...............................................

“พี่โต้ง พูดอีกทีซิคะ ปั้นได้ยินไม่ชัดเลย “ ปานวาดส่งเสียงเรียกร้องให้ตราชัย บก.นิตยสาร Alternative Magazine พูดประโยคเมื่อกี้อีกรอบ

โต้ง หรือ ตราชัย ส่ายหน้าไปมา ก่อนพูดกับหญิงสาวเสียงอ่อย ๆ

“ปั้น พี่อยากจะบอกว่า เฮ้อ ! พี่จำเป็นจริง ๆ “ บก.โต้ง เว้นระยะกลืนน้ำลายก่อนพูดต่อ

“พี่จำเป็นต้องให้ปั้นไปทำงานกับกองบรรณาธิการ Teenage น่ะ”

“ทำไมล่ะ!” คราวนี้ ปานวาดเสียงดังยิ่งกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าหูตัวเองไม่ฝาดแน่ ๆ

“ปั้นเขียนไม่ดีเหรอ ? ถ้าพี่เห็นว่าไม่ดีก็คอมเม้นท์ปั้นได้นี่ ปั้นมีเหตุผลพอ ไม่วีนหรอกน่า” ปานวาดท้วงน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจ คอลัมน์ที่เธอเขียนใน Alternative Magazine นิตยสารสำหรับคนรุ่นใหม่ที่ต้องการทางเลือกใหม่ ๆ แบบไม่มีขีดจำกัดของกรอบสังคม ชื่อว่าคอลัมน์ “แหกคอก” นำเสนอเรื่องราวของบุคคลที่มีทางเลือกแตกต่างจากบุคคลอื่นไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีในสายตาของสังคม แต่สิ่งที่เธอต้องการนำเสนอคือ ในโลกเราอาจจะมีอีกหลายแง่มุมที่เรายังไม่เคยพบก็ได้

“ใครบอกล่ะ ปั้นเขียนได้ดีแล้ว ดีมากด้วย แฟน ๆ หนังสือเราชอบคอลัมน์ที่ปั้นเขียนจะตาย”

บก.โต้งบอกหญิงสาวที่ตอนนี้หน้าตางอง้ำบอกบุญไม่รับอยู่

“พี่ไม่อยากจะทำอย่างงั้นหรอกนะ ถ้าไม่ใช่ คำสั่ง “เจ้าแม่” ขัดขืนก็คอขาดน่ะสิงานนี้” ว่าแล้วก็เอานิ้วเฉือนคอตัวเองประกอบคำพูด

“ป้าสั่งเหรอ” ปานวาดทำเสียงแบบไม่เชื่อหูตัวเอง

“ป้าเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย ทำแบบนี้ทำไม ” หญิงสาวบ่นเสียงดังอย่างงงเป็นที่สุด

“เอ็งยังไม่รู้ แล้วพี่จะรู้มั๊ยละว่ะ” บก.ส่ายหัวยิก ๆ รู้สึกว่าตัวเองต้องหายาแก้ปวดหัวมากินซัก 2 เม็ดท่าจะดี

เจ้าแม่แห่งวงการหนังสือ “ปัทมา ปิติกุล” เจ้าของสำนักพิมพ์ ใยฝัน ผลิตหนังสือออกสู่ตลาดมากมาย รวมทั้ง Alternative Magazine และ Teenage Magazine ด้วย ที่สำคัญเธอเป็นป้าของปานวาดนี่สิ !

“เค้าบอกพี่ให้ช่วยส่งเธอไปทำหนังสืออะไรก็ได้ที่ไม่มีคอลัมน์ “แหกคอก”

“เค้ายังบอกอีกนะว่า ถ้าให้เธอทำคอลัมน์นี้ต่อนะ จะยุบหนังสือทิ้งซะ” บก.หนุ่มที่แสนใจดีของปานวาด พูดด้วยน้ำเสียงสยองเพราะรู้ว่า บอส ทำจริงแน่

ปานวาดยืนอึ้ง ป้าจะเอายังไงกับเธอกันแน่ ทั้งที่ไม่เคยยุ่งกับการทำงานของเธอมาก่อนเลยแท้ ๆ ไม่ได้ ! งานนี้ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง

“แล้วทำไมต้องให้ปั้นไปทำงานกับ Teenage ล่ะ หนังสือเล่มอื่นก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ “ หญิงสาวถามข้อข้องใจของตัวเองเพราะรู้สึกขัดใจที่เหมือนโดนบังคับแบบนี้

“ ทำไมถึงเป็นหนังสือ รักษ์บ้าน หรือ Health for you ไม่ได้ล่ะ”

“ ไม่ได้ ไม่ได้ พี่คุยกับบก. Teenage เค้าได้คนเดียว คนอื่นพี่ไม่รู้จัก อีกอย่างเค้าคงไม่ยอมรับแกไปทำง่าย ๆ หรอกนะ อารมณ์หยั่งกะพายุอย่างแก แล้วบก.เค้าก็โอเคให้แกไปทำกับเขาแล้ว”

ถามจริ๊ง !! ปานวาดร้องลั่นในใจอย่างไม่เชื่อหู

“ พี่โต้ง ยังไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหล่ะ ปั้นขอคุยกับป้าก่อน” เธอต่อรองบอกตัวเองว่าให้ใจเย็น ๆเอาไว้

“พี่น่ะไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ป้าปั้นน่ะพี่ว่ายากส์..” บก.โต้งบอกด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ

สำนักงาน นิตยสาร Alternative Magazine ตั้งอยู่ชั้น 10 ของตึกสำนักพิมพ์ ใยฝัน พริ้นติ้ง ย่านสุขุมวิท สำนักงานใหญ่อยู่ชั้น 15 ของตึก “เจ้าแม่” วงการหนังสือ ทำงานอยู่ที่นั่น ปานวาด เดินออกจากห้องบก. ผ่านสำนักงานที่ตอนนี้เพื่อนร่วมงานต่างมองตามเธอด้วยความอยากรู้ ตรงไปที่ลิพท์ เพื่อกดขึ้น มุ่งมั่นว่าจะต้องไปคุยกับป้าให้รู้เรื่อง จิตใจเธอตอนนี้ เฝ้าแต่ครุ่นคิดว่าจะเริ่มต้นพูดกับป้าของเธอยังไงดี ป้าไม่เคยยุ่งกับเธอมานานแล้ว นับตั้งแต่พ่อกับแม่เธอเสียไป ด้วยอุบัติเหตุ ตอนนั้นเธอเพิ่งจบม. 6 แล้วป้าก็รับเธอมาอยู่ด้วย เคี่ยวเข็ญจนเธอสอบติดอักษรศาสตร์จุฬา จากนั้นป้าก็ไม่เคยก้าวก่ายชีวิตเธออีกเลย แล้วเธอก็ไม่เคยเกรงใจใครนอกจากป้า !

ติ๊ง !!...... เสียงลิพท์หยุด ปลุกเธอตื่นจากภวังค์ หญิงสาวก้าวเข้าไปในลิพท์อย่างว่องไว ภายในลิพท์มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยืนอยู่ก่อนแล้ว ปานวาดมองชั้นที่เธอต้องการไปเพื่อกดมันซะ แต่ปรากฏว่า ไฟติดอยู่แล้ว เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มอีกครั้ง พลางนึกในใจ “ไอ้หนุ่มนี่มีธุระอะไรกับป้าเธอ หรือว่าเป็นพนักงานใหม่ “ ระหว่างคิดเพลิน ๆ เสียงลิพท์หยุดเมื่อถึงชั้น 15 ประตูลิพท์เปิดออก ชายหนุ่มคนนั้นผายมือให้เธอก้าวออกไปก่อน ปานวาดก้าวฉับ ๆ ตรงเข้าไปที่สำนักงานใหญ่ สนพ.ใยฝัน เธอแจ้งความจำนงขอพบป้าของเธอกับเลขาหน้าห้อง

“ชั้นมาขอพบ คุณปัทมา ชื่อ ปานวาด ค่ะ” หญิงสาวแจ้งชื่อตัวเองเสร็จสรรพ เพราะดูแล้วยัยเลขาหน้าใหม่นี่ไม่เคยเห็นเธอแน่ ๆ ชายหนุ่มคนนั้นเดินตามมาห่าง ๆ เขาเดินมาถึงก็พอดีปานวาดแจ้งชื่อเสร็จ จากนั้นก็เอ่ยปากบอกเลขาของป้าบ้าง

“ ผมมาขอพบคุณปัทมา ด้วยครับ ผม ชดายุ นัดเอาไว้แล้ว “

ชดายุ เหรอ ! ปานวาด ร้องในใจ อ้อ ! คน ๆ นี้นี่เอง บก. นิตยสาร Teenage หญิงสาวจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างลืมตัว นายคนนี้น่ะเหรอที่เราจะต้องไปทำงานด้วย เก็กชะมัด!! เธอมองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่ลดละ จนชดายุหันมามองหน้าหญิงสาวที่ยังจ้องเขาอยู่ แล้วเอ่ยด้วยเสียงเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

“ หน้าผมมีอะไรติดอยู่เหรอครับ คุณปานวาด Alternative Magazine “

ปานวาดสะดุ้งเริ่มรู้สึกตัว เขารู้จักเธอด้วยเหรอเนี่ย! ก่อนที่หญิงสาวจะสงสัยอะไรไปมากกว่านี้ เสียงเลขาคนสวยของคุณป้า ก็แทรกเข้ามา

“เชิญ คุณปานวาด กับคุณชดายุ ในห้องเลยค่ะ”



....................

“ป้ากำลังจะบอกว่าเพราะเหตุนี้เลยให้ปั้นไปทำงานกับหนังสือเล่มอื่น” ปานวาดตั้งคำถามกับป้าของเธอ หลังจากฟังเหตุผลที่ปัทมา ปิติกุล สาธยายให้ฟัง

“ใช่ ! ยัยปั้นเอ๊ย แกกำลังจะแหกคอก ตามชื่อ คอลัมน์ ที่แกเขียนแล้วนะ รู้ตัวรึเปล่า “ ปัทมา หรือ ป้าปัด ของเธอบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ถึงขนาดเข้าไปสัมภาษณ์นักโทษคดีขมขื่นแล้วฆ่า แกจะบ้าไปกันใหญ่” ป้าปัดทำสีหน้าเหนื่อยหน่ายมาก “เรื่องที่แกเขียนเล่มก่อน ๆ ชั้นยังพอรับได้นะ แต่ครั้งนี้มันมากเกินไปแล้ว”
“ คนอ่านต้องการสิ่งใหม่ ๆ นะคะ ปั้นนำเสนอเพื่อให้รู้ว่าคนเราน่ะภาวะทางจิตใจไม่เหมือนกัน บางทีเค้าอาจไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ รู้เขารู้เราเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่เหรอ “ ปานวาดอธิบายเหตุผลถึงบทความในคอลัมน์ที่เพิ่งตีพิมพ์ไป แล้วก็ชะงักทำตาโตเท่าไข่ห่านเหมือนเพิ่งจะนึกอะไรได้

“ป้าอ่านงานของปั้นด้วยเหรอ ไม่อยากจะเชื่อ” หญิงสาวทำน้ำเสียงแบบไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ

ชดายุ ซึ่งนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ มานาน หันมามองปานวาดด้วยสายตากึ่งรำคาญเต็มที

“คุณคิดว่า ป้าของคุณได้ฉายา “เจ้าแม่วงการหนังสือ “ มาได้ยังไงล่ะ “คราวนี้หญิงสาวหันหน้าไปมองชายหนุ่มแล้วทำตาเขียวใส่พร้อมหาเรื่องเต็มที่

“ชั้นคิดว่าชั้นยังคุยกับบอสไม่จบนะ ถึงคิวของคุณแล้วเหรอ” เธอย้อนถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงดูถูก

ชดายุส่ายหัวช้า ๆมองหญิงสาวด้วยสายตาบอกความเอือมระอา

“เอาล่ะ ๆๆ ปั้น ชั้นว่าแกคงเข้าใจที่ชั้นพูดแล้วนะ แกคงไม่โง่ที่จะไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อหรอกใช่มั้ย” ปัทมา ห้ามศึกก่อนจะบานปลายไปมากกว่านี้

“ แต่ว่าป้าค่ะ ..”

“ ชั้นต้องทำงานต่อ แกออกไปก่อน ชดายุ เดี๋ยวเรามาคุยกันต่อ” ปัทมาตัดบท
คราวนี้ชดายุเหยียดยิ้มเยาะใส่หญิงสาว เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
“คราวนี้ถึงคิวของผมซะทีนะ”

ปานวาดแสนจะแค้น รอยยิ้มนั่นมันยั่วโมโหเธอแท้ ๆ แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งป้า เธอเดินกระแทกเท้า ปัง ๆ ไปที่ประตู เกือบจะกระชากประตูแล้วกระแทกปิดให้สะใจ ถ้าแม่เลขาของป้าไม่เปิดประตูถือกาแฟเข้ามาซะก่อน เชอะ ! ยัยบ้าเอ๊ย ! ชั้นนั่งคุยกับป้าอยู่ตั้งนานไม่เข้ามาเสริฟ ! พอชั้นจะไปดันเอามาเสริฟ งี่เง่าชะมัด หญิงสาวคิดอย่างพาล ๆ ในใจ เธอถลึงตาใส่แม่นั่น ก่อนจะแทรกตัวออกไปจากห้อง เลขาคนสวยมีสีหน้างง ๆ เธอเดินเอากาแฟเข้ามาเสริฟ ตามคำสั่งของปัทมาที่บอกว่าอีก 15 นาทีค่อยเอากาแฟเข้ามาเสริฟ 2 ที่ !

“ขอบใจมาก” ปัทมากล่าวกับเลขาของเธอ ก่อนจะหันมาคุยกับชดายุ

“ตราชัย คุยกับคุณเรื่องนั้นหรือยัง”

“คุยแล้วครับ ผมรับปากเค้าไปแล้ว” ชายหนุ่มตอบคำถามเสียงเรียบ

“ดี ชั้นอยากให้คุณ เข้มงวดกับเธอให้มาก ๆ นะ ยัยปั้น ทำตามใจตัวเองมานานแล้ว คราวนี้ถึงคราวที่เค้าต้องตามใจชั้นบ้าง ขืนปล่อยให้เค้าทำหนังสือเล่มนั้นต่อ มีหวังต่อไปมันต้องไปสัมภาษณ์พวกค้ายาบ้าข้ามชาติแน่ ๆ นายตราชัย บก.เค้าน่ะเหรอ เฮ้อ! เข้าข้างลูกน้องจะตายไป ไม่ไหว ฝากด้วยละกัน”

“ครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด... เท่าที่จะทำได้”

ชดายุ รับปากแบบแบ่งรับแบ่งสู้ พลางถอนหายใจเบา ๆ เขาต้องเจอศึกหนักแน่ ๆ ปานวาด ปิติกุล หัวแข็งเป็นบ้า! ชายหนุ่มส่ายหัวด้วยความระอา……………