ความคิดเห็นที่ 1 เขาหยิบกล่องของขวัญติดมือไปด้วยสองกล่อง อันดับแรกเขายืนอยู่หน้าห้องที่เปิดแง้ม ๆ ไว้พี่แจงคงให้ลูกดูดนมอยู่หลังประตู  ตรงที่แง้มนั้น เห็นพี่จุ้นนั่งอยู่สายตามองดูไปฝั่งตรงข้าม มีเจ้าตั้มนั่งตัก ฝัดเรียกเบา ๆ อยู่ด้านนอกว่า "ตั้มครับ ๆ " นายตั้มหันมาแล้วเมิน คุณจุ้นผลักลูกให้เดินมาหาฝัดด้านนอก ฝัดยื่นของขวัญให้ และก้มลงถามเขาว่า "โกรธอาหรือ" นายตั้มเงียบ "ตั้มรู้ไหม อาไม่เคยลืมนะที่บอกกับตั้มไว้ อาขอโทษนะที่ผิดคำพูด งานอามันเต็มไปหมด ต้องทำงานก่อน ไม่งั้นเขาไล่ออก แล้วอาจะเอาเงินที่ไหนซื้ออะไรกินล่ะ ตั้มเข้าใจไหมครับ " ฝัดบอกเด็กน้อยด้วยเหตุผล "ตั้มไม่ต้องตอบอาก็ได้ แต่ถ้าหายโกรธอาแล้ว ก็เอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกับอาหน่อยสิ" ฝัดบอกเด็กน้อย นายตั้มยกมือข้างที่ว่างขึ้นมา เอานิ้วขึ้นเกี่ยวกับนิ้วมือใหญ่ที่ยกขึ้นรอไว้ก่อนแล้ว "โอเค อาสบายใจแล้ว" ฝัดบอกเด็กชาย "อารัก" เด็กชายตั้มพูดขึ้นเป็นคำแรก "ครับ" ฝัดตอบเบา ๆ "อารัก ไม่ได้ลืมตั้มอย่างที่อาแจ๋วบอกใช่ไหม" นายตัวเล็กถามอย่างไม่แน่ใจ "เปล่าครับ อารักต้องทำงานให้เสร็จก่อนไปเมืองนอกไง เข้าใจไหมครับ ถ้าอาลืมตั้มอย่างอาแจ๋วบอก แล้วอาจะเอาของนี้มาให้ตั้มทำไม ตั้มลองเปิดดูสิ ใช่อย่างที่ตั้มบอกอาหรือเปล่า" ฝัดคุยกับเขาเพิ่ม่ความมั่นใจให้กับเจ้าตัวน้อย นายตั้มแกะของขวัญอย่างเร็ว ฉีกทิ้งกระดาษเกลื่อนพื้นไป ฝัดช่วยขยำเก็บกระดาษให้ เมื่อนายตั้มเห็นหุ่นยนต์ตัวที่อยากได้ เขาอุทานขึ้นมาด้วยความชอบใจว่า "ว๊าว สีที่ตั้มอยากได้เสียด้วย ขอบคุณครับอารัก" มือสองข้างโถมเข้ากอดคอเขาไว้อย่างซึ้งใจ เขากอดตอบพร้อมกับเกิดความรู้สึกอบอุ่นจากไมตรีจิตของเพื่อนตัวน้อยอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ "ไปหาอาแจ๋วกันไหม" เขาชวนนายตั้ม "ไม่เอาดีกว่า อาแจ๋วอารมณ์ไม่ดี อารักระวังตัวนะ อาแจ๋วโหด" นายตั้มปฏิเสธพร้อมกับทำหน้าทำตายามที่บอกว่า "โหด" "โอเค ขอบใจที่เตือนนะ อาจะระวังตัวแล้วกัน" นายฝัดบอกเด็กชาย เขาบอกให้เจ้าตัวเล็กบอกว่าที่ทิ้งกระดาษอยู่ไหน เด็กชายนำหน้าไปในห้องทำงานของคุณไมตรีทันที เปิดให้ฝัดถือขยะเข้ามา เขาผลุบออกมาอีกครั้ง คราวนี้ถือของขวัญให้ซันแจ๋วเข้าไปด้วย หล่อนทำไม่สนใจ นั่งหันหลังให้ที่เก้าอี้ตัวใหญ่ มองหล่อนไม่เห็นนอกจากแขนที่เท้าอยู่บนพนักเท่านั้น "ปิดประตูเสียด้วย" เสียงสั่งมาจากหลังเก้าอี้ใหญ่นั่น ฝัดเดินไปปิดประตูล็อคไว้อีกต่างหาก "ฉันไม่ได้สั่งให้ล็อค" หล่อนหันหน้ามาตวาดแหว ตาวาวเอาเรื่อง "เหมือนกันแหละน่า ล็อคไม่ล็อคก็ อายุยังไม่ทันเท่าไหร่เลย ขึ้บ่นเหมือนยายแก่" ฝัดแหย่ "ถ้านายจะมากวนประสาทฉันอีก ก้อออกไปเลย" หล่อนโวย "เปล๊า" ฝัดขึ้นเสียงคำว่า "เปล่า" ด้วยเสียงสูง "นี่จ้ะของขวัญ คิดถึงคุณมากนะซันแจ๋ว" ฝัดเริ่มอ้อน "เอาไปไกล ๆ ไม่ต้องมาทำเป็นปากหวานกับฉันนะ" หล่อนพูดเสียงแหว แปร๋แปร๋น ไม่ธรรมดา "ทำไมล่ะ ก็เมียกำลังท้อง ไอ้การที่ซื้อหาเสื้อคลุมท้องสวย ๆ มาฝากเมียบ้างไม่ได้หรือไง" ฝัดมั่วนิ่ม "อะไรน่ะ จะบ้าเหรอ ใครท้อง ใครเมีย" หล่อนยืนขึ้นพรวดจากเก้าอี้ "อ้าว ก็นายโมเขาอุตส่าห์มาหาถึงที่ทำงาน แถมย้ำว่าผมเป็นพ่อเด็กในท้องคุณ   ถึงคุณไปพลาดกับใครเขามา ผมรับเป็นพ่อให้ได้นะ ไม่รังเกียจหรอก" ฝัดเริ่มสนุก แหย่ให้หล่อนออกอาการมากขึ้น "อ๋อ นายตัวแสบนั่นไปฟ้องนายเหรอ ?เขาว่าไงบ้าง " หล่อนสนใจขึ้นมาทันที "เขาให้ผมมาพูดกับคุณเรื่องหย่า และ สร้อยเพชร" ฝัดบอก "อ๋อ จะให้ฉันหย่า ได้สิ แต่เขาต้องจ่ายค่าเสียหายที่ทำให้ชีวิตฉันเสียชื่อทั้งชีวิต" คุณสรรค์โกรธ เผลอตัวบอกออกมา "เขาทำอะไรคุณเหรอ?"  ฝัดถาม "เขาเล่นสกปรกนะสิ เขาโกรธที่ฉันหลบหน้า โกรธที่ฉันทำเป็นทองไม่รู้ร้อน โกรธที่พี่แจงไปส่งไปรับ โกรธที่พี่จุ้นชกหน้าตอนเลิกกันใหม่ ๆ โกรธที่คุณพ่อไม่ยอมให้เข้าบ้าน " หล่อนหยุดหายใจ "แล้วทำไมคุณไม่พบเขาคุยกันนัดวันกันไปหย่าเสียให้สิ้นเรื่องล่ะ หลบทำไม" ฝัดถามงง ๆ "จะบ้าเหรอ ? ฉันเคยไปตามนัดแล้ว เขาบอกฉันว่าไปหาอะไรกินกัน แล้วคุยกัน ที่ไหนกันล่ะ ไอ้บ้ากามพี่โมมันแวะเข้าม่านรูดเฉย ถ้าวันนั้นฉันไม่เปิดประตูรถวิ่งออกมากลางถนนตะโกนเร่า ๆ ละก้อ ไม่เสร็จมันหรือไง " หล่อนเล่าให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง "อืม ก็เป็นผัวเมียกันอยู่ เปลี่ยนบรรยากาศ จะเป็นไรไป" ฝัดเริ่มแหย่ "ว๊าย นี่นายคงพาผู้หญิงเข้าบ่อยสินะ เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย" หล่อนย้อน "ไม่ใช่ ก็คนเคยขา ม้าเคยขี่มันเรื่องธรรมดาไหมล่ะ?" ฝัดยังแหย่ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าเขารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว "ยังไงก็ไม่ได้ "หล่อนร้องเสียงแปร๋น "ครับ ๆ โอเค ไม่ได้  ๆ " ฝัดเอาใจหล่อน "แล้วเหตุนี้เอง คุณจึงต้องให้คุณแจงเป็นตัวกัน อืม แล้วไม่กลัวเขาขับรถชนท้ายบ้างหรือ " ฝัดถาม "จะบ้าหรือ นั่นมันกลางถนน นายนี่ขี้ขลาดจะตาย ไม่กล้าหรอก คราวก่อนนั้นพี่จุ้นชกหน้าให้ ไอ้พี่โมเนี่ยขับรถกลับบ้านไปฟ้องอาม่ามั้ง" หล่อนเล่าและหัวเราะขำ "แล้วที่ลาออกจากงานอย่างสายฟ้าแลบล่ะ เพราะอะไร" ฝัดถาม "ก็นายโมนั่นแหละ เขาเอาด้วยเล่ห์ไม่ได้ก็เอาด้วยกล  พ่อเขาน่ะ รู้จักกันดีกับผู้ใหญ่ที่บริษัทนี้ ไอ้ที่ฉันเข้ามาทำที่นี่ก็เส้นของเขานั่นแหละ ที่นี่เขามาเป่ากันว่ายังไงไม่รู้ กลายเป็นว่า ฉันเป็นแพศยา ส่ำส่อน ไม่เหมาะสมกับการที่จะทำงานที่นี่ต่อไป ก่อนหน้าที่เราจะไปทะเลกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาเรียกฉันไปคุย ฉันก็เถียงใจขาด แต่เขาอ้างว่า ไม่มีสามีคนไหนที่ใส่ความเมียตัวเองหรอก เขาเป็นผู้ชาย   เขาบอกว่าเขาเข้าใจผู้ชายด้วยกันดี เขาเชื่อถือพ่อสามีด้วยว่าไม่เคยโกหกใคร เขารู้แต่ว่าฉันจดทะเบียนแล้วกับไอ้โม แต่ไม่รู้ว่าแยกกัน หรือว่าไอ้โมมีเมียใหม่ นี่ไงล่ะ ที่ทำให้ฉันคิดมาทั้งอาทิตย์ แต่ฉันก็ทำใจได้นะ ไม่ยากเย็นอะไร พ่อแม่และพี่จุ้นบอกว่า ไม่สบายใจอย่าฝืนใจเลย พวกเขาเลี้ยงฉันได้" หล่อนระบาย "เออ แล้วเราไปทะเลด้วยกัน ผมก็เห็นคุณร่าเริงดีนี่ ไม่เห็นบอกให้ผมรู้บ้างเลย" ฝัดถามอย่างน้อยใจ "คืองี้นะ ฉันน่ะ คิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว ในเมื่อทางครอบครัวฉันตัดสินใจที่จะอยู่ข้างฉันแล้ว ฉันก็มีกำลังใจขึ้นมาทันที มานั่งคิดไปก็ไร้ประโยชน์ แล้วที่ไม่บอกนายน่ะเพราะฉันไม่อยากให้นายไปเป็นเดือดเป็นร้อนแทน   เพราะฉันรู้ว่า ถ้านายรู้ว่ามันเป็นเรื่องสกปรกแบบนี้ นายคงต้องยื่นมือมาช่วย ไม่ว่าแต่กับฉันหรือกับใคร นายไม่ชอบความไม่ยุติธรรม ฉันซึ้งใจนายมากนะ แต่นายกำลังก้าวหน้า อย่าเอาสิ่งที่นายจะได้ในอนาคตอันใกล้นี้มาเสี่ยงกับเรื่องไม่เป็นเรื่องนี่เลย เรามันแค่ตัวเล็ก ๆ เขานึกรัก เขาก็ให้ เขาเกลียดขึ้นมา ก็ยิ่งกว่าหมาข้างถนนตัวหนึ่งน่ะ" หล่อนระบายออกมายืดยาว น้ำตาเริ่มเอ่อ อย่างเจ็บใจที่ไม่สามารถอาละวาดได้เท่าที่หล่อนต้องการ ฝัดเอื้อมมือไปดึงรั้งตัวเธอเข้ามา เธอขืนตัวเล็กน้อย ฝัดเอามือกดหัวเธอให้พิงไปที่อกเขา หล่อนร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย ฝัดปล่อยให้เธอยืนร้องไห้เงียบ ๆ กับอกเขาจนชุ่มไปหมด เวลาผ่านไปนานเท่านาน ต่อให้ยืนกอดเธอไว้ทั้งคืน เขาก็ยอม ฝัดเอ่ยขึ้นว่า "แล้วถ้าผมขอคุณแต่งงาน คุณจะว่าไง" หล่อนเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ตาวาววับเอาเรื่อง แล้วบอกกับฝัดว่า "ใช่เกือบลืม เรื่องนี้นายต้องชดใช้ที่นายเจ้าเล่ห์รวมหัวกับเจ้าตั้ม" หล่อนผลักตัวเขาออก ถอยออกมาหนึ่งก้าวยืนมองหน้าจังก้าอยู่ ฝัดหนาว ๆ ร้อน ๆ แต่ใจดีสู้เสือว่า "นะ ไหน ๆ นายโมก็มาย้ำมาเจาะจงโยนมาให้แล้วว่าผมเป็นพ่อเด็ก ก็ยอมรับเสียเถอะ" ฝัดเริ่มออกตัว "ฉันยังไม่ได้บอกสักคำ ว่าฉันท้องกับใคร นายโมนี่ไปตอแหลเที่ยวยกฉันให้คนนั้นคนนี้ได้ไง" คุณสรรค์ ยั๊วะ "อ้าว เขายังบอกผมเองเลยว่า คุณโทรศัพท์ไปบอกแต่เช้ามืดน่ะ ถ้าอยู่ใกล้ ๆ คงโดนสักเปรี้ยงสองเปรี้ยงด้วยนะ" ฝัดเริ่มก่อหวอด "เดี๋ยว ๆ นี่นายโมบอก หรือว่า นายปั้นเรื่องขึ้นเองเนี่ย" คุณสรรค์เริ่มไม่แน่ใจ "เขาสิ ไม่ใช่ผมหรอก เขาบอกชัดเจนว่าคุณท้อง" ฝัดบอกตามที่นายโมบอกเขา "ใช่  หลังจากวันนั้นที่ฉันถูกเบื้องบนเรียกไปว่าเรื่องแพศยาน่ะ ฉันนอนไม่หลับมันแค้นในอก ฉันโทรไปเช้ามืดจริง เขาอ้อนฉันว่า รักฉันอย่างงั้นอย่างงี้ ฉันบอกว่า  ถือสายรอเดี๋ยวนะ พอฉันกลับมาเขาถามว่า ไปไหนมา ฉันแกล้งตอบว่า ไปอ้วก เขาบอกว่า ท้องหรือไง ฉันก็ตอบว่า ใช่ฉันท้อง แต่คนอย่างเขาไม่ได้เป็นพ่อของลูกฉันหรอก แค่นั้น แล้วเมียเขาก็มาแว๊ด ๆ กระชากโทรศัพท์กระแทกหูดังโครม จนหูฉันเกือบแตก มันเรื่องนี้หรือเปล่านะที่เขามาขี้ตู่เอาว่าเป็นนายน่ะ" หล่อนอธิบายยืดยาว "อ้าวคุณยังไม่ทันได้ด่านะสิ" ฝัดแหย่อีกรอบ "ใช่ ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันเลย ฉันน่ะอยากถามเขาว่า ทำอย่างนี้เพื่ออะไร ทำไมต้องตามล้างตามผลาญกันด้วย" คุณสรรค์ช่างอารมณ์เปราะบางเหลือเกิน "ก็ดีนี่ ตอนนี้ที่บริษัทเขาก็มีข่าวลือเรื่องคุณกับผมให้แซดไป   ไอ้ผมเนี่ยไม่มีปัญหาหรอก เพราะเป็นผู้ชาย แต่คุณน่ะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ไหน ๆ เขาก็ลือกันไปแล้ว เราสองคนก็มาจับมือกันทำให้มันจริง ๆ ไปเลย คุณเห็นด้วยไหม" นายฝัดตื้อต่อ "นายอย่ามาบ้านะ ฉันไม่เชื่อใครอีกแล้ว ตอแหลหน้าด้านกันได้เป็นฉาก ๆ " คุณสรรค์ค้อนควัก "งั้นถ้ายังใจแข็งอยู่ ผมต้องใช้วิธีนี้แล้ว..... ขอโทษนะ" ฝัดบอกนัย ๆ พร้อมกับโถมน้ำหนักล้มไปปะทะตัวเธอ จนเธอล้มหงายหลัง ก้นกระแทกไปแปะไว้หมิ่นเหม่ที่ริมเก้าอี้ตัวใหญ่ทีมีล้อนั่น เก้าอี้ที่มีล้อก็ถอยหลังไป คุณสรรค์ก้นกระแทกนั่งกับพื้นบ้านเสียงดังโครม ฝัดทับตัวเธอลงมาตามกันอย่างคนไม่มีกระดูก เสียงเธอร้องโอ๊ย เพราะความเจ็บ นายฝัดเอามือจับหน้าเธอไว้ไม่ให้หันหนี จูบแก้มจูบปากมั่วไปหมด คุณสรรค์ช็อค มือเธอสัมผัสกับอะไรที่ด้านข้างตัว เธอคว้ามาอย่างอัตโนมัติ ซัดโป้งเข้าไปตรงกลางหลังนายฝัดหลายทีเต็มเหนี่ยว จนเขาร้องโอ๊ย ปล่อยมือจากหน้าเธอ และลุกขึ้นจากที่ทับเธอไว้อย่างรวดเร็ว เขาเซไปปะทะโคมไฟยืนที่มันอยู่ตรงนั้นมานานปีล้มลงดังโครม เสียงร้องว่า" อะไรกัน ๆ " พร้อมกับเสียงทุบประตูดังมาจากข้างนอกปึง ๆ "ไม่มีอะไรค่ะคุณแม่" คุณสรรค์ส่งเสียงออกไปก่อนตัว "เปิดออกมา" พ่อคุณสรรค์ช่วยตะโกน ฝัดเดินหลังแอ่นไปที่ประตู เปิดลูกบิดผลัวะเดินออกไปนอกห้อง พร้อมกับใบหน้าเหยเก เขาควรอยู่ห่างหล่อน น่าจะปลอดภัยกว่า คุณสรรค์ยังลุกขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ล้อเลื่อนตัวเดิมที่ในห้อง  ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมเผ้ายุ่งอีรุงตุงนัง "อ้าว นั่นขวดทำไมมันกลิ้งโค่โร่อย่างนั้นล่ะ อ้าว นั่นไฟอ่านหนังสือของพ่อทำไมมันแตกอย่างนี้ละโว้ย เกิดอะไรขึ้น" คุณไมตรีตกใจที่เห็นสภาพภายในห้อง "ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีอะไรครับ" เสียงตอบพร้อมกันดังมาจากในห้องและนอกห้อง "นี่แกสองคนเข้ามาตกลงกัน หรือว่า จะฆ่ากันให้ตายเนี่ย" คุณจุ้นโผล่เข้ามาจุ้นด้วยอีกคน "ตกลงกันค่ะ" คุณแจ๋วตอบแทน "แล้วว่าไง" คุณแม่ถามต่อ "หย่า" คุณสรรค์ตอบสั้น ๆ "แล้วไง" "แต่ง" "แล้วไง" คุณพ่อถาม "ว่าไง นายฝัด" คุณสรรค์ไม่ตอบ ตะโกนทะลุกำแพง จะเอาคำตอบทั้งที่ไม่เห็นหน้าตากันนั่นแหละ "แต่งก็แต่งครับ" แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 47 19:49:40 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 47 06:08:15 จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 12 ธ.ค. 47 05:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สนุกอีกแล้ว ตอนนี้ขำดี จากคุณ : ป้าเอม - [ 12 ธ.ค. 47 16:27:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืมม์ นายโม อย่างน้อยก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายแฮะ ยังพูดกันรู้เรื่อง  ส่วนนายฝัดชักจะออกอาการซาดิสม์ชอบกล ฮี่ๆๆๆ ^___^................ จากคุณ : GTW - [ 12 ธ.ค. 47 19:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านคับผม จากคุณ : ปิ๊วปิ๊วยืมโลยิ่นของ (แทน*-*) - [ 12 ธ.ค. 47 19:51:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตามหลังป้าปิ้วมา แปลกจังมองข้างหลังนึกว่าพี่แทน เห็นเจ้าตัวยั้วเยี้ยเหมือนเมดูซ่าบนหัวถึงรู้ว่าไม่ใช่   ๕๕๕  ไปดีกว่า สวัสดีค่ะน้านัท  ยังตามอ่านนะคะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 12 ธ.ค. 47 20:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แง่ง... จากคุณ : ปิ๊วปิ๊วยืมโลยิ่นของ (แทน*-*) - [ 12 ธ.ค. 47 20:29:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ป้าเอม  หวัดดีจ้ะ บ้า ๆ ตามประสาเค้าไง นี่วันนี้ขอโทษที เค้าคุยเอ็มฯ ด้วยไม่ได้  พยายามเท่าไหร่ มันได้แต่เยอรมัน ยังดีที่อังกฤษกับเยอรมันใช้อักษรเหมือนกัน ตอนนี้ดีแล้ว สามีเค้ามันทำให้จ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 13 ธ.ค. 47 02:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จารย์จี สวัสดีค่ะ คราวก่อนไม่ได้ตอบกระทู้กันนะ ไม่มีเวลาค่ะ มันมึนหน้ามึนหลังไปหมด ทำบ้าน เราต้องสั่งกระเบื้อง สั่งเท่านี้บริษัทสั่งมาเพิ่มให้เราอีก ตั้งหลายตารางเมตร วิ่งไปวิ่งมากันอยู่เนี่ย เรื่องนี้ที่นัทตี้เขียนให้คนอ่านเป็นหนูลองยา ฮิ ฮิ เขียนมันออกมาพรวด ๆ ตามอารมณ์บ้า ๆ แล้วแต่ว่าตัวละครมันจะไปทางไหน ก็ปล่อย ๆ มัน แล้วเอามารวมตะล่อม ๆ เสียอีกที มันก็ได้แบบนี้ออกมา มันเขียนสบาย ๆ น่ะ ส่วนที่ว่านายโมไม่ร้าย เขาก็ร้ายแหละ จะฟันยายแจ๋วไง  หลอกเข้าม่านรูด ทำอะไรก็เอาแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง เช่นให้ยายแจ๋วจดทะเบียนด้วย โดยไม่ต้องจัดพิธีแต่ง อะไรอย่างเนี้ย  อีกอย่างหนึ่งคือไม่ใช่วิสัยผู้ชาย ที่ให้ของขวัญอะไรแล้วก็ยังตามมาทวงเอาคืน เอาอาม่ามาอ้างไง ส่วนนายฝัดที่เริ่มซาดิสม์ เพราะว่า คุณสรรค์เธอยังไม่ยอมใจอ่อน ประเภทปากแข็ง คำก็บ้า สองคำก็บ้า และพยายามจะบอกนายฝัดกลาย ๆ ว่า อยู่ในฐานะเพื่อน นายฝัดไม่อยากใช้ไม้ตายของแม่ แต่เจ้าเล่ห์โดยให้เจ้าตั้มช่วย แต่มาความแตก เกิดความบ้าขึ้นมาระหว่างอยู่ด้วยกันสองต่อสองเลยจัดการปล้ำเลย ความรักขึ้นหน้ามั้ง ยายคุณสรรค์ที่จริงหล่อนก็คิดจะยอมแล้ว แต่เจ็บตัวขึ้นมาก็เลยกระแทกหลังเข้าให้ซะสองสามที คู่รักแบบนี้เขาเรียกว่า พวกกระท้อนค่ะ ยิ่งทุบยิ่งหวาน จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 13 ธ.ค. 47 02:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ปิ๊วปิ๊ว  ดีจ้ะ วิจารณ์กันมาได้นะ แต่นี่ยัง งง เหมือนกันว่า ปิ๊ว แทน ละมุน  พี่นายมะเขือ ฯลฯ อะไรนี่ มันคนเดียวกันหรือเปล่าเอ่ย เฉลยหน่อยสิ จะได้ไม่จีบผิดคน 5555555 ศาลาไทย ดีจ้ะ อ่านด้วยหรือ ? เรื่องนี้มันเป็นตอนนะ ถ้ายังไม่ว่างก็ไม่ต้องรีบหรอก มันไม่หนีไปไหน นี้น้าพยายามจะให้มันจบเร็ว ๆ เหลืออีกสองตอนนะ ที่คิดไว้ว่าจะให้มันจบเสียที อาทิตย์หน้ายังมีเวลา หลังวันที่ 22 คงเข้ามายากแล้ว ลูกปิดเทอมจ้ะ สองอาทิตย์ รักษาสุขภาพบ้างนะ ได้ข่าวว่าหัวปั่นเลยนิ ใช่ไหม? จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 13 ธ.ค. 47 02:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...อย่าฟังความข้างเดียว.. นายโมเล่าอีกเรื่อง มาฟังจากอีกฝ่ายก็อีกเรื่องนะคะ..อิอิ คุณฝัดชักจะซาดิสแล้วนะเนี่ย.. ขอแบบโรแมนติคหน่อยจิคะคุณนัทตี้.. ฮี่ๆๆๆ.. จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 13 ธ.ค. 47 04:23:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เพิ่งกลับมาจากโรงเรียน แวะมาอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 และถือโอกาสแวะมาคุยด้วย เรื่องตอบกระทู้ไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะว่าเราก็แวะเวียนมาคุยกันบ่อยๆอยู่แล้วไม่มีปัญหาเนอะ อ้อ ที่ว่านายโมไม่ได้ร้ายอะไรมากมาย หมายถึงตอนนี้เท่านั้นเด้อ เพราะผมคิดในใจว่าสงสัยคงมีการวางมวยกันแน่ๆ  แต่ก็เห็นยืนคุยจ้อกับนายฝัดเฉย ฮ่ะๆๆ แหม..อุตส่าห์เตรียมมาเชียร์ แต่ถ้ามองภูมิหลังนายโมก็แสบมาก เสียดายที่ยังไม่โดนอะไรตอบแทนสาสม ประเภทว่าโดนช๊อตไข่แบบตำรวจบางคนทำน่ะครับ อืมม์ คู่นี้สงสัยจะเป็นอย่างที่คุณนัทตี้ว่า กะท้อนยิ่งทุบยิ่งหวาน งั้นตอนหน้า ขอบทปล้ำๆๆ เลยนะ อิอิ ลีลาการเขียนแบบกึ่งเล่ากึ่งเรื่องแบบร่ายสดๆ แบบคุณนัทตี้นี้ ก็เป็นแบบฉบับการเขียนอีกแบบหนึ่งนะ มีหลายคนที่ผมเคยอ่านชอบใช้วิธีการนี้ แต่นึกไม่ออกตอนนี้แฮะ เอ้อ ว่าจะคุยนานๆ เน๊ตตัดสาม -สี่ครั้งแล้ว ยังไงจะแวะมาคุยบ่อยดึกๆเด้อ ถ้าไม่หลับก่อน เน็ต TA นี่น่าอัดจริงๆ จากคุณ : GTW - [ 13 ธ.ค. 47 18:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฮ่าๆๆๆๆ.......ตอนนี้สนุกจริงๆ สะใจคนซาดิสต์อย่างเราเลย อ่านตอนแรกๆก็ว่านายฝัดนี่ซื่อดี แต่ไปๆมาๆนี่เจ้าเล่ห์อย่างแรงเลยนะพี่นัทตี้นะ.......ฮิๆๆๆๆ จากคุณ : Mae ja - [ 13 ธ.ค. 47 18:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ลิงก์ตอนเก่า ๆ ค่ะ ไอ้...ฝัด กับ อี...ซันดาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3111105/W3111105.html   ตอนสอง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3121529/W3121529.html ตอนจุดสองห้อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3127204/W3127204.html   ตอนสาม...ฟัน ฟัน ฟัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3137748/W3137748.html ตอนสาม...ฝัน.....ฝัน.....ฝัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3152196/W3152196.html ตอนสี่...เรื่องมันยาว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3155999/W3155999.html ตอนสี่จุดหนึ่ง...ปีใหม่...ของใหม่...เจ็บใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3158405/W3158405.html ตอนห้า...อย่าเห็นกันดีกว่า...ยากที่จะทำใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3160284/W3160284.html ตอนหก...เจ้าเล่ห์เพราะรัก...ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3163814/W3163814.html ตอนเจ็ด...โอม หญิงเห็นงงงวย...โอมมหาระรวย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3166469/W3166469.html จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ธ.ค. 47 22:37:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โหย คุณฝัดความรักรุนแรงจริง ๆ... จากคุณ : นุภา - [ 14 ธ.ค. 47 12:41:32 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ลิงก์ตอนใหม่ค่ะ ตอนเก้า กรรมใดใครก่อ...คนนั้นรับไป http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3174939/W3174939.html จากคุณ : รสา รสา - [ 14 ธ.ค. 47 19:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตบจูบๆ อะจ๊าก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 17 ธ.ค. 47 15:10:01 ]