  แต่เราจะได้เปรียบ ตรงที่เราลงทุนเรื่องการขนส่งให้เป็นจุดพักถ่ายสินค้า  การเศรษฐกิจอีกห้าปีข้างหน้าต้องดีกว่า วันนี้” นัยน์ตาที่เปี่ยมไปด้วยพลังมุ่งมั่นของพระองค์   ฬิดาถึงกับชื่นชมในความเป็นนักฝันและนักสร้างที่ยิ่งใหญ่ของชายร่างสูงข้างเธอคนนี้   จุดนี้กระมัง ที่เธอยอมรับเจ้าชายซาเลมจนหมดหัวใจ  เจ้าชายผู้เปี่ยมไปด้วยพลังและความใฝ่ฝัน         พอหวนเปรียบกับตัวเอง  เธอไม่เคยมีความใฝ่ฝันอะไรที่จะยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้  ความฝันถึงขั้นเปลี่ยน แปลงชีวิตผู้คนนับพันนับหมื่น   คนเช่นนี้สิ  ที่น่ายกย่องเป็นผู้นำ   น่าเสียดายเหลือเกินที่พระองค์ มาเก็บตัวเป็นเงามืดอยู่ในประเทศนี้อยู่เป็นนาน   แต่กลับยิ่งเติบใหญ่จนกลายเป็นเสี้ยนหนาม ของผู้ครองอำนาจในแผ่นดิน   “ผมพาคุณมาดู หากคราวหน้าถ้ามาอัคไบบาห์อีก  คุณจะได้รู้ว่าควรหาผมที่ไหน” นัยน์ตาเต็มไปด้วยความฝันของพระองค์หันมาทางเธอ   “ผมควรจะขอบคุณ คุณหลายๆเรื่อง  ถ้าหากคุณไม่พูดขึ้นมา  ผมเองก็คงไม่กล้าตัดสินใจในเรื่องที่ จะลงมือทำในวันพรุ่งนี้     เพราะคนในอัคไบยาห์ไม่มีใครกล้าพูดให้ผมไปนั่งร่วมราชบัลลังก์พี่ชายตัวเองหรอก แต่คุณไม่ใช่  แล้วคุณก็กล้าพอที่จะโน้มน้าวผม   ในเมื่อผมต้องเสียชื่อเสียงเพราะความเป็นเจ้าชายชุดดำ     ใครๆก็หวังอำนาจที่มาจากผม       ผมก็ควรจะใช้อำนาจที่ผมมีด้วยของตัวผมเอง  ไม่ใช่เอาอำนาจนั้นไปให้กับคนอื่น ” เจ้าชายซาเลมตรัส  ราวกับออกจากใจจริง   แต่ลักษณะคำพูด  ไม่ใช่แค่ประโยคบอกเล่าธรรมดา   แต่มันแฝงกลิ่นอายบางอย่าง  ที่เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกโน้มน้าวจิตใจ ภายใต้ประโยคคำพูดนั้น         ฬิดายิ้มรับถ้อยคำราวกับคำชมเชยและขอบคุณในประโยคนั่น   หากคนกล่าว  กล่าวออกมาบริสุทธิ์ใจแค่คำชม     “พระองค์เป็นผู้ที่มีความสามารถมากพค่ะ    ฉันดีใจค่ะ  ที่ประเทศนี้จะมีพระองค์เป็นผู้นำ” “ฬิดา ”  เสียงเข้มๆนั่น  เป็นครั้งแรกที่ทรงใช้กับเธอ  จนหญิงสาวรู้สึกเหมือนเป็นกำลังเจรจาทางการ มากกว่าสนทนากันตามลำพัง “อย่ามาคำแบบนักการทูตกับผม   อย่ามาพูดเอาแต่ยกยอปอปั้น  แต่ในใจไม่ได้คิดอย่างนั้น   ” ฬิดาหัวเราะในใจ  หลอกไม่ได้เลย  เจ้าชายพระองค์นี้ความรู้สึกไวจริงๆ  ไหวทันความคิดเธอเสียหมด                   “แล้วจะให้ฉันพูดยังไง  ละเพคะ ในใจฉันตอนนี้ สิ่งที่อยากจะพูด  รับรองว่าพระองค์ไม่ได้อยากรับฟัง พูดไปแล้วมันไม่น่าฟัง   สู้ไม่พูดเสียดีกว่า  ...” “ก็ลองบอกสิว่า ตอนนี้ใจคุณอยากพูดอะไร       แล้วผมจะรับฟังมันได้ไหม” เจ้าชายซาเลมมองเธออย่างท้าทายขึ้นมา ทรงเริ่มก่อนนะ  ไอ้ความรู้สึกอยากเอาชนะเธอ  หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น       เธอเองก็มีความรู้สึกอยากเอาชนะไม่ได้น้อยกว่าพระองค์เท่าไหร่นักหรอก  โดยเฉพาะกับเจ้าชาย ที่ขึ้นชื่อว่าดุดันที่สุดในอัคไบยาห์       พระองค์อยากฟังสิ่งที่เธอคิด  เธอก็อยากจะบอกรู้เหมือนกัน “ฉันกำลังคิดว่า  พระองค์ไม่ส่งฉันกลับไปแน่   ไม่อย่างนั้น เมื่อวานนี้ทรงมีเวลาที่จะส่งฉันได้  กลับไม่ทำ .” “ ..งั้นรึ” ร่างสูงกอดอกรับฟังนิ่ง   ไม่ยอมรับ  หรือปฏิเสธ  จนเธออ่านอารมณ์จากสีหน้าเย็นเฉียบนั้นไม่ออก   แผนของเจ้าชาย  มาถึงตอนนี้เธออาจจะเดาได้ไม่ยาก “ ตอนนี้พระองค์กำลังดำเนินการตามแผน ..ที่เช้านี้ก็เสียเวลาส่วนพระองค์สักเล็กน้อย   พาฉันมาดูโครงการของพระองค์อะไรนี่  เล่าความฝันอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ให้ฉันฟัง     เผื่อหว่านล้อมให้ฉันทำงานกับพระองค์ต่อไป ก็อาจเปลี่ยนใจฉันได้      ถึงตอนนั้น พระองค์ก็ไม่เสียคำมั่นว่าจะพาฉันข้ามชายแดน   เพราะฉันเองเป็นคนที่เปลี่ยนใจเสียก่อน   ใช่ไหมเพค่ะ” “ถ้าอย่างนั้น ..คำตอบที่คุณจะให้ผมคืออะไร” “ไม่ตกลงเพคะ     ฉันไม่อยากเสี่ยงตายเป็นครั้งที่สอง  ”  ฬิดาตอบ   “คราวก่อนที่อิรฟัตจ้างวานให้ฉันทำงาน   ฉันยังหนีเกือบตาย  แล้วถ้าเจ้าชายคาลิดรู้ว่า ฉันยังมีชีวิตอยู่ คงส่งคนมาเก็บฉัน      คนเราเกิดตายครั้งเดียว  ฉันขอตายอย่างสงบตอนอายุแปดสิบ   ดีกว่ามาเสี่ยงตายแบบนี้”   เจ้าชายตรัสเสียงราบเรียบ “แล้วไม่คิดหรือ   ตอนคุณนั่งเครื่องบินออกจากโอมานไป  เครื่องบินก็อาจตกคุณแล้ว ก็ตายตอนนี้ได้เหมือนกัน ” ฬิดาค้อนขวับที่ร่างสูงพูดเหมือนจะแช่งให้เธอตายเสียวันนี้พรุ่งนี้   สุรเสียงเนิบนาบคงกล่าวต่อไป “ เรื่องเป็นหรือตายมันไม่เข้าใครออกใคร    ปัญหาอยู่ที่ว่า  เราได้ทำชีวิตของเราได้ คุ้มค่าที่มีลมหายใจอยู่หรือเปล่า      นี่คือสิ่งที่ตัวคุณคิดอยากจะพูด หมดแล้วแน่หรือ” แปลกประหลาดพระองค์ยิ่งดูสงบนิ่ง  จนเธอมีลางไม่ดี   ทำไมถึงไม่กริ้วที่เธอรู้เท่าทัน แล้วยังใช้ถ้อยคำท้าทายพระองค์ถึงขนาดนี้ “ .ฉันก็คิดเท่านี้” “ทำไมไม่พูดให้หมด... ผมว่า  คุณรู้  ว่าผมคิดอะไร   จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 7 ธ.ค. 47 08:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ รู้อะไรอีก ” ฬิดาเริ่มรู้สึกเหมือนเดินมาติดอยู่ในกับดักของเจ้าชายในชุดทะมึน คนหน้าเย็นเฉียบ เวลานี้กลับพูดนัยน์ตาวาววาบ  ยิ้มละไม “รู้ว่ากำลังคิด   ...ว่าทำไมผมถึงไม่อยากส่งคุณกลับ.....” ภาพตัวเองที่อยู่ในอ้อมแขนเจ้าชายซาเลมมันกลับเข้ามาอีกครั้ง   ฬิดาทรุดตัวลงไปแทบจะละลายเป็นน้ำอยู่ตรงเบาะข้างคนขับ    แก้มสองข้างของเธอแดงก่ำ ห้ามตัวเองไม่ได้         ภาพเช้าวานกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง  ที่ตัวเองประชิดแผงอกกว้างนั้นจนได้กลิ่นเลตาร์ จากเรือนผิวของพระองค์   เพียงเสี้ยวนาทีที่เธอตกอยู่ในแรงดึงดูดจากเจ้าชายชุดดำจนหลงเตลิด ไปในอารมณ์หลงใหล ในร่างนั้น    หาก พันตรีอาเหม็ดไม่เข้ามาขัดเสียก่อน     ทุกอย่างมันอาจจะเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน “ที่ผมไม่ส่งคุณกลับไป   เพราะผมยังไม่ได้ตัวคุณ   .”   เจ้าชายซาเลมนึกถึงร่างแบบบางที่อ่อนหวานอยู่ในวงแขนเมื่อวันก่อน     “พระองค์ คิดอะไร....คิดอะไรบ้าๆ  ...”  ฬิดารีบเบือนหน้าหลบสายตาที่กราดจ้องดูแก้มปลั่งของเธอ   เสียงหัวเราะเบาๆของเจ้าชายชุดดำเหมือนผู้ชนะในเกมนี้   “ใครกันที่ท้าผมเมื่อวันก่อน ....อย่าคิดว่าก่อเรื่องแล้วจะหนีไปง่ายๆ    “ ไม่เอาด้วยเล่ห์  ก็ต้องเอาด้วยกล   ในเมื่อเจ้าหล่อนชอบท้าทาย  พระองค์ก็ชอบเอาชนะเหมือนกัน     เมื่อวานนี้ เธอทำพระองค์แทบควบคุมความนิ่งของเจ้าชายชุดดำไม่ได้   ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน     ขณะลงมือกับอิลิช ซิดราและตอนที่เจ้าตัวมาเร่งให้พาหล่อนกลับไป       พระองค์ไม่เข้าใจตัวเอง เหมือนกันว่าทำไมต้องใส่ใจกับผู้หญิงคนนี้นัก    จนทำให้เจ้าหล่อนมีอิทธิพลต่อความคิด และความรู้สึกของพระองค์เสียมากมาย   แต่เมื่อมานั่งคิดตลอดคืนแล้ว  ถึงได้ตัดสินพระทัยเมื่อ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้พระองค์สับสนวุ่นวายใจได้เท่ากับผู้หญิงคนนี้   แล้วพระองค์จะปล่อย นางให้หลุดมือไปได้อย่างไรกัน ฬิดารีบลงจากรถ  ก่อนที่จะถูกร่างสูงกราดเข้ามาประชิดตัว       มิน่า  ถึงทรงขับรถมาตามลำพังกับเธอ  เพราะอยากจะคุย...เรื่องแบบนี้     เธอไม่น่าพลาดท่าเลย  ฬิดานึกแค้นตัวเอง “...ทำไมทำอย่างนี้   พระองค์จะกลับคำพูดหรือ” “นี่. ผมเป็นผู้ชาย  ยังไงเรื่องพรรค์นี้มันอยู่ในสมองตลอดเวลา  อยู่แต่ว่าจะพูดออกมาหรือเปล่า     และเมื่ออยากจะเข้าใจว่าผมคิดอะไร  ก็นี่ไงความคิดที่ผม     ไม่ใช่ผมจะกลับคำพูดตัวเองหรือไม่   แต่ผมไม่ชอบเป็นผู้แพ้ไม่ว่าเป็นเรื่องไหนก็ตาม    ถ้าปล่อยคุณไปตอนนี้ก็เหมือนผมแพ้คำท้าของคุณ       ไง   มาคราวนี้กลัวแล้วหรือคนเก่ง” ในเมื่อวางแผนจะพาหล่อนมาเกลี้ยกล่อมดีๆแล้ว  เจ้าหล่อนยังตามแผนของพระองค์เท่าทัน ก็ต้องใช้วิธีการรุกแบบตรงๆกันไปนี่แหละ    เพราะหล่อนยังใสสะอาดจนเกินกว่าจะยอมรับ เรื่องนี้ได้เป็นเรื่องธรรมดา   นี่แหละจุดอ่อนของคนมั่นใจอย่างฬิดา   มันจึงยิ่งท้าทายความอยากเอาชนะของพระองค์ ฬิดาทนฟังไม่ได้   เธอเริ่มออกเดินไปไกลจากรถที่ร่างนั้นนั่งอยู่   “...เชิญ  เดินหนีผมไปเลย    ทางทิศตะวันตกไงคนเก่ง  เดินเท้าไปสิ  อีกยี่สิบไมล์ ถ้าไม่ถูกพวกปาชามันจับไปข่มขืนก่อน  ก็คงจะถึงชายแดน  “ เจ้าชายซาเลมตะโกนมา ฬิดานึกขนลุกกับคำขู่   ใจนั้นก็อยากจะออกวิ่งหนีหรือไม่ก็หันไปบีบคอร่างนั้นให้ตายๆไปเสียได้ “ .   อย่ามาทำเป็นเด็กๆแบบนี้เลย   ผมรู้จักประวัติคุณหมดแล้ว   ตอนนี้คุณไม่มีใครเลย ที่อเมริกาคุณก็ไม่มีบ้าน  ไม่มีครอบครัว   ไม่มีญาติพี่น้อง    งานก็เพิ่งลาออก   ถ้าคุณเดินออกจากที่นี่ผมรู้ดีว่า     คุณก็อาจจะเตลิดไปไหนต่อไหน จะกลับอเมริกาหรือเปล่าก็ไม่รู้   หรือจะกลับเมืองไทย    แต่ที่นี่  ที่อัคไบยาห์กำลังจะเป็นโลกใหม่ของคุณ    แล้วคุณจะหนีตัวเองไปทำไม  ฬิดา” “..ฉันไม่ชอบ  ที่พระองค์พูดเหมือนกับว่าไปสอบประวัติฉันมาอย่างดี   ”   ฬิดาหันกลับไป                                                           “ทีคุณยังพูดเรื่องของผมได้ เป็นฉากๆ ..”   ร่างสูงใส่กลับ   “ ..ฟังความเป็นจริงของตัวเองบ้าง   ข้างนอกนั้นไม่มีอนาคตคุณอยู่แล้ว  คุณจะดิ้นรนออกไปทำไม       ที่อัคไบยาห์ที่คุณยืนอยู่ตรงนี้ ..ยังมีผม .” เสียงที่ตะโกนมานั้น  ท้ายประโยคออกมาจากใจจริง   ที่เจ้าตัวเองก็ไม่ทันคิดว่าจะเอ่ยออกมาได้ หญิงที่สามารถก่อให้เกิดความปรารถนาอาจมีดาดดื่นในโลกผืนกว้าง     แต่ไม่มีหญิงคนไหนทำให้ พระองค์สัมผัสถึงความยิ่งใหญ่และพลังอำนาจของตัวเองได้เท่ากับคำพูดไม่กี่คำจากเธอ โลกกว้างใบนี้ไม่เคยมีใครที่เข้ามานั่งอ่านพระทัย  และให้ถ้อยคำปรึกษาอย่างเข้าอกเข้าใจ   หญิงคนแรกที่กล้าจะทุบทำลายเกราะปราการของพระองค์ได้ด้วยเพียงสายตาเพื่อให้เจ้าหล่อน จะก้าวเข้ามานั่งอยู่เต็มหัวใจ   ยามนี้ เธอจึงเปรียบเสมือนบ่อน้ำชุ่มชื่นให้แก่จิตวิญญาณที่แตกยับ   เมื่อได้ยืนเคียงข้างเธอท่ามกลางความฝันของตัวเองที่นี่   ก็รู้สึกตัวเองยิ่งใหญ่ราวกับกอบกุมจักรวาลได้สำเร็จ   ในยามนี้พระองค์ปรารถนาแรงใจจากร่างแบบบางนี้เท่านั้น       แล้วพระองค์จะให้นางหลุดลอยข้ามชายแดนนี้ออกไปได้อย่างไรกัน                 สายตาคมวาวจ้องดูแววตาสับสนของเธอ จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 7 ธ.ค. 47 08:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ที่ตรัสมานั้น  ไม่มีผิดแม้แต่น้อย   เธอเองไม่เหลืออะไรอยู่ข้างนอกนั่นเลย  นอกจากความหวาดกลัวของตัวเอง       สภาพเธอ ตอนนี้เหมือนเด็กหลงทางในโลกกว้างใหญ่ในสายตาของพระองค์     เธอหาทางให้กับวันพรุ่งนี้ ของตัวเองไม่เจอ   เพียงแค่ความเห็นแก่เงินกับการตัดสินใจผิดๆของตัวเอง  ที่ทำเอาชีวิตเธอมาพบกับ สถานการณ์เลวร้ายของที่นี่ไม่รู้จักจบจักสิ้น ถ้าเธอเดินกลับไป  ต้องถูกร่างนั้นจะทำอะไรกับเธอ...   พระองค์กำลังจะเอาชนะเธอให้ได้     เจ้าชายทุเรศ    แต่หน้าตาดี     -------------------------------------------------------------------------------------------------------------- “ ขึ้นรถมาได้แล้ว   ฬิดา ”  น้ำเสียงพระองค์เหมือนถูกขัดจังหวะ    จึงออกปากเรียกเธอห้วนๆ เรื่องแพ้ชนะต้องหยุดชั่วคราว   เจ้าชายซาเลมผลุดลุกขึ้นยืนจ้องไปทางท้องทะเลเบื้องหน้า คล้ายดังสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติบางอย่าง   แล้วยกกล้องส่องทางไกลขึ้นมองอีกครั้ง     ฬิดานึกเอะใจ   สีพักตร์รื่นรมย์ที่ได้แกล้งหญิงสาว  แปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “ ..มีอะไรเพคะ .” เธอใจเสีย  กับน้ำเสียงที่เปลี่ยนอย่างรวดเร็ว เจ้าชายซาเลมกระโดดลงมานั่งที่คนขับ    ทรงหันมาเรียกเธออีกครั้ง   “ขึ้นรถมาเถอะ เลิกเล่นได้แล้ว” ฬิดาตัวเย็นเฉียบ  สีหน้าเคร่งเครียดของพระองค์ทำเธอกลัวจับใจ    เกิดอะไรขึ้น   มันต้องเป็นเหตุร้ายแรงแน่  พระองค์จึงดูเปลี่ยนไปรวดเร็วขนาดนี้         “ มีเรือทหารมาทางปากอ่าว”   รถจี๊ปแล่นมาเทียบตัวเธอ    ก่อนที่ร่างสูงนั้นจะเอื้อมมาคว้าร่างของฬิดา   ที่ยืนงงกับท่าทางของพระองค์   ปลิวขึ้นไปนั่งบนรถ   “....ทหารกองทัพ ต้องเป็นของนายพลดาวูดแน่ๆ................พวกมันรู้แล้วว่าผมอยู่ที่นี่” รถจี๊ปแล่นด้วยความเร็ว ทหารกองทัพของนายพลดาวูด  ฬิดา ไล่ความคิดเรื่องสับสนเกี่ยวกับส่วนตัวออกไป   เมื่อสีพักตร์ของเจ้าชายซาเลมเคร่งเครียด   และดูไม่สนใจกับเรื่องเมื่อครู่ราวกับเป็นคนละคน       นายพลดาวูดอาจบังคับให้เจ้าชายซาเลมเสียพระชนม์ไปจริงๆ  พวกเขาจะได้กลับไปควบคุม สถานการณ์ของอัคไบยาห์ได้ดังเดิม  แต่ชีคอัลจูนาย-ดิ  คนที่เจ้าชายซาเลมเพิ่งเจรจาเมื่อคืน  เป็นคนให้การสนับสนุนนายพลดาวูดอยู่ ก็น่าที่จะให้ชีคอัลจูนาย-ดิ เป็นคนช่วยเจรจา “งั้น  เราก็ขอความช่วยเหลือจากชีคอัลจูนาย-ดิได้สิเพคะ   ชีคยังนอนรักษาตัวอยู่ในปาชา” “ .ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า เรื่องนี้พูดยากฬิดา    ถ้าหากนายพลดาวูดมันฆ่าผมได้คราวนี้   ทุกอย่างจะกลับเป็นไปตามเกมเดิมที่ชีคอัลจูนาย    ตั้งใจไว้แต่แรก  เกมนี้ชีคได้ประโยชน์จาก นายพลดาวูดมากกว่าที่ผมจะให้เขาได้    ” “ไหน พระองค์ว่า   ชีคอัลจูนาย  ยอมเจรจากับพระองค์แล้ว  ทำไมเขายังมีลูกไม้อีก” เจ้าชายซาเลม หันมาด้วยรอยยิ้มที่ยากจะเข้าใจ   “ ชีค กับนายพลดาวูด คนละคนกัน   นายพลดาวูดมันไม่เข้าใจเรื่องที่ชีคดูแลผมมาแต่เด็กหรอก    มันไม่เข้าใจความเกรงใจที่ชีคยังเหลือให้ผม   จึงเล่นเกมนี้ต่อไป นี่มันเป็นเกมของนักการเมือง      ไม่ใช่เรื่องของการเจรจาตกลงแบบนักการทูต  ที่ตกลงแล้วจบกัน   แต่เกมการเมืองเหมือนเรื่องเดิมพัน  หากโอกาสมันพลิกผันกลับไปสู่จุดเริ่มต้นใหม่ได้  ก็ต้องเข้ามาเล่นกันต่อไป     แล้วตอนนี้  หากนายพลดาวูดมันได้ตัวผม  หรือทำให้ผมตายได้จริงๆ  ผลประโยชน์ทั้งหมด จะกลับไปหาชีคอัลจูนาย-ดิ   เขาจะได้อำนาจทั้งหมดของอัคไบยาห์ให้หลานชายเขาทันที       เพราะเขาไม่จำเป็นต้องเกรงใจผมอีกต่อไป  แล้วเขามีหรือจะปล่อยโอกาสไป แต่ถ้าผมยังมีลมหายใจอยู่  เขาย่อมต้องเกรงใจผม ..” “ .แบบนี้พระองค์ต้องต่อรองเขาอีกสิ เพคะ” “ ไพ่เกมนี้ของผมเกือบหมดหน้าตักแล้ว     ทหารญาดีนก็อยู่ไกลเกินจะเรียกกลับมาทัน     นักรบปาชาเป็นกลุ่มคนเดียวที่ผมอาจขอความช่วยเหลือได้     แต่ถ้าเกมการเมืองมันต้อนผมจนมุมขนาดนี้   ผมอาจจะใช้ไพ่ใบที่คุณว่านี่เป็นตัวสุดท้าย” “แต่ .พระองค์จะเหลืออะไรไปต่อรองได้อีก ” “ เอาชีวิตผมเอง ..”   ฬิดาสะท้อนใจวูบ    เกมนี้มูลค่ายิ่งใหญ่    เท่ากับลมหายใจที่เคยมีมาตลอดชีวิตเจ้าชายซาเลม   เช่นนั้นเชียวหรือ “ไม่ต้องทำหน้าเหมือนผมจะตายหรอก   คนเราก็เลี่ยงความตายไม่ได้  ไม่ว่าช้าหรือเร็ว   แต่คุณต้องไม่กังวล  หากผมเป็นอะไรไป  ชีค จะไม่แตะต้องผู้หญิงของผม   เขาจะปล่อยคุณเป็นอิสระจากที่นี่” ร่างสูงพยักหน้ายิ้ม ไม่ยี่หระกับสิ่งที่พระองค์กำลังจะเผชิญหน้าอึกไม่กี่อึดใจ   “พระองค์จะตายได้ยังไง    งานยังเหลืออยู่อีก  แล้ว   พระองค์ยังไม่ได้ให้คำตอบเลย   ว่าจะให้ฉันอยู่ต่อหรือจะกลับไป   ดังนั้น พระองค์ยังตายไม่ได้” เจ้าชายซาเลมอยากหัวเราะกับเหตุผลข้างๆคูๆเวลานี้ของเธอ    บางครั้งฬิดาที่เจ้าเหตุเจ้าผล ก็มักจะมีอะไรที่ทำให้พระองค์รู้สึกแจ่มใสได้เสมอในเวลาที่ท้องฟ้าดับแสง                 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- รถของพันตรีนะหมัดที่ตะบึงออกจากที่พักมาตามหาเจ้าชายซาเลมสวนทางกันพอดี   นายทหารจึง รีบจอดรถรายงานด้วยท่าทางร้อนรน           “ฝ่าบาท .นายพลดาวูดนำกำลังทหารมาล้อมนาฬูป์ไว้แล้วฝ่าบาท  ตอนนี้เฮลิคอปเตอร์กำลัง เอากำลังทหารลงล้อมนาฬูป์ ไว้หมด” จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 7 ธ.ค. 47 08:24:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “กำลังพลสักเท่าไหร่” “ประมาณ สามกองพัน ” ปัญหามันหนักหนากว่าที่คิดไว้ จริงๆ    เจ้าชายซาเลมคิดในใจ   ขณะที่สายตาเหลือบมองดูร่างแบบบาง   ความอาลัยอาวรณ์ที่จู่ๆก็ผลุดขึ้นมา  จนเริ่มกระวนกระวายพระทัย  พระองค์ไม่ต้องการสูญเสียเธอ และยังไม่พร้อมที่จะจากไปในเวลานี้    ความรู้สึกที่รุ่มร้อนอาลัยอาวรณ์  เช่นเดียวกับนายทหาร ที่ต้องออกไปรบแล้วต้องพลัดพรากจากผู้หญิงที่อยู่ข้างกายตน   ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาสวมกอดร่างแบบบาง นั้นได้อีกเมื่อใด  หรือไม่ได้กลับมาอีกเลยชั่วนิรันดร์                       ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ทันทีที่ เจ้าชายซาเลม อัสวัด มาถึงบริเวณเผ่าปาชา  ทรงตรงไปที่บ้านพักของชั่วคราวของชีคอัลจูนาย-ดิ   ที่ยังนอนพักรักษาตัวทันที   ในห้องนั้น ฬิดาเห็นชีค อัลจูนาย-ดิ นอนอยู่กลางห้องโถง มีคนอยู่พยาบาลเป็นเพื่อนสองสามคน   สีหน้าแดงที่เต็มไปด้วยไขมันกองอยู่เต็มใบหน้า ดูดีขึ้นจากเมื่อวานนี้   เจ้าชายซาเลม เสด็จไปประทับอยู่บนเตียงข้างกายชีคอัลจูนาย-ดิ   “ฝ่าบาท....มีเรื่องอันใด.....” ชีคอัลจูนาย-ดิ ร้องถาม   เมื่อหัตถ์ของเจ้าชายชุดดำลูบใบหน้าชีคอัลจูนาย-ดิ   แทนการเรียกขาน   “ท่านนำพาสหายมานาฬูป์ด้วย ชีค” ชีคอัลจูนาย-ดิ  ปิดเปลือกตาอย่างเหนื่อยล้า   ราวกับปฏิเสธการเจรจาความใดๆทั้งสิ้นกับเจ้าชายชุดดำ     “ข้าเหนื่อยเต็มทีแล้วฝ่าบาท” ชีคผู้ชราที่เต็มไปด้วยอิทธิพลทั้งเบื้องลึกและเบื้องหลัง เดาเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นได้    ที่เป็นเหตุให้เจ้าชายซาเลมต้องเข้ามาเจรจากับเขาอีกเป็นคำรบสอง   เขาแกล้งทำอ่อนล้าเกินกว่าจะเจรจาถ้อยคำใดๆกับพระองค์ “ทำไมมันไม่จบสิ้นเสียที ”   ชีคครางเบาๆ “เรื่องของอำนาจ   มันไม่จบง่ายๆเหมือนชีวิตมนุษย์หรอก   ท่านเจรจากับนายพลดาวูด ให้เลิกความคิดของมันเสียเถอะ  ข้าไม่อยากให้เกิดการนองเลือดที่นี่” “ข้าเคยตกลงให้รายปีเขา  และเกาะน้ำมันที่จีน่าห์ไว้....เขาเลยคิดเสียดายกระมังเมื่อพระองค์ยังคงมีชีวิตอยู่” “เงินมันก็จำนวนไม่ใช่น้อย   เขาก็น่าจะเสียดายเป็นธรรมดา   แต่ชีคเปลี่ยนแปลงข้อตกลงได้” “เปลี่ยนแปลงเป็นอะไร.....” “ตอนนี้ข้าจนตรอกแล้วนะ  ....จนตรอกเพราะท่าน   ชีคอัลจูนาย-ดิ   แม้ท่านจะอุปถัมภ์แก่ข้ามาตลอดชีวิต     แต่เพียงไม่กี่เดือนที่ท่านทำกับชื่อเสียงของข้า  ทำลายสิ่งที่ข้าปกป้องมาตลอดชีวิต   ท่านคิดว่า  ข้าควรเสนอให้ท่านเปลี่ยนแปลงข้อตกลง   เพื่ออะไรดี....” ชีคอัลจูนาย-ดิ  นอนนิ่งงัน    น้ำตาของผู้เฒ่าไหลริน  ขณะที่จ้องดูพักตร์เคร่งขรึมของเจ้าชายซาเลม   สายตาเศร้าคู่นั้นเสียดแทงคนชราให้รู้สึกประหวั่นอยู่ในใจ “ฝ่าบาทก็คงไม่ปล่อยข้าไว้ใช่ไหม  เจ้าชายซาเลม....” หัตถ์แข็งแรงยังคงแตะอยู่ที่ใบหน้าของชีคอย่างอ่อนโยน เสียงลมหายใจกระซิบแผ่ว  ไม่รู้ว่าจะถูกร่างทะมึนนี้กระชากให้หยุดลมลงในวินาทีใด       ไม่ตัวข้า  ก็ต้องเป็น ตัวท่าน   หากต่างฝ่ายยังไม่ยอมมายืนอยู่บนคำว่า   ประนีประนอม     “ตลอดมาท่านรักข้าเหมือนบุตรของท่าน   ข้ามอบความเคารพรักท่านดุจบิดา....สิ่งเดียวที่ เจ้าชายชุดดำคนนี้ไม่ทำ  คือทำร้ายบิดาตนเอง        ท่านเป็นผู้มอบทางเดินให้แก่ข้ามาตลอดชีวิต         มาคราวนี้  หนทางข้างหน้าของข้ามันปูลาดไว้แล้ว   ท่านจะมาปิดกั้นทางเดินทำไม   ทำไมไม่ให้บุตรชายที่รักท่านคนนี้   ได้ก้าวเดินต่อไป ” ฬิดาเห็นสายพระเนตรของพระองค์ยามนี้ ราวกับมีน้ำตาเอ่อนองเช่นเดียวกับชีคผู้เฒ่า ให้ความเมตตา   จากผู้ที่กำลังจะทำร้ายพระองค์    นั่นคือไพ่ใบสุดท้ายของเจ้าชายซาเลม หากชีคหมดสิ้นเยื่อใยแล้ว   พระองค์ก็คงไม่รอดพ้นเงื้อมมือของนายพลดาวูด           ชีคอัลจูนาย-ดิ จ้องดูร่างสูงนั้นอย่างพินิจ   ใบหน้าของราชินีมาญ่ากลับคืนมาอีกครั้ง   น้ำตาของผู้เฒ่าคลอหน่วย   เขาทำทุกอย่างไปเพียงเพราะต้องการอำนาจ  โดยไม่คิดถึงความรัก ที่เคยมีให้แก่เจ้าชายผู้เปรียบเสมือนตัวแทนของสตรีที่เป็นเจ้าของหัวใจของชีค  ที่ชื่อมาญ่า  คนนั้น   เจ้าชายที่เคยเรียกขานเขาว่าบิดาบุญธรรม  หลายครั้งหลายครา     เขาเองกลับเป็นต้นเหตุให้เจ้าชายซาเลมต้องเสียพระทัย   ชายชรารั้งร่างสูงนั้นเข้ามากอด ด้วยความเสียใจในการกระทำของตัวเอง และความผิดที่ธิดาของตนกระทำต่อร่างนั้น   จนเกิดปัญหาเกินกว่าจะแก้ไขได้เพียงครั้งเดียว  แต่เจ้าชายซาเลมกลับให้อภัยเพียงเพราะ เขาเป็นผู้มีบุญคุณ ต่อพระองค์   “ให้อภัยแก่คนชรา เช่นข้าเถิด  เจ้าชายซาเลม   ให้อภัยแก่ข้า ..” ราชินีมาญ่า ได้โปรดเถิด ข้าขออภัยในการกระทำของข้าที่ผ่านมาทั้งหมด   ข้าขออภัยที่กระทำต่อบุตรชายของท่านเช่นกัน   ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- หญิงสาวเดินถอยออกมานั่งอยู่ด้านนอกห้อง  ฬิดาทนความกดดันภายในห้องที่คนทั้งสองกำลังเจรจาอยู่ไม่ได้นาน     เจ้าชายซาเลมมอบความนับถือให้แก่ชีคจนหมดหัวใจ   ในความมั่นคงของพระองค์เป็นจุดเปราะบางยิ่งนัก มันทำร้ายเจ้าชายช่างฝันของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า   ชีคอัลจูนาย-ดิ หากไม่เมตตาสักเพียงนิดเดียว   เจ้าชายชุดดำก็ต้องปลิดปลงลงเพียงค่ำคืนนี้   แล้วเหตุการณ์แบบนี้มันจะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกกี่ครั้ง  มันจึงจะจบสิ้น   หญิงสาวลูบแขนตัวเองอย่างขวัญเสีย     ท่ามกลางภัยพิบัติที่เจ้าชายซาเลมเผชิญหน้าไม่หยุดหย่อน ที่พระองค์ต้องก้าวร้าว เลือดเย็น    ก็เพราะคนรอบข้างบีบบังคับให้พระองค์ต้องรับมือกับความก้าวร้าว เอาชีวิตจากคนรอบข้าง ที่ปราศจากมิตรแท้  หรือศัตรูถาวร      หากวันใดพระองค์เผอเรอหรือพลาดพลั้ง นั้นหมายถึงจบสิ้นบนแผ่นดินนี้    ชีวิตเจ้าชายชุดดำที่ขึงตึงอยู่บนเส้นด้าย     เธอต้องคอยตามดูพระองค์รับมือกับมันได้ตลอดเวลาหรือ  เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง   เหตุการณ์เปลี่ยนผัน ตึงเครียด  และหวาดกลัว     จนไม่รู้ว่า  นาทีข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น    จะมีลมหายใจต่อถึงวันพรุ่งนี้หรือไม่   ความกลัวเริ่มทยอยเจ็บเข้าไปในจิตใจ                     แล้วเธอจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้ยังไง เหตุการณ์อันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา     กับเจ้าชายคนที่อยากเอาชนะเธอ   พระองค์ก็ดูยิ่งใหญ่จนเกินกว่าเธอจะตามทัน  หญิงสาวลังเลและหวั่นวิตกขึ้นเป็นระลอก           หากเธอไม่อยู่ที่นี่  ผู้คนอัคไบยาห์ก็สามารถใช้ชีวิตของเขาอยู่ต่อไปได้ตามปกติ     แต่อัคไบยาห์จะ ปั่นป่วนทันทีที่ขาดเจ้าชายซาเลม แปลกประหลาดดีเหลือเกิน ความหมายของการมีชีวิตของคนสองคน   ที่ใช้อากาศหายใจเท่ากัน  แต่มีความหมายต่างกันลิบลับ    เธอ  หรือนายทหาร ที่ยอมถวายชีวิตเพื่อพระองค์   มีความหมายไม่ต่างกับเศษเถ้าธุลีเมื่อเทียบกับความใฝ่ฝันของเจ้าชายซาเลม   จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 7 ธ.ค. 47 08:25:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อจากตอนเก่าค่ะ     ตอนที่ ๑  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3067737/W3067737.html ตอนที่ ๒ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3072003/W3072003.html#4 ตอนที่ ๓ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3072005/W3072005.html#6 ตอนที่ ๔ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3074088/W3074088.html ตอนที่ ๕ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3076237/W3076237.html ตอนที่ ๖ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3078140/W3078140.html ตอนที่ ๗ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3091093/W3091093.html#6 ตอนที่ ๘ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3099900/W3099900.html ตอนที่ ๙ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3099947/W3099947.html ตอนที่ ๑๐  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3111951/W3111951.html ตอนที่ ๑๑ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3111965/W3111965.html ตอนที่ ๑๒ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3123040/W3123040.html ตอนที่ ๑๓ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3129219/W3129219.html ตอนที่ ๑๔ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3136128/W3136128.html ตอนที่ ๑๕ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3139129/W3139129.html ตอนที่ ๑๖ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3147843/W3147843.html ตอนที่ ๑๗ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3148887/W3148887.html ตอนที่ ๑๘ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3153907/W3153907.html ตอนที่ ๑๙ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3157506/W3157506.html ตอนที่ ๒๐ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3162676/W3162676.html จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 7 ธ.ค. 47 08:26:34 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนต่อไป ตอนที่ ๒๒ นะคะ  แต่ตั้งชื่อกระทู้ผิด  มือมันไวไปหน่อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3162744/W3162744.html จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 7 ธ.ค. 47 08:55:58 ]