ความคิดเห็นที่ 1 เวลานี้ทั่วทั้งสำนักใหญ่ฉิกจับอิดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย มีข่าวสารเกี่ยวกับการปะทะกันของฉิกจับอิด และหอห้ากระบี่แจ้งเข้ามามิเว้นแต่ละวัน จำนวนของผู้บาดเจ็บมากขึ้น อีกทั้งระดับบาดแผลก็ฉกาจฉกรรจ์รุนแรงขึ้นทุกวัน การสัประยุทธ์ของทั้งสองฝ่ายดำเนินมาจนใกล้ถึงจุดแตกหักทุกที กำลังคน และสิ่งของภายในสำนักถูกเคลื่อนย้ายไปเสริมให้กับกองกำลังที่ด่านหน้าอยู่โดยตลอดมิว่างเว้น และวันนี้กู่ฮวยฮวยซึ่งรั้งตำแหน่งดูแลสำนักได้รับหมายบอกจากหลี่เฉินเชียงผู้ประมุข ในหมายอันนั้นระบุให้มันระดมกำลังทั้งหมดของสำนัก ซึ่งมีจำนวนห้าสิบนาย พร้อมทั้งกำลังคนที่บาดเจ็บมิหนักหนาสาหัสสักเท่าไรทั้งหมด นำพามายังจุดนัดหมายในคืนนี้ให้ทันเวลา ฉิกจับอิดจะทุ่มเทกำลังทั้งรัง กวาดล้างหอห้ากระบี่ให้สิ้นซากในคราเดียว!!! และนั่นคือเหตุผลที่สำนักใหญ่แห่งนี้ต้องวุ่นวายอยู่ตลอดเวลา  เนื่องจากคนของฉิกจับอิดระดมเอาอาหารแห้ง และสัมภาระที่จำเป็น เพื่อพร้อมที่จะเดินทางในทันที ทว่าเมื่อพวกมันพร้อมสำหรับการทำศึกสุดท้ายแล้ว ก็ยังมิมีทีท่าว่า กู่ฮวยฮวย จะสั่งเคลื่อนกำลังแต่อย่างใด? กู่ฮวยฮวยกำลังรออันใด? มันรอฤกษ์ยามอันเหมาะสมหรือ? มันกำลังรอสิ่งใดกันแน่? และแล้วทั้งหมดก็ได้รับคำตอบ "พวกเจ้าสองคนไปตามท่านเซียนแพทย์เทวะมาด้วย การไปครั้งนี้มิแน่ว่าจะมีผู้บาดเจ็บล้มตายสักเพียงใด ความสามารถทางการแพทย์ของมันนับเป็นสิ่งจำเป็น ดังนั้นท่านประมุขสั่งให้ชักนำมันไปด้วย!" ศิษย์สองคนดังกล่าวทำหน้าเลิ่กลั่ก พวกมันมิทราบจะไปหาเซียนแพทย์เทวะที่ไหน เพราะหลังจากที่คนผู้นี้กลับมายังพรรคก็เปลี่ยนแปลงนิสัย และพฤติกรรมไปมาก ห้องพักหรือก็แทบจะมิเคยกลับมาหลับนอน วันทั้งวันวิ่งวุ่นไปมา และด้วยฐานะและศักดิ์ศรีอันสูงส่งในพรรค ก็เพียงพอที่จะมิมีผู้ใดไปตอแยกับมัน กู่ฮวยฮวยขมวดคิ้วเล็กน้อย "พวกเจ้ามิรู้ แล้วมิมีปัญญาหาด้วยหรือ?" ทั้งสองหน้าถอดสี รีบรับคำ ทันใดนั้นมีคนผู้หนึ่งร่ำร้องขึ้นมา "ข้าพเจ้าทราบว่าท่านเซียนแพทย์เทวะอยู่ที่ไหน ตั้งแต่เขากลับมาก็ซุกกายอยู่ในห้องครัว จนเวลานี้ผู้คนต่างแอบเปลี่ยนคำเรียกจากเซียนแพทย์เทวะเป็นเซียนอาหารแล้วขอรับ" คำพูดของมันเรียกเสียงหัวร่อจากบรรดาพรรคพวกได้มิน้อย ทว่ากู่ฮวยฮวยกลับกวาดตามองพวกมันด้วยสายตาคมกล้า ในที่สุดมิมีผู้ใดกล้าหัวร่อออกมาอีก พ่อบ้านฉิกจับอิดเงยหน้าขึ้นมองดวงอาทิตย์ พบว่าเวลานี้สายมากแล้ว อีกไม่เกินชั่วยาม ดวงอาทิตย์ก็จะตรงศีรษะ "ภายในเที่ยงวัน เจ้านำมันสองคนไปติดตามท่านเซียนแพทย์เทวะมา หากมิพบเจอ พวกเจ้ามิต้องมาให้เราเห็นหน้า" พ่อบ้านชี้ไปยังเจ้าคนที่กล่าวว่าเซียนแพทย์เทวะอยู่ในโรงครัว กล่าวเสียงเรียบ ทว่าแฝงความเย็นชาอยู่หลายส่วน บริวารทั้งสามจึงรีบกระวีกระวาดไปติดตามหาเซียนแพทย์เทวะอย่างรวดเร็ว .............. ............................. ทางด้านบุคคลซึ่งเป็นที่กล่าวขวัญของทุกคน เวลานี้ก็ยังหมกมุ่นอยู่กับกล่องใหญ่ใบหนึ่งยาวประมาณหนึ่งวา มันหยิบนู่นวางนี่ลงในกล่องอยู่โดยตลอด สถานที่ก็ยังคงเป็นมุมหนึ่งของโรงครัว ซึ่งมุมนี้อยู่ถัดเข้าไปจนลึกด้านใน ห่างไกลจากส่วนอื่นๆ และยังติดกับหน้าต่างบานหนึ่ง หน้าต่างบานนั้นเปิดกว้างอยู่ เบื้องนอกเป็นชายป่าโปร่ง เห็นแสงอาทิตย์ส่องลอดพุ่มใบของมันอยู่รำไร มันกำลังมองไปด้านนอกคล้ายจับจ้องมองอันใดอยู่? และพริบตานั้นเอง บางอย่างก็พุ่งควับมาประดุจลูกธนูตรงมายังมันอย่างรวดเร็ว มองเห็นเป็นวัตถุสีขาวที่รวดเร็วอย่างหนึ่ง เซียนแพทย์เทวะตวัดมือคว้าสิ่งนั้นเอาไว้ เป็นนกพิราบตัวหนึ่ง!!!! ที่ขายังผูกด้วยเศษผ้าชิ้นหนึ่ง!!!! เขาแก้มัดเศษผ้าดังกล่าวออก พบว่าภายในมีเศษกระดาษชิ้นขนาดฝ่ามือชิ้นหนึ่ง บนเศษกระดาษขีดเขียนตัวหนังสือขนาดเล็กเท่าตัวยุงหลายสิบหลายร้อยตัว เซียนแพทย์เทวะปลดปล่อยนกพิราบตัวนั้นออกทางหน้าต่าง นกสีขาวพึ่งบินพ้นหน้าต่าง คนสามคนก็พรวดพราดเข้ามาภายในโรงครัวโดยรีบร้อน! เขารีบซุกเก็บเศษกระดาษแผ่นนั้นเอาไว้ในอกเสื้อ ก็พอดีกับบริวารทั้งสามของกู่ฮวยฮวยมาถึงตัวมัน "เรียนท่านเซียนแพทย์ ท่านพ่อบ้านสั่งให้ผู้น้อยชักนำท่านไปพบขอรับ" คนหนึ่งรีบกล่าวรายงาน "มีเรื่องราวอันใด?" "เวลานี้การศึกระหว่างพวกเรา และหอห้ากระบี่ใกล้แตกหักแล้ว ท่านประมุขเรียกระดมกำลังหนุนทั้งหมด หนึ่งในนั้นมีท่านด้วยขอรับ" เซียนแพทย์เทวะรับฟังจนตาเป็นประกาย กล่าวว่า "อืม แล้วเราจะติดตามไป" ทั้งสามคนมีทีท่าลังเล เซียนแพทย์เทวะจึงตวาดเสียงดัง "พวกเจ้าไปบอกกู่ฮวยฮวย อีกเดี๋ยวเราจึงติดตามไป! หากมีอันใดเรารับผิดชอบเอง!" ทั้งสามได้ยินเช่นนั้น ต่างผงะถอยหลังด้วยความตกใจ ยังมีผู้ใดมิทราบว่าคนผู้นี้เวลามีโทสะร้ายกาจเพียงใด เมื่อครู่พวกมันเท่ากับรอดพ้นความตายมาได้โดยหวุดหวิด ดังนั้นมิกล้ารีรอรีบโลดแล่นจากมา เมื่อคล้อยหลังทั้งสามคน เซียนแพทย์เทวะจึงคลี่กระดาษชิ้นนั้นออกอ่าน มันอ่านจนสีหน้าเปลี่ยนแปลงมิหยุดยั้ง จากนั้นถอนหายใจยาว หยิบฉวยกล่องยาวบนโต๊ะ ติดตามทั้งสามคนออกมา... จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 9 ธ.ค. 47 19:20:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช้าอันเงียบสงบ แสงอาทิตย์อ่อนๆ ล้อกับก้อนเมฆขาวซึ่งเป็นปุยนุ่มนวล มองดูเป็นประกายสีทองอร่ามเรืองรองลอยอยู่กลาดเกลื่อนบนท้องฟ้า ยามเมื่อสายลมโชยพัดพา ปุยสีทองก็จะกระจัดกระจายกันไปทั่วทั้งขอบฟ้า พร้อมๆ กับที่สายลมพัดพาเอาความชุ่มชื่นสดใสลอยระเรื่อยระไปบนกิ่งใบของต้นไม้ที่ยืนต้นเรียงรายอยู่ในแนวป่า ท่ามกลางท้องฟ้าที่สดใส สายลมอ่อนไหวกระพือพัด เปลวแดดค่อยทวีความกล้าแข็งขึ้นทุกที ชั่วเวลาไม่นานทั้งแนวป่าก็ครอบคลุมไปด้วยเปลวแสงอาทิตย์ กำหนดความเป็นตายระหว่างฉิกจับอิดกับหอห้ากระบี่ ชะตากรรมของยุทธภพ และของผู้คนนับร้อยนับพันเองก็จะถูกตัดสินลงในมิกี่ชั่วยามนี้ ในวันอันแสนธรรมดาที่เต็มไปด้วยเปลวแดดอบอุ่น บรรยากาศเช่นนี้ช่างขัดแย้งกับเค้าความยุ่งยากที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งค่ายพักของฝ่ายหอห้ากระบี่เป็นยิ่งนัก! หลังจากที่ซุนหยางสั่งปิดล้อมทำลายถึงแปดทิศทางนั้น ฝ่ายหอห้ากระบี่ก็ตระเตรียมการฝ่าทะลวงอย่างพรักพร้อม จื่ออิงจัดแบ่งผู้คนออกเป็นส่วนๆ ประกอบด้วยกลุ่มผู้นำที่มีกำลังฝีมือได้แก่ จื่ออิง หลวงจีนหัวหลิน และ เหวินเหม่ยชิง อยู่หัวขบวน ต้วนเล้ง หยางซีเหมิน หลวงจีนฮุ่ยหลิน กับ หวงอี้เฟย รั้งท้ายขบวน ส่วนผู้ด้อยวรยุทธและผู้บาดเจ็บอยู่กึ่งกลาง จื่ออิงตัดสินใจนำกำลังตีฝ่าไปทางทิศตะวันตกซึ่งเป็นเส้นทางที่ยากลำบาก และอันตรายที่สุด มันคาดเดาว่าฝ่ายศัตรูเห็นหนทางด้านนี้ธุรกันดารยากแก่การปีนป่ายหลบหนี ดังนั้นจะส่งกำลังไปรักษาอยู่น้อยที่สุด ขณะที่จัดเตรียมการกันอยู่นั้นเอง หลวงจีนกระต่ายน้อยพลันเดินเลียบมาที่ด้านข้างของเหวินเหม่ยชิง จากนั้นเมื่อสบโอกาสอันปลอดคน หลวงจีนชราพลันแอบกระซิบเหวินเหม่ยชิงว่า “นับว่าเป็นบุญของฝ่ายธรรมะเรา จึงบันดาลให้ผู้รอบรู้พิชัยสงครามเช่นประสกมาอยู่ด้วยในเวลาคับขันเป็นตายเช่นนี้” เหวินเหม่ยชิงฝืนยิ้ม ตอบกลับเบาๆ “ หากข้าพเจ้ามีความสามารถจริงอย่างที่ไต้ซือกล่าว ...ฝ่ายเราคงไม่ตกอยู่ในสถานะเช่นนี้แต่แรก” เจ้าสำนักหันซานกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง “อมิตพุทธ ประสกกล่าวถ่อมตัวแล้ว นั่นต้องโทษว่าเป็นชะตาฟ้ากำหนดมิอาจขัดขืน หากผู้นำหอห้ากระบี่ในเวลานี้มิใช่จื่ออิง แต่เป็นประสกเหวินแล้วล่ะก็ พวกเราคงมิต้องตกอยู่ในสถาการณ์เช่นตอนนี้..." หลวงจีนชราถอนหายใจหนักหน่วงยาวนาน จากนั้นค่อยกล่าวต่อ "อาตมายังมีที่สงสัย มิทราบว่าประสกเหวินสามารถให้ความกระจ่างหรือไม่?" "เชิญไต้ซือกล่าวได้เต็มที่" เจ้าสำนักหันซานกล่าว "อาตมามิเข้าใจ ว่าเหตุใดประสกถึงไม่เสนอแผนการณ์กับจื่ออิงโดยตรง แต่กลับฝากอาตมาไปพูดแทน แถมยังให้อ้างว่าเป็นแผนของอาตมาเอง...” ไต้ซือหัวหลินจะพูดสิ่งใดต่อแต่เห็นสีหน้าเหวินเหม่ยชิงปรากฏแววขุ่นเคืองขึ้นจึงถามว่า “อาตมาพูดสิ่งใดผิดหรือ?” เจ้าสำนักหันซานก้มหน้าลงด้วยอาการเศร้าใจระคนชั่งใจ “ไต้ซือ... ท่านจำคดีฆาตกรรมเสี่ยวเง็กศิษย์น้องข้าพเจ้าได้หรือไม่” หลวงจีนชราส่งเสียง อ้อ คราหนึ่ง เหวินเหม่ยชิงก็กล่าวต่อว่า “คดีนั้น ผู้ต้องสงสัยคือเสี่ยวซา ข้าพเจ้ากลับเคยพบมันแล้วคราหนึ่ง ทั้งยังเคยเดินทางร่วมกันอีกระยะ พบว่าเขามีวิสัยซื่อ ทั้งยังเปี่ยมไปด้วยความจริงใจ ไม่น่าจะเป็นฆาตกรได้” นางหยุดครู่หนึ่งจึงกัดฟันร้อง “แต่หากเสี่ยวซาเป็นผู้บริสุทธิ์จริง จื่ออิงก็คือผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง!” เสียงของนางไม่ดังแต่แฝงไว้ด้วยความคับแค้นเต็มเปี่ยม “ดังนั้นเจ้าจึงไม่อยากสนทนากับจื่ออิง?” เหวินเหม่ยชิงผงกศีรษะเป็นเชิงตอบรับ “หากมิใช่อยู่ในสถานการณ์อันคับขันเป็นตายเช่นนี้ มิเพียงข้าพเจ้าจะไม่เสนอแผนช่วยเหลือนี้ ข้าพเจ้ายังจะให้รื้อฟื้นคดีมาสืบสวนใหม่อีกด้วย!!!” ไต้ซือหัวหลินผงกศีรษะอย่างเข้าใจคราหนึ่ง ตัวเขาเองก็เป็นคนหนึ่ง ที่เชื่อมั่นว่าเสี่ยวซาคือผู้บริสุทธิ์ มิหนำซ้ำยังเป็นผู้ที่ต้องการให้เป็นเช่นนั้นมากที่สุด เพราะหากจะให้พูดแล้ว แม้เสี่ยวซาจะมิใช่ศิษย์เส้าหลินเทียนซาน แต่หลวงจีนกระต่ายน้อยก็ถือว่าอีกฝ่ายคือศิษย์ผู้สืบทอดวิชาของตน และเป็นศิษย์ที่เฉลียวฉลาดที่สุดอีกด้วย! “ยุทธภพเต็มไปด้วยความวุ่นวายสับสน ประสกเหวินสามารถแยกแยะได้นั้นก็นับว่าประเสริฐ มิทราบมีผู้คนมากน้อยสักเพียงใดที่หน้ามืดตามัวเพราะความแค้น ทำให้กระทำสิ่งผิดพลาดลงไปจนมิอาจแก้ไขได้" หลวงจีนชรากล่าวถึงตรงนี้ก็เผอิญให้นึกถึงประสบการณ์ในอดีตของตนขึ้นมา เหวินเหม่ยชิงย่อมสังเกตเห็น "ไต้ซือมีความในใจ?" หลวงจีนชราส่ายศีรษะ กล่าวกลบเกลื่อนว่า "อาตมาเพียงหวังให้เจ้ามิใช้อารมณ์ในการสะสางเรื่องราวต่างๆ อยากให้กระทำการโดยใช้สติ” “คำสอนของไต้ซือ ข้าพเจ้าจะจดจำใส่ใจ” เหวินเหม่ยชิงกล่าวรับปาก ขณะนั้นจื่ออิงได้ยินเสียงหลวงจีนหัวหลินกับเหวินเหม่ยชิงสนทนากัน จึงเดินมาหา กล่าวยกย่องว่า “ต้องขอบคุณแผนการณ์ของไต้ซือที่ทำให้พวกเราหาทางออกจากวงล้อมนี้สำเร็จ บัดนี้ข้าฟังข่าวว่าทิศตะวันตกที่เราจะไปนั้นมีหมอกควันหนาทึบ ส่วนทิศตะวันออกกลับเป็นทางเปิดโล่ง ชะรอยนี่คงเป็นกลอุบายของซุนหยางแน่” “อะไรนะ ท่านจะไปทางทิศตะวันตกหรือ?” เหวินเหม่ยชิงร้อง จื่ออิงหันมาด้านเจ้าสำนักหันซานขมวดคิ้วกล่าวว่า “อืม ใช่ ข้าคิดว่าเพราะซุนหยางไม่ต้องการให้เราไปทางนั้นจึงทำกลประการต่างๆ ลวงไว้ หากเราพาลไม่เชื่อ ฮาฮา” เหวินเหม่ยชิงจับจ้องจื่ออิงด้วยสายหน้าเรียบเฉย “ท่านเข้าใจผิดแล้ว ซุนหยางทำเช่นนี้เพื่อบีบให้ความคิดของเราจำกัดกรอบอยู่ในเส้นทางตะวันตกและตะวันออกเท่านั้น” เจ้าสำนักหันซานพูด “มันคงคำนวณไว้แล้ว ไม่ว่าเราเลือกตีฝ่าทางใดก็ล้วนแต่มีกับดักทั้งสิ้น ข้าพเจ้าว่าทางที่ดีเราควรตีฝ่าไปในเส้นทางอื่นๆ เช่นทางเหนือหรือใต้ประเสริฐกว่า” จื่ออิงครางคราหนึ่ง กุมคางอย่างใช้ความคิด “แต่ข้าตัดสินใจแล้ว หรือแม่นางเหวินจะให้ข้ากลับคำ?” “ถูกต้อง!” เหวินเหม่ยชิงร้องโดยลืมนึกไปว่าอีกฝ่ายเป็นพวกเจ้ายศเจ้าอย่าง มันเมื่อเป็นผู้นำหอห้ากระบี่ มีหรือจะฟังเจ้าสำนักเล็กๆ เช่นนาง สำหรับคนผู้นี้การเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจ เท่ากับเป็นการหมิ่นเกียรตินั่นเอง ดังนั้นเจ้าสำนักบู๊ตึ้งจึงแค่นเสียงกล่าวว่า “เสียใจด้วยแม่นาง เมื่อข้าบอกว่าตัดสินใจแล้วมันก็หมายถึงสิ้นสุด เจ้าเป็นสตรีอย่าริมาคิดการณ์แทนบุรุษเลย” คำพูดของเขาทำให้เหวินเหม่ยชิงโกรธแทบคลั่ง หากมิใช่หลวงจีนหัวหลินยกมือปรามไว้ นางคงต้องประมือกับฆาตกรผู้ฆ่าศิษย์น้องผู้นี้แน่ อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นเจ้าสำนักหันซานก็นิ่งเงียบไม่ยอมเสนอความเห็นใดๆ อีก สุดท้ายพวกหอห้ากระบี่ก็ต้องตีฝ่าไปทางทิศตะวันตกตามความคิดของจื่ออิง พวกเขาส่วนใหญ่เคลื่อนไหวในทางดังกล่าวอย่างรวดเร็วที่สุด ขณะเดียวกันก็แสร้งแบ่งกำลังบางส่วนไปสู้ลวงด้านอื่นๆ เพื่อมิให้ศัตรูติดตามมาเร็วนัก เมื่อถึงเชิงหน้าผาเสียดชัน พบว่าที่นั่นไม่มีใครเฝ้ารักษาอยู่ดังคาด จื่ออิงดีใจเงยหน้าขึ้นหัวเราะ “ฮาฮา เห็นไหม การมาทางทิศตะวันตกเป็นความคิดที่ถูกต้องที่สุด พวกเรารอดแล้ว!!” หากเขากล่าวยังไม่ทันขาดคำก็มีธนูดอกหนึ่งลอยมาปักคอหอยบริวารข้างๆ ล้มลง โลหิตฉีดพุ่งดุจน้ำพุ เจ้าสำนักบู๊ตึ้งตกใจหน้าซีด เหลียวไปอีกทีก็พบกองกำลังของพรรคมารเรียงรายรออยู่นับร้อย ในมือของพวกมันพกพาหน้าไม้คันธนู ดาบกระบี่อาวุธครบมือ “หา!? นี่มัน ” เขาคราง “นี่คือการคาดการอันแม่นยำของ "รั่วซุนจื่อจิง" ฮา ฮา” เสียงหนึ่งดังมาพร้อมกับการปรากฏตัวของหลี่เฉินเชียง “เขาว่าพวกท่านไม่หนีไปตะวันตกก็ต้องไปตะวันออกทางใดทางหนึ่ง จึงให้ข้ามาดักไว้ที่นี่” จื่ออิงหน้าซีดลง มันเริ่มได้คิด หากว่ามันเชื่อเหวินเหม่ยชิงตีฝ่าไปด้านอื่น เวลานี้คงมิพบกับจุดจบเช่นนี้! เหลียวมองข้างหลังเห็นคนทั้งปวงจับจ้องอยู่ที่ตน จึงแข็งใจร้องว่า “หลี่เฉินเชียง! ท่านมาก็ดีแล้ว วันนี้เราจะสังหารท่านเสีย กำจัดเภทภัยแผ่นดิน!!!” “ฮาฮา พอมีความกล้าอยู่บ้าง” ประมุขฉิกจับอิดหัวเราะเป็นเสียงดังสนั่น “ได้ยินคำร่ำลือ เพลงกระบี่สัณฐานที่สามร้ายกาจนัก วันนี้ข้าขอรับทราบฝีมือสักหน่อยเป็นไร!” “บังอาจ!” จื่ออิงแค่นเสียง แต่อดไม่ได้ต้องใจฝ่อลงบ้าง จึงเหลียวมาทางหัวหลินไต้ซือกับเหวินเหม่ยชิง ส่งสัญญาณให้โจมตีพร้อมกัน เจ้าสำนักทั้งสองรับคำ ต่างตระเตรียมใช้ออกด้วยท่าไม้ตายของตน เหวินเหม่ยชิงพลันชักกระบี่ออกรวดเร็วประดุจสายฟ้าแลบ พลังทั่วร่างผนึกลงในกระบี่นี้จนหมดสิ้น หญิงสาวทุ่มเทพลังชั่วชีวิตลงในกระบี่นี้ ใช้ออกด้วยหลักการเดียวกับ ‘ฝ่ามือธรรมเดียว’ หัวหลินไต้ซือพึ่งทุเลาจากอาการบาดเจ็บได้เจ็ดแปดส่วน ก็ฝืนใจรวบรวมลมปราณจนต้องพ่นโลหิตสดๆ ออกมาคำหนึ่ง สุดท้ายขืนซัดฟาดฝ่ามือข้างขวาออกเป็นฝ่ามือปัญญาปรมัตถ์ประสานเสริมกับเพลงกระบี่ของเจ้าสำนักหันซาน!!! ส่วนจื่ออิงโลดแล่นขึ้นบนฟ้าดุจมังกรเหาะเหิน ใชกระบี่สัณฐานที่สามคนหลอมรวมกับกระบี่เป็นหนึ่งเดียว ท่วงท่าแม้นมิรวดเร็ว แต่ก็มิเชื่องช้า ชั่วพริบตาคนและกระบี่พุ่งติดตามเหวินเหม่ยชิงและ หัวหลินไต้ซือ ชิงจู่โจมโถมใส่หลี่เฉินเชียงเป็นเส้นเดียว!!! ทั้งสามล้วนเป็นยอดฝีมืออันแข็งแกร่ง เมื่อประสานท่าไม้ตายกันแล้วก็สมควรนับเป็นพลังอันสุดยอดสายหนึ่ง ควมจริงการทุ่มเทพลังครานี้ น่าจะทำให้ประมุขฉิกจับอิดหวั่นไหวได้บ้าง หากด้วยความที่จื่ออิงมีพลังยุทธด้อยกว่าอีกสองคน และหลวงจีนกระต่ายน้อยนั้นยังบาดเจ็บ ทำให้การประสานของทั้งสามไม่สมบูรณ์ แทนที่อาวุธของทุกคนจะถึงตัวหลี่เฉินเชียงพร้อมกันก็กลายเป็นเข้าถึงทีละคน และมีความหนักเบาไม่เท่ากันอีกด้วย หลี่เฉินเชียงยิ้มอย่างเย็นชา เขาเลือกที่จะตีโต้เหวินเหม่ยชิงที่พุ่งมาถึงก่อน ตามด้วยจื่ออิงและหลวงจีนหัวหลินตามลำดับ จิตใจพอคิดคำนึง ลมปราณก็เคลื่อนไหว หลี่เฉินเชียงซัดฟาดฝ่ามือออกคราหนึ่ง เป็นฝ่ามือเดียว แต่กลับสามารถสกัดกั้นการจู่โจมของทั้งสามได้จนหมดสิ้น!!! ฝ่ามมือของมันคล้ายทื่อด้าน แต่แฝงความเปลี่ยนแปลงสามประการด้วยกัน นั่นคือมันปัดจนกระบี่ของเหวินเหม่ยชิงเบนเบือนออกต้าปะทะกับเพลงกระบี่ของจื่ออิง จากนั้นฝ่ามือข้างเดิมก็ซัดฟาดเข้าใส่จื่ออิง จนอีกฝ่ายต้องถอยกายไปด้านหลัง และก็ฝ่ามือข้างเดียวกันนั้นเองที่ซัดฟาดปะทะกับฝ่ามือหัวหลินไต้ซือ บีบบังคับจนเจ้าสำนักเส้าหลินเทียนซานต้องถอยหลังไปด้วยอีกผู้หนึ่ง!!!! การลงมือเพียงครั้งเดียวของประมุขฉิกจับอิด แสดงให้เห็นถึงพลังสมาธิอันเยี่ยมยอด สายตาอันเฉียบคม และไหวพริบอันร้ายกาจ สามารถคาดคำนวณกระบวนท่าและปฏิกริยาของฝ่ายตรงข้ามทั้งสามคนได้อย่างแม่นยำมิผิดเพี้ยน เพราะหากผิดพลาดแม้เพียงหุนเดียว นอกจากมิสามารถสลายการจู่โจมของฝ่ายตรงข้าม ตนเองยังจะเอาชีวิตมาทิ้งไว้อีกด้วย!!! เพียงแต่ฝ่ามือนี้ของหลี่เฉินเชียงมีที่แปลกประหลาดอยู่บ้าง นั่นก็คือผู้ที่ได้รับการกระทบกระเทือนมีเพียงจื่ออิง และหัวหลินไต้ซือเท่านั้น! แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 47 11:41:49 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 9 ธ.ค. 47 19:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ส่วนเหวินเหม่ยชิงเพียงสูญเสียโอกาสรุก ดังนั้นเวลานี้เหวินเหม่ยชิงพลันวกกระบี่กลับมาอีกครา เตรียมที่จะจู่โจมเข้าใส่ประมุขฉิกจับอิดผู้นี้อีกครา ทว่ากระบวนท่ายังมิทันใช้ออก หลี่เฉินเชียงก็คว้าจับเอามือข้างนั้นของนางเอาไว้ได้! เหวินเหม่ยชิงใบหน้าเปลี่ยนเป็นซีดขาวปราศจากสีเลือด นางเตรียมพร้อมรับการจู่โจมเอาชีวิตจากอีกฝ่าย ทว่ามิเพียงหลี่เฉินเชียงจะมิจู่โจมทำอันตรายเจ้าสำนักหันซาน กลับประคองร่างของนางวางลงอย่างแผ่วเบานุ่มนวล เหวินหม่ยชิงไม่แน่ใจในเจตนาฝ่ายตรงข้ามนัก นางมองเขาอย่างไม่ไว้ใจรีบโผนกายถอยออกมาหลายก้าว หลี่เฉินเชียงก็ผายมือเชิญให้นางกลับ ด้วยใบหน้ายิ้มระรื่น จากนั้นเขาเหลียวมองดูจื่ออิงที่ยืนเหม่อลอย กับหลวงจีนหัวหลินซึ่งทรุดลงนั่งบาดเจ็บอยู่บนพื้น สักพักค่อยร้องว่า “เห็นแล้วสินะ! ว่าต่อให้พวกท่านทุกคนกลุ้มรุมข้าก็ไม่ต่างกับแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ หากไม่อยากทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ก็จงยอมศิโรราบเถิด” จื่ออิงฟังดังนั้นก็อัดอั้นพูดไม่ออกได้แต่กัดฟันกรอด ชาวยุทธฝ่ายธรรมะต่างเสียขวัญหันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ตอนนี้ถ้ามีใครคิดคุกเข่ายอมแพ้ก็ไม่นับว่าแปลกแล้ว หลี่เฉินเชียงรอชั่วครู่ จนขวัญกำลังใจฝ่ายตรงข้ามลดต่ำลงถึงขีดสุดจึงว่า “ มิแน่นักข้าอาจปลดปล่อยพวกเจ้าไปก็ได้ เพียงแต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่ง” “เจ้าต้องการอันใดแน่!!” จื่ออิงร้อง “หึ หึ มิต้องห่วงหรอก เรื่องราวนี้มิขึ้นกับการตัดสินใจของพวกกระจอกเช่นเจ้า!!!” หลี่เฉินเชียงกล่าวพลางมองเขาอย่างดูแคลน แล้วหันไปทางเหวินเหม่ยชิง “ทั้งหมดขึ้นอยู่กับนางผู้เดียว!” เหวินเหม่ยชิงตกใจร้องถามว่า “ท่านหมายความว่าอย่างไร!?” “ก็มิมีใดดอก ข้ามีนิสัยเห็นแก่ตัว อยากได้อะไรต้องได้ และครั้งแรกที่พบเจ้านั้นข้าก็รู้สึกชื่นชมในความงาม และความเฉลียวฉลาดของเจ้าในทันที” ประมุขฉิกจับอิดกล่าว “พูดตรงๆ ข้าอยากได้เจ้าเป็นภรรยา หากเจ้ายอมเสียโดยดีข้าก็จะปล่อยพวกไร้น้ำยาพวกนี้ไป” “ท่าน! เหตุใดจึงพูดจาไร้ยางอายเช่นนี้” หญิงสาวตวาดเสียงดัง “มีอันใดน่าอาย ข้าเป็นบุรุษที่เข้มแข็งและมีอำนาจที่สุด ส่วนเจ้าเป็นสาวงามอันดับหนึ่ง ข้าขาดภรรยา เจ้าไร้สามี เราไม่เหมาะสมกันที่ใด?” เหวินเหม่ยชิงฟังดังนั้นก็อ้ำอึ้ง นึกไม่ถึงว่าฝ่ายตรงข้ามจะหน้าด้านเพียงนี้ ตัวนางมีคนรักอยู่แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันยอมตกลงรับเงื่อนไขของหลี่เฉินเชียงเด็ดขาด แต่ถ้านางปฏิเสธก็น่ากลัวว่าชะตากรรมของพี่น้องหอห้ากระบี่จะมีอันเป็นไปด้วย หลี่เฉินเชียงเห็นหญิงสาวลังเลก็รุกต่อว่า “เจ้าจงคิดให้ดี ข้าสามารถฆ่าคนของหอห้ากระบี่เหล่านี้ได้ง่ายๆ เจ้าอยากได้ชื่อว่าเป็นคนไร้คุณธรรม เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าส่วนรวมหรืออย่างไร?” เขาสืบเท้าเข้าใกล้นาง “แต่หากเราสองคนแต่งงานกัน ฉิกจับอิดกับหอห้ากระบี่ก็จะกลายเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งไม่มีใครต่อต้าน และยุทธภพก็จะสงบสุขอีกด้วย” “นั่นยังสมความประสงค์ของพวกเจ้ามิใช่หรือ!?” เหวินเหม่ยชิงรู้สึกกลัวฝ่ายตรงข้าม แม้ยังคงรักษาอาการอันเยือกเย็น แต่ก็มิทราบควรทำอย่างไรดี นางส่งสายตาขอความช่วยเหลือพวกพ้องฝ่ายธรรมะ แต่ ทุกคนต่างหลบตาลงอย่างละอายใจด้วยไม่มีใครมีความสามารถช่วยนางได้ เมื่อสายตานางเลยเลื่อนไปถึงไต้ซือหัวหลิน พบว่าอีกฝ่ายแม้นทรุดนั่งอยู่บนพื้น ปากมิอาจกล่าววาจา แต่ยังส่ายศีรษะเป็นเชิงให้นางปฏิเสธ เวลานี้เว้นแต่พวกหันซานด้วยกัน กับผู้คนอีกมิกี่คน คนอื่นๆ ต่างมีมติอย่างไม่เป็นทางการอยากให้นางยอมรับข้อตกลงของหลี่เฉินเชียงเพื่อความรอดของพวกเขา เหวินเหม่ยชิงรู้สึกทดท้อใจนัก เบื้องหน้าคือศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดซึ่งต้องการตัวนาง เบื้องหลังเล่าก็เป็นพวกพ้องซึ่งเพียงคิดเอาตัวรอดเป็นหลัก นางจะสู้ก็สู้ไม่ได้ จะหนีก็ไร้หนทาง ครั้นจะยอมตาย การตายไหนเลยง่ายดายดังที่คาด หรือว่าสิ่งที่หลี่เฉินเชียงพูดเป็นเรื่องถูกต้องแล้ว? การที่นางยอมเสียสละเพียงคนเดียวจะช่วยชีวิตฝ่ายหอห้ากระบี่ทั้งหมดรอดและทำให้ยุทธภพคืนสู่สันติสุขมันคือเรื่องถูกต้อง? แต่นั่นจะถูกต้องได้อย่างไร? หญิงสาวหวนระลึกถึงฮั่นตง หากเขายังอยู่ต้องช่วยนางให้รอดพ้นจากสถานการณ์นี้ได้แน่ แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร “จะยอมหรือไม่ยอม!!” หลี่เฉินเชียงตวาดดังจนนางสะดุ้ง จึงกล่าวต่อว่า “เจ้าจงเร่งตัดสินใจในบัดนี้ มิฉะนั้นข้าจะค่อยๆ สังหารพวกหอห้ากระบี่ทีละคน ดูสิว่าหน้าไหนจะขัดขวางได้” เขาเหลียวมองไปทางพวกสำนักหันซาน “เริ่มจากพวกผู้หญิงหัวโล้นเหล่านี้ก่อนเพื่อให้เจ้าตัดสินใจง่ายขึ้น” “อะไรนะ!” "อาเหวิน! เจ้ามิต้องเชื่อฟังมัน อาจารย์อาของเจ้ามิกลัวตาย!" ซือไท้กล้วยไม้หยกตวาดเสียงดัง "ใช่ ศิษย์พี่เจ้าสำนัก พวกเราแม้นตกตาย แต่มิให้ใครลบหลู่เกียรติของหันซานเป็นอันขาด!!!" ศิษย์หันซานกล่าวเป็นเสียงเดียวกัน "แม่นางเหวิน! ข้าหวงอี้เฟยแม้พลังฝีมือมิสูงนัก แต่พร้อมจะสู้ตาย เจ้าอย่าไปยินยอมรับคำมันเด็ดขาด!!!" หวงอี้เฟยที่ด้านข้างตลอดเวลาล้วนสงบคำ แต่เวลานี้เมื่อหลี่เฉินเชียงรุกไล่เหวินเหม่ยชิง มันกลับประกาศยอมตาย มิยอมให้เจ้าสำนักหันซานรับข้อตกลงของอีกฝ่าย! “ข้าบอกว่าจะสังหารพวกแม่ชี หรืออยากให้เริ่มเลย!!!” หลี่เฉินเชียงกล่าวสำทับออกมา "เช้ง!!" เหล่าศิษย์หันซาน รวมถึงหวงอี้เฟยพากันชักกระบี่ออกโดยพร้อมเพรียง ส่วนหลี่เฉินเชียงยังยืนนิ่งเฉยราวกับมิเห็นคนเหล่านั้นอยู่ในสายตา!!! เหวินเหม่ยชิงหน้าถอดสี ความปริวิตกต่างๆ ถูกแสดงออกมาโดยเก็บไว้ไม่อยู่ นางตัวสั่นระริกทรุดกายลงกองกับพื้นเพราะทราบว่าอีกฝ่ายสามารถทำตามคำพูดและต้องทำแน่นอน เหล่าแม่ชีและศิษย์ฆราวาสของหันซานเห็นเจ้าสำนักของตนมีอาการเช่นนี้ ต่างร่ำร้องมิให้เจ้าสำนักของตนยอมตามพรรคมาร พวกตนยินดีตกตายเพื่อคุณธรรม เหวินเหม่ยชิงผู้กำลังสลดหดหู่ได้ยินแล้วบังเกิดความซาบซึ้งตื้นตันบ้าง นางยิ้มน้อยๆ นางตัดสินใจได้แล้ว เจ้าสำนักหันซานหันไปพูดกับคนของนางว่า “พี่น้องทั้งหลายมิต้องกังวล ข้าไม่ยอมให้พวกท่านตายหรอก ” คำของนางเรียบและเด็ดเดี่ยว คนทั้งปวงฟังแล้วอดหน้าซีดลงส่วนหนึ่งมิได้ หลี่เฉินเชียงหัวเราะร่วนร้องว่า “แม่นางเหวินยอมตกลงแล้วสินะ จงสบายใจเถิด ต่อไปข้าจะเลี้ยงดูท่านอย่างดี เป็นฮูหยินที่ร่ำรวยมีหน้าตามากที่สุด” เขากล่าว “หากตกลงแล้วก็แสดงอะไรสักอย่างเป็นสัญญาณว่ายอมรับเถิด ข้าจะได้มั่นใจ” ตอนนี้เหวินเหม่ยชิงเกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ สิ่งที่นางตัดสินใจคือจะยอมแต่งงานเพื่ออาศัยโอกาสลอบสังหารหลี่เฉินเชียง แต่ถึงทำเช่นนั้นสำเร็จ นางก็ต้องฆ่าตัวตายไปกับเขาอย่างมิต้องสงสัย เพราะพลพรรคฉิกจับอิดย่อมไม่ปล่อยให้นางรอดชีวิต “พี่ฮั่น ข้าขอโทษ” หญิงสาวกล่าวแก่ตัวเองเบาๆ ทราบแน่ชัดแล้วว่าชาตินี้ไม่มีวาสนากับเขา หากก่อนที่เหวินเหม่ยชิงจะผงกศีรษะรับข้อเสนอของหลี่เฉินเชียง ก็มีเสียงหนึ่งดังมาว่า “เหวินเหม่ยชิงจะเป็นฮูหยินของคนแซ่หลี่มิได้!!!” เสียงนั้นหนักแน่นกังวานเปี่ยมด้วยกำลังภายในลึกล้ำ เพียงเปล่งออกมา ยังทำให้หลี่เฉินเชียงอดสะดุ้งสะเทือนมิได้ ทุกคนหันไปมองเห็นเจ้าของเสียงเดินออกมาจากเงามืด เห็นเขาเป็นชายร่างสันทัด ใส่ชุดรุ่มร่ามในมือถือกล่องยายาวประมาณวาเศษ กลับเป็นเซียนแพทย์เทวะเอง! พอประมุขฉิกจับอิดเห็นเป็นบริวารตนก็ตวาดกราดเกรี้ยวว่า “อากู๋ ท่านพูดบ้าอะไรของท่าน มีเหตุผลอันใดเหวินเหม่ยชิงจึงจะเป็นภรรยาเราไม่ได้!?” “เหตุผลนั้นมีแน่” “หากเหตุผลของเจ้าใช้การมิได้ เจ้าคงทราบว่าจะเกิดอันใดกับเจ้ากระมัง?!” เซียนแพทย์เทวะตวาดด้วยเสียงอันดังยิ่งกว่าหลี่เฉินเชียงว่า “เพราะนางเป็นผู้หญิงของข้า!!” ขาดคำเขาทุกคนในที่นั้นต่างก็ตกตะลึงร่ำร้อง ส่งเสียงอื้ออึง เหวินเหม่ยชิงเงยหน้าขึ้นมองด้วยความงุนงง แต่แล้วนางก็เผยรอยยิ้มปลาบปลื้ม น้ำตาหลั่งไหลอาบแก้ม ไม่ นั่นมิใช่ เซียนแพทย์เทวะ นางจำได้ เซียนแพทย์เทวะแม้มีพลังการฝึกปรือกล้าแข็งลึกล้ำ แต่รับรองว่ามิมีประกายตาเจิดจ้าเป็นพิเศษเยี่ยงนี้ ลมพัดวูบหนึ่งทำให้แขนเสื้อของเซียนแพทย์เทวะเผยอขึ้นเล็กน้อย และนั่นทำให้รอยสักมังกรเขียวภายใต้แขนเสื้อปรากฏขึ้น  และบุคคลที่มีรอยสักรูปมังกรเขียวอยู่บนแขนนั้นทั่วทั้งยุทธภพมีเพียงผู้เดียว!!! ...  ...  ... จบตอนซึ่งยาวมาก ^^" ขออภัยถ้าขาดตกบกพร่อง สารภาพว่าพึ่งเริ่มแต่งเมื่อวาน หากมิได้กองกำลังเชษฐาที่ว่างวันนี้ ป่านนี้ไม่เสร็จ แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 47 11:39:54 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 47 11:39:52 แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 47 20:09:09 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 9 ธ.ค. 47 19:58:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รูปประกอบ ยาจีอวี้เย่าครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 9 ธ.ค. 47 19:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 **************คุยกับคนอ่าน************** ท่านปังตอ นานๆ จะพูดซะที สะใจนี่เพราะเสี่ยวซาเก่งหรือเปล่าครับ? แบบนี้เรียกอคตินะ พอเห็นเสี่ยวซาเก่งก็พร้อมจะสะใจทันที อิ อิ รสา รสา มาเซฟๆ อิ อิ ออฟไลน์อ่านเลยไม่ค่อยมีคนมาตรวจคำผิดเลย งวดนี้ได้อากู๋มาตรวจให้แทน เอามาคืนแล้วค่ะ ท่าไม้เท้าตีสุนัขนี่ดัดแปลงเลิศมากค่ะ  ขอบคุณฮับ แต่ปั๊บแต่ง กร๊ากกกกกก อากู๋ ตกลงเป็นใครเนี่ย ยังไม่รู้นะเนี่ย ตอนเนี้ย ส่วนคำผิดขอบคุณครับ ด็อก สนุกมาก เริ่มลึกล้ำ แหม มีสามก๊กโผล่มาด้วย ^^" คนแต่งเซ็งเลย อุตสาห์พยายามทำลึกล้ำ มาครึ่งค่อนเรื่อง ดันบอกพึ่งลึกล้ำ 5555 scottie ห่วงแต่หลวงจีนคนเดียวเลยนะท่าน pax พูดถึงสามก๊กขึ้นมา ผมเลยกลับไปอ่านมาหน่อยนึงเลยเนี่ย ^^> parasite (POLLUX^.^)  วิธีซัดวากศพนี่ก็ปั๊บอีก ผมมีหน้าที่ประโคมโหมเจ๋ยๆ กั๊ดจัง อันนี้เข้าประเด็นเลย ใครกันนะ ใครเอ่ย ที่วางแผน หุ หุ Hexi ขอบคุณคร้าบบบ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 9 ธ.ค. 47 20:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนเก่าก่อนนู้นนนนนนนนนนนนนนนนน บทที่ 67 ค่ายกลตีสุนัขที่แท้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3155573/W3155573.html#15 บทที่ 66 เงื่อนงำขอทาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3145795/W3145795.html บทที่ 65 ภายนอกวุ่นวาย ภายในปั่นป่วน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3130270/W3130270.html บทที่ 64 ความน่ากลัวของหลี่เฉนเชียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3117773/W3117773.html บทที่  63 เก้าอี้ไม้แดง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3104527/W3104527.html บทที่ 62 ห้องลับ ราชสีห์ สุนัขป่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3017129/W3017129.html บทที่ 61 ผลต่างระหว่างน้ำกับไฟ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3004609/W3004609.html บทที่ 60 ความลับโรคผีตายซาก (2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2992616/W2992616.html บทที่ 59 มรดกของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2981272/W2981272.html บทที่ 58 ถนนทุกสายมุ่งสู่ฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2969271/W2969271.html บทที่ 57 ปมปัญหาของหลี่ซังซัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2957730/W2957730.html บทที่ 56 ก่อนรุ่งสาง (ส่วนหลัง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2946979/W2946979.html บทที่ 56 ก่อนรุ่งสาง (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2936917/W2936917.html บทที่ 55 สี่พี่น้อง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2926077/W2926077.html บทที่ 54 พลังขั้นที่สิบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2915675/W2915675.html บทที่ 53 กำไลมังกรเขียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2905142/W2905142.html บทที่ 52 ความฝันในถ้ำมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2894632/W2894632.html บทที่ 51 รั่วซุนจื่อจิง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2884179/W2884179.html บทที่ 50 ลางสังหรณ์ของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2873253/W2873253.html บทที่ 49 ค่ำคืนยาวนานกับความลับในวัดร้าง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2861041/W2861041.html บทที่ 48 ความลับของ โรคผีตายซาก (1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2850149/W2850149.html บทที่ 47 ฆาตกรตัวจริง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2838920/W2838920.html บทที่ 46 พบกันอีกครา! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2825864/W2825864.html บทที่ 45 สยบเวหา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2810575/W2810575.html บทที่ 44 แผนของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801941/W2801941.html ตอนพิเศษ 4 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2872151/W2872151.html ตอนพิเศษ 3 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2856300/W2856300.html ตอนพิเศษ 2 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801347/W2801347.html ตอนพิเศษ (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2775447/W2775447.html บทที่ 43 เสี่ยวซากับบานาน่าโบ๊ท http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2789863/W2789863.html บทที่ 42 เสี่ยวซาและฮั่นตง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2755204/W2755204.html บทที่ 41 กองกำลังลับภายใน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2744083/W2744083.html บทที่ 40 ฝ่ามือนวดแป้ง!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2732838/W2732838.html บทที่ 39 การรุกคราแรกของหอห้ากระบี่!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2721228/W2721228.html บทที่ 38 อิทธิพลของพรรคฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2709341/W2709341.html บทที่ 37 งานชุมนุมดอกบัว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2698665/W2698665.html บทที่ 36 คำกล่าวอ้างของพยาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2687991/W2687991.html บทที่ 35 ปณิธานของผู้นำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2678252/W2678252.html บทที่ 34 อาวุธของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2665660/W2665660.html บทที่ 33 ปะการังกับสามน้อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2656775/W2656775.html บทที่ 32 ผู้นำคนใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2646786/W2646786.html บทที่ 31 ความลับที่อยู่ใต้ดิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2636144/W2636144.html บทที่ 30 เสี่ยวซาสืบคดี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2626616/W2626616.html บทที่ 29 ธรรมเดียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2616246/W2616246.html บทที่ 28 หมู่บ้านปีศาจ(3) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2596421/W2596421.html บทที่ 27 หมู่บ้านปีศาจ(2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2593819/W2593819.html บทที่ 26 หมู่บ้านปีศาจ(1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2583683/W2583683.html บทที่ 25 ห่วงคู่อหังการ\ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2569693/W2569693.html บทที่ 24 ข้ามผ่านอุปสรรค http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html บทที่ 23 เปลวไฟและตะเกียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2540510/W2540510.html บทที่ 22/4 ศิษย์เอกแห่งคุนหลุน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html บทที่ 22/3 เพลงกระบี่สัณฐานที่สาม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html บทที่ 22/2 ชุมนุมผู้กล้า! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html บทที่ 22/1 (ตอนจบ) เคล็ดวิชา "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่ 22/1(ตอนต้น) ประลองยุทธ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html บทที่ 21/3 : "ความลับของหลวงจีนชรา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html บทที 21/2: "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html บทที่ 21/1 : ห้วงคำนึงระหว่างเป็นตาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่ 20 : ตัวตนของพรรคมาร!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : เบื้องหลังหน้ากาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : เบื้องลึกคุณธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : เส้นทางสู่ความมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : "คลื่นใหม่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : ยาพิษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : แตกหัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: สามสุดยอดฝีมือแนวทางพรต http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : ยาพิษทะลวงไส้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : กระบี่ไตรลักษณ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : เงื่อนงำอำพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: ฆาตกรรม เบาะแส และ หลุมพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: เบาะแสในม่านหมอก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: ตบมือประลองกำลัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : บนเส้นทางสู่บู๊ตึ๊ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : ถกเพลงวิจารณ์ใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : ศาสตราไร้ลักษณ์       http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : ตุลาการเที่ยงธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : วิกฤตหอห้ากระบี่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : จ้าวยุทธภพ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html เง่ย ลิงค์ชนกันอย่างจัง แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 47 20:12:11 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 9 ธ.ค. 47 20:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชนกันอย่างแรง ลิงค์น่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 47 20:11:21 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 9 ธ.ค. 47 20:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 hoho จากคุณ : ด็อก - [ 9 ธ.ค. 47 20:14:59 A:207.218.122.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาอ่านเป็นคนแรกป่าวเนี่ย... ยังสนุกน่าิติดตามเหมือนเคยประเภทคำผิดหาไม่เจอค่ะ เอ..ไม่เจอจริงๆนะคะ หรือถ้ามีคงมองไม่เห็น แฮ่ะ จากคุณ : Hexi - [ 9 ธ.ค. 47 20:20:02 A:172.179.181.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 โห!!!...แป๊ว!!! หน้าแตก!!!ตอนอ่านอยู่ยังไม่มีครายเลย...แป๊ว!!! จากคุณ : Hexi - [ 9 ธ.ค. 47 20:23:02 A:172.179.181.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เวลาพิมพ์ยกๆ แคร่มั่งก็ได้เน้อ หุหุ จากคุณ : jengly - [ 9 ธ.ค. 47 23:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รู้ใจจริงๆนะ อิอิ . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ วันรัฐธรรมนูญ 01:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาเซฟค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ วันรัฐธรรมนูญ 01:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แหม คุณ fat tum ก็ ม่ายบอกหรอกว่าใคร วือไท้ ซือไท้ สันฐาน สัณฐาน จากคุณ : - อากูชินปาตาดามู - - [ วันรัฐธรรมนูญ 11:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอ๊ยยยยยย เกือบไปแล้วเชียว ห้าสำนักใหญ่เอ๊ยยย ไม่ได้เรื่อง! จากคุณ : parasite (POLLUX^.^) - [ วันรัฐธรรมนูญ 13:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อิอิ หลวงจีนน่ารักนี่นา ย่อมตอ้งห่วงเป็นธรรมดา ฮั่นตงออกโรงซักที หายไปหลายตอน จากคุณ : scottie - [ วันรัฐธรรมนูญ 16:38:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ****คุยกับคนอ่าน**** ด็อก hoho นี่ร้องไห้เรอะท่าน ฮ่าๆ Hexi ไม่ถึงกับแตกหรอกจ้า แค่ร้าวๆ ถึงไม่ที่หนึ่ง ก็ที่สองแหละ jengly ไม่มีแคร่ย่ะ คอมน่ะไม่มีแคร่ ต้องชิพ แต่ชิพไม่อยู่ อิ อิ Z4t4nGuru bofh  หุ หุ ท่านปังตอ รู้น่ะรู้อยู่ แต่มันต้องค่อยเป็นค่อยไป รสา รสา มาเซฟ ทำให้นึกถึงพี่ที่ทำงานคนหนึ่ง เค้ามีฉายาว่า ไอ้...ซบ ส่วนรายระเอียดไม่บอก อิ อิ เด๋วเจ้าตัวมาเห็น อากู๋ลูกชิ้นปลา คำผิดยังไม่ได้แก้นะท่าน ไว้วันอาทิตย์จะมาแก้ ส่วนพรุ่งนี้ไม่อยู่ ไปเชียร์บอล ว่าแต่มาบอก fat tum มีคนสูง 187 ที่หนัก 79 คนไหนอ้วนมั้ง ข้อมูลมันเก่าไปเลี้ยวววว parasite (POLLUX^.^)  หอห้ากระบือตะหาก เย่ย หอห้าระบือ เอ๊ะ หอห้ากระบี่ ตะหาก scottie หลวงจีนเนี่ยนะน่ารัก หุ หุ ฮั่นตงที่หนายยยย เซียนแพทย์อาหารตะหากเล่า :P จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย(ขี้เกียจล็อคอิน) - [ วันรัฐธรรมนูญ 22:46:17 A:61.90.115.235 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 เซฟ ไปเกี่ยวอะไรกะ ซบ อะ จากคุณ : รสา รสา - [ 11 ธ.ค. 47 03:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ซาหวัดดีฮับ แหม ตอนแรกก็นึกสงสัยว่าฮั่นตงหายไปไหน ไม่มาจีบแม่หญิงเลย ที่แม้มัวไปแอบกินของร้าน 7-11 นั่นเอง จากคุณ : ด็อก - [ 11 ธ.ค. 47 09:21:45 A:207.218.122.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 - อากุ ชินปาตา ดามู - = หว่อ อ้าย หนี่ เอ น่าจะเป็น อากุชินตาปาดามู มากกว่านะ นะ ไม่ใช่ลูกชิ้นปลา ฮา จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 11 ธ.ค. 47 23:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ภาษาอะไรน่ะ ^^'> จากคุณ : เชษฐา - [ 11 ธ.ค. 47 23:58:42 A:161.200.128.37 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 กร๊ากกกกกกกกกก สะโจโคตร ไปเชียร์บอลที่เซ็นทรัลเวิร์ล(ชื่อเรียกยากจัง) เอฟเวอร์โตเนี่ยนไทยไปกันหลายคน ชนะอีกตะหาก โฮะๆ (ดีใจถึงขั้นบ้า) จากคุณ : มันตั้ม - [ 12 ธ.ค. 47 00:29:57 A:61.91.117.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 #20 มาแปลทำไมเนี่ย แง่ม จากคุณ : jengly - [ 12 ธ.ค. 47 00:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณเซี่ยวลี้ปังตอรู้ได้ไงเนี่ย จากคุณ : - อากูชินปาตาดามู - - [ 12 ธ.ค. 47 08:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ****คุยกับคนอ่าน**** รสา รสา มันไม่เกี่ยวหรอกฮับ พอดีเห็น ซอโซ่ เลยแว้บขึ้นมา ด็อก อิ อิ จะใช่คนที่คิดเร้อ อาจจะไม่ใช่ก็ได้น้า หุ หุ Z4t4nGuru bofh ท่านปังตอ ในที่สุดปริศนาทั้งหมดก็ไขกระจ่างแล้ว อากู๋คือ หว่อ อ้าย หนี่ นี่เอง จบ (ไม่ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นเลยตู ฮ่าๆ) บ่าง บ่างทุบท่านปังตอซะแบะหมดแล้ว แค่มาเฉลยนิดเดียวม่ะเห็นต้องรุนแรงเล้ยยย  ---__- เหล่ๆ คุณหว่ออ้ายหนี่ อิ อิ ต่อไปก็เรียกแบบนี้แล้วกัน เหอ เหอ แก้คำผิดแล้วนะครับ ขอบคุณๆ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 12 ธ.ค. 47 11:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ที่แฮปออกไป เอามาคืนแล้วค่ะ ตอนจบทำให้นึกถึงเรื่องผู้หญิงข้าฯ ใครอย่าแตะเลยค่ะ อิ อิ ว่าแต่ แล้วไม่นึกถึงคำว่า ซกฯ บ้างหรือคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ธ.ค. 47 23:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ซกมก อิ อิ นึกถึงหนูแฮมสเตอร์ของหลานสาว มันซกมกมากๆ มีสองตัวตัวนึงชื่อ ดุ๊กดิ๊ก อีกตัวชื่อ ดุ๊กกี้ ตอนหลังดุ๊กกี้เปลี่ยนชื่อเป็น ซกมก เนื่องจากมันซกมก กินอาหารทิ้งระเกะระกะ ถ่ายไม่เป็นที่ หน้าตาก็เหมือนหนู (ก็มันเป็นหนู) แต่ดุ๊กดิ๊กมันหน้าเหมือนกระต่ายอ่ะ ชอบมายืนสองขาดูเวลาผมโทรศัพท์ สรุปว่าซกมกเป็นหนู ดุ๊กดิ๊กก็เป็นหนูที่เหมือนกระต่าย จบ จากคุณ : มันตั้ม - [ 14 ธ.ค. 47 08:48:04 A:203.118.84.242 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 หนูที่เหมือนกระต่ายมันหน้าตาเป็นไงอะ ฟังแล้วนึกถึงหลวงจีนกระต่ายน้อยชอบกล (อันนั้นเป็นคนที่เหมือนกระต่าย) จากคุณ : เชษฐา - [ 14 ธ.ค. 47 12:24:16 A:161.200.31.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 55555 ก็หน้ามันขาวไง แล้วมันก็ไม่ค่อยแหลมเหมือนหนู อิ อิ จากคุณ : มันตั้ม - [ 14 ธ.ค. 47 15:47:12 A:202.133.135.212 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณตั้มมีหลานแล้วหรือคะ หุ หุ จากคุณ : รสา รสา - [ 14 ธ.ค. 47 19:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มีอยู่หนึ่งตัวครับ ทั้งดื้อ ทั้งซน ครบสูตร จากคุณ : มันตั้ม - [ 15 ธ.ค. 47 08:45:11 A:203.118.84.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 อะ หลานนับเป็นตัวเนี่ยนะคะ หลานได้ยิน จะเสียใจหรือดีใจดีเนี่ย ว่าแต่ใช่น้องที่เคยเห็นในรูปหรือเปล่าคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 15 ธ.ค. 47 16:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แม่นแล้วครับ คนนั้นแหละ ผมย้ายอ๊อคฟิศแล้วนะ พรุ่งนี้เก็บข้าวของ วันศุกร์ไปที่ใหม่เลย ส่วนนิยาย จะพยายาม (จริงๆ หวังพึ่งปั๊บ อิ อิ) จากคุณ : มันตั้ม - [ 15 ธ.ค. 47 22:59:49 A:61.90.13.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 มาเร็วๆ paxหิวแล้ว จากคุณ : pax - [ 16 ธ.ค. 47 13:23:10 A:192.150.249.121 X:202.28.88.253 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตอนต่อไป ตอนที่ 69 แฉความ โค่นมังกร http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3180972/W3180972.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 16 ธ.ค. 47 23:07:42 ]

ความคิดเห็นที่ 36 “เพราะนางเป็นผู้หญิงของข้า!!”  A JO!!!! ------ จากคุณ : new - [ 17 ธ.ค. 47 08:10:30 A:169.252.4.21 X: ]