ความคิดเห็นที่ 1              เรือขนาดสิบคนนั่งจำนวนมากถูกใช้ลำเลียงทหารหลายพันคนจากชายฝั่งแอสวิ่นข้ามปากแม่น้ำคนาคงที่กว้างใหญ่  เรือลำน้อยโต้คลื่นน้ำขึ้นลงที่มีอยู่ตลอดเวลาแต่การเดินทางยังคงมุ่งมั่นไม่เปลี่ยนแปลง  กษัตริย์หนุ่มยืนที่หัวเรือลำที่นำหน้ากองเรือทั้งหมดด้วยใจระทึก  วันนี้เองที่พระองค์เฝ้ารอมาทุกคืนวัน                  นับแต่วันที่พระองค์ต้องหลบหนีออกจากอิทีกริสจนถึงวันที่พระองค์เหยียบผืนแผ่นดินแอสวิ่นนั้นกินเวลาถึงสิบห้าปี  แต่ในที่สุดการรอคอยของพะรองค์กำลังจะสิ้นสุดลงเมื่อศัตรูคนสำคัญตอนนี้รอคอยสะสางความค้นที่มีทั้งหมดอยู่บนเกาะเบื้องหน้า                  “ขึ้นฝั่ง”   แม่ทัพนายกองทั้งหลายรีบสั่งให้ทหารในเรือของตนขึ้นสู่เกาะธีรานเพื่อรวมพลจัด  กำลัง  ทหารราบจำนวนมากกระโดดลงจากเรือลำเลียงวิ่งเข้าจัดแถวหน้ากระดานเพื่อเคลื่อนที่ขึ้นสู่เนินริมแม่น้ำก่อนจะมุ่งหน้าไปยังใจกลางเกาะซึ่งศัตรูจนตรอกอยู่ห่างไปราว  60  เส้น                   เสียงฝีเท้าที่ก้าวย่างอย่างพร้อมเพรียงดังกึงก้องคลอไปกับเสียงกลองศึกที่รัวย่ำไม่หยุดปลุกขวัญให้กองทหารไล่ล่ารู้สึกฮึกเหิมในการเตรียมกวาดล้างศัตรู  แถวทหารยาวเหยียดบ่งบอกจำนวนที่เป็นต่อหลายสิบเท่าเคลื่อนที่อย่างเร็วเตรียมตัวเข้าประจัญบาน                  กษัตริย์หนุ่มนำหน้ากองทัพของพระองค์แม้อาการบาดเจ็บจากการต่อสู้กับจอมพลโสคาราสยังไม่จางหาย  ในขณะที่ขุนพลคู่ใจทั้งหลายขนาบข้างซ้ายขวาไม่ห่างทั้งไดนาดูร์  วรินิส  เนเฟรูและทาทาเน่น  ส่วนดยุคฮาร์มาคิสและดยุคคาเพร่าได้รับมอบหมายให้ดูแลความสงบในแอสวิ่น                  เพียงไม่นานเท่าไรภาพวิหารหินโบราณซึ่งอยู่ใจกลางเกาะก็เผยโฉมให้เห็นพร้อมกับแถวทหารเพียงเล็กน้อยที่เตรียมพร้อมรบอยู่ด้านหน้า  ด้านในวิหารหินสามารถสังเกตเห็นหญิงสาว 3 คนยืนอยู่ด้านหลังของจอมทัพของศัตรู  กษัตริย์อาเรสนั่นเอง                  เมื่อกองทัพของโอเดนัสหยุดฝีเท้าพร้อมกับจัดทัพให้เป็นระเบียบดาบในมือก็ถูกชักขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวประจัญบาน  กษัตริย์เฮอร์มีซิสเองก็ชักดาบคาคายขึ้นมาไว้ในมือพรางกวัดแกว่งพร้อมกับเข่นเขี้ยวเมื่อเห็นศัตรูผู้สังหารบิดาอยู่ข้างหน้า                 “บุก”  โดยไม่ต้องพูดจาอันใดกษัตริย์หนุ่มก็ออกคำสั่งให้ทหารของตนเข้าโจมตีทันที                  ทหารราวสองพันเคลื่อนที่เข้าสู่วิหารหินขณะที่ผู้ตั้งรับหลายคนยืนตัวสั่นงันงกและแม้จะมีทหารอีกหลายคนที่เชิดอกชูคอด้วยเกียรติศักดิ์ศรีขยับดาบเข้าต่อกรกับข้าศึกโดยไม่กลัวตายแต่ทหารอีกหลายสิบก็ตัดสินใจทิ้งอาวุธและวิ่งหนีไม่คิดชีวิต                “สู้ตาย!”  กษัตริย์อาเรสกระโดดลงจากพื้นวิหารแล้ววิ่งเข้าหาศัตรูโดยมีเป้าหมายอยู่ที่กษัตริย์คู่แข่ง                  พระองค์วิ่งสุดกำลังพรางหลบหลีกทหารที่พุ่งเข้าหาพระองค์ในขณะที่ครั้งใดไม่อาจหลบได้พ้นพระองค์ก็ตวัดดาบเข้าบั่นชีวิตของข้าศึกได้อย่างไม่ยากเย็น  แม้จะตกอยู่ในสภาพเสือลำบากแต่กษัตริย์ผู้ชำนาญศึกเช่นพระองค์ก็ยังคงเปี่ยมไปด้วยฝีมือดาบมากพอที่จะกำจัดทหารราบได้โดยไม่ลำบาก                กษัตริย์เฮอร์มีซิสเองก็เช่นกันพระองค์วิ่งหลบหลีกฝูงทหารที่อยู่เบื้องหน้าเพื่อมุ่งตรงไปยังบุคคลซึ่งพระองค์เคียดแค้นมากที่สุด  ดาบคาคายกวัดแกว่งอย่างคะนองเมื่อศัตรูพุ่งเข้ามาใกล้ทุกขณะ  แม้กษัตริย์เฮอร์มีซิสจะยังคงมีอาการบาดเจ็บจนทำให้เคลื่อนไหวลำบากแต่กษัตริย์อาเรสก็เหนื่อยอ่อนมาตลอดสองวันจนเต็มไปด้วยความอ่อนล้าทำให้ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ                 แล้วในที่สุดดาบของสองจอมกษัตริย์ก็ปะทะกันเป็นครั้งแรกนับแต่สงครามครั้งนี้อุบัติขึ้น  ทั้งสองพระองค์จัดเป็นขุนทหารผู้ชำนาญการใช้ดาบเป็นอย่างยิ่งจนทำให้การต่อสู่ของทั้งสองฝ่ายถือว่าสูสีกันเป็นอย่างมาก                   กษัตริย์ผมทองฉวยโอกาสเข้าจู่โจมก่อนเมื่อตนเองกระโจนเข้าหาศัตรูแล้วเสียบดาบหมายจะฝังมันลงที่ศีรษะของข้าศึก  แต่ฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ยอมเสียทีในการโจมตีครั้งนี้เมื่อสามารถตวัดดาบของตนขึ้นมาปัดปลายดาบที่พุ่งเข้ามาจนฝ่ายจู่โจมต้องถอยกระเด็นออกไป                  เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเสียหลักกษัตริย์เฮอร์มีซิสก็ไม่รอช้าที่จะวาดดาบเข้าใส่ร่างที่เสถลาหวังจะบั่นร่างกำยำนั้นอกเป็นสองท่อน  แต่ก่อนที่ดาบคาคายจะสัมผัสกับเกราะสีทองดาบเล่มใหญ่ก็ถูกนำมาขวางวิถีโจมตีที่ดุดันนั้นได้อย่างทันท่วงที                  หลังจากตั้งรับกสนโจมตีของอีกฝ่ายได้กษัตริย์อาเรสก็โจมตีกลับเช่นกัน  พระองค์เหวี่ยงดาบเรี่ยไล้คมอาวุธของศัตรูพุ่งเข้าใส่คู่ต่อกรที่อยู่ใกล้จนสามารถรู้สึกถึงลมหายใจของอีกฝ่ายได้  กษัตริย์เฮอร์มีซิสเห็นเช่นนั้นก็ตัดสินใจดึงดาบของตนกลับเข้ามาและรับการโจมตีได้โดยไม่พลาดพลัง  จนดาบทั้งสองประสานกันอย่างแรงและกลายเป็นการประลองกำลังของทั้งสองฝ่ายไปในที่สุด                 “วันนี้ข้าจะเด็ดหัวเจ้าเช่นเดียวกับที่เคยทำกับบิดาเจ้า”  กษัตริย์อาเรสข:-)ทึ่งใส่อีกฝ่าย                 “เก็บคำพูดของเจ้าไว้คุยกับยมบาลเถอะ”  กษัตริย์เฮอร์มีซิสเข่นเขี้ยวราวกับจะฉีกเลือดเนื้อของคู่ต่อสู้ออกดื่มกิน จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 28 ธ.ค. 47 20:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2               เมื่อการประลองกำลังของทั้งสองฝ่ายยืดเยื้อไปแต่ยังคงไม่สามารถตัดสินผู้แพ้ชนะได้ในที่สุดทั้งสองก็กระโจนถอยหลังพร้อมกับผละดาบออกจากกันเพื่อเตรียมเข้าห่ำหั่นกันใหม่  ทหารเกราะน้ำเงินคนหนึ่งฉวยโอกาสพุ่งเข้าใส่กษัตริย์อาเรสที่เพิ่งแยกจากการปะทะจากคู่ต่อกรหมายจะเอาความดีความชอบ  แต่สิ่งที่ทหารผู้โชคร้ายได้รับก็คือคมดาบที่สัมผัสคอซึ่งขณะนี้ไร้ศีรษะต่อติดอยู่อีกต่อไป                  กษัตริย์หนุ่มเหวี่ยงดาบซ้ายขวาแล้วขยับเท้าเข้าหาอีกฝ่ายเมื่อศัตรูกำลังเอี้ยวตัวสังหารทหารของพระองค์  เมื่อหันมาเห็นคู่ต่อสู้จู่โจมใกล้เข้ามากษัตริย์ผมทองก็ตัดสินใจพุ่งดาบสวนเข้าใส่ศัตรูแทนที่จะถอยหนี                  เสียงปะทะกันของดาบทั้งสองดังต่อเนื่องเมื่อทั้งคู่กลับเข้าสู้การต่อสู้ที่ดุเดือดเช่นนั้นอีกพักใหญ่จนร่างกายของจอมทัพทั้งสองฝ่ายเริ่มอ่อนล้า  แขนทั้งสองข้างเริ่มรู้สึกชาราวกับไร้สิ้นพลังแม้แต่จะยกดาบในมือขึ้นมาเข่นฆ่ากันต่อไป  ลมหายใจหอบแรงขึ้นทุกขณะโดยเฉพาะอย่างยิ่งกษัริย์อาเรสที่เริ่มรู้สึกหายใจขัดไม่สะดวก                   หลังจากพักรบไปชั่วขณะทั้งสองก็กัดฟันกวัดแกว่งดาบเข้าใส่กันอีกครั้งราวกับโกรธเคืองกันมานับพันชาติ  กษัตริย์หนุ่มฟาดดาบเข้ากลางศีรษะเพื่อหวังจะผ่าหัวของกษัตริย์อาเรสให้แยกออกแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อดาบของศัตรูตัวฉกาจเข้ามาเป็นอุปสรรค  เมื่อดึงตัวหลบวิถีการโจมตีได้กษัตริย์อาเรสก็เสือกดาบเข้าใส่ลิ้นปี่ของอีกฝ่ายแต่ก็ต้องล้มเหลวเมื่อดาบคาคายเหวี่ยงตวัดดาบของพระองค์ออกไปแล้วกษัตริย์เฮอร์มีซิสก็เอี่ยวตัวไปด้านขวาพร้อมกับสวนด้วยศอกซ้ายเข้าที่ใบหน้างามของกษัตร์อาเรสอย่างจัง                 กษัตริย์อาเรสยกมือขึ้นปาดเลือดที่ไหลจากหางตาข้างขวาซึ่งเกิดแผลฉกรรจ์จากคมศอกของศัตรู  ความโกรธกริ้วทวีเพิ่มขึ้นทันทีจนพระองค์ไม่อาจห้ามตัวเองให้วาดดาบเข้าหาข้าศึกอย่างไม่สนใจสิ่งใด  เพียงในพริบตากษัตริย์เฮอร์มีซิสก็ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ตั้งรับอย่างช่วยไม่ได้                    เพลงดาบที่หนักหน่วงนับสิบครั้งจู่โจมอย่างต่อเนื่องจนพระองค์ต้องถอยร่นอย่างไม่มีทางเลือกแต่จนแล้วจนรอดฝ่ายตรงข้ามก็ยังไม่สามารถทำอะไรพระองค์ได้   กษัตริย์อาเรสเหวี่ยงดาบเข้าที่ลำคอระหงอย่างเต็มแรงแต่อีกฝ่ายก็นำดาบเข้ามาเป็นเกราะกำบังรักษาชีวิตของตนได้พระองค์จึงตัดสินใจยกเท้าขึ้นถีบอีกฝ่ายจะกระเด็นล้มกลิ้งไป                  กษัตริย์เฮอร์มีซิสล้มลุกคลุกคลานก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพบคมดาบที่ฟาดผ่านกายอย่างเร็วจนดึงตัวหลบเกือบไม่ทัน  แผลจากคมดาบที่แขนซ้ายเริ่มมีโลหิตไหลซึมอย่างช้า ๆ เมื่อพระองค์ก้มลงไปมอง  ตอนนี้ไดนาดูร์ก็กระโดดขวางหน้าเข้าสู่การต่อสู้หมายจะช่วยจ้าวเหนือหัวผู้เป็นสหายสนิท                  “ไม่ต้องท่านพี่!  นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างข้ากับมันเท่านั้น”  กษัตริย์หนุ่มร้องห้ามทันที แม้จะรู้สึกเป็นห่วงแต่ไดนาดูร์ก็จำยอมเพราะรู้ว่านี่คือสิ่งที่พระองค์ปรารถนามากที่สุด                       การต่อสู้หน้าวิหารหินเริ่มสงบลงเมื่อทหารจักรวรรดิเทพหร่อยหรอจนเกือบไม่เหลือและในที่สุดการต่อสู้ทั้งหมดก็ยุติลง  ทหารทั้งหลายเข้าล้อมวิหารหินซึ่งเจ้าหญิงฮีเคทยืนสงบนิ่งอยู่กับนางกำนัลทั้งสองซึ่งสั่นเทาด้วยความกลัวและส่วนที่เหลือก็ล้อมวงมองดูการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของสงครามครั้งนี้                  กษัตริย์อาเรสรู้ว่าตนตกอยู่ในฐานะจนตรอก  ทหารติดตามของพระองค์พลีชีพจนสิ้นและแม้จะเอาชนะกษัตริย์ของศัตรูได้ก็คงจะเอาชีวิตไม่รอด  แต่ถึงอย่างไรพระองค์ก็ห้าวหาญพอที่จะยอมรับสิ่งนี้และคงจะดีกว่าหากพระองค์สามารถปลิดชีวิตคู่ต่อสู้ได้เช่นกัน                  ดาบของพระองค์จึงถูกใช้เพื่อหวังจะสังหารกษัตริย์เฮอร์มีซิสอีกครั้งแม้พระองค์จะรู้สึกเหนื่อยจนหายใจถี่รัว  แต่ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามเองก็จะไม่ยอมให้พระองค์ทำได้ดังประสงค์เมื่อดึงตัวหลบหลีกและสวนมาเป็นครั้งคราว                  กษัตริย์เฮอร์มีซิสกระโดดหมุนตัวเมื่อเหวี่ยงดาบเข้าใส่คู่ต่อสู้เพื่อเพิ่มความแรงของดาบจนอีกฝ่ายถอยกระเด็นไปหลังจากเป็นฝ่ายรุกอยู่นาน  พระองค์จึงได้โอกาสบุกเข้าใส่เขาบางดาบคาคายถูกเหวี่ยงเหนือศีรษะแล้วตวัดเข้าใส่ร่างที่เอียงล้มและแม้ผู้ถูกจู่โจมจะดึงตัวหลบได้ทันแต่ก็ได้รับบาดเจ็บที่บริเวณหน้าทองเป็นแผลใหญ่                  กษัตริย์เฮอร์มีซิสตัดสินใจจู่โจมอย่างต่อเนื่องเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัวพระองค์จึงเหวียงดาบเข้าไปหาศัตรูที่ล้มกลิ้งอยู่ที่พื้นแต่การโจมตีครั้งนี้ก็ไม่สำเร็จผลเมื่อกษัตริย์อาเรสม้วนตัวหลบและใช้เท้ายันพระองค์จนกระเด็นไปพร้อมกับพุ่งเข้าหาโดยทันที                  แม้ดาบของกษัตริย์อาเรสจะฟันชุดเกราะด้านหน้าของกษัตริย์เฮอร์มีซิสขาดวิ่นแต่ก็ลดแรงจู่โจมลงไปมากจนทำให้บาดแผลที่เกิดบริเวณหน้าอกของกษัตริย์เฮอร์มีซิสไม่ลึกมากนัก  จอมทัพทั้งสองนั่งคุกเข้ามองกันด้วยความอ่อนล้าเพื่อหยุดพักอีกครั้ง                  ทั้งคู่มองกันด้วยสายตาอาฆาตแค้นอย่างที่สุดแม้จะอ่อนเพลียไปทั้งกายใจ  แต่ถึงจะรู้สึกเหนื่อยอ่อนเพียงไหนทั้งสองก็ตัดสินใจรวบรวมแรงเข้าฆ่าฟันกันอีกครั้งเพื่อเผด็จศึกให้เด็ดขาด  กษัตริย์อาเรสเสือกดาบขณะวิ่งเข้าหากษัตริย์เฮอร์มีซิสที่หมุนตัวหลบจนดาบแฉลบปาดหลังของพระองค์เกิดรอยแผลยาวแต่ดาบคาคายก็ตวัดเข้าที่ใบหน้าของกษัตริย์อาเรสเมื่อหมุนตัวกลับเข้ามาพบข้าศึกอีกครั้ง                      กษัตริย์อาเรสกระเด็นไปนอนหายใจรวยรินที่พื้นของวิหารโบราณพร้อมกับบาดแผลลากยาวจากหน้าอกไปจนถึงหน้าท้อง  เลือดจำนวนมากเริ่มไหลรินอย่างน่าวิตกจากบาดแผลใหม่สดขณะที่ใบหน้างดงามราวกับเทพของพระองค์ก็ต้องมีริ้วรอยของคมดาบศัตรูเช่นกัน                  แม้ฝ่ายตรงข้ามจะล้มกายนอนหมดสภาพอยู่ต่อหน้าแต่กษัตริย์เฮอร์มีซิสเองก็บาดเจ็บมิใช่น้อยจนไม่อาจตัดศีรษะของศัตรูคนสำคัญได้  พระองค์นั่งคุกเข้าขณะที่เนเฟรูรีบวิ่งเข้าไปประคองชายคนรักพร้อมกับฉีกผ้าคลุมของตนเพื่อซับโลหิตที่ไหลท่วมร่างของพระองค์อยู่เวลานี้                  นางกำนัลทั้งสองกรีดร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นนักรบคนสุดท้ายของพวกตนกระเด็นมาล้มลงต่อหน้า  เจ้าหญิงฮีเคทมองดูจ้าวเหนือหัวของตนด้วยความตระหนกเพราะพระองค์เองก็ไม่เคยคาดคิดว่านักรบผู้ยิ่งใหญ่เช่นกษัตริย์อาเรสจะพ่ายแพ้แก่ศัตรู  แต่ถึงกระนั้นท่าทีเฉยชาของพระองค์ก็ไม่ได้แปรเปลี่ยนไป                  พระองค์ละสายตาจากจอมทัพฮัลท์ฮาเว่นแล้วเงยหน้าขึ้นมองกษัตริย์เฮอร์มีซิสที่นั่งอยู่ข้างเนเฟรู  เขาคือคนที่สังหารเจ้าชายไฮเคสสามีของพระองค์ส่วนนางคือคนที่บั่นศีรษะลูซิเฟสน้องชายสุดที่รัก  วันนี้ช่างเป็นโอกาสดีที่ศัตรูของพระองค์ได้มาอยู่รวมกันเปิดโอกาสให้พระองค์แก้แค้นในคราวเดียว                   เจ้าหญิงฮีเคทจึงแสยะยิ้มด้วยความยินดีอันนำพาความประหลาดใจให้แก่ทหารทั้งหลายซึ่งอยู่ในบริเวณนั้นที่ได้พบเห็น  และเมื่อพระองค์ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาระดับหน้าอกพร้อมกับผายมือออกก็ยิ่งสร้างความพิศวงให้กับทุกคนยกเว้นเพียงแต่ไดนาดูร์เท่านั้นที่ล่วงรู้ว่านางกำลังจะทำสิ่งใด                              ***************************************** จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 28 ธ.ค. 47 20:26:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3                ข่าวการเอาชนะที่แอสวิ่นนำพาความยินดีมาสู่ปราสาทคามาลาตให้แก่ทุกคนหลังจากที่ม้าเร็วนำเอาข่าวอันน่ายินดีมาจากแดนไกล  ทั้งราชินีซีรินและดยุคเดคูต่างมีความปิติยินดีในการที่กษัตริย์เฮอร์มีซิสสามารถล้างแค้นให้แก่บิดาได้สำเร็จ  ในขณะที่เสนาโซลอนโด้และจอมพลแอโนตก็ปรีดาที่สงครามครั้งนี้ใกล้จะจบลงเช่นเดียวกับชาวเมืองทั่วไปที่ได้รับทราบข่าว                   ความลำบากยากเข็นในยุคสงครามที่ยาวนานหลายสิบปีนำพาความเดือนร้อนให้แก่ชาวบ้านทุกมุมเมืองทั้งส่วนที่ตกอยู่ในสมรภูมิหรือแม้แต่ผู้ที่อยู่ห่างไกลจนการศึกเป็นเพียงจินตนการเท่านั้น  ความรู้สึกที่สงครามใกล้ยุติลงนั้นช่างน่าปราบปลืมไปทั่วดินแดนเพราะต่อไปนี้ทั้งคนและเสบียงจะไม่ถูกเกณฑ์ไปใช้ในการทำสงครามอีกแล้ว                  เห็นจะมีเพียงก็แต่ไซค์เท่านั้นที่ยังคงไม่แสดงความปิติกับข่าวการยึดแอสวิ่นมาได้เนื่องจากกษัตริย์อาเรสยังคงหลบหนีอยุ่  ซึ่งนั่นก็หมายความว่าชายคนที่นางหลงรักมาทั้งชีวิตแม้เขาจะไม่เคยแสดงทีท่าว่าสนใจนางเลยแม้แต่น้อยจะต้องไล่ลาต่อไปเป็นแน่  และต่อให้อีกฝ่ายจะมีกำลังเหลือน้อยเพียงใดแต่กษัตริย์อาเรสก็เป็นผู้มีฝีมือในเชิงดาบอันตรายต่าง ๆ ย่อมเกิดขึ้นได้แม้กระทั่งชีวิตของเขา                 นางจึงได้แต่ยืนนิ่งด้วยความกังวลที่ระเบียงทางเดินในปราสาทคามาลาตโดยไม่รู้ว่าเสนาโซลอนโด้บิดาของตนมายืนอยู่ด้านหลัง                   “กำลังเป็นห่วงองค์กษัตริย์อยู่หรือ”  ผู้เป็นบิดาเอ่ยถาม                   ไซค์สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามจากด้านหลัง  “ก็ด้วยค่ะท่านพ่อ”                   “แล้วเจ้าเป็นห่วงอะไรอย่างอื่นอีกหรือ”  เสนาโซลอนโด้ขมวดคิ้ว                    “เออ..คือ...ลูกเห็นว่ากษัตริย์อาเรสยังคงเก่งพอที่จะทำร้ายทุกคนได้”                     “นั่นก็คือเจ้าห่วงพระองค์นั่นแหละใช่ไหม”  ไซค์นิ่งเงียบไม่ตอบ  “พ่อรู้ว่าลูกแอบรักพระองค์มานานแต่อยากให้เจ้าทำใจเพราะพระองค์ตัดสินใจเลือกเนเฟรูไปแล้ว”                  ไซค์ยังคงนิ่งเงียบและรู้สึกลำบากใจที่บิดาไม่เข้าใจจิตใจของตนได้อย่างแท้จริง  “ค่ะท่านพ่อ”                          *********************************************** จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 28 ธ.ค. 47 20:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4               เมื่อมั่นใจว่าเจ้าหญิงฮีเคทกำลังทำอะไรไดนาดุร์ก็หันไปมองหน้าของกษัตริย์เฮอร์มีซิสซึ่งนั่งสิ้นเรี่ยวแรงอยู่ที่พื้น  แล้วกวาดตามองดูทหารทั้งหมดที่ล้อมวงอยู่จำนวนมากอย่างลำบากใจขณะที่เจ้าหญิงฮีเคทเริ่มเปล่งเสียงพึมพำออกจากปากจนทหารหลายคนได้ยิน                  ในช่วงเวลาที่แสนสั้นสำหรับไดนาดูร์จึงเป็นช่วงที่เขาต้องตัดสินใจถึงภาระอันยิ่งใหญ่  การตัดสินใจครั้งนี้ย่อมหมายถึงชีวิตของทหารจำนวนมากร่วมถึงสหายของเขาทั้งทาทาเน่น  วรินิส  เนเฟรูรวมถึงสหายสนิทแต่วัยเยาว์อย่างกษัตริย์เฮอร์มีซิส                     ในชั่วเวลาเพียงอึดใจเขาก็ไม่รอช้าให้เวลาเดินไปอย่างเปล่าประโยชน์เพราะนั่นอาจทำให้ทุกอย่างสายเกินไปเขาจึงวาดแขนทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกับร่ายเวทย์ที่ได้รับถ่ายทอดจากสังฆราชพลาต้าผู้เป็นอาจารย์ของตน                    ลำแสงสีแดงเริ่มก่อตัวขึ้นที่ฝ่ามือของเจ้าหญิงฮีเคททีละช้า ๆ ก่อนจะเริ่มก่อตัวเป็นขนาดที่ใหญ่ขึ้นจนทหารทั้งหลายเริ่มมองเห็น  ทหารโอเดนัสที่เคยปิดล้อมวิหารเริ่มรู้สึกถึงอันตรายที่กำลังเกิดขึ้นจนถอยห่างออกมาราวกับนัดกันไว้  แต่ทหารคนหนึ่งตัดสินใจวิ่งชูดาบเข้าไปหมายจะปลิดชีวิตของนางเพื่อยุติสิ่งที่กำลังจะทำ  แต่แล้วสิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเมื่อร่างของทหารคนนั้นไหม้เป็นจุลในพริบตาเมื่อเข้าไปใกล้ร่างของเจ้าหญิงฮีเคท                   ไดนาดูร์รวบรวมสมาธิพร้อมกับร่ายเวทย์ไม่หยุดจนวงพลังสีเขียวก่อตัวขึ้นราวกับพายุที่หมุ่นเวียนไปรอบกายเขา  ในช่วงแห่งความโกลาหลนั้นวงพลังของไดนาดูร์ก็เริ่มขยายตัวออกอย่างเร็วเพื่อแข่งกับดวงพลังของเจ้าหญิงฮีเคทที่ปักหลักอยู่ในวิหารหิน                  ไม่ช้าวงพลังของไดนาดูร์ซึ่งมีพลังเวทย์แข็งแกร่งกว่าก็แซงหน้าดวงพลังของอีกฝ่ายซึ่งสร้างความอุ่นใจให้แก่ทหารส่วนใหญ่ได้  กษัตริย์หนุ่มมองดูสหายสนิทของตนด้วยความสงสัยเพราะพลังเวทย์ที่ทำท่าจะขยายตัวไม่สิ้นสุดนี้พระองค์ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาสามารถทำได้และยิ่งลักษณะของเวทย์ครั้งนี้พระองค์ก็ไม่เคยเห็นเลยแม้จะได้ร่ำเรียนมาด้วยกัน                  ไดนาดูร์ชำเลืองมองอีกฝ่ายที่พยายามเร่งพลังเวทยสู้กับเขาก่อนจะหันไปมองวงพลังพายุสีเขียวใสซึ่งตอนนี้รัศมีของมันกว้างจนครอบคลุมทหารเกือบทั้งหมดทั้งที่ใช้เวลาไม่นาน  ทั้งจอมกษัตริย์สหายของเขารวมถึงแม่ทัพคนอื่น ๆ ตอนนี้ต่างอยู่ใจกลางของวงพลัง  คงเหลือเพียงทหารราวร้อยกว่าคนเท่านั้นที่พลังของเขายังไม่ครอบคลุมไปถึ  งแต่เขาก็จำเป็นต้องตัดสินใจครั้งสำคัญอีกครั้งเมื่อตอนนี้พลังเวทย์ของอีกฝ่ายขยายกว้างครอบคลุมวิหารหินนั้นแล้ว                  เมื่อไดนาดูร์วาดแขนลงเป็นวงกลมลงมาประสานแขนที่หน้าอกตอนนี้วงพลังเวทย์ของเขาก็หมุนเร็วขึ้นอย่างประหลาดจนเกิดลมหมุนภายในหอบพาเอาทั้งคน  ผืนหญ้าและหน้าดินบางส่วนให้ลอยขึ้นในอากาศแล้วหมุนไปมาจนน่าเวียนหัวก่อนที่ภาวะข้างในวงพลังนั้นจะนิ่งสงบเมื่อเขาพนมมือตั้งสติ                     ตอนนี้กษัตริย์เฮอร์มีซิสลอยคว้างอยู่กลางอากาศต่อหน้าเขาพร้อมกับทหารทั้งมวลของพระองค์  ทหารส่วนที่อยู่ด้านนอกจำเป็นต้องถอยห่างออกไปเมื่อกระแสไฟราวฟ้าผ่าปรากฏตัวขึ้นทั่วไปริมสนามพลังเวทย์พร้อมด้วยความฉงน                  “เจ้าทำอะไรไดนาดูร์”  วรินิสถามด้วยความตกใจเมื่อร่างของตนลอยขึ้นจากพื้น                  “นี่คือดีสเพลส  คอสโม    มหาเวทย์เคลื่อนย้ายจักรวาล”                     “ท่านพี่ใช้มันเป็นได้อย่างไร”  กษัตริย์เฮอร์มีซิสถามด้วยความประหลาดใจ                  “ท่านอาจารย์สอนมันให้ข้าเอง”                  “แล้วนี่ท่านกำลังจะทำอะไร”  พระองค์ยังคงยิงคำถามไม่หยุด                  “ข้าไม่มีเวลามาก  นางกำลังใช้  โฮโลคอสท์  เฟรม   มหาเวทย์บรรลัยกัลป์ ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นพวกท่านคงหนีไม่ทัน”                    กษัตริย์อาเรสที่นอนสิ้นเรี่ยวแรงที่พื่นวิหารหินหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินว่าน้องสะใภ้ของตนกำลังจะสังหารศัตรูทั้งหมด  แม้จะแปลกใจที่พระองค์ไม่เคยรู้มาก่อนว่านางสามารถใช้มหาเวทย์ที่เคยถ่ายทอดให้แก่กษัตริย์ชาวฮัลท์ฮาเว่นแต่พระองค์ก็ยินดีที่นางกำลังจะกำจัดศัตรูให้   “ดี  ดี  วันนี้พวกเจ้าต้องตายทั้งหมด”                  ทหารที่อยู่นอกวงพลังเริ่มรู้ว่าตนตกอยู่ในอันตรายและพยายามวิ่งหนีออกให้ห่างจากวิหารหินมากที่สุดจนเหลือเพียงไดนาดูร์เท่านั้นที่ยังคงปักหลักอยู่กับที่   กษัตริย์เฮอร์มีซิสพยายามพุ่งตัวออกจากวงพลังแต่ก็ไม่สามารถทำได้เมื่อกระแสไฟฟ้าที่อยู่รอบ ๆ วงพลังนั้นพุ่งเข้าใส่ร่างบอบช้ำผลักดันให้กระเด็นกลับไป                  “แล้วท่านพี่ล่ะจะทำเช่นไร”  พระองค์ยันกายลุกขึ้นอีกครั้ง                  “หากเราปล่อยนางไปสักวันนางคงเป็นภัยที่ยิ่งใหญ่  ข้าจำเป็นต้องเอาชนะนางให้ได้”                    “แต่ดิสเพลส  คอสโม  ไม่ใช่เวทย์จู่โจมแล้วท่านพี่จะเอาชนะนางได้เช่นไร”                     ไดนาดูร์ยิ้มอย่างใจดีเมื่อมองดูหน้าเพื่อสนิทที่เขารักประดุจน้องชาย  “ท่านอาจารย์มิใช่ใช้ดิสเพลส  คอสโม  ได้เพียงอย่างเดียว   เจ้าลืมโฮลี่  เชนท์มหาเวทย์ของสังฆราชแล้วหรือ”                  “จะบ้าหรือ!!!  ทำเช่นนั้นเท่ากับฆ่าตัวตาย  ศึกเวทย์ที่ดาคานของท่านอาจารย์ท่านก็เห็นตัวอย่างแล้ว”                  “เมื่อมันจำเป็นข้าถูกสั่งให้ใช้มัน  และตอนนี้คงถึงเวลาจำเป็นตามที่ท่านอาจารย์สั่งไว้แล้ว”                  “ไม่ข้าไม่ยอมเช่นนั้นเราต้องไปด้วยกัน”                  “หยุดเสียทีเฮอร์มีซิส  เจ้าโตเกินกว่าจะคร่ำครวญแล้ว”  ไดนาดูร์ตวาดสุดเสียง  “ข้ารักเจ้ามากจนปล่อยให้เจ้าตายที่นี่ไม่ได้และก็ไม่มีเวลาเหลือมากนัก  จงเป็นกษัตริย์ที่ดีเมื่อสงครามยุติลง  จงมีชีวิตอยู่อย่างยิ่งใหญ่  จงให้ประวัติศาสตร์จารึกนามของเจ้าเอาไว้น้องชายสุดที่รักของข้า”  น้ำตาอุ่น ๆ เริ่มไหลรินจากขอบตาของเขา                “ไม่ข้าไม่ต้องการเช่นนี้”  กษัตริย์เฮอร์มีซิสหลั่งน้ำตาอย่างไม่อายใคร                 “หมดเวลาแล้ว  ช้าไปทุกอย่าจะสูญเปล่า”  ไดนาดูร์กล่าวเมื่อดวงพลังเวทย์ของเจ้าหญิงฮีเคทใหญ่ขึ้นทุกขณะและเข้าใกล้เขามาทุกที  “ข้าขอฝากให้เจ้าทำอะไรให้ข้าอยากหนึ่ง   จงบอกไซค์ว่าข้ารักนางมาตลอด  รักโดยไม่หวังอะไรและจะรักนางตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง”                    คำสั่งเสียของไดนาดูร์ทำให้ทุกคนประหลาดใจเพราะไม่คิดว่านักบวชเช่นเขาก็จะหลงรักใครได้คงมีแต่กษัตริย์เฮอร์มีซิสเท่านั้นที่ล่วงรู้สิ่งนี้มาโดยตลอด                 “ไม่..ไม่..”  พระองค์รำพันเมื่อไดนาดูร์ผายมือออกไปด้านข้างแล้ววงพลังของเขาก็หมุนไปรอบ ๆ แต่ภายในกลับนิ่งสงบไร้สิ่งเคลื่อนไหวแม้แต่ลมก็ไม่ไหวติง                  “ดิสเพลส  คอสโม  มหาเวทย์เคลื่อนย้ายจักรวาล”  ไดนาดูร์เปล่งเสียงออกมาสุดกำลังพร้อมกับวงพลังที่บีบตัวเข้าหาใจกลางอย่างรวดเร็ว  เพียงพริบตาสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ในวงพลังของเขาก็หายวับไปสิ้น  “ลาก่อนน้องชายของข้า”                           ***************************************** จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 28 ธ.ค. 47 20:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5              ทหารบนกำแพงเมืองแอสวิ่นต้องประหลาดใจเมื่ออยู่ดี ๆ พื้นที่ว่างทางใต้นอกเมืองก็เกิดลมหมุนขึ้นอย่างกระทันหัน  พื้นดินแหวกออกเป็นวงและเริ่มขยายกว้างขึ้นทุกทีโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด  ไม่ช้ามวลอากาศก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวไสตามมาด้วยประกายไฟที่แล่นไปตามขอบของวงพายุหมุน                 แม้ลมที่พัดออกจากพายุนั้นจะส่งแรงมหาศาลออกมาแต่พายุลูกนั้นกลับไม่เคลื่อนที่ไปไหน  ทหารบนกำแพงเมืองต่างร้องเรียกให้เพื่อนทหารรีบมาดูปรากฎการณ์แปลกประหลาดนี้                   แม่ทัพฟานลีบผู้ได้รับมอบหมายให้เฝ้าระวังกำแพงเมืองก็ได้รับการบอกเรียกให้มาตรวจตราสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นกัน  เมื่อเขาเข้ามาถึงวงพายุนั้นก็หยุดขยายตัวแล้วและเริ่มปรากฏเงาดำกลุ่มใหญ่กลางวงพายุนั้น                  ทันใดนั้นเองภาพของกองทัพในชุดเกราะสีน้ำเงินหลายร้อยคนก็ปรากฏกายออกมา  เมื่อเขามองไปที่ริมด้านหนึ่งก็เห็นจ้าวเหนือหัวของตนอยู่ในนั้นพร้อมกับจอมพลทั้งสามขาดไปก็แต่ไดนาดูร์เท่านั้น  แล้วในที่สุดพายุพิสดารก็ยุติลงและกองทัพทั้งหมดก็ลงสู่พื้นดินที่เป็นหลุมลึกอย่างประหลาด                  “เปิดประตูเมืองไปช่วยองค์กษัตริย์เร็ว”  เขาตระโกนสั่งทหารเบื้องล่างเมื่อเห็นกษัตริย์เฮอร์มีซิสบาดเจ็บสาหัส                  กษัตริย์เฮอร์มีซิสนั่งนิ่งมองไปทางใต้อันเป็นที่ตั้งของเกาะธีรานด้วยตาเหม่อลอย  แม้บาดแผลทั่วกายจะยังมีโลหิตไหลไม่หยุดแต่ความเจ็บปวดทั้งหมดก็ถูกละเลยเมื่อพระองค์ได้แต่เป็นห่วงไดนาดูร์ที่ยังคงอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง  เนเฟรูโอบกอดพระองค์ด้วยความเข้าใจเพราะตอนนี้แม้แต่นางก็ยังต้องหลั่งน้ำตากับสิ่งที่เกิดขึ้น                  “ไดนาดูร์จำเป็นต้องทำหน้าที่ของเขา  พระองค์ไม่สามารถทำอะไรได้”  ทาทาเน่นพยายามพูดปลอบแม้ซุ่มเสียงจะแห้งผาก  ขณะที่วรินิสได้แต่เงยหน้าขึ้นมองฟ้าเพื่อหวังจะหยุดน้ำตาที่เอ่อล้นจนไม่สามารถควบคุมได้                 “ทำไมต้องเป็นเช่นนี้”  พระองค์ตะโกนสุดเสียงแล้วมองดูท้องฟ้าราวกับกล่าวโทษทวยเทพบนสวรรค์  “ทำไมพวกท่านต้องลิขิตเช่นนี้”   ทหารทุกคนที่ได้เห็นต่างรู้สึกเศร้าใจแทนจ้าวเหนือหัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น                   แม่ทัพฟานลีบพร้อมด้วยทหารจำนวนหนึ่งวิ่งออกมาจากในเมืองจนถึงที่ซึ่งองค์กษัตริย์นั่งสิ้นแรงอยู่                  “เชิญพระองค์เข้าเมืองเพื่อรักษาตัวก่อนเถอะพะยะค่ะ”                     “ไม่  ข้าจะอยู่ที่นี่ก่อน”  พระองค์ปฏิเสธฟานลีบทันที                   “ปล่อยพระองค์อยู่ที่นี่เถอะท่านฟานลีบ  พระองค์อยากอยู่ดูการต่อสู้ของไดนาดูร์ก่อนจะกลับเข้าเมือง”  เนเฟรูบอกเหตุผลราวกับรู้ใจของชายคนรัก                  แม้จะยังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ฟานลีบก็พยักหน้าแล้วสั่งให้ทหารไปตามหมอมาเพื่อรักษากษัตริย์เฮอร์มีซิสที่นอกเมืองจนกว่าพระองค์จะยอมกลับเข้าไปข้างใน                             ***************************************** จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 28 ธ.ค. 47 20:32:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6               “ไม่............!”  กษัตริย์อาเรสร้องสุดเสียงเมื่อเห็นกองทัพของศัตรูและกษัตริย์คู่อริหายไปต่อหน้าต่อตา  ส่วนเจ้าหญิงฮีเคทเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามสามารถใช้ดิสเพลส  คอสโมมหาเวทย์เคลื่อนย้ายจักรวาลได้   แม้ความตั้งใจที่จะกำจัดศัตรูทั้งสองไม่อาจเป็นผลเมื่อพวกมันหนีหายไปพระองค์ก็ยังคงร่ายเวทย์ไม่หยุดและหมายจะโจมตีพวกที่เหลือให้สิ้น                 ไดนาดูร์ยืนนิ่งไปชั่วขณะที่ภาพของน้องชายสุดที่รักของเขาหายไปพร้อมกับวงพลังเวทย์ที่เขาสร้างขึ้นมาก่อนจะหันไปมองเจ้าหญิงฮีเคทที่สร้างวงพลังเวทย์สีแดงเพลิงได้ใหญ่อย่างน่ากลัว  เขารู้ในทันทีว่าถึงเวลาวิกฤติที่ต้องร่ายเวทย์เข้าต่อสู้เพราะมิเช่นนั้นก็จะไม่เหลือโอกาสต่อต้านได้อีก                   มือทั้งสองจึงถูกพนมขึ้นที่หน้าอกอีกครั้งเสียงพร่ำเวทย์ดังไปทั่วบริเวณเรื่องทั้งหมดในหัวถูกสลัดทิ้งไปและตั้งสมาธิเพื่อเร่งพลังเวทย์ชั้นสูงของตนเท่านั้น  แล้วรัศมีเวทย์สีทองก็ปรากฏที่ด้านหลังของเขาและเริ่มขยายาตัวอย่างเร็ว  แต่ก็ยังเล็กกว่าดวงพลังเวทย์ของเจ้าหญิงฮีเคทมาก                   แม้จะมีพลังเวทย์ที่กล้าแกร่งกว่าแต่การที่เจ้าหญิงฮีเคทรวบรวมพลังก่อนหน้าเขาและตนเองยังต้องใช้มหาเวทย์ไปครั้งหนึ่งแล้วย่อมทำให้เขาตกอยู่ในฐานะเสียเปรียบ  จึงทำให้ความพยายามที่จะเร่งพลังเวทย์ให้ทัดเทียมของเจ้าหญิงฮีเคทเป็นไปโดยยากลำบาก                  ในที่สุดดวงเวทย์สีแดงสดของเจ้าหญิงฮีเคทก็ยุติลงเมื่อพระองค์สิ้นแรงที่จะส่งพลังออกจากร่างได้อีก  มือทั้งสองข้างจึงผายออกไปด้านข้างแล้วทิ้งลงเรียบลำตัวพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า  ทันใดนั้นดวงพลังมหาเวทย์ก็หดตัวเข้าหาพระองค์จนร่างแบบบางนั้นเปลงรัศมีสีแดงประกายออกมา                   ไดนาดูร์มองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหลังของกษัตริย์อาเรสด้วยความกังวลเพราะเขาอยากจะปล่อยพลังเวทย์ทั้งหมดในกายออกมาเพื่อต่อกรกับเวทย์อันร้ายกาจของเจ้าหญิงฮีเคท  แต่ดูเหมือนนางจะไม่ยอมให้เขาทำเช่นนั้น  ดังนั้นเขาจึงถูกบังคับให้เตรียมโจมตีเช่นกัน                   มือที่ถูกพนมแยกออกจากกันและยกขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วรัศมีสีเหลืองประกายเบื้องหลังก็ลอยขึ้นเหนือศีรษะแล้วคว่ำลงขนานพื้นดินขณะที่ขนาดของวงรัศมีนั้นเริ่มขยายตัวอย่างช้า ๆ                  เจ้าหญิงฮีเคทที่ร่างของนางตอนนี้ราวกับเทพไพรอสไปด้วยรัศมีเปลวเพลิงลืมตาขึ้นและมองมาที่ไดนาดูร์ซึ่งเตรียมโจมตีพระองค์เช่นกันก่อนจะยกมือขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วเปล่าคาถาเวทย์ออกมาสุดเสียง                 “โฮโลคอสท์  เฟลม  มหาเวทย์บรรลัยกัลป์”                    สิ้นเสียงเปล่งเวทย์ของเจ้าหญิงฮีเคทไฟเวทย์ก็ผุดขึ้นจากพื้นดินทีละวง ๆ อย่างต่อเนื่องและขยายกว้างออกไปอย่างรวดเร็วเผาผลาญศัตรูที่ขวางหน้าแม้แต่ผู้ที่สิ้นชีพไปแล้วก็ตาม                   ไดนาดูร์ตัดสินใจใช้มหาเวทย์ของตนทันทีที่เห็นการจู่โจมของอีกฝ่ายเขาจึงผลักมือของตนไปข้างหน้าเข้าหาเจ้าหญิงฮีเคท                     “โฮลี่เชนท์  มหาเวทย์วจนะล้างมาร”                   วงพลังเวทย์เหนือศีรษะของไดนาดูร์ขยายตัวออกอย่างเร็วทำลายทุกสิ่งที่รัศมีเวทย์สีทองนั้นเคลื่อนที่ผ่าน                   มหาเวทย์ทั้งสองตรงเข้ากวาดล้างพื้นที่ว่างซึ่งอยู่ระหว่างทั้งสองฝ่ายจนซากศพของทหารหลายร้อยถูกมหาเวทย์ทั้งสองทำลายจนสิ้น  กษัตริย์อาเรสยังคงหัวเราะไม่หยุดแม้จะเห็นวงรัศมีพลังเวทย์ของไดนาดูร์ใกล้เข้ามา                  “ตูม!!!”  เสียงระเบิดดังกัมปนาทเมื่อมหาเวทย์ทั้งสองตรงเข้าปะทะกันอย่างแรง  พื้นดินบริเวณนั้นถล่มลงในทันทีก่อให้เกิดฝุ่นผงจำนวนมากตลบไปทั่ว                    เจ้าหญิงฮีเคทเห็นเช่นนั้นก็ตัดสินใจปล่อยพลังเวทย์ของตนออกไปอีกครั้งเพื่อส่งเวทย์เข้าทำลายล้างศัตรู  “โฮโลคอสท์  เฟลม”  คลื่นไฟเวทย์พุ่งออกไปอีกครั้งทั้งที่พลังเวทย์ครั้งแรกยังคงปล่อยพลังออกมาไม่สิ้นสุดหลังจากการปะทะกัน                  “โฮลี่  เชนท์”  ไดนาดูร์ตัดสินใจทำเช่นเดียวกันแม้จะรู้ว่าการทำเช่นนี้เป็นการเกินพลังของตนแต่เขาก็ไม่อาจยอมให้เวทย์ของศัตรูมีกำลังเหนือกว่าเพราะนั่นก็หมายถึงความพ่ายแพ้ศึกมหาเวทย์ครั้งนี้                  รัศมีพลังเวทย์สีทองตรงเข้าปะทะกับคลื่นไฟบริเวณเดิมอีกครั้งด้วยความรุนแรงเหลือคณานับเพราะพลังแห่งการปะทะครั้งแรกยังคงไหลเวียนในอากาศต่อสู้ผลักดันกันอยู่  นี่จึงเป็นการเสริมแรงให้แก่มหาเวทย์ที่ร้ายกาจทั้งสอง  แผ่นดินที่ถล่มเมื่อสักครู่ถูกความรุนแรงของมหาเวทย์ผลักดันจนลอยขึ้นสู่เบื้องบนราวกับม่านดิน                  แนวของการปะทะเริ่มกว้างออกไปทุกขณะเมื่อเวทย์ทั้งสองเคลื่อนที่เข้าใส่กันอย่างไม่ยอมยุติ  แนวการปะทะเริ่มถล่มพื้นดินเบื้องล่างให้แหลกเหลวเป็นหลุมลึกและรื้อถอนทุกสิ่งที่อยู่ใกล้เคียงแล้วดูดเข้าหาคลื่นพลังที่ปะทะกันอยู่นั้น                 แล้วสิ่งที่เคยเกิดขึ้นที่ช่องแคบดาคานก็อุบัติขึ้นเมื่อการปะทะกันของมหาเวทย์ทั้งสองยุติลงโดยที่การต่อสู้ผลักดันแปรเปลี่ยนเป็นดูดพลังของอีกฝ่ายเข้าหาตน  แนวการปะทะที่น่าจะขยายออกไปเริ่มหยุดลงและจำกัดวงเข้ามาทุกขณะ  ก่อนที่พลังเวทย์ที่รุนแรงทั้งสองจะหลอมตัวเป็นก้อนพลังเวทย์ที่ขยายตัวมหึมาและยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเมื่อก้อนพลังเวทย์นั้นคงมีสายเวทย์ทั้งสองสียืดยาวออกมาเป็นเส้นทางดูดพลังเวทย์ทั้งสองฝ่าย                   สีสรรสวยงามของก้อนพลังเวทย์ที่ร้ายกาจนั้นเปล่งประกายงดงามแต่แฝ้งความน่ากลัวเอาไว้  เมื่อก้อนพลังเวทย์ดูดกลืนพลังเวทย์ในบริเวณนั้นจนหมดขนาดของมันก็ยุติลงแล้วทันใดนั้นเองก้อนพลังเวทย์ก็ยุบตัวลงอย่างรวดเร็วและเหลือขนาดเพียงกำมือในพริบตา                  ในช่วงเวลาที่ทั้งเจ้าหญิงฮีเคทและกษัตริย์อาเรสมองดูก้อนพลังเวทย์ที่สวยงามอย่างสงสัย  ไดนาดูร์ก็เริ่มรู้ชะตากรรมของตนที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่นานด้วยความสงบ                  “ลาก่อนไซค์  สุดที่รักของข้า”                  สิ้นคำรำพันก้อนพลังเวทย์นั้นก็ระเบิดอย่างแรงและส่งแรงทำลายล้างมหาศาลออกมาจากศูนย์กลาง  วิหารหินถูกถอนขึ้นจากพื้นดินแถบจะทันทีแต่ยังไม่ทันที่มันจะลอยหลุดไปทุกชิ้นส่วนก็ละลายหายไปด้วยแรงของมหาเวทย์พร้อมกับร่างของผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้น                     ไดนาดูร์เฝ้ามองแรงระเบิดของก้อนพลังเวทย์ที่พุ่งเข้ามาหาตนด้วยอาการนิ่งสงบรอรับการมาของมันอย่างไม่หวั่นเกรง  เมื่อพลังเวทย์ทำลายล้างนั้นเคลื่อนที่มาถึงนักเวทย์เขาร่างกายกำยำเกินนักเวทย์ทั่วไปก็เป็นจุลในทันที                      นั่นคือลมหายใจสุดท้ายของผู้ที่สามารถใช้มหาเวทย์ทั้งเจ็ดได้ซึ่งสิ้นสูญไปพร้อมกับเกาะธีรานแหล่งกำเนิดของเผ่าพันธุ์ฮัลท์ฮาเว่นที่กำลังจมลงสู่ก้นทะเลไปพร้อม ๆ กัน   จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 28 ธ.ค. 47 20:34:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ลิงค์ครับ   ตัดแค่บทที่ 15  แล้วกัน  มันชักยาวแล้ว  หากมีใครมาตามอ่านก็คลิ๊กที่บทที่ 15  แล้วไปคลิ๊กต่ออีกทีแล้วกัน บทที่  15  แตกทัพ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2891394/W2891394.html บทที่  16  นักฆ่าแห่งอเคเดีย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2896312/W2896312.html บทที่  17  เหมันต์อุบาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2904761/W2904761.html บทที่  18  ขุนศึกตายซากกับนักเวทย์ไร้ฤทธิ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2913633/W2913633.html บทที่  19  ปราชัย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2918349/W2918349.html บทที่  20  เปลี่ยนมุมมอง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2929508/W2929508.html บทที่  21  มหาเวทย์ที่ช่องแคบดาคาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2942833/W2942833.html บทที่  22  สามกษัตริย์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2949653/W2949653.html บทที่  23  ยกแรก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2965426/W2965426.html บทที่  24  แนวรบด้านตะวันตก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3002589/W3002589.html บทที่  25  จารึกแห่งนาอาคาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3065262/W3065262.html บทที่  26  ทุ่งนรกกาตาบัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3074878/W3074878.html บทที่  27  อัสนีบาตแห่งอูร์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3107648/W3107648.html บทที่  28  ราชินีองค์ใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3132535/W3132535.html บทที่  29  รุกไล่โรมรัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3138804/W3138804.html บทที่  30  ไล่ล่าหลีกลี้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3152314/W3152314.html บทที่  31  แผ่นดินศัตรู http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3182302/W3182302.html บทที่  32  ปราการเลือด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3190357/W3190357.html จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 28 ธ.ค. 47 20:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8           เรื่องมาถึงจุดจบของตัวโกงและจักรวรรดิเทพ  เป็นไปตามแบบที่วางไว้และเผยเรื่องให้ทุกท่านทราบมานาน  ฉากจบของจักรวรรดิเทพไม่รู้ว่าห้วนไปไหมครับ  แต่ไม่อยากบรยายมากเพราะมีการต่อสู้ด้วยสงครามมหาเวทย์ที่วางแปลนการต่อสู้แบบนี้ให้จินตรนาการไว้แล้ว            บทหน้าจะเป็นบทสรุปเรื่องส่งท้าย  "บทที่  34  สุขติ"           ส่วนปมที่บอกไว้นั้นใครยังสนใจรอดูบทหน้า  ไม่สำคัญมากแต่ก็น่าจะมีคนสังเกตบางซิ  นี่ปล่อยจนจบเรื่องยังไม่มีคนทักเลย แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 47 00:53:56 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 47 20:39:51 จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 28 ธ.ค. 47 20:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้เว้นวรรคผิดจังหวะหลายที่เลยค่ะ เดาถูกเรื่องใช้เวทย์กันไปตามๆ กัน จากคุณ : scottie - [ 29 ธ.ค. 47 00:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โธ่ ตายเสียแล้ว ตายหมดแล้วจริงๆหรือ น่าเศร้าจัง อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆจัง อยากรู้ว่าที่สุดของจุดจบทั้งหมดนั้นคือสิ่งใดกันหนอ เฮ้อ และนี่คืออีกจุดจบหนึ่งของสงครามที่ไม่ว่าเมื่อใด สุดท้ายก็คือความสูญเสีย ไดนาดูร์ แหมตอนแรกนึกว่าจะเป็นพระรอง คู่กับไซด์ในตอนท้ายเสียอีก ตายเสียแล้ว จากคุณ : dek - [ 29 ธ.ค. 47 15:31:21 A:203.113.45.4 X:203.150.217.113 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผู้ใช้มหาเวทย์ได้ไม่เหลือสักคน คงหมดยุคของพวกเขา แล้วกระมัง รอคอยบทสรุปตอนหน้าด้วยใจจดจ่อยื่งครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 29 ธ.ค. 47 22:31:32 A:61.91.87.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เอ..น่าจะเหลือนะ (หรือเราจำผิดเองแฮะ) จากคุณ : GTW - [ 30 ธ.ค. 47 19:36:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13                   คุณ  scottie                 ขอบคุณครับ  ตอนเขียนบทนี้ดูข่าวไปด้วย  เลยไม่ค่อยมีสมาธิ   นี่ก็กำลังจะออกไปเอารถตัวเองช่วย  ITV  เขาขนของ                                   ส่วนเรื่องมหาเวทย์ตั้งใจให้ทุกคนทราบมาก่อนแล้วแต่ไม่อยากเปิดเผยชัดแจ้ง  แต่ก็บอกปูเรื่องมมาโดยตลอดอยู่แล้ว  ส่วนเรื่องปมที่บอกไว้ยังไม่ถึงบทสุดท้าย  ก็ยังคงซ่อนตัวอยู่                คุณ  dek                  ใช่ครับ  ตอนเขียนตั้งใจให้มหาเวทย์เป็นตัวแทนของจักรวรรดิเทพด้วย  เมื่อถูกทำลายไปสิ้นก็เป็นสัญลักษณ์ของการจบยุคที่ไม่เท่าเทียม                  ส่วนไดนาดูร์ก็ลาโลกไ ปแล้วเป็นพระรองไม่ได้                 อาจารย์ จี                   จำผิดแน่เลย  เพราะตายสิ้น  รับรองไม่เหลือ  ไอ้ที่มีก็แค่ใช้เวทย์ะรรมดา เท่านั้น จากคุณ : Jack o'lanturn - [ วันสิ้นปี 10:35:09 ]