ผมมาอยู่ที่ได้อย่างไร?

นั่นเป็นคำถามที่ผมถามตัวเองมาเป็นร้อยเป็นพันครั้งแล้ว
ตอนนี้ผมเดินอย่างอ่อนระโหยอยู่ท่ามกลางทะเลทรายอันเวิ้งว้างเพียงลำพัง
โดยไร้อาหาร และน้ำ ในสภาพอย่างนี้ผมจะเดินต่อไปได้อีกนานเท่าไหร่กันนะ...

เกิดอะไรขึ้นกันแน่? อุบัติเหตุอย่างนั้นหรือ? อาจใช่! อาจเกิดอุบัติเหตุกับผม!
สมองผมอาจได้รับการกระทบกระเทือน และทำให้เกิดอาการความจำเสื่อม
ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร? ที่นี่ที่ไหน? ผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
ผมตอบคำถามตัวเองไม่ได้แต่คำถามเดียว มีแต่การคาดเดา

แต่เรื่องพวกนั้นไม่สำคัญเท่าผมจะหาทางรอดจากสถานการณ์ตอนนี้ได้อย่างไร?
เมื่อมองไปทางไหนก็เห็นแต่ทราย ทราย ทราย
ร่างกายผมอ่อนล้าลงทุกทีแล้ว อากาศก็ร้อนระอุเหลือเกิน
โอย...ผมเดินต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว
ผมทิ้งร่างล้มลงกับผืนทรายร้อนระอุ
สติสัมปชัญญะลางเลือนใกล้จะสิ้นไปเต็มที

ในขณะที่ผมกำลังจะหมดสติไปนั่นเอง
แสงประหลาดก็เริ่มครอบคลุมไปทั่ว
พลันทะเลทรายก็หายไปหลงเหลือเพียงแต่ความมืดมิด
ผมค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ
....
..
.


"เกิดอะไรขึ้น ทำไมเครื่องสร้างระบบโลกเสมือนจริงถึงหยุดทำงาน?!!"

อา...นี่เสียงใครกัน?...

"อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ขัดข้องเล็กน้อยค่ะ ทีมซ่อมแซมกำลังรีบดำเนินการแก้ไขอยู่"

คนพวกนี้เป็นใคร? มาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?

"อืมม์...ผมไม่อยากให้โครงการทดลองนี้มีอะไรผิดพลาด"
"คุณก็รู้ว่าถ้าโครงการทดลองระบบเรือนจำเสมือนนี่สำเร็จ"
"รัฐต้องให้การสนับสนุนเรื่องทุนวิจัยโครงการต่อไปของเราแน่นอน"

"ค่ะ ดิฉันทราบดี"

อา ผมลืมตาไม่ขึ้น...
พวกเขาคุยเรื่องอะไรกัน? โครงการทดลองอะไร?

"แล้วนี่จะมีผลต่อสติรับรู้ของนักโทษหรือเปล่า"

"อาจมีผลเล็กน้อยค่ะ เขาอาจได้ยินเสียงเราในตอนนี้"
"แต่ท่านไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เราใช้ระบบลบความทรงจำของนักโทษคนนี้ได้"
"เมื่อเครื่องซ่อมเสร็จ ระบบลบความทรงจำจะเริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ"
"คงใช้เวลาประมาณ 5 นาทีค่ะ ที่จะลบความทรงจำต่างๆที่เขาได้ยินในตอนนี้ทั้งหมด"
"อะฮ้า!!...ระบบสร้างโลกเสมือนจริงทำงานได้แล้วค่ะ"


                         ตี๊ด....................ด!!!
       > > ระบบสร้างโลกเสมือนจริง เริ่มทำงาน < <


อะ...อะไรกันนี่มันเรื่องอะไรกัน?
คนพวกนี้เป็นใคร?
พวกเขาทำอะไรกับผม?
นักโทษหมายถึงใคร ผมน่ะหรือ?

ผมรีบเบิกตาโพลงและผุดลุกขึ้น ตะโกนร้องดังลั่น
ทว่าสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้ามีเพียงทราย ๆ ๆ และทรายเท่านั้น

อะไรกันนี่ เมื่อครู่นี้มันอะไรกัน?
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ

"เมื่อเครื่องซ่อมเสร็จ ระบบลบความทรงจำจะเริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ"
"คงใช้เวลาประมาณ 5 นาทีค่ะ ที่จะลบความทรงจำต่างๆที่เขาได้ยินในตอนนี้ทั้งหมด"

5 นาที อีก 5 นาที ผมจะลืมเรื่องต่างๆ ที่ได้ยินเมื่อกี้นี้อย่างนั้นหรือ
งั้นผมควรทำอย่างไรดี?
ผมครุ่นคิดอย่างหนัก
ทะเลทรายนี่ ลมนี่ พระอาทิตย์ที่ร้อนแรงนี่
สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ของจริงอย่างนั้นหรือ?
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมรู้สึกสัมผัสได้ที่นี่
เป็นเพียงโปรแกรมเรือนจำเสมือนเท่านั้นเอง
ผมรู้สึกว่าผมเริ่มเข้าใกล้ความจริงเข้าไปเรื่อยๆแล้ว
ผมกำลังจะค้นพบคำตอบของคำถามที่ผมเฝ้าถามตัวเองมาตลอด
คิดสิ คิดเข้า คิด
คิด คิด คิด คิด
คิด คิด คิด คิด
คิด คิด คิด ...

แต่แล้วเมื่อผมคิดอะไรบางอย่างได้ ผมก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ

ประสาทหลอน

ใช่แน่ๆ ประสาทหลอน นี่เป็นอาการประสาทหลอนเท่านั้นเอง
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่นี้ การทดลอง นักโทษ เรือนจำเสมือน
เป็นเพียงอาการประสาทหลอนของผมเอง
ในที่สุดผมก็อุตส่าห์ตอบคำถามตัวเองได้ 1 คำถาม

ผมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ
ฮ่าๆ ฮ่าๆ ...


                     ตี๊ด....................ด!!!
 > > ระบบลบความทรงจำ เสร็จสมบูรณ์แล้ว < <

ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮา...หา...เอ๊ะ...ผมหัวเราะอะไร? ผมเป็นใคร? ที่นี่ที่ไหน?

ผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
...
..
.
________________________________________________

สวัสดีครับ นี่เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกของผม
ยังไงก็ช่วยติชม และให้คำแนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ ...