บทความชิ้นนี้   สัตบุรุษ  ป๋วย  อึ้งภากรณ์  เขียนเป็นรายงานชื่อ

“The Quality of life of south East Asian : A Chronical of Hope from Womb to Tomb”  เสนอต่อ  SEADAG ( South East Asian Development Advisory Group )

คุณภาพแห่งชีวิต
ปฏิทินแห่งความหวัง
จากครรภ์มารดา
ถึงเชิงตะกอน

เมื่อผมอยู่ในครรภ์ของแม่  ผมต้องการให้แม่ได้รับประทานอาหารที่เป็นคุณประโยชน์  และได้รับความเอาใจใส่   และบริการอันดีในเรื่องภาพของแม่และเด็ก
ผมไม่ต้องการมีพี่น้องมากอย่างที่พ่อแม่ผมมีอยู่  และแม่จะต้องไม่มีลูกถี่ถ้วนนัก
พ่อกับแม่จะแต่งงานกันถูกกฎหมาย  หรือธรรมเนียมประเพณีหรือไม่ไม่สำคัญ  แต่สำคัญที่พ่อกับแม่ต้องอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขทำความอบอุ่นให้ผมและพี่น้อง
ในระหว่าง ๒ - ๓ ขวบแรกของผม  ซึ่งร่างกายแบะสมองผมกำลังเติบโตในระยะที่สำคัญ  ผมต้องการให้แม่ผมกับตัวผมได้รับประทานอาหารที่เป็นคุณประโยชน์
ผมต้องการไปโรงเรียนพี่สาวหรือน้องสาวผมก็ต้องการไปโรงเรียนจะได้มีความรู้หากินได้  และจะได้รู้คุณธรรมแห่งชีวิต  ถ้าผมมีสติปัญญาเรียนชั้นสูง ๆ ขึ้นไป  ก็ให้มีโอกาสเรียนได้  ไม่ว่าพ่อแม่ผมจะรวยหรือจนจะอยู่ในเมืองหรือชนบทแร้นแค้น
เมื่อออกจากโรงเรียนแล้ว  ผมต้องการงานอาชีพที่มีความหมายทำให้ได้รับความพอใจ  ว่าตนได้ทำงานเป็นประโยชน์แก่สังคม
บ้านเมืองที่ผมอาศัยอยู่  จะต้องมีขื่อมีแป  ไม่มีการข่มขู่กดขี่หรือประทุษร้ายกัน
ประเทศของผมควรจะมีความสัมพันธ์อันชอบธรรมและเป็นประโยชน์กับโลกภายนอก  ผมจะได้มีโอกาสเรียนรู้ถึงความคิดและวิชาของมนุษย์ทั้งโลก  และประเทศของผมจะได้มีโอกาสรับเงินทุนจากต่างประเทศมาใช้เป็นประโยชน์
ผมต้องการให้ชาติของผม  ได้ขายผลิตผลแก่ต่างประเทศด้วยราคาอันเป็นธรรม
ในฐานะที่ผมเป็นชาวนาชาวไร่ผมก็อยากมีที่ดินของผมพอสมควรสำหรับทำมาหากิน  มีช่องทางได้กู้ยืมเงินมาขยายงาน  มีโอกาสรู้วิธีทำกินแบบใหม่ ๆ มีตลาดดีและขายสินค้าได้ราคายุติธรรม
ในฐานะที่ผมเป็นกรรมกร  ผมก็ควรจะมีหุ้นส่วน  มีส่วนในโรงเรียนบริษัทห้างร้านที่ผมทำอยู่
ในฐานะที่ผมเป็นมนุษย์  ผมก็ต้องการอ่านหนังสือพิมพ์  และหนังสืออื่น ๆ ที่ไม่แพงนัก  จะฟังวิทยุ  ดูโทรทัศน์ก็ได้  โดยไม่ต้องทนรบกวนจากกการโฆษณามากนัก
ผมต้องการสุขภาพอนามัยอันดี  และรัฐบาลจะต้องให้บริการป้องกันโรคแก่ผมอย่างฟรีกับบริการการแพทย์  รักษาพยาบาลอย่างถูกอย่างดี  เจ็บป่วยเมื่อใดหาหมอหาพยาบาลได้สะดวก
ผมจำเป็นต้องมีเวลาว่าง  สำหรับเพลิดเพลินกับครอบครัว  มีสวนสาธารณะที่เขียวชอุ่ม  สามารถมีบทบาทและชมศิลปะ  วรรณคดี  นาฏศิลป์  ดนตรี  วัฒนธรรมต่าง ๆ  เที่ยวงานวัด  งานลอยกระทง  งานนักขัตฤกษ์  งานกุศล  อะไรได้พอสมควร
ผมต้องการอากาศบริสุทธิ์สำหรับหายใจ  น้ำบริสุทธิ์สำหรับดื่ม
เรื่องอะไรที่ผมทำเองไม่ได้หรือได้แต่ไม่ดี  ผมก็จะขอร่วมมือกับเพื่อนฝูงในรูปสหกรณ์หรือสโมสรหรือสหภาพ  จะได้ช่วยซึ่งกันและกัน
เรื่องที่ผมเรียกร้องข้างต้นนี้  ผมไม่เรียกร้องเปล่า  ผมยินดีเสียภาษีอากรให้ส่วนรวมตามอัตภาพ
ผมต้องการโอกาสที่มีส่วนในสังคมรอบตัวผม  ต้องการมีส่วนในการวินิจฉัยโชคชะตาทางการเมืองเศรษฐกิจและสังคมของชาติ
เมียผมก็ต้องการโอกาสต่าง ๆ  เช่นเดียวกับผม  และเราสองคนควรจะได้รับความรู้และวิธีการวางแผนครอบครัว
เมื่อแก่ผมและเมียก็ควรได้ประโยชน์ตอบแทนจากากรประกันสังคม  ซึ่งผมได้จ่ายบำรุงตลอดมา
เมื่อจะตาย  ก็ขออย่าให้ตายอย่างโง่ ๆ  อย่างบ้า ๆ  คือตายในสงครามที่คนอื่นก่อให้เกิดขึ้น  ตายในสงครามกลางเมือง  ตายเพราะอุบัติเหตุรถยนต์  ตายเพราะน้ำหรืออากาศเป็นพิษ  หรือตายเพราะเมือง
เป็นพิษ
เมื่อตายแล้ว  ยังมีทรัพย์สมบัติเหลืออยู่  เก็บไว้ให้เมียผมพอใช้ในชีวิตของเธอ  ถ้าลูกยังเล็กอยู่ก็เก็บไว้เลี้ยงให้โต  แต่ลูกที่โตแล้วไม่ให้นอกนั้นรัฐบาลควรเก็บไปหมด  จะได้ใช้เป็นประโยชน์ในการบำรุงชีวิตของคนอื่น  ๆ  บ้าง
ตายแล้ว  เผาผมเถิด  อย่าฝัง  คนอื่นจะได้มีที่ดินอาศัยและทำกินและอย่าทำพิธีรีตองในงานศพให้วุ่นวายไป
นี่แหละคือความหมายแห่งชีวิต  นี่แหละคือการพัฒนาที่จะควรให้เกิดขึ้นเพื่อประโยชน์ของ
ทุกคน
สุดท้ายนี้  ขอขอบพระคุณท่านทั้งหลายที่อุตส่าห์อ่านมาจนจบของความสุขสวัสดีและสันติสุข
จงเป็นของท่านทั้งหลาย  และพระท่านกล่าวไว้ดังนี้  เกี่ยวกับความสวัสดี
“เราตถาคตไม่เห็นความสวัสดีอื่นใดของสัตว์ทั้งหลายนอกจากปัญญาเครื่องตรัสรู้ความเพียร
ความสำเร็จอินทรีย์  และความเสียสละ”