ความคิดเห็นที่ 1 "อะไรกันหม่าม้า  มะพร้าวจะทานข้าวน่ะ" "เดี๋ยวค่อยกิน  มานี่ก่อน"แล้วก็จับแขนของเธอลากถูลู่ถูกังมายังจุดเกิดเหตุโดยที่ชายหนุ่มเพิ่งก้าวออกมาจากห้องน้ำยืนทำหน้างง อะไรกันนี่เขาแค่เปลี่ยนชุดทำไมต้องมายืนออกันเต็มไปหมด แล้วคำถามที่มารดาของหญิงสาวเอ่ยขึ้นมาก็ทำให้ธราดลยืนเง็ง "อาทอม เมื่อกี้ลื้อทำอะไรอามะพร้าว น้าไม่ยอมนะ ต้องรับผิดชอบ ฝ่ายหญิงเสียหาย"หนุ่มทอมยืนคิด ใครเสียหายกันแน่ อยู่ๆก็ถูกตบหน้าอย่างแรง เขาสิต้องเป็นคนพูดคำๆนี้ "หม่าม้า ทอมไม่ได้ทำอะไรมะพร้าวสักหน่อย ก็แค่มะพร้าว .."คำพูดที่ค้างคามันทำให้บรรดาพวกคิดลึกนึกไปไกลสุดขอบจินตนาไปสุดกู่เท่านั้นเอง    ถูกจูบแน่เลย หรือถูกกอดฟะ  น่าจะอย่างแรกไม่อย่างนั้นคงไม่มีเสียงดังเพี๊ยะ "มะพร้าวบอกหม่าม้ามาเลยว่าอาทอมทำอะไรลื้อ  ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวหม่าม้าจัดการเอง" "อะไรล่ะครับคุณน้า ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมรับ  แต่มารดาของหญิงสาวกลับไม่เชื่อมองหน้าของหนุ่มทอม นี่ไงล่ะหลักฐานยังอยุ่บนใบหน้าเลย รอยมือแดงเชียว แล้วยังจะบอกไม่มีอะไรได้ไง "น้าไม่เชื่อหรอก ดูสินี่มันรอยถูกตบชัดๆ  ทอมทำอะไรก็ยอมรับมาซะดีๆ น้าไม่ว่าหรอกนะ ถ้ายอมรับผิดชอบน่ะ" "อืมใช่ ทอม เราเป็นลูกผู้ชายนะทำอะไรก็ต้องรับผิดชอบสิ"หนุ่มโกโก้พี่ชายของหญิงสาวก็เป็นลูกผสมด้วย พันธ์อะไรนะน่ารักซะไม่มีหาแฟนให้น้องสาวเสร็จสรรพ "ใช่ๆ  อาทอม น้าผุ้หญิงไม่ว่าหรอกทำอะไรไว้ก็ยอมรับซะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย น้าเข้าใจว่ายัยมะพร้าวมันน่ารักจนอดใจไม่ไหวใช่มั้ยล่ะ"ป่าป๊าของเธอก็ออกความเห็นบ้าง "อะไรกันพี่โก้ ป่าป๊า หม่าม้า  นี่คิดไปไหนเนี่ย  ทอมไม่ได้ทำอะไรมะพร้าวซักหน่อย  บอกไปสินายทอม ยืนนิ่งเป็นพระพุทธอยู่ได้  เดี๋ยวก็ได้เข้าใจผิดไปใหญ่หรอก"  นี่ถ้าพี่ป๋อ พี่ติ๊กได้ยินแล้วเข้าใจผิดไปด้วยทำไงล่ะ ยัยนี่ท่าจะบ้านิยายจัด หนุ่มทอมยกมือขึ้นเหมือนทำสัญญาณให้ทุกคนรุ้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่คิด "คืออย่างนี้ครับ ที่หน้าผมแดงเนี่ยเป็นฝีมือของมะพร้าวจริงๆ แต่ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนนึกกันนะครับ" "ทำไมอย่าบอกนะว่ายัยมะพร้าวเป็นโรคซาดิสต์ชอบใช้ความรุนแรงกับนายน่ะ" มิลค์เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง  เพราะเธอเองก็เคยเจออะไรที่เล่นแรงๆจากน้องสาวตัวแสบเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่ายัยนี่จะกล้าเล่นกับเพื่อนด้วย  มะพร้าวทำหน้าขัดใจ นี่พี่ฉันทำไมมันคิดได้ดีปานนั้นฟะ นึกได้ว่าเธอเป็นโรคซาดิสต์  อีตานั่นต่างหากล่ะที่เป็นไม่ใช่มะพร้าวผู้น่ารักอย่างฉันสักหน่อย ก็ดูสิตบอย่างแรงปานนั้นดันบอกว่าชินแล้ว ใครกันแน่ที่ชอบความรุนแรง "ไม่ใช่ครับพี่มิลค์ คือมะพร้าวเขาตบยุงที่หน้าให้น่ะครับ" ชายหนุ่มอธิบายให้ทุกคนฟัง และก็ยิ้มให้เหมือนว่าทั้งหมดเข้าใจผิดไปหน่อย ไม่หน่อยหรอกย่ะ ก็บรรดาคุณพ่อคุณแม่ คุณพี่ทั้งหลายเขาอยากให้นายคิดไกลๆกับลูกสาวและน้องสาวตัวแสบทั้งนั้น นายมันคิดใกล้ ทุกคนก็เลยทำหน้าเสียดายไปตามๆกัน  แต่ยัยมะพร้าวก็นึกว่าทั้งหมดโล่งอกที่ไม่เป็นอย่างที่พากันจินตนาการไว้ แต่ยังบรรดาคุณพ่อคุณแม่สื่อทั้งหลายไม่จบแค่นั้นน่ะสิ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จับคู่ให้กันซะเลยละกัน "แหม น้าก็นึกว่าเป็นอย่างที่คิดไว้ แต่ไหนๆทอมไม่มีแฟนแล้ว ก็รับพิจารณายัยมะพร้าวของน้าหน่อยละกันนะ เพราะหาแฟนไม่ได้สักที" เป็นธรรมดาของคนจีนเมื่อลูกสาวยังไม่มีวี่แววว่าจะได้แต่งงาน จนอายุอานามเข้าใกล้เลขสาม บรรดาคุณพ่อคุณแม่ทั้งหลายก็ทำหน้ากลุ้มใจ "อะไรกันหม่าม้า มะพร้าวยังไม่อยากมีแฟนนะ แล้วถ้าเป็นผู้ชายอย่างนี้ล่ะก็มะพร้าวไม่เอาหรอก"คำพูดกำกวมทำให้บรรดาพวกคิดลึกคิดไกลคิดไปโน่น คิดไปนั่นเริ่มระแวงในตัวของหญิงสาว "อามะพร้าว นี่ลื้ออย่าบอกนะว่าไม่นิยมผู้ชาย แต่นิยมผู้หญิงแทนน่ะ"มารดาร้องขึ้นมาก่อน  พอมะพร้าวรู้ความคิดของทุกคนว่านึกกับตนยังไง หญิงสาวก็ทำหน้าเหมือนจะเป็นลม โอ๊ย คิดได้ไงเนี่ย เราออกเป็นสาวอ่อนหวานขนาดนั้น ดันคิดว่าเป็นดี้ เป็นทอมไปซะนั่น แถมอีตาผุ้กำกับก็มองเธอในแง่นั้นเช่นกัน ก็เขาเห็นหญิงสาวเปิดหนังสือนิยายอ่าน ยังบ่นออกมาเหมือนดีใจเลย ที่มีบทสวาทของหญิงกับหญิงในนั้น แถมมีหนังสือโป๊วางไว้ข้างๆกายอีกต่างหาก หญิงสาวหันมาทำตาดุใส่นายทอมทันที "อย่าบังอาจคิดว่าชั้นเป็นพวกแบบนั้นนะ"รู้ทันเหลือเกินนะหล่อน ก็แล้วถ้าเธอไม่เป็นทำไมไม่มีแฟนสักทีละยะ จนป่านนี้จะอยู่คานทองนิเวศน์ละ จนคานมันจะรับน้ำหนักไม่ไหวก็ยังเกาะไม่ปล่อยสักที "ถ้างั้นทำไมลื้อไม่มีแฟนล่ะ บอกหม่าม้าหน่อยสิ"อุ อุ จะให้บอกจริงๆเหรอคะว่าที่ไม่มีแฟนน่ะเพราะอะไร  เรื่องมันยาวมากเลยนะคะคุณหม่าม้า "หม่าม้าอยากรุ้จริงๆ เหรอ ว่าทำไมมะพร้าวถึงไม่มีแฟนสักที"เธอถามมารดากลับไปและก็ได้เห็นแววตาสอดรู้สอดเห็นของทุกคนตอบกลับมาแทนคำพูด รวมถึงอีตาทอมแอนด์เจอรี่ด้วยที่เขาก็สนใจเช่นกันว่าทำไม แล้วเธอก็ทำท่าบิดกายไปมา เหมือน อาย อ๊าย อาย แถมกัดเล็บตัวเองอีกต่างหาก  ทุกคนอยากรู้แต่ยัยนี่ก็ยังยืนบิดอยู่นั่นล่ะ จนอยากจะถีบสักที โทษฐานอมพะนำไม่ยอมพูด "ว่ายังไงล่ะมะพร้าว ทำไมถึงไม่มีแฟน พูดสักทีสิโว้ย"พี่โก้อดหมั่นไส้ไม่ไหว เลยถามแต่คำหลังน่ะเขาไม่ได้พุดหรอก คนเขียนพูดเองนั่นล่ะ "ก็ ก็ .  ปัญญาอ่อนแล้วหล่อน ยืนบิดอยู่นั่นเดี๋ยวก็ .ให้ซะนี่ "โว๊ย รำคาญจริง จะยืนบิดอีกนานมะ"สงสัยโกโก้ทนไม่ไหวเลยขอแหกปากสักที เพื่อเธอจะได้ตอบไวไวไม่ใช่มาม่า ทำให้น้องสาวที่ยืนบิดต้องเลิกบิดกลัวได้อย่างอื่นมาช่วยเรียกสติแทน เธอเอ่ยออกมาเบาๆ แค่คำพูดไม่กี่ประโยคก็ทำให้คนฟังพากันเบือนหน้าไปทางอื่นเหมือนอยากเอาของเก่าออก "คือมะพร้าวรอพี่ป๋อมาขอน่ะ" เท่านั้นล่ะบรรดาไทยมุงต่างทำหน้าอารมณ์เดียวกันเป๊ะ นึกถึงหน้าเวลาทานยาขมดิอาการเหมือนกันยังไงยังงั้นเลย ทันทีที่ทราบเหตุผล พี่ชายก็ตะโกนออกมาทันที "เออ งั้นแกก็รอไปเถอะ คงมีหรอกนะวันนั้นน่ะ อยู่คานทองไปจนตายละกัน" แหมๆ พี่ชายพูดแค่เนี่ยแช่งเลยนะ เป็นชั้นก็แช่งย่ะ นั่งฟังตั้งนานนึกว่าจะพูด ยังไม่พร้อมค่ะ ยังอยากมีอิสระอยู่ ยังไม่อยากมีห่วงผูกคอ อย่างนั้นยังฟังขึ้นหน่อย ดันบอกรอพี่ป๋อมาขอค่ะ  รอจนแก่ตายหงำเหงือกอีตาป๋อก็ไม่มาขอหรอกย่ะ ยัยเพี้ยน "อ้าวไปไหนกันหมดล่ะคะ ก็ไหนอยากรู้เหตุผลกันไงล่ะ ก็บอกแล้วนี่ทำไมต้องเดินหนีด้วย"พูดแล้วก็หันไปจับแขนหนุ่มทอม อ๊ะ อ๊ะ แต๊ะอั๋งพระเอกชั้นเหรอ  บอกรอพี่ป๋อก็รอไปสิยะ เดี๋ยวนายธราดลชั้นงาบเอง "ผมเห็นทีว่าคงต้องลากลับแล้วล่ะครับ ขืนอยู่นานได้เพี้ยนตามคนบางคนแน่ๆ" ว่าใครยะ ชั้นออกสวยเพอร์เฟ็ค "อามะพร้าวไปส่งทอมสิ เขาจะกลับละ"ยัง ๆ มารดายังไม่ล้มเลิกแผนการจับคู่ ท่าทางอยากได้หนุ่มทอมเป็นเขยจัด แหม ก็เป็นแม่เขานี่คะ ถึงลูกสาวตัวเองจะไม่สวย เลิศเลอ ตัวเตี้ย ขาสั้น ขี้เหร่ .พอๆ  หม่าม้าไม่ต้องบรรยายมาก เดี๋ยวขายไม่ออกพอดีกัน   เราผู้เป็นแม่ก็ยังอยากให้ลูกสาวได้กับคนที่เหมาะสม คำๆนี้เนี่ยก็คือ ปราบความแสบลงได้แค่นั้นเอง หล่อนคงจะดื้อจัดนะ คนเขาถึงพยายามถีบออกไปจากครอบครัวเสียเหลือเกินน่ะ หญิงสาวส่ายศีรษะไม่สนใจและพูดคำอื่นแทน "เรื่อง มาเองได้ก็เดินออกไปเองสิ ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย"เธอทำหน้าปฏิเสธไม่ยอมทำตามที่บอก ชายหนุ่มก็เลยยกมือบอกลาผู้ใหญ่ทั้งหมด แต่ก่อนไปพี่โก้ก็ตะโกนบอก "ทอม วันเสาร์นี้เป็นวันเกิดยัยมะพร้าวนะ อย่าลืมมาให้ได้ล่ะ"ชายหนุ่มก็หันกลับไปบอก "แล้วเจ้าของวันเกิดเขาอยากให้ผมมาเหรอครับ"พูดเสร็จก็มองหน้าเธอ ยัยนี่ก็พูดแบบเสียไม่ได้ "ถ้าอยากมาก็มาสิ ใครเขาไปห้ามนาย"  น่าน มันน่าซัดปากซักที ถ้าเขามีแฟนใหม่แล้วจะน้ำตาเช็ดตาตุ่มนะยะ  ทำเป็นเล่นตัวอยู่นั่นล่ะ   "ถ้าผมว่างก็จะมาละกันนะครับ แต่ถ้าไม่ว่างก็คงไม่มา" เอากะเขาสิ เมื่อเธอพูดจาแบบเสียไม่ได้ ชายหนุ่มก็พุดมั่ง  หลังจากนั้นก็ก้าวออกไปยังประตู  เดินไปยังรถก่อนจะขับออกไปจากรั้วบ้าน  แล้วยัยตัวแสบก็รีบหนีขึ้นชั้นบนทันทีก่อนจะถูกบรรดาฝีปากเอกทั้งหลายจัดการ อยู่ให้โง่เหรอ เดี๋ยวก็ถูกหยิกอีก +++++++++++ จากคุณ : tonkho-w - [ 15 ธ.ค. 47 09:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้ววันนี้มะพร้าวก็มาดูการเดินแฟชั่นโชว์กับพวกเพื่อนๆในบริษัทสร้างฝัน จำกัด ซึ่งได้เป็นผู้รับจัดแฟชั่นเดินแบบการกุศลที่นี่ โดยการจัดงานครั้งนี้มีคุณนายไฮโซเป็นหัวเรือใหญ่ ก็ได้เชิญบรรดานักข่าวคนรู้จักให้มาร่วมชมในงานนี้ด้วย  ในขณะที่หญิงสาวกำลังเลือกซื้อกระเป๋าสะพายใบสวยอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงคุยจุ๊กจิ๊กๆ ข้างๆเป็นเสียงของผู้หญิงหน้าตาเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ ผมยาว เงามัน ดำขลับ ซึ่งเทียบไม่ได้กับหญิงสาวที่หน้าตาเหมือนตุ๊กตาจีนอย่างเธอเลย ทั้งตาตี่ และก็ตัวเล็ก แต่อะไรก็ไม่สะดุดหูเธอเท่ากับเสียงเรียกชื่อของผู้หญิง "ทอมๆ ดูสิ กระเป๋าน่ารักมะ เหมาะกับเจนหรือเปล่า แต่แพงอ่ะ ไม่ไหว เดี่ยวไปดูใบอื่นก่อนดีกว่า" จากนั้นแม่ตุ๊กตาบาร์บี้เจนก็เดินไปดูที่ บูธถัดไป เหลือเพียงชายหนุ่มคนเดียว  มะพร้าวยืนคิดว่า ที่เรียกชื่อทอมๆ นี่ใช่อีตาทอมธราดลผู้กำกับจอมซาดิสต์หรือเปล่านะ หญิงสาวหันกลับไปมองก็ร้องในใจ ใช่จริงๆด้วย แหมมากับสาวด้วยนะยะ ในขณะที่หนุ่มทอมก็มองไปยังกระเป๋าสะพายใบเล็กน่ารักที่เจนวดีวางลงแทน  กะว่าจะซื้อไปฝากยัยจอมยุ่ง ยิ่งใกล้วันเกิดด้วยแล้ว คงจะดีใจน่าดู  ในขณะยืนคิด  ยัยตัวแสบดันเดินเตร่มาใกล้ๆ และร้องแซวขึ้นมา "ไง จะซื้อให้เธอคนนั้นเหรอ  เอาสิ ไม่แน่นะ อาจจะกระโดดกอดคอ หอมแก้มเป็นรางวัลก็ได้ ใครจะไปรู้" ธราดลได้ยินเสียงแซวๆมาก็เลยวางกระเป๋าลง แต่ด้วยความปากดีอีกเช่นเคยที่เผลอกัดยอมตัวยุ่ง "อิจฉารึไง ที่ไม่มีใครซื้อกระเป๋าให้" เพียงถูกจี้จุดตรงใจ จมูกก็ทำหน้าฟึดฟัดเหมือนหมาจูไม่ไม่ผิด "ใครยะ ใครอิจฉา อุ๊ย อย่างชั้นน่ะมีคนอยากซื้อให้เพียบ" จริงเหรอหล่อนแล้วไอ้ที่หยิบวางๆ น่ะ มันอะไร พุดความจริงหน่อยสิยะ  เพียงได้ยินธราดลก็หน้ามุ่ย และหยิบกระเป๋าใบนั้นไปรูดการ์ดจ่ายเงินทันที  ทำให้ยัยมะพร้าวรู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจริงที่อีตานี่ซื้อของแพงให้ใช้ พอหนุ่มทอมเดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าก็ถูกยัยนี่กัดอีก "รีบเอาไปให้เลยสิ เขาจะได้ดีใจ" "ยังหรอกคนพิเศษ ก็ต้องให้วันพิเศษสิ ให้ตอนนี้เดี๋ยวไม่เซอร์ไพร์ส ต้องให้วันเสาร์นี้เป็นวันเกิดของเธอพอดี"รู้สึกว่าโรคความอิจฉามันไม่เข้าใครออกใครเสียจริง ตอนนี้ยัยมะพร้าวกำลังยืนบ่นงุบงิบในใจ ต๊าย ยัยตุ๊กตาบ้าบี๋ นี่หล่อนเกิดวันเดียวกับชั้นเลยเหรอเนี่ย ดีสม อยากปากดีนัก เลยอด ฮุ ฮุ "ตามสบายเถอะ อยากให้วันไหนก็เชิญ ไม่ต้องมาบอกชั้นหรอก ขอให้โชคดีนะ"แล้วยัยมะพร้าวก็ก้าวเดินออกมาจากบูธนั้นเดินไปในกลุ่มพวกเพื่อนๆที่ทำงาน ทำหน้าบูดเหมือนตูดลิง  เจ๊ใหญ่แห่งบริษัท ยืนอยู่แถวนั้นเห็นหน้าตาลูกน้องก็ถาม "เป็นไรยัยพร้าว ทำหน้าเหมือนเหม็นตด" "แหม เจ๊อ่ะ เหม็นตดที่ไหนกัน เหม็นขี้หน้าคนต่างหาก เชอะทำเป็นซื้อของแพงอวด นึกว่าเราไม่มีคนซื้อให้รึไง"เธอบ่นออกมาให้เจ๊วราตรีฟังและทำหน้าเชิดไปทางหนุ่มทอม เจ๊เห็นก็บอก "ใครซื้อของอวดยะ ชั้นเพิ่งหยิบติดมือมาแค่ชิ้นเดียวเอง แล้วนี่ไม่ได้อะไรเลยเหรอมะพร้าวเห็นยืนเลือกตั้งนานน่ะ"เจ๊ใหญ่มองไปยังร่างหญิงสาวที่ว่างเปล่า "ไม่มีรมณ์ซื้อละเจ๊ หงุดหงิด"พูดจบก็เดินออกไปด้านนอก   การกระทำกับใบหน้าที่แสดงอารมณ์ บ่ จอย อยู่ในสายตาของหนุ่มทอม ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร คงจะคิดว่าชายหนุ่มจะซื้อกระเป๋าให้เจนวดี ใช่ซะที่ไหนล่ะยัยเบ๊อะ  ก็ใครใช้ให้ปากดีล่ะ เขาก็เลยอดหมั่นไส้แกล้งพูดยั่วไม่ได้  ธราดลจะซื้อให้เจนวดีทำไมในเมื่อเธอไม่ใช่คนพิเศษของเขาสักหน่อย +++++++++++++ และแล้ววันเสาร์ หรือวันเกิดของยัยตัวยุ่งก็มาถึง  วันนี้เธอจัดงานที่บ้านหลังใหญ่ของตนเอง  โดยมีหม่าม้า ป่าป๊า พี่โก้ พี่มิลค์ และบรรดาพวกพ้องในบริษัทมาร่วมงาน  แต่ขาดไปอีกคนหนึ่งที่หญิงสาวนึกถึงทีไรก็ให้หงุดหงิดทุกที เชอะ ป่านนี้ก็คงอยู่ในงานวันเกิดของยัยตุ๊กตาบ้าบี๋ล่ะสิ  คิดแล้วก็อดโมโหไม่ได้ วุ้ย ทำไมยัยนี่ต้องเกิดวันเดียวกับฉันด้วย ขณะที่ยืนคิดอะไรอยู่คนเดียว  ก็มีมือหนึ่งยื่นกล่องของขวัญมาให้กับเธอทางด้านหลัง หญิงสาวก้มลงมองก็เห็นเป็นกล่องสีสวยผูกริบบิ้นเป็นรูปดอกกุหลาบ แต่พอเห็นหน้าคนให้ ไอ้อาการที่ชอบกัดก็เกิดขึ้นอีก แต่ในใจรู้สึกมันพองโตยังไงก็ไม่รู้ "อ้าวทำไมมาอยู่นี่ล่ะ ไม่ไปฉลองวันเกิดกับยัยตุ๊กตาบาร์บี้เหรอ" "กลัวคนบางคนน้อยใจน่ะ ก็เลยมา"เมื่อได้ยินเหตุผลแทนที่ยัยนี่จะเข้าใจดันกัดกลับอีก "จริงๆ น่าจะอยู่ในงานนั้นนะ ไหนบอกว่าเป็นคนพิเศษ แล้วทิ้งมางานชั้น เขาไม่ว่าเหรอ"เธอถามเขากลับไป  หนุ่มทอมก็เลยบอกให้รู้ว่าเพราะอะไร "ไม่ว่าหรอก เพราะผมไม่ใช่คนพิเศษของเขาสักหน่อย  แล้ววันนี้ก็ไม่ใช่งานวันเกิดของเขาด้วย จะไปทำไมกัน"พอรู้ว่าไม่ใช่งานวันเกิดของยัยนั่นก็รู้สึกดีใจนิดๆ  หนุ่มทอมก็บอกต่อให้จบเผื่อว่าเธอจะเข้าใจ "สู้มางานวันเกิดของคนพิเศษไม่ได้"พอได้ยินว่าคนพิเศษ เธอก็หันไปถามเขาทันที "หมายความว่าไง คนพิเศษ" "อ้าว  ก็นี่ไงคนพิเศษของผม ที่อยากจะบอกว่าถึงแม้จะดื้อ จะแสบ จะปากดียังไงก็ยังน่ารัก เป็นแฟนกันนะยัยตัวเปี๊ยก"พอบอกเสร็จก็ขอเธอดื้อๆเลย หญิงสาวจะหันมาปฏิเสธ ก็เจอกับคำพูดขู่ไว้ก่อน "อ๊ะ ๆ อย่าบอกนะว่าจะปฏิเสธ  ไม่งั้นจะจูบให้คนเห็นจริงๆด้วย" "อย่าทำอย่างนั้นนะ ทำไมชอบบังคับกันจริงๆ ตั้งแต่เด็กแล้วนะ"เธอโวยวายกลับแล้วทำท่างอนๆใส่ "แล้วว่าไงล่ะ จะยอมเป็นแฟนดีๆ หรือต้องให้บังคับ"เธอยังไม่ตอบแต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาขัดจังหวะ "ถ้ามะพร้าวไม่ชอบคุณทอม ยกให้ชมพู่ก็ได้นะ"พอได้ยินหญิงสาวก็โต้กลับไปทันที "โนเวย์ สเตชั่นย่ะ เรื่องอะไรจะยกให้ นานๆจะมีเหยื่อหลงมาติดเบ็ดสักที"มะพร้าวบอกออกมา "พูดแล้วห้ามคืนคำนะ ไม่งั้น .."หนุ่มทอมเอ่ยกับเธออย่างจริงจัง "ไม่งั้นอะไร" หญิงสาวนึกว่าชายหนุ่มจะทำอะไรเธอ แต่เปล่า นายทอมกลับดึงมือของชมพู่มาจับแทนและบอกข้างๆหูของหญิงสาว "จะเป็นแฟนกับชมพู่แทนไงล่ะ" บอกเสร็จก็ดึงมือของสาวโครโปรดิวเซอร์เข้าไปในงาน ทำให้ยัยมะพร้าวต้องวิ่งตามไปบอก "ไม่ได้นะ ๆ พูดแล้วห้ามคืนคำดิ"จากนั้นเธอก็ก้าวตามไปฉกหนุ่มหล่อกลับมาทันที บรรดาคุณพ่อสื่อแม่สื่อ และพี่สื่อก็ดีใจไปด้วยที่ทุกอย่างลงตัวอย่างที่ต้องการ  ลูกสาวคนเล็กมีแฟนกับเขาสักที นึกว่าต้องอยู่คานทองนิเวศน์ไปตลอดกาล  เหลืออีกห้าสาวที่เตรียมลงจากคานตอนหน้ามาดูดีกว่าว่าผลไม้ลูกไหนจะถูกเตะลงมาจากคานอีก ฮุ ฮุ ไปล่ะค่ะ จากคุณ : tonkho-w - [ 15 ธ.ค. 47 09:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลิ้งค์ เมลโลดี้สื่อรัก ตอน 1-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2911811/W2911811.html ลิ้งค์พรหมลิขิตอลวน ตอน 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2918500/W2918500.html ตอน 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2926573/W2926573.html ตอน 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3001202/W3001202.html ตอน 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3083673/W3083673.html ตอบกระทู้กันหน่อยค่ะ คิม จนป่านนี้เจียังไม่ได้โทรไปหาเลยหนุ่มเกาหลีน่ะ ป่านนี้กลับประเทศไปแล้วมั้ง อาจานจี แหมอาจานขา ถ้าขึ้นไปกินข้าวบนต้นมะพร้าวแสดงว่าบ้านนี้เป็นลิงแล้วล่ะค่ะ โฮะๆ คุณ pin.v คือต้นข้าวหาฉากจบไม่ได้น่ะค่ะ แต่ก็มาแปะให้อ่านแล้วนะคะ โรส  ขำความเห็นอาจานจีเหรอ ครอบครัวยัยมะพร้าวไม่ใช่ลิงนะยะ พี่ยุ้ย ขอบคุณค่ะเจ๊ที่ชมคนแต่งน่ารัก ถึงไม่ชมก็รู้ตัวค่ะ โอ๊ก เสียงไรคะ แหมพูดเรื่องจริงแค่เนี้ยทำเป็นรับฟังไม่ได้ คุณ รียา ตอนนี้มาฮายัยมะพร้าว ตอนหน้าไปลุ้นทาสค่ะ อุ อุ คุณ scotties  แหมหมาเหรอจะสู้หนุ่มหล่อได้ ต้นข้าวทำบ่อยค่ะ เจอหนุ่มหล่อทีไรทิ้งน้องทุกที เอีะนี่เราเปรียบน้อง เป็นอะไรไปเนี่ย   คุณ Kazalong ขอบคุณค่ะที่ชมคนแต่ง อ้าว ไม่ใช่นี่เขาชมนิยายย่ะ ชอบเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อย คุณ ivy  ข้าวส่งนิยายไปให้แล้วนะคะ แต่ถ้าไม่ได้ก็ไปอ่านในเวบละกันนะจ๊ะ ทำเป็นเพจนิยายแล้ว คุณ ฌ.กะเฌอ  ฮาค่ะ และจะฮาตลอดไป คั่นกับเรื่องเครียดๆ ที่ใกล้จะโหดขึ้นทุกที สงสัยยัยคนเขียนซาดิสต์ แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ มาลุ้นกันว่าผลไม้ลูกไหนจะหลุดเป็นรายต่อไป จากคุณ : tonkho-w - [ 15 ธ.ค. 47 09:37:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หุ หุหหนุกดีอ่ะ ทำไมเข้าไปอ่านเวปของต้นข้าวไม่ได้ก้ไม่รุอ่ะ จากคุณ : keroobob - [ 15 ธ.ค. 47 12:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้าทางนี้ก็ได้นะ keroobob http://thcity.com/tonkhow ถ้าใช้ tot น่ะ จากคุณ : tonkho-w - [ 15 ธ.ค. 47 12:53:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านตอนจบค่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 15 ธ.ค. 47 13:46:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จบซะแล้ว ไปอ่านมาอีกรอบ แบบว่าชักจะลืม จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 15 ธ.ค. 47 16:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่ะ นี่จบแล้วเหรอ แหม..ตัวเอง ทำไมจบแบบเหมือนไม่จบเลยแฮะ จริงๆ บอกไม่ถูก นี่ถ้ามีตอนต่อไป อีกสักตอนจะไม่แปลกใจเลย แฮ่ะๆ จากคุณ : GTW - [ 15 ธ.ค. 47 20:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 น้องลงจากคานอีกคนแล้ว อิอิ ^^!! จากคุณ : yackety-yak - [ 15 ธ.ค. 47 23:41:52 A:61.91.72.173 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามไปอ่านตอนแรกก่อนนะคะ.. @^______^@ จากคุณ : p_jung - [ 16 ธ.ค. 47 09:19:54 A:210.246.66.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผลไม้อันต่อไปที่จะหลุดจากขั้ว ของมังวคุดนะคะ ต้นข้าว จากคุณ : รียา - [ 18 ธ.ค. 47 00:46:59 A:203.172.104.167 X: ]