ความคิดเห็นที่ 1 ฝัดและแม่บินไปจากเมืองไทยแล้ว  คุณสรรค์และครอบครัวไปส่งที่สนามบิน คุณสรรค์ร้องไห้น้ำตาไหลพราก ๆ นายฝัดเหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้หัวใจ ใช่เขาทิ้งหัวใจไว้ทั้งดวงที่เมืองไทย ที่อเมริกา ฝัดต้องตั้งหน้าตั้งตาเรียนด้วย และ เรียนรู้งานไปด้วย เขาค่อนข้างเครียด เวลาที่เขาว่างและสมองโปร่ง ก็คือเวลาเข้านอนที่เขาจะปล่อยจินตนาการอันสูงส่ง ให้พาเขาไปใกล้เธอ รูปทรงองค์เอวและกลิ่นหอมที่เคยได้รับจากคุณสรรค์อย่างเต็มอิ่มก่อนจะจากมา   ไหนจะการตอบสนองจากคุณสรรค์ กลายเป็นเรื่องประจำที่ต้องทำก่อนนอน เขาถึงจะนอนหลับด้วยความสุขใจ ตลอดระยะเวลาหนึ่งปี เขาติดต่อกับเธอแค่เพียงทางจดหมาย คนอื่นอาจจะคิดว่า เขานี่ช่างเต่าล้านปีเสียนี่กระไร แต่ไม่ใช่หรอก มันเป็นเพราะคุณสรรค์ต่างหากที่ต้องการแบบนั้น เธอบอกเขาว่าให้เขาตั้งใจเรียนให้จบ แรก ๆ เขาได้รับจดหมายจากเธอเป็นประจำ เธอขยันเขียน เธอเล่าเรื่องนายโมมาทางจดหมาย ให้เขาอ่านหลังจากที่เขามาอยู่ทางนี้ได้ไม่กี่เดือน ".........เรื่องพี่โมนั่น แจ๋วหย่ากับเขาเรียบร้อยแล้ว อาม่าของพี่โมท่านมีความยุติธรรมสมกับเป็นผู้ใหญ่ ท่านบอกว่าเงินรับไหว้ที่ให้พี่โมมานั้น พี่โมต้องเอามาแบ่งให้แจ๋วครึ่งหนึ่ง ตอนนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ   นอกจากนี้ท่านยังตำหนิลูกชายท่าน หลานท่าน ทั้งคู่ว่า ทำแบบนี้ไม่ใช่การกระทำของลูกผู้ชาย แจ๋วได้รับเงินเดือนที่เสียไปรายเดือนจากท่านมาเป็นเงินหลายล้านบาทอยู่ และท่านยังบอกกับลูกชายท่านและพี่โมว่าให้เลิกแล้วต่อกัน ตอนนี้พี่โมได้ลูกสาวเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน ฮะแอ้ม แต่คนละเมียค่ะ อาม่ารับเลี้ยงทั้งแม่และลูก บริษัทที่อาม่าบอกว่าจะยกให้พี่โมนั้นก็เป็นอันยกเลิกไป   พ่อของพี่โมไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับบริษัทอีกแล้ว เนื่องจากว่าท่านเป็นโรคข้อ เดินแทบจะไม่ได้ ที่จริงอาม่าโทรมาเรียกให้แจ๋วไปช่วยเป็นหูเป็นตาเรื่องการเงินในบริษัทนี้   แต่แจ๋วบอกท่านว่า ตอนนี้แจ๋วเรียนโทอยู่  เรามาเรียนแข่งกันแล้วกันนะ ไม่ต้องถามมานะว่าเรียนโทอีกทำไม? หรือว่าเรียนโทอะไร ? ถึงแจ๋วจะได้โทมาจากเมืองนอก แต่มีปริญญาไว้อีกสักใบก็ไม่เสียหายไม่ใช่หรือคะ?..........." ฝัดเก็บจดหมายทุกฉบับของคนรักไว้อย่างดี เปิดอ่านยามคิดถึง เธอไม่เคยบอกว่ารักเขาสักคำ นอกจากบอกมาว่าให้รักษาสุขภาพ และตั้งใจเรียน เท่านี้เขาก็ปลื้มแล้ว แม่ดวงก็ตื่นตาตื่นใจไปกับสถานที่ใหม่ ๆ หล่อนมีเพื่อนเป็นฝรั่งข้างห้อง คุยกันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ฝัดรู้ว่าแม่เขาไม่เหงาแน่นอน แม่ดวงหัดทำกับข้าวฝรั่ง ที่ยายข้างบ้านสอน ผลัดกันไปผลัดกันมา จนเขารู้สึกว่า หมู่นี้แม่เขานั้นมีเนื้อขึ้นเยอะกว่าแต่ก่อนมากนัก อารมณ์ดีขึ้น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว เด็ก ๆ เล็กบ้าง โตบ้าง แถว ๆ ตึกที่เขาอยู่นั้น ก็มักคุ้นกับแม่ดวงดี หล่อนชอบออกมาเดินเล่นข้างล่างที่สนามเด็กเล่น ในช่วงตอนเย็น ๆ มาดูเด็ก ๆ ด้วย รอเขาด้วย ฝัดกลับบ้านตรงเวลาเสมอ ก่อนที่จะบินมาวันนั้น เขาเห็นคุณแจ๋วปลีกตัวดึงแม่ดวงไปกระซิบกระซาบอะไรกันสองคน เขาเห็นแต่แม่ดวงพยักหน้าหงึก ๆ จนกระทั่งบัดนี้เขาถามแม่ แม่ก็ไม่เคยบอกสักทีว่า วันนั้นคุยอะไรกันกับคุณสรรค์ ในเมื่อแม่ไม่อยากบอก เขาก็ไม่เซ้าซี้ คิดว่าสักวันเธอคงหลุดออกมาเองแน่ ๆ   แต่ที่เขาดีใจคือแม่กับว่าที่ลูกสะใภ้เข้ากันได้เป็นอย่างดีต่างหาก ใกล้สิ้นปีอีกแล้วสินะ จะหนึ่งปีพอดีที่เขามาอยู่นี่ บัดนี้จดหมายที่ได้รับจากคุณสรรค์บ่อย ๆ ก็ชักจะห่างมากขึ้นทุกที นาน ๆ เขาถึงจะได้รับสักฉบับไม่ถี่เหมือนตอนที่เขามาใหม่ ๆ เลย จดหมายฉบับสุดท้ายที่เขาได้รับจากเธอนั้น เขียนมาว่า  "..............หนาวไหมคะพี่รัก  ตอนนี้แจ๋วเรียนโทจบแล้วนะ ตอนนี้เรียนเอกต่อได้เกือบเดือนแล้ว  รักษาสุขภาพและตั้งใจเรียนด้วย                                       แจ๋วไม่ค่อยมีเวลาเขียนจดหมายเหมือนอย่างแต่ก่อนแล้วนะ เพราะเรียนหนัก ปลายปีถ้าพี่บินกลับมาได้ จะดีใจมาก  จะรอให้พี่มาฉลองปริญญาเอกด้วยกัน                                         คิดถึง                                         แจ๋ว ฝัดพับจดหมายฉบับนั้น พร้อมกับบอกกับตัวเองว่า ซันแจ๋วนี่หัวดีชะมัด เรียนโทจบไม่ถึงปี มีที่ไหนว่ะ นี่ต่อเอกนำหน้าเราไปอีกแล้วด้วย อืม ได้แม่พันธ์อย่างนี้สิดี ถ้ามีลูก คงจะฉลาดเหมือนแม่เด๊ะ วันนั้นเขากลับมาบ้านตอนเย็น แม่ไม่ได้ไปรอรับเพราะมันเป็นหน้าหนาว เขาไขประตูบ้านเข้ามา เห็นแม่หันหลังพูดโทรศัพท์อยู่กับใครไม่ทราบได้ ได้ยินแต่แม่ตอบว่า "จ้ะ จ้ะ ไปได้แน่ ๆ " แม่หันมาเห็นก็ยิ้มให้เขา และบอกทางปลายสายว่า "แค่นี้นะ ตารักกลับมาแล้ว " นั่นคือคำสุดท้ายที่เขาได้ยิน แม่เดินเข้าครัวไป เขาตามเข้าไปถามแม่ว่า"คุยกับใครครับแม่" "ไม่มีอะไร ป้าอรน่ะ เขาโทรมาคุยด้วย" แม่หมายถึงญาติสนิท "อ้อ ครับ" ฝัดรับรู้ "เออ นี่แม่จะกลับเมืองไทยไปสักสองสามเดือน แกจะกลับพร้อมแม่ไหมล่ะเนี่ย" แม่หันหน้ามาถาม "ได้ครับ แม่คิดถึงบ้านเหรอ ?" ฝัดถาม "อืม ใช่" แม่ตอบสั้น ๆ "แกไปจองตั๋วไว้ได้เลยนะ แม่อยากไปให้เร็วที่สุด" แม่ดวงใจร้อน "งั้นแม่ต้องบินไปก่อนแล้วนะครับ เพราะผมจะต้องเคลียงานก่อน และที่นี่เขาหยุดคริสมาสต์กัน จนกระทั่งถึงวันที่เจ็ดแปดโน่นแหละ ถึงจะกลับมาทำงานกันอีก" ฝัดบอกแม่ "อ้าว แกก็มีเวลาแค่สองอาทิตย์เท่านั้นสิใช่ไหม ไหนแม่ดูปฏิทินก่อน" แม่ดวงหันไปหยิบปฏิทินมาดูจำนวนวัน "อืม มันก็ตั้งสองเดือนกว่าแล้วสินะ" แม่ดวงรำพึงเบา ๆ "ครับ แม่จะรอบินกลับพร้อมผมไหมล่ะ" ฝัดถามแม่ "โอ๊ย ไม่ได้ ๆ แกตามไปทีหลังแล้วกัน" แม่ดวงรีบปฏิเสธ "มีอะไรที่เมืองไทยหรือเปล่าครับแม่" ฝัดถาม "ไม่มี ๆ แต่แกตามไปแล้วกันนะ" แม่ดวงย้ำ "ครับ ๆ ผมบินไปแน่ เร็วสุดก็วันที่ 22 ธันวา แม่ไม่ต้องบอกคุณแจ๋วนะ ผมจะให้เธอแปลกใจเล่น" ฝัดบอกแม่ "เออ เออ ได้สิ แม่จะปิดเงียบเลย" แม่ดวงรับคำ ยิ้มเจ้าเล่ห์ "เออ แกจะอาบน้ำอาบท่าก็ไป  ๆ ซะ แล้วก็มากินข้าวกัน แม่จะทำแกงส้มก่อน" แม่ดวงตัดบทเข้าไปทำครัวต่อ ฝัดเดินเข้าไปในห้องนอนของแม่ที่มีเพียงห้องเดียวในห้องชุดนี้ เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้ารวม ใบใหญ่ใบเดียวในห้องนั้น ก่อนที่จะผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้านุ่งผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 16 ธ.ค. 47 04:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มีต่อ พรุ่งนี้นะ จะมาต่อให้ ขอตัวพาลูกไปนอนก่อน จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 16 ธ.ค. 47 04:23:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วงนี้คอมฯ เสียค่ะ  คงจะไม่ได้คุยกันนะคะ ต้องรอวันหยุดแฟนเอารถมาแล้วยกมันไปซ่อม จากคุณ : วังวน - [ 16 ธ.ค. 47 08:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กำลังสนุกเลยอะพี่นัทตี้ มันต้องมีเรื่องลับลมคมในแน่ๆเลยระหว่างแม่ ซันแจ๋ว และนายฝัดของเรา จากคุณ : Mae ja - [ 16 ธ.ค. 47 15:13:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รู้สึกว่ามาถึงตอนนี้ รู้สุกว่านายฝัด เป็นต่อ ซันแจ๋ว ยังไงชอบกล  โธ่...ไม่น่าเลยแจ๋วเอ๊ย......... จากคุณ : GTW - [ 16 ธ.ค. 47 16:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โทต๊อง อ่ะสิ แล้วก้อ เอกด๊อก ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ........รู้ทันน่ะ    ไอ้นัท จากคุณ : ตานุ่นภารโรง - [ 16 ธ.ค. 47 18:13:53 A:202.129.13.196 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฝัดติดต่อซื้อตั๋วเดินทางให้แม่เรียบร้อย แม่ดวงยืนยันว่าเธอไปคนเดียวได้แน่ ๆ ถ้าไม่รู้ก็ใช้ปากถามเอาได้ เดี๋ยวนี้แม่ดวงชักจะเป็นฝรั่งเข้าไปทุกที ตั้งแต่หล่อนได้รู้จักยายฝรั่งอ้วนข้างห้อง ที่รุ่นราวคราวเดียวกัน แม่เรียกหลอ่นว่ายัย "จู๋เลีย" อะไร  ๆ แม่ก็หายใจเข้าออกเป็น "จู๋เลีย" ตลอด หล่อนดียังโง้น ดียังงั้น อารมณ์ดี ร่าเริง บ้า ๆ บอ ๆ สไตน์เมกา หล่อนเป็นเพื่อนคนเดียวที่แน่นแฟ้นของแม่   เมื่อเขากลับมาบ้านตอนเย็น จะการันตีได้เลยว่า แม่ต้องมีอะไรมาเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับยายอ้วนข้างบ้านเป็นประจำ เขาเคยถามแม่ว่า " เขาชื่ออะไรนะครับแม่" "จู๋เลียจ้ะ" แม่บอกอย่างไม่คิดอะไร "เขาชื่อจูเลีย ต่างหาก แม่ไปเรียกเขาอย่างนั้นมันน่าเกลียด" ฝัดแย้ง "โอ๊ย น่าก่งน่าเกลียดอะไรกัน แกน่ะ มันออกสำเนียงฝรั่งเขาไม่ถูกเองต่างหาก" แม่สั่งสอนเสียอีก เป็นงั้นไป "แม่เรียกเขาว่า จูเลีย เสียงธรรมดา ๆ ไม่ดีกว่าเหรอ ? มันดูอ่อนช้อยกว่ากันตั้งเยอะ" ฝัดแย้งแม่ "ได้ยังไง นี่แกรู้ไหมว่า ยายจู๋เลียเนี่ย แกเป็นคนสอนแม่พูดให้ถูกต้องเอง แกเป็นเพื่อนที่ดีนะ  แกจะคอยแก้คำ คอยสอนให้เรียกให้ถูก   อย่างไอ้ชื่อของแกเนี่ย แกก็ให้แม่หัดเรียกซ้ำ ๆ  กันตั้งหลายหน นานเชียวล่ะจนในที่สุดแม่ก็เรียกได้ถูก" แม่ดวงเถียง และค่อนข้างภูมิใจในตัวหล่อนเป็นอย่างยิ่ง หล่อนเอ่ยต่อว่า "แกเองก็เหมือนกัน ไปเรียน  ไปคลุกคลีอยู่กับฝรั่งทั้งวัน ไม่เห็นแกจะออกสำเนียงฝรั่งได้เท่าแม่เลยนิ" น่าน...แม่ดวงล้มทับลูกด้วยวาจา "นั่นนะสิ ผมยังว่าแม่เก่งเลย ตอนนี้แม่เรียกผมเป็น"ล๊าก"ไปแล้วนี่" รักแหย่แม่ "เออ วันเสาร์นี้แม่ชวนจู๋เลียไปดูเสื้อผ้าเด็กกัน แม่ว่าจะซื้อไปฝาก...อุ๊บ" แม่ดวงหยุดพูด เอามือตัวเองยกขึ้นตะปบปากตัวเองไว้แน่น "ซื้อเสื้อเด็กฝากใครครับ" ฝัดถามต่อ "เออ อย่ารู้เลย" แม่ดวงตัดบท "แม่อยากจะถามแกหน่อย สมมติว่ามีคนเขาได้ลูกสาว แล้วเขาอยากให้แกตั้งชื่อให้เป็นสิริมงคลกับเด็กเนี่ย แกจะให้ชื่ออะไร" แม่เปลี่ยนเรื่องอีกแล้ว เนี่ยล่ะแม่ดวง อย่างนี้ทุกที ฝัดคิดในใจ "อืม เด็กผู้หญิงด้วย แล้วให้ผมตั้งในเนี่ยนะ อืม...มันก็ลำบากนะแม่ แต่ง่ายที่สุดผมว่า เอาชื่อพ่อแม่มารวมกันตั้งชื่อให้เด็ก ก็เป็นสิริมงคลดีนะ แม่ว่าไหม?" ฝัดบอกตามความคิด แม่ดวงนั่งครุ่นคิดเงียบไปเป็นนาน หล่อนก็โพล่งขึ้นมาว่า "ไม่ได้ ๆ น่าเกลียดตาย" "อ้าวทำไมล่ะแม่ เอาชื่อพ่อหรือแม่ขึ้นก่อนก็ไม่เป็นไรหรอก เหมือนกันแหละผมว่า" ฝัดอธิบาย "ยังไงก็ไม่ได้ ๆ  แกคิดดูสิ อย่างสมมติว่าแกมีลูกกับหนูแจ๋วเนี่ย แกชื่อสัตยรักษ์ ยายหนูแจ๋วชื่อ สรรค์เสาวณีย์  ลูกแกออกมามันจะไม่ชื่อเป็น "สัตย์สรรค์" หรือ ไม่ก็ "สรรค์สัตย์" เวลาแกโตขึ้น เพื่อนเรียกคำนำหน้าแกว่า "สัตย์" แม่ไม่เห็นมีใครเรียกแกว่า "รัก"สักคน มันจะทำให้เกิดปมด้อยนะ  แม่ก็ได้คิดก็ต่อเมื่อแกเข้าโรงเรียนแล้วนั่นแหละ ไม่ได้ ๆ เด็ดขาด" แม่ดวงผู้เห็นการณ์ไกล ยกตัวอย่างให้ฝัดได้เห็นเป็นฉาก ๆ "อืม มันก็จริงเหมือนกันนะแม่ แต่ทำไมแม่มาถามให้ผมตั้งชื่อให้ล่ะ หรือว่าคุณแจ๋วท้อง ? เอ แต่ไม่เห็นเธอเล่าอะไรให้ฟังในจดหมายเลยนี่ " ฝัดไม่แน่ใจ ถามแม่ในที่สุด "เออ ที่จริงแม่ก็ไม่อยากบอกหรอกนะ  แกน่ะเป็นพ่อคนแล้วโดยบังเอิญหรือตั้งใจแม่ก็ไม่รู้ ยัยแจ๋วเพิ่งออกลูกได้ลูกสาว แม่จะกลับไปดูหลานสักหน่อยนะ " แม่ดวงเปิดเผยออกมา   ฝัดขนลุกซู่ อะไรกัน เขามีลูกสาวแล้วหรือนี่ ? ไม่น่าเชื่อว่ามันแค่สามสี่คืนที่อยู่ด้วยกัน จะได้ผลขนาดนี้ เขาตื้นตันใจ อยากจะมีปีกบินกลับไปรับขวัญทั้งแม่ทั้งลูก "ไงแก เงียบไปเลยหรือ ? ไม่ดีใจหรือไง?" แม่แหย่ "ดีใจ ๆ  ๆ มากเลยครับแม่ มันบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง" ฝัดบอกแม่ตามจริง "นั่นนะสิ แม่ถึงได้บอกแกว่า ที่พ่อแกโดนรถชนตายเพราะดันไม่ข้ามสะพานลอยนั่น ก็ด้วยความดีใจที่จะได้เห็นหน้าลูกนั่นแหละ แกเองก็เหมือนกัน ระงับความดีใจไว้บ้าง อย่าทะเร่อทะร่าให้ซ้ำรอยกับพ่อแกล่ะ" แม่บอกสั่งสอนตอนท้าย "ครับ แม่บอกคุณแจ๋วด้วยนะ ว่าผมจะกลับไปให้เร็วที่สุด ระหว่างนี้ผมยังทำอะไรไม่ได้ บอกเธอด้วยว่า ผมจะกลับไปจดทะเบียนกับเธอ  ระหว่างนี้ผมคงต้องรีบขยับขยายหาห้องให้มันใหญ่กว่านี้หน่อย เตรียมเอาไว้ให้เธอและลูกมาอยู่ด้วยกันที่นี่  แล้วผมก็...." "เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่งฝันไป" แม่ดวงพูดแทรกขึ้นขัดฝันกลางวันของฝัด "แม่ว่า ให้แกตกลงกับทางยัยหนูแจ๋วให้ดีก่อนดีกว่านะ ว่าเขาอยากได้แค่ลูกแกเท่านั้น หรือว่าเธอจะยินดีรับเลี้ยงแกด้วยอีกคนหรือเปล่า แม่ไม่รู้ ไปถามกันเองนะ" แม่ดวงพูดจบพร้อมกับลุกเข้าครัวไป คว้าถุง  เดินออกมาคว้าแจ็คเก็ต สวมถุงมือ รองเท้า ก่อนเปิดประตูบ้านออกไป เธอหันมาสั่งเขาว่า " แม่จะไปซื้อของใกล้ ๆ นี่กับจู๋เลียสักหน่อย อาจจะกลับมาช้า กับข้าวอยู่ในหม้อ แกอุ่นเอาแล้วกัน ไม่ต้องรอแม่นะ" หล่อนปิดประตูตามหลัง ฝัดนั่งครุ่นคิด อะไรกันอีกล่ะหว่า ? แม่พูดเป็นปริศนาแปลก ๆ อีกแล้ว ยัยแจ๋วจะขี้โกงเอาลูกเขาไปไม่ได้ ลูกคนแรก และคนเดียวเสียด้วย หนอยแค่ฝากให้ท้องให้หน่อยแค่เก้าเดือน หล่อนถึงกับคิดจะถีบหัวเขาส่ง และ ยึดสมบัติของเขาไว้เชียวเหรอ ? ไม่ได้ ๆ ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่อง ต้องมีการตายกันไปข้าง ฝัดกำมือ กัดฟันกรอด ๆ ผู้หญิงแบบนี้มีด้วยเหรอว่ะ? หล่อนได้ผลประโยชน์เป็นตัวตนจากเราแล้ว ยังหยิ่งได้อีก รู้จักไอ้ฝัดน้อยไปเสียแล้ว จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 16 ธ.ค. 47 19:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วังวน อืม บางทีพี่ก็อยากให้มันเสียเหมือนกัน เสียเวลามานั่งหน้าจอบางครั้งนาน ๆ เสียเวลาทำโน่นทำนี่ไปเหมือนกัน แต่บางทีถ้าไม่มีมันก็เหงานะ แม่จ๋า อืม พี่ไม่เฉลยดีกว่า และยังไม่รู้ด้วยว่าจะเฉลยยังไง ใกล้จบแล้ว จารย์จี ไม่หรอก จารย์ต้องคอยดูต่อไป ตานุ่น ฯ เรื่องคำผวนเนี่ยยกให้เลยนะพี่ หัวไวนัก ไอ้เอก นี่มันเอกดุ้ม จ้ะในความหมายของข้าพเจ้าเนอะ อืม ถ้ารู้ทันกันแบบนี้บ่อย ๆ ก็รักกันอยู่ห่าง ๆ ดีก่าเนอะ ไม่งั้นถ้าได้อยู่ใกล้กันจริงๆ คงใบ้แด๊กกันทั้งคู่ เพราะไอ้เรามันเป็นประเภทเดียวกันซะด้วยสิ ฝากบอกพี่เจี๊ยบ  นายเจ หนูโอ๋ และไอ้ฟักทองด้วยนะว่า คิดถึงจ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 16 ธ.ค. 47 20:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตกลง แจ๋ว ท้องกับฝัดเหรอเนี่ย  งงแล้ว จากคุณ : ป้าเอม - [ 16 ธ.ค. 47 21:20:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ทำไมเมื่อวานมองไม่เห็นเรื่องนี้นะ เลยต้องมาเซฟไปอ่านวันนี้ค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 17 ธ.ค. 47 17:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลิงก์ตอนเก่า ๆ ค่ะ ไอ้...ฝัด กับ อี...ซันดาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3111105/W3111105.html   ตอนสอง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3121529/W3121529.html ตอนจุดสองห้อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3127204/W3127204.html   ตอนสาม...ฟัน ฟัน ฟัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3137748/W3137748.html ตอนสาม...ฝัน.....ฝัน.....ฝัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3152196/W3152196.html ตอนสี่...เรื่องมันยาว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3155999/W3155999.html ตอนสี่จุดหนึ่ง...ปีใหม่...ของใหม่...เจ็บใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3158405/W3158405.html ตอนห้า...อย่าเห็นกันดีกว่า...ยากที่จะทำใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3160284/W3160284.html ตอนหก...เจ้าเล่ห์เพราะรัก...ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3163814/W3163814.html ตอนเจ็ด...โอม หญิงเห็นงงงวย...โอมมหาระรวย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3166469/W3166469.html ตอนแปด...ยอมหัวแตก...ดีกว่าขาดเธอ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3171453/W3171453.html   ตอนเก้า.....กรรมใดใครก่อ...คนนั้นรับไป http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3174939/W3174939.html http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3179294/W3179294.html จากคุณ : รสา รสา - [ 17 ธ.ค. 47 17:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่ะนะ..อึ้ง ๆ ค่ะ.. ได้คำใหม่..เอกดุ้ม.. อิอิอิ.. จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 19 ธ.ค. 47 17:45:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ้าว ฝัดมีลูกแล้ว เร็วดีจริง... งั้นปริญญาเอกที่คุณสรรค์ทำก็คือ ได้ลูกนี่เอง   จากคุณ : นุภา - [ 19 ธ.ค. 47 18:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คิมมี่  จ้ะ มันมีตั้งแต่ ติว...... ตรี....... โท...... เอก....มันผวนได้ตลกดี บางทีก็ทะลึ่ง ว่าง ๆ ลองนั่งผวนคำเล่นสิ สนุกดี ป้านุภา เห็นหายไป นึกว่าป้าคงไม่สบายอีกแล้วสิคะ ห่วงค่ะ แต่ไม่รู้จะเขียนไปถามได้ที่ไหน ? ค่ะ คุณสรรค์มีลูก ถูกต้องที่สุด ตอนหน้าจะให้จบแล้วค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 19 ธ.ค. 47 20:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ว่าง ๆ ขึ้นไปอ่านเรื่องที่นัทตี้เขียนเล่าให้ฟังสิ ตามนี้แหละ และไปวิจารณ์กันตามสบาย http://pantip.com/cafe/writer/topic/W3182772/W3182772.html จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 19 ธ.ค. 47 20:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไอ้...ฝัด กับ อี...ซันดาน ตอนจบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3226429/W3226429.html จากคุณ : รสา รสา - [ 12 ม.ค. 48 00:56:54 ]