PANTIP.COM : W3199292 =[+] ฉิกจับอิด [+]= นิยายจีนร่วมแต่งแนวทดลอง : ตอนที่ 70 การประลองสะท้านฟ้า (ส่วนแรก) [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 1

ขณะการต่อสู้ระหว่างฮั่นตงกับหลี่เฉินเชียงกำลังปะทุขึ้น จื่ออิงผู้นำหอห้ากระบี่ก็หายสาบสูญไปราวหมอกควันแล้ว

มันฉวยโอกาสชักนำคนของหอห้ากระบี่ตีฝ่าออกจากวงล้อมแต่แรก ในสภาวะที่คนของฉิกจับอิดกำลังสับสนเกี่ยวกับเป้าหมาย และชาติกำเนิดของหัวหน้าพรรค

ดูเผินๆ นี่หาใช่เกิดจากความสามารถของมันแต่อย่างใด ทว่าหากดูลงไปให้ลึกลงไปถึงรายละเอียดปลีกย่อยแล้ว ก็ยังต้องชื่นชมฝีมือในการเอาตัวรอดของประมุขบู๊ตึ้งซึ่งสูงล้ำผิดคนธรรมดาสามัญจริงๆ
ตัวมันแม้นมีพลังฝีมือก็ตกเป็นรองอีกฝ่าย ไหวพริบก็มิได้ว่องไวเฉลียวฉลาดแต่อย่างใด ทว่ายังสามารถฉกฉวยจังหวะนำพาตนเองและพวกพ้องจำนวนหนึ่งหนีเอาชีวิตรอดไปได้ในที่สุด!!!

การหนีเอาชีวิตรอดก็นับเป็นฝีมืออย่างหนึ่ง!!!
ยอดฝีมือมิเพียงรู้จักประมือกับผู้อื่นอย่างฮึกหาญ เมื่อถึงคราจำเป็นยังต้องหนีให้ทันท่วงที!!!!
เพราะเมื่อท่านมิตกตาย หรือจักกลัวมิมีโอกาสตอบโต้แก้มือ?!!

จื่ออิงแม้เป็นคนถือดีเอาแต่ใจ แต่ยังมีคุณสมบัติประการนี้อยู่ ดังนั้นนอกจาก เหวินเหม่ยชิงที่ถูกพวกซุนหยางสกัดขัดขวาง หลวงจีนหัวหลินที่มิยอมหลบหลีกแล้ว คนของหอห้ากระบี่ทุกผู้คนพากันตีฝ่าหนีไปได้

ซุนหยางยามนี้ ก็มิสามารถควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้ สิ่งที่มันทำได้ดีที่สุดคือ ให้จอมยุทธที่ยังจงรักภักดีกับพรรคฉิกฯ ควบคุมเหวินเหม่ยชิง และ หลวงจีนหัวหลินที่ยังคงได้รับบาดเจ็บอยู่เอาไว้ อย่างน้อยมันอาจใช้คนสองคนนี้ต่อรองหรือ คุกคามฝ่ายตรงข้ามได้

มันมองออกไป… เห็นท่ามกลางความชุลมุนอึงอลของคนทั้งปวง ฮั่นตงกับหลี่เฉินเชียงเพียงยืนจ้องตากันเฉยๆ

ทั้งสองมิเพียงไม่ตั้งท่าต่อสู้… ไม่เดินลมปราณ… ยังมิยอมเคลื่อนไหว…

ถ้านี่คือการต่อสู้ ต้องนับว่าเป็นการต่อสู้ที่ความแตกต่างไปจากผู้อื่นอย่างใหญ่หลวงทีเดียว คนธรรมดาย่อมไม่มีทางคาดคิดถึงการต่อสู้เช่นนี้มาก่อน

หากซุนหยางก็เป็นยอดฝีมือเช่นกัน มันย่อมมองออกว่าทั้งสองแม้เก็บงำอาการมิดชิด แต่กำลังจ้องเอาจังหวะสังหารกันอยู่

แม้ภายนอกนิ่งสงบ หากภายในกำลังปะทะกันอย่างดุเดือดยิ่ง!!

ซุนหยางกลอกตารอบหนึ่ง คล้ายนึกสิ่งใดขึ้นได้ จึงก้าวออกมาพูดกับฮั่นตงด้วยเสียงดังชัดเจนว่า “มือปราบฮั่นท่านกลับร้ายกาจนัก เพียงวาจาไม่กี่คำก็สามารถคลี่คลายสถานการณ์ให้กับหอห้ากระบี่อย่างอัศจรรย์ ข้าพเจ้าซุนหยางขอนับถือท่านด้วยใจจริง”

จากนั้นกล่าวต่อ

“นอกจากคลี่คลายสถานการณ์ได้แล้ว ท่านยังมีโอกาสได้ประลองฝีมือกับท่านประมุขของเราอีก หากท่านเป็นฝ่ายชนะ ท่านก็จะได้เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของยุคนี้ทันที! …ฮาฮา นับเป็นแผนการร้ายกาจ คราเดียวยิงนกถึงสองตัว”

“………..” ฮั่นตงยังคงนิ่งเฉยมิกล่าววาจาใดๆออกมา

ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วยามที่ฮั่นตงและหลี่เฉินเชียงยังคงจับจ้องกันอยู่เช่นนั้น
มันทั้งสองคล้ายมิมีความวิตกทุกข์ร้อนกังวลแต่อย่างใด ผิดกับผู้คนรอบข้างที่จับจ้องอยู่อย่างจดจ่อ

"เหวินคัง ท่านประมุขกับฮั่นตงจับจ้องกันเนิ่นนานเช่นนี้ หรือทั้งสองคิดต่อสู้โดยวิธีจ้องตา!?" โฮ่วฮงน้องคนรองในสามมารตลบเมฆกล่าวถามขึ้น

"สถานการณ์เช่นนี้เจ้ายังสามารถกล่าวล้อเล่นนับว่ามิธรรมดาจริงๆ" ซิเหวินคังกล่าววาจาเหน็บแนม

"พวกท่านอย่าเอะอะโวยวายไป หรืออยากให้สถานการณ์ย่ำแย่ไปกว่านี้!" เสี่ยวเหมยตวาดเสียงดัง

โฮ่วฮงยังร้องอย่างไม่พอใจว่า "เจ้ากล่าวหนักไปแล้ว พวกเราต่างเป็นข้ารับใช้ท่านประมุข มีหรือจะอยากก่อกวนให้สถานการณ์เลวร้าย! ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพราะท่านซุนนั่นแหละ! เสียทีที่มีฉายาว่า 'คัมภีร์เป็นซุนจื่อ' หากมิใช่เป็นเพราะแผนการณ์ทั้งหลายที่เจ้าคิดขึ้นผิดพลาด ป่านนี้พวกเราคงกวาดล้างหอห้ากระบี่จนสิ้นซากไปแล้ว! ท่านประมุขก็มิต้องเสี่ยงชีวิตเช่นนี้!"

อาเหมยกล่าวโต้ตอบกลับไป "พี่ท่าน แผนของท่านซุนถือว่ารัดกุมถึงที่สุดแล้ว ที่ผิดพลาดคือการแทรกเข้ามาของฮั่นตง! ผู้ใดยังสามารถคาดคิดว่ามันจะปลอมแปลงเป็นเซียนแพทย์เทวะปลอมปนเข้ามา หรือท่านสามารถคาดคิด?"

จากนั้นสามมารตลบเมฆกับซิเหวินคังต่างทะเลาะกันไปมา ขณะที่ ซุนหยาง ผู้ถูกกล่าวถึง กลับมิได้สนใจ มันยังคงจับจ้องดู ฮั่นตงกับหลี่เฉินเชียงด้วยอาการสงบ

"จะเริ่มแล้ว!" มันรำพึงอย่างแผ่วเบา

ยามนี้ฮั่นตงคลับคล้าย ตกอยู่ในห้วงคำนึงอันไพศาล คนตรงหน้าเขาผู้นี้ฝีมือกล้าแข็ง จิตใจมุ่งมั่นดั่งภูผา ยากที่จะสั่นคลอน เพียงแต่ประจันหน้ายามต่อสู้ขั้นแตกหัก สภาวะรอบกายเริ่มเร้าร้อน จนสุดทานทน ประหนึ่งตกอยู่ในขุมนรก ทว่าด้วยจิตอันเข้มแข็งของเขา ยังสามารถปะทะกับฝ่ายตรงข้ามได้โดยมิได้ตกเป็นรอง

หลี่เฉินเชียง ยังคงนิ่งรักษาท่วงที ทว่ากลับเป็นที่รู้ว่า อาการสงบนิ่งของเขา สามารถแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว ดุดัน ได้ทุกขณะ ผู้คนรอบข้างรู้สึกถึงบรรยากาศที่คุกคามผู้คน จนสะท้านฟ้าสะเทือนดิน
ฮั่นตงทราบดี คนผู้นี้ เป็นสุดยอดฝีมืออันดับหนึ่งไร้ผู้ต้านทาน กวาดตามองทั่วแผ่นดิน มีแต่เขาเท่านั้นที่ สามารถต่อกรกับคนผู้นี้ได้ นี่กลับเป็นด่านสำคัญอีกด่านที่เขาต้องก้าวผ่านไปให้ได้ ศึกครั้งนี้หากเขาเป็นผู้ชนะมิเพียงสามารถช่วยเหลือผู้คนมากมายมิให้ต้องตกตาย หรือ ทุกข์ทรมานจากเงื้อมมือของพรรคฉิกฯ ยังสามารถช่วยเหลือคนรักไม่ให้ตกอยู่ในเงื้อมมือฝ่ายตรงข้าม ทั้งยังสามารถยุติสงครามช่วยเหลือผู้คนมากมาย ไม่ให้ต้องตกเป็นเหยื่อของสงคราม มิเพียงเท่านั้น เขายังก้าวขึ้นเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของแผ่นดิน เกียรติยศชื่อเสียง จะต้องถูกกล่าวขานเป็นตำนาน อีกนานเท่านาน

บัดนี้ฮั่นตงที่นิ่งเฉยเวลานี้เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว! มิเพียงเคลื่อนไหว มันยังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วยิ่ง ฮั่นตงทั่วทั้งร่างแผ่ซ่านรัศมีสีเขียวเรืองรอง กำลังเคลื่อนที่ไปโดยรอบร่างกายของหลี่เฉินเชียง หลังจากที่ทั้งสองจับจ้องกันเนิ่นนาน ฮั่นตงก็ชิงเคลื่อนไหว …หรือมันค้นพบจุดอ่อนของอีกฝ่ายแล้ว?

มือปราบหนุ่มเคลื่อนกายดุจเหาะเหินวนเป็นวงรอบศัตรูอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ประมุขฉิกจับอิดกลับนิ่งเฉยราวกับมิพบเห็นก็ปาน
คำพูดของซุนหยางที่กล่าวก่อนที่เขาจะตัดสินใจลงมือต่อสู้กับหลี่เฉินเชียงดังก้องอยู่ในห้วงคำนึงของฮั่นตงตลอดเวลา

"ยอดฝีมืออันดับหนึ่ง! หากท่านชนะประมุขของเรา ท่านจะเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่ง!!!"

ที่แล้วมาฮั่นตงแม้ได้รับการยกย่องจากเหล่าชาวยุทธทั้งหลายว่าเป็นยอดฝีมืออายุเยาว์ที่เก่งกาจสามารถที่สุด ยิ่งเมื่อบรรลุสุดยอดวิชา ปราณมังกรเขียว สามารถหลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ฝีมือมันยามนี้ได้ก้าวมาถึงจุดที่ไร้ผู้ต่อต้านแล้ว ทว่ามันมิเคยคิดว่าตนเองเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งแผ่นดินสักครั้งเดียว

เนื่องเพราะมันมิเคยหวั่นไหวกับชื่อเสียงลาภยศใดๆ มาก่อน ทว่ากับคำพูดของซุนหยางในครานี้ มิรู้เป็นเพราะเหตุใดมันกลับมิสามารถสลัดให้หลุดออกไปได้เสียที และก็เป็นเพราะสาเหตุนี้ที่ทำให้มันเริ่มตกเป็นรองอีกฝ่าย

ฮั่นตงมิสามารถรวบรวมพลังสมาธิให้นิ่งอย่างเคย จิตใจของมันสั่นไหวดุจระลอกคลื่นที่ถูกก้อนหินโถมทิ้งลงไป! จะอย่างไรก็ตามศึกครั้งนี้ มันต้องเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ!!!

ข้างฝ่ายหลี่เฉินเชียงนิ่งเฉย คนคล้ายเขาลูกใหญ่ ทั้งมิเคยสั่นคลอน และมิเคยหวั่นไหว มันดูออกว่าคู่ต่อสู้ของมันกำลังร้อนใจ ดังนั้นมันจึงอาศัยสงบสยบเคลื่อนไหว มันจะไม่เคลื่อนไหวโดยพละการ เพราะนั่นจะทำให้บังเกิดช่องโหว่ขึ้น อาวุธสำคัญของมันในยามนี้คือ...การรอคอย!

รอจนอีกฝ่ายร้อนใจ รอจนอีกฝ่ายทนไม่ไหวจู่โจมลงมือ เมื่อนั้นมันจะอาศัยช่องโหว่เพียงเล็กน้อยของฝ่ายตรงข้าม ตีโต้กลับไป ด้วยพลังฝีมือ ความเฉียบคมของสายตา รวมถึงไหวพริบ เวลานี้หลี่เฉินเชียงมั่นใจว่าตนเองจะมีชัยเหนือคู่มืออันร้ายกาจผู้นี้อย่างน้อยถึงหกส่วนทีเดียว!!!!

หกส่วนแม้มินับว่าน้อย ทว่าด้วยพลังฝีมือสุดสูงของมัน ทั้งฮั่นตงก็ยังตกอยู่ในสภาวะเสียเปรียบด้านจิตใจ มันยังมีความหวังเอาชัยเพียงหกส่วน แสดงให้เห็นว่ามันประเมินพลังฝีมือของฮั่นตงเอาไว้สูงมาก!

“พวกท่านดู! เหตุใดทุกครั้งที่ฮั่นตงเคลื่อนกายไปรอบๆ กลับปรากฏฝุ่นผงคลีคละคลุ้งขึ้นมาทีละน้อย ทีละน้อย!” ผู้ที่กล่าวออกมาทำลายการทะเลาะเบาะแว้งของหัวหน้าฉิกจับอิดอื่นๆคือไซเทียน

มันผู้นี้โดยตลอดล้วนสงบปากคำ แต่เวลานี้กลับร่ำร้องเสียงดัง

น้องทั้งสองของมันต่างมองตามพลางอุทานดัง “เอ๊ะ!” เนื่องเพราะเวลานี้เศษฝุ่นได้ตลบอบอวลกลบทั่วไปทั้งร่างของหลี่เฉินเชียง ทว่าหลี่เฉินเชียงก็ยังมิมีวี่แววจะเคลื่อนไหว

ซิเหวินคังได้แต่ส่ายหน้าไปมา กล่าวพึมพัมพอได้ยินว่า “ข้าพเจ้าแม้สามารถอาศัยวิชาตัวเบาเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเฉกเช่นมัน แต่รับรองมิสามารถเคลื่อนไหวพร้อมกับเตะสบัดก่อกวนให้ฝุ่นผงบนพื้นแผ่กระจายขึ้นมาโดยยังคงรักษาความรวดเร็วเช่นนี้ได้!” เว้นนิดหนึ่งค่อยกล่าวต่อ “นึกมิถึงจริงๆ พลังยุทธของมันเมื่อครั้งประมือกับข้าพเจ้านับว่าสูงส่งมาก ตอนนี้ยังสามารถยกระดับขึ้นไปได้อีก เดิมทีข้าเคยคิดจะฝึกวิชาสิบปีกลับไปแก้แค้นมัน …แต่เมื่อเห็นการต่อสู้นี้… ดูท่าชั่วชีวิตข้าคงทำอย่างตั้งใจมิได้แล้ว”

จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 26 ธ.ค. 47 23:20:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2

ซุนหยางได้ยินเช่นนั้นพลันผงกศีรษะ กล่าวว่า “ดูเหมือนว่าช่วงเวลาที่มันปลอมปนอยู่ในพรรคเราทำให้พลังฝีมือของมันสูงขึ้นอีกขั้น!”

ซิเหวินคังได้ยินเช่นนั้นพลันมีสีหน้าตะลึงพรึงเพริด จากนั้นส่ายศีรษะไปมากล่าวว่า “นึกมิถึง …มิน่าท่านจึงกล่าววาจาไร้สาระเหล่านั้น!!!"

“อืม ข้าพเจ้ายังหวังว่าคิดมิผิด หากผิดพลาดขึ้นมา พวกเราคงจบสิ้นเป็นแน่!” ซุนหยางกล่าวต่อ

“หากผิดพลาดอีกเล่า?” โฮ่วฮงกล่าวเสียงดังอย่างร้อนใจ

ซุนหยางเพียงส่ายหน้า โดยมิยอมตอบคำอีกฝ่าย สายตาของมันจับจ้องมองดูฮั่นตงที่ซัดฟาดฝ่ามือเข้าใส่หลี่เฉินเชียงอย่างแน่วแน่…

ซิเหวินคังนึกมิถึงคือเรื่องใด? และที่ซุนหยางกล่าวมันหมายความเช่นไรแน่? พวกมันที่แท้ล่วงรู้อันใดกัน?!!

“ฮั่นตงจู่โจมแล้ว!!!!!!!!!” ซุนหยางกล่าวเสียงดัง

ทุกคนพลันพบว่าประกายสีเขียวเรืองรองปรากฏขึ้นโดยถ้วนทั่ว พร้อมกับความเย็นเยียบหนาวเสียดกระดูกทุกผู้คน รัศมีสีเขียวประดุจมังกรตัวหนึ่งเลื้อยผ่านรอบกายฮั่นตงเป็นวงคราหนึ่ง ก่อนที่จะพุ่งผ่านระยะกว่าสามวาจู่โจมเข้าใส่หลี่เฉินเชียงอย่างดุดัน

มิเพียงเท่านั้น เมื่อซัดฟาดออกคราหนึ่ง ฮั่นตงก็เคลื่อนกายเปลี่ยนทิศทางไปโดยรอบมิหยุดยั้ง และทุกครั้งฮั่นตงก็จะซัดฟาดออกหนึ่งฝ่ามือ พลังมังกรเขียวที่ประกอบไปด้วยเคล็ด "ปราณผันแปร" ขั้นที่สิบก็ทะลักทลายออกหนุนเนื่องราวกับน้ำป่า ไหลบ่าทะลักเข้าใส่หลี่เฉินเชียงทุกทิศทุกทาง!!!

หลี่เฉินเชียงเห็นอีกฝ่ายจู่โจมมาเช่นนี้ก็มิกล้าประมาทเลินเล่อ พลันตวาดเสียงดัง ร่างทั้งร่างโผนทะยานดุจลูกธนูหลุดจากแล่ง คนคลับคล้ายมังกรทะยานฟ้า ท่าร่างมิเพียงรวดเร็วประดุจดาวตก ยังเร้นลับราวภูตวิญญาณ

เสียงดังฟุ่บ ทันทีที่ร่างของหลี่เฉินเชียงหลุดรอดจากกระแสพลังอันรุนแรงเชี่ยวกรากของฮั่นตง ก็พลันปรากฏพลังแหลมคมสามสายจู่โจมเข้ามาจากสามทิศทาง หลี่เฉินเชียงยามแตกตื่นมิลนลาน เพ่งสายตาจับจ้องค่อยพบว่าเป็นท่าเท้าสามกระบวนท่าจู่โจมเข้ามาอย่างพร้อมเพรียง

ฮั่นตงต่อให้เก่งกาจพิสดารเพียงใด อย่างมากก็มีได้เพียงสองเท้า ย่อมไม่มีเท้าที่สามเป็นแน่!!! หรือมันมีผู้ช่วยมาด้วย? ดังนั้นจึงจงใจก่อกวนให้เศษผงบดบังสายตาผู้คน แล้วอาศัยผู้ช่วยเข้ากลุ้มรุม?

คำตอบคือมิใช่! ท่าเท้าทั้งสามนั้นเป็นท่าจู่โจมที่มาจากฮั่นตงเพียงคนเดียว และมาจากขาข้างขวาเพียงข้างเดียว มันเตะติดต่อกันสามกระบวนท่าอย่างรวดเร็ว เร็วเสียจนดูเหมือนเท้าทั้งสามจู่โจมมาถึงในเวลาที่พร้อมเพรียงกัน!!!

ที่น่าประหลาดก็คือ ดูเหมือนหลี่เฉินเชียงพึ่งโผขึ้นสู่เบื้องบน กระบวนท่าเท้าก็มารออยู่ก่อนล่วงหน้าราวกับสามารถคาดคำนวณได้!!!

ที่แท้การหลบหนีขึ้นด้านบนของหลี่เฉินเชียงกลับเป็นเรื่องที่ฮั่นตงคาดคำนวณไว้แต่แรกแล้วนั่นเอง!

หลี่เฉินเชียงใช้มือสองข้างกอดอก บิดพลิกร่างที่กลางอากาศ เท้าซ้ายขวาทยอยเตะออกตามลำดับจำนวนสามครั้งสามคราพอดิบพอดีกับของฮั่นตง

"ครืนนนน" คลื่นอากาศปั่นป่วน เสียงการปะทะกระบวนท่าของทั้งสองดังสนั่นไปไกลหลายลี้ นกกาและสัตว์ป่าที่หากินอยู่บริเวณป่าโปร่งโดยรอบพากันแตกตื่นหลบหนีวุ่นวาย ฝุ่นผงคลีที่ฟุ้งอยู่แล้วพลันแผ่กระจายขึ้นโดยรอบบดบังสายตาของพวกซุนหยาง และเหวินเหม่ยชิงจนสิ้น

จากนั้นท่ามกลางฝุ่นผงคละคลุ้งจนทุกผู้คนมิอาจเห็นชัดเจน พลันแว่วเสียงปะทะฝ่ามือ เสียงดรรชนีแหวกฝ่าอากาศ เสียงหมัดกระแทกทำลาย

พวกซุนหยาง และสามมารตลบเมฆต่างพากันร้อนใจ เนื่องเพราะพวกมันต่างมิอาจมองเห็นการต่อสู้ของทั้งสองได้

หนึ่งเดียวที่แตกต่างคือ...เหวินเหม่ยชิง! นางเป็นคนเดียวที่มีประกายตาแข็งกล้าเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น หญิงสาวเชื่อว่าชายคนรักจะต้องมิพ่ายแพ้ ฮั่นตงในเวลานี้ต้องมิพ่ายแพ้เป็นแน่

การปะทะกระบวนท่าท่ามกลางกลุ่มควันผงคลี เป็นไปอย่างดุเดือด และพิสดาร เนื่องเพราะแม้จะได้ยินเสียงคนสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย ทว่ากลับมิสามารถมองเห็นสิ่งใด

และในที่สุดเสียงการต่อสู้ก็ยุติลง กลุ่มฝุ่นผงดังกล่าวค่อยเจือจางเบาบางลง

ภาพที่ปรากฏคือ...

ฮั่นตงยืนแน่วนิ่งอยู่กลางลานกว้างดังกล่าว ท่ามกลางฝุ่นควันปลิวฟุ้ง!

หรือเขาเป็นผู้ชนะหรือ!!?

เหวินเหม่ยชิงยินดีแทบคลุ้มคลั่ง ตระเตรียมจะวิ่งเข้าไปแสดงความยินดีกับชายคนรัก ทว่าทันใดนั้นเอง!!!!

พลันปรากฏลมพัดวูบหนึ่งขึ้น ลมดังกล่าวพัดจนฝุ่นผงปลิวกระจายออก เผยให้เห็นบุรุษกลางคนรูปร่างสูงใหญ่สวมใส่ชุดหรูหรา

เป็นหลี่เฉินเชียง!

การต่อสู้ยังไม่จบ!!!!!!!!

ฮั่นตงที่ยืนอยู่พลันกู่ร้องยาวนาน ประกายสีเขียวบนร่างของมันเข้มข้นขึ้นทุกที และทุกที ความหนาวเย็นเล่าก็ทวีความรุนแรงแผ่ไปทั่วยริเวณจนไม้ยืนต้นหลายต้นพากันสลัดใบร่วงหล่นลงบนพื้นดิน!!! เกิดบรรยากาศอันหน่าประหวั่นพรั่นพรึงกระจายไปทั่วบริเวณ เสียงหวีดหวิว กรีดก้องทำลายโสตประสาท ผู้คนรอบข้าง กระแสลมปั่นป่วน ฟ้ามืดคลื้มกลิ่นอายการฆ่าฟันทวีความรุนแรงขึ้นจนถึงขีดสุด!!!!

ฮั่นตงตระเตรียมใช้ออกด้วยท่าไม้ตายอันสะท้านฟ้า สะเทือนแผ่นดิน!!!!!!!

เป็นกระบวนท่า "เงาพรายไร้รูป" กระบวนท่าที่ไม่มีผู้ใดเคยพบเห็น เนื่องเพราะผู้ที่เห็นมันต่างมิมีชีวิตรอดมาบอกต่อผู้ใดได้!!!!

ทว่า เงาพรายไร้รูป ยามนี้กลับร้ายกาจกว่าที่เคยเป็นมาหลายร้อยพันเท่า ฮั่นตงยามนี้ได้หลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับ ปราณมังกรเขียว กระบวนท่านี้ใช้ออกด้วยพลังชีวิตทั้งหมดของเขา มีเพียงกระบวนนี้เท่านั้นที่สามารถพิชิต หลี่เฉินเชียงลง

ด้านหลี่เฉินเชียงร่างทั้งร่างเปลี่ยนเป็นแดงฉานประดุจโลหิต ผมเผ้าหนวดเคราชี้ชันปานเส้นลวด ธาตุไฟอันแรงกล้าแผ่พลุ่งเข้าสู่ร่างของมือปราบหนุ่มอย่างรุนแรง!!!!

ยอดวิชา "ผลาญธาตุ" ได้ตระเตรียมใช้ออกเช่นกัน!!!!

จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 26 ธ.ค. 47 23:20:20 ]