CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    ยัยหมูพะโล้รมควันกับนายหน้าปลาจวด ตอนที่ 16 ( น้ำแข็ง 0 องศา )

    แสงแดดที่สาดทอกระทบกับผ้าม่านสีขาวของห้อง 613 ปลุกให้หญิงสาวที่นอนอยู่ในห้องลุกงัวเงียขึ้นมา ด้วยท่าทางที่ไม่สดใสนัก ดวงตาสีดำคล้ำเป็นหมีแพนด้า สะท้อนให้เห็นว่าผ่านการถูกหล่อเลี้ยงด้วยสิ่งที่เรียกว่าน้ำตามาตลอดทั้งคืน หญิงสาวพยุงตัวลุกขึ้นมาจากเตียงเดินเข้าไปชำระล้างร่างกายในห้องน้ำ ก่อนที่จะเดินเอื่อยกลับมาจัดกระเป๋าเพื่อกลับไปพักที่หอพักของมหาวิทยาลัยที่ตนพักอาศัยอยู่ บริเวณลำคอของเธอยังมีผ้าก็อตปิดบังบาดแผลอยู่ แต่ก็ไม่ได้เจ็บปวดมากมายนัก ระหว่างนั้นประตูห้องก็เปิดขึ้นพร้อมกับมีเสียงห้าวดังขึ้นเป็นสัญลักษณ์ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาถึง

    " หวัดดี ยัยคนเก่ง ! พร้อมที่จะกลับแล้วยัง " ปฐวีมาด้วยชุดนักศึกษาที่เขารู้สึกว่าไม่ว่าเขาจะใส่ทีไรเขาก็ดูเท่ทุกที

    " เสร็จแล้วย่ะ….นึกว่าจะต้องลากสังขารกลับเองซะแล้ว " หญิงสาวประชดด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก

    " อ้าว….แล้วพ่อเทพบุตรสุดที่รักของแกล่ะเปีย " ปฐวีถามหาสามภพพลางทำท่ามองซ้ายมองขวา

    " ใคร !!! " เสียงของหญิงสาวห้วนขึ้นทันที ทำให้ปฐวีถึงกับแปลกใจ

    " ก็พี่สามภพคู่หมั้นสุดหล่อของแกน่ะสิ " เปียตวัดเสียงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินชื่อนี้

    " อย่าพูดถึงผู้ชายคนนี้อีก ไม่อย่างนั้นแกกับฉันเลิกคบกัน "

    " เฮ้ย !!!!!!!!!!! " ชายหนุ่มร้องลั่นด้วยความตกใจ ก่อนจะถามละล่ำละลักถามต่อ

    " เกิดอะไรขึ้นวะ นี่แกกับพี่ภพโกรธกันเหรอ " ชายหนุ่มหันไปถามหากแต่ก็ต้องเจอสายตาพิฆาตดาวหางที่ทำให้เขาถึงกับกลืนน้ำลายเฮือก เมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของหญิงสาว

    " เออ…ไม่ถามก็ได้…โธ่ ! นี่แกอย่าทำหน้าอย่างนี้สิ….ปะมาส่งกระเป๋ามา…เจ็บแล้วยังไม่เจียมนะแก " ปฐวียื่นมือไปดึงกระเป๋าออกมาจากมือเรียวบางก่อนจะเดินตามหลังหญิงสาวออกไปต้อย ๆ

    + เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย…พี่ภพต้องไปทำอะไรให้ไอ้เปียมันโกรธแน่ ๆ เลย ไม่ได้ ๆ เราต้องจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จ จะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ไม่ได้ +

    ………………………………………………………………………………………………………………

    " มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับพี่ภพ " ปฐวีถามสามภพอย่างคาดคั้น เขามาที่นี่หลังจากที่เขาไปส่งเปียที่หอพักเรียบร้อยแล้ว ซึ่งระหว่างทางเขาได้สังเกตเพื่อนสาวของเขาอยู่ตลอด เขาก็พบว่าเธอมีท่าทีเหม่อลอย ไม่พูดมากอย่างเช่นเคย หากแต่เวลาที่เขาถามเธอก็ตอบเขาได้แต่เพียงไม่กี่คำว่าว่า " เปล่า " หรือ " ไม่มีอะไร " แล้วก็เฉยไป และเมื่อเขาถามถึงสามภพ เธอก็กลายเป็นหญิงสาวแห่งขั้วโลกเหนือ ไม่พูดไม่จา นัยน์ตาแข็ง ไม่เหมือนเปียในยามปกติ นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขารีบแจ้นมาหาสามภพที่บริษัททันที

    " ไปส่งเปียเรียบร้อยแล้วหรือ " สามภพเงยหน้าขึ้นมาหลังจากที่ได้ยินเสียงห้าวคุ้นเคยดังขึ้น ทำให้ปฐวีได้เห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน ใบหน้าคมเข้มวันนี้เต็มไปด้วยหนวดเครารกรุงรัง ขอบตาคล้ำเหมือนหมีแพนด้า หน้าตาสะลึมสะลือคล้ายคนอดนอน

    " มันเกิดอะไรขึ้นครับ " ชายหนุ่มย้ำคำถามเดิม ส่งผลให้จำเลยถอนใจยาวก่อนจะเลี่ยงไม่ตอบคำถาม

    " เปียโกรธพี่มากไหม "

    " ถามได้…..ถ้าไม่มากแล้วผมจะมาหาพี่ที่บริษัทในเวลานี้หรือ " ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงร้อนรน

    " ………"

    " แล้วตกลงเรื่องมันเป็นไงกันแน่ครับ "

    "………."

    " พี่ภพ !!!! " ชายหนุ่มร้องออกมาเมื่อสามภพไม่ยอมตอบคำถาม เอาแต่นั่งเหม่อลอย

    " เอ่อ…. "

    " เอ่ออะไรล่ะครับ พี่รีบ ๆ พูดมาสิ "

    " คือว่า…."

    " พี่ภพ ผมต้องการรู้เรื่องวันนี้นะครับ ไม่ใช่ชาติหน้า " ปฐวีบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเมื่อเห็นว่าสามภพเอาแต่ อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ในขณะที่สามภพถอนหายใจอย่างกับคนตัดสินใจได้

    " พี่เห็นเปียคุยสนุกกับหมอชลชาติ….."

    " แล้วไงครับ " ชายหนุ่มถามต่อทันที

    " พี่ก็เลยหึง "

    " หึง !!! พี่หึงไอ้เปียกับหมอชลเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว " ชายหนุ่มทำท่าอย่างกับจะหงายหลังไปให้ได้

    " ใช่สิ….ก็มันน่านักนี่ " สามภพตาลุกวาวเมื่อนึกถึงภาพภายในห้อง 613 เมื่อวานนี้ แล้วก็สลดลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ถัดไป

    " แค่นี้มันไม่ทำให้เปียโกรธขนาดนี้ได้หรอกนะครับพี่ภพ มันมีอะไรมากกว่านี้ใช่มั้ย "

    " เอ่อ…พี่ก็เลยว่าเปีย….ว่าเปียกับหมอกำลังสวมเขาให้พี่….. "

    " ฮ้า!!!!!!!! โอยตาแล้ว….."

    " แล้วทีนี้ระหว่างที่เปียกำลังโกรธพี่คุณฉัตรวิไลก็โผล่เข้ามา "

    " ฉัตรวิไล….ใครกัน…"

    " เฮ้อ !!!! เขาเป็นเพื่อนสมัยเรียนของพี่….เขาชอบพี่….แล้วเขาก็เป็นอริกับเปีย " ปฐวีพยักหน้าอย่างเข้าใจเรื่องทั้งหมด

    " ฮืมมมม….ผมพอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว…แต่มันอยู่ที่ว่าเราจะทำยังไงเปียถึงจะหายโกรธ "

    " พี่ก็ไม่รู้….ไม่งั้นคงไม่ต้องมานั่งอย่างนี้หรอก " สามภพหน้าเศร้าลงอย่างหมดหนทาง

    " เอ้อ…..เอางี้ก็แล้วกันพี่ " ชายหนุ่มดีดนิ้วเมื่อนึกถึงแผนการณ์ให้เปียหายโกรธสามภพออก จากนั้นทั้งสองหนุ่มก็สุมหัวกัน โดยที่สามภพนั้นตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก หลังจากนั้น 10 นาทีทั้งสองหนุ่มก็แยกกันออกไปเตรียมตัวปฏิบัติการด้วยความมั่นใจว่าจะสำเร็จอย่างแน่นอน

    ………………………………………………………………………………………………………………

    บริเวณร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาแห่งนี้ ในเวลาพระอาทิตย์คล้อยต่ำช่างเป็นภาพที่สวยงามจับใจใครหลาย ๆ คนที่ได้มาเชยชม ความสวยงามของท้องน้ำที่มีประกายระยิบระยับเมื่อต้องกับแสงตะวัน กับบรรยากาศในยามเย็น แสงแดดอ่อน ๆ สายลมพัดเอื่อย ๆ ทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่โต๊ะด้านระเบียงที่ยื่นออกไปในแม่น้ำเพลิดเพลินกับบรรยากาศจนลืมไปว่า เพื่อนชายตัวดีของเธอมาสายไปเกือบ 10 นาทีแล้ว

    เปียมาที่ร้านอาหารแห่งนี้หลังจากที่เธอได้รับโทรศัพท์จากปฐวีว่าจะเลี้ยงอาหารฉลองออกจากโรงพยาบาล โดยนัดวัน เวลา และสถานที่ไว้เรียบร้อย ในตอนแรกเธอบอกปัดไปด้วยเหตุผลว่าเหนื่อย อยากพักผ่อนแต่ก็ทนลูกตื้อของเพื่อนหนุ่มไม่ได้ อีกทั้งได้รับการกำชับมาอย่างดีว่างานนี้ฟรีทำให้คนงกอย่างเธอใช้เวลาตัดสินใจไม่นานเลยก่อนจะตอบรับและออกมาตามนัดในเวลาที่เพื่อนชายของเธอกำหนดเอาไว้

    และเมื่อมาถึงเธอก็ต้องพบกับความประหลาดใจ เมื่อพบว่าร้านอาหารแห่งนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความรัก ความโรแมนติก ไม่น่าจะใช่สถานที่ที่เพื่อนของเธอจะนัดมาได้เลย มันเหมือนกับคู่รักนัดกันมามากกว่า เธอจึงได้แต่ยิ้ม ๆ แล้วคิดว่าเพื่อนชายของเธอคงอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศเท่านั้นเอง

    หญิงสาวอิ่มเอมกับบรรยากาศที่งดงามอย่างผ่อนคลายจากความตึงเครียดที่อยู่ในจิตใจตั้งแต่เมื่อวาน จนไม่ได้รู้สึกเลยว่ามีชายหนุ่มร่างสูงยาวคนหนึ่งมายืนจ้องมองเธอด้วยความหลงใหล ก่อนจะหันกลับไปเรียกกำลังใจจากชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารที่ห่างออกไป

    " เปีย " เสียงห้าวปลุกให้คนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์สะดุ้งสุดตัวก่อนจะหันกลับมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม เมื่อคิดว่าเพื่อนเธอ หากเต่ใบหน้าเปื้อนยิ้มของเธอก็เลือนหายออกไปเมื่อเธอพบว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าหาใช่เพื่อนของเธอไม่ แต่กลับเป็นชายหนุ่มอีกคนที่เธอยังไม่อยากพบเจอ

    " มาทำไม " คำถามแรกหลุดออกไปจากริมฝีปากเรียว พร้อมกับใบหน้าเย็นชาที่เข้ามาแทนที่

    " พี่จะมาทานข้าว " ชายหนุ่มทำหน้าทะเล้น ทั้งที่ในใจนั้นกำลังใจที่เตรียมมาตกไปอยู่ที่ตาตุ่มหมดแล้ว

    " …….." หญิงสาวไม่เอ่ยอะไรออกมาส่งแต่สายตาเย็นชามาแทน

    " เอ่อ…พี่นั่งด้วยนะ " ชายหนุ่มทำเป็นใจดีสู้เสือสาว

    " ไม่!!!!!! "

    " นะนะ ทูนหัว "

    " ไม่!!!!ฉันบอกให้กลับไปไงล่ะ ฉันไม่ให้คุณนั่งด้วย "หญิงสาวตวาดเสียงดัง

    " พี่ไม่กลับ เปียจะให้พี่ทำยังไงเปียถึงจะหายโกรธพี่ " ชายหนุ่มบอกออกมาอย่างทนไม่ได้เมื่อเห็นว่าเธอจะไม่ยอมยกโทษให้เขา ทั้งที่เห็นเขาอย่างนี้เธอก็น่าจะรู้ว่าเขามาง้อเธออย่างเต็มที่

    "………" หญิงสาวไม่ตอบอะไรออกมา หากแต่ดวงตาของเธอเริ่มคลอด้วยน้ำใส ๆ

    " เปียจะให้พี่ทรมานจนตายไปเลยหรือไง….เปีย….พี่ขอโทษ….พี่หึงเปีย…พี่ว่าเปียแรงเกินไป…เปียยกโทษให้พี่ได้ไหม " ชายหนุ่มสบตาเว้าวอนหญิงสาวที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงนั้น

    "…….."

    " เปียพูดอะไรทีสิ พี่รู้ว่าพี่ทำให้เปียเสียใจ….แต่พี่ก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าเปียเลย…อาจจะมากว่าด้วยซ้ำไป…เปียรู้ไหมว่าการทำให้คนที่เรารักเสียใจน่ะมันเหมือนกับเข็มที่ทิ่มแทงเราเป็นร้อยเป็นพันเล่มเลย…"

    " กลับไปซะ " หญิงสาวเอ่ยคำแรกขึ้นหลังจากที่นิ่งเงียบฟังมานาน

    จากคุณ : ทรายสีชมพู - [ 27 ธ.ค. 47 17:20:37 A:203.156.50.73 X: ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป