CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    I Don't Want to Say Goodbye

       สวัสดีค่ะ เรื่องนี้แปลมาจากเวบรวมนิยายเกาหลีภาษาอังกฤษค่ะ
    http://soompi.com/forums/index.php?showtopic=258584&st=0 ถ้าแปลผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ด้วยค่ะ
    .......................
    I Don’t Want To say Goodbye… (cause goodbye means forever)

    Chapter one

    -__-zzzZZZzzz

    เธอช่างหล่อเหลือเกิน...เจ้าชายของฉัน

    ทำไมเธอไม่เข้ามาใกล้ๆ กว่านี้ล่ะ

    อะไรนะ? เธอออยากจะจูบฉันเหรอ? OK เลย

    ดู ดู ดู...*ยัยบ้ารับโทรศัพท์ ยัยบ้ารับโทรศัพท์ ยัยบ้า...*

    ใครกล้าโทรมาในเวลานี้กัน

    TT__TT ฉันกับเจ้าชายเลยอดจูบกันเลย

    ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้น แต่ก็ไม่ได้สนใจจะตอบอะไรทั้งนั้น

    “…”

    “โว๊ย! คัง มินซุก นายไปมุดหัวอยู่นรกขุมไหนกัน หา!”

    O_O หมอนี่มาจากนรกขุมไหนกัน แล้วทำไมเขาถึงเรียกชื่อน้องชายฉันล่ะ

    “…” –อุนมี

    “บ้าเอ๊ย ทำไมนายไม่พูดเล่าหา! นายอยากตายหรือไง”

    “นายเป็นใคร?”-อุนมี

    “เธอมาทำบ้าอะไรกับโทรศัพท์มือถือของมินซุกกัน”-เสียงผู้ชายคนนั้นตอบมา

    *คลิก*
    ฉันว่าหมอนี่ต้อง บ้ า แน่ -_-

    ถ้าวันหน้าได้เจอกันฉันจะตัดหัวนายแล้วโยนไปไกลๆ เลย...เอ แต่มันค่อนข้างจะงี่เง่าไปหน่อยนะ

    ฉันหลับตาลงเผื่อว่าจะฝันถึงเจ้าชายอีกครั้ง เมื่อมือถือฉันเงียบลง

    *ยัยบ้ารับโทรศัพท์ ยัยบ้ารับโทรศัพท์ ยัยบ้า...*

    ฉันจะต้องเปลี่ยนเสียงเรียกใหม่แน่ มันช่างรบกวนเช้าอันสดใสของฉันจริงๆ

    “อะไร!”

    ฉันพยายามเปิดประสาทการรับรู้

    “ทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์ล่ะ ไม่มีใครกล้าไม่รับโทรศัพท์ฉันมาก่อน บ้าจริง!”

    แล้วนายล่ะ

    เรื่องอะไรมาเรียกฉันว่ายัยบ้า? นายนั่นแหละบ้าถึงกล้ามาเรียกฉันว่ายัยบ้า

    ฉันอยากจะตอกกลับ แต่ปากก็ดันทรยศ=.=

    “โทรผิด!” แล้วฉันก็วางสาย ถอดแบตเตอรี่ออก แล้วก็นอนต่อ

    ....

    ตอนเช้า

    “ย่าห์! อุนมีตื่นซะที!”

    ฉันยังหลับได้ไม่ถึง 2 ชัวโมงดีเลย แล้วก็ดันถูกปลุกขึ้นมาอีกด้วยฝีมือน้องชายฉัน...คัง มินซุก

    ....

    แต่...บางครั้งฉันคิดว่าฉันถูกเก็บมาเลี้ยงล่ะ

    ทำไมฉันถึงอัปลักษณ์ที่สุดในบ้านนะ แม่ฉันก็ออกจะน่ารัก พ่อก็หล่อ น้องก็หล่อ

    แต่ฉันสิ...

    ....

    คัง อุนมี ลูกเป็ดขี้เหร่

    “โธ่! ลุกขึ้นได้แล้วยัยอ้วน”

    =_=ยัยอ้วน? ฉันรู้ว่าฉันกินเยอะแต่ฉันไม่อ้วนนะ

    ...บ้าชะมัด

    “มันมากกว่า 5 นาทีแล้วนะ” ฉันดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง ฉันว่า...ฉันไม่ควรจะลุกตอนนี้

    “ตื่นสิ!” มินซุก

    *ชิ้ว ชิ้ว*

    ถ้าได้นอนจนอิ่มฉันอาจจะจำเรื่องโทรศัพท์เมื่อคืนได้บ้างก็ได้น่า

    “O_O ซอมบี้ ตื่นสิ”

    “หุบปากซะทีมินซุก รู้ไหมฉันยิ่งฝันแย่ๆ อยู่ด้วย มีใครโทรมาหาฉันแต่เรียกหานาย”

    “โธ่!” คุณรู้ไหม...ฉันว่าเขาน่าจะเรียนรู้คำอื่นซะมั่ง

    “ฉันต้องดูข้อมูลการโทรของเธอซะแล้ว”

    O_O ฉันบอกเขาว่ามันเป็นฝันไม่ใช่เหรอ?

    แล้วทำไมเขาต้องมาเช็คมือถือฉันด้วยล่ะ?

    -__-^เขาน่าจะไปล้างหูได้แล้วนะ...แต่ฉันก็ยื่นมือถือให้เขาไป

    “ชมว่าฉันน่ารักสิ...นายไม่เคยบอกว่าฉันน่ารักเลย”

    “เอ่อ..”

    “พูดสิ”

    ฉันอยากให้เขาชมฉันบ้าง

    “ไม่...คำว่าน่ารักไม่เหมาะกับคนอัปลักษณ์อย่างเธอหรอก”

    O_O… คนบ้า -__-

    เขาเหมาะกับชื่อนี้ที่สุดเลย

    ...

    แต่คงไม่ใช่ชื่อนี้แค่ชื่อเดียวหรอก

    ...

    แต่ตอนนี้ก็เอาชื่อนี้ไปก่อนเหอะ

    “เวรแล้วสิ” ฉันแปลกใจกับคำพูดเขา

    “นั่นไม่ใช่ฝันนะ”

    O_Oแต่ฉันว่ามันเป็นฝันนี่

    “เตรียมตัวตายได้แล้วอุนมี”

    !!!ตาย?

    เขาล้อเล่นใช่ไหม?

    “เธอเล่นวางหูเขาตั้ง 2 รอบแน่ะ”

    “แล้ว ‘เขา’ น่ะ เป็นใคร เขาโทรเขาเครื่องฉันแต่เรียกหานาย”

    “ก็ครูบ้านั่นยึดมือถือฉันไป”

    ก็แล้วไงล่ะ

    “เลยให้เบอร์ฉันไปงั้นเหรอ”

    “ใช่”

    !!!บ้าที่สุด

    “ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?”

    “มิน ซันโฮ”

    “แล้วเป็นอะไร?”

    “เฮ้อ! ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นอะไร แล้วเธอก็จะรู้เอง”

    คัง มินซุก ฉันจะฆ่านาย

    มินซุกมีดวงตาที่สวยเหมือนดวงตาของผู้หญิง กลม โต และเป็นประกาย ส่วนดวงตาของฉันโตก็จริงแต่ไม่เป็นประกายเหมือนเขาเลย-__-;; …ยกเว้นเวลาฉันร้องไห้ แถมผมเขาก็นิ่ม-นิ่มมากแล้วก็ตรงอีกต่างหาก ทั้งๆที่เขาเปลี่ยนสีผมบ่อยจนฉันจำไม่ได้ซึ่งตอนนี้มันเป็นสีน้ำตาล พรุ่งนี้มันอาจจะเป็นสีน้ำเงินก็ได้ ส่วนผมฉันสิฉันบอกได้เลยว่าน่าเกลียดถ้าเทียบกับเขานะ มินซุกทั้งสูงแถมยังมีผิวสีแทนอีก ฉันสิทั้งเตี้ยทั้งซีด

    ฉันอิจฉาเขาจัง

    “จะฝันกลางวันต่อหรือจะไปโรงเรียน หา!”

    “อุ๊บ!”  มินซุกพรวดพราดออกจากห้องฉันไป

    ...

    O_Oเขาเดินยังกะนักเลงแน่ะ

    คงอยากจะเป็นนักเลงซะเต็มที

    ...

    ฉันสวมชุดนักเรียน แล้วเดินไปที่ป้ายรถเมล์

    ...

    พ่อกับแม่ก็ไม่อยู่บ้านแถมมินซุกก็อยู่คนละโรงเรียน

    >_< ฉันก็เลยโดดเดี่ยว

    TT_TT ฉันหิวจังเลย

    “เฮ้! อุนมี รอด้วย!”

    ใครเรียกฉันน่ะ? ฉันหันไปมอง เห็นอุนเจกำลังวิ่งตามมา

    “บ้าจริง เธอบอกว่าเธอจะไปรับฉันแล้วไปโรงเรียนด้วยกันไง”

    >_< งั้นเหรอ? ทำไมฉันจำไม่ได้ล่ะ

    สงสัยว่าฉันคงจะบ้าแน่ๆT_T

    นี่คือ ชอย อุนเจ เพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่...เอ่อ...ประถม^o^อุนเจน่ะน่ารักมาก พวกเด็กผู้ชายในห้องพูดถึงเธอบ่อยๆ

    เฮ้อ!

    อุนเจสวยมากเลยจนฉันบรรยายไม่ถูก แถมเธอยังน่ารักท่าทางดีอีกต่างหาก

    “(_ _) (><) (_ _) (><)ขอโทษนะฉันลืมไปเลย”

    “เธอจะขอโทษอีกหรือไง?”

    ฉันคงต้องตายอีกรอบด้วยสายตาที่น่ากลัวของเธอ

    แม่จ๋าช่วยด้วย

    “ฉันจะซื้อไอศกรีมให้นะ อย่าทำอะไรฉันเลย”

    “ก็ได้ หลังเลิกเรียนนะ”

    เราเริ่มเดินต่อ

    แต่วันนี้ฉันคงจะแย่แน่TT_TT


    …

    โอ...ใช่ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย

    คัง อุนมี เป็นชื่อของฉัน ตอนนี้อายุ 17 มีชอย อุนเจเป็นเพื่อนสนิท และมีคัง มินซุกเป็นน้องชายของฉัน เรียนอยู่โรงเรียนมัธยมโดยุง ชั้นม.5

    กับมิน ซังโฮ เจ้าบ้าที่ไหนก็ไม่รู้
    ........................
    (ติดตามต่อ ตอนที่ 2)

    แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 47 20:01:09

    แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 47 21:03:57

    จากคุณ : ผักรู้นอน - [ 25 ธ.ค. 47 21:00:38 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป