PANTIP.COM : W3164879 เรื่องสั้น สงครามโลก บทที่ 1 ท้องสีเลือด [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 2

จนเมื่อเข็มวินาทีเคลื่อนผ่านเลขสิบสองเขาจึงสูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วเป่าลมจากปอดผ่านนกหวีดอย่างเต็มแรง เสียงหวีดตามของนกหวีดดังกังวานทำลายความเงียบที่น่าอึดอัด จากนั้นเสียงนกหวีดก็ดังตามกันเป็นทอดๆทั่วทั้งแนวสนามเพลาะยาวหลายไมล์ สิ้นเสียงนกหวีดเหล่าทหารหาญต่างกรูกันปีนบันไดขึ้นสู่ปากหลุมเหมือนอยากจะหนีไปให้พ้นจากขุมนรกแห่งนี้ให้เร็วที่สุด ต่างคนต่างตะเกียดตะกายขึ้นสู่พื้นดินมือดึงเท้าดันยันตัวเองสู่ปากหลุมแล้วจึงตั้งหลักออกวิ่งไปเป็นหน้ากระดานราวกับคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง
คลื่นของเหล่าทหารหาญยังไม่ทันถาโถมจนถึงแนวของข้าศึก ทหารยังไม่ทันได้ขึ้นจากสนามสนามเพลาะจนหมด เสียงปืนกลก็ดังเป็นชุดยาวจากแนวสนามเพลาะข้าศึก ตามมาเสียงระเบิดจากกระสุนปืนใหญ่ที่ฟังจนคุ้นเคย แต่คราวนี้มันถูกส่งมาจากข้าศึกสังหารพวกเขา ผู้ที่กำลังขึ้นจากสนามเพลาะบางคนพอยันตัวขึ้นกำลังจะวิ่งกระสุนปืนที่จากระยะไกลก็พุ่งมาทะลุร่างจนทรุดลง บางคนขึ้นมาได้เพียงครึ่งตัวก็ตกกลับลงไปเสียชีวิตด้วยกระสุนและสะเก็ดระเบิด ภาพที่ผู้รอดชีวิตบนพื้นหรือแม้แต่ผู้ที่กำลังโผล่หัวจากสนามเพลาะได้เห็นนั้นคือภาพแห่งความอลหม่านยุ่งเหยิงสิ้นดี ร่างของทั้งผู้ที่ยังมีชีวิตและวายชนม์ต่างทอดลงแนบพื้นดิน บางคนที่ยังสามารถขยับร่างได้ก็ตะเกียดตะกายเข้าที่กำบัง พวกที่ยังลุกขึ้นวิ่งได้ก็พาตัวเองไปข้างหน้าอย่างเร็วที่สุด บางคนถูกกระสุนปืนใหญ่ตกใส่อย่างจังจนร่างกายไม่เหลือชิ้นดี บางคนที่ติดอยู่ในแนวลวดหนามก็ถูกกระสุนปืนกลเจาะทะลุร่างเสียชีวิตคาอยู่ตรงนั้น คลื่นที่ดูเหมือนจะซัดเข้าฝั่งอย่างแรงกลับอ่อนกำลังลงกลายเป็นกองเลือดเนื้อสีแดงละเลงทั่วพื้นโคลนของแนวรบด้านตะวันตก

ท้องฟ้าในเช้าวันนั้นยังคงมีสีแดงดั่งชโลมด้วยเลือด ชายหนุ่มนับหมื่นยังคงรุกคืบต่อไปด้วยความหวังว่าแนวรบของฝ่ายตนจะขยับไปข้างหน้าสักฟุตหรือสักหลาก็ยังดี และแล้วการฆ่าฟันและการหลั่งเลือดก็ยุติลง ทหารหาญของทั้งสองฝ่ายต่างพาร่างอันกระปลกกระเปลี้ยกลับสู่สนามเพลาะของตน แต่เส้นแบ่งเขตแนวหน้าก็ยังคงอยู่ที่เดิม ทั้งสองฝ่ายยังคงรอคอยจังหวะที่จะโจมตีและตั้งรับกันต่อไป
โดยไม่มีใครรู้เลยว่าในวันรุ่งขึ้นมหาสงครามโลกจะถึงคราวสิ้นสุดลง

จากคุณ : preneko (preneko) - [ 8 ธ.ค. 47 10:45:28 ]